Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 10 grudnia 2014r.

Sąd Okręgowy w Suwałkach III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 10 grudnia 2014r. w Suwałkach

sprawy K. H.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O.

o rentę z tytułu niezdolności do pracy

w związku z odwołaniem K. H.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O.

z dnia 9 maja 2013 r. znak (...)

zmienia zaskarżoną decyzję i przywraca K. H. prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy na okres od dnia 1 lutego 2013 roku do dnia 31 stycznia 2015 roku.

Sygn. akt III U 454/13

UZASADNIENIE

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O. decyzją z dnia 9.05.2013r. odmówił K. H. prawa do wznowienia wypłaty renty z tytułu niezdolności do pracy.

W uzasadnieniu decyzji wskazał, iż zgodnie z art. 61 ustawy z dnia 17.12.1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (t.j. Dz. U. z 2013r. poz.1440) prawo do renty, które ustało z powodu ustąpienia niezdolności do pracy, podlega przywróceniu, jeżeli w ciągu 18 miesięcy od ustania prawa do renty ubezpieczony ponowienie stał się niezdolny do pracy.

Zgodnie zaś z orzeczeniem komisji lekarskiej z dnia 23.04.2013r. K. H. nie został uznany za niezdolnego do pracy.

W odwołaniu od tej decyzji K. H. wywodził, że w dalszym ciągu jest niezdolny do pracy, co wynika z jego schorzeń neurologicznych i psychiatrycznych zwłaszcza napadów padaczkowych. Przebywa na rencie od 1997r. i stan jego zdrowia nie poprawił się a uległ pogorszeniu. Nie może więc być zdolny do pracy, tym bardziej, że przybywa mu wiele innych chorób.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie. Podtrzymując podstawy skarżonej decyzji i dodatkowo wskazał, iż K. H. pobierał rentę z tytuł niezdolności do pracy do dnia 31.01.2013r. W dniu 22.01.2013r. złożył wniosek o ponowne ustalenie prawa do renty i lekarz orzecznik ZUS orzeczeniem z dnia 26.02.2013r. uznał go za częściowo niezdolnego do pracy do dnia 29.02.2016r. Na skutek jednak zgłoszenia przez Głównego Lekarza Orzecznika ZUS wadliwości tego orzeczenia Komisja Lekarska ZUS nie uznała K. H. za niezdolnego do pracy.

Sąd Okręgowy w Suwałkach ustalił i zważył, co następuje:

Odwołanie należało uznać za uzasadnione.

Odwołujący się jest bowiem nadal częściowo niezdolny do pracy. Taki mianowicie wniosek należało wyciągnąć ze sporządzonych opinii biegłych lekarzy sądowych, którzy na podstawie art. 278 kpc sporządzili opinie na potrzeby postępowania sądowego. Opinie w sprawie sporządzili: pierwszą dr n. med. R. Z. (1) z zakresu neurologii, dr n. med. Z. H.z zakresu chorób wewnętrznych i gastroenterologii i J. M. (1) z zakresu psychiatrii; drugą dr n. med. R. P. (1) z zakresu neurologii, dr n. med. J. R. (1) z zakresu gastrologii i chorób wewnętrznych i dr n. med. H. M. (1) zakresu psychiatrii, trzecią E. W. (1) z zakresu internistki i reumatologii i W. P. (1) z zakresu psychiatrii; czwartą G. P. (1) z zakresu neurologii i piątą K. J. z zakresu neurologii.

Biegli R. Z., Z. H. i J. M. rozpoznali u odwołującego się padaczkę, przewlekły zespół bólowy w odcinku szyjnym i lędźwiowym kręgosłupa w przebiegu zmian zwyrodnieniowych i dyskopatycznych, nadciśnienie tętnicze, łuszczycę, chorobę wrzodową w wywiadzie, organiczne zaburzenia osobowości, zespół uzależnienia od alkoholu w okresie abstynencji i żylaki kończyn dolnych. Wskazali jednak, że te stwierdzone u odwołującego schorzenia i stopień ich klinicznego nasilenia nie powodują całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy zarobkowej.

Biegli R. P., J. R. i H. M. rozpoznali u odwołującego się padaczkę, ograniczone zaburzenia afektywne, chorobę wrzodową powikłaną, chorobę refleksową przełyku powikłaną chorobą wrzodową, chorobę zwyrodnieniową kręgosłupa, nadciśnienie tętnicze i łuszczycę. Wskazali natomiast, że powodują one nadal u odwołującego częściową i okresową niezdolność do pracy do 1.02.2013r. do 1.02.2015r.

Biegli W. P. i E. W. rozpoznali u odwołującego się ograniczoną chwiejność afektywną z łagodnymi zaburzeniami procesów poznawczych, szkodliwe picie alkoholu w wywiadzie, nadciśnienie tętnicze, zmiany zwyrodnieniowo – dyskopatyczne kręgosłupa z zespołem bólowym, łuszczycę i chorobę wrzodową w wywiadzie. Nie uznali przy tym odwołującego się za niezdolnego do pracy.

Biegły G. P. (1) rozpoznał u odwołującego się padaczkę, przewlekły zespół bólowy w odcinku szyjnym i lędźwiowym kręgosłupa w przebiegu zmian zwyrodnieniowych i dyskopatycznych, organiczne zaburzenia osobowości i zespół uzależnienia od alkoholu w okresie abstynencji. Wskazał, że stwierdzone u badanego schorzenia i stopień ich klinicznego nasilenia nie powodują całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy zarobkowej.

Biegła K. J. rozpoznała u odwołującego się padaczkę, dyskopatię C4-C5, C5-C6 i chorobę zwyrodnieniową kręgosłupa szyjnego i chorobę zwyrodnieniową kręgosłupa lędźwiowo – krzyżowego z dyskopatią L5-S1. Wskazała jednak, że stwierdzone u odwołującego się schorzenia i stopień ich nasilenia klinicznego powodują częściową niezdolność do pracy do 31.01.2015r.

Sąd podzielił opinię biegłych R. P., J. R. i M. M. oraz opinię biegłej K. J.. Jedynie bowiem te opinie, zgodnie ze zleceniem Sądu, ustosunkowują się do tego czy od ostatniego badania odwołującego się w dniu 26.01.2010r. , w wyniku którego w dalszym ciągu odwołujący się był uznany za częściowo niezdolnego do pracy, nastąpiła poprawa bądź pogorszenie stanu zdrowia odwołującego się. Pozostali biegli w swoich opiniach nie uczynili tego choć negowali niezdolność do pracy odwołującego się. W obliczu więc takiej sytuacji Sąd nie mógł podzielić ich stanowiska w sprawie zwłaszcza, że biegli R. Z., Z. H. i J. M. oraz E. W. i W. P. nie wzięli pod uwagę badania EEG głowy odwołującego się z dnia 21.12.2012r., a biegły G. P. ustosunkował się do tego badania zbyt lakonicznie, nie ustosunkowując się jak wyżej wskazano, czy stan zdrowia odwołującego się od ostatniego badania uległ pogorszeniu bądź poprawie. Tymczasem z tego badania wynika, że stan zdrowia odwołującego się uległ pogorszeniu, na co jednoznacznie zwrócili uwagę biegli R. P., J. R. i H. M.. Zapisy bowiem tego badania EEG wskazują na głęboką patologię centralnego układu nerwowego, której następstwem są napady padaczkowe oraz zaburzenia psychiczne. Napady padaczkowe z całkowitą utratą przytomności powodowały obrażenia ciała. Pogorszenie też stanu zdrowia od ostatniego badania z dnia 26.01.2010r. nastąpiło w zakresie uaktywnienia się choroby wrzodowej oraz nasilenia i jakości przewlekłych zaburzeń psychicznych.

Wprawdzie biegli R. Z., Z. H. i J. M. w opinii uzupełniającej już ustosunkowali się do zapisu EEG z dnia 21.12.2012r. podtrzymując swoją dotychczasową opinię, ale w dalszym ciągu nie wykazali czy stan zdrowia odwołującego się uległ pogorszeniu czy poprawie. Nie można więc było na podstawie ich opinii czynić stanowczych ustaleń.

Mając więc to wszystko na uwadze odwołującego się należało uznać za dalej częściowo niezdolnego do pracy i na mocy art. 61 ustawy o emeryturach i rentach z FUS przywrócić mu z tego tytułu prawo do renty. Skoro bowiem stan zdrowia odwołującego się nie uległ poprawie, a rentę pobierał od 1997roku to trudno mówić o innym rozstrzygnięciu w sprawie. Gdyby przecież stan zdrowia odwołującego się uległ poprawie od razu zwróciliby na to uwagę wszyscy biegli sądowi. Sądowi zaś z urzędu jest wiadome, że tak czynią zawsze. Tymczasem tego nie uczynili. Wtedy można byłoby mówić o bezzasadności odwoływania. Z uwagi na to sąd pominął też wniosek organu rentowego o powołanie kolejnego zespołu biegłych w celu wydania nowej opinii, uznając że sprawa została dostatecznie wyjaśniona do rozstrzygnięcia.

Z tych też wszystkich względów Sąd Okręgowy w Suwałkach na mocy art. 477 ¹⁴ § 2 kpc orzekł jak w wyroku.

PW/bd