Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

W., dnia 05-09-2014 r.

Sąd Rejonowy dla Wrocławia-Śródmieścia we Wrocławiu IX Wydział Cywilny w następującym składzie:

Przewodniczący:SSR Jolanta Malik

Protokolant:Maja Zając

po rozpoznaniu w dniu 26 sierpnia 2014 we W.

sprawy z powództwa Gminy W.

przeciwko J. W. (1), E. M.

o zapłatę

I.  zasądza solidarnie od pozwanych J. W. (1) i E. M. na rzecz strony powodowej Gminy W. kwotę 13.409,11 zł (trzynaście tysięcy czterysta dziewięć złotych jedenaście groszy) wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia 4 lipca 2013 do dnia zapłaty,

II.  umarza postępowanie w zakresie cofniętego powództwa,

III.  oddala powództwo w pozostałym zakresie,

IV.  zasądza od strony powodowej na rzecz pozwanej J. W. (1) kwotę 262,50 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania,

V.  nie obciąża pozwanej E. M. kosztami postępowania na rzecz strony powodowej.

Sygnatura akt IX Cupr 654/14

UZASADNIENIE

Strona powodowa Gmina W. wniosła o zasądzenie od pozwanych E. M. i J. W. (1) kwoty 23 423,24 zł z odsetkami ustawowymi liczonymi od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty oraz kosztami procesu.

Strona powodowa wskazała, iż na podstawie aneksu z dnia 15 marca 2003 roku nr (...)do umowy najmu z dnia 30 września 1997 roku pozwane zajmują lokal mieszkalny położonego we W.przy ul. (...). Z tego tytułu strona powodowa obciąża pozwane czynszem najmu oraz opłatami niezależnymi od właściciela płatnymi z góry na dzień 10 każdego miesiąca. Pozwane nie wywiązują się z ciążącego na nich zobowiązania. Na dzień 1 czerwca 2013 roku zaległość pozwanych z tego tytułu za okres od kwietnia do czerwca 2013 roku wynosiło 23 423,24 zł i składało się na nią naliczona na dzień 1 czerwca 2013 roku należność główna w kwocie 17 422,94 zł oraz naliczone na dzień 1 czerwca 2013 roku i skapitalizowane odsetki ustawowe za opóźnienie w kwocie 6 000,30 zł. Strona powodowa wezwała pozwane do zapłaty ciążącego na nich zadłużenia. Wezwanie pozostało bezskuteczne.

Sąd Rejonowy Lublin – Zachód VI Wydział Cywilny uwzględnił żądanie pozwu i w dniu 10 września 2013 roku wydał w sprawie rozpoznawanej pod sygnaturą akt VI Nc-e 1835370/13 nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym, w którym nakazał pozwanym zapłacić solidarnie stronie powodowej kwotę 23 423,24 zł z odsetkami ustawowymi liczonymi od kwoty 23 423,24 zł od dnia 4 lipca 2013 roku do dnia zapłaty oraz koszty procesu w kwocie 2 699,89 zł.

Od tego nakazu zapłaty pozwana J. W. (1) złożyła sprzeciw, w którym zaskarżyła nakaz zapłaty w całości. Pozwana wniosła o oddalenie powództwa w całości oraz o zasądzenie na jej rzecz kosztów procesu.

W uzasadnieniu sprzeciwu pozwana podniosła zarzut przedawnienia roszczenia w zakresie świadczeń za okres od kwietnia 2004 roku do czerwca 2010 roku wskazując, iż roszczenia o świadczenia okresowe oraz naliczane od nich odsetki ustawowe przedawniają się z upływem lat 3. Pozwana podała, że pozostające od lipca 2003 roku najemczyniami lokalu pozwane dokonały pomiędzy sobą podziału lokalu oraz porozumiały się w zakresie podziału czynszu najmu. Pozwana J. W. (1) zobowiązała się do uiszczania na rzecz strony powodowej czynszu najmu w wysokości 299,40 zł. W pozostałym zakresie tj. w kwocie ok. 400 zł czynsz najmu miała pokrywać pozwana E. M.. Pozwana J. W. (1) systematycznie uiszcza na rzecz strony powodowej przypadającą na jej rzecz część czynszu najmu. W okresie trzech ostatnich lat pozwana łącznie uiściła z tytułu czynszu najmu kwotę 13 258,08 zł. Wskazana przez stronę powodową zaległość powstała tylko i wyłącznie na skutek nieregulowania przez pozwaną E. M. przypadającej na nią części zobowiązania z tytułu czynszu najmu. Dochodzenie przez stronę powodową od pozwanej J. W. (1) zaległości z tytułu czynszu najmu uznać należało za sprzeczne z zasadami współżycia społecznego. Pozwana wystąpiła do strony powodowej o zawarcie z nią aneksu do umowy najmu w wyniku, którego stałaby się stroną umowy. Strona powodowa aneksu takiego nie przedłożyła.

Postanowieniem z dnia 18 października 2013 roku Sąd Rejonowy Lublin – Zachód VI Wydział Cywilny stwierdził skuteczne wniesienie sprzeciwu od nakazu zapłaty oraz utratę jego mocy w całości i przekazał sprawę do rozpoznania tutejszemu Sądowi.

Po uzupełnieniu pozwu oraz sprzeciwu od nakazu zapłaty w trybie art. 505 ³⁷ k.p.c. strony podtrzymały swoje stanowiska Dodatkowo strona powodowa wskazała, iż odsetki za opóźnienie naliczone zostały na dzień 31 lipca 2013 roku i zsumowane z wartością należności głównej.

Pismem z dnia 27 maja 2014 roku pozwana E. M. zakwestionowała prawidłowość wyliczenia należności głównej i odsetek oraz podniosła zarzut przedawnienia roszczenia.

Pismami z dnia 12 czerwca 2014 roku i z dnia 26 czerwca 2014 roku strona powodowa ograniczyła powództwo do kwoty 14 176,60 zł wraz ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia wytoczenia powództwa do dnia zapłaty oraz kosztami postępowania, cofając powództwo co do kwoty 9 246,64 zł bez zrzeczenia się roszczenia.

Strona powodowa wskazała, iż na żądaną kwotę 14 176,60 zł składała się kwota 11 966,94 zł tytułem nieopłaconych należności czynszowych i opłat za użytkowanie zajmowanego przez pozwane lokalu za okres od lipca 2010 roku do końca maja 2013 roku oraz odsetki ustawowe liczone od dnia następującego po dniu wymagalności poszczególnych należności do dnia 31 maja 2013 roku w wysokości 2 209,96 zł. Wpłaty dokonane przez pozwane w okresie nieobjętym zarzutem przedawnienia rachowane były zgodnie ze wskazaniem na poczet bieżących należności.

Pismem z dnia 24 sierpnia 2014 roku pozwana E. M. wniosła o umorzenie zadłużenia względem strony powodowej. Pozwana wskazała, iż ma 67 lat, porusza się o kulach i cierpi na cukrzycę, nadciśnienie i zaburzenia krążenia oraz nie posiada środków finansowych ani na zapłatę zadłużenia, ani na pokrycie kosztów własnego leczenia.

* * *

Sąd ustalił w sprawie następujący stan faktyczny :

W dniu 30 września 1997 roku pozwana E. M. (Najemca) zawarła ze stroną powodową Gminą W. (Wynajmujący) umowę najmu lokalu mieszkalnego nr (...) położonego we W. przy ul. (...). Z tytułu najmu Najemca obowiązany był opłacać czynsz oraz opłaty niezależne od Wynajmującego, przez które strony rozumiały opłaty: za dostawę do lokalu zimnej wody, wywóz śmieci i energię elektryczną (§ 5 i § 6 umowy). W razie zwłoki w uiszczaniu należności z tytułu czynszu i opłat Wynajmującemu służyło prawo naliczania odsetek w ustawowej wysokości (§ 6 ust. 5 umowy). Czynsz i opłaty płatne były z góry do 10 dnia każdego miesiąca (§ 4 ust. 2 i § 6 ust. 4 umowy).

Jako osoby wspólnie zamieszkujące z Najemcą wskazano w treści umowy jej brata J. W. (2), bratową J. W. (1) i osobę obcą J. S..

Dowód :

⚫

umowa najmu lokalu mieszkalnego, k. 11, 12 akt I Co 1102/14

Za okres od lipca 2010 roku do grudnia 2010 roku opłaty za czynsz i media wynosiły 521,03 zł miesięcznie, za okres od stycznia 2011 roku do lutego 2011 roku 521,49 zł miesięcznie, za okres od marca 2011 roku do maja 2011 roku 529,66 zł miesięcznie, za okres od czerwca 2011 roku do września 2011 roku 531,66 zł miesięcznie, za okres od października 2011 roku do lutego 2012 roku 598,54 zł miesięcznie, za okres od marca 2012 roku do maja 2012 roku 604,24 zł miesięcznie, za okres od czerwca 2012 roku do września 2012 roku 605,44 zł miesięcznie, za okres od października 2012 roku do stycznia 2013 roku 670,56 zł miesięcznie, za luty 2013 roku 690,66 zł, za okres od marca 2013 roku do maja 2013 roku 695,61 zł miesięcznie. Łącznie za okres od lipca 2010 roku do maja 2013 roku pozwane powinny były uiścić kwotę 20 571,69 zł z tytułu opłat za czynsz i media.

Pozwane dokonywały nieregularnych wpłat z tytułu opłat za czynsz i media. Tytułem bieżących opłat wpłacono: dnia 5 sierpnia 2010 roku kwotę 589,74 zł, dnia 19 sierpnia 2010 roku kwoty 196,58 zł i 71,40 zł, dnia 27 października 2010 roku kwoty 23,80 zł i 196,58 zł, dnia 14 stycznia 2011 roku kwotę 95,20 zł, dnia 7 marca 2011 roku kwotę 393,16 zł, dnia 8 listopada 2011 roku kwoty 23,80 zł i 196,58 zł, dnia 6 grudnia 2011 roku kwoty 23,80 zł i 196,58 zł, dnia 8 marca 2012 roku kwoty 71,40 zł i 196,58 zł, dnia 11 czerwca 2012 roku kwoty 71,40 zł i 589,74 zł, dnia 10 lipca 2012 roku kwoty 47,60 zł i 393,16 zł, dnia 3 września 2012 roku kwoty 214,45 zł i 30 zł, dnia 21 września 2012 roku kwoty 214,45 zł i 30 zł. Wpłacone w dniach 27 stycznia 2011 roku, 22 kwietnia 2011 roku, 1 czerwca 2011 roku, 6 września 2011 roku, 10 października 2011 roku i 14 lutego 2012 roku kwoty po 393,16 zł oraz wpłacone w dniach 22 kwietnia 2011 roku, 1 czerwca 2011 roku, 6 września 2011 roku i 10 października 2011 roku kwoty po 47,60 zł przeznaczone miały zostać po połowie tj. odpowiednio po 196,58 zł i po 23,80 zł na poczet należności bieżących oraz należności zaległych. Dnia 21 listopada 2012 roku dokonano wpłat kwoty 72,08 zł tytułem dopłaty za media za okres od kwietnia do października i listopad 2012 roku oraz kwoty 448,41 zł tytułem dopłaty za okres od kwietnia do października i listopad 2012 roku. Dnia 21 grudnia 2012 roku dokonano wpłat kwoty 30,76 zł tytułem mediów za grudzień 2012 roku i kwoty 254,90 zł tytułem czynszu za grudzień 2012 roku. Dnia 21 lutego 2013 roku dokonano wpłat kwoty 30,76 zł tytułem mediów za luty 2013 roku i kwoty 254,90 zł tytułem czynszu za luty 2013 roku. Dnia 18 marca 2013 roku dokonano wpłat kwoty 30,76 zł tytułem mediów za marzec 2013 roku i kwoty 254,90 zł tytułem czynszu za marzec 2013 roku. Dnia 11 kwietnia 2013 roku dokonano wpłat kwoty 30,76 zł tytułem mediów za kwiecień 2013 roku i kwoty 254,90 zł tytułem czynszu za kwiecień 2013 roku. Dnia 15 maja 2013 roku dokonano wpłat kwoty 69,19 zł tytułem mediów za maj 2013 roku i kwoty 254,90 zł tytułem czynszu za maj 2013 roku. Dnia 11 stycznia 2013 roku dokonano wpłat kwot 30,76 zł i 254,90 zł. W dniu 29 października 2012 roku wpłacono kwoty 35 zł i 268,10 zł bez tytułu płatności. Suma dokonanych w okresie od lipca 2010 roku do maja 2013 roku wpłat wynosiła 8 991,34 zł.

Na korzyść pozwanych dokonano korekt zadłużenia na łączną kwotę 341,64 zł. Zadłużenie lokalu za okres od dnia 10 lipca 2010 roku do dnia 31 maja 2013 roku z tytułu opłat czynszowych oraz opłat za media wynosiło 13 409,11 zł. Skapitalizowane na dzień 31 maja 2013 roku odsetki ustawowe od zadłużenia z tytułu opłat za czynsz i media wynosiły 2 170,40 zł.

Dowód :

⚫

kartoteka finansowa lokalu, k. 13 – 17 akt I Co 1102/14,

⚫

dowody wpłat, k. 9 str. 2 – k. 32

Pismem z dnia 27 lutego 2013 roku, doręczonym dnia 12 marca 2013 roku, strona powodowa wezwała pozwaną E. M. do zapłaty kwoty 15 826,52 zł wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia wymagalności do dnia zapłaty w terminie miesiąca od daty otrzymania wezwania. Wskazano, iż kwota zadłużenia ustalona wg stanu na dzień 31 stycznia 2013 roku nie uwzględniała odsetek ustawowych.

Dowód :

⚫

wezwanie do zapłaty z dnia 27.02.2013 r. wraz z dowodem odbioru, k. 18 akt I Co 1102/14

Przeciwko pozwanej E. M.prowadzone są postępowania egzekucyjne. Zadłużenie pozwanej względem Spółdzielczej Kasy Oszczędnościowo – Kredytowej (...)w G.wynosiło na dzień 24 września 2013 roku 80 336,91 zł.

Dowód :

⚫

zarządzenie Komornika Sądowego przy SR dla Wrocławia – Śródmieścia J. K. z dnia 24.09.2013 r., k. 112,

⚫

decyzja ZUS z dnia 11,03.2014 r., k. 113

* * *

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie jedynie w części.

Strona powodowa domagała się pierwotnie zasądzenia na swoją rzecz od pozwanych solidarnie kwoty 23 423,24 zł, na którą składała się należność główna w kwocie 17 422,94 zł oraz skapitalizowane odsetki w kwocie 6 000,30 zł.

Strona powodowa uznając zasadność podniesionego przez pozwane zarzutu przedawnienia roszczeń płatnych do dnia 4 lipca 2010 roku cofnęła pozew w zakresie kwoty 9 246,64 zł i tym samym ograniczyła żądanie zapłaty do kwoty 14 176,60 zł, na którą składała się kwota należności głównej w wysokości 11 966,94 zł oraz skapitalizowane odsetki ustawowe w kwocie 2 209,96 zł. Zgodnie z treścią art. 203 § 1 k.p.c. pozew może być cofnięty bez zezwolenia pozwanego aż do rozpoczęcia rozprawy, a jeżeli z cofnięciem połączone jest zrzeczenie się roszczenia – aż do wydania wyroku. Natomiast jeżeli powód cofnął ze skutkiem prawnym pozew, sąd wydaje postanowienie o umorzeniu postępowania, o czym stanowi art. 355 § 1 k.p.c. Stosownie do treści art. 203 § 4 k.p.c., Sąd uznał cofnięcie pozwu za dopuszczalne, stwierdzając, że brak jest okoliczności wskazujących, aby ta czynność procesowa była sprzeczna z prawem lub zasadami współżycia społecznego albo zmierzała do obejścia prawa. Dlatego też niniejsze postępowanie co do kwoty 9 246,64 zł należało umorzyć.

Stronę powodową łączyła z pozwaną E. M. umowa najmu lokalu mieszkalnego położonego we W. przy ul. (...) zawarta dnia 30 września 1997 roku. Przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz, o czym stanowi art. 659 § 1 k.c. Poza koniecznością uiszczania opłat z tytułu czynszu umowa najmu przewidywała również obowiązek uiszczania opłat za dostawę do lokalu zimnej wody, wywóz śmieci oraz energię elektryczną. Zgodnie z treścią art. 688 ¹ § 1 k.c. za zapłatę czynszu i innych należnych opłat odpowiadają solidarnie z najemcą stale zamieszkujące z nim osoby pełnoletnie. Tym samym poza pozwaną E. M. zobowiązaną do uiszczania opłat czynszowych oraz opłat za wskazane wyżej media była również wspólnie z nią zamieszkująca pozwana J. W. (1). Solidarna odpowiedzialność, o której mowa w przywołanym art. 688 ¹ § 1 k.c. przesądza jednoznacznie, iż opłaty czynszowe oraz pozostałe opłaty związane bezpośrednio z istniejącym stosunkiem najmu lokalu obciążają stale zamieszkujące w lokalu osoby pełnoletnie bez względu na fakt czy są one najemcą, czy też nie, w całości. Wszelkie ewentualne ustalenia w zakresie sposobu uiszczania tychże opłat poczynione pomiędzy lokatorami nie są wiążące dla wynajmującego. Dlatego też podział sposobu korzystania z lokalu i uzgodnienia poczynione przez pozwane w zakresie wysokości opłat uiszczanych przez każdą z nich, nie wyłączało odpowiedzialności żadnej z pozwanych względem strony powodowej z tytułu powstałego zadłużenia związanego z niepełnym i nieregularnym uiszczaniem opłat. Okoliczności która z pozwanych i w jakiej wysokości dokonywała wpłat pozostawało zatem bez znaczenia dla rozpoznania niniejszej sprawy i twierdzenia w taj materii mogły stanowić jedynie podstawę ewentualnego roszczenia regresowego pomiędzy pozwanymi. W dochodzeniu natomiast przez stronę powodową należnych jej świadczeń nie sposób doszukać się przejawów naruszenia zasad współżycia społecznego. Przeciwnie za naruszenie takowe można było by uznać działania jednostki samorządu terytorialnego, która należne jej opłaty pobiera wybiórczo jedynie od niektórych osób spośród ogółu jej mieszkańców, na których dany obowiązek fiskalny ciąży.

Wobec podniesienia przez pozwaną E. M. zarzutu niewłaściwego wyliczenia zadłużenia zarówno w zakresie należności głównej, jak i skapitalizowanych odsetek, koniecznym okazało się dokonanie weryfikacji prawidłowości dokonanych przez stronę powodową wyliczeń. Wszelkie dokonywane wpłaty należało zaliczać na poczet nieprzedawnionych należności zgodnie ze wskazaniami wpłacających umieszczonymi na dowodach wpłat. Zgodnie z treścią umowy najmu wszelkie opłaty wnoszone miały być do 10 dnia każdego miesiąca. Tym samym wobec oznaczenia w tytule płatności, iż zapłata dokonywana była na poczet należności bieżących, należało przyjąć, iż dana wpłata dokonywana była nie zawsze za miesiąc, w którym została wniesiona, ale częstokroć za miesiąc przyszły. Przykładowo zatem opłaty uiszczone w dniu 27 października 2010 roku na należności bieżące należało zaliczyć na poczet opłat, których termin płatności mijał dnia 10 listopada 2010 roku. Pomimo bowiem uiszczenia opłat tych w październiku nie mogły zostać one zaliczone na poczet należności za ten miesiąc, albowiem termin płatności za dany miesiąc, jak już wskazano upływał 10 dnia każdego miesiąca i należności za miesiąc październik 2010 roku nie uiszczone do dnia 10 października 2010 roku stawały się zaległościami. Opłaty te zaliczane zatem musiały zostać na miesiąc następny, czyli w przywołanym przypadku na listopad 2010 roku. Dopiero precyzyjne oznaczenie za jaki miesiąc opłaty są dokonywane, jak czyniono począwszy od listopada 2012 roku pozwalało przypisywać dane opłaty do miesięcy, w których były wnoszone, nawet w przypadku opóźnienia w terminowym ich uiszczeniu tj. do 10 dnia miesiąca. W ocenie Sądu dokonane w dniu 29 października 2012 roku wpłaty, których tytułu nie wskazano, należało zaliczyć również na poczet opłat bieżących. Natomiast opłaty dokonane w dniu 11 stycznia 2013 roku, wobec braku czytelnego potwierdzenia ich dokonania zaliczone zostały w drodze analogii na poczet należności za styczeń 2013 roku, albowiem począwszy od listopada 2012 roku w tytułach uiszczanych opłat precyzyjnie wskazywano, iż dotyczą one miesiąca, w którym były uiszczanie (należności za listopad i grudzień 2012 roku oraz za luty, marzec, kwiecień i maj 2013 roku). Wszelkie ewentualne nadpłaty oraz dokonane przez stronę powodową korekty na korzyść pozwanych, a także wpłaty dokonywane tytułem opłat zaległych należało zaliczać na poczet najstarszego, nieprzedawnionego zadłużenia z tytułu należności głównej.

W ten sposób uwzględniając dokonywane przez pozwane wpłaty oraz poczynione na ich korzyść korekty ustalono, iż uznania na rachunku lokalu wyniosły począwszy od lipca 2010 roku do końca maja 2013 roku łącznie 9 332,98 zł (wpłaty w kwocie 8 991,34 zł + korekty w kwocie 341,64 zł). W nieprzedawnionym okresie pozwane winny były natomiast uiścić na rzecz strony powodowej kwotę 20 571,69 zł z tytułu opłat czynszowych i opłat za media. Od zadłużenia za okres od dnia 11 lipca 2010 roku do dnia 31 maja 2013 roku Sąd wyliczył odsetki ustawowe w łącznej wysokości 2 170,40 zł. Tym samym pozwane winne były uiścić na rzecz strony powodowej kwotę 22 742,09 zł (20 571,69 zł + 2 170,40 zł) z tytułu opłat za czynsz oraz za media za okres od dnia 4 lipca 2010 roku do dnia 31 maja 2013 roku wraz z odsetkami. Dlatego też zasądzono od pozwanych solidarnie na rzecz strony powodowej kwotę 13 409,11 zł (22 742,09 zł – 9 332,98 zł) w pozostałym zakresie powództwo oddalając.

O odsetkach od kwoty zasądzonej orzeczono na podstawie art. 481 k.c., który stanowi, że jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Strona powodowa domagała się przyznania na swoją rzecz odsetek ustawowych od zasądzonej kwoty począwszy od dnia wniesienia pozwu tj. od dnia 4 lipca 2013 roku. Zdaniem Sądu nie wystąpiły jakiekolwiek przesłanki, ażeby żądaniu temu odmówić zasadności.

O kosztach procesu sąd orzekł zgodnie z zasadą stosunkowego rozdzielenia kosztów, wyrażoną w treści art. 100 k.p.c., a także na podstawie art. 102 k.p.c.

Strona powodowa wygrała sprawę jedynie w 57 %.

Koszty poniesione przez stronę powodową to: opłata sądowa od pozwu w kwocie 293 zł, opłata uzupełniająca od pozwu w kwocie 7 zł oraz koszty zastępstwa procesowego w wysokości 2 400 zł. Łącznie: 2 770 zł x 57 % = 1 539 zł. Ponieważ pozwane poniosły koszty w różnej wysokości, należało należne stronie powodowej koszty rozdzielić pomiędzy te pozwane. Tym samym stronie powodowej od każdej z pozwanych należała się kwota 769,50 zł (1 539 zł / 2).

Koszty poniesione przez pozwaną J. W. (1) to: koszty zastępstwa procesowego w wysokości 2 400 zł. Łącznie: 2 400 zł x 43 % = 1 032 zł.

1 032 zł – 769,50 zł = 262,50 zł, Sąd zatem zasądził od strony powodowej na rzecz pozwanej J. W. (1) łącznie koszty procesu w wysokości 262,50 zł (pkt IV sentencji wyroku).

Pozwana E. M. nie poniosła żadnych kosztów.

Biorąc pod uwagę podeszły wiek pozwanej E. M., jej problemy zdrowotne, a także ciężką sytuację majątkową wynikającą m. in. z prowadzonych przeciwko niej kilku postępowań egzekucyjnych, z których tylko w jednym dochodzona kwota przekraczała 80 000 zł, Sąd postanowił nie obciążać pozwanej tej kosztami na rzecz strony powodowej.

Mając powyższe okoliczności na uwadze, Sąd podjął rozstrzygnięcia zawarte w sentencji wyroku.