Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 października 2015 roku

Sąd Rejonowy Gdańsk -Północ w Gdańsku, Wydział I Cywilny

w składzie :

Przewodniczący SSR Agnieszka Piotrowska

Protokolant sekr. sąd. Katarzyna Warzocha

po rozpoznaniu w dniu 02 października 2015 roku na rozprawie

sprawy z powództwa A. F.

przeciwko (...) S.A. w W.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanego (...) S.A. w W. na rzecz powoda A. F. kwotę 3.000 zł (trzy tysiące złotych) wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 01 grudnia 2013 r. do dnia zapłaty,

II.  oddala powództwo w pozostałym zakresie,

III.  ustala iż powód ponosi koszty procesu w 87% a pozwany w 13% pozostawiając ich szczegółowe wyliczenie referendarzowi sądowemu.

Sygn. akt I C 560/14

UZASADNIENIE

A. F. domagał się zasądzenia od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą W. kwot:

-

20.000,00 zł z tytułu zadośćuczynienia za doznana krzywdę,

-

3.962,86 zł z tytułu odszkodowania za utracony dochód

wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 01 grudnia 2013 r. do dnia zapłaty oraz zasądzenia od pozwanego na rzecz powoda kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwu powód podał, iż w dniu 01 maja 2013 roku doszło do wypadku komunikacyjnego na trasie R. - S., w którym kierujący pojazdem marki H. (...), objęty ubezpieczeniem z tytułu odpowiedzialności cywilnej posiadacza pojazdu w (...) Spółce Akcyjnej w W., spowodował wypadek, na skutek którego powód doznał obrażeń ciała. Pierwszej pomocy medycznej udzielił poszkodowanemu zespół pogotowia ratunkowego, po czym został on przewieziony do (...) Szpitala im. (...) w S., gdzie wykonano badanie RTG kończyny dolnej oraz TK kończyny dolnej. W trakcie hospitalizacji wykonano zabieg polegający na mobilizacji więzadła rzepki, mobilizacji stawu kolanowego, ćwiczenia stawu kolanowego i sokowego, neuromobilizacji kończyny dolnej, mobilizacji stanów kręgosłupa i stawów krzyżowo biodrowych. Z zaleceniem chodzenia o dwóch kulach, oszczędzania kończyny, chłodnych okładów, leków przeciwbólowych oraz kontroli w poradni ortopedycznej wypisano powoda ze szpitala. Poszkodowany kontynuowała leczenie w poradni rehabilitacyjnej w dniach 10 maja 2013 r. – 15 czerwca 2013 r. oraz w poradni chirurgii urazowo – ortopedycznej. Podczas wizyt zgłaszał dolegliwości bólowe odcinka kręgosłupa C oraz stawu kolanowego lewego. W dniu 07 maja 2013 r. wykonano u powoda badanie RTG kontrolne oraz punkcję kolana. Zalecono stabilizator oraz wykonanie (...). Dnia 11 czerwca 2013 r. zdiagnozowano niewielką niestabilność boczna a także wydano skierowanie na rehabilitację. W terminie od 05 maja 2013 r. do 19 sierpnia 2013 r. przebywała na zwolnieniu lekarskim. Przed zdarzeniem pracował w firmie (...). W związku z tym utracił dochód w wysokości 3.962,86 zł. Przed wypadkiem był osobą aktywną fizycznie, brał udział w krajowych i międzynarodowych zawodach w sportach ekstremalnych tj. kitesurfing, czy triathlon. Uprawiał sporty zimowe m.in. narciarstwo, czy snowboard. Poszkodowany zdobył piąte miejsce w zawodach kitesurfingowych, 4 miejsce w Pucharze Polski w 2010 r. oraz 3 miejsce w Pucharze Polski F. (...) w 2011 r. Jednocześnie brał udział w triathlonie do 2012 r. i przygotowywał się do zawodów w sezonie 2013 r. Wypadek wyeliminował powoda z kadry zawodniczej, a także wyłączony został z pracy zawodowej w biurze obrotu nieruchomościami. Obroty firmy spadły. Obecnie powód ma problemy z przebiegnięciem kilkuset metrów, zmaga się z brakiem pełnego zrostu kolana, rano budzi się z silnym bólem w kolanie. Pogorszeniu uległa pamięć poszkodowanego. Brak opieki nad dzieckiem pogłębiło kryzys małżeństwa powoda. Od czasu wypadku powód nie może również grać na instrumencie, pomimo, iż kilka lat przed zdarzeniem nagrał płytę muzyczną.

Argumentował, że szkoda została zgłoszona do pozwanego Towarzystwa, które w wyniku przeprowadzonego postępowania likwidacyjnego przyznało na rzecz powoda kwotę 7.000 zł tytułem zadośćuczynienia oraz kwotę 195 zł tytułem refundacji kosztów leczenia. Następnie decyzją z dnia 14 października 2013 r. przyznano na rzecz poszkodowanego kwotę 8.591,10 zł tytułem refundacji uszkodzonych rzeczy oraz kwotę 3.326,60 zł tytułem refundacji kosztów leczenia.

Pozwany w odpowiedzi na pozew wniósł o oddalenie powództwa, kwestionując roszczenie o zadośćuczynienie co do wysokości, natomiast roszczenie o zwrot utraconego dochodu zarówno co do zasady, jak i co do wysokości. Jednocześnie wniósł o zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów procesu według norm przepisanych.

W przekonaniu strony pozwanej powództwo nie jest zasadne, gdyż roszczenie jest rażąco wygórowane. W ocenie pozwanego biorąc pod uwagę fakt, iż powód nie miał zapiętych pasów wypłacone świadczenie jest adekwatne do rozmiaru doznanej przez pozwanego szkody. Pozwany wskazał, iż powód nie przedłożył jakiejkolwiek dokumentacji medycznej potwierdzającej stanowisko powoda co do pozostawania do dnia dzisiejszego pod stałą opieką lekarzy specjalistów. Zdaniem pozwanego doznany uraz nie powinien powodować poczucia nieprzydatności społecznej ani tym bardziej bezradności. W ocenie pozwanego dokumentacja zgromadzona w sprawie wskazuje, iż powód po wypadku z dnia 1 maja 2013 r. szybko powrócił do pełnej aktywności zarówno zawodowej, sportowej, jak i towarzyskiej Wskazywał, iż powód w sierpniu 2013 r. wziął udział w zgrupowaniu kitesurferów na wyspie R., a już w dniu 11 listopada wystartował w biegu na dystansie 15 km. Powyższe prowadzi do uzasadnionych wątpliwości co do słabej kondycji psychicznej i fizycznej powoda.

Odnośnie żądania odszkodowania z tytułu utraconego dochodu pozwany argumentował, iż branża nieruchomości generuje nieregularne zyski. Wskazywał m.in., iż powód zatrudnia w ramach prowadzonej działalności siedmiu pracowników, którzy pod jego nieobecność mogli zajmować się prowadzeniem firmy, w konsekwencji generować zyski. Podnosił, iż powód pomimo rzekomo złego stanu zdrowia tydzień po wypadku mógł pozwolić sobie na tygodniowy wyjazd. Powyższe zdaniem strony pozwanej wskazuje, iż gorsze wyniki finansowe przedsiębiorstwa powoda są następstwem tymczasowego zastoju na rynku nieruchomości. Pozwany kwestionował również wysokość odsetek oraz początkowa datę ich naliczania. Wskazywał, powołując na orzecznictwo na zasadność zasądzenia odsetek od dnia wydania wyroku.

W piśmie procesowym z dnia 07 lipca 2014 r. odnośnie zarzutu przyczynienia się powoda do zaistniałej szkody poprzez niezapięcie pasów bezpieczeństwa, strona powodowa wskazała, iż dochodzona kwota tytułem zadośćuczynienia obejmuje przyczynienie się powoda.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

A. F. prowadzi działalność gospodarczą pod firmą (...) w G. w zakresie pośrednictwa w obrocie nieruchomościami.

/ dowód: wyciąg z (...)k. 37, zeznania świadka A. D. –k. 201-202, zeznania powoda A. F. –k. 203 -206/

W dniu 01 maja 2013 roku w G. doszło do wypadku komunikacyjnego na trasie R. - S., w którym kierujący pojazdem marki H. (...), objęty ubezpieczeniem z tytułu odpowiedzialności cywilnej posiadacza pojazdu w (...) Spółce Akcyjnej w W., nie zachował szczególnej ostrożności przy zmianie pasa ruchu, w wyniku czego doszło do zderzenia bocznego z pojazdem marki V. (...), którym podróżował jako pasażer A. F.. Podczas zdarzenia nie miał zapiętych pasów, skutkiem czego wypadł z pojazdu przez tylna szybę. Zapięcie pasów bezpieczeństwa w trakcie przedmiotowego zdarzenia mogło w znacznym stopniu uchronić A. F. przed obrażeniami ciała jak doznał, mogłoby doprowadzić do braku obrażeń jak również do powstania obrażeń lżejszych bądź cięższych włącznie ze skutkiem śmiertelnym.

/ dowód: pisemna opinia biegłych sądowych z zakresu rekonstrukcji wypadku drogowego i medycyny sądowej W. M. oraz W. N. - 258-276, dokumentacja zdjęciowa –k. 28-30, 274-276 zeznania świadka A. D. –k. 201-202, zeznania powoda A. F. –k. 203 -206, oświadczenie –k. 98, notatka –k. 99, pisemna uzupełniająca opinia biegłego sądowego z zakresu medycyny sądowej W. M. - 281/

Pierwszej pomocy medycznej udzielił poszkodowanemu zespół pogotowia ratunkowego, po czym został on przewieziony do (...) Szpitala im. (...) w S., gdzie wykonano badanie RTG kończyny dolnej oraz TK kończyny dolnej. Stwierdzono złamanie kłykcia piszczeli L. Leczony zachowawczo – unieruchomienie gipsowe około 2 tygodni. W trakcie hospitalizacji wykonano zabieg polegający na mobilizacji więzadła rzepki, mobilizacji stawu kolanowego, ćwiczenia stawu kolanowego i sokowego, neuromobilizacji kończyny dolnej, mobilizacji stanów kręgosłupa i stawów krzyżowo biodrowych. Z zaleceniem chodzenia o dwóch kulach, oszczędzania kończyny, chłodnych okładów, leków przeciwbólowych oraz kontroli w poradni ortopedycznej wypisano powoda ze szpitala. Poszkodowany kontynuowała leczenie w poradni rehabilitacyjnej w dniach 10 maja 2013 r. – 15 czerwca 2013 r. oraz w poradni chirurgii urazowo – ortopedycznej. W dniu 07 maja 2013 r. wykonano u powoda badanie RTG kontrolne oraz punkcję kolana. Zalecono stabilizator oraz wykonanie (...). Dnia 11 czerwca 2013 r. zdiagnozowano niewielką niestabilność boczną, a także wydano skierowanie na rehabilitację. W terminie od 05 maja 2013 r. do 19 sierpnia 2013 r. powód przebywał na zwolnieniu lekarskim. Aktualnie odbywa rehabilitację.

A. F. wskutek zdarzenia z dnia 1 maja 2013 r. doznał złamania podchrzęstnego kłykcia przyśrodkowego piszczeli L. Doszło również do stłuczenia chrząstki stawowej, krwiaka kolana. Zdarzenie nałożyło się na wcześniej istniejące zmiany zwyrodnieniowe w postaci chondropatii obu kolan i spowodowało nasilenie „manifestację kliniczną schorzenia” (symetria wystąpienia objawów, asymetria ich nasilenia).

Wysokość trwałego uszczerbku na zdrowiu wynosi 4%, polega on na dysfunkcji chrząstki stawowej. Obecnie nie ma wyraźnych objawów łąkotkowych, co nie wyklucza możliwości uszkodzenia łąkotek w trakcie zdarzenia. Ograniczenia w życiu codziennym związane z doznanym urazem miały charakter przejściowy, około 1,5 miesiąca poszkodowany nie mógł chodzić z obciążeniem kończyny dolnej L. Po tym czasie w okresie usprawnienia przez następne 3 miesiące nie mógł uprawić sportów wymagających biegania, skakania, walki. Po około 5 miesiącach od wypadku ograniczenia w zdolności do uprawniania sportu nie mają związku z przedmiotowym wypadkiem, dotyczą głównie dolegliwości subiektywnych. W razie istotnych dysfunkcji powód może być zakwalifikowany do leczenia operacyjnego. Stan przedmiotowy jest dobry, uzyskano pełną ruchomość przy zachowanej wydolności więzadłowej. Dolegliwość w postaci znacznego bólu kolana L występowały od wypadku przez około 6 tygodni. Po tym czasie słabły. Przez okres pełnego odciążania kończyny dolnej L, poszkodowany miał ograniczona zdolność do samoobsługi - chodzenie, dźwiganie, noszenie przedmiotów. Minimalny okres niezbędnego wsparcia to 4 godziny tygodniowo przez 6 tygodni. Późniejsze następstwa wypadku dotyczą wyłącznie chrząstki, co może powodować dolegliwości bólowe. Możliwe wskazania do leczenia operacyjnego w związku ze zmianami zwyrodnieniowymi, które w części mogą być związane z wypadkiem. Zdarzenie z dnia 1 maja 2013 r. nasiliło zmiany zwyrodnieniowe. Obecnie nie ma ograniczeń w samodzielnym, codziennym funkcjonowaniu.

/ dowód: dokumentacja medyczna -k. 75-85,244, zeznania świadka A. D. –k. 201-202, zeznania świadka E. N. –k. 203, zeznania powoda A. F. –k. 203 -206, pisemna opinia biegłego sądowego z zakresu ortopedii i traumatologii narządów ruchu W. przeniosło –k. 241-242 ustna uzupełniająca opinia biegłego sądowego z zakresu ortopedii i traumatologii narządów ruchu W. przeniosło –k. 310-311, faktura nr (...) – k.68, pismo z dnia 30.08.2013 r. –k. 69, faktura VAT (...) –k. 70, zwolnienie lekarskie –k. 71, rachunki, paragony –k. 72-75/

Pismem z dnia 08 lipca 2013 r. powód zgłosił szkodę do (...) Spółka Akcyjna z siedzibą W., wnosząc jednocześnie o przyznanie kwoty 35.000 zł tytułem zadośćuczynienia.

/ dowód: zgłoszenie szkody -k. 96-97/

Decyzją z dnia 01 sierpnia 2013 r. (...) Spółka Akcyjna z siedzibą W. przyznała A. F. kwotę 7.000 zł tytułem zadośćuczynienia oraz kwotę 195 zł tytułem zwrotu kosztów leczenia i pobytu w sanatorium.

/ dowód: decyzja z dnia 01.08.2013 r. –k. 143/

Pismem z dnia 01 sierpnia 2013 r. powód zgłosił do pozwanego ubezpieczyciela dodatkowe roszczenie o wypłatę kwoty 2.702,16 zł tytułem zwrotu utraconych dochodów.

/ dowód: pismo z dnia 01.08.2013 r. -k. 94/

Pismem z dnia 06 września 2013 r. powód zgłosił do pozwanego ubezpieczyciela roszczenie o zwrot kosztów leczenia w kwocie 3.326,60 zł, przyznanie kwoty 3.300 zł tytułem refundacji uszkodzonych rzeczy, przyznanie kwoty 1.434 euro tytułem refundacji uszkodzonych rzeczy.

/ dowód: pismo z dnia 06.09.2013 r. -k. 90-91/

Pismem z dnia 26 września 2013 r. powód zgłosił do pozwanego ubezpieczyciela roszczenie o wyrównanie utraconej części dochodu w związku z przebywaniem na zwolnieniu lekarskim w kwocie 1.260,70 zł, zwrotu kosztów leczenia w kwocie 90 zł.

/ dowód: pismo z dnia 26.09.2013 r. -k. 92-93/

Decyzją z dnia 14 października 2013 r. (...) Spółka Akcyjna z siedzibą W. przyznała A. F. kwotę 11.917,70 zł, w tym 8.591,10 zł tytułem straty rzeczowej oraz kwotę 3.326,60 zł tytułem refundacji kosztów leczenia.

/ dowód: decyzja z dnia 14.10.2013 r. –k. 88/

Pismem z dnia 31 października 2013 r. (...) Spółka Akcyjna z siedzibą W. odmówiło dalszych wypłat na rzecz poszkodowanego.

/ dowód: pismo z dnia 31.10.2013 r. – k.86/

W trakcie niezdolności do pracy w okresie od 1 maja do sierpnia 2013 r. otrzymał od ZUS świadczenie pieniężne z tytułu zasiłku chorobowego w wysokości 4.346,78 zł.

/ dowód: oświadczenie –k. 33, wyciąg z rachunku –k. 58-60/

Przed wypadkiem A. F. był osobą aktywna fizycznie, brał udział w krajowych i międzynarodowych zawodach w sportach ekstremalnych tj. kitesurfing, czy triathlonie. Uprawiał sporty zimowe m.in. narciarstwo, snowboard. Poszkodowany zdobył piąte miejsce w zawodach kitesurfingowych, 4 miejsce w Pucharze Polski w 2010 r. oraz 3 miejsce w Pucharze Polski F. (...) w 2011 r. Jednocześnie brał udział w triathlonie do 2012 r. i przygotowywał się do zawodów w sezonie 2013 r.

/ dowód: zeznania świadka A. D. –k. 201-202, zeznania świadka E. N. –k. 203, zeznania powoda A. F. –k. 203 -206,certyfikaty, zaświadczenia, dyplomy, wycinki prasowe -k. 20-27/

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo było zasadne i w zakresie określonym w wyroku zasługiwało na uwzględnienie.

Stan faktyczny w sprawie był częściowo niesporny. W szczególności poza sporem był fakt zaistnienia zdarzenia, w którym powód doznał uszczerbku na zdrowiu, legitymacja bierna pozwanego oraz fakt wypłacenia powodowi kwoty 7.000 zł tytułem zadośćuczynienia oraz kwoty 195 zł tytułem zwrotu kosztów leczenia i pobytu w sanatorium oraz kwoty 8.591,10 zł tytułem straty rzeczowej i kwoty 3.326,60 zł tytułem refundacji kosztów leczenia.

Sąd ustalił stan faktyczny m.in. na podstawie załączonej do akt sprawy dokumentacji lekarskiej, dokumentów prywatnych, w tym korespondencji przedprocesowej między stronami, której prawdziwości żadna ze stron nie kwestionowała, zeznania świadków słuchanych w sprawie oraz opinii biegłych sądowych w zakresie ortopedii, medycyny sądowej oraz rekonstrukcji wypadków drogowych.

Sąd uznał także za wiarygodne zeznania powoda A. F. i świadków A. D. oraz E. N. w zakresie znajdującym potwierdzenie w zgromadzonym materiale dowodowym w sprawie. W tym zakresie uznając, iż są one logiczne, konsekwentne oraz spójne ze sobą. Osoby te dokładnie zrelacjonowały stan zdrowia powoda, wskazywały na przebieg leczenia, który znalazł potwierdzenie w dokumentacji lekarskiej. Sąd pominął zeznania świadka E. N. co do konieczności świadczenia obecnie pomocy osób trzecich na rzecz powoda. W powyższym zakresie Sąd uznał zeznania ww. świadka za subiektywne stanowisko w sprawie, pozostające w sprzeczności z opinią biegłego ortopedy.

Stosownie do art. 822 k.c. przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej zakład ubezpieczeń zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, względem których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo osoba, na której rzecz została zawarta umowa ubezpieczenia. Również w tym wypadku dla domagania się odszkodowania trzeba wykazać te same przesłanki, z tą różnicą, że odpowiedzialność ubezpieczyciela niezależna jest od tego, czy sprawca szkody odpowiada na zasadzie winy czy ryzyka(...)

Stosownie do (...)w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia sąd może przyznać poszkodowanemu odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę. Przepis ten należy wszakże rozpatrywać z punktu widzenia art. 435 kc zgodnie z którym prowadzący na własny rachunek przedsiębiorstwo lub zakład wprawiany w ruch za pomocą sił przyrody (pary, gazu, elektryczności, paliw płynnych itp.) ponosi odpowiedzialność za szkodę na osobie lub mieniu, wyrządzoną komukolwiek przez ruch przedsiębiorstwa lub zakładu, chyba że szkoda nastąpiła wskutek siły wyższej albo wyłącznie z winy poszkodowanego lub osoby trzeciej, za którą nie ponosi odpowiedzialności.

Zgodnie z art. 6 k.c. i utrwalonym poglądem orzecznictwa i doktryny ciężar dowodu powyższych okoliczności obciąża tego, kto dochodzi odszkodowania za szkodę wynikłą z czynu niedozwolonego (...), (...)). W konsekwencji to powód winien był wykazać szkodę rozumianą jako uszczerbek majątkowy i niemajątkowy, który uzasadniałby przyznanie mu kwot objętych żądaniem pozwu.

Uszkodzenia ciała lub rozstroju zdrowia może być podstawą żądania zadośćuczynienia za krzywdę. Chodzi tu o krzywdę ujmowaną jako cierpienie fizyczne (ból i inne dolegliwości), cierpienia psychiczne (ujemne uczucia przeżywane w związku z cierpieniami fizycznymi lub następstwami uszkodzenia ciała albo rozstroju zdrowia w postaci np. zeszpecenia, niemożności uprawiania działalności artystycznej, naukowej, wyłączenia z normalnego życia itp.). Zadośćuczynienie pieniężne ma na celu przede wszystkim złagodzenie tych cierpień i ma charakter całościowy - powinno stanowić rekompensatę pieniężną za całą krzywdę doznaną przez poszkodowanego, mowa jest bowiem o „odpowiedniej sumie tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę”, przyznawaną jednorazowo.

Kryteria określające zasady ustalania wysokość zadośćuczynienia pieniężnego wypracowane zostały w orzecznictwie Sądu Najwyższego przy założeniu, że celem zadośćuczynienia jest wyłącznie złagodzenie doznanej przez poszkodowanego krzywdy.

I tak, w orzecznictwie Sądu Najwyższego wskazuje się, że zadośćuczynienie z art. 445 ma przede wszystkim charakter kompensacyjny i tym samym jego wysokość musi przedstawiać jakąś ekonomicznie odczuwalną wartość. Wysokość ta nie może być jednak nadmierna w stosunku do doznanej krzywdy i aktualnych stosunków majątkowych społeczeństwa, a więc powinna być utrzymana w rozsądnych granicach (...).Określenie wysokości zadośćuczynienia powinno być dokonane z uwzględnieniem wszystkich okoliczności mających wpływ na rozmiar doznanej krzywdy, a m.in. również wieku poszkodowanego i czasu trwania jego cierpień (tak SN w wyroku z dnia 12 kwietnia 1972 r.,(...).Przyznanie poszkodowanemu zadośćuczynienia z art. 445 § 1 zależy od uznania sądu. Sąd bierze przy tym pod uwagę całokształt okoliczności sprawy, w tym szczególnie fakt otrzymania przez poszkodowanego kwoty pieniężnej z tytułu ubezpieczenia od następstw nieszczęśliwych wypadków dokonanego na koszt osoby obowiązanej do odszkodowania. Jeżeli poszkodowany otrzymał z wymienionego tytułu bardzo wysoką kwotę pieniężną, może to prowadzić do oddalenia powództwa o zadośćuczynienie (...) Zasadę wypływającą z tego orzeczenia należy odpowiednio zastosować w niniejszej sprawie – kwoty uzyskane już przez powoda uprzednio od ubezpieczyciela skutkować będą obniżeniem należnego mu zadośćuczynienia.

Przede wszystkim jednak, w orzecznictwie Sądu Najwyższego wskazuje się, że określanie wysokości zadośćuczynienia należy do sfery swobodnego uznania sędziowskiego (...). pozostawia - z woli ustawodawcy - znaczną swobodę sądowi orzekającemu w określeniu wysokości należnej sumy pieniężnej (wyrok SN z dnia 5 maja 2000 r., (...). Określenie „odpowiedniej ” sumy zadośćuczynienia wymaga rozważenia wszystkich okoliczności sprawy, w szczególności rodzaju naruszonego dobra i rozmiaru doznanej krzywdy, intensywności naruszenia oraz stopnia winy sprawcy, a także sytuacji majątkowej zobowiązanego (ewentualnie stopnia winy i sytuacji majątkowej zobowiązanego)(...)

Celem ustalenia rozmiarów doznanego przez powoda uszczerbku na zdrowiu Sąd dopuścił dowód z opinii biegłego z zakresu ortopedii. Nadto w związku ze stanowiskiem powoda, iż brak zapiętych pasów uchronił go przed bardziej rozległymi obrażeniami, Sąd dopuścił dowód z opinii zespołu biegłych z zakresu badania i rekonstrukcji wypadków drogowych oraz medycyny sądowej na okoliczność ustalenia, czy zapięcie przez powoda pasów bezpieczeństwa przy uwzględnieniu powstałych w wyniku wypadku pojeździe marki V. (...) uszkodzeń oraz przebiegu zdarzenia, uchroniłoby powoda od doznanych obrażeń, czy też mogłoby doprowadzić do powstania u powoda innych obrażeń.

Sytuację, w której poszkodowany przyczynił się do powstania lub zwiększenia szkody reguluje art. 362 kodeksu cywilnego. Za przyczynienie się, należy uznać takie zachowanie poszkodowanego, które pozostaje w związku przyczynowym ze szkodą oraz jest obiektywnie nieprawidłowe. Może to być więc działanie, ale również zaniechanie tj. nie podjęcie odpowiedniego działania, które miało wpływ na powstałą szkodę. Przyczynienie się poszkodowanego może polegać na przyczynieniu się do powstania - zaistnienia szkody oraz przyczynieniu się do zwiększenia rozmiarów już powstałej szkody.

W ocenie Sądu opinie sporządzone zostały przez osoby mające odpowiednią wiedzę i doświadczenie z zakresu ww. specjalności w oparciu o odpowiednie przesłanki i metody badawcze. Biegli w sposób poprawny zanalizowali stan faktyczny, prawidłowo zgromadzili materiał potrzebny do wydania opinii i sporządzili opinie uwzględniające wszystkie aspekty sprawy. Zdaniem Sądu, sporządzone opinie są jasne, logiczne i wewnętrznie niesprzeczne, stąd nie ma podstaw do kwestionowania wniosków w niej zawartych. Opinia zespołu biegłych nie była kwestionowana przez żadną ze stron.

Strona powodowa wniosła zastrzeżenia do opinii biegłego z zakresu ortopedii, co do których biegły na rozprawie w dniu 02 października 2015 r. złożył ustną uzupełniającą opinię, w której w sposób szczegółowy i wyczerpujący do tych zastrzeżeń się odniósł. Po złożeniu przez biegłego opinii uzupełniających strona powodowa nie wniosła zastrzeżeń, co więcej zarówno pełn. powoda, jak i powód nie stawili na rozprawę w dniu 02 października 2015 r. pomimo prawidłowego zawiadomienia. Sąd nie dopatrzył się potrzeby jej uzupełnienia czy wyjaśnienia. Wskazać należy, że opinie sądowe sporządzone zostały przez osoby o odpowiednich kwalifikacjach, w oparciu o zgromadzony materiał oraz zawierały precyzyjne wnioski, które zostały logicznie uzasadnione.

Biegły sądowy z zakresu ortopedii W. P. wskazał w swojej opinii, iż trwały uszczerbek na zdrowiu powoda na skutek wypadku komunikacyjnego z dnia 1 maja 2013 r. wynosi 4%.

Wydając orzeczenie w sprawie Sąd miał na uwadze wskazane powyżej opinie, a także zeznania powoda i świadków, którzy wskazywali na skutki wypadku. Sąd miał w szczególności na uwadze fakt, iż wskutek wypadku powód doznał złamania podchrzęstnego kłykcia przyśrodkowego piszczeli kończyny dolnej lewej. W następstwie czego borykał się z dolegliwościami bólowymi, ograniczeniami w codziennym funkcjonowaniu, przez pewien czas był unieruchomiony, musiał korzystać z pomocy osób trzecich, przebywał na zwolnieniu lekarskim. Nie mógł uprawiać czynnie sportu, pomimo iż przed zdarzeniem był osobą bardzo aktywną, odnosił liczne sukcesy sportowe. Sąd miał na uwadze również fakt, iż rokowania powrotu do zdrowia powoda co do następstw obrażeń są dobre, na dzień dzisiejszy nie występują ograniczenia w ruchomości kończyny dolnej lewej. Z opinii biegłego sądowego z zakresu ortopedii wynika, iż powód wrócił do możliwości uprawiania sportu. Częściowe ograniczenia w uprawianiu sportu wynikają natomiast nie ze skutków wypadku, a ze zmian zwyrodnieniowych występujących u powoda już przed zdarzeniem. Sąd wziął pod uwagę również, iż na dzień dzisiejszy występują dolegliwości bólowe, które w znacznej mierze wynikają ze zmian zwyrodnieniowych.

Biorąc pod uwagę powyższe Sąd uznał, iż kwotą adekwatną doznanego przez powoda uszczerbku na zdrowiu, przy uwzględnieniu faktu, iż otrzymał on od pozwanego kwotę 7.000 zł tytułem zadośćuczynienia, jest suma 3.000zł tytułem zadośćuczynienia, jako różnica pomiędzy zasadną kwotą zadośćuczynienia, a już wypłaconą na rzecz powoda.

Sąd na podstawie art. 481 § 1 i 2 k.c. w zw. z art. 817 k.c. przyznał powodowi odsetki od kwoty 3.000 zł od dnia 1 grudnia 2013 r. do dnia zapłaty zgodnie z żądaniem pozwu, uznając, iż w tej dacie pozwany był zobowiązany do wypłaty zadośćuczynienia.

Stosownie do art. 481 § 1 k.c. jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi.

Z kolei art. 817 § 1 k.c. stanowi, iż ubezpieczyciel obowiązany jest spełnić świadczenie w terminie trzydziestu dni, licząc od daty otrzymania zawiadomienia o wypadku. Natomiast zgodnie z § 2 tego przepisu, gdyby wyjaśnienie w powyższym terminie okoliczności koniecznych do ustalenia odpowiedzialności ubezpieczyciela albo wysokości świadczenia okazało się niemożliwe, świadczenie powinno być spełnione w ciągu 14 dni od dnia, w którym przy zachowaniu należytej staranności wyjaśnienie tych okoliczności było możliwe. Jednakże bezsporną część świadczenia ubezpieczyciel powinien spełnić w terminie przewidzianym w § 1.

Na podstawie art. 444 § 1 zd. 1 i § 2 k.c. w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia naprawienie szkody obejmuje wszelkie wynikłe z tego powodu koszty. Przy czym jeżeli poszkodowany utracił całkowicie lub częściowo zdolność do pracy zarobkowej albo jeżeli zwiększyły się jego potrzeby lub zmniejszyły widoki powodzenia na przyszłość, może on żądać od zobowiązanego do naprawienia szkody odpowiedniej renty. Renta z art. 444 § 2 k.c. ma charakter kompensacyjny, stanowi formę naprawienia szkody. Nie jest to renta o charakterze socjalnym, a jej dochodzenie związane jest z ustaleniem szkody, pozostającej w adekwatnym związku przyczynowym ze zdarzeniem sprawczym.

W pozostałym zakresie powództwo podlegało oddaleniu jako nieuzasadnione.

Sąd uznał za niezasadne żądanie powoda w zakresie odszkodowania z tytułu utraconego zarobku mając na uwadze, iż strona powoda wyliczyła utracony dochód jako średnią dochodu swojej firmy za okres trzech miesięcy poprzedzający zdarzenie z dnia 1 maja 2013 r. i pomniejszyła je o dochody, jakie firma przyniosła w okresie niezdolności powoda do pracy - w czasie jego przebywania na zwolnieniu lekarskim, określając je na poziomie 3.962,86 zł. Tym niemniej powód nie wziął pod uwagę okoliczności, iż w tym zakresie (co było w sprawie bezsporne) wypłacone zostało na jego rzecz świadczenie z(...)– zasiłek chorobowy, w wysokości 4.346,78zł, który przewyższał utracone dochody wyliczone przez powoda.

O kosztach sądowych Sąd orzekł na mocy art. 98 § 1 k.p.c. w zw. z art. 100 k.p.c. zgodnie z odpowiedzialnością za wynik procesu, obciążając kosztami procesu powoda w 87%, a pozwanego w 13 %, pozostawiając ich szczegółowe wyliczenie referendarzowi sądowemu na mocy art. 108 § 1 k.p.c

Zarządzenia:

1.  (...).,

2.  (...)

3.  (...)

4.  (...)