Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 16 października 2015r.

Sąd Rejonowy w Świdnicy I Wydział Cywilny w składzie:

Przewodniczący SSR Halina Grzybowska

Protokolant Magdalena Tobiasz

po rozpoznaniu w dniu 6 października 2015r. w Świdnicy

na rozprawie

sprawy z powództwa R. W.

przeciwko Z. W. i L. W.

o zapłatę 6.525 zł

I. oddala powództwo;

II. zasądza od powoda R. W. na rzecz pozwanych Z. W. i L. W. kwotę 1.234 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Sygn. akt I C 2388/14

UZASADNIENIE

W pozwie wniesionym w dniu 22 sierpnia 2014 roku powód R. W. jako właściciel lokalu mieszkalnego położonego w Ś. przy ulicy (...) domagał się wydania nakazu zapłaty w postępowaniu upominawczym i zasądzenia od pozwanych L. W. i Z. W., którym przysługuje dożywotnią bezpłatna służebność mieszkania składającego się z jednego pokoju z używalnością kuchni i łazienki na podstawie umowy darowizny z dnia 05 listopada 2017 roku - kwoty 6 525 zł z odsetkami ustawowymi liczonymi : od kwoty 3516 zł od dnia 28 lutego 2014 roku do dnia zapłaty, a od kwoty 3 009 zł od dnia 22 sierpnia 2014 roku do dnia zapłaty – tytułem ½ części opłat za multimedia, energię elektryczną , wywóz nieczystości stałych, gaz, zużycie wody i odprowadzenie ścieków oraz rozliczenia za zużytą wodę za okres od listopada 2011 roku do maja 2014 roku .

W dniu 08 października 2014 roku został wydany nakaz zapłatyuwzgledniającyżądanie pozwu w całości .

W sprzeciwie od tego nakazu zapłaty pozwani Z. i L. W. zaskarżyli go w całości , wnieśli o oddalenie powództwa i zasądzenie od powoda na ich rzeczy kosztów procesu , w tym kosztów zastępstwa wg norm przepisanych. Przyznali że mieszkają z powodem w jednym mieszkaniu stanowiącym własność powoda . Pozwani są darczyńcami, pozwany liczy 90 lat, pozwana 88 lat , oboje są zniedołężniali i wymagają opieki. Dokonując darowizny przypuszczali ,że ustanowiona na ich rzecz służebność 1 pokoju i kuchni z używalnością łazienki nie będzie wiązała się z ponoszeniem opłat za media, ale mimo tego w miarę możliwości do końca 2013 roku dokładali się do opłat w takich kwotach , jakich żądał od nich powód. Gdy powód żądał od nich coraz więcej to powodowie zażądali okazania rachunków lecz powód im odmówił. Wysokość należności dochodzona pozwem jest dla nich nie do przyjęcia, albowiem w lokalu zamieszkuje łącznie 6 osób, a powód żąda od nich połowy opłat za media. Wskazali, że ponieśli koszty remontu mieszkania po dokonaniu darowizny( wymiana okien, drzwi, podłogi) z zaciągniętych na ten cel kredytów i zgłosili zarzut potrącenia z tego tytułu kwoty 10 000 zł. Podnieśli, że będąc u kresu życia są nękani przez powoda , któremu darowali to mieszkanie.

W odpowiedzi na zarzuty pozwanych podniesione w sprzeciwie, w piśmie z dnia 8.12.2014 r ( k. 68) powód zarzucił, ze pozwani nie wymagają żadnej opieki, nigdy nie żądał od pozwanych więcej niż się należało, a ilość 6 osób nie ma wpływu na zużycie energii, bo czy mieszka 3 czy więcej osób świeci się tyle samo światła i zużywa tyle samo gazu., a za ogrzewanie pozwani muszą płacić połowę, bo mają w swojej części mieszkania (...) grzejniki i jest ogrzewana podłoga, często zostawiają odkręcony kran z wodą i to ciepłą, a koszty remontów bieżących mają obowiązek ponosić. Okna wymienili z własnej chęci , bo gdy powód wymieniał swoje , to oni wtedy nie chcieli, .Poza tym nie wykupili mieszkania tylko byli „ figurantami” , bo na nich był nakaz „ zasiedlenia” a koszt wykupu poniósł faktycznie powód. Przed darowizna powód mówił pozwanym , że mieszkanie ma być na niego i na jego żonę , ale u notariusza matka się na to nie zgodziła. Jeśli natomiast pozwanych stać było na podarowanie „ lekką ręką ” wnukowi 10 000 zł, to mogą ponosić opłaty za wszystkie media, skoro przez kilkadziesiąt lat nigdy nie dawali pieniędzy za telefon, kablówkę i Internet i dopiero po tym fakcie upomniał się za te media o opłaty .

Sąd ustalił następujący stan faktyczny.

Umową darowizny z dnia 05 listopada 2007 r. pozwani L. W. i Z. W. darowali swojemu synowi powodowi R. W. prawo własności samodzielnego lokalu mieszkalnego nr (...) , składającego się z 3 pokoi, kuchni, łazienki i przedpokoju i pomieszczenia gospodarczego o łącznej powierzchni 106,7 m 2 położonego w Ś. przy ulicy (...), stanowiącego odrębną nieruchomość wraz z udziałem w częściach wspólnych i urządzeniach budynku oraz z w prawie użytkowania wieczystego działki gruntu, na której posadowiony jest budynek i udziałem we współużytkowaniu działki nr (...), a powód ustanowił na ich rzecz dożywotnią i bezpłatna służebność mieszkania składającego się z 1 pokoju, z używalnością kuchni i łazienki. Powód nadal jest właścicielem w/w/ opisanego lokalu

Dowód : wypi s z aktu notarialnego k. 10-13 , odpis księgi wieczystej k. 8 .

Mieszkanie to wykupili na własność od Gminy pozwani jako najemcy ( niesporne) . Opłaty związane z wykupem mieszkania od Gminy sfinansował powód., za co zapłacił łącznie w 2007 roku 6. 413,12 zł

Dowód: potwierdzenia wpłat k. 72

W mieszkaniu są urządzone 3 pokoje, dwie kuchnie, łazienką i pralnia. Od momentu darowizny pozwani zajmują wyłącznie dla siebie jeden pokój i oddzielną kuchnię , ponadto korzystają ze wspólnej Ł. . Po dokonaniu darowizny nadal ponosili opłaty z tytułu mediów , bądź to do rąk powoda gotówką w kwotach żądanych przez powoda , nie otrzymując od powoda żadnego pokwitowania lub dokonywali płatności w Banku, jednorazowo za poszczególne rachunki płacili po 200 do 500 zł i tak było kilka razy jeszcze w 2014 roku .

Od kilku lat w mieszkaniu tym mieszka stale 6 dorosłych osób , tj. pozwani, powód z małżonką, ich dorosła córka i gości u nich siostra żony powoda z zagranicy .Okresowo pomieszkiwał także narzeczony córki powoda.

Pozwany ma 90 lat, przebył zawal serca , ma problemy z oddychaniem, wysoką niewydolność serca. Utrzymuje się z emerytury w wysokości ok. 1300 zł. Pozwana ma 88 lat, bardzo słabo widzi . Ma emeryturę w wysokości 1 005 zl. Córka pozwanych J. P. pomaga rodzicom przynosząc im gotowe posiłki, piecze u siebie ciasta, pierze pozwanym ubrania u siebie w domu i prasuje a potem przynosi pozwanym czyste , uprasowane ubrania i bieliznę .

Rodzeństwo powoda wielokrotnie było świadkiem płacenia przez rodziców gotówką powodowi opłat za korzystanie z mediów w kwotach jednorazowo od 200 do 500 zł . Byli oburzeni tym, że powód nie rozliczał się właściwie z rodzicami, polecając im płacić wg swego uznania, nie dając przy tym w zamian żadnych pokwitowań , a oni płacili powodowi przez wszystkie te lata co najmniej połowę kosztów dot. mediów , w skali miesięcznej więcej niż oni z rodzinami za swoje mieszkania , niezależnie od tego ,że z własnych środków ( w 2007 r. na kredyt )zakupili zasilacz centralnego ogrzewania do mieszkania i kilkakrotnie zlecali i sfinansowali remont zajmowanych przez siebie pomieszczeń , m.in. z zaciąganych na ten cel kredytów ostatnio w kwotach 5 400 zł i 3 000 zł. Większość remontów wykonywał dla nich syn T. W. .Ostatni remont ten wykonywał ich wnuk W. syn T. W. za pieniądze pozwanych, czasami jako przedsiębiorca budowlany T. W. dawał im swoje materiały ..Ostatnie poważniejsze prace remontowe m.in. w kuchni pozwanych wykonywał wnuk pozwanych w 2010 r. - syn T. - W. W. i zostały zdaniem powoda wykonane wadliwie, gdyż pod podłogą , gdzie jest zainstalowane ogrzewanie podłogowe zbierała się woda i na tym tle powstał konflikt w rodzinie. Powód wytoczył W. W. o to proces. Powództwo zostało oddalone .

Od tego mniej więcej czasu pogłębił się miedzy stronami konflikt na tle sposobu i wysokości wnoszenia opłat przez pozwanych i dokumentowania wysokości przychodzących rachunków i wysokości wpłat odbieranych od pozwanych przez powoda . Brat powoda M. W. zaproponował pozwanemu aby założył zeszyt i aby zapisywał przekazywane powodowi sumy, aby powód je kwitował . Powiedział o tym powodowi , który odmówił pokwitowań i oznajmił bratu, że pozwani maj a „ dawać i tyle ”, a on niczego nie będzie podpisywać. W tej sytuacji pozwani od 2014 r przestali dokonywać płatności . Wówczas powód zagroził ,że odetnie rodzicom prąd i gaz i brat powoda zapłacił powodowi 300 zł. , Za namowa M. W. pozwani przekazywali powodowi np. po 190 zł ,a powód nadal odmawiał pokwitowań, twierdząc, że to za mało, wówczas zdarzało się , że M. W. dopłacał powodowi różne kwoty . . Pozwany zapisywał w zeszycie te wydatki przez kilka miesięcy, a potem zeszyt zaginął. W 2014 r. powód przez kilka miesięcy nie opłacał bieżących rachunków na energie elektryczną , a potem zostawiał pozwanemu wezwania do zapłaty .Pozwany opłacił dostawcy energii T. w całości te zaległe rachunki w swoim Banku . I tak : w dniu 11 lipca 2014 r. zapłacił 248,48 zł, w dniu 3.09.2014 r. 262,59 ł, 06.10.2014 r. 248,97 zł.

Brat powoda M. W. kilkakrotnie próbował doprowadzić do porozumienia między stronami , w kwestii wysokości i rozliczania się przez pozwanych z opłat za media , ale powód kategorycznie odmawia potwierdzania wpłat i stanowczo domaga się od pozwanych połowy wszystkich kosztów za media. M. W. kupuje rodzicom leki, dowozi jedzenie, dokonuje drobnych zakupów, opłaca im rachunki za telefon komórkowy. Z uwagi na stan zdrowia rodziców, w styczniu 2015 roku za ich zgodą i z ich upoważnienia przeniósł ich rachunek bankowy do swojego Banku , pospłacał ich kredyt i jako ich pełnomocnik z ich konta dokonuje internetowo płatności na konto powoda po 290 zł miesięcznie na poczet opłat z tytułu wszystkich mediów, ponieważ nie doszedł do porozumienia z powodem, który nadal żąda od pozwanych połowy opłat , odmawiając wskazania konkretnej kwoty i okazywania rachunków.

Pomieszczenia zajmowane przez pozwanych , położone są na parterze budynku , ich pokój jest bardzo zagrzybiony, zawilgocony , zalewany z balkonu piętro wyżej. W okresie zimowym, gdy grzejniki c.o. nie są ciepłe, zdaniem pozwanych dopływ ciepła jest zamykany przez powoda , to musza dogrzewać mieszkanie grzejnikami elektrycznymi. Pozwani mają swój telewizor , ale nie korzystają z telewizji kablowej tylko z kilku kanałów telewizji publicznej , kable telewizji kablowej są odłączone od ich pomieszczeń . Kiedyś używali komputera aby co jakiś czas komunikować się z wnukiem z zagranicy, ale gdy powód zaczął od nich żądać jeszcze opłat za Internet , oddali komputer wnukowi .

Dowód : zeznania świadka J. P. złożone na rozprawie w dniu 3 lutego 2015 r oku, zeznania świadka M. wróblewskiego złożone na tej samej rozprawie i na rozprawie w dniu 30 kwietnia 2015 roku , umowa kredytu aneks do umowy, przyjęcie przelewów do realizacji w dniach 3p92014, 11.07.2014, 6.10.2014, wezwania do zapłaty wystawiane przez (...) z 23.06.2014, 25.08.2014 i 24. (...) ,– w kopercie k. 128 , faktura za montaż okien z dnia 04.09.2009 r. i za stolarkę okienną k. 100 i 101 , akta tut. Sądu I C (...) .

W lutym 2014 roku powód zasięgnął opinii (...) w kwestii obowiązku ponoszenia opłat przez pozwanych , z tytułu służebności mieszkania i uzyskał odpowiedź, z powołaniem się na wskazane przepisy kodeksu cywilnego , że bezpłatne korzystanie z mieszkania nie oznacza bezpłatne korzystanie z mediów i pozwani powinni partycypować w opłatach proporcjonalnie do zajmowanej części lokalu mieszkalnego i ponosić nakłady związane z drobnymi remontami, konserwacja urządzeń, a jeśli będą odmawiali, to powód po opłaceniu tych kosztów może wezwać pozwanych do ich zwrotu ,a w razie bezskuteczności wezwania skierować sprawę na drogę postepowania sadowego .

dowód: opinia prawna z dnia 07 lutego 2014 r.

Pismem z dnia 19 lutego 2014 roku adwokat A. P. działając z upoważnienia powoda poinformował pozwanych, że mają obowiązek bieżącej partycypacji w comiesięcznych kosztach za używanie mediów w ½ części kosztów ponoszonych przez powoda, a ich aktualne zadłużenie wynosi odpowiednio:

1/za TV kablową za 3 lata 1 800 zł

2/ za dostarczona wodę i ścieki za 3 lata – 522 zł

3/ za energie elektryczną za październik 2013 oraz styczeń i luty 2014 łącznie 620 zł

4/ za gaz za luty 2014 r – 574 zł,

razem 3 5126 zł i w przypadku nieuregulowania w/w zaległości w terminie do dnia 28 lutego 2014 roku upoważniony jest do skierowania sprawy na drogę postępowania sądowego

Dowód : w/w pismo k. 9 .

W odpowiedzi na to to pismo pismem z dnia 21 lutego 2014 roku pozwani odmówili zapłaty, wskazując ,ze do końca 2013 roku partycypowali w kosztach eksploatacyjnych mieszkania na podstawie ustnej umowy miedzy stronami. Powód co miesiąc otrzymywał w gotowce kwoty jakiej żaddał, a które stanowiły połowę bieżących opłat, mimo że pozwani zajmują ok.1/3 mieszkania, a powód i 3 dorosłe osoby zajmują 2/3 powierzchni całego mieszkania. Podali nadto, że za październik 2013 roku zapłacili w gotówce na ręce powoda opłatę za energie elektryczną, ponadto przeprowadzili na swój koszt remont części mieszkania( na co wydali ok.10 000 zł. Podnieśli , że od 2014 roku zaprzestali ponoszenia opłat, albowiem powód stale zwiększał swoje roszczenia finansowe, nie okazując pozwanym żadnych rachunków i na tym tle powstał konflikt miedzy stronami, kończący się interwencjami policji i dzielnicowego i do czasu przedstawiania rachunków odmawiają ponoszenia opłat , godząc się na ponoszenie tychże opłat co najwyżej w 1/3 części, odpowiadającej 1/3 liczbie lokatorów i 1/3 powierzchni mieszkania

Dowód : kopia w/w/ pisma k. 59

Pismem z dnia 12 maja 2014 roku pozwani wystąpili do powoda o zwrot w terminie 30 dni równowartości nakładów poniesionych na remont i ulepszenie mieszkania ( wymiana 4 okien, parapetów, ocieplenie i wymiana podłogi, malowanie pomieszczeń zajmowanych przez pozwanych – w kwocie 10 000 zł w terminie do 12 czerwca 2014 roku, wezwali nadto powoda do zwrotu użyczonego mu złotego zegarka a w przypadku jego zagubienia zapłaty równowartości w kwocie 5 000 zł

Dowód : odpis w/w/ pisma k. 60 .

Pismem z dnia 29 maja 2014 roku pozwani poinformowali powoda, w odpowiedzi na jego pismo z dnia 10 maja 2014 roku, że nie uchylają się od ponoszenia opłat i są gotowi je ponosić w 1 /3 części pod warunkiem przekazania kopii rachunków dostarczycieli mediów oraz za pokwitowaniem. Zastrzegli, że jeśli powód nie spełni ich żądania , nie zwróci im poniesionych nakładów i jeśli nie zaprzestanie nękania pozwanych, to wystąpią o unieważnienie darowizny mieszkania. Wskazali nadto, jakie obowiązki ciążą na powodzie jako właścicielu lokalu

D. ó d : odpis w/w/ pisma k. 61-62

W okresie od listopada 2011 do września 2012 powód zapłacił za usługi multimedialne 1084,69 zł.

Od kwietnia 2013 do maja 2015 za energię elektryczną zapłacił 4 167,76 zł

Od lipca 2013 do kwietnia 2014 r. za wywóz nieczystości stałych zapłacił 544 zł.

Od listopada 2013 o marca 2014 za zużycie gazu zapłacił 3 777,22 zł

Za 2013 i 2014 r. za zużycie wody zapłacił 2 583,54 zł, a nadto

w 2012 dopłacił z tytułu rozliczenia zużycia wody dodatkowo 285,48 zł ,

a za 2013 526,74 zł.

Łączna wysokości w/w opłat wyniosła 13 049,61 zł (NIESPORNE).

Powyższe ustalenia zostały dokonane w oparciu o opisane wyżej dokumenty, których treść w zakresie poczynionych nie budzi wątpliwości oraz na zeznaniach świadków i przesłuchaniu pozwanych. Sąd dał wiarę zeznaniom świadków - rodzeństwa powoda i zeznaniom pozwanych, albowiem są one zgodne, spójne, logicznie ze sobą powiązane , a nadto znajdują także potwierdzenie w pozostałym materiale dowodowym , w tym w postaci dokumentów, czy akt sprawy I C (...). Co prawda powód przeczył twierdzeniom i zeznaniom świadków , ale poza stwierdzeniem o fałszywych zeznaniach nie przedstawił żadnych faktów i dowodów przeciwnych, chociażby z jego przesłuchania w charakterze strony, mimo pouczenia o możliwości zgłoszenia takiego dowodu , z tego dowodu nie skorzystał ( vide protokół rozprawy k. 90 odwrót), Ponadto nie uczestniczył w przesłuchaniu pozwanych w mieszkaniu, mimo iż jak się okazało tego dnia w mieszkaniu jednak przebywał. Tym samym sam pozbawił się możliwości dochodzenia do prawdy materialnej.

W szczególności sąd dal wiarę twierdzeniom i zeznaniom pozwanych co do ilości zamieszkujących w spornym lokalu osób, czego zresztą nie kwestionował powód bezpłatnego korzystania z mieszkania od kilku lat przez siostrę żony powoda - która jak podkreślił powód - jest ich gościem a od gościa opłat się nie pobiera , , ponoszenia przez pozwanych od chwili darowizn co najmniej połowy większości opłat - aż do czasu zaostrzenia konfliktu między stronami, kiedy to pozwani zaczęli upominać się o okazywanie rachunków i potwierdzenia wysokości ich wpłat, przy zdecydowanym oporze powoda w tej kwestii, co ma miejsce zresztą do dzisiaj., jak również co do finansowania przez pozwanych remontów mieszkania , zakupu zasilacza gazowego , czego także powód również nie kwestionował. O fakcie finansowania remontu w 2010 roku przez pozwanych świadczy ponadto oddalenie powództwa powoda w sprawie I C (...)przeciwko W. W. z tytułu wad robót remontowych, właśnie z tego powodu, że to nie powód je finansował i nie był stroną umowy.

Suma opłat dochodzonych pozwem zapłacona przez powoda dostarczycielom mediów została uznana przez pozwanych jako bezsporna .

Sąd zważył.

Zgodnie z przepisem art. 297 k. c.. Do służebności osobistych stosuje się odpowiednio przepisy o służebnościach gruntowych przy czym przepis art.. 298.k.c. stanowi, że zakres służebności osobistej i sposób jej wykonywania oznacza się, w braku innych danych, według osobistych potrzeb uprawnionego z uwzględnieniem zasad współżycia społecznego i zwyczajów miejscowych. Stosownie do treści Art. 302. § 1. I 2 k.c. Mający służebność mieszkania może korzystać z pomieszczeń i urządzeń przeznaczonych do wspólnego użytku mieszkańców budynku., a do wzajemnych stosunków między mającym służebność mieszkania a właścicielem nieruchomości obciążonej stosuje się odpowiednio przepisy o użytkowaniu przez osoby fizyczne.

Oznacza to, że osoba fizyczna, której przysługuje osobista służebność mieszkania, może korzystać z uprawnień zbliżonych do prawa użytkowania .

Z przepisu art. 258 k.c. wynika, że w stosunkach wzajemnych między użytkownikiem a właścicielem użytkownik ponosi ciężary, które zgodnie z wymaganiami prawidłowej gospodarki powinny być pokrywane z pożytków rzeczy. Do tego typu ciężarów , podobnie jak w umowie najmu lokalu mieszkalnego należą m.in. opłaty związane z korzystaniem z mediów dostarczanych do lokalu, z których korzystają zwykle najemcy , tj. opłat za energie elektryczną gaz, wodę, odprowadzanie ścieków itp.

Przepis art. 260. § 1 k.c. stanowi z kolei , że użytkownik obowiązany jest dokonywać napraw i innych nakładów związanych ze zwykłym korzystaniem z rzeczy. O potrzebie innych napraw i nakładów powinien niezwłocznie zawiadomić właściciela i zezwolić mu na dokonanie potrzebnych robót.

§ 2. Jeżeli użytkownik poczynił nakłady, do których nie był obowiązany, stosuje się odpowiednio przepisy o prowadzeniu cudzych spraw bez zlecenia.

Natomiast art. 289. § 1. i 2 k.c. przewiduje , że w braku odmiennej umowy obowiązek utrzymywania urządzeń potrzebnych do wykonywania służebności gruntowej obciąża właściciela nieruchomości władnącej a jeżeli obowiązek utrzymywania takich urządzeń został włożony na właściciela nieruchomości obciążonej, właściciel odpowiedzialny jest także osobiście za wykonywanie tego obowiązku. Odpowiedzialność osobista współwłaścicieli jest solidarna.

W odniesieniu do służebności mieszkania cyt. wyżej przepis art. 289 § 1 k.c., który reguluje, kogo obciąża obowiązek utrzymywania urządzeń potrzebnych do wykonywania służebności ma odpowiednie zastosowanie . Należy przyjąć, iż w braku postanowień umownych w tym zakresie, obowiązek ten będzie obciążał osobę, której przysługuje służebność osobista ( vide komentarz do prawa cywilnego pod redakcja Katarzyny A. Dadańskiej wyd. LEX ) , przy czym w rozumieniu tego przepisu obowiązek utrzymywania przez uprawnionych do korzystania ze służebności urządzeń w odniesieniu do służebności mieszkania oznacza w ocenie sądu m.in. koszty dot. centralnego ogrzewania, doprowadzania energii elektrycznej, gazu, wody czy odprowadzania ścieków., korzystania z instalacji i odbioru wszelkiego rodzaju multimediów przy pomocy nośników informatycznych itp. , o ile strony nie umówiły się inaczej.

Umowa darowizny nie sprecyzowała inaczej obowiązków pozwanych, poza określeniem bezpłatnej służebności, co należy rozumieć, w okolicznościach niniejszej sprawy ,że bezpłatne korzystanie z mieszkania w zakresie określonym umową to korzystanie bez obowiązku płacenia wynagrodzenia właścicielowi , zaś w ciężarach , tym przypadku kosztach mediów powinni partycypować pozwani. Co prawda pozwani podnosili, że byli przekonani, że służebność gwarantuje im także brak obowiązku ponoszenia opłat za media, ale w istocie nigdy tego obowiązku w całości nie kwestionowali, co więcej od darowizny do chwili powstania konfliktu poczuwali się i płacili powodowi połowę tych kosztów, jakich od nich żądał. Z drugiej strony w ocenie sądu powód nie wywiązuje się ze swoich obowiązków ciążących na nim jako właścicielu lokalu. Jak sąd stwierdził część mieszkania zajmowanego przez pozwanych jest w złym stanie technicznym, ściany są bardzo zawilgocone i zagrzybione, a od chwili dokonania darowizny powód nie przeprowadził na swój koszt gruntownych prac remontowych, znosił jedynie i akceptował ponoszenie wszelkich wydatków przez powodów , m.in. wymianę stolarki okiennej, instalacji, podłóg, remont instalacji ogrzewania, czy zakup zasilacza gazowego do pieca centralnego ogrzewania, a nie są to zwykłe, drobne naprawy czy konserwacje obciążające korzystających ze służebności mieszkania,

Z tego też względu skoro powodowie od 2007 roku sfinansowali tak dużo prac , ciążących na właścicielu , których wartość przekracza sumę dochodzona pozwem , to na podstawie przytoczonego wyżej przepisu art. 260 § 2 k.c. w związku z art. 753 § 2 zdanie drugie k.c. zarzut potrącenia był uzasadniony i powództwo należało oddalić.

Niezależnie od powyższego żądanie pozwu należało uznać za sprzeczne z zasadami współżycia społecznego, a szczególności z pielęgnowaną od wielu pokoleń w naszym społeczeństwie zasadą szacunku dla rodziców, osób chorych, w podeszłym wieku , zasadą prawa starszej osoby do godnego życia i traktowania. . Pozwani są nie tylko darczyńcami ale również rodzicami powoda, są w bardzo podeszłym wieku . Od kilku lat domagają się od powoda okazywania na bieżąco rachunków i pokwitowania dokonanych wpłat a powód obowiązany przede wszystkim jako syn do okazywania rodzicom szacunku , udzielania im pomocy i poprawnego ułożenia relacji z rodzicami , bez narażania ich na dodatkowy stres , prezentuje nieugiętą , kategoryczną postawę , wymuszając na pozwanych i na swoim rodzeństwie spełnienia jego zdaniem jedynie słusznych żądań. Potwierdza tę naganną postawę także ton negatywnych wypowiedzi powoda na temat rodziców w pismach kierowanych do sądu , np. nazywając rodziców „ tylko figurantami ” przy wykupie lokalu. Wbrew twierdzeniom powoda , nie poniósł on w 100 % ceny zakupu lokalu, ale właśnie dzięki rodzicom, którzy byli najemcami, możliwa była bardzo wysoka bonifikata i tym bardziej powinien okazywać im wdzięczność . Oczywistym bowiem jest ,że 6 000 zł nie stanowiło 100 % wartości rynkowej mieszkania o pow. ponad 100 m2 .

W tej sytuacji przy istniejącym konflikcie miedzy stronami na tle ponoszenia opłat oczywistym jest, że pozwani mieli uzasadnione podstawy , by zaprzestać dokonywania płatności do rąk powoda. Stosownie bowiem do treści przepisu art. 463 k.c. jeśli wierzyciel odmawia pokwitowania, dłużnik może powstrzymać się ze spełnieniem świadczenia albo złożyć przedmiot świadczenia do depozytu sądowego. Nie do przyjęcia w ocenie sadu jest stanowisko powoda , aby pozwani w świetle cyt. na wstępie przepisu art. 298.k.c. tj. , według osobistych potrzeb i z uwzględnieniem zasad współżycia społecznego i zwyczajów miejscowych ponosili aż połowę kosztów wszystkich mediów , w sytuacji gdy istotnie zajmują ok. 1/3 powierzchni mieszkania i stanowią 1/3 osób zamieszkałych w tym lokalu , na co wskazuje także opinia prawna przedłożona przez powoda i słusznie domagali się przedstawienia rozliczenia tych opłat od powoda .. Niezrozumiałe a zarazem sprzeczne z zasadami współżycia społecznego , tj z zasadą nierównego traktowania członków rodziny przez powoda, w tym ewidentnie gorszego traktowania przez powoda swoich rodziców, jest przy tym żądanie przez powoda od rodziców połowy sumy wszystkich kosztów czyli od 6 osób zamieszkałych w tym lokalu , gdyż oznacza partycypowania przez nich w kosztach mediów zużywanych przez nich i pozostałe 4 dorosłe osoby w tym, gościa powoda i jego małżonki . Oczywistym jest ,że 6 osób zużywa więcej wody i energii elektrycznej, czy gazu , niż 2 osoby , a zatem i połowa sumy kosztów generowanych przez 6 osób jest wyższa niż od 2 osób. Odmienne twierdzenia powoda w tym zakresie są gołosłowne i nie zostały poparte żadnymi dowodami .

Poza tym przedstawienie pozwanym sumy kosztów za okres kilku lat dochodzony pozwem dopiero przed wytoczeniem powództwa i bez możliwości zweryfikowania rachunków oraz jakie kwoty w poszczególnych miesiącach i latach w tym okresie powód otrzymał faktycznie od pozwanych , nie daje pozwanym możliwości ich weryfikacji .

Podobnie brak jest podstaw do obciążania pozwanych kosztami multimediów . Powodowie korzystają wyłącznie z odbioru telewizji publicznej, a jako osoby które ukończyły 75 lat z mocy przepisu j art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 21 kwietnia 2005 roku o opłatach abonamentowych ( Dz U nr 8 poz. 728 z późn. zmianami) są automatycznie zwolnieni od ponoszenia opłaty abonamentowej. Nie korzystają z sieci kablowej , w tym z Internetu. Jeśli więc w przeszłości i w okresie objętym pozwem korzystali z jakichś usług multimedialnych, to powód nie wykazał, czy i w jaki sposób umówił się z pozwanymi na korzystanie z tych usług przez pozwanych i na jakich zasadach, tym bardziej ,że jeśli w przeszłości korzystali z tych usług , to wówczas powód od nich nie żądał zapłaty , o czym świadczy jego pismo z dnia 8.12.2014 r. k. 68 , bo przecież pozwani od dokonania darowizny płacili tyle ile sam powód żądał. Biorąc powyższe pod uwagę sąd oddalił powództwo w całości -

jak w pkt.I sentencji wyroku.

Zgodnie z przepisem art. 98 § 1, 2 , 3 i 4 k.p.c. strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony (koszty procesu).Do niezbędnych kosztów procesu prowadzonego przez stronę osobiście lub przez pełnomocnika, który nie jest adwokatem, radcą prawnym lub rzecznikiem patentowym, zalicza się poniesione przez nią koszty sądowe, koszty przejazdów do sądu strony lub jej pełnomocnika oraz równowartość zarobku utraconego wskutek stawiennictwa w sądzie., przy czym do niezbędnych kosztów procesu strony reprezentowanej przez adwokata zalicza się wynagrodzenie, jednak nie wyższe niż stawki opłat określone w odrębnych przepisach i wydatki jednego adwokata, koszty sądowe oraz koszty nakazanego przez sąd osobistego stawiennictwa strony, a wysokość kosztów sądowych, zasady zwrotu utraconego zarobku lub dochodu oraz kosztów stawiennictwa strony w sądzie, a także wynagrodzenie adwokata, radcy prawnego i rzecznika patentowego regulują odrębne przepisy.

Pozwani ponieśli wydatki na wynagrodzenie adwokata, wraz z oplata skarbową od pełnomocnictwa ( 2 x 17 zł) , a minimalne wynagrodzenie adwokata przy wartości przedmiotu niniejszej sprawy , zgodnie z § 6 pkt. 3 ROZPORZĄDZENIA MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu ( Tekst jednolity Dz.U. z 2013. poz 461 z późn. zmianami ), wynosi 1200 zł. Dlatego też orzeczono jak w pkt .II sentencji wyroku .