Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 5 listopada 2015r.

Sąd Rejonowy w Brzegu II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: SSR Ewa Kacan – Skrzyńska

Protokolant: st. sek. sąd. Lilianna Kupis

W obecności Prokuratora Prokuratury Rejonowej w Brzegu – Dariusza Rybickiego

Po rozpoznaniu w dniu 30.04.2015r., 30.06.2015r., 22.09.2015r.,13.10.2015r., 05.11.2015r. w Brzegu

Sprawy P. K.

s. G. i H. z domu C.

ur. (...) C.

Oskarżonego o to, że :

w dniach 29.09.2014r. - 01.10.2014r. w miejscowości P., ul. (...) demontując poszczególne elementy przywłaszczył mienie stanowiące wyposażenie domu mieszkalnego, obory oraz podwórza na w/w posesji o wartości łącznej 30.570 zł na szkodę K. B.,

tj. o czyn z art. 284 § 1 k.k.

I.  uznaje oskarżonego P. K. za winnego tego, że w dniach 29.09.2014r. - 01.10.2014r. w miejscowości P., ul. (...) demontując poszczególne elementy przywłaszczył mienie stanowiące wyposażenie domu oraz podwórza w postaci grzejników w ilości 9 sztuk wartości 1230 złotych, ubikacji ze spłuczką wartości 103 złote, umywalki wartości 83 złotych, balustrady na balkonie wartości 2274 złotych, płotu wartości 1365 złotych, bramy wraz z furtką wartości 2537 złotych, paneli wartości 3084 złotych, łącznej wartości 10676 złotych na szkodę K. B. tj. przestępstwa z art. 284 § 1 kk i za to na podstawie art. 284 § 1 kk w zw. z art. 4 § 1 kk wymierza mu karę 4 (czterech) miesięcy pozbawienia wolności,

II.  na podstawie art. 69 § 1 kk i art. 70 § 1 pkt 1 kk w zw. z art. 4 § 1 kk wykonanie orzeczonej w pkt I wyroku kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesza na okres próby 2 (dwóch) lat,

III.  na podstawie art. 46 § 1 kk w zw. z art. 4 § 1 kk orzeka wobec oskarżonego obowiązek naprawienia w całości szkody wyrządzonej przestępstwem poprzez zapłatę kwoty (...) (dziesięć tysięcy sześćset siedemdziesiąt sześć) złotych na rzecz pokrzywdzonego K. B.,

IV.  na podstawie art. 627 kpk i art. 2 ust. 1 pkt 2 Ustawy z dnia 23.06.1973 r. o opłatach w sprawach karnych zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 663,65 (sześćset sześćdziesiąt trzy zł 65/100) zł tytułem zwrotu kosztów procesu , w tym opłatę w wysokości 120 (sto dwadzieścia) zł .

Sygn. Akt . II K 809/ 14

UZASADNIENIE

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W drodze licytacji w dniu 21.01.2014 roku pokrzywdzony K. B. nabył nieruchomość położoną w P. przy ul. (...) własności oskarżonego P. K. i jego żony . Jeszcze wcześniej w dacie 01.02.2013 roku dokonano operatu szacunkowego przedmiotowej nieruchomości , w czasie której sporządzono dokumentację fotograficzną . Wycena dokonana przez biegłego E. B. obejmowała budynek mieszkalny , gospodarczy oraz grunty rolne . W czasie wyceny w budynku znajdowały się sporne grzejniki w ilości 9 sztuk wartości 1230 złotych, ubikacja ze spłuczką wartości 103 złotych, umywalka wartości 83 złotych, balustrada na balkonie wartości 2274 złotych, postawiony był płot wartości 1365 złotych, brama wraz z furtką wartości 2537 złotych, położone były w pomieszczeniach panele wartości 3084 złotych.

Zgodnie z ustaleniami oskarżony mógł przebywać na posesji wraz z rodziną do września 2014 roku . Pomiędzy oskarżonym a pokrzywdzonym prowadzone były rozmowy o ewentualnej odsprzedaży budynku , jednak ostatecznie z uwagi na zbyt wysoką cenę dla oskarżonego jaką żądał pokrzywdzony nie doszło do porozumienia w tej kwestii . W czasie pobytu oskarżonego wraz z rodziną , już po dokonanym operacie szacunkowym oskarżony zamontował lampy w obórce , halogeny na podwórku , bojler na wodę 140 litrów oraz wyłożył na zewnątrz kostkę brukową , jak również postawił na podwórzu zakupioną przez matkę altankę , licząc na to , iż ostatecznie odkupi przedmiotową nieruchomość .

Wyprowadzając się z przedmiotowej nieruchomości w dniach 29.09.2014 roku – 01.10.2014 roku oskarżony zdemontował powyżej wskazane grzejniki w ilości 9 sztuk, ubikację ze spłuczką , umywalkę , balustradę na balkonie, płot, bramę wraz z furtką, panele, mimo iż pokrzywdzony informował oskarżonego , iż nie może tego zabrać ze sobą , że rzeczy te stanowią jego własność , jak również zamontowane już później lampy w obórce , halogeny na podwórku , bojler na wodę 140 litrów , kostkę brukową , altankę . Oskarżony następnie wezwany do zwrotu rzeczy przez pokrzywdzonego odmówił ich oddania .

Dowód:

⚫

Częściowo zeznania K. B. k.1-4, 49 ,154

⚫

Częściowo wyjaśnienia oskarżonego k. 153 , 154 , 159 , 181 , 203

⚫

Częściowo Zeznania świadka H. K. k. 52, 159

⚫

Częściowo Zeznania świadka A. R. k.53 , 160

⚫

Zeznania świadka E. B. k. 56, 160

⚫

Dokumentacja zdjęciowa k. 66-89, 201

⚫

Wezwanie do wydania nieruchomości k. 11

⚫

Pismo z dnia 14.08.2014 roku. wraz z potwierdzeniem odbioru K.12-13

⚫

Postanowienie SR Brzeg z dnia 21.01.2014 roku k.15

⚫

Postanowienie SR Brzeg z dnia 21.03.2014 r. k. 16

⚫

Operat szacunkowy k. 18-33

⚫

Wypis z rejestru gruntów k. 33-38

⚫

Protokół oględzin wraz z dokumentacją komorniczą k. 62-64, 95-116

⚫

Opinia biegłego sądowego k. 167- 174

Oskarżony P. K. posiada wykształcenie zawodowe , rolnik pracuje jako kierowca z wynagrodzeniem 1280 złotych , żonaty , ma na utrzymaniu 3 dzieci w wieku 10,12,.18 lat , bez majątku , zdrowy fizycznie , nie leczony psychiatrycznie , karany .

Dowód:

⚫

Wyjaśnienia oskarżonego k. 153

⚫

notatka o podejrzanym, k. 94

⚫

Dane o karalności k.195

Oskarżony nie przyznał się do popełnienia przestępstwa przywłaszczenia wyjaśniając , iż zabrał swoje rzeczy , które zakupił już po dokonanym operacie szacunkowym .

Dowód:

⚫

Wyjaśnienia oskarżonego k. 153

⚫

notatka o podejrzanym, k. 50

⚫

Dane o karalności k.132

Sąd zważył, co następuje:

Wina oraz sprawstwo oskarżonego P. K. w zakresie przyjętym przez Sąd nie budzą żadnych wątpliwości.

Stan faktyczny, Sąd ustalił przede wszystkim w oparciu o dowody z dokumentów , zeznania świadka E. B. oraz opinii rzeczoznawcy . Tylko częściowo oparł się na zeznaniach K. B. , H. K. , A. R. oraz wyjaśnieniach oskarżonego P. K. .

Niekwestionowana jest okoliczność , iż w dacie 01.02.2013 roku dokonano operatu szacunkowego przedmiotowej nieruchomości , jak również , iż nieruchomość tę w drodze licytacji nabył w dacie 21.01.2014 roku pokrzywdzony K. B. . Nie tylko świadczy o tym załączona do akt sprawy dokumentacja ale i okoliczności te potwierdziły same strony . Wobec zgodnych twierdzeń pokrzywdzonego ( złożonych na rozprawie ) i oskarżonego jako bezsprzeczną sąd uznał również okoliczność prowadzonych -już po nabyciu nieruchomości w drodze licytacji – rozmów w zakresie ewentualnej odsprzedaży nieruchomości oskarżonemu a co uzasadnia późniejsze inwestowanie P. K. w nieruchomość w zakresie rzeczy nieobjętych zmodyfikowanym opisem czynu .

Kwestionowana natomiast przez oskarżonego jest okoliczność istnienia spornych rzeczy w dacie wyceny nieruchomości , jak bowiem podnosi sam P. K. rzeczy jakich zarzuca mu się przywłaszczenie zostały przez niego zakupione , już po dacie dokonanego oszacowania . Tu jednak ustalenia Sąd dokonał w oparciu o zeznania jedynego w ocenie Sądu obiektywnego świadka jakim jest E. B. – rzeczoznawca dokonujący operatu szacunkowego , osoba obca dla stron , nie zainteresowana korzystnym rozstrzygnięciem sprawy dla żadnej ze stron konfliktu. I choć w samym operacie brak jest szczegółowego wskazania rzeczy – związane było to z zakresem zlecenia - to wyraźnie świadek wskazał , które rzeczy były na terenie nieruchomości w dacie 01.02.2013 roku. Zgodnie z tym co zeznał w budynku znajdowały się sporne grzejniki, ubikacja, umywalka, balustrada na balkonie, postawiony był płot, brama wraz z furtką, w pomieszczeniach zaś położone były panele. Przy czym dodatkowo świadek wskazał , iż przy braku podłogi , czy też ubikacji zaznaczyłby to wyraźnie w protokole . Opierając się na zeznaniach tegoż świadka sąd z drugiej strony wyeliminował te rzeczy których E. B. nie przypominał sobie . Tym bardziej , iż z dokumentacji fotograficznej również nie wynika aby w dacie dokonywania oszacowania wyłożona była kostka , czy też były zamontowane halogeny . Dlatego też sąd dokonał odpowiedniej modyfikacji opisu czynu . Dodatkowo fakt prowadzonych rozmów o odsprzedaży koreluje z niektórymi pracami remontowymi jakie wykonywał w dalszym ciągu oskarżony , a które ostatecznie nie znalazły się w zmodyfikowanym opisie czynu .

Relacje pozostałych świadków w tym pokrzywdzonego jak również wyjaśnienia samego oskarżonego w ocenie Sądu dotknięte są stronniczością, brakiem obiektywizmu, osoby te są zainteresowane w kreowaniu fałszywego a korzystnego dla siebie czy też osoby najbliższej obrazu zdarzeń . Dodatkowo jak w przypadku H. K. , A. R. dochodzi element niepamięci czy też braku wiedzy . Stąd odmienne od tych jakie przedstawił świadek B., zeznania pozostałych świadków . Wyjaśnienia oskarżonego stanowią natomiast przyjętą prawem linię obrony . Stąd sąd tylko częściowo oparł się na tych relacjach i wyjaśnieniach , w zakresie potwierdzonym przez jedynego obiektywnego świadka E. B. , odmawiając im waloru wiarygodności w pozostałym zakresie .

Mając powyższe na uwadze, Sąd uznał oskarżonego P. K. za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu dokonując odpowiedniej modyfikacji opisu czynu zgodnie z ustaleniami ze wskazaniem zmodyfikowanej wartości łącznej rzeczy , których przywłaszczenia dopuścił się oskarżony , a to wartości 10676 zł. I w tym zakresie sąd oparł się na jasnej , spójnej , pełnej opinii biegłego sądowego.

Oskarżony demontując poszczególne elementy mimo wyraźnego stanowiska pokrzywdzonego , iż rzeczy te stanowią jego własność , przywłaszczył rzeczy ruchome należące do K. B. . Rozporządził się cudzymi rzeczami ruchomymi znajdującymi się w jego posiadaniu, z wyłączeniem osoby uprawnionej – właściciela , jak swoją własnością , poprzez włączenie jej do swojego majątku . Czynu tego nie dopuścił się natomiast w odniesieniu do rzeczy zamontowanych już po dokonanym operacie szacunkowym , a które w ocenie sądu mógł zdemontować jako stanowiące jego własność. Oskarżony miał świadomość , iż rzeczy te istniejące w dacie oszacowania nieruchomości należą do nabywcy przedmiotowej nieruchomości . Patrząc przez pryzmat okoliczności sprawy , analizując stronę podmiotową nie budzi wątpliwości że oskarżony działał umyślne z zamiarem kierunkowym. W ten sposób wyczerpał ustawowe znamiona czynu zabronionego opisanego w art. 284 § 1 k.k.

Kierując się treścią art. 4 § 1 kk sąd zastosował ustawę obowiązującą w czasie popełnienia przestępstwa albowiem jest ona względniejsza.

Uznając oskarżonego winnym popełnienia przestępstwa przywłaszczenia mienia , Sąd wymierzył oskarżonemu karę 4 miesięcy pozbawienia wolności. Wymierzając karę Sąd miał na uwadze dyrektywy sędziowskiego wymiaru kary zawarte w dyspozycji art. 53 kk . Baczył bowiem by dolegliwość kary nie przekraczała stopnia winy, społecznej szkodliwości czynu z drugiej zaś strony by spełniła swoje cele wychowawcze, zapobiegawcze wobec oskarżonego a nadto swoje cele w zakresie prewencji ogólnej . Adekwatna do stopnia zawinienia i społecznej szkodliwości oraz spełniająca cele jakie stawia karze art. 53 kk zdaniem Sądu jest kara w orzeczonym wymiarze . Wymierzając karę 4 miesięcy pozbawienia wolności Sąd wziął pod uwagę wartość przedmiotu przestępstwa ale i okoliczności popełnienia czynu , okoliczności w jakich do przywłaszczenia rzeczy doszło . Z drugiej strony patrzył przez pryzmat karalności oskarżonego ale już po dacie czynu . Sąd uznał więc, iż kara we wskazanym wymiarze jest adekwatna do stopnia zawinienia i społecznej szkodliwości czynu , pozwoli na zrozumienie błędnego postępowania i uniknięcie w przyszłości popełnienia podobnych czynów przez oskarżonego .

Sąd uznając, iż wobec oskarżonego zachodzą przesłanki warunkowego zawieszenia wykonania kary zastosował tenże środek probacyjny. To co determinuje zastosowanie instytucji dobrodziejstwa warunkowego zawieszenia wykonania kary to przekonanie Sądu, iż dla wdrożenia sprawcy do przestrzegania porządku prawnego ,nie jest konieczne , mimo uprzednich skazań ( ale już po dacie popełnienia przedmiotowego czynu i za czyny rodzajowo inne ) , wymierzenie kary izolacyjnej , przeciwnie cel ten zrealizuje danie oskarżonemu szansy na poprawę swojego zachowania w warunkach wolnościowych. Przede wszystkim decyzję sądu w tej mierze determinuje uprzedni sposób życia oskarżonego, stopień społecznej szkodliwości czynu . Sąd uznał , iż okres próby 2 lat będzie odpowiednim czasem weryfikacji postawionej wobec niego pozytywnej prognozy kryminologicznej .

Wobec złożenia wniosku w trybie art. 46 kk orzekł wobec oskarżonego obowiązek naprawienia w całości szkody wyrządzonej przestępstwem .

Dochód jaki osiąga oskarżony uzasadnia orzeczenia w zakresie zasądzenia kosztów procesu .