Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Powód J. P. wniósł o zasądzenie od pozwanej A. P. (1) kwoty 2750 zł. wraz z ustawowymi odsetkami od dnia wniesienia powództwa do dnia zapłaty. W uzasadnieniu pozwu wskazał, iż strony posiadają dwójkę dzieci, których miejsce pobytu zostało ustalone przy matce. Alimenty na rzecz córki stron A. P. (2) zostały zasądzone przez sąd ostatecznie na kwotę po 550 zł. miesięcznie. Dnia 01 stycznia 2014 r. pozwana wyrzuciła córkę stron z domu i od tego czasu mieszkała ona z ojcem, w związku z tym Sąd uchylił obowiązek alimentacyjny J. P. wobec A. P. (2) za okres od 1 stycznia 2014 r. do 5 czerwca 2014 r. We wskazanym okresie to wyłącznie powód ponosił koszty utrzymania i wychowania córki stron. Dlatego za ten okres ma roszczenie wobec pozwanej o zwrot kwoty 5x550 zł tj. łącznie kwoty 2750 zł. W tym okresie córka stron wymagała znacznych nakładów finansowych na leczenie dermatologiczne, ginekologiczne, na korepetycje, na które córka stron uczęszczała od lutego do kwietnia, ojciec zorganizował jej wyjazd na ferie, zakupił odzież, zorganizował uroczystość 18-tych urodzin.

Pozwana A. P. (1) wniosła o oddalenie powództwa.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Powód J. P. i pozwana A. P. (1) mają wspólną córkę A. P. (2), która 01 marca 2014 r. ukończyła 18 lat. Strony od wielu lat są po rozwodzie, w wyroku rozwodowym Sąd ustalił miejsce pobytu małoletniej przy matce. Na rzecz A. P. (2) zostały od jej ojca zasądzone alimenty w wysokości po 550 zł. miesięcznie. Dnia 01 stycznia 2014 r. na skutek nieporozumień z matką A. P. (2) przeprowadziła się do ojca, gdzie mieszkała do dnia 6 czerwca 2014 r., następnie znowu zamieszkała z matką.

Wyrokiem z dnia 20 października 2014 r. Sąd Rejonowy w Szczytnie w sprawie III RC 139/14 uchylił obowiązek alimentacyjny J. P. na rzecz A. P. (2) za okres od 01 stycznia do 05 czerwca 2015 r.

W okresie zamieszkiwania z ojcem wyłącznie J. P. ponosił koszty utrzymania i wychowania pozwanej. Pozwana nie przekazywała córce żadnych środków finansowych, ani w inny sposób nie realizowała swojego obowiązku alimentacyjnego. W tym okresie kupiła jedynie córce obuwie sportowe marki V. oraz sukienkę na komunię brata. A. P. (2) uczęszczała wówczas do II klasy liceum ogólnokształcącego.

Potrzeby A. P. (2) w tym okresie były znaczne, albowiem przeprowadziła się ona do ojca tylko z kilkoma rzeczami osobistymi. Powód zaopatrzył ją w odzież, obuwie, kosmetyki. Ponadto w tym okresie wymagała opieki medycznej, z której częściowo korzystała prywatnie, leczyła się u dermatologa i ginekologa. Powód ponosił nie tylko koszty wizyt lekarskich, ale także dojazdów do O. i leków. Zapewnił córce stron korepetycje z fizyki, z których korzystała od lutego do kwietnia 2014 r. Zorganizował wyjazd w okresie ferii na narty, ponosząc koszt tego wyjazdu wraz z zakupem odpowiedniej odzieży i wypożyczeniem sprzętu narciarskiego w łącznej kwocie ok. 3000 zł., opłacał telefon, przekazywał miesięczne kieszonkowe w kwocie 50 zł. Nadto zorganizował i opłacił uroczystość 18-tych urodzin. Powód w tym okresie utrzymywał się z dochodów z umowy zlecenia w firmie (...), gdzie zarabiał ok. 1500 zł. miesięcznie, ponadto płacił alimenty na młodszego syna stron w wysokości 400 zł. miesięcznie /dowód: wyjaśnienia powoda k. 14v-15, akta SR w Szczytnie III RC 139/14/.

Pozwana w tym okresie utrzymywała się z działalności gospodarczej w postaci gabinetu odnowy biologicznej, który otworzyła w lipcu 2013 r. Na otwarcie działalności przeznaczyła odszkodowanie uzyskane z banku. Działalność przynosiła dochody rzędu 1200 zł. miesięcznie netto. Mieszkała w wynajętym mieszkaniu wraz z młodszym synem stron /wyjaśnienia pozwanej k. 15 – 16, akta tut. Sądu III RC 275/14, III RC 139/14/.

Od października (...) córka stron ponownie zamieszkała z ojcem. Wyrokiem z dnia 16 stycznia 2015 r. w sprawie III RC 275/14 Sąd Rejonowy w Szczytnie zasądził od pozwanej na rzecz A. P. (2) alimenty po 450 zł. miesięcznie począwszy od 21 października 2014 r. /akta SR w Szczytnie III RC 275/14/.

Sąd zważył co następuje:

Roszczenie jest częściowo uzasadnione.

Rozpatrując niniejszą sprawę Sąd oparł się na dowodzie z wyjaśnień stron, które w zasadniczych kwestiach były bezsporne oraz na dokumentach zgromadzonych w sprawach III RC 139/14 i III RC 275/14. W kwestii sporu pozostaje ocena czy powód zaspokajał obowiązek alimentacyjny wobec córki stron ponad swój obowiązek, jeśli tak to w jakiej wysokości ten obowiązek powinna była w tym okresie spełnić pozwana.

Zgodnie z art. 140§1 Kodeksu Rodzinnego i Opiekuńczego osoba, która dostarcza drugiemu środków utrzymania lub wychowania nie będąc do tego zobowiązana albo będąc zobowiązana z tego powodu, że uzyskanie na czas świadczeń alimentacyjnych od osoby zobowiązanej w bliższej lub tej samej kolejności byłoby dla uprawnionego niemożliwe lub połączone z nadmiernymi trudnościami, może żądać zwrotu od osoby, która powinna była te świadczenia spełnić.

Bezsporna w sprawie jest okoliczność, że w okresie od stycznia do początku czerwca 2014 r. pozwana nie wypełniała swojego obowiązku alimentacyjnego wobec wspólnej córki stron. Wprawdzie kupiła jej trampki oraz sukienkę, jednak takich jednorazowych, okolicznościowych, zakupów nie można potraktować jako wypełniania obowiązku alimentacyjnego polegającego na stałym ponoszeniu kosztów utrzymania i wychowania dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie.

Koszty utrzymania i wychowania A. ponosił w tym okresie wyłącznie powód. Na te koszty składały się zarówno zwykłe wydatki związane z wyżywieniem, zakupem środków czystości, kosmetyków, odzieży i obuwia, pomocy szkolnych, ale także innych wykraczających poza przeciętne wydatki osoby w tym wieku związanych z leczeniem w poradni dermatologicznej i ginekologicznej, na które składały się opłaty wizyt lekarskich, dojazdy do O. oraz zakup leków, ponadto takim dodatkowym wydatkiem był koszt korepetycji z których A. P. (2) korzystała przez 3 miesiące.

Nie można uwzględnić zarzutu pozwanej, iż powód nie przedstawił żadnych rachunków na okoliczność poniesionych kosztów. Koszty, które wymienił powód w swoich wyjaśnieniach, o których również mówiła A. P. (2) w sprawie III RC 139/14, są przeciętnymi wydatkami ponoszonymi w związku z utrzymaniem, a w przypadku córki stron także w związku z kontynuowaniem nauki szkolnej. Wydatki na wyżywienie, ubranie, obuwie, środki czystości i kosmetyki, wydatki związane z kosztami mieszkania, opieki medycznej i szkołą, są wydatkami, które ponosi każdy, tym samym są to fakty powszechnie znane nie wymagające dowodu /art. 228§1 Kpc/.

Trudno natomiast uznać za usprawiedliwione wydatki na utrzymanie i wychowanie córki, które miałyby obciążać także pozwaną, takie jak wyjazd na narty, który w sumie kosztował ok. 3000 zł, czy też zorganizowanie uroczystości 18-tych urodzin w lokalu, za którego wynajęcie powód zapłacił 700 zł.

Ustalając wysokość kwoty zwrotu Sąd bierze pod uwagę nie tylko faktycznie poniesione przez powoda wydatki, ale także możliwości zarobkowe i majątkowe strony zobowiązanej do alimentów.

W tym okresie możliwości pozwanej należy w przybliżeniu porównać do możliwości określonych podczas sprawy o zasądzenia alimentów na rzecz A. P. (2), które w styczniu 2015 r. zostały ocenione przez Sąd na kwotę 450 zł. miesięcznie. Biorąc pod uwagę, iż tytułem regresu powód domaga się alimentów za okres o kilka miesięcy wcześniejszy, należy uznać, iż możliwości zarobkowe pozwanej w tym okresie były podobne, w jej sytuacji materialnej i rodzinnej w tym czasie nie zaszła żadna istotna zmiana.

Z tego też względu Sąd uznał, iż nie można jako "wskaźnik zwrotu" brać pod uwagę kwoty, która była zasądzona w tym okresie tytułem alimentów od powoda na rzecz córki, czyli kwoty 550 zł. miesięcznie, a kwotę tę należy ustalić w oparciu o możliwości zarobkowe i majątkowe pozwanej w tym okresie. Tak też w tym przedmiocie wypowiedział się Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 22 kwietnia 1970 r. w sprawie III CRN 41/70 „ W razie gdyby osoba uprawniona do roszczeń zwrotnych określonych w art. 140 § 1 k.r.o. świadczyła alimenty w kwocie przekraczającej możliwości zarobkowe i majątkowe zobowiązanego do alimentacji, to nie przysługuje jej roszczenie zwrotne w takim zakresie, w jakim rzeczywiście świadczyła, ale tylko w takim zakresie, w jakim nie przekracza to świadczeń określonych na podstawie kryteriów przewidzianych w art. 135 § 1 k.r.o.”

Mając na względzie powyższe rozważania na podstawie powołanego przepisu Sąd orzekł jak w punktach I i II wyroku.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 100 Kpc mając na względzie tylko częściowe uwzględnienie powództwa.

Sygn. akt III RC 185/15

z/

1.  odnotować,

2.  odpis wyroku z uzasadnieniem i pouczeniem o apelacji doręczyć stronom,

3.  z apelacją lub za 14 dni

S., 26.11.2015.