Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 25 września 2015 r.

Sąd Rejonowy w Krośnie IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 25 września 2015 r. w Krośnie

sprawy z powództwa J. K.

przeciwko (...) S.A w K.

o przywrócenie do pracy

I oddala powództwo,

II zasądza od powoda J. K. na rzecz pozwanego (...) S.A w K. kwotę 60 zł ( słownie: sześćdziesiąt złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt IV P 177/15

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 25 września 2015 roku

Powód J. K. w pozwie przeciwko pozwanemu (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w K. wniósł o przywrócenie do pracy na dotychczasowe stanowisko oraz o zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda odszkodowania w wysokości 1300 zł za okres pozostawania bez pracy. Powód wniósł także o zasądzenie od pozwanego kosztów postępowania wraz z ewentualnymi kosztami zastępstwa.

W uzasadnieniu pozwu powód podniósł, że zatrudniony był u pozwanego na stanowisku elektromontera instalacji elektrycznej i przemysłowej. W okresie od 1 października 2014 r. do 4 marca 2015 r. powód wyniósł z trzema innymi pracownikami części kabla energetycznego, przeznaczonego do zezłomowania. Pracodawca dowiedział się o tym 5 marca 2015 r. i złożył zawiadomienie na policję. Powód 19 marca 2015 r. przyznał się do kradzieży i dobrowolnie poddał się karze. Pracodawca rozwiązał z powodem umowę o pracę dopiero 11 maja 2015 r., zatem po upływie jednego miesiąca od momentu powzięcia wiedzy o zdarzeniu, co stanowi naruszenie art. 52 § 2 k.p. Dowodem na posiadanie przez pracodawcę wiedzy o sprawcach zdarzenia, jest fakt, iż pracodawca nie przyznał powodowi talonów z okazji Ś. Wielkanocnych oraz trzem pracownikom, którzy dokonali kradzieży.

W odpowiedzi na pozew pozwany (...) S.A w K. wniósł o oddalenie powództwa w całości oraz zasądzenie od powoda kosztów postępowania według norm przepisanych.

W uzasadnieniu odpowiedzi na pozew pozwany zarzucił, że w dniu 5 marca 2015 r. na terenie zakładu ujawniono kradzież przewodów elektrycznych. W związku z nieodnalezieniem zaginionych przedmiotów, po przeszukaniu pomieszczeń i przeprowadzeniu wywiadu przez służby ochrony z pracownikami, zawiadomiono policję. W dniu 19 marca 2015 r. wszczęto dochodzenie. Pozwany zwrócił się do Komendy Miejskiej Policji w K. o udostępnienie odpisów z akt dochodzenia, jednakże pracodawca otrzymał informację zwrotną, że akta przesłano do Sądu Rejonowego w Krośnie z wnioskiem o wniesienie aktu oskarżenia. W konsekwencji wyrokiem SR w Krośnie dnia 6 maja 2015 r. uznano powoda za winnego zabrania w celu przywłaszczenia, wspólnie i w porozumieniu z innymi pracownikami, kabla (...) (...)o łącznej wartości 4 989,60 zł, czym działał na szkodę pracodawcy, tj. o przestępstwo z art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. Na rozprawie w dniu 6 maja 2015 r. powód podtrzymał wcześniej złożone wyjaśnienia, w których przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Pozwany w dniu 11 maja 2015 r., po wcześniejszej konsultacji z organizacją związkową, rozwiązał z powodem umowę o pracę bez wypowiedzenia. Powód jako pracownik pozwanego zobowiązany był do dbania o dobro zakładu pracy, w tym ochrony jego mienia, a dopuścił się kradzieży. Czyn powoda przybrał charakter czynu ciągłego. Przestępstwo, którego dopuścił się powód, popełnione zostało „na raty”, z góry powziętym zamiarem. Można przyjąć zatem, że powód miał czas, aby przed poszczególnymi czynami, przemyśleć swoje działanie. Sąd Najwyższy wielokrotnie opowiadał się za brakiem konieczności przywrócenia do pracy pracownika podlegającego ochronie związkowej, w okolicznościach szczególnie rażącego naruszenia obowiązków pracowniczych lub obowiązujących przepisów prawa. Są sytuacje, kiedy takie żądanie można uznać za nadużycie prawa i Sąd Najwyższy właśnie przywłaszczenie mienia na szkodę pracodawcy uznaje za taki przypadek. W zaistniałej sytuacji nie ma możliwości, by pracodawca wobec powoda, który dopuścił się kradzieży w postaci czynu ciągłego, mógł obdarzyć go zaufaniem. Jeżeli chodzi o termin rozwiązania z powodem umowy o pracę, to stwierdzić należy, że co prawda dnia 5 marca 2015r. ujawniono na terenie zakładu pracy kradzież przewodów elektrycznych, jednakże czynności podjęte przez pozwanego w celu wykrycia sprawcy nie przyniosły jednoznacznej odpowiedzi, kto kradzieży dokonał. Pozwany nie dysponował aktami prowadzonego dochodzenia. Dopiero przeprowadzenie rozprawy i wydanie wyroku przez sąd, przyniosło pracodawcy wiadomości o sprawcy szkody.

Sąd ustalił i zważył, co następuje :

Na podstawie umowy o pracę z dnia 10 kwietnia 2012 r. powód J. K. został zatrudniony przez pozwanego (...) S.A w K. na okres próbny do 9 lipca 2012 r. na stanowisku elektromontera instalacji elektrycznej przemysłowej w pełnym wymiarze czasu pracy.

Na podstawie umów o pracę z dnia 10 lipca 2012 r. i 10 lipca 2013 r. pozwany zatrudnił powoda na czas określony ostatecznie do 9 lipca 2015 r. na tych samych warunkach zatrudnienia.

W piśmie z dnia 7 maja 2015 r. pozwany poinformował Komisję Międzyzakładową (...) Związek Zawodowy (...) S.A. oraz (...) S.A o zamiarze rozwiązania z pracownikiem J. K. umowę o pracę bez wypowiedzenia z powodu naruszenie przez pracownika podstawowych obowiązków pracowniczych, polegające na tym, że w okresie od 1 października 2014 r. do 4 marca 2015 r. z tereny firmy (...) S.A., działając w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru z chęci osiągnięcia korzyści majątkowej wspólnie i w porozumieniu z J. M., M. P. i J. W. zabrał w celu przywłaszczenia kabel elektryczny, czym działał na szkodę spółki (...) S.A.

W piśmie z dnia 11 maja 2015 r. Komisja (...) S.A. wskazała, że powód nie jest członkiem związku zawodowego, jednakże zwrócił się o obronę jego praw, czego Komisja się podjęła. Organizacja związkowa nie wyraża zgody na rozwiązanie z pracownikiem umowy o pracę. Pracodawca wiedzę o zdarzeniu miał już co najmniej od 5 marca 2015 r., a przyznanie się pracownika nastąpiło 19 marca 2015 r. Zgodnie z art. 52 § 2 k.p. pracodawca może rozwiązać umowę o pracę w okresie 1 miesiąca od uzyskania wiadomości o zdarzeniu. Zatem termin ten minął, dlatego planowane rozwiązanie umowy o pracę jest niezgodne z przepisami prawa.

W piśmie z dnia 11 maja 2015 r. pozwany (...) S.A w K. zawarł oświadczenie o rozwiązaniu z powodem umowy o pracę bez zachowania okresu wypowiedzenia w trybie art. 52 § 1 pkt 1 k.p. Przyczyną rozwiązania umowy o pracę było naruszenie przez pracownika podstawowych obowiązków pracowniczych, polegające na tym, że w okresie od 1 października 2014 r. do 4 marca 2015 r. z terenu firmy (...) S.A., działając w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru z chęci osiągnięcia korzyści majątkowej wspólnie i w porozumieniu z J. M., J. W. i M. P. zabrał w celu przywłaszczenia kabel elektryczny, czym działał na szkodę spółki (...) S.A.

Powód odmówił przyjęcia pisma zawierającego rozwiązanie umowy o prace bez wypowiedzenia.

Dowód : akta osobowe powoda

W dniu 5 marca 2015 r. na terenie zakładu (...) ujawniono kradzież przewodów elektrycznych. Po dokonanym przeszukaniu pomieszczeń i przeprowadzeniu wywiadu przez służby ochrony z pracownikami, nie wykryto sprawców kradzieży w związku z czym o zdarzeniu zawiadomiono policję.

W dniu 19 marca 2015 r. Komenda Miejska Policji w K. wszczęła dochodzenie w tej sprawie, o czym poinformowała zawiadamiającego.

Pracodawca zwrócił się do Komendy Miejskiej Policji w K. o udostępnienie odpisów z akt dochodzenia w postaci oświadczeń sprawców kradzieży kabli, jednakże, w dniu 15 kwietnia 2015 r. otrzymał informację, iż akta zostały przesłane do Sądu Rejonowego w Krośnie z wnioskiem o wniesienie aktu oskarżenia i wydanie odpisów jest niemożliwe.

Wyrokiem Sądu Rejonowego w Krośnie z dnia 6 maja 2015 r. sygn. akt II K 201/15 uznano oskarżonego J. K. za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu, tj. iż w okresie od 1 października 2014 r. do 4 marca 2015 r. z terenu firmy (...) SA w K., działając w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru z chęci osiągnięcia korzyści majątkowej wspólnie i w porozumieniu z innymi pracownikami pozwanego zabrał w celu przywłaszczenia kabel (...) o łącznej wartości 4 989,60 zł., czym działał na szkodę (...) SA, tj. przestępstwa z art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k.

Dowód : notatka służbowa z dnia 6.03.2015 r. k.24, zawiadomienie z dnia 19.03.2015 r. k.25, pismo z 9.04.2015 r. k.26, pismo z 10.04.2015 r. k.27, akta sprawy sygn. II K 201/15 SR w Krośnie zalegające w aktach sprawy IV P 171/15 prowadzonej przez Sąd Rejonowy w Krośnie.

Sąd dał wiarę dowodom z dokumentów, których wiarygodność nie budzi wątpliwości, a strony im nie zaprzeczyły.

Artykuł 52 § 1 pkt 1 kodeksu pracy stanowi, że pracodawca może rozwiązać umowę o pracę bez wypowiedzenia z winy pracownika w razie ciężkiego naruszenia przez pracownika podstawowych obowiązków pracowniczych.

Zgodnie z § 2 cytowanego przepisu rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia z winy pracownika nie może nastąpić po upływie 1 miesiąca od uzyskania przez pracodawcę wiadomości o okoliczności uzasadniającej rozwiązanie umowy.

W zakresie stosowania powyższych przepisów sąd w całości przyjmuje za własne rozważania Sądu Rejonowego w Krośnie w sprawie IV P 171/15. W szczególności zgodnie z utrwalonym orzecznictwem Sądu Najwyższego, przewidziany w art. 52 § 2 k.p. termin zaczyna biec od dnia, w którym osoba uprawniona do rozwiązania umowy o pracę lub inna osoba należąca – w świetle schematu organizacyjnego – do kierownictwa zakładu pracy, uzyska wiadomość o takim postępowaniu pracownika, które uzasadnia zastosowanie w stosunku do niego sankcji przewidzianej w przepisie art. 52 § 1 k.p. Przez wyrażenie „uzyskanie przez zakład wiadomości” należy rozumieć wiadomości na tyle sprawdzone, aby kierownik zakładu mógł nabrać uzasadnionego przekonania o nagannym postępowaniu danego pracownika (wyrok SN z 28.10.1976 r., I PRN 74/76). Bieg miesięcznego terminu rozpoczyna się dopiero od chwili, w której pracodawca uzyskał w dostatecznym stopniu wiarygodne informacje uzasadniające jego przekonanie, że pracownik dopuścił się czynu nagannego w stopniu usprawiedliwiającym niezwłoczne rozwiązanie umowy o pracę (wyrok SN z 21.10.1999 r., I PKN 318/99).

W niniejszej sprawie bezspornym jest, że pracodawca samodzielnie nie ujawnił sprawców kradzieży ani nie odnalazł przedmiotu kradzieży. Nie miał także wiedzy, że powód w dniu 19 marca 2015 r. przyznał się do kradzieży. W dniu 15 kwietnia 2015 r. pracodawca otrzymał pismo K. Miejskiej w K. o odmowie wydania odpisów z akt dochodzenia równocześnie z informacją o przesłanie akt do sądu z wnioskiem o wniesienie aktu oskarżenia Akt oskarżenia chociaż inicjuje postępowanie przed sądem, to jednak nie zawsze kończy się finałem w postaci wyroku skazującego. Dopiero w dniu 6 maja 2015 r. Sąd uznał oskarżonego J. K. za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu, tj. iż w okresie od 1 października 2014 r. do 4 marca 2015 r. z terenu firmy (...) SA w K., działając w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru z chęci osiągnięcia korzyści majątkowej wspólnie i w porozumieniu z innymi pracownikami pozwanego zabrał w celu przywłaszczenia kabel (...) o łącznej wartości 4 989,60 zł., czym działał na szkodę (...) SA, tj. przestępstwa z art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. Do dnia w/w wyroku pracodawca nie miał dostatecznie sprawdzonych i pewnych informacji o popełnionym przez powoda czynie.

Pracodawca nie mógł oprzeć zwolnienia dyscyplinarnego powoda na niepewnych, opartych na przypuszczeniach informacjach. Nawet w toku postępowania karnego, powód mógł „wycofać się” z wcześniejszych wyjaśnień, w których przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Pracodawca jednakże nie znał treści wyjaśnień powoda, złożonych w postępowaniu przygotowawczym.

Należy zauważyć, że pracodawca mógł i miał prawo poczekać do prawomocność wyroku karnego i dopiero wtedy rozwiązać z powodem umowę o pracę bez wypowiedzenia, co gwarantuje mu przepis art. 52 § 1 pkt 2 k.p. W takiej sytuacji tym bardziej termin ten został zachowany, gdy rozwiązanie umowy o pracę nastąpiło przed prawomocnością wyroku skazującego.

Nie ulega także wątpliwości, że popełnienie przestępstwa, za które został powód skazany, stanowi równocześnie ciężkie naruszenie podstawowych obowiązków pracowniczych, co wynika już z ugruntowanego orzecznictwa Sądu Najwyższego.

Należy także zauważyć, że odmowa przez pracownika przyjęcia pisma zawierającego rozwiązanie umowy o pracę, jest równoznaczna z doręczeniem mu tego pisma przez pracodawcę (por. wyrok SN z 11.12.1996 r., I PKN 36/96 – „złożenie oświadczenia woli o rozwiązaniu umowy o pracę bez wypowiedzenia (art. 61 k.c. w zw. z art. 300 k.p.) ma miejsce także wtedy, gdy pracownik, mając realną możliwość zapoznania się z jego treścią, z własnej woli nie podejmuje przesyłki pocztowej zawierającej to oświadczenie”).

Mając powyższe na uwadze sąd oddalił powództwo.

O kosztach sąd orzekł na podstawie art. 98 k.p.c. w zw. z § 11 ust. 1 pkt 1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. (t. j. Dz. U. z 2013 r., poz. 490) w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu i zasądził od powoda na rzecz pozwanego kwotę 60 zł tytułem zwrotu kosztów procesu, stanowiącą jednokrotna stawkę minimalną za udział pełnomocnika w jednej rozprawie.