Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 7 kwietnia 2015 roku

Sąd Okręgowy w Gliwicach III Wydział Cywilny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący - SSO Gabriela Sobczyk (spr.)

Sędziowie SSO Krystyna Hadryś

SSR Andrzej Dyrda

po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 7 kwietnia 2015 roku

sprawy ze skargi (...) spółki jawnej z siedzibą w T. na naruszenie prawa strony do rozpoznania bez nieuzasadnionej zwłoki sprawy toczącej się przed Sądem Rejonowym w Tarnowskich Górach pod sygnaturą I Nc 2551/14

przy udziale Skarbu Państwa – Prezesa Sądu Rejonowego w Tarnowskich Górach

postanawia:

1.  stwierdzić, że w postępowaniu toczącym się przed Sądem Rejonowym w Tarnowskich Górach pod sygnaturą I Nc 2551/14 nastąpiła przewlekłość postępowania;

2.  zalecić Sądowi Rejonowemu w Tarnowskich Górach w terminie 7 dni od zwrotu akt do tego Sądu nadanie sprawie biegu poprzez rozważenie istnienia podstaw do wydania nakazu zapłaty w postępowaniu nakazowym i w następstwie tego rozważenia - wydanie nakazu zapłaty w postępowaniu nakazowym lub skierowanie sprawy na rozprawę z wyznaczeniem jej terminu;

3.  przyznać skarżącej (...) spółce jawnej z siedzibą w T. od Skarbu Państwa - Sądu Rejonowego w Tarnowskich Górach kwotę 2000 zł (dwa tysiące złotych);

4.  oddalić skargę w pozostałej części.

5.  zarządzić zwrot skarżącej kwoty 100 zł (sto złotych) uiszczonych tytułem opłaty od skargi;

6.  zasądzić na rzecz skarżącej od Skarbu Państwa- Sądu Rejonowego w Tarnowskich Górach kwotę 120 zł (sto dwadzieścia złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania skargowego.

SSO Andrzej Dyrda SSO Gabriela Sobczyk SSO Krystyna Hadryś

Sygn. akt III S 45/15

UZASADNIENIE

Skarżąca, (...) spółka jawna z siedzibą w T., w dniu 4 marca 2015r. wniosła skargę na przewlekłość postępowania, domagając się stwierdzenia przewlekłości postępowania przed Sądem Rejonowym w Tarnowskich Górach w sprawie z powództwa skarżącego przeciwko A. M. o zapłatę, sygn akt I Nc 2551/14. Wniosła nadto o zlecenie Sądowi odpowiednich czynności, w tym wydania nakazu zapłaty, ewentualnie w przypadku stwierdzenia braku przesłanek do wydania nakazu zapłaty wyznaczenia terminu rozprawy celem wydania rozstrzygnięcia w sprawie. Domagała się nadto przyznania od Skarbu Państwa na rzecz skarżącego kwoty 10.000 zł oraz zasądzenia kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego. W uzasadnieniu wskazała, że pozew został nadany w placówce pocztowej 22 maja 2014r. Pismem z dnia 26 maja 2014r. powódka ograniczyła dwa żądanie o kwotę 5000 zł wraz ze zrzeczeniem się roszczenia. Sąd Rejonowy w dniu 16 lipca 2014r. wydał postanowienie o umorzeniu postępowania w części ograniczającej żądanie pozwu. Następnie pismem z dnia 8 września 2014r. powódka ograniczyła żądanie pozwu o kwotę 675,88zł wraz ze zrzeczeniem się roszczenia. Do dnia wniesienia skargi nie zostało skarżącej doręczone postanowienie o umorzeniu postępowania w w.w. części. Nadto powódka nadal podtrzymuje swe żądanie w pozostałej części. Nie został wydany nakaz zapłaty, czy też wyznaczony termin rozprawy w sytuacji, gdyby Sąd stwierdził że brak jest przesłanek do wydania nakazu zapłaty. Skarżąca uzasadniła swe żądanie tym, że nie jest w stanie odzyskać towarów, ponosi wymierną szkodę, gdyż sprawa dotyczy należności z weksla, dalsza przewlekłość postępowania może spowodować upłynnienie majątku przez pozwaną, przez co wyegzekwowanie należności mogłoby okazać się niemożliwe.

Skarb Państwa- prezes Sądu Rejonowego w tarnowskich Górach wniósł o oddalenie skargi, wskazując że zarzut przewlekłości nie znajduje potwierdzenia w przebiegu postępowania.

Sąd Okręgowy ustalił następujący przebieg postępowania:

W dniu 23 maja 2014r. do Sądu Rejonowego w Tarnowskich Górach wpłynął pozew skarżącej spółki przeciwko A. M. o zapłatę kwoty 23000 zł , z wnioskiem o wydanie nakazu zapłaty w postępowaniu nakazowym. W pozwie wskazano, że zobowiązanie pozwanej jest solidarne z zobowiązaniem (...) sp. z o.o. w K., wskazując że Sąd Rejonowy w Gliwicach wydał w dniu 20 marca 2014r. nakaz zapłaty w postępowaniu nakazowym w sprawie przeciwko (...) sp. z o.o. w K. za sygn. akt VII GNc 835/14.

Pozew został zadekretowany w dniu 27 maja 2014r., w tym dniu skierowano sprawę do referatu sędziego.

W dniu 27 maja 2014r. wpłynęło pismo powódki dotyczące cofnięcia powództwa o kwotę 5000 zł wraz ze zrzeczeniem się roszczenia z uwagi na zapłatę kwoty 5000 zł. Powódka wskazała, że nadal podtrzymuje żądanie o zapłatę kwoty 18 000zł wraz z ustawowymi odsetkami.

W dniu 13 czerwca 2014r zarządzono przedstawienie akt asystentowi celem przygotowania projektu orzeczenia. W dniu 16 lipca 2014r. Sąd Rejonowy w Tarnowskich Górach wydał postanowienie o umorzeniu postępowania w części i zarządził jego doręczenie stronom. Zarządzenie to wykonano w dniu 25 lipca 2014r.

W piśmie, które wpłynęło do Sądu w dniu 25 lipca 2014r. powódka wskazała, że obecnie w KRS w miejsce spółki (...) sp. z o.o. w K. figuruje (...) sp. z o.o. w O., która jest jej następcą prawnym, zatem wniosła o wydanie nakazu zapłaty przeciwko pozwanej i zasądzenie od dnie solidarnie z J&J sp. z o .o w O. należności głównej z odsetkami. W dniu 7 sierpnia 2014r. powódka wniosła pismo wraz z dołączonym odpisem pełnym z KRS (...) sp. z o.o. w O., podtrzymując swe dotychczasowe stanowisko w sprawie.

Zarządzeniem z dnia 2 września 2014r. przedstawiono akta asystentowi celem przygotowania projektu orzeczenia.

W dniu 4 września 2014r. wpłynęło pismo pozwanej, odnoszące się do sprawy i wydanego w sprawie postanowienia, doręczonego pozwanej 14.08.2014r. i wnoszące o skierowanie sprawy do mediacji, wskazujące nadto adres dla doręczeń pozwanej w Szwecji (na okres jej trzymiesięcznego wyjazdu zarobkowego do tego kraju).

W dniu 11 września 2014r. wpłynęło pismo powódki cofające pozew odnośnie kwoty 675,88zł ze zrzeczeniem się roszczenia wobec zapłaty przez pozwaną kwoty 175,88 zł w czerwcu 2014r. oraz 500zł w dniu 1 września 2014r. Powódka podtrzymała swe żądanie w pozostałej części, zmodyfikowała nadto żądanie w zakresie odsetek w związku z dokonanymi wpłatami.

W związku z pismem pozwanej zarządzeniem z dnia 12 września 2014r. zobowiązano ją do sprecyzowania jego charakteru, w szczególności czy jest to zażalenie na postanowienie z 16 lipca 2014r.- w terminie 1 miesiąca pod rygorem uznania, że pozwana składa zażalenie. Pouczono też pozwaną o treścią art. 1135 ⁵kpc. Wezwanie to zarządzono doręczyć na wskazany adres w Szwecji. Zarządzenie wykonano w dniu 7 października 2014r.

Przesyłka została zwrócona jako niedoręczona w dniu 13 listopada 2014r. Zarządzono w dniu 15.11.2014r. ponowne jej doręczenie na adres pozwanej w kraju, zarządzenie to wykonano 10 grudnia 2014r. Przesyłka została zwrócona w dniu 2 stycznia 2014r. wobec błędnego adresu (oznaczenie miejscowości jako ulicy na kopercie).

W dniu 23 grudnia 2014r. wpłynęło osobiste pismo pozwanej, wskazujące, że jej poprzednie pismo nie jest zażaleniem. Ponownie zwróciła się ona o skierowanie sprawy do mediacji. Nadto poinformowała o tym, że 22 grudnia 2014r. wyjeżdża do Szwecji, ponownie wskazała tam adres dla doręczeń.

Zarządzeniem z dnia 21 stycznia 2015r. zarządzono przedstawienie akt asystentowi celem przygotowania projektu orzeczenia. Asystent zwrócił akta 29.01.2015r.

W dniu 29 stycznia 2015r. Sąd Rejonowy wydał postanowienie o umorzeniu postępowania w części ograniczającej żądanie pozwu. zarządzając jego doręczenie stronom. Zarządzenie to wykonano w dniu 5 marca 2015r.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Z art. 2 ust.1 ustawy z dnia 17 czerwca 2004 r.o skardze na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu przygotowawczym prowadzonym lub nadzorowanym przez prokuratora i postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki( Dz. U. z 2004 nr 179 poz.1843 ze zm.) wynika, że strona może wnieść skargę o stwierdzenie, że w postępowaniu, którego skarga dotyczy, nastąpiło naruszenie jej prawa do rozpoznania sprawy bez nieuzasadnionej zwłoki, jeżeli postępowanie w tej sprawie trwa dłużej, niż to konieczne dla wyjaśnienia tych okoliczności faktycznych i prawnych, które są istotne dla rozstrzygnięcia sprawy, albo dłużej niż to konieczne do załatwienia sprawy egzekucyjnej lub innej dotyczącej wykonania orzeczenia sądowego (przewlekłość postępowania). zgodnie z art. 2 ust.2 w/w ustawy, dla stwierdzenia, czy w sprawie doszło do przewlekłości postępowania, należy w szczególności ocenić terminowość i prawidłowość czynności podjętych przez sąd, w celu wydania w sprawie rozstrzygnięcia co do istoty uwzględniając charakter sprawy, stopień faktycznej i prawnej jej zawiłości, znaczenie dla strony, która wniosła skargę, rozstrzygniętych w niej zagadnień oraz zachowanie się stron, a w szczególności strony, która zarzuciła przewlekłość postępowania.

Opisany przebieg postępowania w sprawie I Nc 2551/14 doprowadził Sąd Okręgowy do wniosku, że sprawa w niniejszej sprawie trwa dłużej niż to konieczne do jej rozpoznania.
Do chwili obecnej Sąd Rejonowy nie podjął decyzji co do tego, czy w sprawie istnieją podstawy do wydania nakazu zapłaty w postępowaniu nakazowym.

Częściowe cofnięcie pozwu przez powódkę, a nadto zmiana żądania w zakresie oznaczenia podmiotu odpowiedzialnego solidarnie z pozwaną za zobowiązanie niewątpliwie przyczyniło się do przedłużenia postępowania, lecz nie w stopniu wynikającym z akt sprawy I Nc 2551/14.

Sąd Rejonowy skupił się na czynnościach związanych z pismami powoda dotyczącymi częściowego cofnięcia powództwa, nie zajmując się jednocześnie rozpoznaniem żądania w pozostałej części, mimo, że podjęcie czynności równolegle nie było niemożliwe. W tej części sprawie nie nadano należytego biegu w szczególności poprzez rozważenie, czy w sprawie istnieją podstawy do wydania nakazu zapłaty w postępowaniu nakazowym i podjęcie dalszych stosownych czynności

Sąd Rejonowy do chwili obecnej nie doręczył pozwanej odpisu pozwu z załącznikami, mimo doręczenia jej postanowienia o umorzeniu postępowania w części.

Również czynności związane z doręczeniem pozwanej zobowiązania do sprecyzowania charakteru jej pisma z dnia 1 września 2014r. nie zapewniają w ocenie Sądu Okręgowego sprawnego przebiegu postępowania. Sąd Rejonowy zarządzając dokonanie doręczenia zobowiązania na adres w Norwegii nie zwrócił uwagi, że z pisma pozwanej nie wynika, że obecnie ona już tam przebywa, lecz wynika tylko, że planuje wyjechać za granicę na okres 3 miesięcy i będzie przebywać pod wskazanym adresem w czasie tego pobytu. Tym samym niedookreślone stanowisko pozwanej powinno było skłonić Sąd Rejonowy do dokonania doręczenia na dwa adresy (w kraju i wskazany), co zapewniłoby sprawność postępowania. Jako czynność niezmierzającą do sprawnego rozpoznania sprawy należy też ocenić skierowanie do pozwanej przesyłki niewłaściwie zaadresowanej (k. 73), która z tego powodu została zwrócona.

Wskazane czynności sprawiły, że od 7 października 2014r. do 29 stycznia 2015 r. w sprawie doszło do przewlekłości postępowania, sprowadzającej się do niepodejmowania prawidłowych czynności zmierzających do jej rozpoznania.

Podnieść jednak przy tym należy, że niewątpliwie do ogólnego czasu trwania postępowania w sprawie przyczyniły się też stanowiska stron zawarte w ich pismach, zatem nie można uznać, aby przewlekłość postępowania w sprawie uzasadniała zasądzenie wskazanej w skardze kwoty 10 000 zł.

Sąd Okręgowy, wobec uznania skuteczności skargi co do zasady, rozważył, jaka winna być właściwa wysokość kwoty, jaką zasądzić należy na rzecz skarżącego.

Zwrócić należy uwagę, że w chwili wniesienia skargi od wniesienia pozwu minęło 9 miesięcy, z czego w części okresu na skutek pism powoda Sąd Rejonowy zobowiązany był do podjęcia stosownych czynności i czynności te podjął.

Tym samym brak sprawnego przeprowadzenia postępowania dotyczy tylko jego wskazanej części i może w niniejszej sprawie uzasadniać zasądzenie kwoty 2000 zł.

Wskazać przy tym należy, że dotychczasowe postępowanie pozwanej (która dobrowolnie spłaciła część długu) nie potwierdza obaw skarżącej (przytoczonych na uzasadnienie wysokości żądanej kwoty) co do upłynnienia przez nią majątku i niemożności zaspokojenia wierzytelności powódki.

W tych okolicznościach zasadnym zatem uznanie kwoty 2000 zł za odpowiednią (art. 12 ust.4 ustawy). Dalej idące żądanie skargi o zasądzenia wyższej kwoty oddalono jako niezasadne (art. 12 ust.1 ustawy).

Sąd Okręgowy uznał za zasadne wydanie Sądowi Rejonowemu na podstawie art. 12 ust.3 ustawy zaleceń wnioskowanych przez skarżącą. Mają one na celu nadanie sprawie biegu celem jej rozpoznania.

Ponadto na podstawie art. 17 ust.3 ustawy wobec uznania skargi za zasadną nakazano zwrot opłaty od skargi.

Jednocześnie na zasadzie art. 100 kpc w zw. z art. 99 kpc oraz w zw. z art.397§2 kpc i art. 8 ust.2 ustawy o skardze.. zasądzono na rzecz skarżącej koszty zastępstwa procesowego w postępowaniu skargowym w kwocie 120 zł( tj wysokości wynikającej z §14 ust.4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu ( tekst jedn.Dz. U z 2013 poz. 490).

Z tych powodów orzeczono jak w sentencji.

SSO Andrzej Dyrda SSO Gabriela Sobczyk SSO Krystyna Hadryś