Pełny tekst orzeczenia

WYROK ŁĄCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 25 września 2015 roku

Sąd Rejonowy Szczecin - Centrum w Szczecinie w Wydziale IV Karnym

w składzie:

Przewodniczący: SSR Artur Witek

Protokolant: Mariusz Zając

w obecności prokuratora Prokuratury Rejonowej Szczecin - Śródmieście w Szczecinie Janusza Nałęcza

po rozpoznaniu w dniu 25 września 2015 roku sprawy

D. B.

urodz. (...) w S., syna J. i U. z domu M.

skazanego prawomocnymi wyrokami:

1.  Sądu Rejonowego Szczecin – Centrum w Szczecinie z dnia 30 września 2013 roku, sygn. akt IV K 160/13 za czyn z art. 280 § 1 k.k. w zb. z art. 157 § 2 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. popełniony w dniu 10 listopada 2012 roku na karę 2 (dwóch) lat i 2 (dwóch) miesięcy pozbawienia wolności,

2.  Sądu Rejonowego Szczecin – Centrum w Szczecinie z dnia 31 marca 2015 roku, sygn. akt IV K 665/14 za czyn z art. 288 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. popełniony w dniu 13 stycznia 2013 roku na karę 3 (trzech) miesięcy pozbawienia wolności,

I.  na podstawie art. 85 k.k., art. 86 § 1 k.k. łączy kary pozbawienia wolności wymierzone wyrokami Sądu Rejonowego Szczecin – Centrum w Szczecinie z dnia 30 września 2013 roku, sygn. akt IV K 160/13 oraz Sądu Rejonowego Szczecin – Centrum w Szczecinie z dnia 31 marca 2015 roku, sygn. akt IV K 665/14 i orzeka wobec D. B. karę łączną 2 (dwóch) lat i 3 (trzech) miesięcy pozbawienia wolności.

II.  Na podstawie art. 577 k.p.k. zalicza skazanemu na poczet orzeczonej kary łącznej okres rzeczywistego pozbawienia wolności w dniu 10 listopada 2012 roku.

III.  Na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. zwalnia skazanego D. B. od zapłaty wydatków poniesionych przez Skarb Państwa.

Sygn. akt IV K 627/15

UZASADNIENIE

D. B. został skazany prawomocnymi wyrokami:

1.  Sądu Rejonowego Szczecin – Centrum w Szczecinie z dnia 30 września 2013 roku, sygn. akt IV K 160/13 za czyn z art. 280 § 1 k.k. w zb. z art. 157 § 2 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. popełniony w dniu 10 listopada 2012 roku na karę 2 lat i 2 miesięcy pozbawienia wolności,

2.  Sądu Rejonowego Szczecin – Centrum w Szczecinie z dnia 31 marca 2015 roku, sygn. akt IV K 665/14 za czyn z art. 288 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. popełniony w dniu 13 stycznia 2013 roku na karę 3 miesięcy pozbawienia wolności.

Dowody: - odpis wyroku Sądu Rejonowego Szczecin-Centrum w Szczecinie z

dnia 30 września 2013 roku, sygn. akt IV K 160/13 – k. 7,

-

odpis wyroku Sądu Rejonowego Szczecin-Centrum w Szczecinie z dnia 31 marca 2015 roku, sygn. akt IV K 665/14 – k. 18-19,

-

dane o karalności – k. 10-11.

D. B. ma 30 lat. Jest kawalerem. Nie posiada dzieci. Legitymuje się wykształceniem gimnazjalnym. Został siedem razy skazany za przestępstwa. Aktualnie odbywa karę pozbawienia wolności. Jego zachowanie w jednostce penitencjarnej oceniane jest jako umiarkowane. Nie był nagradzany regulaminowo. Został raz ukarany dyscyplinarnie. D. B. stara się nie sprawiać problemów wychowawczych przełożonym. Wśród współosadzonych funkcjonuje bezkonfliktowo. Nie deklaruje przynależności do podkultury przestępczej. Karę pozbawienia wolności odbywa w systemie zwykłym i nie wyraził zainteresowania jego zmianą. Do popełnionych przestępstw jest ustosunkowany bezkrytycznie.

Dowody: - opinia o skazanym – k. 13-16,

- dane o karalności – k. 10-11.

Powyższy stan faktyczny ustalono w oparciu o zgromadzone dokumenty w postaci odpisów orzeczeń sądowych, danych o karalności i opinii o skazanym. Sąd uznał je za wiarygodne, bowiem zostały sporządzone przez uprawnione osoby w odpowiedniej formie. Strony nie kwestionowały ich treści.

Obrońca D. B. wystąpił o połączenie kar wymierzonych w postępowaniach oznaczonych sygnaturami IV K 160/13 i IV K 665/14. Wniosek okazał się zasadny.

Zgodnie z treścią art. 85 k.k., art. 86 § 1 k.k., w brzmieniu obowiązującym do dnia 1 lipca 2015 roku, połączeniu podlegają kary tego samego rodzaju oraz pozbawienia wolności i ograniczenia wolności orzeczone za czyny, które miały miejsce zanim zapadł pierwszy, chociażby nieprawomocny wyrok, co do któregokolwiek z tych przestępstw. Kara łączna orzekana jest w granicach od najwyższej kary wymierzonej za poszczególne czyny do ich sumy.

D. B. w analizowanych sprawach został po raz pierwszy skazany wyrokiem Sądu Rejonowego Szczecin – Centrum w Szczecinie z dnia 30 września 2013 roku, sygn. akt IV K 160/13 za czyn z art. 280 § 1 k.k. w zb. z art. 157 § 2 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. popełniony w dniu 10 listopada 2012 roku na karę 2 lat i 2 miesięcy pozbawienia wolności. Przed jego wydaniem dopuścił się także w dniu 13 stycznia 2013 roku przestępstwa zakwalifikowanego na podstawie 288 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. Było one przedmiotem postępowania zakończonego wyrokiem Sądu Rejonowego Szczecin – Centrum w Szczecinie z dnia 31 marca 2015 roku, sygn. akt IV K 665/14, na mocy którego wymierzono skazanemu karę 3 miesięcy pozbawienia wolności. Zastosowane w obu sprawach tożsame sankcje pozbawienia wolności dały podstawy do określenia granic kary łącznej od 2 lat i 2 miesięcy do 2 lat i 5 miesięcy. Sąd wyznaczył ją na poziomie 2 lat i 3 miesięcy pozbawienia wolności, uwzględniając z jednej strony bliskość czasową poszczególnych czynów, wynikającą z faktu popełnienia ich w okresie od dnia 10 listopada 2012 roku do dnia 13 stycznia 2013 roku, z drugiej zaś to, że D. B. naruszył nimi różne dobra prawnie chronione w postaci zdrowia i mienia. Świadczy to o prowadzeniu przez niego rozmaitej działalności przestępczej.

Wpływ na wysokość sankcji łącznej miała także postawa wnioskodawcy po uprawomocnieniu się wyroków, w szczególności przeciętne zachowanie w trakcie pobytu w jednostce penitencjarnej. Na jego korzyść przemawiają starania ukierunkowane na niesprawianie przełożonym problemów natury wychowawczej i niekonfliktowe współżycie z innymi osadzonymi. Odmiennie należało natomiast ocenić karalność dyscyplinarną, bezkrytyczny stosunek do popełnionych czynów i brak woli realizacji indywidualnego programu oddziaływania. Bierna postawa D. B. w procesie resocjalizacji wywołuje wątpliwości co do nastąpienia u niego trwałej zmiany stosunku do obowiązującego porządku prawnego. Znaczniejsze zmniejszenie wymiaru kary łącznej byłoby zatem sprzeczne zarówno z celami prewencji indywidualnej, jak i wymogami w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Biorąc nadto pod uwagę naruszanie przez skazanego różnych dóbr prawnie chronionych, a także jego siedmiokrotną karalność za przestępstwa, którą należy rozpatrywać jako szczególnie negatywny czynnik prognostyczny, Sąd doszedł do przekonania o braku przesłanek do poprzestania jedynie na konieczności wykonania sankcji w wymiarze równym tej orzeczonej za jeden czyn.

Na poczet zastosowanej kary łącznej pozbawienia wolności zaliczono wnioskodawcy okres zatrzymania w sprawie IV K 160/13.

Sąd na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. zwolnił D. B. od zapłaty wydatków poniesionych przez Skarb Państwa, bowiem ich uiszczenia byłoby dla niego zbyt uciążliwe z uwagi na pobyt w zakładzie karnym, ograniczający możliwość podjęcia pracy zarobkowej i brak dochodów, gwarantujących ściągnięcie należności.

W niniejszej sprawie nie uwzględniono przepisów dotyczących kary łącznej, które obowiązują od dnia 1 lipca 2015, ponieważ zgodnie z treścią art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o zmianie ustawy - Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z dnia 20 marca 2015r.) nie stosuje się ich do kar prawomocnie orzeczonych przed wskazaną powyżej datą jej wejścia w życie.