Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 27 listopada 2015 r.

Sąd Okręgowy Warszawa-Praga w Warszawie VI Wydział Karny Odwoławczy w składzie :

Przewodniczący: SSO Anna Zawadka

Protokolant: asystent sędziego Kamil Kowalczyk

po rozpoznaniu w dniu 27 listopada 2015 r.

sprawy G. I. (1) s. S. i J. ur. (...) w O.

obwinionego o wykroczenie z art. 92a kw

na skutek apelacji wniesionej przez obwinionego

od wyroku Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi Północ w W.

z dnia 28 maja 2015 r. sygn. akt III W 1289/14

uchyla zaskarżony wyrok i na podstawie art. 5 §1 pkt 4 k.p.w. w zw. z art. 45 §1 k.w. umarza wobec G. I. (2) postępowanie o wykroczenie z art. 92a k.w.; kosztami postępowania w sprawie obciąża Skarb Państwa.

Sygn. akt VI Ka 1217/15

UZASADNIENIE

Sąd Rejonowy dla Warszawy Pragi- Północ w W. wyrokiem z dnia 28 maja 2015r w sprawie o sygn. III W 1289/14 uznał G. I. (1) za winnego tego, że w dniu 28 września 2013 r. o godzinie 12:26 na ul. (...) przy Kanale Ż. w W., kierując pojazdem marki K. o numerze rejestracyjnym (...) nie zastosował się do ograniczenia prędkości określonego znakiem drogowym B-33 „ograniczenie prędkości do 60 km/h” i przekroczył dozwoloną prędkość o 32 km/h, co zostało zarejestrowane za pomocą urządzenia do pomiaru prędkości M., tj. popełnienia wykroczenia z art. 92a kw i za to na podstawie art. 92a kw skazał go na karę grzywny w wysokości 200 zł. Sąd orzekł także o kosztach sądowych.

Apelację od powyższego wyroku wniósł obwiniony, zaskarżając orzeczenie w całości. Orzeczeniu zarzucił oparcie podstawy wyroku na niepełnym materiale dowodowym albowiem w aktach sprawy brak przedstawienia przez Straż Miejską dla m.(...) W. protokołu uzgodnienia miejsca i czasu kontroli z właściwym komendantem powiatowym lub Komendantem Stołecznym Policji w oparciu o art. 129 pkt 4 Prawo o ruchu drogowym. Wobec braku takiego protokołu zgodnie zobowiązującym prawem czynności Straży Miejskiej w ocenie skarżącego w całości były bezprawne. Podnosząc powyższy zarzut skarżący wnosił o umorzenie wyroku .

Sąd Okręgowy zważył, co następuje.

Apelacja obwinionego w zakresie wniosku o umorzenie postępowania o wykroczenie okazała się zasadna jednak z innego powodu niż zarzut w niej podniesiony.

Należy wskazać, że rację ma skarżący podnosząc zarzut dotyczący wymogu uzgodnienia z właściwym miejscowo komendantem powiatowym (miejskim) lub Komendantem Stołecznym Policji czynności z zakresu kontroli ruchu drogowego w oznakowanym miejscu i określonym czasie. Jednak wymóg ten odnosi się zgodnie z przepisem art. 129b pkt 4 Prawa o ruchu drogowym, jedynie do urządzeń przenośnych albo zainstalowanych w pojeździe. Natomiast nie odnosi się do urządzeń stacjonarnych.

W niniejszej sprawie na podstawie dowodów zgromadzonych w aktach nie można jednoznacznie ustalić czy urządzenie samoczynnie rejestrujące pomiar prędkości MultaRadar CM przy użyciu którego dokonano pomiaru prędkości pojazdu jakim poruszał się obwiniony, było urządzeniem przenośnym czy stacjonarnym. Urządzenie MultaRadar CM może bowiem pracować zarówno w układzie przenośnym-mobilnym jak i stacjonarnym (maszty).

W pierwszym przypadku jest możliwość przenoszenia lub przewożenia przyrządu w każdej chwili w inne miejsce przy drodze, w drugim przypadku przyrząd jest dostosowany do stacjonarnego masztu, który jest na stałe przytwierdzony przy poboczu drogi.

Oprócz wymogu uzgodnienia z właściwym miejscowo komendantem powiatowym (miejskim) lub Komendantem Stołecznym Policji czynności z zakresu kontroli ruchu drogowego w oznakowanym miejscu i określonym czasie odnośnie urządzeń mobilnych, odmienny jeszcze wymóg dotyczy urządzeń stacjonarnych. W świetle obecnie obowiązujących przepisów prawa (nowelizacja art. 129g Prawa o ruchu drogowym weszła w życie od 1 lipca 2011r.) w przypadku urządzeń stacjonarnych straże gminne (miejskie) są uprawnione do instalowania takich urządzeń i korzystania z nich, ale jedynie za zgodą Generalnego Inspektora Transportu Drogowego. Tylko przy spełnieniu tego warunku straże miejskie (gminne), w razie ujawnienia urządzeniem stacjonarnym wykroczenia z zakresu naruszenia przepisów ruchu drogowego, mogą być uznane za uprawnionego oskarżyciela publicznego w rozumieniu art. 17 § 3 k.p.s.w.

Niestety Sąd Rejonowy powyższych okoliczności w tej sprawie nie ustalił co powinno skutkować uchyleniem wyroku i przekazaniem sprawy do ponownego rozpoznania celem ustalenia tych brakujących okoliczności. Kwestia ewentualnej winy obwinionego wymaga dalszego dowodzenia gdyż braki dowodowe dotychczasowego postępowania wykluczają uniewinnienie obwinionego od popełnienia zarzucanego mu czyny.

Niezależnie jednak od granic zaskarżenia i podniesionych w apelacji zarzutów stwierdzić należy, że zachodzi w sprawie bezwzględna przyczyna odwoławcza, o jakiej mowa w art. 104 § 1 pkt 7 k.p.w., ponieważ w odniesieniu do zarzucanego obwinionemu wykroczenia nastąpiło przedawnienie orzekania, co stanowi ujemną przesłankę procesową określoną w art. 5 § 1 pkt. 4 k.p.w. Zgodnie bowiem z art. 45 § 1 k.w. karalność wykroczenia ustaje, jeżeli od czasu jego popełnienia upłynął rok, przy czym jeżeli w tym okresie wszczęto postępowanie karalność wykroczenia ustaje z upływem 2 lat od popełnienia czynu. Czyn zarzucony obwinionemu został popełniony w dniu 28 września 2013r., przy czym w okresie roku od jego popełnienia wszczęto postępowanie (k.12). W tej sytuacji karalność wykroczenia zarzucanego obwinionemu ustała z upływem 2 lat od daty jego popełnienia, a więc w dniu 28 września 2015r.

Mając na uwadze powyższe okoliczności sąd odwoławczy na podstawie art. 104 § 1 pkt 7 k.p.w. zaskarżony wyrok uchylił i na podstawie art. 5 § 1 pkt 4 k.p.w. w zw. z art. 45 § 1 k.w. postępowanie przeciwko G. I. (1) umorzył, a jego koszty przejął w całości na rachunek Skarbu Państwa.