Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 1 października 2015 r.

Sąd Okręgowy w Ostrołęce III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 1 października 2015 r. w O.

sprawy z odwołania E. M.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w P.

o prawo do emerytury

na skutek odwołania E. M.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w P.

z dnia 30.06.2015r. znak (...)

orzeka:

1.  zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznaje E. M. prawo do emerytury począwszy od dnia 26.05.2015r.;

2.  stwierdza brak odpowiedzialności organu rentowego za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji.

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 30.06.2015r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w P. odmówił E. M. prawa do emerytury.

E. M. wniósł odwołanie od tej decyzji. Podniósł, że spełnia przesłanki do uzyskania prawa do emerytury.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie. Stwierdził, że ubezpieczony nie spełnia wszystkich warunków wymaganych do przyznanie prawa do wcześniejszej emerytury, gdyż nie legitymuje się on 15-letnim okresem pracy w szczególnych warunkach a jedynie okresem 13 lat, 3 miesięcy i 25 dni.

Sąd ustalił i zważył, co następuje:

W dniu 26.05.2015r. E. M. złożył w ZUS wniosek o emeryturę z tytułu pracy w szczególnych warunkach. Po przeanalizowaniu tego wniosku ZUS uznał za udowodniony na dzień 01.01.1999r. ogólny okres pracy wnioskodawcy wynoszący łącznie 25 lat. Nie uznał natomiast ubezpieczonemu 15 lat okresu pracy wykonywanej w szczególnych warunkach, a jedynie 13 lat, 3 miesięcy i 25 dni.

Wobec powyższego decyzją z dnia 30.06.2015r. odmówił E. M. prawa do emerytury.

E. M. urodził się dnia (...), zatem podstawą o ubieganie się przez niego o prawo do emerytury jest art .184 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jedn. Dz. U. z 2015r., poz.748 ze zm.) w zw. z §4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7.02.1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. z 1983r., nr 8, poz.43 ze zm.). Zgodnie z tymi przepisami prawo do emerytury przysługuje ubezpieczonemu urodzonemu po dniu 31.12.1948r. który łącznie spełnił następujące warunki:

⚫

osiągnął wiek emerytalny wynoszący w przypadku mężczyzn 60 lat,

⚫

nie przystąpił do Otwartego Funduszu Emerytalnego lub złożył wniosek o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w OFE za pośrednictwem zakładu na dochody budżetu państwa,

⚫

w dniu 1.01.1999r. udowodnił 25-letni okres składkowy i nieskładkowy, w tym co najmniej 15 lat pracy w szczególnych warunkach.

W przedmiotowej sprawie spór sprowadzał się do rozstrzygnięcia, czy E. M. zgromadził łącznie 15 lat pracy w szczególnych warunkach, a w szczególności czy pracował w szczególnych warunkach w Miejskim Zespole (...) w O. w okresie od dnia 17.03.1981r. do dnia 30.06.1985r.

W oparciu o treść dokumentów znajdujących się w aktach osobowych odwołującego ze spornego okresu oraz w oparciu o zeznania świadków Z. Z. i K. K., a także zeznania odwołującego, Sąd ustalił, że w okresie od dnia 17.03.1981r. do dnia 30.06.1985r. E. M. pracował stale i w pełnym wymiarze czasu pracy jako kierowca ciągnika. Wynika to z treści umowy o pracę od dnia 17.03.1981r., gdzie jego stanowisko zostało określone jako kierowca ciągnika w grupie remontowo-budowlanej. We wszystkich dokumentach określany był jako kierowca ciągnika. W świadectwie pracy wystawionym bezpośrednio po zakończeniu stosunku pracy, także określono, że był jedynie kierowcą ciągnika. Świadkowie oraz odwołujący potwierdzili w swych zeznaniach, że E. M. był kierowcą ciągnika. Z ich zeznań wynika, że pracy na tym stanowisku było dużo, gdyż odwołujący obsługiwał wszystkie szkoły podstawowe i przedszkola na terenie O., (...) szkołę specjalną. Woził m.in. materiały budowlane, meble, węgiel.

Sąd dał wiarę zeznaniom świadków oraz odwołującego. Świadkowie pracowali razem z odwołującym. Z. Z. jeździł samochodem ciężarowym i autobusem, a K. K. pracował jako specjalista ds. zaopatrzenia. Znali zatem specyfikę pracy odwołującego. Nadto ich zeznania znajdują potwierdzenie w dokumentach znajdujących się w aktach osobowych.

Mając to na uwadze Sąd uznał, że zachodzą podstawy do zaliczenia do pracy w szczególnych warunkach okresu od dnia 17.03.1981r. do dnia 30.06.1985r. Jest ona wyszczególniona w w/w rozporządzeniu w wykazie A, dziale VIII, poz.3. Jest to okres wynoszący 4 lata, 3 miesiące i 15 dni. Po zsumowaniu tego okresu z okresem uznanym przez ZUS w ilości 13 lat, 3 miesięcy i 25 dni E. M. wykazał na dzień 01.01.1999r. staż pracy w szczególnych warunkach w wymiarze 17 lat, 7 miesięcy i 10 dni.

E. M. był członkiem OFE. Jednak wraz z wnioskiem o emeryturę złożył dnia 26.05.2015r. wniosek o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w OFE za pośrednictwem zakładu na dochody budżetu państwa.

Z tych względów Sąd uznał, że E. M. spełnił wszystkie przesłanki do uzyskania prawa do emerytury w oparciu o art.184 powoływanej na wstępie ustawy i przyznał mu prawo do emerytury począwszy od dnia 26.05.2015r. stosownie do treści art.129 ust.1 ustawy z dnia 17.12.1998r. o emeryturach i rentach z FUS. W tym bowiem dniu odwołujący złożył w ZUS oświadczenie o przekazaniu środków zgromadzonych na OFE za pośrednictwem Zakładu na dochody budżetu państwa. Tym samym w tej dacie spełniony został ostatni warunek do otrzymania prawa do emerytury.

Mając na uwadze powyższe ustalenia Sąd na mocy art. 477 ¹⁴§2 k.p.c. zmienił zaskarżoną decyzję.

Stosownie do treści art. 118 ust.1a ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych – Sąd, orzekając o prawie do emerytury, ma obowiązek stwierdzenia, czy organ rentowy ponosi lub nie ponosi odpowiedzialności za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji i przyznanie tego prawa już na etapie postępowania administracyjnego. Sąd uznał, że w przedmiotowej sprawie ZUS nie ponosi takiej odpowiedzialności. Ocena czy sporny okres należy doliczyć E. M. do stażu pracy w szczególnych warunkach, wymagała przeprowadzenia szerszego postępowania dowodowego, co było możliwe dopiero przed Sądem.

Z tych względów w tym zakresie Sąd orzekł na mocy art.118 ust.1 a w/w ustawy.