Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 27 sierpnia 2015r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 27 sierpnia 2015r. w S.

odwołania H. Ł.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

z dnia 8 października 2013 r. Nr (...)

w sprawie H. Ł.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy

oddala odwołanie.

Sygn. akt: IV U 1278/13 UZASADNIENIE

Decyzją z 8 października 2013r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S., działając na podstawie art.57 i 58 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych odmówił H. Ł. prawa do renty z tytułu niezdolności wskazując, że u wymienionego nie stwierdzono niezdolności do pracy.

Odwołanie od w/w decyzji złożył H. Ł. wnosząc o jej zmianę i ustalenie mu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. W uzasadnieniu stanowiska wskazał, że cierpi na schorzenie kręgosłupa, skurcze kończyn górnych i dolnych, zwyrodnienie stawów kolanowych. Z powodu dokuczających mu bólów nie może chodzić i schylać się. Nie zgadza się ustaleniem organu rentowego, że nie jest niezdolny do pracy i dlatego wnosi o przyznanie mu renty z tytułu niezdolności do pracy (odwołanie k.2).

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie, wskazując iż zaskarżona decyzja wydana została na podstawie orzeczenia komisji lekarskiej Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z 24 września 2013r., która nie stwierdziła u ubezpieczonego niezdolności do pracy, a odwołanie nie wnosi do sprawy żadnych nowych dowodów faktycznych lub prawnych, które uzasadniałyby zmianę tej decyzji (odpowiedź organu rentowego na odwołanie k.4-5).

Sąd ustalił, co następuje:

Ubezpieczony H. Ł. do 2 lipca 2013r. uprawniony był do świadczenia rehabilitacyjnego (decyzja z 24 czerwca 2013r. o ustaleniu prawa do świadczenia rehabilitacyjnego do 2 lipca 2013r. k.7 akt o świadczenie rehabilitacyjne). W dniu 2 lipca 2013r. ubezpieczony wystąpił do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. z wnioskiem o ustalenie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy (wniosek k.1 akt rentowych). Rozpoznając wniosek organ rentowy skierował ubezpieczonego na badanie przez lekarza orzecznika ZUS, który w orzeczeniu z 2 sierpnia 2013r. ustalił, że ubezpieczony nie jest niezdolny do pracy (orzeczenie lekarza orzecznika z 2 sierpnia 2013r. k.8 akt rentowych).

Na skutek sprzeciwu ubezpieczonego od powyższego orzeczenia lekarza orzecznika ubezpieczony skierowany został na badanie przez komisję lekarską ZUS, która w orzeczeniu z 24 września 2013r. ustaliła, że ubezpieczony nie jest niezdolny do pracy (sprzeciw ubezpieczonego od orzeczenia lekarza orzecznika ZUS k.9 i orzeczenie komisji lekarskiej ZUS z 24 września 2013r. k.13 akt rentowych). Na podstawie powyższego orzeczenia, zaskarżoną decyzją z 8 października 2013r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. odmówił ubezpieczonemu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy (decyzja z 8 października 2013r. k.18 akt rentowych).

Ubezpieczony cierpi na przewlekły zespół bólowy kręgosłupa lędźwiowo-krzyżowego na podłożu wielopoziomowych zmian dyskopatycznych i zmian zwyrodnieniowych, chorobę zwyrodnieniową stawów kolanowych bez istotnego upośledzenia sprawności chodu, a także otyłość. Schorzenie kręgosłupa przebiega z okresami zaostrzeń i remisji dolegliwości. Aktualnie w badaniu ortopedycznym nie stwierdza się istotnego zaostrzenia dolegliwości bólowych kręgosłupa. Badanie wykazuje zadowalającą ruchomość kręgosłupa we wszystkich odcinkach, brak objawów korzeniowych i ubytkowych neurologicznych istotnych funkcjonalnie. Schorzenie wymaga leczenia farmakologicznego i rehabilitacji w okresach zaostrzenia dolegliwości. Wówczas ubezpieczony może być okresowo niezdolny do pracy w ramach zasiłku chorobowego. Upośledzenie sprawności ruchowej ubezpieczonego spowodowane jest w głównej mierze znaczną otyłością. W zakresie choroby zwyrodnieniowej stawów kolanowych aktualnie nie stwierdza się cech aktywnego zapalenia stawów. Brak jest obrzęków i wysięków w stawach. Drobne stawy stóp DIP, PIP, MTP oraz skokowe są wolne, bez wysięku o nieco zmniejszonej ruchomości. Kolana są zwarte, bez wysięku, o pogrubiałych zarysach, prawidłowo ruchome. Biodro lewe i prawe o zmniejszonej rotacji wewnętrznej i zewnętrznej. Drobne stawy rąk DIP, PIP, MTP o pogrubiałym zarysie, o nieco zmniejszonej ruchomości, bez wysięku i cech aktywnego zapalenia stawów. Nadgarstki o prawidłowej ruchomości, bez bólu. Łokcie obustronnie po 180 stopni, bez bólu. Barki obustronnie wolne, prawidłowo ruchome, z bólem w skrajnym odwiedzeniu. Powyższy stan zaawansowania schorzenia kręgosłupa oraz choroby zwyrodnieniowej stawów nie powoduje u ubezpieczonego niezdolności do pracy (opinia biegłych z zakresu ortopedii i neurologii k.10-11 akt sprawy oraz opinia biegłych z zakresu reumatologii i medycyny pracy k.44-46 akt sprawy).

Ubezpieczony cierpi ponadto na zaburzenia adaptacyjne F.43.2, które objawiają się stanami napięcia, niepokoju, przygnębienia, wzmożonej płaczliwości. Zaburzenia te powstały w okresie adaptacji ubezpieczonego do znaczących zmian życiowych – utraty pracy. Ubezpieczony martwi się, ma poczucie nieradzenia sobie, lęk przed przyszłością, poczucie osamotnienia, wyczerpania energii życiowej. Badanie psychiatryczne i psychologiczne nie wykazuje u ubezpieczonego objawów wytwórczych. Dominują zaburzenia emocjonalne i depresyjne bez cech organicznego uszkodzenia CUN. Taki stan utrudnia ubezpieczonemu codzienne funkcjonowanie, społeczne przystosowanie i efektywne działanie w otoczeniu, ale nie powoduje niezdolności do pracy. Stan psychiczny ubezpieczonego wymaga systematycznego leczenia psychiatrycznego oarz wsparcia psychologicznego (opinia biegłego psychiatry i psychologa k.30-31 akt sprawy).

Ubezpieczony ma 58 lat i wykształcenie podstawowe. Pracował jako operator sprzętu ciężkiego, a następnie jako kierowca samochodu ciężarowego (świadectwa pracy k.4 i 6 akt rentowych za wnioskiem z 2 października 2012r. oraz zaświadczenia o zatrudnieniu i wynagrodzeniu k.8-9 w/w akt).

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie ubezpieczonego H. Ł. podlegało oddaleniu.

Zgodnie z art.57 ust.1 i 2 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. z 2009r., Nr 153, poz.1227 ze zm.) renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki: jest niezdolny do pracy, ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy, a niezdolność do pracy powstała w czasie zatrudnienia, albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania zatrudnienia, przy czym ostatniego wymogu nie stosuje do ubezpieczonego, który udowodnił okres składkowy i nieskładkowy wynoszący co najmniej 20 lat dla kobiety lub 25 lat dla mężczyzny oraz jest całkowicie niezdolny do pracy. W myśl art.12 ust.1, 2 i 3 ustawy niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu, przy czym całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, a częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji.

Rozstrzygnięcie o zasadności odwołania ubezpieczonego od decyzji organu rentowego odmawiającej mu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy wymagało ustalenia czy u ubezpieczonej istnieje częściowa lub całkowita niezdolność do pracy. W tym celu Sąd zasięgnął opinii specjalistów z zakresu medycyny. Sporządzone na tę okoliczność opinie biegłych z zakresu ortopedii i neurologii (k.11 akt sprawy), reumatologii i medycyny pracy (k46 akt sprawy) oraz psychiatry i psychologa (k.31 skt sprawy) dały podstawy do ustalenia, że ubezpieczony nie jest osobą niezdolną do pracy. W sporządzonych opiniach biegli ortopeda, neurolog, reumatolog i lekarz medycyny pracy rozpoznali u ubezpieczonego schorzenie kręgosłupa oraz chorobę zwyrodnieniową stawów, a biegli psychiatra i psycholog zaburzenia adaptacyjne stwierdzając jednocześnie, że stan zaawansowania tych schorzeń nie powoduje u ubezpieczonego niezdolności do pracy. W zakresie schorzeń narządu ruchu wymagane jest natomiast dalsze leczenie i rehabilitacja, a w zakresie schorzenia psychicznego podjęcie przez ubezpieczonego leczenia psychiatrycznego i uzyskanie wsparcia psychologicznego. Analizując powyższe opinie biegłych Sąd doszedł do przekonania, że stanowią one miarodajny i wiarygodny dowód w sprawie, gdyż wydane zostały przez lekarzy - specjalistów z zakresu schorzeń występujących u ubezpieczonego, a ponadto poprzedzone były analizą dokumentacji medycznej ubezpieczonego i jego badaniem. Opinie są spójne i należycie uzasadnione.

Mając na uwadze powyższe okoliczności ,tj, wobec braku u ubezpieczonego niezdolności do pracy, na podstawie art.477 ¹⁴§1 kpc Sąd odwołanie ubezpieczonego oddalił.