Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 19 czerwca 2015r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 19 czerwca 2015r. w S.

odwołania K. D.

od decyzji Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego

z dnia 15 kwietnia 2013 r. Nr (...)

w sprawie K. D.

przeciwko Prezesowi Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego

o prawo do renty rolniczej

oddala odwołanie.

Sygn. akt IV U 674/13

UZASADNIENIE

Decyzja z dnia 15.04.2013 roku Prezes Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego odmówił wnioskodawcy K. D. przyznania prawa do renty rolniczej, ponieważ komisja lekarska Kasy orzeczeniem z dnia 11.04.2013 roku nie stwierdziła u niego całkowitej niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym. Nie został spełniony warunek określony w art. 21 ust. 1 i ust. 2 pkt 5 ustawy z dnia 20.12.1990 roku o ubezpieczeniu społecznym rolników (t.j. Dz. U. z 2008 r., Nr 50, poz. 291 ze zm.).

Od decyzji tej odwołanie złożył K. D., który wnosił o jej zmianę i przyznanie prawa do renty rolniczej. W uzasadnieniu odwołania ubezpieczony twierdził, że w dalszym ciągu jest osoba chorą i cały czas leczy się w poradni zdrowia psychicznego.

W odpowiedzi na odwołanie pozwany organ rentowy wnosi o oddalenie odwołania powołując się na argumentację zawarta w uzasadnieniu decyzji.

Sąd Okręgowy ustalił i zważył, co następuje:

Ubezpieczony K. D., urodzony (...), był uprawniony do renty rolniczej od dnia 25.01.2012 roku do 31.01.2013 roku. Przed upływem terminu pobierania renty złożył on wniosek do KRUS o przyznanie mu prawa do tego świadczenia na dalszy okres. Organ rentowy skierował wnioskodawcę na badania przez lekarza rzeczoznawcę, a później przez komisję lekarską Kasy. Ta ostatni stwierdziła u niego zaburzenia lękowo-depresyjne oraz chorobę współistniejącą, tj. obustronną przepuklinę pachwinową (k. 75 a.r.). W ocenie komisji lekarskiej schorzenia te nie naruszają sprawności organizmu ubezpieczonego w stopniu powodującym całkowitą niezdolność do pracy w gospodarstwie rolnym. Orzeczenie to stało się podstawą do wydania zaskarżonej decyzji z dnia 15.04.2013 roku (k. 67 a.r.).

W toku postępowania odwoławczego Sąd dopuścił dowód z opinii biegłych psychiatry i psychologa (k. 8-12 a.s.). Biegli po przeprowadzeniu badania oraz danych zawartych w aktach sprawy rozpoznali u K. D. zespół stresu pourazowego i organiczne zaburzenia osobowości i zachowania. Objawy te utrzymują się u badanego od 2009 roku. We wnioskach końcowych biegli uznali, że schorzenia te powodują całkowitą niezdolność do pracy w gospodarstwie rolnym jako kontynuacja poprzedniej niezdolności do pracy do stycznia 2015 roku. Do opinii tej zastrzeżenia złożył na rozprawie pełnomocnik organu rentowego, który podważył wiarygodność opinii z uwagi na to, że opiniujący biegli są bliską rodziną, to jest ojcem i córką. W związku z tym złożył wniosek o powołanie innych biegłych tych samych specjalności (k. 23 a.s.). Jednocześnie ubezpieczony złożył kartę informacyjną leczenia szpitalnego z oddziału neurologicznego z dnia 23.09.2013 roku z rozpoznaniem – stanu po napadzie padaczkowym (k. 22). W związku z tym Sąd uwzględnił wniosek dowodowy pełnomocnika organu rentowego i dopuścił dowód z opinii innych biegłych lekarza psychiatry i psychologa oraz z urzędu dopuścił dowód z opinii biegłego neurologa i ortopedy. Biegli neurolog i ortopeda zdiagnozowali u wnioskodawcy: padaczkę z napadami rzadkimi, okresowy zespół bólowy kręgosłupa L/S na podłożu zmian zwyrodnieniowych i dyskopatycznych bez upośledzenia jego funkcji ruchowej, początkowe zmiany zwyrodnieniowe stawów biodrowych bez upośledzenia sprawności chodu (k. 30 a.s.). W ocenie tych biegłych, schorzenia te nie powodują niezdolności do pracy ubezpieczonego. Stwierdzone rzadkie napady padaczkowe stanowią przeciwwskazania do wykonywania prac na wysokości, przy maszynach w ruchu i wysokiej temperaturze, a także w bezpośrednim kontakcie z energią elektryczną i ostrymi narzędziami. Podkreślili, iż opiniowany wymaga leczenia farmakologicznego i rehabilitacji w okresach zaostrzeń dolegliwości i wówczas może być okresowo niezdolny do pracy w ramach zasiłku chorobowego. Z kolei opiniujący zespół psychiatry i psychologa po przebadaniu wnioskodawcy oraz po zaznajomieniu się z dodatkową dokumentacją lekarską złożoną przez ubezpieczonego, tj. historią choroby z poradni zdrowia psychicznego, zdiagnozowali u wnioskodawcy organiczne zaburzenia depresyjno-lękowe (afektywne) F06.3 (k. 40 a.s.). Zdaniem tych biegłych schorzenie to nie powoduje niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym. W uzasadnieniu opinii biegli stwierdzili m.in. iż zaburzenia te uwarunkowane są zmianami organicznymi w CUN, etiologią tych zmian było nadużywanie alkoholu, a także skutki urazu w postaci padaczki. Schorzenia te wymagają leczenia psychiatryczno-farmakologicznego oraz wsparcia psychologicznego w ramach czasowej niezdolności. Na kolejnej rozprawie ubezpieczony złożył zastrzeżenia do opinii biegłych psychiatry i psychologa, natomiast nie kwestionował opinii neurologa i chirurga (k. 55 a.s.). Sąd wobec faktu, iż obydwie opinie psychiatryczno-psychologiczne były sprzeczne ze sobą zarówno w zakresie rozpoznanych schorzeń, jak i ich wpływu na zdolność do pracy w gospodarstwie rolnym, dopuścił z urzędu dowód z opinii kolejnego zespołu biegłych psychiatry i psychologa. Ubezpieczony złożył dodatkową dokumentację leczenia psychiatrycznego. Kolejni biegli rozpoznali u K. D.: organiczne zaburzenia osobowości i zachowania, ZZA w wywiadzie w okresie deklarowanej abstynencji, padaczkę ze sporadycznymi napadami, zaburzenia nerwicowe mieszane (k. 60 a.s.). W ocenie biegłych schorzenia te nie powodują całkowitej niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym opiniowanego. Wskazali, iż aktualne badanie psychiatryczne i psychologiczne nie ujawniło u opiniowanego choroby psychicznej cech upośledzenia umysłowego ani cech depresyjnego obniżenia nastoju. Zdaniem biegłych, analiza wpisów dokumentacji lekarskiej oraz obraz kliniczny wskazują przede wszystkim na zaburzoną osobowość prawdopodobnie na podłożu organicznym. Po sporządzeniu tej opinii ubezpieczony przedłożył kolejny dokument w postaci karty informacyjnej leczenia szpitalnego oddziału psychiatrycznego wystawionej dnia 21.04.2015 r. (k. 69 a.s.). Z karty tej wynikało, iż ubezpieczony przebywał na leczeniu szpitalnym przez około 1 miesiąc i rozpoznano u niego organiczne zaburzenia urojeniowe. Wobec tej nowej okoliczności Sąd zobowiązał ostatnio opiniujący zespół biegłych do wydania opinii uzupełniającej, w której odniosą się do omówionego wyżej dokumentu lekarskiego. Biegli po zapoznaniu się z kartą informacyjną podtrzymali swoją opinię co do rozpoznanych objawów ZZA i stwierdzili, że w czasie pobytu w szpitalu nie wykonano żadnej nowej diagnostyki w kierunku oceny zmian organicznych w OUN (k. 74 a.s.). Ponadto biegli argumentowali, iż ubezpieczony przyjął postawę roszczeniową wobec KRUS i prawdopodobnie nadużył celowo leków, co spowodowało wystąpienie u niego zaburzeń świadomości. Zdaniem biegłych opiniowany powinien w chwili obecnej korzystać ze zwolnienia lekarskiego przez okres kliku miesięcy, po czym powinien być ponownie szczegółowo przebadany. Na kolejnej rozprawie zarówno ubezpieczony, jak i pełnomocnik KRUS nie zgłaszali zastrzeżeń do opinii, ani też nie zgłaszali nowych wniosków dowodowych (k. 82 a.s.).

W ocenie Sądu Okręgowego, zebrany w sprawie materiał dowodowy wskazuje, iż istniały znaczne trudności w diagnozowaniu i ocenie schorzeń psychiatrycznych ubezpieczonego, w przeciwieństwie do schorzeń kręgosłupa i napadów padaczkowych. Strony nie kwestionowały opinii w tym zakresie. Odnośnie zaś opinii sądowo psychiatrycznych stwierdzić należy, iż dwie ostatnie wywołane opinie są wprawdzie różniące się co do rozpoznanych schorzeń, ale są zbieżne w swoich wnioskach co do wpływu tych schorzeń na możliwość wykonywania przez ubezpieczonego pracy w gospodarstwie rolnym. Opiniujące zespoły biegłych dysponowały szerszą dokumentacją lekarską dotychczasowego leczenia ubezpieczonego, albowiem ten sukcesywnie uzupełniał dokumenty składając kolejne karty informacyjne bądź historie choroby. Wnioski wypływające z tych dwóch ostatnich opinii są podobne i wskazują, że w sytuacji zaostrzeń choroby opiniowany powinien w szerszym stopniu korzystać z terapii farmakologicznej w ramach zasiłku chorobowego. Z opinii tych wypływa wniosek, iż stopień uszkodzenia CUN u wnioskodawcy jest niewielki i odpowiednie wsparcie psychologiczne może przynieść pożądane efekty. Sąd uznał, iż argumentacja zawarta w uzasadnieniu tych dwóch ostatnich opinii jest przekonywująca. Sąd nie podzielił natomiast rozpoznania i wniosków wypływających z opinii pierwszego zespołu biegłych psychiatry i psychologa. Są one rażąco sprzeczne z rozpoznaniami dwóch pozostałych zespołów biegłych.

Reasumując Sąd Okręgowy przyjął, że ubezpieczony nie jest całkowicie niezdolny do pracy w gospodarstwie rolnym w rozumieniu powołanego wyżej przepisu art. 21 ust. 1 i 2 ustawy o ubezpieczeniu społecznym rolników. Powoduje to, iż ubezpieczony nie jest uprawniony do renty rolniczej na dalszy okres.

W związku z powyższym Sąd na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. orzekł jak w sentencji.