Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 3 listopada 2015 r.

Sąd Rejonowy w Olsztynie Wydział IX Karny

w składzie:Przewodniczący: SSR Joanna Sienicka

Protokolant: sekretarz sądowy Anna Ostromecka

Bez udziału oskarżyciela publ.

po rozpoznaniu w dniu 30. 06, 17.09 , i 27 .10. 2015 r. sprawy

1. S. F.

s. A. i A. z domu R. , ur. (...) w miejscowości G.

obwinionego o to, że: w dniu 18.12.2014r. około godziny 13:10 w O. na skrzyżowaniu ul. (...) z ul. (...) kierując samochodem marki I. o nr rej. (...) nie zachował bezpiecznego odstępu od poprzedzającego samochodu marki D. (...) o nr rej. (...) doprowadzając do zderzenia z tym pojazdem powodując jego uszkodzenie oraz zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym

- tj. za wykroczenie z art. 86 § 1 kw w zw. z art. 19 ust. 2 pkt. 3 ustawy Prawo o ruchu drogowym,

2.W. K. (1)

s. J. i H. z domu Z. ,ur. (...) w B.

obwinionego o to, że: w dniu 18.12.2014r. około godziny 13:10 w O. na ul. (...) kierując samochodem marki D. (...) o nr rej. (...) podczas zmiany pasa ruchu z lewego na prawy nie sygnalizował w prawidłowy sposób tego manewru

- tj. za wykroczenie z art. 97 kw w zw. z art. 22 ust. 5 ustawy Prawo o ruchu drogowym,

ORZEKA:

I obwinionego S. F. uniewinnia od popełnienia zarzucanego mu czynu;

II obwinionego W. K. (1) uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu i za to na podstawie 97 kw w zw. z art. 22 ust. 5 ustawy Prawo o ruchu drogowym skazuje go, wymierzając na podstawie art. 97 kw karę 300(trzysta) złotych grzywny;

III na podstawie art. 118 § 1 kpw i art. 3 ust. 1 w zw. z art. 21 pkt. 2 ustawy o opłatach w sprawach karnych obciąża obwinionego W. K. (1) zryczałtowanymi wydatkami postępowania w kwocie 100 (sto) złotych i opłatą w kwocie 30 (trzydzieści) złotych;

IV na podstawie art. 118§2kpw w części uniewinniającej koszty postępowania ponosi Skarb Państwa .

Sygn akt IX W 2034/15

UZASADNIENIE

S. F. został obwiniony o popełnienie wykroczenia z art. 86 § 1 kw w zw. z art. 19 ust. 2 pkt. 3 ustawy Prawo o ruchu drogowym polegającego na tym, że w dniu 18 grudnia 2014 r. około godziny 13:10 w O. na skrzyżowaniu ul. (...) z ul. (...) kierując samochodem marki I. o nr rej. (...) nie zachował bezpiecznego odstępu od poprzedzającego samochodu marki D. (...) o nr rej. (...) doprowadzając do zderzenia z tym pojazdem powodując jego uszkodzenie oraz zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym.

W. K. (1) został obwiniony o popełnienie wykroczenia z art. 97 kw w zw. z art. 22 ust. 5 ustawy Prawo o ruchu drogowym polegającego na tym, że w dniu 18 grudnia 2014 r. około godziny 13:10 w O. na ul. (...) kierując samochodem arki D. (...) o nr rej. (...) podczas zmiany pasa ruchu z lewego na prawy nie sygnalizował w prawidłowy sposób tego manewru.

W dniu 18 grudnia 2014 r. obwiniony S. F. poruszał się pojazdem marki I. o nr rej. (...). Jechał prawym pasem ul. (...) od strony ul. (...) w kierunku ul. (...). Obwiniony W. K. (1) poruszał się w tym samym kierunku pojazdem marki D. (...) o nr rej. (...) lewym pasem ruchu ul. (...). Przed skrzyżowaniem z ul (...) , z uwagi na stojące na lewym pasie ruchu pojazdy, które oczekiwały na możliwość skrętu w lewo w ul (...) , obwiniony W. K. wykonał manewr zmiany pasa ruchu z lewego na prawy. Obwiniony W. K. nie sygnalizował powyższego manewru. Wjechał wprost przed poruszający się prawym pasem ruchu pojazd obwinionego S. F. zmuszając go tym samym do podjęcia manewru obronnego w postaci gwałtownego hamowania. Obwiniony W. K. po zmianie pasa ruchu zbliżając się do skrzyżowania pomimo, iż wyświetlany był na nim sygnał zielony dla jego kierunku ruchu, zatrzymał swój samochód. Obwiniony S. F. z uwagi na zmniejszenie bezpiecznej odległości między pojazdami z powodu wcześniej wykonanego przez W. K. manewru zmiany pasa ruchu i hamowania , nie miał możliwości uniknięcia zderzenia . Najechał na tył pojazdu D. (...) powodując zderzenie pojazdów i ich uszkodzenie.

W wyniku zdarzenia w pojeździe marki D. (...) o nr rej. (...) uszkodzeniu uległ zderzak tylny, który został zarysowany. Natomiast w pojeździe marki I. o nr rej. (...) uszkodzony został przód pojazdu - stłuczony reflektor przedni oraz wgnieciona maska przednia.

Do zdarzenia doszło na ul. (...), w miejscu gdzie wydzielone są po dwa pasy ruchu w każdym kierunku. Pasy ruchu w kierunku skrzyżowania z ul. (...), przed w/w skrzyżowaniem , rozdzielone są linią ciągłą o długości 21 m. Nawierzchnia jezdni jest asfaltowa, bez ubytków w jezdni. Natężenie ruchu pojazdów w miejscu zdarzenia było duże. Ruch na skrzyżowaniu kierowany był sprawną sygnalizacją świetlną. Warunki drogowe były dobre, bez ograniczeń widoczności. Jezdnia byłą mokra po opadach deszczu. Temperatura otoczenia dodatnia około 5º C.

(dowód: notatka urzędowa k. 7, k. 10, k.18, k. 26, karta zdarzenia drogowego k. 9, wydruk z bazy (...) dot. obwinionego S. F. k. 11-12, k. 17, protokół oględzin monitoringu k. 16, k. 27, nagranie z monitoringu na płycie(...) k. 25, wydruk z bazy (...) dot. obwinionego W. K. k. 28-32, schemat sygnalizacji świetlnej k. 93-100, opinia biegłego E. R. k. 59-73, k. 105-109, zeznania biegłego E. R. k. 80-81v., k. 118-118v., wyjaśnienia obwinionego S. F. k. 55v., zeznania R. C. k. 56, zeznania P. M. k. 56v.)

Obwiniony S. F. nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Wyjaśnił, że zbliżając się do skrzyżowania ul. (...) z ul. (...) poruszał się prawym pasem ruchu. Na lewym pasie ruchu stały pojazdy oczekując na możliwość przejazdu. Obwiniony S. F. wyjaśnił, że obwiniony W. K. manewr zmiany pasa ruchu wykonał bezpośrednio przed jego samochodem, w odległości zaledwie kilku metrów zajeżdżając mu drogę. Widząc to od razu zaczął gwałtownie hamować. Zaznaczył że w jego cenie nie doszłoby do zdarzenia, gdyby W. K. po wjechaniu na prawy pas ruchu nie zatrzymał się na nim bez uzasadnionej przyczyny, bowiem sygnalizator nadal wyświetlał sygnał zielony dla ich kierunku i możliwy był przejazd przez skrzyżowanie. S. F. podkreślił, że manewr zmiany pasa ruchu jak i następujące po nim zatrzymanie pojazdu D. było dla niego dużym zaskoczeniem. Wyjaśnił, że zbliżając się do skrzyżowania skupiony był na sygnalizacji i przejściu dla pieszych, które jest przed skrzyżowaniem. Manewr wykonany przez W. K. był niespodziewany, dodatkowo zmiana pasa ruchu nie była przez niego sygnalizowana kierunkowskazem. S. F. wyjaśnił, że wykonując manewry obronne zaczął hamować i odbił w prawo. W czasie hamowania zablokowały mu się koła, gdyż było to gwałtowane hamowanie.

Obwiniony W. K. również nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu wykroczenia. Wyjaśnił, że manewr zmiany pasa ruchu wykonał prawidłowo i w trakcie jego wykonywanie miał włączony kierunkowskaz. Wyjaśnił, że wykonując manewr zmiany pasa ruchu nie widział w lusterku pojazdu S. F.. Ponadto zmieniał pas ruchu w czasie jazdy i nie stał w korku na lewym pasie ruchu. Ponadto zatrzymał się przed skrzyżowaniem ponieważ na sygnalizatorze zapaliło się czerwone światło. Dodatkowo obwiniony W. K. przyznał, że w dniu zdarzenia nie posiadał uprawnień, które wcześniej miał cofnięte za przekroczenie dopuszczalnego limitu punków i nie zdążył ponownie wyrobić uprawnień.

Sąd podzielił w całości i uznał za wiarygodne wyjaśnienia S. F. ponieważ są jasne, spójne i logiczne oraz korespondują z innymi dowodami zgromadzonymi w sprawie w tym z nagraniem z monitoringu oraz opinią biegłego z zakresu ruchu drogowego. Sąd podzielił argumentację w/w obwinionego , iż nie miał on możliwości uniknięcia zdarzenia, gdyż manewr zmiany pasa ruchu wykonany przez W. K. bezpośrednio przed jego pojazdem, po którym nastąpiło hamowanie pojazdu D., uniemożliwiły mu wykonanie skutecznych manewrów obronnych. S. F. poza gwałtowanym hamowaniem próbował również odbić w prawo aby uniknąć najechania na pojazd D.. Nawierzchnia jezdni była mokra.

Odmiennie Sąd ocenił wyjaśnienia W. K. . Są one nielogiczne, niespójne i pozostają w oczywistej sprzeczności z pozostałymi dowodami zgromadzonymi w niniejszej sprawie w tym przede wszystkim z nagraniem z monitoringu oraz opinią biegłego z zakresu ruchu drogowego . Z nagrania jednoznacznie wynika, iż obwiniony W. K. nie sygnalizował manewru zmiany pasa ruchu i wykonał go bezpośrednio przed pojazdem marki I. nie ustępując mu pierwszeństwa i zmuszając do wykonania manewrów obronnych.

Niewątpliwie istotnym i w pełni obiektywnym dowodem w niniejszym postępowaniu jest nagranie z monitoringu. Na nagraniu widoczny jest zarówno moment zmiany pasa ruchu przez obwinionego W. K., jak i moment zderzenia obu samochodów. Na nagraniu wyraźnie widać, że obwiniony W. K. zmieniał pas ruchu po dojechaniu do kolumny pojazdów oczekujących na lewym pasie ruchu na możliwość przejazdu przez skrzyżowanie i skrętu w lewo w ul (...). W. K. nie sygnalizował powyższego manewru kierunkowskazem. Nie jest widoczne by kierunkowskaz w jego pojeździe był włączony , tak jak widać to w innych pojazdach znajdujących się na nagraniu. Obwiniony W. K. wjechał na prawy pas bezpośrednio przed poruszający się nim pojazd S. F.. Obwiniony S. F. hamował , wówczas W. K. zamiast przejechać przez skrzyżowanie zatrzymał się przed sygnalizatorem. Manewr ten jest niezrozumiały, bowiem analiza nagrania pozwala stwierdzić, że wbrew twierdzeniom W. K. , w tym czasie nadal nadawany był sygnał zielony dla jego kierunku ruchu. Świadczy o tym fakt, iż z przeciwnego kierunku, w stronę ul. (...) jechały pojazdy na wprost , a ponadto zamknięty był ruch dla pieszych. Co więcej analiza nagrania i schematu działania sygnalizacji świetlnej pozwala stwierdzić, iż dla kierunku z którego poruszali się obwinieni sygnał zielony nadawany jest dłużej aby umożliwić wykonanie manewru skrętu w lewo kierującym skręcającym z ul. (...) w ul. (...). (faza (...) dla poruszających się w kierunku jak obwinieni oraz faza (...) dla kierunku przeciwnego). Zatem trudno uznać za wiarygodne twierdzenia W.K., że na sygnalizatorze dla kierunku, w którym poruszali się obwinieni, wyświetlany był sygnał czerwony. Już po zatrzymaniu się W. K. i zderzeniu obu samochodów z kierunku przeciwnego widoczne są przejeżdżające przez skrzyżowanie pojazdy. Ruch z kierunku przeciwnego zostaje zatrzymany już po przedmiotowym zderzeniu , a ruszają pojazdy skręcające w lewo w ul. (...). Manewr skrętu w lewo wykonują cztery pojazdy i dopiero po tym otwiera się ruch dla pieszych na ul. (...) oraz dla pojazdów wyjeżdżających z ul. (...). Ze schematu wynika, że nie ma możliwości aby dla kierunku z którego jechali obwinieni paliło się czerwone światło a dla kierunku przeciwnego nadal emitowane było światło zielone. Zauważyć także należy, iż ze schematu jednoznacznie wynika, iż po zapaleniu się światła czerwonego dla kierunku obwinionych po chwili zapala się światło zielone dla pieszych przechodzących przez ul. (...). Z analizy nagrania wynika, że światło zielone dla pieszych zapala się dopiero po wykonaniu manewru skrętu przez skręcających w ul. (...), po niemal 16 sekundach od zderzenia się pojazdów. Ze schematu wynika, że zielone światło dla pieszych zapala się po 4 s od zapalenia się czerwonego dla kierunku z którego jechali obwinieni.

Mając powyższe na uwadze Sąd nie podzielił wyjaśnień obwinionego W. K., że jego zatrzymanie prze sygnalizatorem wynikało z warunków ruchu i zapalenia się czerwonego światła.

W toku postępowania Sąd dopuścił dowód z opinii biegłego z zakresu ruchu drogowego E. R.. Biegły po zapoznaniu się ze zgromadzonym materiałem dowodowym, przeprowadzonymi oględzinami miejsca zdarzenia stwierdził, iż zasady ruchu drogowego naruszył jedynie obwiniony W. K., bowiem wykonał manewr zmiany pasa ruchu bez zachowania szczególnej ostrożności i uwzględnienia poruszającego się pasem prawym pojazdu drugiego z obwinionych. Ponadto po zmianie pasa ruchu wykonał manewr hamowania, który uniemożliwił S. F. podjęcie skutecznych manewrów obronnych i unikniecie zderzenia pojazdów. Biegły ustalił , iż obwiniony W. K. od momentu zmiany pasa ruchu z lewego na prawy do chwili zdarzenia przejechał nim 19 m, i była to zbyt mała odległość aby S. F. mógł wykonać skuteczne manewry obronne, bowiem by zatrzymać swój samochód potrzebował 27-28 m. Biegły wskazał iż należy uwzględnić istniejące w chwili zdarzenia warunki drogowe, a przede wszystkim mokrą nawierzchnię, która znacznie wydłużała drogę zatrzymania. Biegły po przeprowadzonych oględzinach pojazdu I. stwierdził iż brak jest podstaw do uznania iż pojazd ten był niesprawny w dniu darzenia. Opony były w dobrym stanie nie miały wpływu na wydłużenie drogi zatrzymania i zmniejszenie skuteczności hamowania. Oględziny wskazują także, iż sprawny był układ hamulcowy, bowiem znajduje się w nim odpowiednia ilość płynu hamulcowego, stan tarcz hamulcowych i kloców był dobry, brak jest śladów wymiany tych elementów po zdarzeniu. Dodatkowo biegły w opinii zaznaczył, iż gdyby po zmianie pasa ruchu obwiniony W. K. nie wykonał hamowania to oba pojazdy przejechałyby bezkolizyjnie przez skrzyżowanie,a to wykonany przez kierującego pojazdem D. (...). K. manewr hamowania po zmianie pasa ruchu stworzył sytuację kolizyjną i zmusił drugiego z obwinionych S. F. kierującego pojazdem I. do podjęcia manewrów obronnych.

Sąd w całości podzielił treść opinii biegłego, ponieważ jest rzetelna i spójna. Biegły odpowiedział na pytania przedstawione przez Sąd i swoje stanowisko wyczerpująco uzasadnił zarówno w opinii pisemnej jak i ustnej na rozprawie.

Za niewiele wnoszące do sprawy Sąd uznał zeznania funkcjonariuszy Policji P. M. oraz R. C. bowiem z uwagi na upływ czasu nie pamiętali szczegółów zdarzenia, nie byli także bezpośrednimi świadkami zdarzenia.

Mając na uwadze wskazane powyżej okoliczności Sąd uniewinnił obwinionego S. F. od popełnienia zarzucanego mu czynu uznając, iż nie można przypisać mu niezachowania bezpiecznego odstępu od poprzedzającego pojazdu i stworzenia zagrożenia bezpieczeństwa w ruchu drogowym. Przyczyny zderzenia pojazdów i zagrożenia bezpieczeństwa w ruchu drogowym upatrywać należy w manewrach wykonanych przez W. K., który poprzez zmianę pasa ruchu, której nie sygnalizował, a następnie nieuzasadnione hamowanie, stworzył sytuację kolizyjną na drodze. Obwiniony S. F. nie miał możliwości skutecznego wykonania manewrów obronnych i uniknięcia zdarzenia.

Art. 19 ust. 2 pkt 3 ustawy Prawo o ruchu drogowym, nakłada na kierującego obowiązek utrzymania bezpiecznego odstępu od poprzedzającego go pojazdu. Obwiniony S. F. jadąc prawym pasem ruchu utrzymywał bezpieczny odstęp od poprzedzających go pojazdów. Manewr zmiany pasa ruchu i hamowania wykonany przez W. K. doprowadził do zmniejszenia odstępu dzielącego obwinionego od pojazdu który wjechał bezpośrednio przed jego pojazd. Czas i odległość jakimi dysponował obwiniony S. F. na wykonanie manewru obronnego hamowania były niewystarczające. Nawierzchnia była mokra, co wpływało na drogę hamowania . W związku z faktem, że W. K. wjechał bezpośrednio przed pojazd obwinionego S. F. , a następnie hamował , zmniejszył odstęp dzielący pojazdy. Podejmując manewr zmiany pasa ruchu W. K. nie sygnalizował go i nie uwzględnił istniejących warunków ruchu.

Zgodnie z dyspozycją art. 22 ust. 1 i 4 ustawy Prawo o ruchu drogowym W. K. był zobligowany do ustąpienia pierwszeństwa przejazdu obwinionemu S. F. poruszającemu się pasem, na który zamierzał wjechać. Ustąpienie pierwszeństwa oznacza powstrzymanie się od ruchu jeśli zmusiłby on innego kierującego do zmiany kierunku jazdy, pasa ruchu lub istotnej zmiany prędkości - art. 2 pkt 23 prawa o ruchu drogowym. Mając na uwadze powyższe okoliczności Sąd uznał, że zgromadzony materiał dowodowy nie dostarczył podstaw do uznania, iż obwiniony S. F. swoim działaniem wyczerpał znamiona zarzucanego mu wykroczenia . Dlatego też Sąd uniewinnił obwinionego od popełniania zarzucanego mu czynu.

Sąd związany jest treścią wniosków o ukaranie, a odnośnie W. K. zarzut dotyczył jedynie nieprawidłowego zasygnalizowania manewru zmiany pasa ruchu. Sąd uznał, że zgromadzony w sprawie materiał dowodowy pozwala na uznanie obwinionego W. K. za winnego popełnienia zarzucanego mu wykroczenia z art. 97 kw w zw. z art. 22 ust. 5 ustawy Prawo o ruchu drogowym. Okoliczność ta wynika tak z zapisu monitoringu jak i wyjaśnienień S. F..

Zgodnie z treścią art. 22 ust. 5 ustawy Prawo o ruchu drogowym kierujący winien zawczasu i wyraźnie sygnalizować zamiar wykonania manewru zmiany pasa ruchu. Obwiniony zbliżając się do pojazdów stojących na lewym pasie ruchu i oczekujących na możliwość przejazdu przez skrzyżowanie szybko i gwałtownie zmienił pas ruchu bez prawidłowego sygnalizowania tego manewru.

W ocenie Sądu wymierzona obwinionemu W. K. kara grzywny w wysokości 300 złotych jest w pełni dostosowania do stopnia społecznej szkodliwości popełnionego przez niego czynu. Sąd przy wymiarze kary miał na uwadze uprzednią wielokrotną karalności obwinionego W. K. za wykroczenia w ruchu drogowym, która skutkowała także cofnięciem uprawnień do kierowania pojazdami.

Sąd na podstawie art. 118 § 1 kpw i art. 3ust. 1 w zw. z art. 21 pkt. 2 ustawy o opłatach w sprawach karnych obciążył obwinionego W. K. zryczałtowanymi wydatkami postępowania w kwocie 100 złotych oraz opłatą w kwocie 30 złotych. Natomiast na podstawie art. 118 § 2 kpw w części uniewinniającej koszty postępowania ponosi Skarb Państwa.