Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 29 maja 2015r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 29 maja 2015r. w S.

odwołania A. R. (1)

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w W.

z dnia 13 lutego 2015r., 3 kwietnia 2014r. i 19 maja 2015r.

Nr EN_ (...)

w sprawie A. R. (1)

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w W.

o prawo do emerytury

oddala odwołania.

Sygn. akt IV U 529/14

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 13 lutego 2013 r., a następnie w drodze decyzji z dnia 3 kwietnia 2014 r. oraz decyzji z dnia 19 maja 2014 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w W. działając na podstawie art. 184 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z FUS oraz § 4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze odmówił przyznania A. R. (2) prawa do emerytury. W pierwszej ze wskazanych decyzji, ZUS stwierdził, że ubezpieczony nie udowodnił do dnia 1 stycznia 1999 r. 25-letniego okresu składkowego i nieskładkowego, nie udowodnił wymaganego 15-letniego okresu pracy w warunkach szczególnych oraz z uwagi nie złożył wniosku o przekazanie zgromadzonych w OFE środków na dochody budżetu państwa. Zdaniem ZUS, istniejące rozbieżności pomiędzy świadectwem pracy a świadectwem wykonywania prac w warunkach szczególnych dotyczących okresu zatrudnienia w Państwowym Ośrodku (...) w K. od 2 maja 1979 r. do 31 marca 1983 r. nie pozwalają na zakwalifikowanie tego okresu jako pracy w warunkach szczególnych. Ponadto świadectwo wykonywania pracy w warunkach szczególnych dotyczące okresu zatrudnienia od 5 maja 1983 r. do 31 grudnia 1992 r. w Spółdzielni Kółek Rolniczych w S. nie spełnia warunków formalnych. Ostatecznie, w decyzji z dnia 19 maja 2014 r. organ rentowy odmówił ubezpieczonemu prawa do emerytury ze względu na nie udowodnienie 15 lat pracy w warunkach szczególnych.

Od decyzji z dnia 13 lutego 2013 r. oraz 3 kwietnia 2014 r. odwołanie złożył A. R. (1). Wskazał, że legitymuje się 15-letnim okresem pracy w warunkach szczególnych, a ZUS niesłusznie nie zaliczył do czasu pracy w warunkach szczególnych zatrudnienia w Państwowym Ośrodku (...) w K. od 15 sierpnia 1974 r. do 31 marca 1983 r. oraz w Spółdzielni Kółek Rolniczych w S. od 5 kwietnia 1983 r. do 31 grudnia 1992 r. (odwołanie k. 1-4).

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o umorzenie postępowania odwoławczego z uwagi na jego bezprzedmiotowość w stosunku do decyzji z dnia 3 kwietnia 2014 r. oraz oddalenie odwołania, jeśli ubezpieczony rozszerzyłby odwołanie na decyzję z dnia 19 maja 2014 r. W uzasadnieniu ZUS powołał się na argumentację wskazaną w powyższych decyzjach (odwołanie 8-10).

Ostatecznie, A. R. (1) złożył odwołania od decyzji: z dnia 13 lutego 2013 r., z dnia 3 kwietnia 2014 r. oraz z dnia 19 maja 2014 r. i wniósł o przyznanie prawa do emerytury od dnia 25 listopada 2013 r. Ubezpieczony podniósł, że wykonywał w kwestionowanych przez ZUS okresach pracę w warunkach szczególnych. Ponadto, domagał się zaliczenia do stażu pracy w warunkach szczególnych okresu odbywania służby wojskowej. Na poparcie swojego stanowiska przywołał orzeczenia sądów powszechnych oraz Sądu Najwyższego. (uzupełnienie odwołania k. 13-20).

Sąd Okręgowy ustalił, co następuje:

Ubezpieczony A. R. (1), ur. (...), w dniu 25 listopada 2013 r. złożył do ZUS II Oddziału w W. wniosek o przyznanie emerytury. Decyzją z dnia 13 lutego 2014 r. odmówił ubezpieczonemu prawa do emerytury argumentując, iż ubezpieczony na dzień 1 stycznia 1999 r. nie udowodnił 25-letniego okresu składkowego i nieskładkowego oraz 15-letniego okresu pracy w warunkach szczególnych. Ponadto, ubezpieczony mimo tego, że jest członkiem OFE, nie złożył wniosku o przekazanie zgromadzonych w nim środków na dochody budżetu Skarbu Państwa (decyzja k. 29 tom III akt ZUS).

W dniu 13 marca 2014 r. A. R. (1) złożył do ZUS II Oddziału w W. wniosek o przyznanie emerytury. Decyzją z dnia 3 kwietnia 2014 r. organ rentowy zmienił decyzje z dnia 13 lutego 2014 r. i ponownie odmówił ubezpieczonemu prawa do emerytury wskazując, iż ubezpieczony nie udowodnił 15-letniego okresu pracy w warunkach szczególnych. ZUS wskazał, że ubezpieczony legitymuje się jedynie okresem 3 lat i 11 miesięcy pracy w warunkach szczególnych (decyzja k.37 tom IV akt ZUS). Decyzją z dnia 19 maja 2014 r. ZUS uchylił decyzję z dnia 3 kwietnia 2014 r. i odmówił A. R. (1) prawa do emerytury stwierdzając, że ubezpieczony nie udowodnił, by kiedykolwiek pracował w warunkach szczególnych (decyzja k. 39 tom IV akt rentowych).

A. R. (1) od dnia 15 sierpnia 1974 r. zatrudniony był na stanowisku stażysty w Państwowym Ośrodku (...) w K.. Od dnia 22 kwietnia 1975 r. do 6 kwietnia 1977 r. odbywał zasadniczą służbę wojskową. Następnie, od dnia 16 kwietnia 1977 r. był zatrudniony na stanowisku technologa w Państwowym Ośrodku (...) w K.. Na wymienionym stanowisku ubezpieczony przebywał na hali i kontrolował wypełnianie obowiązków przez innych pracowników, sam jednak nie wykonywał pracy fizycznej. Od okresie od 2 maja 1979 r. do 31 marca 1983 r. ubezpieczony pracował u wyżej wymienionego pracodawcy na stanowisku ślusarza-brygadzisty. Do jego zadań należało wycinanie blachy przy pomocy gilotyny, ostrzenie wierteł oraz praca przy prasach i szlifierkach (zeznania ubezpieczonego k. 46, zeznania świadków: B. D. k. 32v, A. W. k. 45v, T. K. k. 45v, umowa o pracę z dnia 15 sierpnia 1974 r., odpis karty powołania, angaż z dnia 16 kwietnia 1977 r., pismo z dnia 2 maja 1979 r., świadectwo pracy- akta osobowe (...) K., tom V akt ZUS, kserokopia książeczki wojskowej k.4-4v tom I akt ZUS, świadectwo wykonywania pracy w warunkach szczególnych k. 11 tom III akt ZUS).

Od dnia 5 kwietnia 1983 r. do 31 grudnia 1992 r. ubezpieczony był zatrudniony w pełnym wymiarze czasu pracy na stanowisku kierownika magazynu w Spółdzielni Kółek Rolniczych w K. z siedzibą w S.. Do obowiązków A. R. (1) należało wydawanie m. in. paliw, części do ciągników i innych maszyn, drewna, lakierów, żywicy oraz środków ochrony roślin będących w postaci płynów lub proszku. Ubezpieczony przelewał paliwa, farby oraz środki ochrony roślin z dużych pojemników tj. beczek o pojemności od 60 do 200 litrów do mniejszych pojemników. A. R. (1) wykonywał w stale i pełnym wymiarze czasu pracy wyłącznie zadania należące do magazyniera. Oprócz wskazanych wyżej czynności dokonywał rozliczeń znajdujących się w magazynie produktów (zeznania ubezpieczonego k. 46, zeznania świadków: A. K. k. 32v-33, S. K. k. 33, J. B. k. 45v, umowa o pracę, świadectwo pracy akta osobowe SKR w K. z siedzibą w S., tom V akt ZUS, świadectwo wykonywania pracy w szczególnych warunkach k. 13 tom III akta ZUS).

Ubezpieczony legitymuje się 25-letnim okresem składkowym i nieskładkowym, jest członkiem otwartego funduszu emerytalnego oraz złożył wniosek o przekazanie zgromadzonych w nim środków na dochody budżetu Skarbu Państwa (bezsporne).

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie A. R. (1) nie zasługuje na uwzględnienie.

Stosownie do treści art. 184 ust. 1 i 2 ustawy z 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948 r. przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku emerytalnego przewidzianego w art. 32, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy, tj. w dniu 1 stycznia 1999 r. osiągnęli okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymaganym w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż 60 lat dla kobiet i 65 lat dla mężczyzn oraz osiągnęli okres składkowy i nieskładkowy, o którym mowa w art.27 ustawy, a także nie przystąpili do otwartego funduszu emerytalnego albo złożyli wniosek o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa. W myśl przywołanego wyżej art.32 ust.1 i 4 ustawy pracownikom zatrudnionym w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze przysługuje emerytura w wieku 55 lat dla kobiet i 60 lat dla mężczyzn, a w myśl przywołanego wyżej art.27 ustawy wymagany okres składkowy i nieskładkowy wynosi co najmniej 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn. Zgodnie z § 4 ust. 1 pkt 3 rozporządzenia Rady Ministrów z 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. Nr 8, poz.43 ze zm.) pracownik, który wykonywał prace w szczególnych warunkach, wymienione w wykazie A załącznika do rozporządzenia, nabywa prawo do emerytury w wyżej wymienionym wieku, jeżeli ma wymagany okres zatrudnienia - co najmniej 25 lat mężczyzna, w tym co najmniej 15 lat pracy w warunkach szczególnych. W myśl § 2 ust. 1 wskazanego rozporządzenia okresami pracy uzasadniającymi prawo do świadczeń na zasadach określonych w rozporządzeniu są okresy, w których praca w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze jest wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku.

Ostatecznie, jedyną sporną kwestią w niniejszej sprawie było, czy A. R. (1) udokumentował 15 lat pracy w warunkach szczególnych.

Po dokonaniu analizy materiału dowodowego zebranego w niniejszej sprawie, Sąd doszedł do następujących wniosków.

Z zeznań ubezpieczonego, jak i dokumentacji znajdujących się w aktach sprawy wynika, że ubezpieczony w od okresie 15 sierpnia 1974 r. do 21 kwietnia 1975 r. zatrudniony był na stanowisku stażysty w Państwowym Ośrodku (...) w K.. Następnie, od dnia 22 kwietnia 1975 r. do 6 kwietnia 1977 r. odbywał zasadniczą służbę wojskową. Od dnia 16 kwietnia 1977 r. do 2 maja 1979 r. był zatrudniony na stanowisku technologa w Państwowym Ośrodku (...) w K.. Żadnego z wymienionych okresów nie można zakwalifikować jako okresu pracy w warunkach szczególnych. Powyższe znajduje potwierdzenie również w zeznaniach świadka B. D., który w latach siedemdziesiątych pracował jako ślusarz-spawacz w (...) w K. oraz świadka A. W., który także zatrudniony był we wskazanym okresie w tym samym zakładzie pracy. Na podstawie zeznań świadków nie można jednak stwierdzić, aby ubezpieczony wykonywał pracę w warunkach szczególnych stale i w pełnym wymiarze czasu pracy w rozumieniu rozporządzenia Rady Ministrów z 7 lutego 1983 r. Podobny wniosek należy wyciągnąć po analizie zeznań świadka T. K.. Wymienieni świadkowie zeznali, że ubezpieczony wykonywał pracę przy prasie, szlifierce oraz przy gilotynie, a do jego zadań należało wycinanie blachy. Jednakże, stwierdzić należy, że ich zeznania są zbyt ogólne. Świadkowie nie pamiętali, w jakich dokładnie okresach i które z zadań wykonywał ubezpieczony. Dlatego też należy przyjąć za wiarygodne wskazane w dokumentach znajdujących się w aktach osobowych ubezpieczonego tj. umowy o pracę z dnia 15 sierpnia 1974 r. oraz angażu z 16 kwietnia 1977 r. stwierdzenie, że w od okresie 15 sierpnia 1974 r. do 21 kwietnia 1975 r. A. R. (1) zatrudniony był na stanowisku stażysty, zaś od dnia 16 kwietnia 1977 r. do 2 maja 1979 r. był zatrudniony na stanowisku technologa.

Wykonując obowiązki stażysty, A. R. (1), jak sam przyznał, pracował na różnych działach. Nie można więc stwierdzić, by stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał czynności, które można zakwalifikować jako pracę w warunkach szczególnych w rozumieniu załącznika nr 1 do rozporządzenia Rady Ministrów z 7 lutego 1983 r. Również praca na stanowisku technologa, nie może zostać uznana za pracę w warunkach szczególnych. Z relacji ubezpieczonego wynika, że jako technolog nie wykonywał czynności z zakresu prac fizycznych. Zgodnie z treścią art. 108 ust. 1 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej czas odbywania zasadniczej lub okresowej służby wojskowej wliczał się pracownikowi do okresu zatrudnienia w zakresie wszelkich uprawnień związanych z tym zatrudnieniem, jeżeli po odbyciu tej służby podjął on zatrudnienie w tym samym zakładzie pracy, w którym był zatrudniony przed powołaniem do służby. Jednakże, jak powszechnie się przyjmuje, aby zaliczyć okres odbywania służby wojskowej do czasu pracy w warunkach szczególnych koniecznym jest, by zarówno przed powołaniem do wojska jak i po powrocie pracownik wykonywał pracę w warunkach szczególnych. W niniejszej sprawie powyższe nie miało jednak miejsca.

Okres pracy ubezpieczonego w (...) w K. od 2 maja 1979 r. do 31 marca 1983 r. na stanowisku ślusarza-brygadzisty uznać należy, w ocenie Sądu, za czas pracy w warunkach szczególnych, zgodnie z Załącznikiem nr 1 Wykaz A działem III poz. 78, tj. szlifowanie lub ostrzenie wyrobów i narzędzi metalowych oraz polerowanie mechaniczne. Powyższe znajduje bowiem potwierdzenie w aktach osobowych ubezpieczonego, tj. pisma z dnia 2 maja 1979 r. W ocenie Sądu, do powyższego okresu odnoszą się zeznania B. D., A. W. oraz T. K., którzy stwierdzili, że ubezpieczony pracował na stanowisku ślusarza oraz brygadzisty. Powyższe potwierdził również sam ubezpieczony.

Nie budzi również wątpliwości Sądu, że pracę magazyniera w Spółdzielni Kółek Rolniczych w K. z siedzibą w S. w okresie od 5 kwietnia 1983 r. do 31 grudnia 1992 r. zakwalifikować należy jako pracę określoną w Załączniku nr 1 Wykazie A dziale IV poz. 19 tj. przetwórstwo, magazynowanie, przepompowywanie, przeładunek, transport oraz dystrybucja ropy naftowej i jej produktów oraz poz. 40, czyli prac magazynowych, załadunkowych, rozładunkowych, transporcie oraz konfekcjonowaniu surowców, półproduktów i wyrobów gotowych- pylistych, toksycznych, żrących, parzących i wybuchowych. Sąd uznał bowiem za wiarygodne zeznania ubezpieczonego oraz świadków: A. K., S. K. oraz J. B.. Wskazani świadkowie pracowali w latach osiemdziesiątych w (...) w S.. Z zeznań wyłania się logiczny, spójny obraz, zgodnie z którym ubezpieczony w stale, w pełnym wymiarze czasu pracy tj. po osiem godzin dziennie zatrudniony był jako magazynier. Wykonywał wyłącznie czynności należące do zakresu obowiązków magazyniera tj. wydawał innym pracownikom m. in. środki ochrony roślin, paliwo, części do ciągników i innych maszyn, drewno, lakiery, żywicę oraz dokonywał rozliczeń i zestawień. Do zadań A. R. (1) należało rozlewanie m. in. środków ochrony roślin, farb z dużych, od 200 do 60 litrowych beczek do mniejszych pojemników.

Suma powyższych okresów uznanych za wykonywanie pracy w warunkach szczególnych przez A. R. (1) wynosi 13 lat 7 miesięcy i 23 dni. Z tego też względu decyzja organu rentowego o odmowie przyznania prawa do emerytury jest słuszna.

Mając powyższe na uwadze Sąd Okręgowy, na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 kpc orzekł jak w wyroku.