Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 22 lipca 2015r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 22 lipca 2015r. w S.

odwołania H. Z.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

z dnia 23 kwietnia 2014 r. Nr (...)

w sprawie H. Z.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy

zmienia zaskarżoną decyzję i ustala, że ubezpieczonej H. Z. przysługuje prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy od dnia 1 października 2012 roku na stałe.

Sygn. akt IV U 625/14

UZASADNIENIE

Decyzją z 25 kwietnia 2014 r. znak: (...)Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S., działając na podstawie art. 57 ustawy z 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych odmówił H. Z. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, wskazując że częściowa niezdolność do pracy stwierdzona u ubezpieczonej przez Komisję Lekarską ZUS orzeczeniem z dnia 14 kwietnia 2014r. nie powstała w okresie 18 – miesięcy od ustania ubezpieczenia.

Odwołanie od w/w decyzji złożyła H. Z. wnosząc o jej zmianę i przyznanie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. Wskazała, że nie zgadza się z tym, jakoby nie dało się ustalić od kiedy pozostaje ona niezdolna do pracy. Poniosła, że badający ja lekarze nie wzięli pod uwagę, że w lipcu 2011 r. przebywała ona w Klinice (...)w W., gdzie stwierdzono: świerzbiączkę guzkową, swędzące zmiany guzkowe pokryte strupami, liczne blizny zanikowe z przebarwieniem na obwodzie na kończynach górnych i karku. Powyższe rozpoznanie uzasadnia w ocenie ubezpieczonej uznanie, iż stała się ona częściowo niezdolna do pracy od 15 lipca 2011 r. (data wypisu ze szpitala) (odwołanie k. 1-2).

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie, wskazując na argumenty wyartykułowane w zaskarżonej decyzji (odpowiedź organu rentowego na odwołanie k.6-7).

Sąd Okręgowy ustalił, co następuje:

Wnioskodawczyni H. Z. w dniu 5 października 2012 r. wystąpiła do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. z wnioskiem o rentę z tytułu niezdolności do pracy (wniosek k. 1-2 akt organu rentowego).

Decyzją z dnia 20 listopada 2012 r. organ rentowy odmówił ubezpieczonej prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, wskazując, że Komisja Lekarska orzeczeniem z dnia 12.11.2012 r. nie stwierdziła niezdolności do pracy (decyzja z dnia 20.11.2012 r. k. 11 akt rentowych). Na skutek wniesienia odwołania od powyższej decyzji Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych postanowieniem z dnia 21 stycznia 2014 r. w sprawie IV U 98/13 uchylił zaskarżoną decyzję i przekazał sprawę Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. celem ponownego rozpoznania i umorzył postepowanie (postanowienie z dn. 21.01.2014 r. k. 24 akt rentowych). Rozpoznając wniosek ponownie organ rentowy skierował wnioskodawczynię na badanie przez Lekarza Orzecznika ZUS, który w orzeczeniu z 7 marca 2014 r. ustalił, że wnioskodawczyni jest częściowo niezdolna do pracy do 31.03.2015 r. oraz, że częściowa niezdolność do pracy istniała na dzień 07.03.2014 r. (wypis z orzeczenia Lekarza Orzecznika k.26 akt organu rentowego). H. Z. wniosła sprzeciw od orzeczenia Lekarza Orzecznika ZUS (k. 27 akt rentowych).

Na skutek wniesienia sprzeciwu wnioskodawczyni skierowana została na badanie przez Komisję Lekarską ZUS, która w orzeczeniu z 14 kwietnia 2014 r. ustaliła, że wnioskodawczyni jest częściowo niezdolna do pracy do 31.03.2015r., z tym że wskazano, że nie da się ustalić daty powstania tej niezdolności (wypis z orzeczenia Komisji Lekarskiej k. 30 akt organu rentowego).

Na podstawie powyższego orzeczenia, organ rentowy jako datę powstania częściowej niezdolności do pracy przyjął datę złożenia wniosku na podstawie art. 14 ust. 2 ustawy o emeryturach i rentach z FUS tj. 05.10.2012 r. i zaskarżoną decyzją z 23 kwietnia 2014 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. odmówił H. Z. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, wskazując, że nie została spełniona przesłana z art. 57 ust. 1 pkt 3 ustawy o emeryturach i rentach z FUS tj. niezdolność do pracy nie powstała w okresie ubezpieczenia, ani w ciągu 18 miesięcy od ustania tego okresu (decyzja k. 33 akt organu rentowego).

Biegli lekarze: kardiolog-endokrynolog, ortopeda, neurolog i okulista w swoich opiniach nie stwierdzili niezdolności do pracy u ubezpieczonej (opinie k. 14, 37).

Biegły lekarz dermatolog w opinii sporządzonej na zlecenie Sądu rozpoznał u H. Z. świerzbiączkę guzkową i wyprysk rąk. Biegły lekarz dermatolog stwierdziła, że ubezpieczona pozostaje z uwagi na istnienie wskazanych schorzeń częściowo niezdolna do pracy od dnia 15 lipca 2011 r. tj. od daty rozpoznania świerzbiączki guzkowej w czasie hospitalizacji w Klinice (...) w dniach od 11 -15.07.2011 r. Biegła wskazała również, iż z uwagi na uczulenie rozpoznane u ubezpieczonej na substancje zapachowe, wymieniona nie może pracować na stanowisko salowa - sprzątająca, bowiem wykonując tego typu pracę byłaby narażona na kontakt ze środkami czystości zawierającymi substancje zapachowe. Choroba ubezpieczonej ma charakter przewlekły. W trakcie jej przebiegu mogą występować zaostrzenia i złagodzenia objawów choroby. Kontakt z wodą, chemicznymi środkami czystości, środkami dezynfekującymi w znacznym stopniu zaostrzają chorobę. Ubezpieczona nie rokuje powrotu do wykonywania pracy na dotychczasowym stanowisku pracy: salowej sprzątającej, niezdolność do pracy ubezpieczonej na tym stanowisku jest trwała (opinia k.48, k. 61,73).

Ubezpieczona H. Z. ma 60 lat, z zawodu jest fryzjerką, pracowała w tym zawodzie, jak również w zawodzie sprzedawcy, a od 1994 r. do 6.07.2009 r. pracowała jako salowa – sprzątająca. W okresie od dnia 26.11.2009 r. ubezpieczona została zarejestrowana jako bezrobotna, w tym w okresie od 04.12.2009 r. do 03.12.2010 r. pobierała zasiłek dla bezrobotnych (okoliczności niesporne, zaświadczenie z PUP k. 19 za wnioskiem z dn. 26.01.2012 r.).

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie wnioskodawczyni H. Z. jest zasadne i zasługuje na uwzględnienie.

Stosownie do treści art.57 ust. 1 i 2 ustawy z 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2013 r., poz. 1440 ze zm.) renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki: jest niezdolny do pracy, ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy, niezdolność do pracy powstała w okresach, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1 i 2, pkt 3 lit. b, pkt 4, 6, 7 i 9, ust. 2 pkt 1, 3-8 i 9 lit. a, pkt 10 lit. a, pkt 11-12, 13 lit. a, pkt 14 lit. a i pkt 15-17 oraz art. 7 pkt 1-3, 5 lit. a, pkt 6 i 12, albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów, przy czym ostatniego wymogu nie stosuje do ubezpieczonego, który udowodnił okres składkowy i nieskładkowy wynoszący co najmniej 20 lat dla kobiety lub 25 lat dla mężczyzny oraz jest całkowicie niezdolny do pracy.

Zgodnie z treścią art. 12 ust. 1, 2 i 3 powołanej wyżej ustawy, niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu, przy czym całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, a częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji.

Rozstrzygnięcie o zasadności odwołania wnioskodawczyni od decyzji organu rentowego odmawiającej jej prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy wymagało ustalenia, od kiedy ubezpieczona H. Z. pozostawała częściowo niezdolna do pracy z powodu schorzeń dermatologicznych i czy orzeczona przez organ rentowy częściowa niezdolność do pracy ma charakter trwały czy okresowy. Pozostałe przesłanki do przyznania renty z tytułu niezdolności do pracy zostały spełnione przez ubezpieczoną i nie były kwestionowane przez organ rentowy w zaskarżonej decyzji.

Sporządzona na tę okoliczność opinia biegłego lekarza dermatologa dała podstawy do ustalania, że ubezpieczona od 15 lipca 2011 r., z powodu schorzeń dermatologicznych: świerzbiączki guzkowej i wyprysku rąk, pozostaje częściowo niezdolna do pracy zgodnie z posiadanymi kwalifikacjami. Biegła w swoich opiniach wskazał również, że schorzenie ubezpieczonej ma charakter przewlekły i ubezpieczona nie odzyska zdolności do wykonywania pracy na stanowisku salowej - sprzątającej, dlatego też orzeczona częściowa niezdolność do pracy ma charakter trwały. Biegła wskazał również, że powstanie częściowej niezdolności do pracy od 15 lipca 2011 r. uzasadnia dokumentacja medyczna znajdująca się w aktach sprawy, z której wynika, że ubezpieczona w okresie od 11-15 lipca 2011 r. była hospitalizowana z Klinice (...) w W., gdzie rozpoznano u niej wymienione schorzenia będące podstawą do orzeczenia częściowej niezdolności do pracy. Analizując przedmiotową opinię biegłego lekarza dermatologa (k.48, opinie uzupełniające k. 61 i 73) Sąd doszedł do przekonania, że stanowi ona miarodajny i wiarygodny dowód w sprawie, gdyż wydana została przez lekarza specjalistę, a ponadto poprzedzona została zapoznaniem się z dokumentacją lekarską wnioskodawczyni oraz jej badaniem. Opinia jest spójna i logiczna oraz należycie uzasadniona.

Opinię w powyższym kształcie zakwestionował ZUS. Wniósł przy tym o powołanie innego biegłego lekarza dermatologa wskazując, że biegła odniosła się tylko do zawodu: salowa – sprzątająca, a ubezpieczona pracowała wcześniej na stanowisku również sprzedawcy.

W ocenie Sądu zarzuty organu rentowego do opinii nie zasługują na uwzględnienie, dlatego wniosek o dopuszczenie dowodu z nowej opinii biegłego dermatologa został oddalony. Wskazać bowiem należy, iż zarówno przy wykonywaniu pracy na stanowisku salowej – sprzątającej, jak i zawodu fryzjerki, czy sprzedawcy ubezpieczona narażona byłaby na kontakt z wodą, środkami czystość, środkami dezynfekującymi, środkami kosmetycznymi, które zawierają substancje zapachowe, na które ubezpieczona jest uczulona. Kontakt z powyższymi substancjami zgodnie z opinią biegłego lekarza dermatologa w znacznym stopniu zaostrzałby przebieg choroby. Z powyższych względów ubezpieczona nie może pracować na stanowiskach pracy, gdzie zmuszona byłaby używać wskazane środki. Należy również zauważyć, iż na etapie postępowania przed organem rentowym organ rentowy przyznał, że ubezpieczona jest częściowo niezdolna do pracy.

W tym miejscu przywołać należy stanowisko Sądu Najwyższego wyrażone w wyroku z dnia 15 lutego 1974 r. w sprawie II CR 817/73, Lex nr 7404, zgodnie z którym sąd nie jest obowiązany dopuścić dowód z opinii kolejnych biegłych w każdym wypadku, gdy złożona opinia nie jest korzystna dla strony.

Warto mieć również na uwadze, iż przy ocenie opinii biegłych lekarzy sąd nie może zająć stanowiska odmiennego, niż wyrażone w tej opinii, na podstawie własnej oceny stanu faktycznego (wyrok SN z 13 października 1987 r., II URN 228/87, PiZS 1988/7/62). Mając na uwadze opinie biegłego dermatologa, który stwierdził, iż częściowa niezdolność do pracy u ubezpieczonej istniała od 15 lipca 2011 r. wskazać należy, iż powstała ona w okresie 18 miesięcy od ustania ostatniego okresu ubezpieczenia tj. od 03.12.2010 r. Powyższe powoduje, że spełniona została przez ubezpieczoną sporna przesłanka wynikająca z art. 57 ust. 1 pkt 3 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.

Mając na uwadze powyższe okoliczności Sąd na podstawie art.477 ¹⁴ § 2 kpc zmienił zaskarżoną decyzję i ustalił, że ubezpieczonej H. Z. przysługuje prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy w okresie od 1 października 2012 r. (tj. od pierwszego dnia miesiąca w którym został złożony wniosek, gdyż częściowa niezdolność do pracy powstała od 15 lipca 2011 r.) na stałe.

Mając powyższe na uwadze Sąd orzekł jak w wyroku.