Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 27 października 2015 r.

Sąd Rejonowy Szczecin-Prawobrzeże i Zachód w Szczecinie III Wydział Cywilny

w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 21 października 2015 r. w Szczecinie

sprawy z powództwa Gminy M. S.

przeciwko M. Ś.

o zapłatę

powództwo oddala.

Sygn.akt III C 1078/15

UZASADNIENIE

Powódka Gmina Miasto S. pozwem z dnia 20 kwietnia 2007r. wniosła o zasądzenie od pozwanej M. Ś. kwoty 110,20 zł wraz z odsetkami ustawowymi od dnia wniesienia pozwu. W uzasadnieniu powódka wskazała, że pozwana w dniu 31 lipca 2006r. jechała środkiem komunikacji miejskiej w S. bez ważnego bilet, jak również nie okazała kontrolerowi dokumentu uprawniającego do przejazdu bezpłatnego lub ulgowego. Wobec tego powódka na podstawie art.16 ustawy z dnia 15 listopada 1984r. oraz §1 ust.3 rozporządzenia Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 9 kwietnia 1999r. oraz uchwały Rady Miasta S. nr XXVI/515/04 z dnia 20 września 2004r. wezwała pozwaną do zapłaty kwoty 110,20 zł, która obejmowała opłatę dodatkową w wysokości 107 zł, opłatę przewozową w wysokości 1,90 zł oraz koszty wezwania 1,30 zł.

Powódka M. Ś. w sprzeciwie od nakazu zapłaty wydanym w postepowaniu upominawczym wniosła o oddalenie powództwa w całości podnosząc zarzut przedawnienia roszczenia, nadto wskazała, iż w lipcu 2006r. posługiwał się innym dowodem osobistym niż wskazano w wezwaniu do zapłaty.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 31 lipca 2006r. kontroler Zarządu Dróg i Transportu Miejskiego stwierdził, iż pozwana M. Ś. jechała autobusem linii (...) bez ważnego biletu, wobec czego wezwał ją do uiszczenia w terminie 14 dni opłaty przewozowej w kwocie 1,90 zł oraz opłaty dodatkowej w kwocie 107 zł, w przypadku uiszczenia opłaty w trakcie kontroli lub 7 dni opłata dodatkowa wynosiła 75 zł.

Dowód:

- wezwanie k. 4

Zgodnie z uchwałą Rady Miasta S. z dnia 20 września 2004r. opłata za bilet normalny za przejazd 20 minutowy wynosiła 1,90 zł, zaś opłata dodatkowa za brak ważnego biletu 75 zł w przypadku uiszczenia jej u kontrolera lub w terminie do 7 dni, uiszczona w terminie późniejszym wynosiła 107 zł.

dowód:

- załącznik do uchwały Rady Miasta S. z 20 września 2004. k. 5

W niniejszej sprawie w dniu 26 kwietnia 2007r. wydano nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym, w którym nakazano pozwanej aby zapłaciła powódce 110,20 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 20 kwietnia 2007r. do dnia zapłaty oraz kwotę 90 zł tytułem kosztów postepowania.

W oparciu o powyższy nakaz zapłaty powódka wszczęła przeciwko pozwanej postepowanie egzekucyjne, które zostało umorzone postanowieniem z dnia 2 lipca 2015r., w uzasadnieniu tego postanowienia Komornik Sądowy Przy Sądzie Rejonowym w Stargardzie Szczecińskim wskazał, iż od pozwanej wyegzekwowano kwotę 531,46 zł, z czego wierzycielowi przekazano 310,94 zł.

Dowód:

- nakaz zapłaty z dnia 26 kwietnia 2007r. k.9,

- postanowienie o umorzeniu postepowania k.71

Sąd zważył co następuje:

Powództwo okazało się nieuzasadnione.

Zgodnie z art.774 kc przez umowę przewozu przewoźnik zobowiązuje się w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa do przewiezienia za wynagrodzeniem osób lub rzeczy.

Jak stanowi art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 15 listopada 1984r. prawo przewozowe (Dz.U. 1983r., nr 53, poz.272 z póżn.zm.) umowę przewozu zawiera się przez nabycie biletu na przejazd lub spełnienie innych określonych przez przewoźnika warunków dostępu do środka transportowego, a w razie ich nieustalenia - przez samo zajęcie miejsca w środku transportowym.

Tak więc za przejazd środkiem komunikacji miejskiej osoba korzystająca z tej komunikacji obowiązana jest uiścić opłatę poprzez nabycie biletu, w razie zaś nieuiszczenia tej opłaty powstaje również zobowiązanie do uiszczenia opłaty dodatkowej za jazdę bez biletu, której wysokość ustalają poszczególne gminy w oparciu o upoważnienie zawarte w §1 ust.3 rozporządzenia Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 9 kwietnia 1999r. w sprawie ustalania opłat dodatkowych z tytułu przewozu osób oraz zabieranych ze sobą do środka transportu zwierząt i rzeczy.

Zgodnie z uchwałą Rady Miasta S. z dnia 20 września 2004r. opłata za przejazd 20 minutowy wynosiła 1,90 zł, a opłata dodatkowa za jazdę bez bilet 107 zł, jeżeli była uiszczona w terminie późniejszym niż 7 dni.

Przedstawiony w sprawie materiał dowodowy wskazywał na to, iż pozywana w dniu 31 lipca 2006r. jechała bez biletu autobusem komunikacji miejskiej nr 56. Wskazuje na to bowiem załączone do akt wezwanie do zapłaty z danymi pozwanej oraz podpisem, co którego pozwana nie naprowadziła dowodów, iż nie jest to jej podpis. Pozwana wskazywała, iż w dniu 31 lipca 2006r. nie posługiwała się dowodem wymienionym w wezwaniu, gdyż dowód ten pozostawiła w domu rodzinnym, natomiast w dniu 26 czerwca 2006r. został jej wydany nowy dowód. Zauważyć jednak należy, iż pozwana nie wykazała, kiedy i w jakich okolicznościach utraciła poprzedni dowód, jak też nie wykazała, kiedy nastąpił odbiór nowego dowodu, a zatem nie można było przyjąć, iż to inna osoba podczas kontroli posłużyła się jej dowodem, zwłaszcza , że pozwana nie podnosiła, iż podpis na wezwaniu nie został przez nią złożony.

W tej sytuacji uznać należało, iż pozwana była zobowiązana do uiszczenia na rzecz powódki należności związanych z przejazdem autobusem linii 56 w dniu 31 lipca 2007r.

W sprawie nie doszło do przedawnienia roszczenia, gdyż godnie z art. 77 ust. 1 ustawy prawo przewozowe roszczenia dochodzone w oparciu o tę ustawę przedawniają się z upływem roku, a zatem wniesienie pozwu przed upływem roku od dnia wezwania do zapłaty przerwało bieg terminu przedawnienia.

Podniesienia jednak wymaga, iż powódka otrzymała już należną jej z tego tytułu kwotę od pozwanej, albowiem w związku z wydanym w niniejszej sprawie nakazem zapłaty wyegzekwowano na rzecz powódki kwotę 310,94 zł, co było bezsporne w sprawie i wynikało z postanowienia o umorzeniu postępowania egzekucyjnego z dnia 2 lipca 2015r. Skoro zatem powódka dochodziła kwoty 110,20 zł z odsetkami ustawowymi od dnia 20 kwietnia 2007r. , to na dzień umorzenia postępowania egzekucyjnego należna kwota wyniosła łącznie z odsetkami 222,12 zł, a zatem wyegzekwowana kwota przewyższyła dochodzoną należność, wobec czego na dzień orzekania pozwana nie miała żadnych zaległości wobec powódki, a zatem powództwo należało oddalić.

W sprawie nie orzekano o zwrocie kosztów postepowania na rzecz pozwanej, mimo, iż wygrała ona sprawę, albowiem pozwana żadnych kosztów nie poniosła.