Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 22 września 2015 roku

Sąd Rejonowy w Kłodzku Wydział I Cywilny

w składzie:

Przewodniczący: SSR Anna Poryzała

Protokolant: Katarzyna Budzik

po rozpoznaniu w dniu 22 września 2015 roku w Kłodzku

sprawy z powództwa P. M.

przeciwko (...)S. A. Oddział w Polsce z siedzibą w W.

o zapłatę 6 360 zł

I zasądza od strony pozwanej (...)S. A. Oddział w Polsce z siedzibą w W.na rzecz powoda P. M.kwotę 6 360 (sześć tysięcy trzysta sześćdziesiąt) zł z ustawowymi odsetkami: od kwoty 6 000 zł od dnia 13 kwietnia 2013 r. i od kwoty 360 zł od dnia 11 października 2013 r.;

II zasądza od strony pozwanej na rzecz powoda kwotę 2 375,46 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.

UZASADNIENIE

Powód, P. M., wniósł o zasądzenie od strony pozwanej, (...)S.A. Oddział w Polsce z siedzibą w W., kwoty 6 000 zł – tytułem zadośćuczynienia - z ustawowymi odsetkami od dnia 13 kwietnia 2013 r., a nadto kwoty 360 zł – tytułem odszkodowania - wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia wytoczenia powództwa oraz zasądzenie kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego w kwocie 1 200 zł.

W uzasadnieniu wskazał, iż w dniu 15 stycznia 2013 r. we W. kierujący pojazdem marki H. wskutek niezachowania należnej ostrożności potrącił pieszego – powoda, przechodzącego przez oznakowane przejście dla pieszych, w konsekwencji czego doznał on obrażeń ciała, został przewieziony przez pogotowie ratunkowe do szpitala, gdzie stwierdzono u niego wielodłamowe złamanie podgłowowe kości strzałkowej prawego podudzia oraz uraz kręgosłupa szyjnego, a kończyna dolna została unieruchomiona w ortezie. Następnie kontynuował leczenie w poradni ortopedycznej i neurologicznej, gdzie rozpoznano zespół bólowy korzeniowy kręgosłupa szyjnego. Pomimo zastosowanego leczenia, w dalszym ciągu powód odczuwa bóle i zawroty głowy oraz kręgosłupa w odcinku szyjnym. Wskazał, że zgłosił szkodę stronie pozwanej, która przyznała mu zadośćuczynienie w kwocie 2 300 zł, a pomimo złożonego pisma o ponowne rozpatrzenie sprawy, strona pozwana nie zmieniła swojego stanowiska. Podkreślił, że po powyższym zdarzeniu jego stan psychofizyczny był zły, a doznane urazy powodowały znaczne dolegliwości bólowe, w związku z czym zażywał środki przeciwbólowe. Ponadto przy wykonywaniu niektórych czynności stał się zależny od innych osób, zmuszony był też znacznie ograniczyć życie towarzyskie. Odczuwane dolegliwości bólowe kończyny dolnej powodują, że powód ma problemy z poruszaniem się.

Z uzasadnienia pozwu wynika również, że w związku z leczeniem powód poniósł koszty w kwocie 360 zł.

W odpowiedzi na pozew strona pozwana wniosła o oddalenie powództwa i zasądzenie kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Wskazała, że przeprowadziła postępowanie likwidacyjne i wypłaciła zadośćuczynienie w kwocie 2 300 zł. Podniosła również, że z dokumentacji medycznej wynika, że przed przedmiotowym zdarzeniem z 15 stycznia 2013 r. powód przeszedł rekonstrukcję więzadła w stawie kolanowym i tym samym – w ocenie strony pozwanej - większość dolegliwości i problemów zdrowotnych powoda wynika z przebytego zabiegu, a nie skutków powyższego wypadku. Podkreśliła również, że z dokumentacji medycznej nie wynika, aby powód wymagał skomplikowanego leczenia, konsultacji specjalistycznych, rehabilitacji, czy leczenia farmakologicznego. Zarzuciła, że powód nie wskazał okoliczności, które uzasadniałyby jego dalsze roszczenie i dowodziły, iż świadczenie wypłacone przez stronę pozwaną jest nieadekwatne do rozmiaru doznanej krzywdy, bowiem w wyniku przedmiotowego zdarzenia powód nie doznał urazów narządów wewnętrznych, nie stracił przytomności, ani nie wymagał hospitalizacji.

Podała, że wypłacona kwota 2 300 zł jest odpowiednią kwotą zadośćuczynienia za doznaną krzywdę, a żądanie pozwu jest wygórowane. Sprzeciwiła się również żądaniu odsetek ustawowych od 13 kwietnia 2013 r. oraz zaprzeczyła, by dochodzone koszty leczenia związane były z urazem doznanym w przedmiotowym wypadku, wskazując, że dotyczą one leczenia przebytej rekonstrukcji więzadła w stawie kolanowym.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 15 stycznia 2013 r. we W., powód będąc na przejściu dla pieszych, został potrącony przez pojazd marki H., w wyniku czego – uderzony w prawą stronę ciała, w okolice prawej nogi - powód przewrócił się, uderzając o maskę powyższego pojazdu, w wyniku czego doznał obrażeń ciała.

Dowód: - przesłuchanie powoda, k. 88 - 89

Sprawcę powyższego wypadku i stronę pozwaną łączyła umowa ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych, obowiązująca w chwili wypadku.

(bezsporne)

Bezpośrednio po zdarzeniu powód został przewieziony przez pogotowie ratunkowe do (...) Szpitala (...) we W., gdzie po przeprowadzonych badaniach, w tym rtg, stwierdzono wieloodłamowe złamanie podgłowowe kości strzałkowej prawej, a ponadto stwierdzono uraz głowy i uraz kręgosłupa szyjnego. Kończynę dolną prawą unieruchomiono – w C.- na okres pięciu tygodni, zalecono również chodzenie przy pomocy kul łokciowych i kołnierz S. na okres 21 dni oraz dalszą kontrolę w poradni ortopedycznej i neurologicznej.

W dniu 15 marca 2013 r. powód był konsultowany przez specjalistę ortopedę, który po przeprowadzonym badaniu rtg stwierdził zrost złamania i zalecił powodowi ćwiczenia wzmacniające tylnej grupy mięśni uda. Zalecono mu również noszenie ortezy stawu kolanowego, którą powód utrzymywał przez cztery tygodnie.

Z uwagi na utrzymujące się dolegliwości bólowe kręgosłupa szyjnego z ograniczeniem ruchomości, jak również nasilający się ból stawu kolanowego prawego, w dniach 11 kwietnia 2013 r. i 7 maja 2013 r. powód był konsultowany przez specjalistę ortopedę.

W dniu 9 kwietnia 2013 r. powód był badany przez specjalistę neurologa z uwagi na bóle głowy i kręgosłupa, krwawienia z nosa, zaburzenia czucia w zakresie podudzi. Neurolog stwierdził u powoda odprostowanie lordozy oraz zespół bólowy korzeniowy kręgosłupa szyjnego.

Za powyższe konsultacje ortopedyczne i konsultację neurologiczną powód zapłacił łącznie 360 zł.

Dowód: - informacja dla lekarza kierującego z 15.01.2013 r., k. 12

- zaświadczenie o wyniku badania rtg z 15.01.2013 r., k. 13

- zaświadczenie o konsultacji ortopedycznej z 15.03.2013 r., k. 14

- zaświadczenie o konsultacjach ortopedycznych z 11.04.2013 r. i 07.05.2013 r., k. 15 – 16

- zaświadczenie o konsultacji neurologicznej z 09.04.2013 r., k. 17

- rachunek nr (...), k. 27

- rachunek nr (...), k. 28

- rachunek nr (...), k. 29

Na skutek wypadku z 15 stycznia 2013 r. powód doznał urazu głowy, skręcenia odcinka szyjnego kręgosłupa – z uszkodzeniem aparatu więzadłowo torebkowego i złamania podgłowowego kości strzałkowej prawej.

Stopień trwałego uszczerbku na zdrowiu, którego powód doznał w konsekwencji opisanego wyżej wypadku, wynosi 6 %.

Powyższe obrażenia skutkują u powoda dotychczas bólami i zawrotami głowy, bólami kręgosłupa szyjnego z ograniczeniem ruchomości biernej i czynnej. Dolegliwości te szczególnie nasilają się przy zmianach pogodowych, przy niewielkim wysiłku fizycznym i zmuszają do przyjmowania leków przeciwbólowych oraz w sposób zasadniczy utrudniają czynności życia codziennego, jak i pracę zawodową. W przyszłości u powoda wskazana będzie kontynuacja leczenia usprawniającego. Z powodu przebytego urazu mogą pojawić się w przyszłości dolegliwości bólowe kręgosłupa szyjnego połączone ze wzmożonym napięciem mięśni karku ograniczające jego ruchomość. Przebyty uraz stawu kolanowego prawego – złamanie podgłowowe kości strzałkowej prawej skutkuje dotychczas dolegliwościami bólowymi okolicy bocznej tego stawu oraz cechami niestabilności przedniej.

Bezpośrednio po zdarzeniu, jak i w okresie rekonwalescencji, powód bezwzględnie wymagał pomocy innych osób, a w szczególności w okresie, kiedy miał usztywnioną prawą kończynę dolną. Skutki wypadku wpłynęły również negatywnie na aktywność życiową powoda. Po wypadku stopień nasilenia dolegliwości bólowych był znacznie większy i zmniejszał się wraz z poprawą stanu zdrowia klinicznego powoda. Bezpośrednio po zdarzeniu powód odczuwał bóle podudzia, ograniczenie ruchomości kończyny górnej prawej, pojawiły się parestezje w stopie prawej oraz bóle odcinka szyjnego kręgosłupa, które po zastosowanym leczeniu specjalistycznym i usprawniającym w większości ustąpiły, jednakże powód odczuwa drętwienie prawej stopy. Powód wymagał leczenia specjalistycznego (konsultacji neurologicznej i ortopedycznych) i stosowania zabiegów usprawniających. Powód poniósł koszty leczenia, tj. w kwocie 360 zł (dwóch konsultacji ortopedycznych i neurologicznej) w związku z obrażeniami ciała, których doznał w wyniku powyższego wypadku, co było niezbędne z uwagi na konieczność leczenia specjalistycznego. Rokowania co do stanu zdrowia powoda w przyszłości są niepomyślne. Powód powinien prowadzić oszczędny tryb życia i unikać czynności przeciążających kręgosłup w sposób statyczny i dynamiczny oraz przeciążania prawej kończyny dolnej.

Dowód: - opinia biegłego z zakresu chirurgii i ortopedii - M. J. – k. 99 – 102

- opinia biegłego z zakresu neurologii A. D. – k. 129 – 132

- rachunki o numerach (...) – k. 27 - 29

Bezpośrednio po powyższym wypadku powód poruszał się przy pomocy kul łokciowych, odczuwał znaczne dolegliwości bólowe prawej kończyny dolnej oraz głowy i kręgosłupa szyjnego, miał ograniczone ruchy głowy. Z tego powodu zażywał środki przeciwbólowe. Przez okres trzech tygodni od powyższego wypadku powód przebywał u rodziców. W tym czasie matka powoda pomagała mu w czynnościach życia codziennego, tj. przygotowywała i podawała posiłki, sprzątała i pomagała przy zabiegach higienicznych, których to czynności powód w tym czasie nie mógł wykonywać bez pomocy innych osób.

Przed zdarzeniem z 15 stycznia 2013 r. powód prowadził aktywny tryb życia, uprawiał sporty, tj. kolarstwo górskie, turystykę górską i pływanie. Po powyższym zdarzeniu z uwagi na dolegliwości bólowe prawej kończyny dolnej powód zaprzestał jazdy na rowerze.

W okresie nasilenia dolegliwości bólowych, zwłaszcza po wysiłku, powód stosuje środki przeciwbólowe.

Po przedmiotowym wypadku powód odczuwał niepokój związany z obawą utraty pracy, jak również odczuwał lęk przed wejściem na przejście dla pieszych, zwłaszcza w miejscu, gdzie został potrącony przez samochód.

Dowód: - przesłuchanie świadka A. M., k. 82 - 83

- przesłuchanie powoda, k. 88 – 89

Powód w piśmie z datą 26 lutego 2013 r. zgłosił powyższą szkodę stronie pozwanej, żądając zadośćuczynienia w związku ze skutkami wyżej opisanego wypadku w wysokości 20 000 zł. W piśmie z datą 12 kwietnia 2013 r. strona pozwana poinformowała powoda o przyznaniu mu kwoty 2 300 zł tytułem zadośćuczynienia.

Dowód: - pismo z 26.02.2013 r., k. 18- 20

- pismo z 12.04.2013 r., k. 21

Sąd zważył:

Mając na względzie zgromadzony w sprawie materiał dowodowy, Sąd uznał, iż powództwo jest zasadne.

Zgodnie z treścią art.444§1 k.c. w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia naprawienie szkody obejmuje wszelkie wynikłe z tego powodu koszty. W wypadkach przewidzianych w artykule powyższym (art.444§1 k.c.) sąd może przyznać poszkodowanemu odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę (art. 445 § 1 k.c.).

Celem zadośćuczynienia jest naprawienie szkody niemajątkowej - krzywdy. Krzywdą określa się cierpienia fizyczne i psychiczne. Do cierpień fizycznych zalicza się przede wszystkim ból i podobne do niego dolegliwości. Cierpieniem psychicznym będą ujemne uczucia przeżywane w związku z cierpieniami fizycznymi lub następstwami uszkodzenia ciała albo rozstroju zdrowia.

Celem zadośćuczynienia pieniężnego jest złagodzenie cierpień fizycznych i psychicznych – dlatego zadośćuczynienie obejmuje wszystkie cierpienia fizyczne i psychiczne, zarówno już doznane, jak i te, które wystąpią w przyszłości, zaś w orzecznictwie przyjęto, że zadośćuczynienie winno mieć charakter całościowy i obejmować zarówno cierpienia fizyczne i psychiczne już doznane, czas ich trwania, jak i te, które zapewne wystąpią w przyszłości, a więc prognozy na przyszłość (wyrok SN z dnia 18 maja 2004 r., IV CK 357/03, LEX nr 584206).

Przy ustalaniu wysokości zadośćuczynienia za szkodę niemajątkową, zasadą jest indywidualizacja okoliczności określających rozmiar krzywdy, przy uwzględnieniu konkretnego przypadku, w którym doszło do uszkodzenia ciała lub rozstroju zdrowia. Wysokość zadośćuczynienia musi mieć charakter kompensacyjny, a więc przedstawiać ekonomicznie odczuwalną wartość.

Mając na względzie całość zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, Sąd uznał, iż nie ulega wątpliwości, że strona pozwana odpowiada za szkodę, której doznał powód w następstwie wypadku z dnia 15 stycznia 2013 r.

Zdaniem Sądu, treść zebranych w sprawie dowodów, a przede wszystkim opinii biegłych z zakresu chirurgii – ortopedii i neurologii uzasadnia przyjęcie, że między powyższym zdarzeniem a szkodą, której doznał powód, zachodzi normalny związek przyczynowy.

W efekcie postępowania dowodowego, a w szczególności w oparciu o opinie biegłych z zakresu chirurgii – ortopedii oraz neurologii, Sąd uznał, iż rozmiar i stopień nasilenia cierpień fizycznych i psychicznych, jakie powód odczuwał w związku z obrażeniami ciała, których doznał wskutek powyższego wypadku, a także to, że w ich wyniku doznał trwałego uszczerbku na zdrowiu, uzasadnia przyznanie powodowi tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę dodatkowo kwoty 6 000 zł, a zatem ponad dotychczas otrzymaną od strony pozwanej kwotę 2 300 zł tytułem zadośćuczynienia (po uwzględnieniu opinii biegłych z zakresu chirurgii – ortopedii i neurologii, którzy wydali opinie w odniesieniu do powoda, Sąd uznał, iż trwały uszczerbek na zdrowiu, którego doznał powód, wynosi 6 %).

W ocenie Sądu, opinie wydane przez biegłych w przedmiotowej sprawie są pełne, logiczne, przekonywujące i nie nasuwają wątpliwości. Opinie te sporządzone zostały po uprzednim kompleksowym zapoznaniu się przez biegłych ze zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym, a także po przeprowadzeniu badań powoda. Wyprowadzone przez biegłych wnioski odpowiadają nie tylko zasadom logicznego rozumowania i doświadczenia życiowego, ale również znajdują one oparcie w całokształcie zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego. Celowym wydaje się również zauważyć, że opinie biegłych nie były przez żadną ze stron kwestionowane.

Biegli z zakresu chirurgii – ortopedii i neurologii w swych opiniach sformułowali jednoznaczne wnioski, odpowiadając na wszystkie postawione im pytania, przy czym swe stanowisko szczegółowo uzasadnili.

Zdaniem Sądu, kwota powyższa, zasądzona na rzecz powoda tytułem zadośćuczynienia, będzie dla niego odpowiednią kompensatą za doznaną przez niego krzywdę, zwłaszcza zważywszy na to, że wskutek opisanego wyżej wypadku powód doznał obrażeń ciała, w wyniku czego wystąpiła konieczność leczenia go, odczuwał i nadal odczuwa bóle, zmuszony był także poddać się badaniom, co niewątpliwie utrudniało mu normalne funkcjonowanie i wiązało się z dolegliwościami, brakiem możliwości swobodnego poruszania się oraz koniecznością istotnego ograniczenia aktywności życiowej. Również rokowania co do stanu zdrowia powoda nie są pomyślne, co wynika z opinii biegłych.

Mając na uwadze powyższe, Sąd uznał że kwota 6 000 zł przyznana powodowi ponad dotychczas otrzymaną od strony pozwanej kwotę 2 300 zł tytułem zadośćuczynienia stanowi należytą kompensatę za krzywdę doznaną przez powoda w wyniku wypadku z dnia 15 stycznia 2013 r., przedstawia ekonomicznie odczuwalną wartość i nie jest nadmierna, lecz utrzymana w rozsądnych granicach, natomiast - w świetle powyższego – nie sposób zgodzić się ze stanowiskiem strony pozwanej, że wystarczającą jest z tego tytułu kwota 2 300 zł.

W ocenie Sądu, zasadnym jest też żądanie odszkodowania w kwocie 360 zł, a więc zwrotu kosztów prawidłowej diagnostyki i leczenia w związku ze skutkami wyżej opisanego wypadku, bowiem treść dowodów w postaci rachunku nr (...) z dnia 11 kwietnia 2013 r., rachunku nr (...) z dnia 7 maja 2013 r. i rachunku nr (...) jednoznacznie wskazuje na to, że wyszczególnione w nich należności, których suma wynosi 360 zł, powód uiścił tytułem kosztów dwóch konsultacji ortopedycznych i konsultacji neurologicznej, co było całkowicie uzasadnione, zważywszy na czas oczekiwania na konsultacje u lekarzy specjalistów z zakresu neurologii i ortopedii w placówkach służby zdrowia w ramach świadczeń Narodowego Funduszu Zdrowia, który wynosi około kilku miesięcy, a zatem powód mógł i powinien był skorzystać z leczenia w niepublicznych placówkach służby zdrowia – by nie doprowadzić do pogorszenia się jego stanu zdrowia, wykazując należytą dbałość o swój stan zdrowia. Zasadność poniesienia powyższych kosztów potwierdził również w treści swej opinii biegły z zakresu neurologii.

W ocenie Sądu, zasadnym jest też żądanie odsetek ustawowych od kwoty 6 000 zł zasądzonej na rzecz powoda tytułem zadośćuczynienia od dnia 13 kwietnia 2013 r. i od kwoty 360 zł zasądzonej na rzecz powoda tytułem odszkodowania od dnia 11 października 2013 r., bowiem powód w piśmie z datą 26 lutego 2013 r. , skierowanym do strony pozwanej, zażądał od strony pozwanej kwoty 20 000 zł tytułem zadośćuczynienia - w związku ze skutkami wyżej opisanego wypadku, zaś strona pozwana w obowiązującym ją trzydziestodniowym – ustawowym – terminie roszczenia tego nie zaspokoiła natomiast w piśmie z datą 12 kwietnia 2013 r. poinformowała powoda, iż zasadnym , w jej ocenie, jest zadośćuczynienie wyłącznie w kwocie 2 300 zł. Natomiast żądanie odsetek ustawowych od kwoty 360 zł zasądzonej na rzecz powoda tytułem odszkodowania zasadnym jest od dnia 11 października 2013 r., tj. od dnia następnego po doręczeniu stronie pozwanej odpisu pozwu.

O kosztach procesu Sąd orzekł w oparciu o przepis art. 98 § 1 i 3 k.p.c., art. 99 k.p.c. Koszty poniesione przez powoda obejmują opłatę od pozwu – 318 zł, opłatę od pełnomocnictwa – 17 zł, wydatki na wynagrodzenie biegłych – 690,02 zł, a nadto koszty zastępstwa procesowego, przy czym za uzasadnione Sąd uznał żądanie kwoty 1 200 zł – stosownie do § 2 ust. 1 i 2, § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz.U. 2013, poz. 490 ze zm.).