Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 23 października 2015 r.

Sąd Rejonowy Szczecin-Prawobrzeże i Zachód w Szczecinie III Wydział Cywilny

w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 23 października 2015 r. w Szczecinie

sprawy z powództwa Ubezpieczeniowego Funduszu Gwarancyjnego z siedzibą w W.

przeciwko W. F.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanego W. F. na rzecz powoda Ubezpieczeniowego Funduszu Gwarancyjnego z siedzibą w W. kwotę 1487,34 zł (tysiąc czterysta osiemdziesiąt siedem złotych trzydzieści cztery grosze) z ustawowymi odsetkami od dnia 8 grudnia 2014r.;

II.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 244zł (dwieście czterdzieści cztery złote) tytułem kosztów procesu.

Sygn. akt III C 781/15

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 23 października 2015r. wydanego w postępowaniu zwykłym

Powód Ubezpieczeniowy Fundusz Gwarancyjny w W. wniósł o zasądzenie od pozwanego W. F. kwoty 1487,34 zł oraz kosztów procesu. Wskazanej kwoty dochodził z tytułu regresu od pozwanego jako sprawcy szkody za wypłacone przez powoda świadczenie na rzecz poszkodowanego, za szkodę spowodowaną nieubezpieczonym w zakresie OC pojazdu marki F. o nr rej. (...) powstałą w dniu 3 kwietnia 2014r.

Nakazem zapłaty w elektronicznym postępowaniu upominawczym z dnia 27 marca 2015r. orzeczono zgodnie z żądaniem pozwu.

Pozwany wniósł sprzeciw zaskarżając nakaz w całości, w którym podniósł, że nie był właścicielem pojazdu, a pojazd prowadził w dniu zdarzenia jako wynajęty kierowca, zaś to do właściciela należy ubezpieczenie pojazdu w ramach ubezpieczenia obowiązkowego OC. Dodał, że za kierowanie pojazdem bez wymaganych dokumentów ubezpieczenia oraz spowodowanie kolizji został ukarany mandatem karnym, który uregulował, natomiast roszczenie regresowe powód winien skierować do właściciela pojazdu. Na rozprawie pozwany oświadczył, że nie kwestionuje wysokości szkody, jaką pokrył powód wypłacając odszkodowanie osobie poszkodowanej w kolizji.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 3 kwietnia 2014r. o godz. 14:45 w S. na skrzyżowaniu ulic (...) doszło do zderzenia pojazdów F. o nr rej. (...) i H. o nr rej. (...). Sprawcą kolizji był W. F. kierujący samochodem F., który w wyniku niezachowania bezpiecznej odległości między pojazdami uderzył w tył samochodu H.. Sprawca został ukarany mandatem karnym.

Notatka informacyjna o zdarzeniu drogowym k. 45

Samochód F. o nr rej. (...) był ubezpieczony w ramach obowiązkowego ubezpieczenia OC w (...) w okresie od 29 marca 2013r. do 28 marca 2014r. Po tym okresie umowa została wypowiedziana przez ubezpieczającego F. K. i nie była kontynuowana. Umową z dnia 24 marca 2014r. F. K. sprzedał pojazd B. M..

Dowód: - pismo z (...) k. 46

- wypowiedzenie k. 17 marca 2014r. k. 47

- umowa sprzedaży z dnia 24 marca 2014r. k. 48

Tytułem pokrycia szkody Ubezpieczeniowy Fundusz Gwarancyjny wypłacił odszkodowanie w łącznej kwocie 1287,34 zł oraz kwotę 200 zł na rzecz (...) tytułem pokrycia kosztów likwidacji szkody.

Dowód: - kosztorys k. 49-50

- pismo z dnia 17 września 2014r. k. 51

- pismo z dnia 25 września 2014r. k. 52

- faktura VAT k. 53

Pismem z dnia 22 października 2014r. powód wezwał pozwanego do uiszczenia kwoty 1487,34 zł w terminie 30 dni. Pozwany odebrał wezwanie w dniu 6 listopada 2014r.

Dowód: pismo z dnia 22 października 2014r. z dowodem odbioru k. 54

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo okazało się zasadne w całości.

Podstawę prawną żądania stanowił art. 110 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (t.j. Dz. U. z 2013r. poz. 392 ze zm.). Przepis ten stanowi, że z chwilą wypłaty przez Fundusz odszkodowania, w wypadkach określonych w art. 98 ust. 1 pkt 3 i ust. 1a, sprawca szkody i osoba, która nie dopełniła obowiązku zawarcia umowy ubezpieczenia obowiązkowego, o którym mowa w art. 4 pkt 1 i 2, są obowiązani do zwrotu Funduszowi spełnionego świadczenia i poniesionych kosztów. Stosownie do art. 98 ust. 2 pkt 3a ustawy do zadań Funduszu należy zaspokajanie roszczeń z tytułu ubezpieczeń obowiązkowych, o których mowa w art. 4 pkt 1 i 2, w granicach określonych po podstawie przepisów rozdziałów 2 i 3, za szkody powstałe na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej na osobie, w mieniu, w mieniu i na osobie, gdy posiadacz zidentyfikowanego pojazdu mechanicznego, którego ruchem szkodę tę wyrządzono, nie był ubezpieczony obowiązkowym ubezpieczeniem OC posiadaczy pojazdów mechanicznych. Ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych za szkody powstałe w związku z ruchem tych pojazdów, zwane ubezpieczeniem OC posiadaczy pojazdów mechanicznych, jest ubezpieczeniem obowiązkowym, zgodnie z art. 4 pkt 1 ustawy.

W niniejszym wypadku nie ulegało wątpliwości, że powód działając w ramach swych ustawowych zadań pokrył koszty likwidacji szkody wywołanej kolizją, której sprawcą był pozwany kierujący pojazdem nie posiadającym obowiązkowego ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych. Nie budziła wątpliwości również wysokość poniesionych z tego tytułu kosztów. Okoliczności powyższe zostały potwierdzone złożonymi w sprawie dokumentami, a nadto nie były kwestionowane przez pozwanego. Nie zachodziła zatem podstawa do dalszej ich weryfikacji, w tym do kontroli wysokości szkody. Sąd, uwzględniając oświadczenie powoda, na podstawie wymienionych wyżej dokumentów oraz przy zastosowaniu art. 229 k.p.c. uznał fakt powstania szkody, jej wysokość oraz wysokość kosztów poniesionych przez Fundusz za wykazane.

Istota sporu sprowadzała się do rozstrzygnięcia kwestii, czy pozwany, z uwagi na to, że nie był w dacie kolizji właścicielem pojazdu i osobą na której ciążył ustawowy obowiązek zawarcia umowy ubezpieczenia OC, jest zobowiązany do pokrycia kosztów poniesionych przez Fundusz na likwidację szkody. Odpowiedź na to zagadnienie znajduje się wprost w treści przytoczonego wyżej art. 110 ust. 1 ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych. Stosownie bowiem do jego brzmienia, z chwilą wypłaty przez Fundusz odszkodowania w przypadku wyrządzenia szkody wywołanej ruchem pojazdu mechanicznego nieubezpieczonego ubezpieczeniem OC posiadaczy pojazdów mechanicznych, zarówno sprawca szkody jak i osoba, która nie dopełniła obowiązku zawarcia umowy ubezpieczenia obowiązkowego, są obowiązani do zwrotu Funduszowi spełnionego świadczenia i poniesionych kosztów. Oznacza to, że Fundusz mógł według swego wyboru skierować żądanie do sprawcy szkody lub osoby, która nie dopełniła obowiązku zawarcia umowy ubezpieczenia obowiązkowego, lub do obu z nich, a tym samym dochodzić zwrotu wypłaconej kwoty wobec pozwanego, skoro niewątpliwie – co pozwany sam przyznał – był sprawcą owej szkody i ciąży na nim odpowiedzialność wynikająca z art. 415 k.c.

Wobec przedstawionej normy prawnej argumenty podniesione przez pozwanego w żaden sposób nie mogły podważyć niniejszego powództwa.

Roszczenie o odsetki znajduje oparcie w art. 481 § 1 i 2 k.c. Powód wniósł o zasądzenie odsetek od dnia 8 grudnia 2014r. wykazując, że termin 30 dni na uregulowanie należności, wyznaczony w wezwaniu doręczonym pozwanemu w dniu 6 października 2014r. upłynął bezskutecznie.

Pobocznie wskazać należy, że zgodnie z art. 110 ust. 2 ustawy o obowiązkowych ubezpieczeniach (…) w uzasadnionych przypadkach, kierując się przede wszystkim wyjątkowo trudną sytuacją materialną i majątkową zobowiązanego, jak również jego sytuacją życiową, Fundusz może odstąpić od dochodzenia zwrotu części lub całości świadczenia albo udzielić ulgi w jego spłacie. Podkreślenia jednak wymaga, że decyzja w tym zakresie nie należy do Sądu rozpoznającego niniejszy spór, lecz pozostaje w gestii powoda. Przepis art. 110 ust. 3 ustawy stanowi, że tryb postępowania przy rozpoznaniu spraw, o których mowa w ust. 2, określa statut Funduszu. Stosownie do § 56 statutu Funduszu wnioski w sprawie umorzenia bądź ograniczenia roszczeń Funduszu w sprawach regresów rozpatruje powołana przez Zarząd Komisja. W tym trybie pozwany mógłby dochodzić ograniczenia swojego obowiązku zwrotu kosztów likwidacji szkody Funduszowi, jednakże z akt nie wynika, a pozwany tego nie podnosił, aby z takiego trybu korzystał. Ponadto w niniejszej sprawie nie został przez pozwanego zaoferowany materiał pozwalający sądzić, że w jego przypadku spełnione są przesłanki z art. 110 ust. 2 ustawy.

O kosztach postępowania Sąd orzekł na postawie art. 98 § 1 i 3 k.p.c. ustalając, że po stronie powodowej powstały koszty w postaci opłaty od pozwu 30 zł, opłaty skarbowej 34 zł oraz wynagrodzenia pełnomocnika zawodowego w kwocie 180 zł, łącznie 244 zł. Wysokość wynagrodzenia pełnomocnika została ustalona w stawce minimalnej na podstawie § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (…) (t.j. Dz. U. z 2013r. poz. 461). Sąd nie uwzględnił stawki ujętej w zestawieniu kosztów na k. 55 w kwocie 307,50 zł, albowiem spis kosztów nie jest dla Sądu wiążący, a o wysokości kosztów, które zobowiązana jest pokryć druga strona decyduje zasadność ich wystąpienia w sprawie. Sąd nie znalazł podstaw do podwyższenia wynagrodzenia w stosunku do stawki minimalnej, która jest podstawową stawką za prowadzenie przez zawodowego pełnomocnika sprawy danego rodzaju. Akta sprawy nie były obszerne, aktywność pełnomocnika ograniczyła się do złożenia dwóch pism procesowych (pozwu i odpowiedzi na sprzeciw stanowiącej jednocześnie uzupełnienie pozwu złożonego w postępowaniu elektronicznym), okoliczności stanowiące podstawę faktyczną żądania nie były sporne, a istota sporu sprowadzała się do rozstrzygnięcia o podstawie prawnej żądania, ujętej w przepisie już przytoczonym w pozwie. Pełnomocnik powoda nie uczestniczył w wyznaczonej rozprawie.

SSR Joanna Suchecka