Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 10 lutego 2015 roku

Sąd Rejonowy w Gryficach II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: Sędzia SR Elżbieta Piotrowska

Protokolant: Marta Wędzińska

przy udziale Prokuratora ---

po rozpoznaniu w dniu 16/10/2014 roku, 01/12/2014 roku, 30/12/2014 roku, 05/02/2015 roku

sprawy: C. B. (1), s. F. i J. z domu C., ur. (...) w G., nie karanego

oskarżonego, o to że:

I.  Dnia 10 września 2013r. w R. (...) uderzał rękoma po całym ciele J. C. (1), gryzł go, drapał oraz szarpał, powodując u pokrzywdzonego obrażenia ciała w postaci urazu głowy, zadrapań i przeczosów skóry twarzy, stłuczenia z krwiakiem nasady dalszej V kości śródręcza prawego, otarć naskórka kolana lewego oraz krwiaka tkanki podskórnej okolicy przedramienia prawego strony łokciowej w kształcie zębów po ugryzieniu, które to obrażenia naruszyły czynności dotkniętych narządów na okres do 7 dni, przy czym czynu tego dopuścił się mając ograniczoną w znacznym stopniu zdolność pokierowania swoim postępowaniem,

tj. o czyn z art. 157§2kk w zw. z art. 31 § 2 kk

II.  Dnia 2 lutego 2014r. w R. (...) groził J. C. (1) pozbawieniem życia, która to groźba wzbudziła u pokrzywdzonego realną obawę jej spełnienia,

tj. o czyn z art. 190§1kk

III.  Dnia 3 lutego 2014r. w R. (...) uderzając rękoma w klatkę piersiową J. C. (1) naruszył jego nietykalność cielesną,

tj. o czyn z art. 217§1kk

IV.  Dnia 18 lutego 2014r. na terenie posesji w R. (...) w sposób zamierzony dokonał uszkodzenia przewodów sygnałowo-napięciowych monitoringu, (...) oraz trzech odbiorników kamer powodując straty w wysokości 3340 zł na szkodę J. C. (1) ,

tj. o czyn z art. 288§1kk

V.  Dnia 15 marca 2014r. w R. (...) wsypując piasek do wlewu paliwa i wlewu od hydrauliki do zaparkowanej tam koparki marki F. (...) dokonał jej uszkodzenia poprzez zanieczyszczenie płynów hydraulicznych oraz filtrów, powodując w ten sposób szkodę w mieniu J. C. (1) w wysokości 5000 zł,

tj. o czyn z art. 288§1kk

1.  oskarżonego C. B. (1) uznaje za winnego popełnienia zarzucanych mu czynów opisanych w punktach od I do III wyroku i za to wymierza mu następujące kary:

- za czyn z art. 157§2kk w zw. z art. 31 § 2 kk na podstawie powołanych przepisów wymierza mu karę 3 (trzech) miesięcy pozbawienia wolności,

- za czyn z art. 190 § 1 kk na podstawie powołanego przepisu wymierza mu karę 1 (jednego) miesiąca pozbawienia wolności,

- za czyn z art. 217 § 1 kk na podstawie powołanego przepisu wymierza mu karę 1 (jednego) miesiąca pozbawienia wolności;

2.  na podstawie art. 85 kk, art. 86 § 1kk łączy orzeczone kary pozbawienia wolności i wymierza oskarżonemu karę łączną 4 (czterech) miesięcy pozbawienia wolności;

3.  uniewinnia oskarżonego od zarzucanych mu czynów opisanych w punktach IV i V wyroku;

4.  na podstawie art. 69 § 1 i 2 kk i art. 70 § 1 pkt 1 kk wykonanie orzeczonej kary łącznej pozbawienia wolności warunkowo zawiesza oskarżonemu na okres próby 3 (trzech) lat, a na podstawie art. 73 § 1 kk oddaje go w tym okresie pod dozór kuratora;

5.  na podstawie art. 72 § 1 pkt 7a kk zobowiązuje oskarżonego do powstrzymania się od kontaktowania osobistego z pokrzywdzonym J. C. (1) oraz do powstrzymania się od zbliżania do pokrzywdzonego J. C. (1) na odległość mniejszą niż 50 metrów;

6.  na podstawie art. 624 § 1 kpk zwalnia oskarżonego od ponoszenia kosztów sądowych w części skazującej, zaś na podstawie art. 632 pkt 2 kpk Skarb Państwa ponosi 2/5 wydatków.

E. Piotrowska

UZASADNIENIE

Prokuratura Rejonowa w Gryficach w dniu 22 lipca 2014 roku skierowała do Sądu Rejonowego w Gryficach akt oskarżenia przeciwko C. B. (1), oskarżonemu o to, że:

I.  Dnia 10 września 2013r. w R. (...) uderzał rękoma po całym ciele J. C. (1), gryzł go, drapał oraz szarpał, powodując u pokrzywdzonego obrażenia ciała w postaci urazu głowy, zadrapań i przeczosów skóry twarzy, stłuczenia z krwiakiem nasady dalszej V kości śródręcza prawego, otarć naskórka kolana lewego oraz krwiaka tkanki podskórnej okolicy przedramienia prawego strony łokciowej w kształcie zębów po ugryzieniu, które to obrażenia naruszyły czynności dotkniętych narządów na okres do 7 dni, przy czym czynu tego dopuścił się mając ograniczoną w znacznym stopniu zdolność pokierowania swoim postępowaniem, tj. o czyn z art. 157§2kk w zw. z art. 31 § 2 kk,

II.  Dnia 2 lutego 2014r. w R. (...) groził J. C. (1) pozbawieniem życia, która to groźba wzbudziła u pokrzywdzonego realną obawę jej spełnienia, tj. o czyn z art. 190§1kk,

III.  Dnia 3 lutego 2014r. w R. (...) uderzając rękoma w klatkę piersiową J. C. (1) naruszył jego nietykalność cielesną, tj. o czyn z art. 217§1kk,

IV.  Dnia 18 lutego 2014r. na terenie posesji w R. (...) w sposób zamierzony dokonał uszkodzenia przewodów sygnałowo-napięciowych monitoringu, (...) oraz trzech odbiorników kamer powodując straty w wysokości 3340 zł na szkodę J. C. (1) , tj. o czyn z art. 288§1kk,

V.  Dnia 15 marca 2014r. w R. (...) wsypując piasek do wlewu paliwa i wlewu od hydrauliki do zaparkowanej tam koparki marki F. (...) dokonał jej uszkodzenia poprzez zanieczyszczenie płynów hydraulicznych oraz filtrów, powodując w ten sposób szkodę w mieniu J. C. (1) w wysokości 5000 zł, tj. o czyn z art. 288§1kk.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

J. C. (1) jest właścicielem posesji w R. (...) koło G. . Na tej posesji składuje on materiały i maszyny swojej firmy. Znajduje się tam też (...), w którym mieści się biuro J. C. (1). W tym (...) obecnie również zamieszkuje.

Od dłuższego czasu J. C. (1) pozostaje w konflikcie ze swoim szwagrem C. B. (1), mieszkańcem G.. C. B. (1) jest mężem siostry J. C. (1), E.. W przeszłości mężczyźni pracowali we wspólnym rodzinnym przedsiębiorstwie, a po kilkuletniej przerwie, C. B. (2) zaczął pracować dla J. C. (1), jako jego pracownik. Współpraca zakończyła się, ale J. C. (1) nie rozliczył się w pełni ze szwagrem z należnych mu pieniędzy. C. B. (1) czując się bardzo pokrzywdzonym, wielokrotnie żądał od byłego pracodawcy pełnego rozliczenia, co jednak nie nastąpiło. J. C. (1) powoływał się bowiem na problemy finansowe. W tej sytuacji C. B. (1) zaczął przychodzić na posesję w R. lub w jej pobliże, chcąc wywrzeć wpływ na szwagra i odzyskać swoje pieniądze. Podczas takich spotkań doszło do kilku zdarzeń, kiedy to C. B. (1) zaatakował czynnie albo słownie J. C. (1).

Dowód: częściowo wyjaśnienia oskarżonego– k. 116v-117v, 47-v,

zeznania świadka J. C. (1) – k. 3-4v, 138-140, 17-18, 31v-32,

zeznania świadka E. B. – k. 35v, 140-v,

zeznania świadka M. B. – k. 24v-25, 137v-138,

zeznania świadka W. P. - k. 37v, 158.

Pierwsze zdarzenie miało miejsce dnia 10 września 2013r. W godzinach popołudniowych do J. C. (1) zadzwonił C. B. (1), żądając zwrotu pieniędzy. W tym dniu J. C. (1) udał do swojego biura wraz z córką J. C. (2) – studentką. Przyjechała ona do ojca, żeby skorzystać z Internetu. Około 1,5 godziny po rozmowie telefonicznej, na terenie posesji pojawił się C. B. (1). Był on pod wpływem alkoholu. J. C. (1) stał w wejściu do biura, a córkę odesłał do środka. Doszło do kolejnej sprzeczki o pieniądze. C. B. (1) zaatakował szwagra, złapał go obiema rękami za odzież i chciał wepchnąć do środka (...). J. C. (1) zaczął się bronić i doszło do szamotaniny. C. B. (1) uderzał rękoma po całym ciele J. C. (1), gryzł go, drapał oraz szarpał. W pewnym momencie córka J. C. (1) wyszła na zewnątrz. J. C. (1) przytrzymywał szwagra na ziemi, córka wytarła mu twarz z krwi. Wezwała na miejsce Policję. J. C. (1) puścił napastnika, a po chwili ten ponownie go zaatakował. W tej sytuacji J. C. (1) w swojej obronie ponownie go powalił i przytrzymał. Sytuację te widział przez chwilę również sąsiad mieszkający obok, M. R.. J. C. (2) wezwała na miejsce także pogotowie, które przyjechało przed Policją. Policjanci rozpytali zgłaszającego i wylegitymowali C. B. (1), który opuścił posesję. J. C. (1) został przez pogotowie zabrany na (...) przy Szpitalu w G..

Dowód: częściowo wyjaśnienia oskarżonego– k. 116v-117v, 47-v,

zeznania świadka J. C. (1) – k. 3-4v, 138-140, 17-18, 31v-32,

zeznania świadka J. C. (2) – k. 15v-16, 156v-157,

zeznania świadka M. B. – k. 24v-25, 137v-138,

zeznania świadka M. R. – k. 40v, 141-v,

zeznania świadka T. S. – k. 66v-67, 157v-158,

wniosek o ściganie – k. 6,

materiał poglądowy – k. 7-8,

zaświadczenie lekarskie – k. 115.

Na skutek działania C. B. (1) J. C. (1) doznał obrażeń ciała w postaci urazu głowy, zadrapań i przeczosów skóry twarzy, stłuczenia z krwiakiem nasady dalszej V kości śródręcza prawego, otarć naskórka kolana lewego oraz krwiaka tkanki podskórnej okolicy przedramienia prawego strony łokciowej w kształcie zębów po ugryzieniu, które to obrażenia naruszyły czynności dotkniętych narządów na okres do 7 dni.

Dowód: karta informacyjna – k. 9,

opinia biegłego lekarza A. G. – k. 22,

zaświadczenie lekarskie – k. 10.

Od opisanego powyżej zdarzenia nie było poważniejszych zdarzeń między J. C. (1) a C. B. (1), aż do dnia 2 lutego 2014r. W dniu tym około godz. 19:45 na posesji w R. (...) został wyłączony prąd. J. C. (1) był wtedy w biurze z kolegą K. P.. J. C. (1) poszedł w stronę skrzynki energetycznej, która umiejscowiona jest niedaleko od bramy po zewnętrznej stronie posesji. K. P. także wyszedł z biura, żeby się przewietrzyć. J. C. (1) zbliżając się do skrzynki zobaczył obok niej C. B. (1), który podszedł do niego i powiedział: „(...)”. Słowa te słyszał również stający niedaleko wejścia do biura K. P.. Obaj wrócili do biura, gdyż J. C. (1) obawiał się wyjść do skrzynki energetycznej. Groźbę ze strony szwagra potraktował poważnie.

Następnego dnia, tj. 3 lutego 2014r. rano J. C. (1) naprawiał skrzynkę energetyczną, w której było wyłączone zabezpieczenie. Podjechał do niego znajomy D. P. z R.. Kiedy rozmawiali, szybkim krokiem od strony G. podszedł do J. C. (1) C. B. (1). J. C. (1) odwrócił się do niego, a wtedy C. B. (1) uderzył go obiema rękoma w klatkę piersiową. D. P. odjechał zaraz do R.. J. C. (1) wezwał Policję. C. B. (1) oddalił się.

Dowód: częściowo wyjaśnienia oskarżonego– k. 116v-117v, 47-v,

zeznania świadka J. C. (1) – k. 3-4v, 138-140, 17-18, 31v-32,

zeznania świadka M. B. – k. 24v-25, 137v-138,

zeznania świadka D. P. – k. 174v,

zeznania świadka K. P. – k. 33v-34, 174v-175v.

W toku postępowania karnego poddano C. B. (1) badaniu sądowo-psychiatrycznemu. Biegli psychiatrzy nie rozpoznali u oskarżonego choroby psychicznej ani upośledzenia umysłowego. Biegli nie rozpoznali również u oskarżonego uzależnienia od alkoholu. Rozpoznali natomiast u niego organiczne zaburzenia osobowości spowodowane urazem głowy w wypadku w 2009 roku. Zdaniem biegłych oskarżony w okresie popełnienia zarzucanych mu czynów - za wyjątkiem czynu z art. 157 § 2 kk - miał zachowaną zdolność rozpoznania znaczenia czynu i pokierowania swoim postępowaniem, a tym samym nie zachodzą warunki z art. 31 § 1 lub 2 kk. Natomiast odnośnie czynu z dnia 10 września 2013 roku z art. 157 § 2 kk, ograniczona w stopniu znacznym była jego zdolność pokierowania własnym postępowaniem. Zdaniem biegłych oskarżony powinien podjąć leczenie psychiatryczne w celu złagodzenia zaburzeń w sferze emocjonalnej.

Dowód: opinia sądowo-psychiatryczna – k. 74-78.

Oskarżony utrzymuje się z zasiłku chorobowego w kwocie 700 zł. Nie pracuje. Nie posiada majątku. Jest żonaty, ma dwoje dorosłych dzieci. Oskarżony nie był uprzednio karany, w 2013 roku warunkowo umorzono wobec niego postępowanie o czyn z art. 226 § 1 kk.

Dowód: karta karna – k. 51,

dane osobopoznawcze – k. 53-v,

odpis wyroku – k. 52.

Oskarżony C. B. (1) odnośnie pierwszego czynu wyjaśnił, że nie może określić czy się przyznaje; to była szarpanina, został zaatakowany przez dwie osoby; do szarpaniny doszło; włączyła się córka pana C., która zaczęła go krępować jakimś sznurem; miał założone więzy ze sznurów; to zrobiła J. C. (2); odniósł obrażenia, które ma opisane w zaświadczeniu; była to zwykła sprzeczka, obie strony były zdenerwowane, pokrzywdzony sprowokował oskarżonego, bo go odepchnął pierwszy i doszło do szarpaniny; potem przyjechała policja, zapytała odnośnie zajścia a następnie puścili go do domu; następnego dnia poszedł do lekarza, odniósł obrażenia i skutki tego odczuwa do dziś; na koszulce miał krew, nie wie czyją.

Odnośnie czynu drugiego oskarżony nie przyznał się do niego, wyjaśnił, że miało to miejsce przed bramą, był na zewnątrz posesji, J. C. (1) był wewnątrz posesji razem z K. P., który był ok. 30 metrów wewnątrz posesji; powiedział, że jeśli pokrzywdzony chce mieć spokój to musi go zabić, tylko wtedy da mu spokój; K. P. to złodziej, który sprzedawał paliwo panu C. przez dłuższy okres czasu; skrzynka energetyczna jest przy bramie, oskarżony stał przy bramie, powinno być nagranie z monitoringu; pan C. nie wychodził na zewnątrz; nie powiedział do niego „ że go zabiję”.

Odnośnie trzeciego zarzutu oskarżony wyjaśnił, że nie uderzył pokrzywdzonego tylko go odepchnął i jeśli to jest naruszenie nietykalności to się przyznaje; C. go sprowokował, podszedł bliżej żeby sprowokować go do takiego działania; nie rozmawiali ze sobą, oskarżony odszedł; tak samo pan P. odjechał samochodem, bo nie chciał być świadkiem.

Odnośnie czwartego zarzutu oskarżony nie przyznał się do winy. Wyjaśnił, że go tam nie było; powinno być nagranie z monitoringu, jakieś ślady zabezpieczone powinny być; wszystko jest oparte na wymysłach pokrzywdzonego; według oskarżonego pokrzywdzony sam to zrobił, żeby go oskarżyć; tego dnia nie było go na posesji pokrzywdzonego, ostatni raz na jego posesji był w dniu 10.09.2013r. w dniu szarpaniny; dwa kolejne zdarzenia z lutego 2014r. miały miejsca na zewnątrz posesji.

Odnośnie piątego zarzutu oskarżony nie przyznał się do winy. Wyjaśnił, że kiedy przyjeżdża komornik i chce zająć koparkę, pokrzywdzony twierdzi, że to nie jego koparka; w akcie oskarżenia jest już jego; jest to manipulacja ze strony C.; jeśli oskarżony chciałby uszkodzić sprzęt, to zrobiłby to tak żeby rzeczywiście to uszkodzić a nie wsypać piasek, który zatrzymuje się na filtrach; widział zdjęcia, na których są nie dokręcone rury; jakiś niezrównoważony człowiek mógł zostawić odkręcone rury, żeby było to widać; najprostszym sposobem uszkodzenia koparki jest wyjęcie komputera bez którego ona nie będzie działać.

Ponadto oskarżony wyjaśnił, że przez dłuższy okres dwie koparki, które posiada pokrzywdzony, były przechowywane u W. P., sołtysa wsi R., w celu uniknięcia zajęcia przez komornika; z pokrzywdzonym ma jeden konflikt, domagał się aby zwrócił mu pieniądze za użyczone mu urządzenie, które zostało skradzione w miejscowości S., na jego placu budowy; chciał za nie 2600 zł gdyż było używane; w poprzednich okresach pracował u pokrzywdzonego; wszystkie należności z tytułu pracy mu zapłacił; do rozliczenia została tylko ta zgrzewarka.

/wyjaśnienia oskarżonego k. 116v-117v, 47-v,140/

Wyjaśnienia oskarżonego w świetle zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego oceniać trzeba w odniesieniu do każdego zarzucanego mu czynu.

Odnośnie czynu pierwszego z art. 157 § 2 kk w zw. z art. 31 § 2 kk, zauważyć trzeba, że oskarżony częściowo przyznał się do winy, potwierdził, że między nim a pokrzywdzonym doszło do szarpaniny, którą jednak zaczął J. C. (1), odpychając oskarżonego, po czym obaj złapali się za ciuchy. Ze wzajemnie korespondujących i konsekwentnych zeznań J. C. (1) i J. C. (2) wynika natomiast, że stroną atakującą i bardziej agresywną był oskarżony, a pokrzywdzony w obronie własnej starał się go powstrzymać przed uderzeniami, gryzieniem, drapaniem i szarpaniem. Wersja ta znajduje również potwierdzenie w opinii biegłego lekarza oraz dokumentacji medycznej pokrzywdzonego. Dodać trzeba również, że to córka pokrzywdzonego wzywała na miejsce Policję i pogotowie, a także, że pogotowie zabrało J. C. (1) na (...) celem udzielenia mu pomocy. Wszystkie te okoliczności potwierdzają wersję pokrzywdzonego i stanowią o tylko częściowej wiarygodności wyjaśnień oskarżonego, a to w zakresie zgodnym z zeznaniami J. C. (1) i J. C. (2).

Nie przeczy tej wersji fakt, że oskarżony również odniósł pewne powierzchowne obrażenia na skutek owego zajścia, które potwierdza zaświadczenie od jego lekarza rodzinnego. Obrażenia te mogły powstać w trakcie szamotaniny, gdy pokrzywdzony bronił się przed atakami C. B. (1) i przytrzymywał go do czasu przyjazdu na miejsce Policji.

Odnośnie zdarzenia z dnia 02 lutego 2014 roku Sąd również dał wiarę logicznym i konsekwentnym zeznaniom pokrzywdzonego, a także korespondującym z nimi zeznaniom świadka K. P.. Obaj potwierdzają bowiem, że oskarżony skierował do J. C. (1) groźbę pozbawienia życia. Okoliczność ta jest również przekonująca w świetle logiki i poprzedniego zachowania oskarżonego. Oskarżony odstraszył pokrzywdzonego od wyjścia za bramę i włączenia światła, musiał on wrócić do pomieszczenia, gdzie nie miał prądu. Ponadto, fakt że kilka miesięcy wcześniej C. B. (1) czynnie zaatakował pokrzywdzonego na jego posesji również przemawia za uznaniem wersji pokrzywdzonego odnośnie groźby za w pełni przekonującą. Pokrzywdzony mógł poważnie obawiać się oskarżonego z uwagi na jego wcześniejsze zachowanie jak i finansowy konflikt między nimi. Dlatego też odnośnie tego czynu Sąd uznał wyjaśnienia oskarżonego za niewiarygodne.

Co do zarzutu z art. 217 § 1 kk trzeba zauważyć, że oskarżony faktycznie przyznał się do tego czynu, wyjaśniając, że odepchnął oskarżonego. Potwierdził również prawdziwość zeznań świadka tego zdarzenia D. P.. W tej sytuacji Sąd uznał za wiarygodne zeznania pokrzywdzonego jak i D. P., a także oskarżonego, który swojej winy co do naruszenia nietykalności cielesnej pokrzywdzonego mnie kwestionował. W kontekście stawianego oskarżonemu zarzutu nie ma bowiem istotnej różnicy między uderzeniem rękoma w klatkę piersiową a odepchnięciem rękoma pokrzywdzonego.

W pozostałej części tj. co do zarzutów z art. 288 § 1 kk Sąd uznał za wiarygodne wyjaśnienia oskarżonego nieprzyznającego się do winy, a to z tego względu, iż zdaniem Sądu brak jest wystarczających dowodów potwierdzających winę oskarżonego w tym zakresie. Oskarżony nie był widziany podczas uszkodzenia przewodów sygnałowo-napięciowych monitoringu, kamer czy też koparki, ani też bezpośrednio przed stwierdzeniem uszkodzeń. Oskarżony przedstawił okoliczności wskazujące na możliwość dostępu do posesji również innych osób, jak również wskazujące na istnienie innych osób, które mają żal do pokrzywdzonego. Pokrzywdzony na podstawie wcześniejszego zachowania oskarżonego podejrzewał go o spowodowanie tychże uszkodzeń w mieniu, jednak w sprawie nie ustalono dowodów bezpośrednio wskazujących na sprawstwo oskarżonego jak również poszlak, które w jednoznaczny sposób wiązałyby osobę oskarżonego z tymi zdarzeniami przy wykluczeniu innych możliwości. Z tych względów Sąd postanowił oskarżonego uniewinnić od zarzucanych mu czynów opisanych w punktach IV i V wyroku.

Zeznania funkcjonariuszy Policji M. B., T. S. i K. N. (k. 157-v, 68v) miały dla sprawy znaczenie uzupełniające, gdyż świadkowie T. S. i K. N. pojawili się na miejscu zdarzenia już po poszczególnych zajściach a M. B. znał sprawę ze słyszenia z rozmowy z pokrzywdzonym jak również z C. B. (1). Zeznania w/w świadków jako osób obiektywnych, nie związanych z żadną ze stron Sąd uznał za w pełni wiarygodne.

Zeznania świadka E. B. nie miały dla sprawy istotnego znaczenia, gdyż nie posiadała ona wiedzy odnośnie zdarzeń objętych aktem oskarżenia. Potwierdziła natomiast, że zarówno jej mąż jak i ona sama mają pretensje do brata o nierozliczenie się z oskarżonym ze wszystkich należności.

Zeznania świadka M. R. Sąd uznał za wiarygodne, gdyż tworzą logiczną całość z zeznaniami J. C. (2) i J. C. (1), jednak świadek widział tylko niewielki fragment zdarzenia z dnia 10 września 2013 roku, stąd jego zeznania mają charakter uzupełniający.

Świadek W. P. potwierdził istnienie konfliktu o pieniądze między szwagrami jak również okoliczność, że oskarżony wspominał mu w rozmowie, iż wyłączył J. B. kamerę. Na rozprawie świadek rozszerzył swojej zeznania mówiąc o zbiciu kamery i wyłączeniu światła. Zdaniem Sądu bardziej przekonujące są zeznania świadka ze śledztwa, składne dużo wcześniej. Zdaniem Sądu wiarygodnym jest, że do rozmowy takiej doszło, a oskarżony mógł mówić świadkowi o wyłączeniu kamery co nie potwierdza jednak w sposób wystarczający tego aby oskarżony dokonał zarzucanych mu uszkodzeń całej instalacji monitoringu.

Świadek Z. Z. (k. 140v-141, 26v-27) zeznawał odnośnie naprawy koparki, do której wlewów ktoś nasypał piasku. Świadek nie wiedział jednak kto dokonał tego uszkodzenia, jedynie od pokrzywdzonego wiedział, że podejrzewa on C. B. (1). Z uwagi brak podstaw do uznania winy oskarżonego co do uszkodzenia koparki zeznania świadka nie miały dla rozstrzygnięcia sprawy istotnego znaczenia, potwierdzają one tylko, że uszkodzenie koparki miało miejsce.

Zeznania świadków A. L. i A. J. Sąd uznał za wiarygodne i na tej podstawie uznał, że nie można wykluczyć dostępu do posesji pokrzywdzonego innych niepowołanych osób oraz ustalił, że J. C. (1) był winien pieniądze także innym osobom. Natomiast odnośnie zdarzeń objętych aktem oskarżenia świadkowie nie mieli bezpośredniej wiedzy.

Opinia biegłego A. G. (2) uznana została za wiarygodny środek dowodowy. Opinia ta została oparta o dokumentację medyczną pokrzywdzonego i wiedzę oraz doświadczenie zawodowe biegłego. Jej treść jest jasna i nie budzi wątpliwości.

Znajdująca się w aktach opinia psychiatryczna została wydana zgodnie z wiedzą i doświadczeniem zawodowym biegłych, jest pełna, logiczna i niesprzeczna, dlatego też Sąd uznał ją za w pełni wiarygodny dowód.

Zgromadzone w sprawie pozostałe dowody w postaci dokumentów, w tym danych o karalności oskarżonego oraz dokumentacji medycznej pokrzywdzonego nie budzą wątpliwości co do ich autentyczności i wiarygodności.

W świetle powyższych rozważań, stwierdzić należy, iż wina została oskarżonemu C. B. (1) udowodniona w sposób nie budzący wątpliwości co do czynów opisanych w punktach od I do III aktu oskarżenia.

C. B. (1) dnia 10 września 2013r. w R. (...) uderzał rękoma po całym ciele J. C. (1), gryzł go, drapał oraz szarpał, powodując u pokrzywdzonego obrażenia ciała w postaci urazu głowy, zadrapań i przeczosów skóry twarzy, stłuczenia z krwiakiem nasady dalszej V kości śródręcza prawego, otarć naskórka kolana lewego oraz krwiaka tkanki podskórnej okolicy przedramienia prawego strony łokciowej w kształcie zębów po ugryzieniu, które to obrażenia naruszyły czynności dotkniętych narządów na okres do 7 dni, przy czym czynu tego dopuścił się mając ograniczoną w znacznym stopniu zdolność pokierowania swoim postępowaniem.

Tym samym oskarżony wypełnił znamiona czynu z art. 157§2kk w zw. z art. 31 § 2 kk.

Ponadto oskarżony dnia 2 lutego 2014r. w R. (...) groził J. C. (1) pozbawieniem życia, która to groźba wzbudziła u pokrzywdzonego realną obawę jej spełnienia.

Tym samym wypełnił znamiona czynu z art. 190 § 1 kk.

Ponadto oskarżony dnia 3 lutego 2014r. w R. (...) uderzając rękoma w klatkę piersiową J. C. (1) naruszył jego nietykalność cielesną.

Wypełnił swoim zachowaniem znamiona czynu z art. 217§1kk.

Stopień społecznej szkodliwości czynu z art. 157§2kk w zw. z art. 31 § 2 kk zarzucanego oskarżonemu należy uznać za znaczny, mając na uwadze naruszone dobro – zdrowie, działanie przeciwko szwagrowi, w obecności jego córki – studentki, pod wpływem alkoholu.

Okoliczności te Sąd uwzględnił wymierzając oskarżonemu karę. Jako okoliczności łagodzące Sąd uwzględnił niekaralność oskarżonego oraz działanie w stanie ograniczonej poczytalności.

Mając na uwadze powyższe okoliczności, Sąd wymierzył oskarżonemu za czyn z art. 157 § 2 kk w zw. z art. 31 § 2 kk karę 3 miesięcy pozbawienia wolności. Zdaniem Sądu całokształt bezprawnego zachowania oskarżonego sprzeciwiał się zastosowaniu w tym przypadku instytucji nadzwyczajnego złagodzenia kary.

Stopień społecznej szkodliwości czynu z art. 190 § 1 kk zarzucanego oskarżonemu należy uznać za znaczny, mając na uwadze naruszone dobro – wolność od strachu i groźby, działanie przeciwko szwagrowi.

Okoliczności te Sąd uwzględnił wymierzając oskarżonemu karę. Jako okoliczności łagodzące Sąd uwzględnił niekaralność oskarżonego.

Mając na uwadze powyższe okoliczności, Sąd wymierzył oskarżonemu za czyn z art. 190 § 1 kk karę 1 miesiąca pozbawienia wolności.

Stopień społecznej szkodliwości czynu z art. 217 § 1 kk zarzucanego oskarżonemu należy również uznać za znaczny, mając na uwadze naruszone dobro – nietykalność cielesną, działanie przeciwko szwagrowi, w obecności innej osoby, w środku dnia.

Okoliczności te Sąd uwzględnił wymierzając oskarżonemu karę za ten czyn. Jako okoliczności łagodzące Sąd uwzględnił niekaralność oskarżonego oraz faktyczne przyznanie się do winy.

Mając na uwadze powyższe okoliczności, Sąd wymierzył oskarżonemu za czyn z art. 217 § 1 kk karę 1 miesiąca pozbawienia wolności.

Jako karę łączną Sąd na podstawie art. 85 kk i art. 86 § 1 kk wymierzył oskarżonemu karę 4 miesięcy pozbawienia wolności. Mając na uwadze zbieżność przedmiotową wszystkich czynów, Sąd połączył kary w wymiarze o 1 miesiące niższym od ich sumy.

Ponieważ uprzednia niekaralność oskarżonego i jego wiek uzasadnia przyjęcie pozytywnej prognozy kryminologicznej, Sąd warunkowo zawiesił oskarżonemu wykonanie kary pozbawienia wolności na okres 3 lat próby. Aby wzmocnić oddziaływanie wychowawcze na oskarżonego, Sąd oddał go w tym okresie pod dozór kuratora.

Jednocześnie na podstawie art. 72 § 1 pkt 7a kk Sąd zobowiązał oskarżonego do powstrzymania się od kontaktowania osobistego z pokrzywdzonym J. C. (1) oraz do powstrzymania się od zbliżania do pokrzywdzonego J. C. (1) na odległość mniejszą niż 50 metrów.

Zdaniem Sądu orzeczony środek probacyjny jest niezbędny, aby zapobiec kolejnym konfliktowym sytuacjom pomiędzy oskarżonym a pokrzywdzonym. Zwłaszcza, że doszło już ze strony oskarżonego do użycia przemocy fizycznej wobec J. C. (1) i zasadnie obawia się on kolejnych ataków ze strony C. B. (1).

Jak wcześniej wspomniano brak wystarczających dowodów winy oskarżonego skutkował jego uniewinnieniem od czynów z art. 288 § 1 kk opisanych w punktach IV i V wyroku.

Mając na uwadze, że oskarżony nie pracuje i utrzymuje się z zasiłku, Sąd zwolnił go od ponoszenia kosztów sądowych w części skazującej, natomiast w 2/5 części wydatki ponosi Skarb Państwa.

SSR E. Piotrowska