Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 6 października 2015 roku

Sąd Okręgowy w Lublinie VII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący – Sędzia SO Małgorzata Kowalska

Protokolant Agnieszka Goluch

po rozpoznaniu w dniu 6 października 2015 roku w Lublinie

sprawy M. G.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L.

o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy.

na skutek odwołania M. G.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L.

z dnia 22 maja 2013 roku znak(...)

zmienia zaskarżoną decyzję i ustala M. G. prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy od dnia 14 kwietnia 2013 roku do dnia 31 marca 2016 roku.

Sygn. akt VII U 1823/13

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 22 maja 2013 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L. odmówił M. G. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, gdyż Komisja Lekarska ZUS orzeczeniem z dnia 17 maja 2013 roku nie uznała wnioskodawcy za niezdolnego do pracy (decyzja – k. 25 akt rentowych ZUS, dalej a.r.).

Odwołanie od powyższej decyzji złożył M. G., wnosząc o jej zmianę i przyznanie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, nie zgadzając się z ustaleniem, iż obecny stan jego zdrowia pozwala na wykonywanie pracy zawodowej (k. 2 a.s.).

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wnosił o jego oddalenie, wskazując na argumenty zawarte w uzasadnieniu decyzji (k. 3 a.s.).

Sąd Okręgowy ustalił i zważył co następuje:

M. G., urodzony (...) posiada wykształcenie zasadnicze zawodowe w technika - mechanika. Wnioskodawca udokumentował okresy składkowe wynoszące łącznie 33 lata, 10 miesięcy i 14 dni (bezsporne). Przez cały okres ubezpieczenia wykonywał czynności montera – mechanika urządzeń chłodniczych, pracując na stanowiskach: stażysta, monter instalacji aparatury chłodniczej, monter – mechanik maszyn i urządzeń przemysłu spożywczego oraz maszynista chłodniczy. Do jego obowiązków należało wykonywanie napraw urządzeń chłodnicze, komór chłodniczych, tuneli chłodniczych. Czynności te wykonywał w obniżonej temperaturze, od 0 ⁰C do -25 ⁰C. Skarżący nie wykonywał pracy w charakterze technika – mechanika na innych stanowiskach (vide świadectwo pracy k. 5 a.r., wyjaśnienia skarżącego k. 23v a.s.).

W dniu 25 lutego 2013 roku M. G. złożył po raz pierwszy wniosek o przyznanie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy (k. 1-2 a.r.). Wcześniej od dnia 19 kwietnia 2012 roku przyznano mu prawo do świadczenia rehabilitacyjnego. Świadczenie to wypłacano mu do dnia 13 kwietnia 2013 roku (vide decyzje k. 25 i 33 akt dot. świadczenia rehabilitacyjnego).

Lekarz orzecznik ZUS oraz Komisja Lekarska ZUS uznały wnioskodawcę za osobę zdolną do pracy (orzeczenia k. 18 a.r. oraz k. 23 a.r.). W związku z tym decyzją z dnia 22 maja 2013 roku organ rentowy odmówił skarżącemu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy (k. 25 a.r.).

Sąd ustalił w toku niniejszego postępowania, iż M. G. jest osobą częściowo niezdolną do pracy, a niezdolność ta istniała w dniu po zakończeniu pobierania świadczenia rehabilitacyjnego tj. od 14 kwietnia 2013 roku, i ma ona charakter okresowy – do dnia 31 marca 2016 roku. Schorzeniami powodującym niezdolność do pracy jest u odwołującego są schorzenia naczyń kończyn dolnych w przebiegu długotrwającej cukrzycy tj. miażdżyca, niedrożność tętnic goleni prawej i tętnicy piszczelowej tylnej lewej oraz zespół stop cukrzycowych. Wnioskodawca od wielu lat leczy się z powodu cukrzycy z powikłaniami naczyniowymi. W latach 2011 – 2012 leczył się z powodu owrzodzenia stopy, obecnie stwierdzono u niego niedrożność w zakresie tętnic obu goleni, powodująca przewlekłe niedokrwienie kończyn dolnych z chromaniem przestankowym. Przy powyższych schorzeniach przeciwwskazana jest praca w obniżonej temperaturze, gdyż powoduje ona nasilenie objawów związanych z niedokrwieniem kończyn dolnych. (opinia uzupełniająca biegłego chirurga naczyń k. 26 oraz k. 37 a.s., opinia specjalisty medycyny pracy k. 44 a.s., łączna opinia uzupełniająca specjalisty z zakresu medycyny pracy i chirurga naczyń k. 57-58 a.s.).

Powyższy stan faktyczny został ustalony w oparciu o powołane opinie biegłych lekarzy specjalistów z zakresu chirurgii naczyń i medycyny pracy. Wskazali oni, iż biorąc pod uwagę, zawód wykonywanych przez skarżącego przez ponad 30 lat oraz fakt, że choroby występujące u opiniowanego tj. cukrzyca i miażdżyca to choroby przewlekłe, nie rokujące całkowitego wyleczenia, charakteryzujące się stałym postępem zmian chorobowych, to prawidłowe leczenie i profilaktyka ( w tym również unikanie niskich temperatur) mogą spowolnić postęp choroby. Ograniczenie to, w połączeniu z okolicznością, że jedynym wykonywanym przez skarżącego zawodem jest zawód mechanika maszyn chłodniczych, wykonywany w obniżonych temperaturach, powoduje okresową, częściową niezdolność do pracy.

Do powyższych opinii organ rentowy zgłaszał zastrzeżenia, wskazując, iż M. G. posiada wyuczony zawód technika – mechanika. Zawód ten nie musi być koniecznie wykonywany w warunkach związanych z obniżoną temperaturą (zastrzeżenia k. 32-33 a.s. oraz k. 52-53 a.s.).

Do zastrzeżeń tych odnosili się tak biegli chirurg naczyniowy i specjalista medycyny pracy. Wskazali oni zgodnie, iż występowanie schorzeń takich jak wieloletni cukrzyca i miażdżyca, powikłanych niedrożnością naczyniową kończyn dolnych u wnioskodawcy, wykonującemu przez cały okres zatrudnienia pracę w warunkach obniżonej temperatury powietrza uzasadnia w pełni orzeczenie częściowej niezdolności do pracy (łączna opinia uzupełniająca k. 57 i 58 a.s.).

Do ostatniej opinii uzupełniającej ( z dnia 28 maja 2015 roku i 8 czerwca 2015 roku) pozwany organ rentowy nie wnosił zastrzeżeń (k. 68 a.s.).

W tych okolicznościach Sąd uznał, iż wskazane wyżej opinie biegłych, wraz z uzupełnieniem zawierają wyczerpujące odniesienie się do uwag pozwanego organu rentowego, są jasna i logicznie argumentowane. Z tych względów opinie te należało uznać za wiarygodne. Nie były one ostatecznie kwestionowane przez strony.

Odwołanie M. G. zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 57 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jednolity Dz. U. z 2013 r. poz. 1442) renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki:

1) jest niezdolny do pracy,

2) ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy,

3) niezdolność do pracy powstała w okresach, o których mowa w art. 6 i 7 ustawy albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

Pojęcie niezdolności do pracy zdefiniowane zostało w art. 12 cytowanej ustawy, który to przepis stanowi, iż niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu.

Całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy.

Częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji.

Jak ustalono już w postępowaniu przed organem rentowym wnioskodawca legitymuje się łącznym okresem składkowym i nieskładkowym wynoszącym 35 lat, 4 miesiące i 4 dni. Do dnia 25 lipca 1977 roku do dnia 5 lutego 2013 roku był on zatrudniony w firmie (...) Sp. z o.o., a od dnia 19 kwietnia 2012 roku do dnia 13 kwietnia 2013 roku uprawniony był do świadczenia rehabilitacyjnego (bezsporne).

Ustalony stan faktyczny jednoznacznie wskazuje, że wnioskodawca jest obecnie osobą częściowo niezdolną do pracy, do dnia 31 marca 2016 roku (zgodnie z opinią biegłej z zakresu medycyny pracy). Niezdolność ta istniała w okresie pobierania przez niego świadczenia rehabilitacyjnego i trwała nadal po jego zakończeniu.

Z tych względów zaskarżoną decyzję należało zmienić przyznając M. G. prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy od 14 kwietnia 2013 roku (dzień po ustaniu prawa do świadczenia rehabilitacyjnego) do dnia 31 marca 2016 roku.

Z powyższych względów, na podstawie powołanych przepisów oraz art. 477 ¹⁴ § 2 kpc, Sąd orzekł jak w sentencji.