Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

W., dnia 26 czerwca 2015 r.

Sąd Rejonowy dla Wrocławia–Śródmieścia we Wrocławiu II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: SSR Anna Statkiewicz

Protokolant: Marta Brodala

po rozpoznaniu

W. Ł. syna A. i M. z domu S.

urodzonego (...) w P.

(PESEL: (...)) oskarżonego o to, że

1.w okresie od nieustalonej daty do dnia 05 marca 2012 roku we W. w mieszkaniu przy ul. (...), działając w krótkich odstępach czasu, z góry powziętym zamiarem w celu osiągnięcia korzyści majątkowej uzyskał programy komputerowe, a w tym:

- H. of M. & M. (...) C., A. T. E. o wartości 160 zł, których prawa auorskie należą do firmy (...),

- L. G. the S. T. Part II, (...) 5 O. of B., M. I. T. war, L. I., L. C. 4 S. of D. o wartości 400 zł, których prawa autorskie należą do firmy (...),

- 3 (...) 03 V.3.6.2., C. M. G. E., (...) 2010 V.13.0, Nero (...) 6.6.1.7, P. F. (...) 9.2.2, T. (...).0, Wina rar 3.61; P. (...).8, A. (...) T. 1.0, A. 3.0, (...) 3,0, A. (...) 12.0, P. (...) 5.5..75, Nero B. Rom 6.6.0.8, M. G., A. 3.1, Nero B. Rom 6.6.1.4, Nero B. Rom 6.6.0.8, C. (...).0, C. P. (...), Win rar 3.61, A. 3.1

o wartości 4.880 zł, których prawa autorskie reprezentuje Stowarzyszenie (...) czym spowodował łączne straty w kwocie 5.440 zł na szkodę firm reprezentowanych przez (...) sp. z o. o. z siedzibą w W.

tj. o czyn z art. 278 § 2 k.k. w związku z art. 12 k.k.

2. w okresie od nieustalonej daty do dnia 05 marca 2012 roku we W. w mieszkaniu przy ul. (...), działając w krótkich odstępach czasu, z góry powziętym zamiarem w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, uzyskał programy komputerowe, a w tym: - P. C. 3, P. C. 4, P. E. (...).0, P. 6.0 o wartości 6.633 zł których prawa autorskie należą do (...) Inc.;

- F. X., (...) 2003 P., (...) 2003 P., (...) 2003 P., W. (...), W. (...) o wartości 8.997 zł, których prawa autorskie należą do (...);

- (...) 1.0 o wartości 204 zł, których prawa autorskie należą do A.;

- ACDsee 3x. ACDSee 3x, ACDSee 3x, ACDSee 3x, ACDSee PhotoManager 3 o wartości 566 zł, których prawa autorskie należą do (...);

- A. T. I. 10 (...), A. T. I. 11 (...) o wartości 260 zł, których prawa autorskie należą do (...) Inc.;

- PhotoFiltre (...) 9 o wartości 75 zł, których prawa autorskie należą do A. C.;

- A. P. (...) 5.5 o wartości 240 zł, których prawa autorskie należą do (...);

- T. (...) o wartości 135 zł, którego prawa autorskie należą do C. G. & Co.;

- PowrDYD 6.0, PowerProducer 3 o wartości 375 zł, których prawa autorskie należą do CyberLink;

- WinRar, WinRar, WinRar o wartości 420 zł, których prawa autorskie należą do E. R.;

- Nero B. R. 10x, Nero B. R. 6x, Nero B. R. 6x, o wartości 782 zł, których prawa autorskie należą do Nero AG;

- PowerISO o wartości 115 zł, którego prawa autorskie należą do P. C., czym spowodował łączne straty w kwocie 18.802 zł na szkodę firm reprezentowanych przez Agencję (...) z siedzibą w G.;

tj. o czyn z art. 278 § 2 k.k. w związku z art. 12 k.k.

3. w okresie od nieustalonej daty do 05 marca 2012 roku we W. w mieszkaniu przy ul. (...), działając z góry powziętym zamiarem, w krótkich odstępach czasu bez uprawnienia rozpowszechniał cudze utwory w postaci filmów (...), (...), (...), (...), czym spowodował

straty w kwocie 320 zł na szkodę (...) sp. z o.o. S.K.A;

tj. o czyn z art. 116 ust. 1 ustawy o prawach autorskich i prawach pokrewnych w zw. z art. 12 k.k.

4. w okresie od nieustalonej daty do 05 marca 2012 roku we W. w mieszkaniu przy ul. (...), działając z góry powziętym zamiarem, w krótkich odstępach, czasu bez uprawnienia, rozpowszechniał cudze utwory w postaci filmów (...), (...), (...), (...), (...), (...), (...), „P. of the C. - C. of the B. P.”, „P. of the C. D. M.'s C.”, „P. of the C. - At W.'s End”, „P. of the C. S. of T.”, (...), (...), czym spowodował straty w kwocie 1.040 zł na szkody CD Projekt, reprezentowanej przez L. (...) sp. z o.o z siedzibą w W.;

tj. o czyn z art. 116 ust. 1 ustawy o prawach autorskich i prawach pokrewnych w zw. z art. 12 k.k.

5. w okresie od nieustalonej daty do 05 marca 2012 roku we W. w mieszkaniu przy ul. (...), działając z góry powziętym zamiarem, w krótkich odstępach czasu bez uprawnienia rozpowszechniał cudze utwory w postaci filmów A (...), (...), (...), „lce A. 3”, (...), (...), (...), (...), (...), (...), „P. in B.”, „R. of the (...) of A.”, (...) G. with the Dragon T.”, (...), „C. By the D.”, „C. B. teh D. 2”, (...), (...), (...), (...), (...), (...), (...), „21A.”, (...), (...), (...), (...), (...), (...), (...), (...), (...), (...), „D. H. with A V.”, (...), (...), „F. from 10 N.”, „G.I. (...) of C.”, (...), „I. Jones and the K. of (...) C. S.”, (...), „I. Jones and the R. of the L. Ark”, (...), (...), (...), (...), (...), “M. (...)”, (...), (...), (...), (...), (...), (...), (...), (...), „S. (...) P. menace”, „S. (...) of the C.”, „S. (...) of the S.”, (...) - A (...), (...), “S. (...) od the J.”, (...), (...), (...), (...), “ (...) Firm”, (...), (...), (...), (...) S. of all F.”, (...) A – (...), (...), (...), (...), (...), (...), (...), (...), (...), (...), „Licencja na zabijanie”, „Szpieg, który mnie kochał”, „M. P.’s F. C.”, (...), (...), (...), (...), (...), (...), (...), „F.’s G.”, „S. and the (...), (...), (...), (...), (...), (...), (...), (...), (...), (...), (...) of the M.”, (...), (...), „H. Potter and the D. H. part 2”, (...), (...), (...), (...), „B. to the (...), „B. to the (...), „B. to the (...), (...), (...), “K. U.”, (...), “C. (...) - H.”, (...), (...), H. F.”, (...), (...), (...), (...), (...), (...), (...), (...), (...), (...), „ (...)”, (...), (...), (...), czym spowodował straty w kwocie łącznej 10.880 zł na szkodę I. CinePix, G., (...), (...) reprezentowanych przez FOTA Fundację Ochrony (...) z siedzibą w W.;

tj. o czyn z art. 116 ust. 1 ustawy o prawach autorskich i prawach pokrewnych w zw. z art. 12 k.k.

* * *

I.  Uznaje oskarżonego W. Ł. za winnego popełnienia czynów, opisanych w pkt 1 i 2 części wstępnej wyroku przyjmując, iż stanowią jedno przestępstwo ciągłe, przy czym z opisu czynu eliminuje kradzież programów L. G. the S. T. Part II, (...) 5 O. of B., M. I. T. war, L. I., L. C. 4 S. of D. i ustala wartość skradzionych programów na kwotę 23 842 złote tj. występku z art. 278 § 2 k.k. w zw. z art. 12 k.k. i za to na podstawie art. 278 § 2 k.k. wymierza mu karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności;

II.  Uznaje oskarżonego W. Ł. za winnego popełnienia czynów, opisanych w pkt 3, 4, 5 części wstępnej wyroku przyjmując, iż stanowią jedno przestępstwo ciągłe, tj. występku z art. 116 ust. 1 ustawy o prawach autorskich i prawach pokrewnych w zw. z art. 12 k.k. i za to na podstawie art. 116 ust. 1 ustawy o prawach autorskich i prawach pokrewnych wymierza mu karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności;

III.  na podstawie art. 85 k.k. i art. 86 § 1 k.k. łączy kary pozbawienia wolności wymierzone oskarżonemu i orzeka wobec niego karę łączną 1 (jednego) roku i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności;

IV.  na podstawie art. 69 § 1 i 2 k.k. i art. 70 § 1 pkt 1 k.k. wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności zawiesza oskarżonemu warunkowo na okres 2 (dwóch) lat próby;

V.  na podstawie art. 72 § 2 k.k. zobowiązuje oskarżonego do naprawienia w części szkody wyrządzonej przestępstwem przez zapłatę na rzecz (...) Spółka Z o.o. z siedzibą w W. kwoty 600 złotych i Agencji (...) z siedzibą w G. kwoty 2 000 złotych, w terminie 6 (sześciu) miesięcy od uprawomocnienia się orzeczenia;

VI.  na podstawie art. 29 ust. 1 ustawy prawo o adwokaturze zasądza od Skarbu Państwa na rzecz Kancelaria Adwokackiej adw. L. S. kwotę 1062,72 złotych (w tym VAT) tytułem zwrotu kosztów obrony udzielonej oskarżonemu z urzędu;

VII.  na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. zwalnia oskarżonego od ponoszenia kosztów sądowych, w tym opłaty, zaliczając je na rachunek Skarbu Państwa.

UZASADNIENIE

Na podstawie całokształtu okoliczności ujawnionych w toku postępowania jurysdykcyjnego Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 5 marca 2012 roku funkcjonariusze policji dokonali przeszukania lokalu mieszkalnego przy ulicy (...) we W. zajmowanego przez W. Ł. i jego rodzinę.

W toku przeszukania zabezpieczono między innymi następujące przedmioty należące do W. Ł.: jednostka centralna komputera w obudowie koloru czarnego bez jednej ściany bocznej z zawartością dwóch twardych dysków, dwa dyski zewnętrzne, cztery dyski twarde oraz nośnik pamięci USB.

dowód : protokół przeszukania k. 4-8

Na dyskach znajdujących się w obudowie komputera stacjonarnego oraz na części z pozostałych dysków twardych ujawniono obecność uzyskanych nielegalnie następujących programów:

- H. of M. & M. (...) C., A. T. E. o wartości 160 zł, których prawa auorskie należą do firmy (...);

- 3 (...) 03 V.3.6.2., C. M. G. E., (...) 2010 V.13.0, Nero (...) 6.6.1.7, P. F. (...) 9.2.2, T. (...).0, Wina rar 3.61; P. (...).8, A. (...) T. 1.0, A. 3.0, (...) 3,0, A. (...) 12.0, P. (...) 5.5..75, Nero B. Rom 6.6.0.8, M. G., A. 3.1, Nero B. Rom 6.6.1.4, Nero B. Rom 6.6.0.8, C. (...).0, C. P. (...), WinRAR 3.61, A. 3.1 o łącznej wartości 4.880 zł, których prawa autorskie reprezentuje Stowarzyszenie (...);

- P. C. 3, P. C. 4, P. E. (...).0, P. 6.0 o wartości 6.633 zł których prawa autorskie należą do (...) Inc.;

- F. X., (...) 2003 P., (...) 2003 P., (...) 2003 P., W. (...), W. (...) o wartości 8.997 zł, których prawa autorskie należą do (...);

- (...) 1.0 o wartości 204 zł, których prawa autorskie należą do A.;

- ACDsee 3x. ACDSee 3x, ACDSee 3x, ACDSee 3x, ACDSee PhotoManager 3 o wartości 566 zł, których prawa autorskie należą do (...);

- A. T. I. 10 (...), A. T. I. 11 (...) o wartości 260 zł, których prawa autorskie należą do (...) Inc.;

- PhotoFiltre (...) 9 o wartości 75 zł, których prawa autorskie należą do A. C.;

- A. P. (...) 5.5 o wartości 240 zł, których prawa autorskie należą do (...);

- T. (...) o wartości 135 zł, którego prawa autorskie należą do C. G. & Co.;

- (...)6.0, (...)3 o wartości 375 zł, których prawa autorskie należą do (...)

- WinRar, WinRar, WinRar o wartości 420 zł, których prawa autorskie należą do E. R.;

- Nero B. R.10x, Nero B. R.6x, Nero B. R.6x, o wartości 782 zł, których prawa autorskie należą do (...)

- PowerISO o wartości 115 zł, którego prawa autorskie należą do P. C., czym spowodował łączne straty w kwocie 18.802 zł na szkodę firm reprezentowanych przez Agencję (...) z siedzibą w G..

Do wymienionych wyżej programów W. Ł. nie posiadał licencji w żadnej formie. Ponadto W. Ł. do części z nich posiadał tak zwane cracki lub keygeny umożliwiające uruchomienie i użytkowanie programów uzyskanych z nielegalnych źródeł. Niektóre z wymienionych programów stanowiły wersje testowe, które nie zostały usunięte po okresie ich legalnego użytkowania.

dowód: opinie biegłego z zakresu informatyki k. 21-41, 42-47

ustna uzupełniająca opinia biegłego z zakresu informatyki k. 334-336, 383-385

częściowo wyjaśnienia oskarżonego W. Ł. k. 222, 230-231

Ponadto na jednym z dysków ujawniono obecność programów L. G. the S. T. Part II, (...) 5 O. of B., M. I. T. War, L. I., L. C. 4 S. of D., do których W. Ł. również nie posiadał licencji. W toku postępowania ustalono jednak, że nie są one już wymagane do legalnego użytkowania.

dowód: opinie biegłego z zakresu informatyki k. 21-41, 42-47

ustna uzupełniająca opinia biegłego z zakresu informatyki k. 334-336, 383-385

pisemna informacja L. (...) S. k. 340, 363

Na wymienionych wyżej dyskach ujawniono także obecność uzyskanych oraz rozpowszechnianych za pomocą programu peer to peer filmów:

- (...), (...), R. E.”, (...), do których prawa autorskie przysługują (...) sp. z o.o. S.K.A.;

- (...), (...), (...), (...), (...), (...), (...), „P. of the C. – C. of the B. P.”, „P. of the C. – D. M.’s C.”, „P. of the C. – At W.’s End”, „P. of the C. S. of T.”, (...) Rock”, (...), do których prawa autorskie przysługuje CD Projekt reprezentowanej przez (...) sp. z o.o. z siedzibą w W.;

- A (...), (...), (...), (...), (...), (...), (...), (...), (...), (...), „P. in B.”, „R. of the (...) of A.”, (...) G. with the Dragon T.”, (...), „C. By the D.”, „C. B. the D. 2”, (...), (...), (...), (...), (...), (...), (...), „21A.”, (...), (...), (...), (...), (...), (...), (...), (...), (...), (...), „D. H. with A V.”, (...), (...), „F. from 10 N.”, „G. I. (...) of C.”, (...), „I. Jones and the K. of (...) C. S.”, (...), „I. Jones and the R. of the L. Ark”, (...), (...), (...), (...), (...), “M. (...)”, (...), (...), (...), (...), (...), (...), (...), (...), „S. (...) P. menace”, „S. (...) of the C.”, „S. (...) of the S.”, (...) - A (...), (...), “S. (...) of the J.”, (...), (...), (...), (...), “ (...) Firm”, (...), (...), (...), (...) S. of all F.”, (...) A – (...), (...), (...), (...), (...), (...), (...), (...), (...), (...), „Licencja na zabijanie”, „Szpieg, który mnie kochał”, „M. P.’s F. C.”, (...), (...), (...), (...), (...), (...), (...), „F.’s G.”, „S. and the (...), (...), (...), (...), (...), (...), (...), (...), (...), (...), (...) of the M.”, (...), (...), „H. Potter and the D. H. part 2”, (...), (...), (...), (...), „B. to the (...), „B. to the (...), „B. to the (...), (...), (...), “K. U.”, (...), “C. (...) - H.”, (...), (...), H. F.”, (...), (...), (...), (...), (...), (...), (...), (...), (...), (...), „ (...)”, (...), (...), (...), do których prawa autorskie przysługują I. CinePix, G., (...), (...) reprezentowanym przez FOTA Fundację Ochrony (...) z siedzibą w W..

Rozpowszechniając wymienione wyżej filmy W. Ł. spowodował straty w kwocie 320 zł na szkodę (...) sp. z o.o. S.K.A., 1 040 zł na szkodę CD Projekt oraz 10 880 zł na szkodę I. CinePix, G., (...) oraz (...).

dowód: opinie biegłego z zakresu informatyki k. 21-41, 42-47

ustna uzupełniająca opinia biegłego z zakresu informatyki k. 334-336, 383-385

częściowo wyjaśnienia oskarżonego W. Ł. k. 222, 230-231

W. Ł. urodził się (...) w P.. Ma wykształcenie średnie, z zawodu jest informatykiem. Obecnie nie pracuje, utrzymuje się z oszczędności. Na utrzymaniu ma jedno dziecko. Nie posiada większego majątku. Nie był leczony psychiatrycznie, neurologicznie ani odwykowo.

dowód: dane osobopoznawcze k. 222

Oskarżony był wcześniej karany sądownie. Wyrokiem Sądu Rejonowego Poznań-Nowe Miasto i Wilda w Poznaniu z dnia 22 maja 2013 roku, sygnatura akt VI K 525/13, został skazany za czyn z art. 54 § 2 k.k.s. na karę 100 stawek dziennych grzywny w wysokości 50 zł stawka.

dowód: karta karna k. 210

odpis wyroku nakazowego k. 213-214

W. Ł. podczas przesłuchania w toku postępowania przygotowawczego nie przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów i odmówił składania wyjaśnień (k. 222).

Przed Sądem oskarżony także nie przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów. Wyjaśnił, że część oprogramowania wymienionego w akcie oskarżenia pochodzi z legalnych źródeł, to znaczy została przez niego kupiona lub otrzymana razem ze sprzętem. Przyznał, że część oprogramowania nielegalnie ściągnął z internetu. Zaznaczył natomiast, że nie przyznaje się do żadnego z zarzutów dotyczących rozpowszechniania. Wyjaśnił, że dysponował dwoma programami typu peer to peer, ale po ściągnięciu pliku od razu włączał opcję uniemożliwiającą dalsze rozpowszechnianie pliku, co zostało również zaznaczone w opinii.

Ponadto oskarżony wyjaśnił, iż istnieje techniczna możliwość rozpowszechniania pliku w momencie, kiedy jest on jeszcze ściągany, ale z uwagi na parametry łącza internetowego, którym dysponował, prędkość wysyłania danych z komputera do sieci była 200-krotnie mniejsza niż maksymalna prędkość pobierania z sieci. W konsekwencji możliwość rozpowszechniania plików w trakcie ściągania była bardzo ograniczona. Oskarżony stwierdził, że nie rozpowszechniał świadomie żadnych programów ani utworów a już tym bardziej nie pobierał z tego tytułu opłat. Duża część programów została przez niego ściągnięta w postaci pakietu instalacyjnego i nie została nigdy zainstalowana. Część pakietów była uszkodzona, bądź nieściągnięta w całości, a co za tym idzie nie posiadała żadnej wartości użytkowej i nie było możliwości jej aktywacji. Oskarżony wyjaśnił, że co do części plików wymienionych w akie oskarżenia biegły stwierdził jedynie ich ślady. Zdaniem oskarżonego zostały one usunięte a ich obecność została odkryta za pomocą tak zwanego skanowania niskopoziomowego. W opinii oskarżonego mogły to być pliki ściągnięte przez pomyłkę albo nabyte legalnie. Oskarżony wyjaśnił, że był proszony o okazanie dokumentów potwierdzających zakup programów, jednakże zdaniem oskarżonego część programów posiadała licencję w postaci wirtualnej lub licencja w ogóle nie była potrzebna.

Oskarżony wyjaśnił, że część plików była niekompletna, niektóre miały błędy, a zatem były bezużyteczne, nie było możliwości ich odtworzenia. Oskarżony stwierdził, że z tego powodu ponawiał próby ściągnięcia ich z innych źródeł.

W. Ł. zadeklarował, że nie chciał w żaden sposób rozpowszechniać plików, dlatego też blokował tę funkcję. Ponadto stwierdził, że ściągając poszczególne programy, nie planował pozyskiwania kolejnych. Zaznaczył, że część oprogramowania wymienionego w akcie oskarżenia została przez niego zainstalowana wyłącznie w celach testowych przed podjęciem ewentualnej decyzji o ich zakupie. Oskarżony zdecydował się na takie rozwiązanie, ponieważ wersje testowe najczęściej nie mają wszystkich funkcjonalności bądź działają tylko przez krótki okres, co nie pozwala na ich pełne poznanie (k. 230-231).

Oceniając wyjaśnienia złożone przez oskarżonego, Sąd doszedł do wniosku, że może dać im wiarę jedynie w bardzo wąskim zakresie, a mianowicie w tej części, gdzie W. Ł. przyznał, iż część programów uzyskał nielegalnie, a wymienione w kacie oskarżenia filmy ściągnął z internetu za pomocą programów peer to peer.

W pierwszej kolejności należy zaznaczyć, że oskarżony, mimo złożenia na ten temat deklaracji, nie przedstawił Sądowi ani organom prowadzącym postępowanie przygotowawcze listy programów, objętych aktem oskarżenia, a uzyskanych – w przekonaniu oskarżonego – legalnie. Z zebranego materiału dowodowego wynika natomiast, że żaden z programów wymienionych w zarzucie nie został przez W. Ł. nabyty w sposób legalny. W toku postępowania nie ujawniono bowiem licencji do nich w żadnej postaci. Ponadto biegły z zakresu informatyki wskazał, że do części oprogramowania oskarżony posiadał tak zwane cracki oraz keygeny, które dają możliwość uruchomienia programów nielegalnych, do których użytkownik nie posiada licencji. Nie sposób zatem uznać za prawdziwie wyjaśnień oskarżonego, że część z wymienionego oprogramowania po prostu kupił.

Zdaniem Sąd nie zasługują również na wiarę wyjaśnienia oskarżonego co do tego, że część programów wymienionych w akcie oskarżenia dostał za darmo razem z zakupionym sprzętem. Programy, o jakich mowa, są bowiem w większości specjalistyczne i stosunkowo kosztowne. Trudno zatem przypuszczać, że W. Ł. mógłby je uzyskać przy okazji zakupu sprzętu komputerowego. Ponadto należy zwrócić uwagę, że jego wyjaśnienia w tym zakresie są bardzo ogólnikowe. W. Ł. nie wskazał bowiem, których programów miałyby dotyczyć jego twierdzenia ani też z jakim konkretnie sprzętem miał je otrzymać.

Oskarżony wyjaśniał również, że część ze ściągniętych przez niego programów była uszkodzona i nie nadawała się do użytku. Z tego powodu oskarżony miał pozyskiwać po kilka wersji tego samego programu. Z opinii biegłego istotnie wynika, że niektóre programy zostały przez W. Ł. ściągnięte kilkakrotnie, jednakże w przekonaniu Sądu okoliczność, czy oskarżony zdołał konkretną wersję uruchomić na swoim komputerze nie ma znaczenia dla ustaleń w zakresie jego winy i sprawstwa. Gdyż w dalszym ciągu nie ulega wątpliwość, iż działał on z zamiarem uzyskania w sposób nielegalny cudzego programu komputerowego, a fakt, że nie nadawał on się do użytku, czego oczekiwał oskarżony, nie zmienia prawno-karnej oceny jego zachowania.

Odnosząc się do kwestii rozpowszechniania filmów za pomocą programu peer to peer, oskarżony wyjaśnił, że owszem, pozyskiwał je za pomocą tego typu oprogramowania, ale ograniczał możliwość rozpowszechniania. Oskarżony wskazywał, że parametry jego łącza internetowego sprawiają, iż przesyłanie plików jest wysoce nieefektywne. Ponadto wskazywał, iż wyłączał funkcję wysyłania zaraz po tym, gdy plik został ściągnięty w całości. W jego opinii świadczyć ma to o tym, iż nie rozpowszechniał wymienionych w akcie oskarżenia plików umyślnie. Należy jednak zwrócić uwagę, iż z ustnej uzupełniającej opinii biegłego jednoznacznie wynika, że w programach typu peer to peer nie ma możliwości wyłączenia funkcji udostępniania pliku w czasie w którym się go pobiera. Oznacza to, że każdorazowo pobierany plik jest również przesyłany innym użytkownikom. Z treści wyjaśnień oskarżonego wynika w sposób jednoznaczny, że zdawał on sobie sprawę z takiej specyfiki działania programu, z którego korzystał, pobierając pliki, szczególnie że W. Ł. ma wykształcenie o profilu informatycznym. Sąd nie dał zatem wiary jego twierdzeniom, że działał nieumyślnie, gdyż w istocie są one sprzeczne z treścią składanych przez niego wyjaśnień dotyczących funkcjonowania programu typu peer to peer.

Sąd, ustalając stan faktyczny, opierał się natomiast na treści opinii sporządzonych przez biegłego z zakresu informatyki. Biegły sporządził swoje opinie w sposób prawidłowy a ich treść jest jednoznaczna. W ekspertyzach pisemnych wymieniono oprogramowanie, którego posiadanie wymaga licencji a także wskazano pliki za pomocą oprogramowania peer to peer. Biegły, składając opinię ustną, wyjaśnił również, w jaki sposób oprogramowanie tego typu działa i w sposób wyczerpujący odpowiedział na pytania Sądu oraz stron. Sąd nie znalazł powodów, by kwestionować wiarygodność sporządzonych do sprawy opinii.

Sąd oparł ustalenia dotyczące stanu faktycznego również o pisemną informację przesłaną przez L. (...) S. a w zakresie dotychczasowej karalności oskarżonego bazował na informacji uzyskanej z Krajowego Rejestru Karnego.

Przy tak ustalonym stanie faktycznym Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Sąd uznał W. Ł.za winnego popełnienia czynów opisanych w punkcie 1 i 2 części wstępnej wyroku. Przyjął jednakże, że stanowiły one czyn ciągły oraz wyeliminował z opisu zarzutu kradzież programów L. G.the S. T.Part II, (...)5 O.of B., M. I. T. (...), L. I., L. C.4 S.of D., gdyż, jak ustalono obecnie licencja na nie już nie obowiązuje a jednocześnie nie udało się na podstawie zgromadzonych materiałów dowodowych wskazać daty ich uzyskania przez oskarżonego. Zatem, wobec niedających się usunąć wątpliwości, wymienione wyżej programy należało usunąć z opisu czynu zarzucanego W. Ł..

Czyn przypisany oskarżonemu został zakwalifikowany z art. 278 § 2 k.k. W myśl przywołanego przepisu odpowiedzialność karną ponosi ten, kto bez zgody osoby uprawnionej uzyskuje cudzy program komputerowy w celu osiągnięcia korzyści majątkowej.

Przestępstwo nielegalnego uzyskania programu komputerowego ma charakter powszechny i może być popełnione wyłącznie z zamiarem bezpośrednim o szczególnym zabarwieniu, o czym jednoznacznie świadczy użyte przez ustawodawcę wyrażenie „w celu osiągnięcia korzyści majątkowej”. Przedmiotem tego przestępstwa jest wyłącznie program komputerowy korzystający z ochrony autorsko-prawnej. Indywidualnym przedmiotem ochrony tego przestępstwa jest natomiast mienie w postaci majątkowych praw autorskich do programu komputerowego. Warto podkreślić, że sam program komputerowy jest dobrem o charakterze niematerialnym i istnieje niezależnie od materialnego nośnika, na którym został zapisany, a co za tym idzie do jego kradzieży nie jest konieczny zabór nośnika. Użyte w treści przepisu określenie „cudzy” oznacza, że jego dysponentem jest osoba inna niż sprawca. Do grona osób uprawnionych należeć będą zarówno twórca czy też współtwórca programu, jak i nabywca praw autorskich (np. producent programu, na którego rzecz twórca zbył prawa autorskie).

Ze względu na szczególny charakter programu komputerowego jako przedmiotu kradzieży „uzyskanie" będące znamieniem przestępstwa nie musi się łączyć z pozbawieniem prawnego użytkownika władztwa nad programem komputerowym. Jego istota polega natomiast na nielegalnym zwielokrotnieniu programu komputerowego, jako że „uzyskanie" cudzego programu nie jest możliwe bez jego skopiowania. Chodzi przy tym o zwielokrotnienie polegające zarówno na sporządzaniu trwałych fizycznych kopii programu (np. na dyskietkach), jak i o skopiowaniu plików programu w pamięci komputera (A. Adamski, Przestępstwa komputerowe w nowym Kodeksie karnym, w: Nowa kodyfikacja karna. Kodeks karny. Krótkie komentarze, nr 17, Warszawa 1998, s. 115). „Uzyskanie" musi nastąpić bez zgody osoby uprawnionej do jej wyrażenia, tj. osoby, której przysługują majątkowe prawa autorskie do programu komputerowego.

Korzyścią majątkową, która jest celem działania sprawcy, jest korzyść, o której mowa w art. 115 § 4 k.k., natomiast osiągnięciem korzyści majątkowej w wyniku nielegalnego skopiowania programu komputerowego „na własny użytek" jest uzyskanie możliwości korzystania z tego programu bez ponoszenia wydatków związanych z jego legalnym nabyciem (M. Filar (red.), Kodeks karny. Komentarz., WK, 2014).

Donosząc powyższe rozważania, do stanu faktycznego ustalonego w niniejszej sprawie, stwierdzić należy, iż W. Ł. wyczerpał swoim zachowaniem znamiona czynu zabronionego z art. 278 § 2 k.k. w zw. z art. 12 k.k.

Z zebranego w sprawie materiału dowodowego wynika bowiem w sposób jednoznaczny, że oskarżony przechowywał na należących do niego dyskach programy komputerowe uzyskane w sposób nielegalny, to jest bez zgody osób posiadających do nich majątkowe prawa autorskie. Świadczy o tym okoliczność, że oskarżony nie dysponował licencją na żaden z wymienionych programów, a do niektórych z nich dołączone były tak zwane cracki i keygeny w sposób jednoznaczny wskazujące na nielegalne źródło pochodzenia oprogramowania. Część z ujawnionych programów stanowiła natomiast wersje testowe, które nie zostały usunięte po legalnym okresie ich użytkowania. Nie ulega także wątpliwości Sądu, że oskarżony działał umyślnie w celu osiągnięcia korzyści majątkowej. Uzyskanie nielegalnych kopii oprogramowania wymagało bowiem od niego podjęcia określonych czynności ukierunkowanych na ten cel. Oczywiste jest także, że uzyskując programy z nielegalnego źródła, oskarżony, odniósł korzyść materialną, gdyż nie poniósł wydatków związanych z ich legalnym pozyskaniem.

Sąd uznał W. Ł. za winnego popełnienia także czynów opisanych w punkcie 3, 4 i 5 aktu oskarżenia, przyjmując, iż stanowią one przestępstwo ciągłe.

Zgodnie z treścią art. 116 ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 roku o prawach autorskich i prawach pokrewnych karze podlega ten, kto bez uprawnienia albo wbrew jego warunkom rozpowszechnia cudzy utwór w wersji oryginalnej albo w postaci opracowania, artystyczne wykonanie, fonogram, wideogram lub nadanie.

Przestępstwo to jest przestępstwem formalnym, tzw. bezskutkowym a zatem dokonanie takiego czynu karalnego następuje w momencie ukończenia samej czynności sprawczej. Istota przestępstwa polega „na rozpowszechnianiu”, które to znamię może przyjmować postać różnych czynności. Przykładowo można wymienić odtwarzanie utworów muzycznych z płyt CD podczas zorganizowanej dyskoteki, umieszczenie na stronie internetowej bezprawnie uzyskanego programu komputerowego bądź też bezpośrednia wymiana materiałów przez użytkowników Internetu z wykorzystaniem aplikacji peer to peer (B. M., F. D., O. Z., P. P.., R. J.., S.-K. S., T. T., Prawo autorskie i prawa pokrewne. Komentarz., LEX, 2015).

Warunkiem karalności jest to, aby rozpowszechnianie cudzego utworu, artystycznego wykonania, fonogramu, wideogramu lub nadania następowało „bez uprawnienia" albo „wbrew jego warunkom". Podjęcie przez sprawcę określonej czynności „bez uprawnienia" odnosić należy do sytuacji, gdy brak jest jakiegokolwiek tytułu prawnego dla jej dokonania. Sprawca nie może zatem wylegitymować się zezwoleniem podmiotu, któremu przysługują autorskie prawa majątkowe. Z rozpowszechnianiem „wbrew warunkom uprawnienia" mamy natomiast do czynienia wówczas, gdy mimo zgody uprawnionego podmiotu sprawca narusza zasady, na jakich takie rozpowszechnianie powinno być realizowane, wykraczając tym samym poza zakres przyznanych mu uprawnień.

Omawiany czyn może być popełniony wyłącznie umyślnie z zamiarem bezpośrednim.

W niniejszej sprawie nie ulega wątpliwości, że oskarżony pozyskał za pomocą oprogramowania typu peer to peer cudze utwory w postaci wymienionych w akcie oskarżenia filmów. Wskazują na to nie tylko opinia biegłego z zakresu informatyki, ale również wyjaśnienia samego oskarżonego. Co prawda oskarżony twierdził, że łącze internetowe, jakie posiada, oraz przedsięwzięte przez niego środki wpłynęły na znaczne ograniczenie udostępniania ściąganych przez niego plików, jednak nie ma to wpływu na ustalenia w zakresie sprawstwa. Oskarżony wiedział bowiem, jakiego rodzaju programem się posługuje i jaka jest specyfika jego działania, mimo to korzystał z niego, pozyskując wymienione w akcie oskarżenia filmy, a co za tym idzie, również rozpowszechniając je. Sąd nie miał zatem wątpliwości co do tego, że wypełnił swoim zachowaniem znamiona czynu zabronionego z art. 116 ust. 1 ustawy o prawach autorskich i prawach pokrewnych.

Za każdy z opisanych powyżej czynów Sąd wymierzył oskarżonemu karę pozbawienia wolności w wymiarze 1 roku. Kierował się przy tym dyrektywami zawartymi w art. 53 k.k. W pierwszej kolejności należy zatem zaznaczyć, że Sąd uznał taką karę za adekwatną do stopnia zawinienia oraz stopnia społecznej szkodliwości czynu, który ocenił w obu przypadkach jako wysoki ze względu na rodzaj naruszonych dóbr oraz okoliczności popełnienia przestępstwa. Oskarżony w sposób nielegalny pozyskał bowiem duże ilości oprogramowania o znacznej wartości a jego motywacją była chęć uniknięcia ponoszenia wydatków związanych z ich legalnym zakupem. Odnosząc się natomiast do drugiego z czynów przypisanych oskarżonemu, stwierdzić należy, że oskarżony, działając umyślnie, rozpowszechnił dużą ilość cudzych utworów, pozbawiając uprawnione podmioty do należnego im wynagrodzenia.

Sąd mając na uwadze, iż w przypadku oskarżonego doszło do zbiegu przestępstw, o jakim mowa w art. 85 k.k., połączył mu jednostkowe kary pozbawienia wolności wymierzone za każdy z czynów i orzekł karę łączną 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności. Biorąc pod uwagę istnienie istotnego związku pomiędzy obydwoma czynami, Sąd zastosował zasadę asperacji.

Jednocześnie Sąd zastosował wobec oskarżonego środek probacyjny w postaci warunkowego zawieszenia wykonania orzeczonej kary pozbawienia wolności na dwuletni okres próby. W p[przekonaniu Sądu będzie to wystarczająca reakcja karna, która uświadomi oskarżonemu naganność jego postępowania i zapobiegnie jego powrotowi do przestępstwa. Podejmując decyzję w tym zakresie Sąd miał na uwadze przede wszystkim dotychczasowy ustabilizowany tryb życia oskarżonego.

Na podstawie art. 72 § 2 k.k. W. Ł. został zobowiązany do częściowego naprawienia szkody wyrządzonej przestępstwem poprzez zapłatę na rzecz (...) sp. z o.o. z siedzibą w W. kwoty 600 zł oraz Agencji (...) z siedzibą w G. kwoty 2 000 zł w terminie 6 miesięcy od uprawomocnienia się orzeczenia. Nakładając ten obowiązek Sąd miał na uwadze nie tylko cele kompensacyjne, ale przede wszystkim cele w zakresie kształtowania odpowiedniej postawy u oskarżonego tak, by zapobiec jego powrotowi do przestępstwa. Jednocześnie Sąd dążył do tego, aby nałożony obowiązek ukształtować w taki sposób, by jego wykonanie mieściło się w granicach możliwości oskarżonego.

Na podstawie art. 29 ust. 1 ustawy prawo o adwokaturze zasądzono do Skarbu Państwa na rzecz Kancelarii Adwokackiej adw. L. S. kwotę 1 062,72 zł (w tym VAT) tytułem zwrotu kosztów obrony udzielonej oskarżonemu z urzędu.

Orzeczenie o kosztach zapadło na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. z uwzględnieniem trudnej sytuacji finansowej oskarżonego.