Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 30 września 2015 r.

Sąd Okręgowy w Toruniu Wydział I Cywilny

w składzie:

Przewodniczący: SSO Wojciech Modrzyński

Ławnicy : -----------------------

Protokolant: st. sekr. sądowy Monika Falkiewicz

po rozpoznaniu w dniu 30 września 2015 r. w Toruniu

sprawy z powództwa C. F.

przeciwko (...)w G.

o zapłatę

1.  Oddala powództwo;

2.  kosztami postępowania od uiszczenia których zwolniona była powódka obciąża Skarb Państwa;

3.  nie obciąża powódki obowiązkiem zwrotu kosztów pozwanemu.

SSO Wojciech Modrzyński

IC 606/14

UZASADNIENIE

Do Sądu Okręgowego w Toruniu wpłynął pozew C. F. przeciwko (...) w G. o zadośćuczynienie. Powódka domagała się zasądzenia od pozwanego kwoty 120.000 zł z ustawowymi odsetkami od daty wniesienia pozwu do dnia zapłaty w oparciu o art. 445§1 k.c. Powódka zarzuciła szpitalowi, że przeprowadzając zabieg usunięcia przykurczu Dupuytrena w roku 2012 dopuścił się zaniedbań czym doprowadził do wyrządzenia szkody. W wyniku błędnie przeprowadzonego zabiegu u powódki doszło do uszkodzenia powierzchni dłoni ręki lewej, co utrudnia jej codzienną egzystencję.

W uzasadnieniu swego pozwu powódka wskazała, iż w listopadzie 2012 roku została zakwalifikowana do leczenia operacyjnego choroby Dupuytrena. Lekarze wskazywali, że podjęte leczenie operacyjne daje nadzieję na powrót do całkowitej sprawności chwytnej lewej górnej dłoni. Przed operacją powódka cierpiała na nieznaczny przykurcz IV palca lewej ręki będący następstwem choroby Dupuytrena. Powódka wyraziła zgodę na operację ręki nie zdając sobie sprawę z tego, że zabieg taki powinien przeprowadzić w niej nie chirurg ogólny czy chirurg ortopeda, a lekarz posiadający specjalizację z zakresu chirurgii ręki. Operacja przeprowadzona u powódki miała charakter operacji planowej i wymagała pewnego przygotowania do wykonania zabiegu. Dotyczyła ono obszaru dłoni i wymagała zgromadzenia specjalistycznych narzędzi mikrochirurgicznych, co wskazuje, że powinna być ona przeprowadzona przez doświadczonego chirurga, który posiada specjalizację z zakresu chirurgii ręki.

Powódka wskazała, iż po operacji w trakcie dalszego leczenia ambulatoryjnego w G. jakie przeprowadzono w poradni przyszpitalnej przez wiele miesięcy nie zdecydowano się również zasięgnąć porady specjalisty chirurgii ręki. W ocenie powódki lekarze prowadzący jej leczenie w sposób lekceważący odnosili się do jej przypadku, nawet w okresie powstawania zmian wtórnych o charakterze niedokrwiennym i uporczywie oczekiwali na zabliźnienie się rany przez ziarnikowanie, co było działaniem nieprawidłowym. U C. F. stosowano lecznicze kąpiele, lapisowanie, pokrywającego obszar operowany strupa bez fachowej konsultacji ze specjalistą z zakresu chirurgii ręki czym doprowadzono do powikłań i narażono ją na wymagające w przyszłości leczenie rekonstrukcyjne w powyższych zaniedbań. W wyniku zabiegu i następujących po nim powikłań doszło do dalszego rozwoju choroby Dupuytrena powodującego zamknięcie pozostałych palców dłoni.

Zdaniem powódki pozwany szpital i działający w jego imieniu lekarze dopuścili się niedbalstwa pooperacyjnego i nie zapewnili jej odpowiedniego poziomu bezpieczeństwa świadczenia medycznego, co uzasadnia żądanie pozwu.

W odpowiedzi na pozew (...) w G. wniósł o oddalenie pozwu i zasądzenie od powódki na rzecz pozwanego kosztów postępowania wg norm przepisanych. Szpital wniósł także o przypozwanie w charakterze interwenienta ubocznego (...) SA w W.. W ocenie pozwanego roszczenie powódki jest całkowicie nieuzasadnione. Proces leczenia powódki przebiegał prawidłowo z dochowaniem należytej staranności. Powódka nie wykazała podstaw do przypisania pozwanemu odpowiedzialności na podstawie art. 415 k.c. W tej sytuacji za aktualny stan zdrowia powódki nie może być odpowiedzialny pozwany szpital. Powódka została przyjęta do szpitala dzień przed zabiegiem tj. 25 listopada 2012 roku o godzinie 12.50. Po przyjęciu powódki do szpitala wykonano badania potrzebne do bezpiecznego wykonania zabiegu m.in. zdiagnozowano poziom glukozy (z uwagi na cukrzycę). Zabieg został wykonany w niedokrwieniu, w znieczuleniu odcinkowym – dożylnym, dzięki czemu był pełen wgląd w pole operacyjne z możliwością poprawy hemostazy. Takie postępowanie zapobiega powstaniu krwiaka pooperacyjnego. Zabieg trwał pół godziny. W dniu 27 listopada 2012 roku po przeprowadzeniu zabiegu wykonano zmianę opatrunku i w związku z tym, iż stan miejsca operowanego nie budził zastrzeżeń lekarskich powódkę wypisano do domu. W wypisie ze szpitala zaznaczono bezwzględny nakaz dla pacjentki zgłaszania się do poradni ortopedycznej co dwa dni. Powódka dopuściła się znacznego zaniedbania, bowiem do poradni zgłosiła się dopiero 10 grudnia 2012 roku. W tej sytuacji pozwany szpital nie posiada informacji jaki był stan operowanego miejsca w okresie pomiędzy 27 listopada a 10 grudnia 2012 roku i nie może ponosić konsekwencji pogorszenia się stanu zdrowia powódki. W dniu 12 grudnia 2012 roku u powódki zdiagnozowano obecność krwiaka w miejscu operowanym co świadczy o wtórnym otworzeniu skoagulowanych naczyń, której może mieć różne podłoże np. praca fizyczna czy uraz. Krwiak pooperacyjny nie został wcześniej stwierdzony w żadnym dokumencie leczenia.

Pozwany zakwestionował także prywatną opinię medyczną na jaką powołała się powódka w pozwie. W jego ocenie opinia ta nie może zostać uznane jako wiarygodna bowiem sporządzona została przez lekarzy innych specjalności m.in. ginekologa położnika i patomorfologa. Pozwany wskazał także, iż nie istnieje specjalizacja z zakresu chirurgii ręki. W trakcie specjalizacji z zakresu ortopedii i traumatologii każdy lekarz ma cząstkowy obowiązkowy staż w klinice chirurgii ręki w celu uzyskania umiejętności leczenia. Choroba Dupuytrena jest jednym z podstawowych schorzeń, które są operowane na oddziałach ortopedycznych. Zabiegi te wykonywane są powszechnie, także przez lekarzy w trakcie specjalizacji pod nadzorem lekarzy specjalistów. Etiologia choroby Dupuuytrena nie jest do końca znana i nie musi być związana z urazami. Często schorzenie to występuje rodzinnie. U powódki przykurcz taki powstał w 2010 roku. U powódki wykonano zabieg 26 listopada 2012 roku po wnikliwym przeanalizowaniu planu operacyjnego z uwagi na obarczenie cukrzycą, wiekiem i zaawansowaniem zmian. Wykonano zabieg aponeuroktomii z cięciem "Z", co pozwoliło zszyć ranę i uzyskać wyprost ręki.

Dalsze leczenie ambulatoryjne przebiegało w sposób typowy. Przeprowadzone wizyty lekarskie w tym także w poradni ortopedycznej przyszpitalnej potwierdzają staranność leczenia. Lekarz przeprowadzającym operację był Ł. P., który w chwili wykonywania nie posiadał jeszcze specjalizacji, ale już od trzech lat pracował na oddziale urazowo ortopedycznym i przeszedł kurs w klinice chirurgii ręki. Według aktualnego stanu wiedzy medycznej choroba Dupuytrena jest chorobą nawracającą i wynika ze specyficznej łatwości przemiany tkanki łącznej w przerosłą bliznę wewnątrztkankową. Jest to niewyjaśniony dotąd błąd metaboliczny przekazywany genetycznie, z predyspozycją u osób dializowanych i z cukrzycą.

Na rozprawie w dniu 30 czerwca 2014 roku powódka podtrzymała żądanie zasądzenia na jej rzecz zadośćuczynienia w wysokości 120.000 zł i wskazała, iż 2012 roku została skierowana do pozwanego szpitala celem przeprowadzenia operacji usunięcia przykurczu Dupuytrena czwartego palca lewej dłoni. Powódka wskazała, iż stosowała się do zaleceń lekarskich po zabiegu. W 2013 roku rana się zagoiła i skierowano powódkę na rehabilitację. W dniu 13 lutego 2013 roku w przychodni pozwanego szpitala stwierdzono u powódki przykurcz kolejnych trzech palców lewej ręki. Powódka wskazała, iż domaga się zadośćuczynienia ponieważ przed zabiegiem miała niesprawny tylko jeden palec lewej ręki, a w chwili obecnej dłoni zaczęła się zamykać. Powódka podkreśliła, iż jest osobą praworęczną, niemniej jednak upośledzenie lewej dłoni utrudnia jej codzienne życie.

Na rozprawie pozwany podtrzymał swoje stanowisko.

Zawiadomiony o prowadzonym postępowaniu (...) S.A. nie przystąpił d sprawy w charakterze interwenienta.

Pismem z dnia 17 czerwca 2014 roku (k-112) powódka podtrzymała żądanie zasądzenia na jej rzecz zadośćuczynienia i wniosła o usytuowanie (...) S.A. w W. w charakterze pozwanego. Na rozprawie w dniu 30 września 2015 roku oświadczyła, iż jej intencją było wyłącznie pozwanie szpitala i nigdy nie domagała się pozwania (...) S.A. w W.. Wskazała także, iż domaga się wyłącznie zadośćuczynienia za doznaną krzywdę.

Sąd ustalił, co następuje:

W dniu 18 czerwca 2012 roku powódka C. F. została skierowana przez niepubliczny Zakład Opieki Zdrowotnej (...) w C. do poradni specjalistycznej w związku z rozpoznaniem przykurczu rozcięgna dłoniowego (przykurczu Dupuytrena). W skierowaniu wskazano w rozpoznaniu także choroby współistniejące: samoistne nadciśnienie i cukrzycę z powikłaniami w zakresie krążenia.

Dowód: skierowanie k- 12

Powódka została przyjęta do (...) w G. na Oddział Urazowo Ortopedyczny w dniu 25 listopada 2012 roku o godzinie 12.50. Powódkę skierowano na zabieg chirurgicznego usunięcia powstałego zbliznowacenia rozcięgna dłoni. Operacja miała charakter planowy. Przed zabiegiem, po przyjęciu powódki do szpitala przeprowadzono szczegółowe badania. Wykonano m.in. zdjęcia RTG ręki lewej, przeprowadzona badania ambulatoryjne także określające poziom cukru z uwagi na ujawniona wcześniej cukrzycę. Wyznaczono planowaną operację na dzień 26 listopada 2012 roku. Operację przeprowadzić mieli jako operator j. S.przy asyście B. T.. Za znieczulenie pacjenta odpowiadać miała K. D.. W opisie wskazano, iż zabieg miał polegać na aponeurektomii IV promienia rozcięgna dłoniowego ręki lewej. Zabieg przeprowadzono planowo, bez jakichkolwiek komplikacji. Przed zabiegiem powódka została pouczona o sposobie przeprowadzenia leczenia, wskazano jej również na możliwe komplikacje pooperacyjne. Powódka zdecydowała się na proponowane leczenie operacyjne usunięcia przykurczu Dupuytrena. Przyjęty przez lekarzy z (...) szpitala sposób leczenia jest wedle aktualnej wiedzy medycznej jedynym skutecznym sposobem usunięcia przykurczu dłoni.

Dowód: karta informacyjna k- 13

zeznania świadka J. S. złożone 6.08.2014r., 00:02:04 k- 129

zeznania świadka B. T. złożone 6.08.2014r., 00:21:31, k- 131

zeznania świadka A. R. złożone 6.08.2014r., 00:37:55, k- 132

opinia biegłego W. P. k – 171 i n. oraz 187 i n.

W epikryzie wskazano, iż pacjentkę wypisano do domu w dniu 27 listopada 2012 roku w stanie ogólnym i miejscowym dobrym z zaleceniem zmiany opatrunku co dwa dni w (...) i usunięcie szwów w 12 dobie po zabiegu.

Dowód: karta informacyjna leczenia k – 13

Na pierwszą zmianę opatrunku powódka stawiła się w Poradni Ortopedycznej. Na kolejne zmiany opatrunku powódka zdecydowała się w miejscowej przychodni ze względów finansowych i kłopoty związane z koniecznością dojazdu do G.. Do (...) trafiła ponownie dopiero 10 grudnia 2012 roku. powódce usunięto szwy i nie stwierdzono nieprawidłowości w gojeniu rany. Ponownie powódka pojawiła się w Poradni Ortopedycznej dwa dni później gdzie podczas zmiany opatrunku stwierdzono krwiak ręki lewej. Krwiak usunięto przez jego „wyciśnięcie”. Po kolejnych dwóch dniach rozpoznano martwicę skóry. Doszło do otwarcia rany, którą dalej gojono przez ziarninowanie. Leczenie rany pooperacyjnej zakończono 13 marca 2013 roku. W dniu 13 lutego 2013 roku stwierdzono zagojenie rany i jednocześnie zdiagnozowano deficyt wyprostu palców III-V ręki lewej z zaleceniem ewentualnego leczenia wtórnego (na skutek przykurczu Dupuytrena powódka miała problem z rozprostowaniem dłoni).

Dowód: dokumentacja medyczna k – 19 i n.

zeznania świadka J. S. złożone 6.08.2014r., 00:02:04 k- 129

zeznania świadka B. T. złożone 6.08.2014r., 00:21:31, k- 131

zeznania świadka A. R. złożone 6.08.2014r., 00:37:55, k- 132

opinia biegłego W. P. k – 171 i n. oraz 187 i n.

Sąd zważył, co następuje:

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o zgromadzoną dokumentację medyczną, zeznania świadków: J. S., B. T., A. R. oraz opinię biegłego z zakresu ortopedii W. P..

Sąd uznał za w pełni wiarygodne zeznania świadków. Są one spójne, logiczne i wzajemnie uzupełniają się z pozostałym materiałem dowodowym w szczególności dokumentacją medyczną. Świadkowie są lekarzami zatrudnionymi w pozwanym szpitalu. J. S. był operatorem, który wykonał zabieg. Świadek potwierdził przebieg zabiegu jak i wykonane przed zabiegiem badania laboratoryjne. Wskazał na istotną rolę badań z uwagi na wiek pacjentki i obciążenie cukrzycą. Potwierdził, iż przed zabiegiem przeprowadzono z pacjentką wywiad lekarski, pouczono o przebiegu operacji, możliwych powikłaniach.

Świadek B. T. przeprowadził zabieg usunięcia krwiaka. Świadek potwierdził, iż powódka pojawiła się w przychodni szpitalnej dopiero 10 grudnia 2012 roku. Okoliczności przedstawione przez świadka znajdują potwierdzenie w złożonej do akt dokumentacji medycznej.

Świadek A. R. pełni rolę ordynatora oddziału na którym operowana była powódka. Jako ordynator zapoznawała się z dokumentacją medyczną sporządzoną po operacji i potwierdził, iż bezpośrednio po zabiegu nie stwierdzono u powódki żadnych niepokojących objawów. Nie było żadnych przeciwwskazań przed wypisaniem powódki do domu już dzień po zabiegu. Świadek wskazał, iż zabieg miał charakter rutynowy i przebiegał bez żadnych komplikacji. Zeznania świadka zgodne ze złożonymi do akt dokumentami i zeznaniami pozostałych świadków.

Sąd uznał za w pełni wiarygodną dokumentację medyczną. Dokumenty te zostały sporządzone przez uprawnione osoby i w przewidzianej formie. Żadna ze stron nie kwestionowała złożonych dokumentów. Ich treść i forma nie budziły zastrzeżeń Sądu co do ich wiarygodności i prawdziwości.

Sąd uznał również za w pełni wiarygodną opinię biegłego W. P.. Biegły sporządził opinię po szczegółowym zapoznaniu się z dokumentacją medyczną powódki i jej badaniu. Wyjaśnili w sposób przejrzysty i nie budzący wątpliwości zakres dolegliwości C. F. i zastosowane leczenie oraz możliwe niepożądane i nieprzewidywalne następstwa i powikłania pooperacyjne związane z przeprowadzonym zabiegiem..

Sąd w pełni podzielił opinię pisemną biegłego W. P. albowiem została sporządzona w sposób rzetelny i fachowy i nie zawiera sprzeczności. Biegły jest specjalistą z zakresu ortopedii. Biegły szczegółowo opisał wynik przedmiotowego badania, a wnioski wynikające z jego obserwacji są logiczne, spójne i nie wykazują błędów natury logicznej. Opinia jest wyczerpująca, udziela odpowiedzi na wszystkie postawione przez Sąd pytania, jak i dotyka kwestii podnoszonych przez strony. Zastrzeżenia do opinii zgłosiła powódka i domagała się powołania kolejnego biegłego z zakresu chirurgii ręki. Należy podkreślić, iż nie istniej osobna specjalizacja z zakresu chirurgii ręki. Lekarza ubiegający się o specjalizację z zakresu ortopedii i traumatologii narządów ruchu a także z chirurgii w zakresie odbywanych stażów odbywają szkolenie w klinikach chirurgii ręki. Nie jest to jednak odrębna specjalizacja medyczna. Do przeprowadzenia zabiegu uprawniony jest chirurg ortopeda. Równie przekonujące były wyjaśnienia biegłego W. P. złożone na w opinii uzupełniającej złożonej 16 lipca 2015 roku (k- 187). Biegły podtrzymał sporządzoną na piśmie opinię i dodatkowo szczegółowo odniósł się do zastrzeżeń powódki w zakresie przebiegu i prawidłowości jej leczenia. Biegły w sposób przystępny i logiczny w opinii i opinii uzupełniając przedstawił metody leczenia przykurczu Dupuytrena i możliwe powikłania występujące po zabiegu.

Za niezasadne tym samym Sąd uznał zarzuty powódki pod adresem powyższej opinii. W ocenie Sądu zastrzeżenia powódki do złożonej opinii stanowią nieuprawnioną polemikę ze stanowiskiem biegłego. W tej sytuacji Sąd oddalił wniosek dowodowy powódki o dopuszczenie kolejnego dowodu z opinii biegłego lekarza ortopedy z zakresu chirurgii ręki albowiem wszystkie istotne dla rozstrzygnięcia sprawy okoliczności zostały już wyjaśnione w oparciu o dotychczasową opinię biegłego, powódka nie podważyła w sposób skuteczny kompetencji biegłego W. P., a jej wniosek o dopuszczenie kolejnego dowodu z opinii biegłego zmierzał jedynie do nieuzasadnionego przedłużenia postępowania. Zgodnie z poglądem wyrażonym przez Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 24 czerwca 2015 roku dowód z opinii biegłych ma szczególny charakter, gdyż korzysta się z niego w wypadkach wymagających wiadomości specjalnych (art. 278 § 1 k.p.c.). Z tego względu nie mają do niego zastosowania wszystkie zasady dotyczące postępowania dowodowego, w tym art. 217 k.p.c. W świetle bowiem art. 286 k.p.c., sąd ma obowiązek dopuszczenia dowodu z dodatkowej opinii tych samych lub innych biegłych, gdy zachodzi tego potrzeba, a więc wówczas, gdy opinia złożona do sprawy zawiera istotne braki, sprzeczności, względnie nie wyjaśnia istotnych okoliczności (IUK 345/14, Lex nr 1771399). W omawianej sprawie nie zachodziła potrzeba dodatkowych wyjaśnień biegłego. Złożona opinia jest spójna, kompletna i nie zawiera błędów logicznych.

Przechodząc do się do merytorycznych rozważań , powódka domagała się zasądzenia od pozwanego kwoty 120.000 zł. wraz z odsetkami tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę związaną z nieprawidłowo przeprowadzonym leczeniem choroby Dupuytrena.

Poza sporem w sprawie było, że zabieg operacyjny, z którego powódka wywodzi swoje żądania, wykonane zostały (...)w G.. W omawianej sprawie sporna była ocena zachowania lekarzy pracujących w w/w Szpitalu w kontekście stwierdzenia czy pojawienie się przykurczu kolejnych palców lewej ręki w lutym 2013 roku jest wynikiem błędu w sztuce lekarskiej.

W ocenie Sądu przeprowadzone postępowanie dowodowe wykazało, iż żądanie powódki jest niezasadne.

W niniejszej sprawie mamy do czynienia z odpowiedzialnością za tzw. błąd medyczny. Powódka zarzucała, iż lekarze (...)w G. w sposób niewłaściwy przeprowadzili zabieg usunięcia zbliznowacenia rozcięgna dłoniowego i następnie zlekceważyli pojawiające się komplikacje pooperacyjne w wyniku czego doszło do przykurczu kolejnych palców lewej ręki. W wyniku tych przykurczów powódka ma znacznie ograniczoną sprawność i funkcje lewej ręki. Błąd medyczny należałoby określić jako nieumyślne działanie, zaniedbanie lub zaniechanie lekarza lub osoby zatrudnionej w szpitalu i świadczącej pomoc medyczną, które doprowadziło do powstania szkody u pacjenta. Na błąd medyczny muszą składać się następujące elementy: postępowanie niezgodne z powszechnie uznanym stanem wiedzy medycznej, wina nieumyślna (tzw. lekkomyślność lub niedbalstwo), ujemny skutek popełnionego błędu, związek przyczynowy między popełnionym błędem, a ujemnym skutkiem postępowania leczniczego w postaci śmierci pacjenta, uszkodzenia ciała lub rozstroju zdrowia. Zgodnie z art. 6 ustawy z dnia 6 listopada 2008 roku o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta (tekst jednolity Dz. U. z 2012, poz. 159 ze zmianami) pacjent ma prawo do świadczeń zdrowotnych odpowiadających wymaganiom aktualnej wiedzy medycznej. Zgodnie z art. 17 pacjent ma prawo do wyrażenia zgody na przeprowadzenie badania lub udzielenie innych świadczeń zdrowotnych przez lekarza. W przypadku zabiegu operacyjnego albo zastosowania metody leczenia lub diagnostyki stwarzających podwyższone ryzyko dla pacjenta, zgodę, o której mowa w art. 17 ust. 1, wyraża się w formie pisemnej (art. 18 ustawy). Przed wyrażeniem zgody w sposób określony w ust. 1 pacjent ma prawo do uzyskania informacji o stanie zdrowia pacjenta, rozpoznaniu, proponowanych oraz możliwych metodach diagnostycznych i leczniczych, dających się przewidzieć następstwach ich zastosowania albo zaniechania, wynikach leczenia oraz rokowaniu (art. 18.2 w zw. z art. 9 ustawy).

Zgodnie z przepisami kodeksu cywilnego ten kto wyrządził drugiemu szkodę obowiązany jest do jej naprawienia (art. 415 k.c.). Powyższy przepis statuuje podstawową zasadę odpowiedzialności deliktowej. Każdy podmiot doprowadzający ze swej winy, choćby nieumyślnej obowiązany jest do jej naprawienia. Zgodnie z art. 444§1 k.c. w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia naprawienie szkody obejmuje wszelkie wynikłe z tego powodu koszty. Przepis art. 445§1 k.c. wskazuje, iż wypadkach przewidzianych w artykule poprzedzającym sąd może przyznać poszkodowanemu odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę.

W ocenie powódki lekarze (...) w G. wyrządzili jej szkodę związaną z nieprawidłowym przeprowadzeniem zabiegu usunięcia zbliznowacenia rozcięgna dłoniowego i dopuścili się zaniedbań w okresie pooperacyjnym, co doprowadziło w efekcie do powstania przykurczu kolejnych palców ręki. Powyższa okoliczność uzasadnia, zdaniem C. F., zasądzenie od pozwanego szpitala odpowiedniego zadośćuczynienia.

Zgodnie z ogólnymi regułami postępowania dowodowego na powódce ciążył obowiązek wykazania faktów, z których wywodziła skutki prawne (art. 6 k.c.). Powódka w niniejszej sprawie winna zatem wykazać, iż: szpital dopuścił się błędu podczas przeprowadzonego leczenia, wykazania, iż podniosła ona szkodę i związku przyczynowego pomiędzy zawinionym działaniem szpitala, a powstałą szkodą. Tylko wówczas powódka miałby prawo dochodzenia zadośćuczynienia na podstawie art. 445 k.c.

W ocenie Sądu powódka nie wykazała, aby pozwany szpital dopuścił się jakichkolwiek zaniedbań czy błędów przy jego leczeniu, co skutkuje oddaleniem powództwa.

Zasadnicze znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy miała opinia biegłego W. P., która jest zdaniem Sądu bardzo przekonująca. Biegły wskazał na czym polega choroba Dupuytrena, przedstawił metody jej leczenia i podkreślił, iż leczenie tej choroby często wiąże się z powikłaniami. Etymologia choroby nie jest znana i nie można jednoznacznie wskazać na przyczynę powstania przykurczu kolejnych palców. Biegły w sposób jednoznaczny wskazał, iż podczas zabiegu jak i leczenia pooperacyjnego nie doszło do błędu lekarskiego lub innego zaniedbania po stronie (...) Szpitala. Warto podkreślić, iż nie ma możliwości przewidzenia wszelkich komplikacji przed zabiegiem i uchronienia przed nimi pacjenta. W omawianej sprawie brak jest jakichkolwiek medycznych podstaw do powiązania powstania przykurczu kolejnych palców lewej ręki z przeprowadzonym zabiegiem usunięcia zbliznowacenia rozcięgna IV palca. Powódka w zarzutach do opinii powoływała się na Zespół oligodystroficzny. Biegły wyjaśnił w opinii uzupełniającej na czym polega wskazana jednostka i w sposób jednoznaczny wykluczył możliwość wpływu zmian określanych mianem zespołu oligodystroficznego (obecnie Zespołu Sudecka) na powstanie kolejnego przykurczu pozostałych palców lewej ręki. Podkreślił, iż krwiak pooperacyjny pojawił się u powódki dwa tygodnie po przeprowadzeniu zabiegu. Biegły wskazał, iż podjęto prawidłowe leczenie zdiagnozowanego krwiaka przez jego ewakuację i gojenie rany przez ziarninowanie.

W pozwie powódka powoływała się na prywatną opinię lekarską. Powyższa opinia nie może jednak stanowić miarodajnego dowodu w sprawie. Przede wszystkim wskazać należy, iż jest to opinii prywatna i w istocie jest stanowiskiem wyrażonym przez osoby, które ją podpisały. Powyższa opinia sporządzona została przez lekarzy, którzy nie są specjalistami z zakresu ortopedii czy chirurgii. Opinia ta została sporządzona przez lekarza ginekologa, położnika i patomorfologa. Z oczywistych względów osoby te nie posiadają uprawnień do oceny prawidłowości przeprowadzonych zabiegów ortopedycznych, chirurgicznych. Warto także podkreślić, iż prywatne opinie (ekspertyzy) są wyjaśnieniami stanowiska samej strony z uwzględnieniem wiadomości specjalnych i gdy te nie pochodzą tym samym od biegłego sądowego i nie mogą być samodzielnie przedmiotem oceny. Nie można przeciwstawiać opinii biegłego sądowego opinii pozasądowych, te pierwsze mają bowiem walor dowodu, a te drugie stanowią jedynie potwierdzenie stanowiska strony (tak Sąd Apelacyjny w Katowicach w wyroku z dnia 1 czerwca 2015 roku, I ACa 147/14, Lex nr 1754167).

Należy podkreślić, iż w procesach sądowych dotyczących błędów w sztuce lekarskiej doniosłe znaczenie ma stan aktualnej wiedzy medycznej. Medycyna nie daje bowiem gwarancji wyleczenia. Każdy organizm reaguje inaczej na podane leki czy leczenie. Nie da się ponadto przewidzieć czy zastosowana metoda leczenia, szczególnie zabieg operacyjny, inwazyjny przyniesie wyleczenie w 100 %. Nie bez znaczenia jest także i to, że następstwem leczenia są powikłania, które się zdarzają i są niejako wpisane w proces leczenia. Te powikłania są niezależne od podjętego leczenia, działań lekarzy. Są też przypadki nietypowe ponieważ organizmy poszczególnych ludzi różnie reagują na ingerencje medyczne. Nawet leczenie banalnych chorób np. grypy kończy się z różnym skutkiem, niekiedy nawet śmiertelnie. W medycynie nie da się przewidzieć czy prowadzone leczenie będzie efektywne. Gdyby tak było wszystkie przypadki medyczne byłyby wyleczalne i nie byłoby chorych.

W przypadku powódki zdiagnozowano chorobę Dupuytrena – przykurcz rozcięgna dłoni o nieznanej etiologii. Nie sposób w jednoznaczny sposób powiązać powstałych u powódki zmian chorobowych kolejnych palców z przeprowadzonym zabiegiem operacyjnym usunięcia zbliznowacenia rozcięgna IV palca. Należy podkreślić, iż brak jest jakichkolwiek dowodów pozwalających na przyjęcie, iż powstałe upośledzenie funkcji pozostałych palców lewej ręki jest następstwem przeprowadzonego zabiegu lub nieprawidłowo przeprowadzonego leczenia pooperacyjnego. Przeprowadzone postępowanie, głównie z dokumentacji lekarskiej, opinii biegłego, nie wykazało aby doszło do jakiegokolwiek naruszenia standardów w trakcie leczenia powódki, że popełniono błąd w diagnozie czy leczeniu, co nie pozwala na zasądzanie na rzecz powódki zadośćuczynienia. (art. 415 k.c. a contrario w zw. z art. 445 k.c.).

O kosztach sądowych (opłacie od pozwu i kosztach opinii biegłych ) orzeczono po myśli art. 102 k.p.c.

W myśl przytoczonego wyżej przepisu w wypadkach szczególnie uzasadnionych sąd może zasądzić od strony przegrywającej tylko część kosztów albo nie obciążać jej w ogóle kosztami. W piśmiennictwie jako jedną z sytuacji stanowiących wypadek szczególnie uzasadniony w rozumieniu art. 102 k.p.c. wskazuje się m.in. określoną, specyficzną sytuację osobistą i majątkową strony. Okoliczności sprawy, a w szczególności stan zdrowia powódki oraz jej stan materialny przekonują, że trzeba było oprzeć się właśnie na przytoczonym przepisie. W chwili obecnej powódka utrzymuje się z emerytury w wysokości 900 zł. Prowadzi wspólnie gospodarstwo domowe z mężem, który otrzymuje emeryturę w kwocie 1500 zł. Powódka wspiera niepracującą córkę, która sprawuje opiekę nad swoim chorym na serce synem.

SSO Wojciech Modrzyński