Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Jelenia Góra, dnia 20.12.2013 r.

Sąd Rejonowy w Jeleniej Górze I Wydział Cywilny w następującym składzie:

Przewodniczący: SSR Jaromir Antoszewski

Protokolant: Mariola Olechno

po rozpoznaniu w dniu 12.12.2013 r. w Jeleniej Górze sprawy

z powództwa D. W.

przeciwko (...) S.A w W.

- o zapłatę

I.  zasądza od strony pozwanej (...) S.A w W. na rzecz powoda D. W. kwotę 8000 zł (osiem tysięcy złotych) z ustawowymi odsetkami od dnia 19.07.2012 r. do dnia zapłaty,

II.  dalej idące powództwo w zakresie odsetek oddala;

III.  zasądza od strony pozwanej na rzecz powoda kwotę 3100 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.

IV.  zasądza od strony pozwanej na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze kwotę 180,63 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 09.05.2012 r. powód D. W. , reprezentowany przez zawodowego pełnomocnika , wystąpił o zasądzenie od strony pozwanej (...) S.A. w W. kwoty 8000 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 28.01.2012r. do dnia zapłaty i kosztami procesu , w tym kosztami zastępstwa adwokackiego .

W uzasadnieniu pozwu wskazał, że jego samochód m-ki A. (...) nr rej. (...) uległ uszkodzeniu w trakcie kolizji w dniu 05.01.2012 roku w K. , niezwłocznie zgłosił szkodę ubezpieczycielowi sprawcy szkody R. H. (1) – kierującego samochodem m-ki N. (...) nr rej (...) tj. pozwanemu . Zaznaczył , że postępowanie likwidacyjne zakończono w dniu 27.01.2012r. wyceniając wartość szkody na kwotę 6000 zł , pismem z dnia 02.03.2012r. pozwany zmienił swoje stanowisko i odmówił zapłaty odszkodowania uznając brak możliwości powstania uszkodzeń pojazdu A. (...) w zakresie udokumentowanym w szkodzie w podanych okolicznościach.

W odpowiedzi na pozew z dnia 17.09.2013r. pozwany (...) S.A. w W., reprezentowany przez zawodowego pełnomocnika wniósł o oddalenie powództwa i zasądzenie kosztów postępowania , w tym zastępstwa procesowego.

W uzasadnieniu podkreślił, że przeprowadzone postępowanie likwidacyjne – analiza dokumentacji stanowiła , iż zgłoszona szkoda nie pozostaje w związku przyczynowym ze zdarzeniem , które miało miejsce w dniu 05.01.2012r. z uwagi na brak możliwości powstania uszkodzeń w samochodzie A. (...) w udokumentowanym zakresie w podanych okolicznościach zdarzenia . Zarzucił , że uszkodzenia te nie powstały w przedmiotowym zdarzeniu bądź powstały w innych okolicznościach. Zaprzeczył , aby źródłem jego odpowiedzialności miało być oświadczenie sprawcy kolizji . Z ostrożności procesowej zakwestionował również wysokość roszczenia.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 05.01.2012 r. około godziny 22.30 D. W. jechał swoim samochodem marki A. (...) nr rej. (...) ulicą (...) w K. w dół - w kierunku ul. (...) . W tym samym czasie dobiegającą z góry do ulicy (...) podporządkowaną jej ulicą (...) jechał w dół samochodem m-ki N. (...) R. H. (1). Dojeżdżając do ulicy (...) zauważył on samochód D. W. , zaczął hamować ale wpadł w poślizg i w miejscu , gdzie do ulicy (...) dobiegała z góry ulica (...), uderzył swoim samochodem m-ki N. (...) w prawy bok A. (...).

W wyniku zdarzenia w samochodzie marki A. (...) nr rej. (...) uszkodzeniu uległy m.in. prawe przednie i tylne drzwi, szyba prawych przednich drzwi, listwy drzwi i stopnia . Koszt naprawy samochodu m-ki A. (...) wynosi 12 110,74 zł brutto , a wartość pojazdu przed szkodą to 12 700 zł brutto.

R. H. (1) uznał swoje sprawstwo w zakresie kolizji i spisał stosowne oświadczenie wobec czego uczestnicy zdarzenia zaniechali wzywania Policji.

R. H. (1) ubezpieczony był od odpowiedzialności cywilnej w (...) S.A. w W.. Właściciel pojazdu zgłosił szkodę w tym zakładzie ubezpieczeń.

W wyniku przeprowadzonego postępowania likwidacyjnego (...) S.A. w W. oceniając naprawę pojazdu jako nieuzasadnioną , ustaliło wartość szkody na kwotę 6385 zł brutto.

Pismem z dnia 02.03.2012r. jednakże zakład ubezpieczeń poinformował D. W. o odmowie przyznania odszkodowania uznając , że uszkodzenia pojazdu poszkodowanego nie powstały w przedmiotowym zdarzeniu lub powstały okolicznościach w innych niż zadeklarowane.

(dowód: oświadczenie R. H. (2) k. 9,

pisma pozwanego k.5, 6-7,

opinia biegłego k. 50-83,

zeznana świadka R. H. (2) k. 43,

zeznana biegłego k. 119,

przesłuchanie powoda k.119v., 105v.

okoliczności bezsporne).

Sąd zważył co następuje :

Zgodnie z art. 822 § 1 kc. przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony. § 2. stanowi : jeżeli strony nie umówiły się inaczej, umowa ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej obejmuje szkody, o jakich mowa w § 1, będące następstwem przewidzianego w umowie zdarzenia, które miało miejsce w okresie ubezpieczenia. W myśl art. 822 § 3. Strony mogą postanowić, że umowa będzie obejmować szkody powstałe, ujawnione lub zgłoszone w okresie ubezpieczenia. § 4 : Uprawniony do odszkodowania w związku ze zdarzeniem objętym umową ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej może dochodzić roszczenia bezpośrednio od ubezpieczyciela.

Na gruncie art. 805 kc. i art. 824 ¹ kc. świadczenie ubezpieczyciela obejmuje zapłatę sumy pieniężnej odpowiadającej wysokości poniesionej przez poszkodowanego szkody. Odszkodowanie ustalane winno być wg. reguł wynikających z art. 363 §1 i §2 kc. i ma na celu pełne wyrównanie poniesionej przez poszkodowanego straty, przywrócenie rzeczy do stanu używalności takiego jaki istniał przed wyrządzeniem szkody.

Bezspornymi w sprawie były ubezpieczenie OC R. H. (1) w (...) S.A. w W., rozmiar uszkodzeń. Sporna pozostawała pomiędzy stronami odpowiedzialność pozwanego z punktu widzenia wystąpienia szkody w okolicznościach przedstawionych przez powoda.

W toku postępowania strony zgłosiły , a Sąd dopuścił dowody z dokumentów , zeznań świadków oraz opinii biegłego sądowego z zakresu techniki samochodowej Z. U. (1).

W ocenie sądu powód wykazał zarówno przebieg oraz miejsce zdarzenia uzasadniające przyjęcie odpowiedzialności pozwanego z tytułu ubezpieczenia oc. R. H. (1) jako sprawcy kolizji jak i wysokość żądanego odszkodowania . Sąd dał tu zasadniczo wiarę zeznaniom świadka R. H. (1) . Świadek ten kierujący samochodem m-ki. N. (...) jednoznacznie i konsekwentnie wskazywał na siebie jako sprawcę szkody spowodowanej podczas jazdy krytycznego dnia poślizgiem , w który wpadł jego samochód. Spisał on oświadczenie na wskazaną okoliczność bezpośrednio po zdarzeniu. Potwierdził przy tym , niezależnie od postępowania likwidacyjnego , w swoich zeznaniach , że był sprawcą szkody. Brak podstaw oraz przyczyn do uznania , iż świadek ten miałby składać nieprawdziwe zeznania. Znalazły one zresztą potwierdzenie nie tylko w przesłuchaniu powoda ale i w opinii biegłego. Jakkolwiek świadek ten pomylił ulicę (...) z S., to z opisu zdarzenia, usytuowania obu samochodów względem siebie, usytuowania obu ulic i ww. pozostałych dowodów wiadomo, że kolizja nastąpiła na skrzyżowaniu ulicy (...) z podporządkowaną ulicą (...) , nie zaś na skrzyżowaniu ulicy (...) z podporządkowaną ulicą (...). W tym ostatnim przypadku zresztą to poszkodowany byłby sprawcą , a R. H. (1) poszkodowanym. Z zeznań świadka P. T. – przedstawiciela pozwanego zakładu ubezpieczeń wynika, że nie skonfrontował on swojego wyobrażenia miejsca zdarzenia opartego na relacji słownej sprawcy , który nie znał prawidłowego nazewnictwa ulicy z naoczym i bezpośrednim określeniem miejsca zdarzenia w ramach wizji lokalnej z udziałem sprawcy i poszkodowanego. Zważywszy jednocześnie na fakt bliskości obu skrzyżowań powstało mylne przekonanie ubezpieczyciela co do miejsca zdarzenia. Sąd podzielił w tym zakresie także przekonanie biegłego , oparte na ocenie całokształtu okoliczności wynikających z akt sprawy o oględzin jednego oraz drugiego miejsca, pomiarach i usytuowaniu jezdni , ich wzajemnym podporządkowaniu, gdzie biegły oceniając również charakter uszkodzeń samochodu powoda nie miał wątpliwości , że powstały one w miejscu i okolicznościach podanych przez powoda. Biegły szeroko wyjaśnił przyczyny swojego przekonania wskazując na charakter uszkodzeń , ich umiejscowienie, konstrukcję pojazdu- zabezpieczenia rurowe wewnątrz drzwi , efekt naprężenia blach powodujący uszkodzenie górnej części drzwi, odporny na uderzenie słupek środkowy zespalający podwozie z dachem . Wszystkie te ustalenia były o tyle jednoznaczne , że pozwalały na określenie przyczyn uszkodzeń i wykluczały ich statyczny charakter bez konieczności wykonywania testów wypadkowych. Brak pojazdu sprawcy , który został zezłomowany i słaba jakość materiału fotograficznego zgromadzonego w tym zakresie przez ubezpieczyciela, nie pozwalały na dokonanie innej oceny niż ocena biegłego. Bezpodstawny był również zarzut dokonania potrąceń amortyzacyjnych przy ustalaniu wartości szkody , czego biegły w opinii nie uczynił. Sąd uznał za miarodajną opinię z dnia 15.04.2013 r. sporządzoną przez biegłego Z. U. (1) , oddalając tu wniosek pozwanego o opinię innego biegłego jako zbędną i prowadzącą do nieuzasadnionego przewlekania postępowania. Opinia ta jest rzetelna , pełna, wykonana po przeprowadzeniu oględzin miejsca zdarzenia i uszkodzonego pojazdu . Wiarygodne i przekonujące jako logiczne są wnioski biegłego tak w kwestii przebiegu kolizji jak i wartości szkody oraz pojazdu przed szkodą . Opinia biegłego Z. U. w kontekście przesłuchania powoda oraz opisanych zeznań sprawcy skutkowała zarazem uznaniem za niemiarodajne zeznań świadka P. T. co do miejsca zdarzenia.

W świetle powyższych okoliczności Sąd przyznał powodowi odszkodowanie w wysokości 8 000 zł za uszkodzenie samochodu z ustawowymi odsetkami od dnia 19.07.2012r. tj. od dnia następnego po dacie doręczenia pozwanemu odpisu pozwu z załącznikami ( art. 481 §1 i §2 kc.). Powód nie wykazał w żaden sposób , aby występował wcześniej z wezwaniem o zapłatę , co skutkowało oddaleniem dalej idącego powództwa w zakresie odsetek jako nieuzasadnionego.

O kosztach procesu orzeczono na podstawie art. 100 kpc. obciążając nimi w całości pozwanego albowiem powód uległ tylko w nieznacznej części roszczenia. Na zasądzoną od pozwanego na rzecz powoda kwotę 3100 zł kosztów procesu składała się opłata od pozwu 400 zł, wynagrodzenie zawodowego pełnomocnika w kwocie 1200 zł i wynagrodzenie biegłego do wysokości wpłaconej przez powoda zaliczki tj. 1500 zł ( 1420,14 zł + 79,86) .

Sąd zasądził nadto od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa pozostałą , nie pokrytą kosztami zaliczki powoda kwotę 180,63 zł pozostałej części wynagrodzenia biegłego , tymczasowo opłacona przez Skarb Państwa ( art. 83 §1 i §2 oraz art. 113 ust. 1 uoksc. ).

Na marginesie zauważyć można , iż zawodowy pełnomocnik powoda usiłował na ostatnim terminie rozprawy w dniu 12.12.2013r. rozszerzyć powództwo składając ustnie do protokołu rozprawy oświadczenie w tym zakresie. Na gruncie art. 193 §2 ¹ kpc. , jako nie złożone w wymaganej procesowo formie pisma , nie wywołało ono jednak żadnych skutków prawnych.