Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 14 maja 2015 r.

Sąd Okręgowy we Wrocławiu – Wydział I Cywilny w składzie:

Przewodniczący: SSO Ewa Rudkowska – Ząbczyk

Protokolant: Jagoda Jarosławska

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 30 kwietnia 2015 r. we Wrocławiu

sprawy z powództwa A. R.

przeciwko F. G.

o ochronę dóbr osobistych

I.  nakazuje pozwanemu F. G.złożenie na swój koszt, w terminie dwutygodniowym od uprawomocnienia się wyroku w niniejszej sprawie, oświadczenia skierowanego w zwykłej formie pisemnej do (...)we W.oraz Prezesa (...)we W., o następującej treści: „Ja niżej podpisany F. G.wyrażam ubolewanie i przepraszam Panią notariusz A. R.za to, że naruszyłem Jej dobra osobiste w ten sposób, że w swoim piśmie z dnia 23 kwietnia 2013 r. do Prezesa (...)we W.Pana notariusza L. B.zawarłem nieprawdziwe i zniesławiające informacje dotyczące wykonywania przez Panią notariusz A. R.jej funkcji”.

II.  zasądza od pozwanego F. G. na rzecz powódki A. R.kwotę 977,00 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania.

UZASADNIENIE

Powódka A. R.w pozwie z dnia 21 lipca 2014 r. wniosła o zobowiązanie pozwanego F. G.do złożenia na swój koszt oświadczenia w terminie do 14 dni po uprawomocnieniu się wyroku w niniejszej sprawie, skierowanego w formie zwykłej pisemnej do (...)we W.oraz Prezesa (...)we W.o treści: „Ja niżej podpisany F. G.wyrażam ubolewanie i przepraszam Panią notariusz A. R.za to, że naruszyłem jej dobra osobiste w ten sposób, że w swoim piśmie z dnia 23 kwietnia 2013 r. do Prezesa (...)we W.Pana notariusza L. B.zawarłem nieprawdziwe i zniesławiające informacje dotyczące wykonywania przez Panią notariusz A. R.jej funkcji”. Ponadto powódka wniosła o zasądzenie na jej rzecz od pozwanego kosztów procesu według norm przepisanych.

W uzasadnieniu powyższego żądania powódka podniosła, że jest notariuszem i razem z K. K. (1)i T. K.prowadza Kancelarią Notarialną w formie spółki cywilnej we W.. Wskazała, że pozwany korzystał wielokrotnie z usług notarialnych w Kancelarii Notarialnej prowadzonej przez powódkę. Powódka udzieliła pozwanemu pożyczek pieniężnych na kwotę między innymi 156 000,00 zł potwierdzonych w dokumentach pożyczek z 10 grudnia 2009 r. i 8 grudnia 2010 r. W celu zabezpieczenia spłaty pożyczek strony zgodnie ustaliły, że powódka będzie uprawniona do obciążenia nieruchomości, udziałów w nieruchomościach, spółdzielczych własnościowych prawach do lokali pozwanego hipotekami do kwoty 200 000,00 zł. W tym celu w dniu 4 stycznia 2012 r. pozwany udzielił powódce pełnomocnictwa w formie aktu notarialnego (Repertorium A nr (...)). W oparciu o powyższe pełnomocnictwo powódka dokonała wpisu hipotek na nieruchomościach i udziale we współwłasności nieruchomości pozwanego. Postanowienie o wpisie hipotek nigdy nie zostało przez pozwanego zaskarżone. Powódka podniosła, że pozwany w dnia 9 maja 2012 r. i 19 listopada 2012 r. zwrócił powódce kwoty pożyczek, w związku z czym wszystkie wpisy dotyczące hipotek zostały wykreślone. W akcie notarialnym z 19 listopada 2012 r. (Repertorium A nr (...)) pozwany złożył oświadczenie o wygaśnięciu udzielonego powódce pełnomocnictwa z dnia 4 stycznia 2012 r. w całości.

Powódka podniosła, że mimo takiego zakończenia sprawy pozwany wniósł zawiadomienie o podejrzeniu popełnienia przez powódkę przestępstwa polegającego na sfałszowaniu przez powódkę dokumentów umów pożyczek z 10 grudnia 2009 r. i 8 grudnia 2010 r. oraz pełnomocnictwa udzielonego w formie aktu notarialnego z 4 stycznia 2012 r. Postepowanie karne zostało umorzone, przy czym pozwany nie zaskarżył postanowienia w tym przedmiocie.

Pismem z 23 kwietnia 2013 r. pozwany poinformował P. (...) we W.o rzekomych nieetycznych i niezgodnych z prawem działaniach powódki mających polegać na sfałszowaniu umów pożyczek, pełnomocnictwa udzielonego w formie aktu notarialnego 4 stycznia 2012 r. oraz wykorzystywaniu prywatnych kontaktów powódki do ustanawiania hipotek na nieruchomościach pozwanego. W następstwie złożonego zawiadomienia powódka złożyła w dniu 16 maja 2013 r. pisemne wyjaśnienia w sprawie, a (...) (...) wszczęła postepowanie wyjaśniające w postaci lustracji w Kancelarii Notarialnej powódki. W następstwie powyższych czynności jednoznacznie ustalono, że nie wystąpiło żadne naruszenie prawa, w szczególności nie nastąpiło naruszenie przepisów prawa przez powódkę, a pełnomocnictwo z 4 stycznia 2012 r. zostało sporządzone w sposób prawidłowy i skuteczny.

Powódka podniosła, że w związku z takim stanem sprawy oraz oświadczeniom kierowanym przeciwko powódce przed organami jej samorządu zawodowego oraz organami ścigania, szkalującymi jej dobre imię oraz zniesławiającymi ją, powódka skierowała w dniu 19 września 2013 r. zawiadomienie o podejrzeniu popełnienia przestępstwa przez pozwanego. W toku postepowania przygotowawczego została wydana opinia biegłego sądowego, która jednoznacznie potwierdziła, że nie doszło do sfałszowania dokumentów, a podpisy złożone na pełnomocnictwie z 4 stycznia 2012 r. oraz na umowach pożyczek z 10 grudnia 2009 r. i 8 grudnia 2010 r. zostały złożone przez pozwanego.

Powódka wskazała, że podniesione przez pozwanego w piśmie do Prezesa (...)z 23 kwietnia 2013 r. bezprawne twierdzenia sugerujące podrobienie dokumentów, w dokumentów w formie aktu notarialnego, wykorzystywanie osobistych kontaktów do ustanowienia hipotek oraz złożenie przez pozwanego bezprawnego zawiadomienia o podejrzeniu popełnienia przestępstwa sfałszowania dokumentów przez powódkę, które to treści dotarły do władz oraz członków samorządu zawodowego, do którego należy powódka, stanowiło oczywisty przejaw naruszenia godności osobistej powódki, jej dobrego imienia, nazwiska i czci. Poprzez niniejsze insynuacje pozwanego powódka została narażona na utratę zaufania publicznego potrzebnego do pełnienia funkcji notariusza. Dodatkowo przez wyrażone przez pozwanego zarzuty w opinii publicznej podważony został autorytet powódki oraz jej dotychczasowy dorobek jako notariusza z dużym doświadczeniem zawodowym o uznaną renomą w środowisku prawniczym oraz na rynku usług notarialnych. Pisemna wypowiedź pozwanego odnośnie powódki wywołała szerokie oburzenie i niesmak wśród pozostałych członków samorządu zawodowego notariuszy, którzy uznali twierdzenia pozwanego za całkowicie nieprawdziwe i zniesławiające powódkę jako notariusza oraz funkcjonariusza publicznego. Ponadto insynuacja pozwanego zawarte w piśmie z 23 kwietnia 2013 r. oraz zawiadomieniu złożonym przez pozwanego o popełnieniu przestępstwa przez powódkę znalazły szeroki oddźwięk w lokalnej społeczności prawniczej oraz wśród odbiorców usług notarialnych, wpływając tym samym na zaufanie do strony powodowej jako notariusza i funkcjonariusza publicznego.

W odpowiedzi na pozew pozwany wniósł o oddalenie powództwa w całości oraz o zasądzenie od powódki na jego rzecz kosztów procesu, w tym kwoty z tytułu kosztów zastępstwa adwokackiego w wysokości prawem przepisanej lub wskazanej w spisie kosztów oraz kwoty 17,00 zł z tytułu zapłaconej opłaty skarbowej od pełnomocnictwa.

W uzasadnieniu powyższego stanowiska pozwany zaprzeczył, jakoby jakimkolwiek swoim działaniem miał dopuścić się naruszenia dóbr osobistych powódki, w szczególno9ści jej godności, dobrego imienia czy czci. Wskazał, ze treść jego pisma z 23 kwietnia 2013 r. dotyczyła czynności podjętych przez powódkę, które w jego ocenie pozostawały w sprzeczności z podstawowymi zasadami moralnymi – etyką zawodową notariusza i były także niezgodne z prawem. Pozwany podniósł, że nadal uważa, że część z podjętych przez powódkę czynności, które zostały opisane w piśmie z 23 kwietnia 2013 r. zaadresowane imiennie do P. (...)we W. N. L. B.były czynnościami dokonanymi na podstawie bezwzględnie nieważnego dokumentu pełnomocnictwa z 4 stycznia 2012 r., a tym samym nieważną czynnością i pozostającą jednocześnie w kolizji z podstawowymi zasadami moralnymi było złożenie przez powódkę z dniu 13 lipca 2012 r. przed Notariuszem T. K.w imieniu pozwanego oświadczenia o uznaniu wobec niej długu i zobowiązaniu pozwanego do zapłaty na jej rzecz w imieniu trzech dni kwoty 104 352,00 zł oraz o poddaniu się pozwanego obowiązkowi zapłaty powyższej kwoty wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia wymagalności do dnia zapłaty na mocy art. 777 pkt 4 k.p.c. Pozwany wskazał, że nieprawidłowości skutkujące nieważnością w zakresie sporządzania przez Notariusza T. K.z Kancelarii Notarialnej A. R., K. K. (2), (...) s.c.we W.oświadczenia o poddaniu się egzekucji z dnia 13 lipca 2012 r. w formie aktu notarialnego (Rep. A nr (...)) zostały potwierdzone przez Sąd Rejonowy dla Wrocławia – Fabrycznej w postanowieniu z dnia 8 sierpnia 2012 r. (sygnatura akt XI Co 1689/12) oraz Sąd Okręgowy we Wrocławiu w postanowieniu z dnia 20 listopada 2012 r. (sygnatura akt II Cz 1568/12).

Pozwany także podniósł, ze pełnomocnictwo z 4 stycznia 2012 r. sporządzone przez asesora notarialnego T. K. jest bezwzględnie nieważne, a nadto zawiera skreślenia i nadpisania, które nie zostały opatrzone podpisem osoby biorącej udział w czynności, błędy składniowe, omówienia wpisane pismem ręcznym umieszczone pomiędzy treścią powyższego aktu notarialnego, a podpisem osoby biorącej udział w czynności, zamiast sporządzenia protokołu prostującego w trybie art. 84 § 4 ustawy Prawo o notariacie, a także nie zawiera podpisu osoby mającej według komparycji uczestniczyć w czynności. Zdaniem pozwanego powyższe nieprawidłowości potwierdzają, że powyższy akt notarialny nie konstytuował ważnego dokumentu pełnomocnictwa i że sporządzający go asesor notarialny mógł co najwyżej poświadczyć oświadczenie osoby trzeciej podającej się za pozwanego.

Pozwany zarzucił także, że zachowanie pozwanego zaistniałe zarówno przed złożeniem do P. (...) we W.pisma z 23 kwietnia 2013 r., jak i po tej dacie świadczy, że pozwany podejmował jedynie w celu ochrony własnych interesów, w tym interesów o charakterze majątkowym, nie zaś w celu naruszenia jakichkolwiek dóbr osobistych powódki, w szczególności jej godności, dobrego imienia, czy czci. Podniósł, że również przed organami władzy publicznej – w celu ochrony własnych interesów, w tym interesów o charakterze majątkowym – podjął działania w odpowiedzi na czynności powódki, których dotyczyło złożone do P. (...) we W.z 23 kwietnia 2013 r.

Pozwany wskazał także, że w dniu 4 października 2012 r. przez N. B. W.złożył oświadczenie o zmianie oświadczenia powódki złożonego w aneksie do umowy zmiany treści hipoteki objętej aktem notarialnym z 1 października 2012 r. (Rep. A (...)).

Podniósł także, że Sąd Rejonowy dla Wrocławia – Fabrycznej pismem z dnia 15 kwietnia 2013 r. zawiadomił (...)we W.o nieprawidłowościach w zakresie sporządzenia przez notariusza T. K.z Kancelarii Notarialnej powódki oświadczenia o poddaniu się egzekucji z 13 lipca 2012 r. w formie aktu notarialnego (Rep. A nr (...)) oraz zwrócił się o udzielenie informacji o podjętych w związku z przedmiotowym zawiadomieniem czynnościach.

Pozwany dodatkowo zaprzeczył, aby jego działanie miało charakter bezprawny. Podkreślił, że kierując pismo z 23 kwietnia 2013 r. imiennie do Prezesa (...)we W. L. B.wykonywał uprawnienie przysługujące mu z mocy art. 63 Konstytucji RP oraz art. 221 i n. k.p.a., a jego działanie miało konstytucyjne i ustawowe umocowanie. Zarzucił, że rzekoma bezprawność działania pozwanego, na którą wskazuje powódka w pozwie, mająca wyrażać się w naruszeniu przez pozwanego norm prawa karnego, nie może być uznana za bezprawność w rozumieniu art. 24 k.c. działania naruszającego dobra osobiste jakiejkolwiek osoby. Sąd w sprawie cywilnej nie może nadto przesądzać, czy działanie danej osoby jest bezprawne w prawnokarnym znaczeniu albowiem tym samym wkroczyłby w kompetencje sądu karnego.

Pozwany zarzucił także, że nie mógł on swoim działaniem naruszyć dobra osobistego powódki w postaci jej godności albowiem godność człowieka jest źródłem wszystkich dóbr osobistych osób fizycznych, jednakże sama w sobie owym dobrem nie jest.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Powódka A. R.w 2009 r. udzieliła pozwanemu F. G. dwóch pożyczek na łączną kwotę 106 000,00 zł. W 2010 r. powódka udzieliła pozwanemu kolejnej pożyczki na kwotę 50 000,00 zł.

(dowód: umowa pożyczki z 10 grudnia 2009 r., k. 15; umowa pożyczki z 10 grudnia 2009 r., k. 16; umowa pożyczki z 8 grudnia 2010 r., k. 17; przesłuchanie powódki, e – protokół z 30 kwietnia 2015 r., 00:01:37-00:51:59, k. 171)

Termin zwrotu pożyczek z 2009 r. strony ustaliły na dzień 31 grudnia 2010 r., a pożyczki z 2010 r. na dzień 31 grudnia 2011 r.

(dowód: umowa pożyczki z 10 grudnia 2009 r., k. 15; umowa pożyczki z 10 grudnia 2009 r., k. 16; umowa pożyczki z 8 grudnia 2010 r., k. 17; przesłuchanie powódki, e – protokół z 30 kwietnia 2015 r., 00:01:37-00:51:59, k. 171)

Pozwany w umówionym terminie nie zwrócił powódce pożyczonych pieniędzy.

(dowód: przesłuchanie powódki, e – protokół z 30 kwietnia 2015 r., 00:01:37-00:51:59, k. 171)

W dniu 4 stycznia 2012 r. pozwany udzielił powódce pełnomocnictwa do obciążenia nieruchomości lub udziału w nieruchomościach gruntowych, lokalowych, spółdzielczych własnościowych praw do lokali mieszkalnych lub użytkowych, których pozwany jest właścicielem lub współwłaścicielem – hipoteką do kwoty 200 000,00 zł z tytułu udzielonych mu pożyczek przez pełnomocnika na rzecz pełnomocnika, w tym przewłaszczenia na zabezpieczenie dowolnych nieruchomości bądź własnościowych spółdzielczych praw do lokali mieszkalnych lub użytkowych, których jest właścicielem lub współwłaścicielem, poddania mocodawcy egzekucji co do zwrotu udzielonych pożyczek na warunkach i według uznania pełnomocnika. Ponadto pozwany udzielił powódce pełnomocnictwa do reprezentowania go przed wszelkimi urzędami i organami administracji państwowej i samorządowej i innymi osobami prawnymi i fizycznymi – we wszystkich sprawach dotyczących obciążenia powyższymi hipotekami i składania w tym zakresie niezbędnych wniosków do właściwego sądu rejonowego wydziału ksiąg wieczystych, również przed Urzędem Skarbowym, a także składania wszelkich oświadczeń i wniosków, podań, skarg, zażaleń, odwołań, wyjaśnień i oświadczeń dotyczących jego osoby, podpisywania i odbioru niezbędnych dokumentów oraz dokonywania wszelkich czynności jakie okażą się niezbędne w związku z wykonywaniem pełnomocnictwa. Pozwany ustanowił także powódkę pełnomocnikiem dla doręczeń i oświadczył, że może być ona drugą stroną czynności dokonywanych z samym sobą. Pełnomocnictwo miało charakter nieodwołalny i nie miało wygasać na wypadek śmierci mocodawcy. Pełnomocnik nie mógł nadto ustanawiać dalszych pełnomocników w zakresie tego pełnomocnictwa.

(dowód: pełnomocnictwo udzielone w formie aktu notarialnego z 4 stycznia 2012 r. przed asesorem notarialnym T. K.zastępcą notariusza K. K. (2)w Kancelarii Notarialnej A. R., (...) s.c.we W., rep. A nr (...), k. 18-19; zeznania świadka T. K., e – protokół z dnia 24 marca 2015 r., 00:33:32-00:52:12, k. 122; przesłuchanie powódki, e – protokół z 30 kwietnia 2015 r., 00:01:37-00:51:59, k. 171)

Powyższe pełnomocnictwo zostało udzielone przez pozwanego przed asesorem notarialnym T. K.zastępcą notariusza K. K. (2)w Kancelarii Notarialnej A. R., (...) s.c.we W.przy (...) (...). Powódka nie brała udziału w powyższej czynności.

(dowód: pełnomocnictwo udzielone w formie aktu notarialnego z 4 stycznia 2012 r. przed asesorem notarialnym T. K.zastępcą notariusza K. K. (2)w Kancelarii Notarialnej A. R., (...) s.c.we W., rep. A nr (...), k. 18-19; zeznania świadka T. K., e – protokół z dnia 24 marca 2015 r., 00:33:32-00:52:12, k. 122; zeznania świadka M. G., e – protokół z dnia 24 marca 2015 r., 00:52:45-01:06:05, k. 123; przesłuchanie powódki, e – protokół z 30 kwietnia 2015 r., 00:01:37-00:51:59, k. 171)

Na akcie notarialnym rep. A nr (...) dokonano omówienia omyłki pisarskiej.

(dowód: pełnomocnictwo udzielone w formie aktu notarialnego z 4 stycznia 2012 r. przed asesorem notarialnym T. K.zastępcą notariusza K. K. (2)w Kancelarii Notarialnej A. R., (...) s.c.we W., rep. A nr (...), k. 18-19; zeznania świadka T. K., e – protokół z dnia 24 marca 2015 r., 00:33:32-00:52:12, k. 122)

Pozwany odbierał w Kancelarii powódki wypis aktu notarialnego obejmującego powyższe pełnomocnictwo. Nie zgłaszał wówczas żadnych zastrzeżeń ani uwag, nie twierdził również, aby takiego pełnomocnictwa nie udzielał. Prosił o okazanie mu oryginału aktu notarialnego. Odbiór wypisu aktu notarialnego z 4 stycznia 2012 r. pokwitował swoim podpisem w książce wydanych wypisów.

(dowód: zeznania świadka T. K., e – protokół z dnia 24 marca 2015 r., 00:33:32-00:52:12, k. 122; zeznania świadka M. G., e – protokół z dnia 24 marca 2015 r., 00:52:45-01:06:05, k. 123; przesłuchanie powódki, e – protokół z 30 kwietnia 2015 r., 00:01:37-00:51:59, k. 171; przesłuchanie pozwanego, e – protokół z 30 kwietnia 2015 r., 00:51:59-01:43:16, k. 171)

Na podstawie powyższego pełnomocnictwa w dniu 20 stycznia 2012 r. powódka, działając w imieniu i na rzecz pozwanego, złożyła w formie aktu notarialnego oświadczenie, zgodnie z którym celem zabezpieczenia swojej wierzytelności o zwrot kwoty udzielonej pożyczki ustanowiła hipotekę łączną do sumy 156 000,00 zł na udziale ½ części należącym do pozwanego nieruchomości zabudowanej budynkiem mieszkalnym jednorodzinnym, stanowiącej działkę gruntu nr (...)oraz nieruchomości niezabudowanej stanowiącej działkę gruntu nr (...), położonych we wsi J., dla której Sąd Rejonowy w O. prowadzi księgę wieczystą nr (...), jak również na nieruchomości stanowiącej samodzielny lokal użytkowy nr (...)położony w O.przy ul. (...), dla którego Sąd Rejonowy w O. prowadzi księgę wieczystą nr (...)wraz ze związanym z własnością tego lokalu udziałem (...)części we wspólnych częściach budynku i w prawie użytkowania wieczystego terenu, dla której to nieruchomości Sąd Rejonowy w O. prowadzi księgę wieczystą nr (...).

(dowód: oświadczenie o ustanowieniu hipoteki łącznej z 20 stycznia 2012 r. sporządzone w formie aktu notarialnego przed notariuszem I. M. (1)w Kancelarii Notarialnej we W., rep. A nr (...), k. 114-116 akt i dokumentów księgi wieczystej prowadzonej przez Sąd Rejonowy w O. nr (...); przesłuchanie powódki, e – protokół z 30 kwietnia 2015 r., 00:01:37-00:51:59, k. 171)

Współwłaścicielem nieruchomości zabudowanej budynkiem mieszkalnym jednorodzinnym, stanowiącej działkę gruntu nr (...)oraz nieruchomości niezabudowanej stanowiącej działkę gruntu nr (...), położonych we wsi J., dla której Sąd Rejonowy w O. prowadzi księgę wieczystą nr (...), była E. D., pozostająca z pozwanym w związku konkubenckim.

(dowód: zeznania świadka E. D., e – protokół z 24 marca 2015 r., 01:06:05-01:41:45, k. 123)

Na podstawie powyższego oświadczenia w księdze wieczystej nieruchomości pozwanego i E. D. położonej w J. ( (...)) oraz w księdze wieczystej nieruchomości lokalowej pozwanego położonej w O. ( (...)) została wpisana hipoteka umowna łączna do sumy 156 000,00 zł.

(dowód: zawiadomienie z 22 marca 2012 r., k. 118-119 akt i dokumentów księgi wieczystej prowadzonej przez Sąd Rejonowy w O. nr (...))

Powyższy wpis nie został przez pozwanego zaskarżony.

(dowód: przesłuchanie powódki, e – protokół z 30 kwietnia 2015 r., 00:01:37-00:51:59, k. 171)

Po dokonaniu wpisu hipoteki umownej łącznej do powódki zgłosiła się E. D. proponując nabycie przysługującej powódce wobec pozwanego wierzytelności. Obawiała się, że wpisanie kolejnej hipoteki na spornej nieruchomości może spowodować wypowiedzenie umów kredytu udzielonego jej przez bank, zabezpieczonych hipotecznie, a w konsekwencji niemożność natychmiastowej spłaty przez nią zadłużenia na rzecz banku. Twierdziła jednak, że nie dysponuje całą kwotą odpowiadającą wysokości zadłużenia pozwanego wobec powódki, a jedynie kwotą 69 000,00 zł. Pozostałą część miała uzyskać do czerwca 2012 r., przy czym twierdziła, że jest zainteresowana nabyciem całej wierzytelności.

(dowód: zeznania świadka E. D., e – protokół z 24 marca 2015 r., 01:06:05-01:41:45, k. 123; przesłuchanie powódki, e – protokół z 30 kwietnia 2015 r., 00:01:37-00:51:59, k. 171; przesłuchanie pozwanego, e – protokół z 30 kwietnia 2015 r., 00:51:59-01:43:16, k. 171)

E. D. nie kwestionowała prawdziwości umów pożyczek zawartych przez pozwanego z powódką.

(dowód: przesłuchanie powódki, e – protokół z 30 kwietnia 2015 r., 00:01:37-00:51:59, k. 171)

W dniu 9 maja 2012 r. powódka zawarła z E. D. umowę sprzedaży wierzytelności, jaka przysługiwała jej wobec pozwanego w wysokości 69 000,00 zł wraz z ustawowymi odsetkami, wynikająca z umowy pożyczki z 8 grudnia 2010 r. na kwotę 50 000,00 zł i z umowy pożyczki z 10 grudniu 2009 r. na kwotę 50 000,00 zł. Ustalono, że cesjonariusz zapłaci cenę sprzedaży w dniu podpisania umowy cesji.

(dowód: umowa sprzedaży wierzytelności z 9 maja 2012 r., k. 20-21; zeznania świadka E. D., e – protokół z 24 marca 2015 r., 01:06:05-01:41:45, k. 123)

W umowie cesji powódka zobowiązała się, że w przypadku zapłaty przez cesjonariusza ceny sprzedaży w pełnej wysokości nie będzie prowadziła przeciwko pozwanemu egzekucji z udziału w nieruchomości i nie dokona żadnych czynności faktycznych i prawnych w stosunku do nieruchomości położonej w miejscowości J., dla której Sąd Rejonowy w O. prowadzi księgę wieczystą nr (...). Nadto zobowiązała się, że nie skorzysta z pełnomocnictwa udzielonego jej przez pozwanego z 4 stycznia 2012 r. (Rep. A nr (...)) w odniesieniu do powyższej nieruchomości, a także nie udzieli dalszych pełnomocnictw w powyższym zakresie oraz zobowiąże ustanowionych już pełnomocników substytucyjnych do niewykonywania pełnomocnictw w powyższym zakresie. Powódka miała także w terminie 3 dni od podpisania umowy cesji uzyskać oświadczenie pełnomocnika substytucyjnego o nieskorzystaniu z pełnomocnictwa z 4 stycznia 2012 r. (Rep. A nr (...)). Zgodnie z umową cesji powódka miała także przekazać w dniu otrzymania ceny sprzedaży oświadczenie zawierające zgodę na wykreślenie hipoteki ustanowionej na udziale pozwanego ½ części w nieruchomości położonej w miejscowości J., dla której Sąd Rejonowy w O. prowadzi księgę wieczystą nr (...)(§ 5 Umowy cesji).

(dowód: umowa sprzedaży wierzytelności z 9 maja 2012 r., k. 20-21; zeznania świadka E. D., e – protokół z 24 marca 2015 r., 01:06:05-01:41:45, k. 123)

Cena sprzedaży wierzytelności została przez E. D. zapłacona w dniu 9 maja 2012 r.

(dowód: zeznania świadka E. D., e – protokół z 24 marca 2015 r., 01:06:05-01:41:45, k. 123; przesłuchanie powódki, e – protokół z 30 kwietnia 2015 r., 00:01:37-00:51:59, k. 171; przesłuchanie pozwanego, e – protokół z 30 kwietnia 2015 r., 00:51:59-01:43:16, k. 171)

W związku z powyższym w tym samym dniu powódka złożyła wniosek o wykreślenie hipoteki łącznej z księgi wieczystej nieruchomości położonej w J.((...)), pozostawiając jednocześnie hipotekę na samodzielnym lokalu użytkowym nr (...)położonym w O.przy ul. (...), dla której Sąd Rejonowy w O. prowadzi księgę wieczystą nr (...)– do czasu całkowitej spłaty wierzytelności hipotecznej na rzecz powódki. Wniosek powódki został uwzględniony przez Sąd Rejonowy w O..

(dowód: wniosek o wpis w księdze wieczystej z 9 maja 2012 r., k. 122-123 akt i dokumentów księgi wieczystej prowadzonej przez Sąd Rejonowy w O. nr (...); oświadczenie – zezwolenie na wykreślenie hipoteki z 2 maja 2012 r., k. 124 akt i dokumentów księgi wieczystej prowadzonej przez Sąd Rejonowy w O. nr (...); zawiadomienie z 21 czerwca 2012 r., k. 128 akt i dokumentów księgi wieczystej prowadzonej przez Sąd Rejonowy w O. nr (...); przesłuchanie powódki, e – protokół z 30 kwietnia 2015 r., 00:01:37-00:51:59, k. 171)

W czerwcu 2012 r. E. D. skontaktowała się z powódką twierdząc, że nie ma środków na nabycie pozostałej wierzytelności powódki wobec pozwanego. W związku z powyższym powódka ustaliła z E. D., że do zawarcia umowy przelewu pozostałej części wierzytelności może dojść we wrześniu 2012 r.

(dowód: przesłuchanie powódki, e – protokół z 30 kwietnia 2015 r., 00:01:37-00:51:59, k. 171)

W dniu 13 lipca 2012 r. powódka działając w imieniu pozwanego złożyła w formie aktu notarialnego oświadczenie uznaniu długu z tytułu umów pożyczek z 10 grudnia 2009 r. i 8 grudnia 2010 r. w wysokości 87 000,00 zł wraz z odsetkami ze opóźnienie liczonymi od dnia 31 grudnia 2010 r. do dnia złożenia oświadczenia (13 lipca 2012 r.) na kwotę 17 352,00 zł, tj. łącznie kwota 104 352,00 zł oraz zobowiązała pozwanego do zapłaty w terminie do 16 lipca 2012 r. na jej rzecz powyższej kwoty. Jednocześnie co do zapłaty powyższej kwoty w ustalonym terminie wraz z odsetkami ustawowymi liczonymi od dnia wymagalności do dnia zapłaty powódka poddała pozwanego egzekucji z tego aktu na mocy art. 777 § 1 pkt 4 k.p.c. Powyższe oświadczenie zostało złożone przed notariuszem T. K.w Kancelarii Notarialnej A. R., K. K. (2), (...) s.c.we W., rep. A nr (...). Wniosek powódki o nadanie powyższemu aktowi klauzuli wykonalności został jednak prawomocnie oddalony przez Sąd Rejonowy dla Wrocławia – Fabrycznej z uwagi na fakt, że oświadczenie zostało złożone z naruszeniem art. 84 § 1 pkt 4 ustawy Prawo o notariacie przed notariuszem podlegającym wyłączeniu.

(dowód: oświadczenie o poddaniu się egzekucji z dnia 13 lipca 2012 r. złożone w formie aktu notarialnego przed notariuszem T. K.w Kancelarii Notarialnej A. R., K. K. (2), (...) s.c.we W., rep. A nr (...), k. 8-9 akt Prokuratury Rejonowej dla Wrocławia – Stare Miasto o sygnaturze 1 Ds. 4400/12; postanowienie Sądu Rejonowego dla Wrocławia – Fabrycznej z dnia 8 sierpnia 2012 r., sygnatura akt XI Co 1689/2012; postanowienie Sądu Okręgowego we Wrocławiu z dnia 20 listopada 2012 r., sygnatura akt II Cz 1568/12, akta Sądu Rejonowego dla Wrocławia – Fabrycznej sygnatura akt XI Co 1689/2012; zeznania świadka T. K., e – protokół z dnia 24 marca 2015 r., 00:33:32-00:52:12, k. 122; przesłuchanie powódki, e – protokół z 30 kwietnia 2015 r., 00:01:37-00:51:59, k. 171)

Z powyższym stanowiskiem Sądu nie zgodziła się (...) (...)we W.ani (...), spotkał się on także z krytyką Ministerstwa Sprawiedliwości. Pogląd zaprezentowany przez Sąd Rejonowy dla Wrocławia – Fabrycznej nie był dotychczas prezentowany w judykaturze.

(dowód: przesłuchanie powódki, e – protokół z 30 kwietnia 2015 r., 00:01:37-00:51:59, k. 171)

We wrześniu 2012 r. E. D. ponownie skontaktowała się z powódką wyrażając wolę nabycia pozostałej części wierzytelności. Dzwoniła jednak w stanie silnego zdenerwowania, w związku z czym powódka umówiła się z nią na zawarcie umowy przelewu kilka dni później. Na umówiony termin spotkania E. D. nie przyszła, nie było możliwe również nawiązanie z nią kontaktu telefonicznego.

(dowód: przesłuchanie powódki, e – protokół z 30 kwietnia 2015 r., 00:01:37-00:51:59, k. 171)

W dniu 11 września 2012 r. powódka, działając w imieniu własnym oraz w imieniu i na rzecz pozwanego, zmieniła treść hipoteki umownej łącznej istniejącej po dokonaniu zmian z maja 2012 r. w ten sposób, że rozszerzyła zakres jej zabezpieczenia, współobciążając hipoteką umowną łączną udział w nieruchomości położonej w J., dla której Sąd Rejonowy w O. prowadzi księgę wieczystą nr (...).

(dowód: umowa zmiany treści hipoteki z 11 września 2012 r. sporządzona w formie aktu notarialnego przez notariuszem D. G.z Kancelarii Notarialnej we W., Rep. A nr (...), k. 140-141 akt i dokumentów księgi wieczystej prowadzonej przez Sąd Rejonowy w O. nr (...); przesłuchanie powódki, e – protokół z 30 kwietnia 2015 r., 00:01:37-00:51:59, k. 171)

W dniu 12 września 2012 r. powódka działając w imieniu i na rzecz pozwanego wniosła o dokonanie w księdze wieczystej prowadzonej przez Sąd Rejonowy w O. nr (...)wpisu hipoteki umownej łącznej na udziale wynoszącym ½ część należącym do pozwanego jako łącznej z hipoteką umowną łączną wpisaną w księdze wieczystej nr (...)prowadzonej przez Sąd Rejonowy w O.. Wniosek ten został cofnięty przez pozwanego, skutkiem czego postanowieniem z dnia 24 września 2012 r. Sąd Rejonowy w O. umorzył postępowanie w sprawie.

(dowód: umowa zmiany treści hipoteki z 11 września 2012 r. sporządzona w formie aktu notarialnego przed notariuszem D. G.z Kancelarii Notarialnej we W., Rep. A nr (...), k. 140-141 akt i dokumentów księgi wieczystej prowadzonej przez Sąd Rejonowy w O. nr (...); odpowiedź uczestnika na wniosek o wpis hipoteki z 24 września 2012 r., k. 70-71; postanowienie Sądu Rejonowego w O. z 24 września 2012 r., (...), k. 72; zeznania świadka E. D., e – protokół z 24 marca 2015 r., 01:06:05-01:41:45, k. 123)

W połowie września 2012 r. z powódką skontaktował się pełnomocnik pozwanego z informacją o gotowości zwrotu przez pozwanego jego zadłużenia wobec powódki.

(dowód: przesłuchanie powódki, e – protokół z 30 kwietnia 2015 r., 00:01:37-00:51:59, k. 171)

W dniu 20 września 2012 r. pozwany zawiadomił Prokuraturę Rejonową dla Wrocławia Stare Miasto o przestępstwie sfałszowania swoich podpisów przez powódkę, bądź osoby trzecie, na umowach pożyczek z 8 grudnia 2010 r. i 10 grudnia 2009 r. oraz w akcie notarialnym z 4 stycznia 2012 r. (Rep. A nr (...)), a także poświadczenia nieprawdy przez notariusza T. K.. Postanowieniem z dnia 5 grudnia 2012 r. dochodzenie w niniejszej sprawie zostało umorzone wobec niestwierdzenia przestępstwa.

(dowód: zawiadomienie o podejrzeniu popełnienia przestępstwa z 20 września 2012 r., k. 1 akt Prokuratury Rejonowej dla Wrocławia – Stare Miasto o sygnaturze 1 Ds. 4400/12; postanowienie z 5 grudnia 2012 r. o umorzeniu dochodzenia, k. 52 akt Prokuratury Rejonowej dla Wrocławia – Stare Miasto o sygnaturze 1 Ds. 4400/12)

Postanowienie o umorzeniu dochodzenia nie zostało zaskarżone przez pozwanego.

(dowód: akt Prokuratury Rejonowej dla Wrocławia – Stare Miasto o sygnaturze 1 Ds. 4400/12; przesłuchanie powódki, e – protokół z 30 kwietnia 2015 r., 00:01:37-00:51:59, k. 171; przesłuchanie pozwanego, e – protokół z 30 kwietnia 2015 r., 00:51:59-01:43:16, k. 171)

W dniu 1 października 2012 r. powódka ponownie wystąpiła z wnioskiem o dokonanie w księdze wieczystej prowadzonej przez Sąd Rejonowy w O. nr (...)wpisu hipoteki umownej łącznej na udziale wynoszącym ½ część należącym do pozwanego jako łącznej z hipoteką umowną łączną wpisaną w księdze wieczystej nr (...)prowadzonej przez Sąd Rejonowy w O.. Uprzednio w tym samym powódka, działając w imieniu pozwanego zmieniła akt notarialny – umowę zmiany treści hipoteki z 11 września 2012 r. (Rep. A nr (...)), w ten sposób, że dodała do niego § 4 a, zgodnie z którym w imieniu mocodawcy zrzekła się możliwości cofnięcia wniosku o wpis hipoteki oraz doręczenia zawiadomienia o wpisie.

(dowód: wniosek o wpis w księdze wieczystej z 1 października 2012 r., k. 153-154 akt i dokumentów księgi wieczystej prowadzonej przez Sąd Rejonowy w O. nr (...); aneks do umowy zmiany treści hipoteki z 1 października 2012 r. zawarty w formie aktu notarialnego przed notariuszem D. G.z Kancelarii Notarialnej we W., Rep. A nr (...), k. 158 akt i dokumentów księgi wieczystej prowadzonej przez Sąd Rejonowy w O. nr (...))

W dniu 4 października 2012 r. z kolei pozwany złożył w Kancelarii Notarialnej we W.przed notariuszem B. W.oświadczenie, w którym zmienił oświadczenie powódki działającej jako jego pełnomocnik złożone w aneksie do umowy zmiany treści hipoteki w formie aktu notarialnego z dnia 1 października 2012 r. Rep. A nr (...)w zakresie, w jakim powódka działając w imieniu swojego mocodawcy oświadczała, że mocodawca zrzeka się możliwości cofnięcia wniosku o wpis hipoteki oraz doręczeniu zawiadomienia o wpisie – w ten sposób, że cofnął zrzeczenie w zakresie możliwości cofnięcia wniosku o wpis hipoteki oraz doręczeniu zawiadomienia o wpisie. Na podstawie powyższego oświadczenia pozwany cofnął wniosek powódki o wpis hipoteki umownej łącznej na udziale wynoszącym ½ część należącym do pozwanego jako łącznej z hipoteką umowną łączną wpisaną w księdze wieczystej nr (...)prowadzonej przez Sąd Rejonowy w O..

(dowód: protokół z dnia 4 października 2012 r. sporządzony w Kancelarii Notarialnej we W.przed notariuszem B. W., Rep. A nr (...), nr(...); cofnięcie wniosku o wpis hipoteki z 8 października 2012 r., k. 150-151 akt i dokumentów księgi wieczystej prowadzonej przez Sąd Rejonowy w O. nr (...))

Wniosek powódki z 1 października 2012 r. o dokonanie w księdze wieczystej prowadzonej przez Sąd Rejonowy w O. nr (...)wpisu hipoteki umownej łącznej na udziale wynoszącym ½ część należącym do pozwanego jako łącznej z hipoteką umowną łączną wpisaną w księdze wieczystej nr (...)prowadzonej przez Sąd Rejonowy w O. – nie został rozpoznany aż do 14 stycznia 2013 r.

(dowód: postanowienie Sądu Rejonowego w O. z 14 stycznia 2013 r., (...), k. 162 akt i dokumentów księgi wieczystej prowadzonej przez Sąd Rejonowy w O. nr (...); zeznania świadka E. D., e – protokół z 24 marca 2015 r., 01:06:05-01:41:45, k. 123)

W dniu 19 listopada 2012 r. pozwany sprzedał samodzielny lokal niemieszkalny nr (...)o powierzchni użytkowej 271,40 m ² w budynku przy ul. (...)w O., dla którego Sąd Rejonowy w O. prowadzi księgę wieczystą nr (...)za cenę 200 000,00 zł. Z ceny tej kwota 113 921,00 zł miała zostać zapłacona bezpośrednio przez kupujących przelewem w dniu zawarcia umowy sprzedaży, a najpóźniej do 21 listopada 2012 r., na rachunek bankowy K. K. (2)tytułem spłaty zadłużenia pozwanego wobec powódki.

(dowód: umowa sprzedaży z 19 listopada 2012 r. zawarta w formie aktu notarialnego przed asesorem notarialnym K. D.– zastępcą notariusza B. K.w Kancelarii Notarialnej w O., Rep. A nr (...), k. 22-28; przesłuchanie powódki, e – protokół z 30 kwietnia 2015 r., 00:01:37-00:51:59, k. 171; przesłuchanie pozwanego, e – protokół z 30 kwietnia 2015 r., 00:51:59-01:43:16, k. 171)

Powódka, obecna podczas zawierania umowy sprzedaży, oświadczyła, że w związku ze spłatą w całości przez pozwanego zadłużenia wobec jej osoby wyraża zgodę na wykreślenie z działów IV ksiąg wieczystych numery (...), prowadzonych przez Sąd Rejonowy w O., hipoteki umownej łącznej do kwoty 156 000,00 zł oraz na cofnięcie wniosku o wpis hipoteki umownej łącznej do kwoty 156 000,00 zł, złożonego do księgi wieczystej nr (...)(§ 7 ust. 1 i 2 Umowy sprzedaży).

(dowód: umowa sprzedaży z 19 listopada 2012 r. zawarta w formie aktu notarialnego przed asesorem notarialnym K. D.– zastępcą notariusza B. K.w Kancelarii Notarialnej w O., Rep. A nr (...), k. 22-28; przesłuchanie powódki, e – protokół z 30 kwietnia 2015 r., 00:01:37-00:51:59, k. 171)

Jednocześnie strony oświadczyły, że pełnomocnictwo z 4 stycznia 2012 r. sporządzone przed asesorem T. K.– zastępcę notariusza K. K. (2)z Kancelarii Notarialnej we W.(Rep. A nr (...)) wygasło w całości (§ 7 ust. 3 Umowy sprzedaży).

(dowód: umowa sprzedaży z 19 listopada 2012 r. zawarta w formie aktu notarialnego przed asesorem notarialnym K. D.– zastępcą notariusza B. K.w Kancelarii Notarialnej w O., Rep. A nr (...), k. 22-28)

Podczas wizyty u notariusza w związku z zawarciem umowy sprzedaży z 19 listopada 2012 r. pozwany nie kwestionował swojego zadłużenia wobec powódki.

(dowód: przesłuchanie powódki, e – protokół z 30 kwietnia 2015 r., 00:01:37-00:51:59, k. 171)

Postanowieniem z dnia 14 stycznia 2013 r. Sąd Rejonowy w O. umorzył postępowanie z wniosku powódki z 1 października 2012 r. o dokonanie w księdze wieczystej prowadzonej przez Sąd Rejonowy w O. nr (...)wpisu hipoteki umownej łącznej na udziale wynoszącym ½ część należącym do pozwanego jako łącznej z hipoteką umowną łączną wpisaną w księdze wieczystej nr (...)prowadzonej przez Sąd Rejonowy w O..

(dowód: postanowienie Sądu Rejonowego w O. z 14 stycznia 2013 r., (...), k. 162 akt i dokumentów księgi wieczystej prowadzonej przez Sąd Rejonowy w O. nr (...))

W dniu 23 kwietnia 2013 r. pozwany wniósł pismo adresowane do L. P. (...)we W.. W piśmie tym pozwany zarzucił, że powódka „w dniu 4 stycznia 2012 r., korzystając ze swoich uprawnień jako pracodawca, zleciła swojemu pracownikowi asesorowi notarialnemu T. K.sporządzenie aktu notarialnego Rep. A (...), wykorzystując do tego trzy umowy pożyczek na łączną kwotę 156 000,00 zł” których pozwany nigdy nie podpisał. Pozwany podniósł, że ten akt notarialny został sporządzony bez jego wiedzy, akceptacji i bez jego udziału, tj. nie było go ani podczas jego czytania, ani podczas jego podpisywania. Twierdził, że do sporządzenia tego aktu wykorzystano jego dane, które były w kancelarii gdyż nie raz korzystał z jej porad i usług. Pozwany dalej zarzucił, że na podstawie tego aktu powódka w Kancelarii Notarialnej N. I. M. (2)sporządziła w formie aktu notarialnego w dniu (...)oświadczenie o ustanowieniu hipoteki łącznej na jego nieruchomościach (Rep. A (...)). Na podstawie tego aktu, „niewykluczone że korzystając ze swoich znajomości”, powódka „wpisała się na hipotekę tych nieruchomości bez klauzuli”. Pozwany podniósł, że sądy obu instancji uznały, że ten akt notarialny nie powinien powstać w kancelarii powódki, gdyż jest to niezgodne z prawem, tj. ustawą o notariacie (art. 84). Pomimo tego, jak twierdził pozwany, powódka „korzystając ze swoich kontaktów i powiązań”, na podstawie aktu z 4 stycznia 2012 r., w dniu 11 września 2012 r. sporządziła kolejny akt Rep. A (...) w Kancelarii Notarialnej N. D. G., „wpisując się w dniu 12 września 2012 r. ponownie na hipotekę” nieruchomości pozwanego w J., którą w dniu 2 maja 2012 r. zwolniła. Pozwany wskazywał także, że powódka „celem dalszego pognębiania i poniżania” pozwanego, w dniu 1 października 2012 r. w Kancelarii Notarialnej N. D. G., działając ponownie na podstawie aktu notarialnego z 4 stycznia 2012 r, aneksowała akt Rep. A nr (...), dodając do niego § 4 o treści „Pani A. R.działając w imieniu mocodawcy oświadcza, że zrzeka się możliwości cofnięcia wniosku o wpis hipoteki oraz doręczenia zawiadomienia o wpisie”. Podnosząc powyższe zarzuty pozwany zwrócił się o wszczęcie postępowania dyscyplinarnego przeciwko powódce i wyciągnięcie wobec niej konsekwencji. Podniósł, że tylko zdecydowana reakcja Izby jest w stanie „powstrzymać” powódkę „od kolejnych bezprawnych, nieuczciwych i całkowicie niezrozumiałych posunięć” wobec pozwanego.

(dowód: pismo pozwanego z 23 kwietnia 2013 r., k. 29-30; przesłuchanie powódki, e – protokół z 30 kwietnia 2015 r., 00:01:37-00:51:59, k. 171)

Na skutek złożenia powyższego pisma przez pozwanego powódka była proszona o złożenie ustnych i pisemnych wyjaśnień w sprawie.

(dowód: pismo powódki z 16 maja 2013 r., k. 31; przesłuchanie powódki, e – protokół z 30 kwietnia 2015 r., 00:01:37-00:51:59, k. 171)

Na skutek złożenia powyższego pisma przeprowadzona została przez dwóch notariuszy – wizytatorów lustracja oryginałów aktów notarialnych w postaci pełnomocnictwa sporządzonego w dniu 4 stycznia 2012 r. przez asesora notarialnego T. K.zastępującego notariusz K. K. (2)(rep. A nr (...)) oraz aktu sporządzonego dnia 13 lipca 2012 r. przez notariusza T. K.(rep. A (...)), w wyniku której stwierdzono, że akty te spełniają wymogi formalne przewidziane w art. 92 ustawy z 14 lutego 1991 r. Prawo o notariacie, w szczególności zawierają na końcu podpisy osoby biorącej udział w akcie i notariusza.

(dowód: pismo powódki z dnia 16 maja 2013 r., k. 31; pismo (...) we W. (...)z 29 czerwca 2013 r., k. 32; zeznania świadka T. K., e – protokół z dnia 24 marca 2015 r., 00:33:32-00:52:12, k. 122; przesłuchanie powódki, e – protokół z 30 kwietnia 2015 r., 00:01:37-00:51:59, k. 171)

Pismo pozwanego z 23 kwietnia 2013 r. wywołało wśród członków (...), ale także w całym środowisku notariuszy, poruszenie i niezdrową sensację. Sama powódka poczuła się dotknięta treścią podnoszonych przeciwko niej zarzutów. Powódka wielokrotnie była pytana o sporną sytuację na konferencjach i szkoleniach, w których brała udział, ale także podczas spotkań towarzyskich, prywatnych.

(dowód: przesłuchanie powódki, e – protokół z 30 kwietnia 2015 r., 00:01:37-00:51:59, k. 171)

Dotychczas zarówno powódka, jak i Kancelaria Notarialna, którą prowadzi w ramach spółki cywilnej, cieszyły się nienaganną opinią.

(dowód: zeznania świadka T. K., e – protokół z dnia 24 marca 2015 r., 00:33:32-00:52:12, k. 122; przesłuchanie powódki, e – protokół z 30 kwietnia 2015 r., 00:01:37-00:51:59, k. 171)

Przez piętnaście lat funkcjonowania na rynku usług prawniczych powódka nie byłą zaangażowana w podobną sytuację.

(dowód: przesłuchanie powódki, e – protokół z 30 kwietnia 2015 r., 00:01:37-00:51:59, k. 171)

Pismem z dnia 15 maja 2013 r. powódka wezwała pozwanego do zaniechania dalszych działań mających na celu naruszenie jej dobrego imienia i dalszych pomówień związanych z kwestią zadłużenia pozwanego wobec powódki.

(dowód: wezwanie do zaniechania naruszeń prawa z 15 maja 2013 r. wraz ze zwrotnym potwierdzeniem odbioru, k. 33)

W dniu 19 września 2013 r. powódka złożyła zawiadomienie o popełnieniu przez pozwanego przestępstwa w związku ze złożeniem przez niego fałszywego zawiadomienia o popełnieniu przestępstwa na jego szkodę przez powódkę, które miało polegać na sfałszowaniu jego podpisu na szeregu dokumentach, w tym na trzech umowach pożyczek, jakie zaciągnął od powódki na łączną kwotę 156 000,00 zł i na pełnomocnictwie uprawniającym powódkę do podejmowania określonych w tym pełnomocnictwie czynności prawnych związanych z zaciągniętym zobowiązaniem. W toku postępowania przygotowawczego została wydana opinia przez biegłego sądowego z zakresu klasycznych badań dokumentów W. B., w której stwierdzono, że podpisy na umowach pożyczek z dnia 10 grudnia 2009 r. i z dnia 8 grudnia 2010 r. oraz na akcie notarialnym z dnia 4 stycznia 2012 r. Rep. A nr (...) sporządzonym przez notariusza T. K.są autentycznymi podpisami pozwanego.

(dowód: zawiadomienie o popełnieniu przestępstwa z dnia 18 września 2013 r., k. 126-127; opinia biegłego sądowego z zakresu klasycznych badań dokumentów W. B. z dnia 5 grudnia 2013 r., k. 128-144)

W dniu 30 czerwca 2014 r. został wniesiony akt oskarżenia przeciwko pozwanemu o to, że w okresie od 20 września 2012 r. do 22 października 2012 r. we W., działając w warunkach czynu ciągłego, zawiadomić Prokuraturę Rejonową dla Wrocławia Stare Miasto o przestępstwie sfałszowania swoich podpisów przez powódkę, bądź osoby trzecie, a także poświadczenia nieprawdy przez notariusza T. K.wiedząc, że przestępstw tych nie popełniono, a następnie zeznając jako świadek w postepowaniu przygotowawczym o sygnaturze 1 Ds. 4400/12, będąc uprzedzonym o odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych zeznań, nieprawdziwie zeznał odnośnie faktu fałszowania jego podpisów na umowach pożyczek z dnia 10 grudnia 2009 r. na kwotę 56 000,00 zł, z dnia 10 grudnia 2009 r. na kwotę 50 000,00 zł, z dnia 8 grudnia 2010 r. na kwotę 50 000,00 zł oraz na akcie notarialnym z dnia 4 stycznia 2012 r. Rep. A. nr (...) sporządzonym przez notariusza T. K., jednocześnie fałszywie oskarżając wymienione osoby o popełnienie przestępstw z art. 270 § 1 k.k., 271 § 1 k.k. i innych.

(dowód: akt oskarżenia z dnia 30 czerwca 2014 r., k. 145-147)

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie w całości.

Z poczynionych przez Sąd ustaleń faktycznych wynikało, że świadczenie pozwanego, którego spełnienia powódka dochodziła w niniejszym postępowaniu, stanowi żądanie złożenia oświadczenia woli określonej treści w związku z naruszeniem jej dóbr osobistych.

Zgodnie z art. 23 k.c. dobra osobiste człowieka, jak w szczególności zdrowie, wolność, cześć, swoboda sumienia, nazwisko lub pseudonim, wizerunek, tajemnica korespondencji, nietykalność mieszkania, twórczość naukowa, artystyczna, wynalazcza i racjonalizatorska, pozostają pod ochroną prawa cywilnego niezależnie od ochrony przewidzianej w innych przepisach. Jednocześnie ten, czyje dobro osobiste zostaje zagrożone cudzym działaniem, może żądać zaniechania tego działania, chyba że nie jest ono bezprawne. W razie dokonania naruszenia może on żądać, ażeby osoba, która dopuściła się naruszenia, dopełniła czynności potrzebnych do usunięcia jego skutków, w szczególności ażeby złożyła oświadczenie odpowiedniej treści i w odpowiedniej formie. Na zasadach przewidzianych w kodeksie może on również żądać zadośćuczynienia pieniężnego lub zapłaty odpowiedniej sumy pieniężnej na wskazany cel społeczny (art. 24 k.c.).

Z powyższego wynika, że przesłankami ochrony dóbr osobistych, które muszą być spełnione łącznie, są istnienie dobra osobistego, zagrożenie lub naruszenie tego dobra oraz bezprawność zagrożenia lub naruszenia. Ciężar udowodnienia dwóch pierwszych przesłanek spoczywał na powódce dochodzącej ochrony prawnej, obrona pozwanego z kolei powinna polegać na wykazaniu, że nie działał bezprawnie. Mając powyższe na uwadze należało uznać, że istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy miało ustalenie prawdziwości faktów, na które powoływał się pozwany oraz kontekst, w jakim doszło do skierowania do P. (...) skargi z 23 kwietnia 2013 r. Należało również uwzględnić motywację sprawcy naruszenia. Tylko bowiem takie naruszenie dobra osobistego podlega ochronie, które jest bezprawne, przy czym bezprawność naruszenia czci, w tym dobrego imienia wyłącza podawanie informacji prawdziwych, o ile sprawca działał w obronie uzasadnionego interesu. Jeśli sprawca podawał wiadomości fałszywe lub jeśli brak było uzasadnionego interesu, naruszenie dóbr osobistych będzie bezprawne.

W świetle materiału dowodowego zebranego w niniejszym postępowaniu Sąd uznał, że zachowanie pozwanego, polegające na wystosowaniu do P. (...) skargi z 23 kwietnia 2013 r., skutkowało naruszeniem dóbr osobistych powódki w postaci jej czci, w tym godności i dobrego imienia.

Nie ulega wątpliwości, że pozwany miał prawo skierowania skargi do właściwych organów samorządu zawodowego powódki w przypadku wątpliwości co do prawidłowości jej działania jako funkcjonariusza publicznego. Wystosowując stosowną skargę pozwany nie był jednak uprawniony do świadomego stawiania powódce zarzutów nieprawdziwych, godzących w jej dobre imię.

Zebrany w sprawie materiał dowodowy, w szczególności treść skargi kierowanej przez pozwanego do P. (...) we W., pozwala na uznanie, że w sprawie doszło do naruszenia dobra osobistego powódki. Powódce zostały bowiem postawione zarzuty nieprawdziwe, dotyczące jej działalności zawodowej, co przy charakterze świadczonych przez nią usług prawniczych niewątpliwie narusza jej dobre imię. Powódka jest notariuszem, co oznacza, że w pracy zawodowej posługuje się wyłącznie dokumentami, i to zarówno tymi, które sama sporządza, jak i tymi, na podstawie których dokonuje określonych czynności notarialnych. Nie bez znaczenia pozostaje fakt, że powódka jako notariusz sporządza między innymi dokumenty o mocy dokumentów urzędowych, które wywołują określone skutki w obrocie prawnym, a podważenie ich prawdziwości i autentyczności jest ustawowo ograniczone. Tymczasem pozwany w swojej skardze zarzucił powódce fałszowanie dokumentów twierdząc, że nie podpisywał ani żadnej z umów pożyczek zawartych przez strony, ani pełnomocnictwa notarialnego sporządzonego w dniu 4 stycznia 2012 r. Co więcej, pozwany dodatkowo zarzucał, że poza samym faktem „wykreowania” powyższych dokumentów, powódka także się nimi posługiwała celem osiągnięcia własnych korzyści majątkowych kosztem pozwanego. Powyższe zarzuty niewątpliwie godzą w dobre imię powódki jako funkcjonariusza publicznego albowiem kwestionują pryncypialne cechy i postawy, jakich oczekuje się od notariusza.

Dodatkowo należy podnieść, że stosunek prawny leżący u podstaw usług notarialnych, jest stosunkiem opartym na wzajemnym zaufaniu notariusza i jego klienta. Tym samym każde zdarzenie, które to zaufanie może podważyć lub choćby wywołać wątpliwości co do tego, czy notariusza zaufaniem tym można obdarzyć, będzie wpływało negatywnie na jego dobre imię. Nie bez znaczenia pozostaje także fakt, że powódka z racji wykonywanego zawodu i czasu, przez jaki zawód ten wykonuje, jest osobą znaną w środowisku prawniczym, a stawiane jej zarzuty mogły stawiać ją w niekorzystnym świetle, podważając utrwaloną na jej temat opinię w środowisku tym funkcjonującą.

Zdaniem Sądu działalnie pozwanego naruszyło także godność powódki. Powódka mogła poczuć się dotknięta nieprawdziwymi zarzutami pozwanego, tym bardziej, że po spłacie całego długu przez pozwanego pozostawała w przekonaniu, że pozwany nie rości sobie żadnych do niej pretensji. Poczucie pokrzywdzenia z pewnością mógł potęgować także fakt, że skarga została wystosowana po blisko pół roku od dnia ostatecznego rozliczenia się stron, przy czym po tej dacie nie zaszło żadne zdarzenie, które uzasadniałoby przyjęcie przez pozwanego prezentowanego stanowiska odnośnie profesjonalizmu powódki oraz jej uczciwości i rzetelności.

Istotne pozostaje przy tym to, że skarga pozwanego z 24 kwietnia 2013 r. zawierała informacje nieprawdziwe. W skardze kierowanej do P. (...) we W.pozwany zarzucił powódce, że ta zleciła swojemu pracownikowi asesorowi notarialnemu T. K.sporządzenie aktu notarialnego Rep. A (...), wykorzystując do tego trzy umowy pożyczek na łączną kwotę 156 000,00 zł, których pozwany nigdy nie podpisał. Pozwany podniósł, że ten akt notarialny został sporządzony bez jego wiedzy, akceptacji i bez jego udziału, a jedynie przy wykorzystaniu jego danych, które były dostępne w Kancelarii z racji wcześniejszego korzystania z jej usług. Powyższe zarzuty pozostają w sprzeczności nie tylko z zeznaniami powódki, ale także świadków T. K.i M. G.oraz dokumentu w postaci opinii z zakresu badań graficzno – porównawczych podpisów z 5 grudnia 2013 r. sporządzonej przez biegłego sądowego W. B.na zlecenie Prokuratury Rejonowej W.w sprawie o sygnaturze 1 Ds. 4412/13. Z ustaleń poczynionych w powyższym postępowaniu przygotowawczym wynikało, że podpisy złożone na wszystkich trzech spornych umowach pożyczki, jak również na pełnomocnictwie sporządzonym w formie aktu notarialnego z 4 stycznia 2012 r. są autentycznymi podpisami pozwanego. Ustalenia te stanowiły nadto podstawę do wniesienia przeciwko pozwanemu aktu oskarżenia o czyn z art. 233 § 1 k.k., art. 234 k.k. i art. 238 k.k. Niewątpliwie rozważana opinia sporządzona w toku postępowania przygotowawczego ma w niniejszej sprawie jedynie walor dokumentu prywatnego (art. 245 k.p.c.), a zatem mogła stanowić jedynie dowód oświadczenia biegłego W. B.złożonego co do autentyczności podpisów pozwanego na spornych dokumentach. Treść tej opinii uprawdopodabnia jednak twierdzenia powódki co do autentyczności dokumentów w postaci umów pożyczek z 2009 r. i 2010 r. oraz pełnomocnictwa z 4 stycznia 2012 r. Twierdzenia te dodatkowo potwierdził świadek T. K., który zeznał, że pozwany był obecny przy sporządzaniu aktu notarialnego obejmującego pełnomocnictwo oraz świadek M. G., która opisywała fakt odbioru przez pozwanego wypisu z tego aktu. Podkreślała przy tym, że pozwany, odbierając odpis dokumentu, który rzekomo nie był sporządzony z jego udziałem, nie wykazywał zdziwienia faktem jego istnienia i treści, ani też nie żądał jakichkolwiek wyjaśnień co do jego powstania. Nie bez znaczenia pozostaje także fakt, że prawidłowość sporządzenia spornego aktu notarialnego była przedmiotem wizytacji, jaka na skutek skargi pozwanego została przeprowadzona w Kancelarii powódki.

Oceniając prawdziwość zarzutów pozwanego zawartych w skardze z 23 kwietnia 2013 r. w powyższym zakresie Sąd wziął pod uwagę także to, że pozwany aż do września 2012 r., kiedy to złożył zawiadomienie o podejrzeniu popełnienia przestępstwa przez powódkę, nie kwestionował ani faktu zawarcia z powódką trzech umów pożyczek z 2009 r. i 2010 r., ani istnienia swojego zadłużenia z tego tytułu, ani też udzielenia powódce pełnomocnictwa do działania w jego imieniu celem zabezpieczenia spłaty powyższych należności. Co więcej, pomimo złożenia zawiadomienia do Prokuratury, pozwany w dniu 19 listopada 2012 r. spłacił resztę zadłużenia na rzecz powódki, a wobec ostatecznego rozliczenia stron złożył także oświadczenie o wygaśnięciu pełnomocnictwa z 4 stycznia 2012 r. Nigdy też pozwany nie zaskarżył postanowienia Prokuratury Rejonowej dla Wrocławia Stare Miasto z 5 grudnia 2012 r. o umorzeniu dochodzenia wszczętego wskutek jego zawiadomienia. Powyższe działania pozwanego świadczą zdaniem Sądu o tym, że nie tylko wiedział on o prawdziwości dokumentów, których sfałszowanie zarzucał powódce, ale także godził się na ich wykorzystywanie w celu, w jakim powstały.

Mając powyższe na uwadze należało uznać, że zarzuty pozwanego co do sfałszowania przez powódkę umów pożyczek i pełnomocnictwa z 4 stycznia 2012 r., podniesione w skardze z 23 kwietnia 2013 r., nie były prawdziwe. Ich prawdziwości, zgodnie z rozkładem ciężaru dowodu, nie udało się pozwanemu wykazać. W szczególności pozwany nie podjął inicjatywy dowodowej co do dowodu z opinii biegłego z zakresu pisma ręcznego, który mógłby w niniejszej sprawie potwierdzić zarzuty pozwanego o braku jego podpisów na spornych dokumentach.

W skardze kierowanej do P. (...)we W.pozwany zarzucił także powódce, że na podstawie pełnomocnictwa z 4 stycznia 2012 r. powódka doprowadziła do ustanowienia hipoteki łącznej na nieruchomościach pozwanego, a po jej wykreśleniu wskutek częściowej spłaty zadłużenia w maju 2012 r., podejmowała dalsze czynności zmierzające do jej rozszerzenia do pierwotnego zakresu. Zarzucił jednocześnie, że sądy obu instancji uznały, że ten akt notarialny nie powinien powstać w Kancelarii powódki, gdyż jest to niezgodne z prawem, a mimo to powódka nadal podejmowała na jego podstawie czynności prawne. Zdaniem Sądu również w powyższym zakresie zarzutom pozwanego należy odmówić prawdziwości. Po pierwsze, nie jest prawdą, aby czynność udzielenia przez pozwanego pełnomocnictwa z 4 stycznia 2012 r., dokonana w Kancelarii powódki w formie aktu notarialnego Rep. A (...), była przedmiotem kontroli jakiegokolwiek Sądu. W istocie bowiem Sąd Rejonowy dla Wrocławia – Fabrycznej oraz Sąd Okręgowy we Wrocławiu w sprawie o sygnaturze XI Co 1689/12 oceniały inny akt notarialny sporządzony w Kancelarii Notarialnej A. R., K. K. (2), (...) s.c.we W., tj. akt z 13 lipca 2012 r. (Rep. A nr (...)), w którym to akcie powódka, działając w imieniu własnym oraz w imieniu i na rzecz pozwanego, uznała dług pozwanego wobec siebie, zobowiązała go do zapłaty zadłużenia w ustalonym terminie i co do tego obowiązku poddała pozwanego egzekucji na mocy art. 777 § 1 pkt 4 k.p.c. Powyższemu aktowi notarialnemu Sądy odmówiły nadania klauzuli wykonalności zarzucając, że akt ten powstał z naruszeniem art. 84 § 1 pkt 4 Prawa o notariacie (t.j. Dz. U. z 2014 r., poz. 164) z uwagi na pozostawanie notariusza T. K.w bliskim stosunku z powódką. Stosunek ten miał zdaniem Sądu wynikać z faktu wspólnego prowadzenia Kancelarii Notarialnej w formie spółki cywilnej. Powyższe stanowisko Sądu zostało wyrażone w jednostkowej sprawie i zgodnie z art. 365 § 1 k.p.c. wiązało ograniczony krąg podmiotów. Związanie to oznaczało bowiem jedynie tyle, że uczestnicy spornego postępowania klauzulowego oraz sąd, który je wydał, a także inne sądy oraz inne organy państwowe i organy administracji publicznej, miały uwzględniać fakt, że aktowi notarialnemu z 13 lipca 2012 r. (Rep. A nr (...)) nie została nadana klauzula wykonalności, a tym samym nie stał się on tytułem wykonawczym w rozumieniu art. 776 k.p.c. w zw. z art. 777 § 1 pkt 4 k.p.c. W żadnym wypadku wydanie rozważanego postanowienia nie oznaczało, że inne akty notarialne, jakie były sporządzane w Kancelarii powódki, były nieważne.

Po drugie zaś, w ocenie Sądu nie bez znaczenia pozostaje także fakt, że pełnomocnictwo z 4 stycznia 2012 r. zostało sporządzone blisko siedem miesięcy przed wydaniem przez Sąd Rejonowy dla Wrocławia – Fabrycznej postanowienia w sprawie o sygnaturze XI Co 1689/12 i ponad 10 miesięcy przed jego uprawomocnieniem się. Tymczasem jak wynikało z zeznań powódki nigdy wcześniej taki pogląd nie był prezentowany, a sporządzanie aktów notarialnych przez notariuszy pozostających w stosunku spółki cywilnej pozostawało normą. Co więcej, powódka wskazywała, że takie stanowisko Sądu spotkało się z szeroką krytyką samorządu zawodowego notariuszy i Ministerstwa Sprawiedliwości.

Mając powyższe na uwadze za nieprawdziwe należało zatem uznać zarzuty pozwanego, jakoby powódka podejmowała czynności prawne na podstawie aktu notarialnego uznanego przez Sądy za nieważny. Jak wyżej wskazano akt ten nigdy nie został w ten sposób oceniony w żadnym postępowaniu sądowym, w także w sprawach wieczystoksięgowych. Brak było przy tym uzasadnionych jurydycznie podstaw do dokonania przez powódkę samodzielnej oceny ważności ustanowionego w ten sposób pełnomocnictwa.

Za nieprawdziwe wreszcie należało uznać zarzuty pozwanego, jakoby powódka na podstawie pełnomocnictwa z 4 stycznia 2012 r. podejmowała wobec pozwanego działania bezprawne, nieuczciwe i „całkowicie niezrozumiałe”. Jak wynika z materiału dowodowego zebranego w niniejszej sprawie, wszystkie czynności prawne, jakich powódka dokonywała działając w imieniu i na rzecz pozwanego, były podejmowane w granicach udzielonego jej przez pozwanego pełnomocnictwa i wyłącznie w celu uzyskania zabezpieczenia spłaty pożyczek, jakich pozwanemu udzieliła. Rzeczywiście działania powódki zostały zintensyfikowane po wakacjach 2012 r., jednak wynikało to wyłącznie z tego, że wbrew wcześniejszym zapewnieniom konkubina pozwanego E. D. odmówiła nabycia pozostałej części wierzytelności powódki wobec pozwanego. Poza tym w tym czasie pozwany zaczął podejmować czynności zmierzające do ubezskutecznienia działań powódki, na jakie zgodził się udzielając jej pełnomocnictwa z 4 stycznia 2012 r.

Należy także podkreślić że, powódka wybierała takie formy zabezpieczeń, które nie wiązały się z ponoszeniem przez pozwanego dodatkowych kosztów. W szczególności nigdy nie dochodziła swoich należności na drodze sądowej, a następnie egzekucyjnej, a jedynie zmierzała do obciążania posiadanych przez pozwanego nieruchomości hipotekami umownymi. Wprawdzie powódka poddała pozwanego egzekucji co do obowiązku zapłaty na jej rzecz zadłużenia (akt notarialny z 13 lipca 2012 r., Rep. A nr (...)), jednak, jak wyżej wskazano, akt ten nigdy nie stanowił podstawy egzekucji jako tytuł wykonawczy.

Wreszcie należy podnieść, że po spłacie całego długu przez pozwanego, powódka w tym samym dniu, tj. 19 listopada 2012 r. wyraziła zgodę na wykreślenie dotychczas wpisanych hipotek na nieruchomościach pozwanego oraz na cofnięcie jeszcze nie rozpoznanego wniosku o wpis hipoteki łącznej, złożonego do księgi wieczystej nr (...). Zgodnie z pozwanym złożyła także oświadczenie o wygaśnięciu pełnomocnictwa, na podstawie którego była uprawniona do działania w jego imieniu i na jego rzecz. Należy także podkreślić, że po tej dacie powódka nie podejmowała żadnych czynności, które w jakikolwiek sposób byłyby związane ze spłaconymi już umowami pożyczek i które uderzałyby w jakiekolwiek prawa lub interesy pozwanego.

Oceniając bezprawność działania pozwanego Sąd wziął pod uwagę także to, czy pozwany składając skargę z 23 kwietnia 2013 r. działał w obronie uzasadnionego interesu.

Pozwany przyznał, że skierował sporną skargę do samorządu zawodowego powódki celem poszukiwania pomocy przed jej działaniami, które podejmowane były w imieniu i na rzecz pozwanego na podstawie pełnomocnictwa z 4 stycznia 2012 r., a zmierzały do uszczuplenia bądź obciążenia jego majątku. Podczas przesłuchania na rozprawie w dniu 30 kwietnia 2015 r. pozwany nie był już jednak w stanie wyjaśnić, w jaki sposób wniesienie tej skargi miałoby zapewnić mu rzekomo poszukiwaną ochronę jego praw i interesów. Twierdził natomiast, że złożył skargę, bo wbrew zobowiązaniu zawartym w umowie cesji wierzytelności powódka ponownie złożyła wniosek o dokonanie wpisu hipoteki łącznej na wspólnej nieruchomości pozwanego i E. D.. Powyższe zdaniem Sądu może świadczyć o niejako „odwetowym” charakterze intencji pozwanego przy składaniu spornej skargi. Należy bowiem zauważyć, że pozwany nie był stroną umowy cesji wierzytelności z 9 maja 2012 r., a zatem z tego tytułu powódka nie miała wobec pozwanego żadnych zobowiązań. Poza tym jeszcze raz trzeba podkreślić, że skarga pozwanego została wniesiona już po ostatecznym rozliczeniu się stron oraz po wygaśnięciu pełnomocnictwa uprawniającego powódkę do działania w imieniu i na rzecz pozwanego. Tym samym powódka już w listopadzie 2012 r. została pozbawiona nie tylko „narzędzi” do działania „przeciwko” pozwanemu, ale także podstawy do podejmowania takich działań. Nie bez znaczenia pozostaje także to, że żadnych działań po spłacie pożyczki powódka wobec pozwanego nie podejmowała, a nadto swoimi oświadczeniami umożliwiła uchylenie ustanowionych wcześniej zabezpieczeń i odstąpienie od wcześniej podjętych starań o ustanowienie kolejnych. Pozwany nie miał zatem żadnych powodów, a przynajmniej ich nie ujawnił w niniejszej sprawie, do wniesienia w danym momencie skargi na powódkę. Trzeba także podkreślić, że spłata zadłużenia przez pozwanego nastąpiła przez dobrowolne spełnienie przez niego świadczenia na rzecz powódki.

Mając powyższe na uwadze Sąd uznał, że działanie pozwanego polegające na zamieszczeniu w skardze z 23 kwietnia 2013 r. nieprawdziwych wiadomości o powódce, było działaniem naruszającym dobra osobiste powódki, a nadto było bezprawne, gdyż nie mieściło się w granicach prawa i nie zachodziła żadna ze szczególnych okoliczności usprawiedliwiających takie działanie (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Łodzi z dnia 7 czerwca 2013 r., I Aca 127/13).

Mając na uwadze okoliczności, w jakich doszło o naruszenia dóbr osobistych powódki przez pozwanego, a w szczególności formę rozpowszechnienia nieprawdziwych informacji, Sąd uznał, że żądane przez powódkę skierowanie przeprosin do (...) we W.oraz jej P.pozostaje adekwatne do formy naruszenia.

Mając powyższe na uwadze, na podstawie powołanych przepisów, orzeczono jak w sentencji.

O kosztach procesu rozstrzygnięto na podstawie art. 98 k.p.c. Zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik sprawy i zwrotu kosztów celowych, obowiązek zwrotu tychże kosztów spoczywał na pozwanym jako na stronie przegrywającej sprawę. Koszty poniesione przez stronę pozwaną obejmowały kwotę 977,00 zł, na którą składała się opłata sądowa od pozwu w kwocie 600,00 zł oraz wynagrodzenia jednego pełnomocnika określone zgodnie z § 10 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie ponoszenia opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (t.j. Dz. U. z 2013 r., poz. 490 z późn. zm.), w tym 17,00 zł tytułem opłaty sądowej od pełnomocnictwa.