Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 24 marca 2015 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach III Wydział Cywilny Odwoławczy w następującym składzie:

Przewodniczący - Sędzia SO Andrzej Dyrda

po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 24 marca 2015 r. w Gliwicach

sprawy z powództwa T. W.

przeciwko I. L.

o zapłatę

na skutek apelacji powódki

od wyroku Sądu Rejonowego w Wodzisławiu Śląskim

z dnia 10 września 2014 r., sygn. akt I C 2165/13

1. oddala apelację;

2. zasądza od powódki na rzecz pozwanej 300 (trzysta) złotych tytułem zwrotu kosztów procesu.

SSO Andrzej Dyrda

Sygn. akt III Ca 364/15

UZASADNIENIE

Sąd Rejonowy w Wodzisławiu Śląskim wyrokiem z dnia 10 września 2014r. uchylił wyrok zaoczny z dnia 19 maja 2014r. oraz oddalił powództwo T. W. przeciwko I. L. jak również zasądził od powódki na rzecz pozwanej kwotę 699zł tytułem zwrotu kosztów procesu.

Orzeczenie to poprzedził ustaleniem, że w dniu 4 kwietnia 2007r. powódka zawarła z pozwaną umowę pożyczki na kwotę 3250,00 zł. Pozwana zobowiązała się do zwrotu pożyczonych pieniędzy do dnia 4 maja 2007r. Powódka od 1 sierpnia 1993 r. prowadzi działalność gospodarczą w zakresie między innymi udzielania pożyczek.

Pismem z dnia 25 lipca 2013r. powódka wezwała pozwaną do natychmiastowego uregulowania należności wynikającej z w/w umowy pożyczki wraz z odsetkami w wysokości czterokrotności stopy lombardowej NBP.

W tak ustalonym stanie faktycznym, Sąd Rejonowy stwierdził, że strony łączyła umowa pożyczki określona art. 720 k.c.

Sąd uznał, że powódka - wbrew twierdzeniom pozwanej - wykazała fakt zawarcia umowy pożyczki w wysokości 3.250 zł przedkładając umowę podpisaną przez pozwaną. Sąd stwierdził, że bez znaczenia pozostaje okoliczność, iż na dokumencie brak jest podpisu powódki, gdyż do zachowania formy pisemnej czynności prawnej wystarcza złożenie własnoręcznego podpisu na dokumencie obejmującym treść oświadczenia woli, co wynika z art. 78 §1 k.c.

Za zasadny Sąd uznał natomiast podniesiony przez pozwaną zarzut przedawnienia uznając, że w niniejszym stanie faktycznym zasadnym było zastosowanie trzyletniego terminu przedawnienia zgodnie z art. 118 k.c., a to z uwagi, że roszczenie związane było z prowadzeniem działalności gospodarczej. Sąd wskazał, że powódka prowadzi działalność gospodarczą w zakresie między innymi udzielania pożyczek od 1993r., co wynika wprost z Centralnej Informacji Działalności Gospodarczej i co powódka na rozprawie w dniu 8 września potwierdziła. Sąd nie dał wiary powódce co do tego, że działalności tej nie wykonuje, bowiem z treści wydruku z (...) wynika, że powódka posiada status aktywny, brak jest wpisów co do zawieszenia, wznowienia bądź zaprzestania wykonywania tej działalności. Sąd nie uznał za wiarygodnych twierdzeń powódki, że umowę pożyczki zawarła z pozwaną jako osoba prywatna nie zasługiwały na uwzględnienie, gdyż powódka tych okoliczności w żaden sposób nie wykazała.

Uznając zatem, że roszczenie o zwrot pożyczki stało się wymagalne w dniu 4 maja 2007r., uległo ono przedawnieniu z dniem 4 maja 2010r. Skorzystanie przez pozwaną z uprawnienia do uchylenia się od zaspokojenia swojego roszczenia, czyniło niezasadnym żądanie pozwu, a w konsekwencji Sąd uchylił wyrok zaoczny z dnia 19 maja 2014r. i oddalił powództwo.

O kosztach procesu Sąd orzekł w oparciu o przepis art. 98 k.p.c.

Apelację od tego orzeczenia wniosła powódka wnosząc o zmianę zaskarżonego wyroku uchylającego wyrok zaoczny z dnia 19 maja 2014r. oraz zmianę lub uchylenie wyroku Sądu Rejonowego oddalającego powództwo o kwotę 3.250 zł wraz z odsetkami i ewentualne przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi pierwszej instancji, jak również zasądzenie kosztów procesu na rzecz powódki według norm przepisanych w tym kosztów przygotowania apelacji.

W odpowiedzi na apelację pozwana wniosła o jej oddalenie oraz zasądzenie od powódki na rzecz pozwanej kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa adwokackiego według norm przepisanych.

Sygn. akt III Ca 364/15

Sąd Odwoławczy zważył, co następuje:

Sprawa została rozpoznana w trybie uproszczonym, a Sąd Odwoławczy nie przeprowadził postępowania dowodowego.

Artykuł 505 ¹³ § 1 k.p.c. jest przepisem szczególnym do art. 387 § 1 k.p.c. Jeżeli Sąd drugiej instancji nie przeprowadził postępowania dowodowego, uzasadnienie wyroku winno zawierać jedynie wyjaśnienie podstawy prawnej z przytoczeniem przepisów prawa.

Mając na względzie powyższe unormowania, Sąd Odwoławczy dokonując oceny całości ustaleń i oceny prawnej uznał, że apelacja jest uzasadniona.

Łączący strony stosunek prawny stanowi umowę pożyczki zdefiniowaną w art. 720 § 1 k.c. Zgodnie z treścią tego przepisu, przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości. Obowiązek zwrotu pożyczki jest w tym zakresie elementem przedmiotowo istotnym, natomiast określenie jego terminu zostało pozostawione swobodzie stron, z tym zastrzeżeniem, że w razie braku odpowiednich ustaleń pomiędzy stronami, zastosowanie w tym zakresie znajdzie art. 723 k.c.

Strony w umowie ustaliły, że pozwana zobowiązuje się do spłaty pożyczki w kwocie 3.250 zł a termin zwrotu został ustalony na dzień 4 maja 2007r.

Wskazać należy, że nie ulega wątpliwości, co Sąd Rejonowy prawidłowo wskazał, że pozwana w chwili zawarcia umowy prowadziła działalność gospodarczą. Z tych względów należało uznać, że umowa została zawarta w ramach prowadzonej działalności, a w konsekwencji zastosować krótszy (trzyletni) termin przedawnienia jej roszczenia.

Uwzględniając powyższe, wobec podniesienia przez pozwaną zarzutu przedawnienia, należało wskazać, że pożyczka stała się wymagalna z dniem 4 maja 2007r. Od tego dnia, zaczął zatem biec termin przedawnienia. Upłynął on, przy uwzględnieniu 3 letniego terminu przedawnienia, 4 maja 2010r. Z tych względów zarzut peremptoryjny pozwanej musiał odnieść skutku, co zgodnie z art. 117 § 2 k.c. uprawniało pozwaną do uchylenia się od zaspokojenia roszczenia powódki, a tym samym, odmowy udzielenia ochrony prawnej wykazanemu roszczeniu powódki.

Z tych względów Sąd Okręgowy oddalił apelację na podstawie art. 385 k.p.c.

O kosztach postępowania odwoławczego Sąd Okręgowy orzekł na podstawie art. 98 k.p.c. stosując, wobec przegrania tego postępowania przez powódkę, zasadę odpowiedzialności za wynik procesu. Koszty te ustalono przy uwzględnieniu § 3 ust. 1, § 6 pkt 3 w związku z § 13 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (tekst jednolity: Dz.U. z 2013r. poz. 461) .

SSO Andrzej Dyrda