Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 24 września 2015 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach III Wydział Cywilny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący - Sędzia SO Tomasz Pawlik

Sędzia SO Magdalena Balion - Hajduk (spr.)

Sędzia SR (del.) Roman Troll

Protokolant Aldona Kocięcka

po rozpoznaniu w dniu 24 września 2015 r. w Gliwicach na rozprawie

sprawy z powództwa (...) Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego(...) w W.

przeciwko N. M.

o zapłatę

na skutek apelacji powoda

od wyroku zaocznego Sądu Rejonowego w Jastrzębiu-Zdroju

z dnia 27 stycznia 2015 r., sygn. akt I C 1474/14

oddala apelację.

SSR (del.) Roman Troll SSO Tomasz Pawlik SSO Magdalena Balion - Hajduk

Sygn. akt III Ca 953/15

UZASADNIENIE

Zaskarżonym wyrokiem zaocznym z dnia 27 stycznia 2015 roku Sąd Rejonowy w Jastrzębiu-Zdroju zasądził od pozwanego N. M. na rzecz powoda (...) Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego (...) z siedzibą w W. kwotę 36.317,48 zł z odsetkami ustawowymi od dnia 28 czerwca 2014 roku, oddalił powództwo w zakresie kwoty 3 511,52 zł i 15 072,38 zł oraz kwoty 255,90zł oraz orzekł o kosztach procesu.

Sąd Rejonowy ustalił, że w dniu 8 stycznia 2009 roku pozwany N. M. zawarł z (...) SA w W. umowę o kredyt na miarę, na mocy której udzielono pozwanemu pożyczki w kwocie 39 900 zł. W dniu 31 grudnia 2012 roku doszło do połączenia majątku spółki na (...) Bank (...) SA. W dniu 23 grudnia 2013 roku została zawarta umowa przelewu wierzytelności między (...) Bank (...) SA w W. a powodem obejmująca wierzytelność względem pozwanego. Powołując się na umowę przelewu wierzytelności pozwany został wezwany pismem z 7 lutego 2014 roku do zapłaty kwoty 53 858,32 zł z tytułu umowy pożyczki z dnia 8 stycznia 2009 roku. Sąd Rejonowy, powołując się na art. 720 § 1 k.c. uwzględnił częściowo roszczenie strony powodowej w zakresie kwoty kapitału oraz odsetek ustawowych naliczonych od dnia 24 grudnia 2013 roku do 27 czerwca 2014 roku. Sąd Rejonowy oddalił powództwo w zakresie żądania odsetek naliczonych przez poprzedniego wierzyciela w kwocie 3511,52 zł i 15 072,38 zł, uznając iż wysokość roszczenia w tym zakresie nie została wykazana. Sąd Rejonowy stwierdził, iż ciężar dowodzenia zgodnie z art. 6 k.c. i 232 k.p.c. spoczywał powodzie. W w aktach sprawy brak jakiegokolwiek dokumentu rachunkowego, z którego wynikałby sposób wyliczenia kwoty odsetek za opóźnienie, to jest od jakiej kwoty odsetki te zostały naliczone, za jaki okres oraz jaka byłaby ich wysokość. Tych okoliczności nie da się wyprowadzić z załączonej do pozwu umowy pożyczki, także umowa cesji tych informacji nie zawiera. Jako bezzasadne Sąd uznał roszczenie w zakresie kosztów w kwocie 255,90 zł, bowiem powód nie wykazał, że takie koszty poniósł oraz z jakiego tytułu one zostały naliczone. Sąd Rejonowy wskazał, że niezależnie od ustalenia podstawy faktycznej sąd zawsze jest zobowiązany rozważyć czy żądanie pozwu jest zasadne w świetle norm prawa materialnego, dlatego mimo niepodjęcia obrony przez pozwanego wyrokiem zaocznym w tej części oddalił powództwo. O kosztach procesu Sąd Rejonowy orzekł stosunkowo je rozdzielając, stosownie do wyniku procesu.

Powód w apelacji dotyczącej części oddalającej powództwo oraz części rozstrzygającej o kosztach postępowania zarzucił naruszenie przepisów postępowania mające wpływ na wynik sprawy, to jest art. 233 § 1 k.p.c. w związku z art. 227 k.p.c. polegające na dowolnej, sprzecznej z zasadami doświadczenia życiowego i wskazaniami wiedzy ocenie materiału dowodowego, przejawiającej się uznaniem, że powód nie udowodnił powództwa w zakresie żądania odsetek naliczonych przez poprzedniego wierzyciela, podczas gdy kwoty te stanowiły części wierzytelności, którą powód nabył na podstawie umowy przelewu wierzytelności i objęte były oświadczeniami złożonymi na podstawie ksiąg rachunkowych, naruszenie art. 339 § 2 k.p.c. przez nieprzyjęcie przez Sąd Rejonowy za prawdziwe twierdzeń powoda o okolicznościach faktycznych przytoczonych w pozwie, mimo iż podane przez powoda twierdzenia nie budzą wątpliwości i znajdują logiczne i prawdopodobne poparcie w przytoczonych dowodach w postaci umowy o kredyt na miarę oraz umowy sprzedaży wierzytelności.

Powód wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku przez uwzględnienie powództwa w całości i zasądzenie w całości kosztów procesu ewentualnie o uchylenie zaskarżonego wyroku w całości przekazanie w całości do ponownego rozpoznania sądowi pierwszej instancji.

Skarżący wniósł również o przeprowadzenie dowodów z dokumentów w postaci zaświadczenia z dnia 16 grudnia 2010 roku o rozwiązaniu umowy o kredyt bankowy, bankowego tytułu egzekucyjnego z 16 grudnia 2010 roku stwierdzającego wierzytelność z tytułu umowy o kredyt na miarę oraz z dokumentów w postaci postanowienia Sądu Rejonowego w Jastrzębiu Zdroju z dnia 7 marca 2011 roku o nadaniu klauzuli wykonalności bankowemu tytułowi egzekucyjnemu na okoliczność wymagalności roszczenia dochodzonego niniejszym postępowaniu i na okoliczność wysokości dochodzonego roszczenia. Powód uzasadnił, iż dowiedział się o potrzebie o potrzebie powołania nowych dowodów z uzasadnienia zaskarżonego wyroku.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja nie zasługiwała na uwzględnienie.

Sąd Okręgowy w całości podziela ustalenia faktyczne sądu pierwszej instancji oraz podstawę prawną rozstrzygnięcia, unikając zbędnych powtórzeń przyjmuje je za własne. Jako zupełnie nieuzasadniony ocenić należy zarzut zawarty w apelacji.

Sąd Rejonowy prawidłowo wskazał w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku, iż na podstawie dokumentów nie można ustalić czego na dotyczą naliczone koszty i w jaki sposób naliczone zostały odsetki - od jakiej kwoty, za jaki okres, według jakiej stopy procentowej. Sąd Okręgowy oddalił wnioski dowodowe zawarte w apelacji o przeprowadzenie dowodów dokumentów albowiem przedłożone wraz z apelacją zaświadczenie banku, bankowy tytuł egzekucyjny z 16 grudnia 2010 roku oraz postanowienie Sądu Rejonowego w Jastrzębiu Zdroju z 7 marca 2011 roku po pierwsze nie stanowią dokumentów albowiem są to niepotwierdzone za zgodność z oryginałem kserokopie, a po drugie nawet gdyby zaliczyć je w poczet materiału dowodowego, to z ich treści także nie wynikają okoliczności, które zakwestionował Sąd Rejonowy, a co legło u podstaw oddalenia powództwa w części. Ani z bankowego tytułu egzekucyjnego, ani z postanowienia o nadaniu klauzuli wykonalności, ani z zaświadczenia banku nie wynika, co składa się na dochodzone przez powoda pozycje w postaci kosztów oraz skapitalizowanych odsetek umownych i ustawowych naliczanych przez poprzednika, w jaki sposób zostały one naliczone i na jakiej podstawie. Sąd Rejonowy, oddalając częściowo powództwo nie naruszył dyspozycji art. 339 § 2 k.p.c. albowiem sąd pomimo niewdania się w spór przez pozwanego, ma obowiązek zweryfikować żądania powoda w oparciu o zgromadzony materiał dowodowy.

Sąd Rejonowy słusznie wskazał, że to na powodzie ciążył obowiązek wykazania dokumentami swoich twierdzeń, obowiązek ten wynika z art. 6 k.c. i 232 k.p.c. , a zatem mając powyższe na uwadze Sąd Okręgowy na mocy art. 385 k.p.c. orzekł jak sentencji.

SSR (del.) Roman Troll SSO Tomasz Pawlik SSO Magdalena Balion - Hajduk