Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 2 listopada 2015 roku

Sąd Okręgowy w Lublinie VII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący – Sędzia SO Danuta Dadej - Więsyk

Protokolant p. o. prot. sądowego Katarzyna Sawicka

po rozpoznaniu w dniu 28 października 2015 roku w Lublinie

sprawy B. F.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w L.

o wysokość kapitału początkowego

na skutek odwołania B. F.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w L.

z dnia 3 listopada 2014 roku znak(...)

z dnia 7 stycznia 2015 roku znak (...)

z dnia 19 czerwca 2012 roku znak (...)

1.  zmienia zaskarżone decyzje z dnia 3 listopada 2014 roku i 7 stycznia 2015 roku w ten sposób, że uwzględnia B. F. do wysokości kapitału początkowego z tytułu zatrudnienia w Przedsiębiorstwie Produkcyjno – Usługowo – Handlowym (...) w D. za okres od 1 stycznia 1990 roku do 13 maja 1990 roku kwotę 5 468 952 (pięć milionów czterysta pięćdziesiąt osiem tysięcy dziewięćset pięćdziesiąt dwa) złotych;

2.  w pozostałej części odwołanie oddala;

3.  umarza postępowanie w zakresie odwołania od decyzji z dnia 19 czerwca 2012 roku.

Sygn. akt VII U 2689/14

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 19 czerwca 2012 roku, znak:(...), Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L., na podstawie przepisów ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2009 roku, Nr 153, poz. 1227 ze zm.), ustalił B. F. kapitał początkowy na dzień 1 stycznia 1999 roku w wymiarze 63.498,38 złotych (decyzja – k. 49 – 50 akt kapitałowych).

Decyzją z dnia 3 listopada 2014 roku, znak: (...), Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L., na podstawie przepisów ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2009 roku, Nr 153, poz. 1227 ze zm.), ponownie ustalił B. F. kapitał początkowy na dzień 1 stycznia 1999 roku w wymiarze 79.532,86 złotych (decyzja – k. 69 – 70 a.k.).

W piśmie z dnia 28 listopada 2014 roku B. F. zawarła odwołanie od decyzji z dnia 12 czerwca 2012 roku oraz z dnia 3 listopada 2014 roku w których nie zgodziła się z wyliczeniem zarobków stanowiących podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne i wyliczeniem procentowego stosunku podstawy wymiaru składek do przeciętnego wynagrodzenia za rok kalendarzowy w odniesieniu do okresu zatrudnienia w(...) – 6 od 1979 roku do 1989 roku, w M. od dnia 2 października 1989 roku do 31 grudnia 1989 roku oraz w (...) w D. od 1990 roku do 1993 roku (odwołanie – k. 2 akt sądowych).

W odpowiedzi na odwołania organ wnosił o oddalenie co do decyzji z dnia 3 listopada 2014 roku oraz o odrzucenie co do decyzji z dnia 12 czerwca 2012 roku (odpowiedź na odwołanie – k. 3 – 4 a.s.).

Decyzją z dnia 7 stycznia 2015 roku, znak:(...), Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L., na podstawie przepisów ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2009 roku, Nr 153, poz. 1227 ze zm.), ponownie ustalił B. F. kapitał początkowy na dzień 1 stycznia 1999 roku w wymiarze 123.414,50 złotych (decyzja – k. 110 – 111 a.k.).

W odwołaniu B. F. nie zgodziła się z wyliczeniem zarobków stanowiących podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne i wyliczeniem procentowego stosunku podstawy wymiaru składek do przeciętnego wynagrodzenia za rok kalendarzowy w odniesieniu do 1989 roku, 1990 roku, 1991 roku oraz 1992 roku (odwołanie – k. 13 – 14 akt sądowych).

W odpowiedzi na odwołanie organ wnosił o jego oddalenie (odpowiedź na odwołanie – k. 16 – 16v. a.s.).

Postanowieniem z dnia 22 kwietnia 2015 roku Sąd postanowił zarządzić połączenie sprawy z odwołania od decyzji z dnia 7 stycznia 2015 roku o sygn. akt VII U 361/15 o wysokość kapitału początkowego ze sprawą z odwołania od decyzji z dnia 3 listopada 2014 roku oraz z dnia 12 czerwca 2012 roku o wysokość kapitału początkowego o sygn. akt VII U 2689/14 do łącznego rozpoznania i rozstrzygnięcia na podstawie art. 219 k.p.c. (postanowienie – k. 24v. a.s.).

Na posiedzeniu w dniu 22 kwietnia 2015 roku B. F. oświadczyła, że cofa odwołanie od decyzji z dnia 12 czerwca 2012 roku oraz popiera odwołania od decyzji z dnia 3 listopada 2014 roku oraz z dnia 7 stycznia 2015 roku podnosząc, że wnosi o uwzględnienie w wysokości kapitału początkowego wynagrodzenia z tytułu zatrudnienia w M. od dnia 2 października 1989 roku do dnia 13 maja 1990 roku w wysokości określonej w książeczce ubezpieczeniowej oraz wynagrodzenia z tytułu zatrudnienia w R. od dnia 14 października 1990 roku do dnia 31 grudnia 1990 roku w związku z pracą na budowie eksportowej w wysokości odpowiadającej przeciętnemu wynagrodzeniu. Tak określone żądanie podtrzymywała ubezpieczona w dalszym toku postępowania (protokół – k. 28 – 29, 47v. a.s.).

Sąd Okręgowy ustalił, co następuje:

Okoliczności sporne w niniejszej sprawie stanowią wysokości wynagrodzeń skarżącej w okresach od 2 października 1989 r. do 13 maja 1990 r. oraz od 14 października 1990 r. do 31 grudnia 1990 r.

W okresie od dnia 2 października 1989 roku do dnia 13 maja 1990 roku B. F. była zatrudniona w Przedsiębiorstwie Produkcyjno – Usługowo – Handlowym (...) Sp. z o.o. z siedzibą w D. w pełnym wymiarze czasu pracy na stanowisku głównego specjalisty ds. przygotowania produkcji. Z tytułu tego zatrudnienia Zakład do ustalenia wysokości kapitału początkowego za okres od dnia 2 października 1989 roku do dnia 31 grudnia 1989 roku przyjął zarówno w decyzji z dnia 3 listopada 2014 roku jak i z dnia 7 stycznia 2015 roku wynagrodzenie minimalne w wysokości 112775 złotych. Natomiast za okres od dnia 1 stycznia 1990 roku do dnia 13 maja 1990 roku organ rentowy w decyzji z dnia 3 listopada 2014 roku oraz z dnia 7 stycznia 2015 roku przyjął kwotę w wysokości 1.237,500 złotych.

W okresie od dnia 14 maja 1990 roku do dnia 15 września 1991 roku ubezpieczona była zatrudniona w Przedsiębiorstwie (...) Sp. z o.o. z siedzibą w K. w pełnym wymiarze czasu pracy na stanowisku specjalisty ds. kosztorysów. W okresie od dnia 14 października 1990 roku do dnia 15 września 1991 roku świadczyła pracę w ramach realizacji eksportu budownictwa w M. w ZSRR. Z tytułu zatrudnienia skarżącej na budowie eksportowej organ rentowy do ustalenia wysokości kapitału początkowego przyjął wynagrodzenie minimalne w wysokości 1107097 złotych za okres od dnia 14 października 1990 roku do dnia 31 grudnia 1990 roku. Natomiast za pozostały okres zatrudnienia w Przedsiębiorstwie (...) Sp. z o.o. z siedzibą w K. z tytułu pracy na budowie eksportowej, tj. od dnia 1 stycznia 1991 roku do dnia 15 września 1991 roku Zakład przyjął we wskazanym zakresie przeciętne wynagrodzenie (okoliczności bezsporne).

Z tytułu zatrudnienia w Przedsiębiorstwie Produkcyjno – Usługowo – Handlowym (...) Sp. z o.o. z siedzibą w D. w pełnym wymiarze czasu pracy na stanowisku głównego specjalisty ds. przygotowania produkcji na dzień 14 maja 1990 roku ubezpieczonej przysługiwało przeciętnie miesięczne wynagrodzenie w wysokości 1.237,500 złotych, na które składało się wynagrodzenie zasadnicze w VIII kategorii zaszeregowania w wysokości 645.000,00 złotych, dodatek funkcyjny w wysokości 270.000,00 złotych oraz premia uznaniowa od 0 do 100 % wynagrodzenia zasadniczego. Za okres zatrudnienia we wskazanym podmiocie w 1990 roku wynagrodzenie ubezpieczonej wyniosło łącznie 5.468,952 złotych.

(świadectwo pracy, legitymacja ubezpieczeniowa - k. 27 a.s.; pismo organu rentowego – 42 a.s.)

Stan faktyczny Sąd Okręgowy ustalił w oparciu o powołane dowody z dokumentów. W odniesieniu do dokumentu w postaci legitymacji ubezpieczeniowej skarżącej i zawartych w niej wpisów Sąd doszedł do przekonania, że stanowi on wiarygodny i miarodajny dowód dla poczynionych ustaleń co do przeciętnego miesięcznego wynagrodzenie jaki osiągała ubezpieczona z tytułu zatrudnienia w Przedsiębiorstwie Produkcyjno – Usługowo – Handlowym (...) Sp. z o.o. z siedzibą w D. w okresie od dnia 1 stycznia 1990 roku do dnia 13 maja 1990 roku. Na kracie opatrzonej nr 47 legitymacji ubezpieczeniowej, dotyczącej poświadczenia przez zakład pracy okresów zatrudnienia i wysokości zarobków ubezpieczonego, widnieje poczynione przez wskazany podmiot zatrudniający poświadczenie tych okoliczności w odniesieniu do 1990 roku. W rubryce strony 47, dotyczącej informacji o zarobkach razem brutto oraz przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia pracodawca dokonał wpisu „rok 90” i podał kwotę 1.237,500 złotych. Zgodnie ze stanowiskiem skarżącej wskazana kwota stanowiła jej przeciętne miesięczne wynagrodzenie w 1990 roku, co w ocenie Sądu znajduje potwierdzenie w powołanym wpisie w legitymacji. Ocenę wpisu jako stanowiącego podstawę do przyjęcia zawartych w nim danych jako podstawy dla określenie przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia, zdaniem Sądu, pośrednio potwierdza treść dokumentu w postaci świadectwa pracy z dnia 14 maja 1990 roku w zakresie danych dotyczących wynagrodzenia za pracę. Z treści wskazanego dokumentu wynika, że na ostatnio zajmowanym stanowisku głównego specjalisty ds. przygotowania produkcji ubezpieczona otrzymywała wynagrodzenie w VIII kategorii zaszeregowania, składające się z płacy zasadniczej w stawce 645.000,00 złotych, premii uznaniowej od 0 – 100 % oraz dodatku funkcyjnego w wysokości 270.000,00 złotych. Zsumowanie wynikających wprost co do ich wysokości z treści dokumentu składników wynagrodzenia, tj. wysokości stawki wynagrodzenia zasadniczego i dodatku funkcyjnego daje wartość 915.000,00 złotych miesięcznie, czyli kwotę miesięcznego wynagrodzenia niższą o 322.500,00 złotych od kwoty wynagrodzenia wpisanej w legitymacji ubezpieczeniowej. Występująca różnica odpowiada dokładnie 50 % wysokości stawki wynagrodzenia zasadniczego określonej w świadectwie pracy i mieści się w przedziale ustalonej procentowo w tym świadectwie premii uznaniowej, co w ocenie Sądu w pełni usprawiedliwia stanowisko, iż wpis w legitymacji ubezpieczeniowej przy uwzględnieniu zapisów treści świadectwa pracy, w pełni potwierdza wysokość przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia ubezpieczonej w 1990 roku, którego zsumowanie przy uwzględnieniu okresu zatrudnienia skarżącej w tym roku stanowiło w pełni usprawiedliwioną podstawę do uwzględnienia w wysokości kapitału początkowego kwoty przyjętej w rozstrzygnięciu. Wbrew stanowisku organu rentowego powołane świadectwo pracy stanowiło podstawę dla ustalenia okresu w jakim przysługiwało skarżącej wynagrodzenie w wysokości składników wynagrodzenia w nim określonych, biorąc pod uwagę zawarte w nim określenie „ostatnio stanowisko na którym otrzymywał wynagrodzenie”, co miało miejsce do dnia 13 maja 1990 roku, oraz porównanie określonej na tej podstawie kwoty miesięcznego wynagrodzenia na dzień ustania zatrudnienia z kwotą wynagrodzenia określoną w legitymacji co do 1990 roku. Z tych względów nie zasługiwało na uwzględnienie stanowisko organu rentowego, że określona we wpisie w legitymacji ubezpieczeniowej kwota 1.237,500 złotych stanowiła wynagrodzenie za cały okres zatrudnienia skarżącej w 1990 roku w Przedsiębiorstwie Produkcyjno – Usługowo – Handlowym (...) Sp. z o.o. z siedzibą w D.. Na usprawiedliwienie zajętego stanowiska Zakład powołuje jedynie okoliczność wpisu wskazanej kwoty w miejscu legitymacji przeznaczonym na wpisy dotyczące zarobku razem za dany rok, co jednak zdaniem Sądu, przy uwzględnieniu treści świadectwa pracy i wynikających z niej zależności dla oceny wpisu w legitymacji w zakresie możliwości ustalenia na jego podstawie przeciętnego miesięcznego wynagrodzenie, określonych wyżej, stanowi dowód niedbałego sporządzenie legitymacji w zakresie powołanego wpisu, które w żadnej mierze nie może obciążać sytuacji skarżącej w zakresie ustalenia uprawnień z zakresu zabezpieczenia społecznego.

Powołane dokumenty nie mogą natomiast stanowić pewnej i tym samym miarodajnej podstawy dla ustalenia wynagrodzenia skarżącej w okresie od dnia 2 października 1989 roku do dnia 31 grudnia 1989 roku. Wpis w legitymacji ubezpieczeniowej odnosi się bowiem wyłącznie do 1990 roku a treść świadectwa pracy z uwagi na sformułowanie w zakresie czasowych okoliczności wynagrodzenia, tj. „ostatnio stanowisko na którym otrzymywał wynagrodzenie”, co miało miejsce do dnia 13 maja 1990 roku, nie może stanowić dowodu na jego wysokość już w dniu zatrudnienia. Z tych względów nie było możliwe, jak w przypadku okresu od dnia 1 stycznia 1990 roku do dnia 13 maja 1990 roku, porównanie treści powołanych dokumentów w celu ustalenia wynagrodzenia w okresie od dnia 2 października 1989 roku do dnia 31 grudnia 1989 roku, innego niż przyjętego przez organ rentowy, tj. minimalnego. W ocenie Sądu takiej podstawy w tym zakresie nie stanowiły również zeznania ubezpieczonej z których treści wynika ogólny stan niepamięci co do wysokości wynagrodzenia i jego składników we wskazanym okresie.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie B. F. jest zasadne i jako takie zasługuje na uwzględnienie w zakresie przyjętym w rozstrzygnięciu.

Biorąc pod uwagę treść zaskarżonych decyzji, odwołań i ostatecznie zajętego stanowiska przez ubezpieczoną, do okoliczności spornej w niniejszej prawie należała możliwość uwzględnienia przy ustaleniu wysokości kapitału początkowego wynagrodzenia z tytułu zatrudnienia w Przedsiębiorstwie Produkcyjno – Usługowo – Handlowym (...) Sp. z o.o. z siedzibą w D. od dnia 2 października 1989 roku do dnia 13 maja 1990 roku w wysokości określonej w książeczce ubezpieczeniowej oraz wynagrodzenia z tytułu zatrudnienia w Przedsiębiorstwie (...) Sp. z o.o. z siedzibą w K. od dnia 14 października 1990 roku do dnia 31 grudnia 1990 roku, w związku z pracą na budowie eksportowej, w wysokości odpowiadającej przeciętnemu wynagrodzeniu.

Zgodnie z art. 173 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jednolity: Dz. U. z 2015 roku, poz. 748 ze zm.) – zwanej w dalszej części ustawą ubezpieczeniową, dla ubezpieczonych urodzonych po dniu 31 grudnia 1948 roku, którzy przed dniem wejścia w życie ustawy opłacali składki na ubezpieczenie społeczne lub za których składki opłacali płatnicy składek, ustala się kapitał początkowy. Zasady ustalania kapitału początkowego określa art. 174 ustawy ubezpieczeniowej, który w ust. 1 – 3 stanowi, że kapitał początkowy ustala się na zasadach określonych w art. 53, z uwzględnieniem ust. 2 - 12 (ust. 1), 2 przy ustalaniu kapitału początkowego przyjmuje się przebyte przed dniem wejścia w życie ustawy:

1) okresy składkowe, o których mowa w art. 6;

2) okresy nieskładkowe, o których mowa w art. 7 pkt 5;

3) okresy nieskładkowe, o których mowa w art. 7 pkt 1-3 i 6-12, w wymiarze nie większym niż określony w art. 5 ust. 2 (ust. 2)

oraz że podstawę wymiaru kapitału początkowego ustala się na zasadach określonych w art. 15, 16, 17 ust. 1 i 3 oraz art. 18, z tym że okres kolejnych 10 lat kalendarzowych ustala się z okresu przed dniem 1 stycznia 1999 roku (ust. 3).

Przeprowadzone postępowanie dowodowe, w którym Sąd oparł się na dokumentach znajdujących się w aktach sprawy, pozwoliło ustalić w sposób pewny, że ubezpieczonej z tytułu zatrudnienia w Przedsiębiorstwie Produkcyjno – Usługowo – Handlowym (...) Sp. z o.o. z siedzibą w D. w okresie od dnia 1 stycznia 1990 roku do dnia 13 maja 1990 roku w pełnym wymiarze czasu pracy na stanowisku głównego specjalisty ds. przygotowania produkcji przysługiwało przeciętnie miesięczne wynagrodzenie w wysokości 1.237,500 złotych, na które składało się wynagrodzenie zasadnicze w VIII kategorii zaszeregowania w wysokości 645.000,00 złotych, dodatek funkcyjny w wysokości 270.000,00 złotych oraz premia uznaniowa od 0 do 100 % wynagrodzenia zasadniczego i że za wskazany okres zatrudnienia łącznie wynagrodzenie ubezpieczonej wyniosło 5.468,952 złotych. Tymczasem Zakład za wskazany okres przyjął do ustalenia wysokości kapitału początkowego kwotę w wysokości 1.237,500 złotych, która jak ustalono, stanowiła przeciętne miesięczne wynagrodzenia po dniu 1 stycznia 1990 roku. Tym samym zasadnym była zmiana zaskarżonej decyzji z dnia 3 listopada 2014 roku oraz z dnia 7 stycznia 2015 roku poprzez uwzględnienie B. F. do wysokości kapitału początkowego z tytułu zatrudnienia we wskazanym podmiocie za okres od dnia 1 stycznia 1990 roku do dnia 13 maja 1990 roku kwoty 5.468,952 złotych.

Natomiast dalej idące żądanie uwzględnienia przy ustaleniu wysokości kapitału początkowego wynagrodzenia z tytułu zatrudnienia w Przedsiębiorstwie Produkcyjno – Usługowo – Handlowym (...) Sp. z o.o. z siedzibą w D. w wysokości określonej w książeczce ubezpieczeniowej również co do okresu od dnia 2 października 1989 roku do dnia 31 grudnia 1989 roku podlegało oddaleniu. Przeprowadzone dowody nie dawały bowiem podstawy do uwzględnienia żądania ze względów powołanych we wcześniejszej części uzasadnienia. Nadto ubezpieczona nie przedstawiła innych dowodów na okoliczność osiąganego w tym okresie wynagrodzenia. Tym samym rozstrzygnięcie organu rentowego zawarte w decyzjach z dnia 3 listopada 2014 roku oraz z dnia 7 stycznia 2015 roku w przedmiocie uwzględnienia przy ustalaniu wysokości kapitału początkowego wynagrodzenia za okres od dnia 2 października 1989 roku do dnia 31 grudnia 1989 roku w kwocie minimalnego wynagrodzenia za pracę pracowników w wysokości 112775 złotych, uwzględniając obowiązującą w tym okresie stawkę minimalnego wynagrodzenia oraz okres podleganiu ubezpieczeniu przez cały rok i pełny wymiar czasu pracy stosownie do postanowień art. 15 ust. 2a. ustawy emerytalnej, należało uznać za prawidłowe.

Również oddaleniu podlegało żądanie uwzględnienia przy ustaleniu wysokości kapitału początkowego wynagrodzenia z tytułu zatrudnienia w Przedsiębiorstwie (...) Sp. z o.o. z siedzibą w K. od dnia 14 października 1990 roku do dnia 31 grudnia 1990 roku, w związku z pracą na budowie eksportowej, w wysokości odpowiadającej przeciętnemu wynagrodzeniu. We wskazanym przez ubezpieczoną okresie czasowym nie znajduje ono oparcia w obowiązujących przepisach. Zgodnie bowiem z treścią przepisu § 10 pkt 2 Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 1 kwietnia 1985 roku w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru emerytur i rent (Dz.U.1989.11.63 j.t.), jeżeli w okresie, z którego wynagrodzenie przyjmuje się do ustalenia podstawy wymiaru, pracownik był zatrudniony za granicą, do ustalenia podstawy wymiaru przyjmuje się za okresy tego zatrudnienia jeżeli okres zatrudnienia za granicą przypada przed dniem 1 stycznia 1991 roku - kwoty wynagrodzenia przysługującego w tych okresach pracownikowi zatrudnionemu w kraju w takim samym lub podobnym charakterze, w jakim pracownik był zatrudniony przed wyjazdem za granicę. Treść cytowanego przepisu w sposób nie budzący wątpliwości przesądza o tym, że podstawę dla ustalenia podstawy wymiaru składek za okres w którym pracownik był zatrudniony za granicą stanowi wyłącznie wynagrodzenie przysługujące w takim okresie pracownikowi zatrudnionemu w kraju w takim samym lub podobnym charakterze. Natomiast zadośćuczynienie żądaniu ubezpieczonej możliwe byłoby w odniesieniu do okresu zatrudnia za granicą przypadającego po dniu 1 stycznia 1991 roku, do czego organ rentowy odniósł się prawidłowo co do okresu zatrudnienia skarżące w M. przypadającego od dnia 1 stycznia 1991 roku do dnia 15 września 1991 roku uwzględniając dla potrzeb ustalenia wysokości kapitału początkowego w zaskarżonych decyzjach przeciętne wynagrodzenie ubezpieczonej osiągnięte przez nią w tym okresie. Tymczasem w rozpoznawanej sprawie skarżąca nie przedłożyła żadnych dowodów na okoliczność wysokości kwoty wynagrodzenia przysługującego w okresie jej pracy za granicą pracownikowi zatrudnionemu w kraju w takim samym lub podobnym charakterze. Tym samym rozstrzygnięcie organu rentowego w decyzjach z dnia 3 listopada 2014 roku oraz z dnia 7 stycznia 2015 roku w przedmiocie uwzględnienia przy ustalaniu wysokości kapitału początkowego wynagrodzenia za okres od dnia 14 października 1990 roku do dnia 31 grudnia 1990 roku kwoty minimalnego wynagrodzenia za pracę pracowników w wysokości 1107097 złotych, uwzględniając obowiązującą w tym okresie stawkę minimalnego wynagrodzenia oraz okres podleganiu ubezpieczeniu przez cały rok i pełny wymiar czasu pracy stosownie do postanowień art. 15 ust. 2a. ustawy emerytalnej, należało uznać za prawidłowe.

W odniesieniu do odwołania od decyzji z dnia 12 czerwca 2012 roku należy wskazać, że na posiedzeniu w dniu 22 kwietnia 2015 roku B. F. oświadczyła, że cofa odwołanie co do niej. Tym samym na mocy art. 355 § 1 i 2 k.p.c. przy uwzględnieniu postanowień art. 469 k.p.c. i uznając cofnięcie odwołania za dopuszczalne, postępowanie w tym zakresie polegało umorzeniu.

Z tych względów Sąd w pkt 1 wyroku zmienił zaskarżoną decyzję, w pkt 2 w pozostałej części odwołania oddalił a w pkt 3 postępowanie w zakresie odwołania od decyzji z dnia 12 czerwca 2012 roku umorzył i na mocy wyżej wskazanych przepisów oraz art. 477 ¹⁴ § 1 i § 2 k.p.c. oraz art. 355 § 1 i 2 k.p.c. orzekł jak w sentencji.