Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 21 września 2015 r.

Sąd Rejonowy dla Łodzi-Widzewa w Łodzi Wydział VIII Cywilny

w składzie:

Przewodniczący: Sędzia SR Katarzyna Nowicka-Michalak

Protokolant: sekr. sąd. Monika Krajewska

po rozpoznaniu w dniu 07 września 2015 r. w Łodzi

sprawy z powództwa L. L.

przeciwko A. P.

o zapłatę

1.  zasądza od A. P. na rzecz L. L. kwotę 3.585,00 zł (trzy tysiące pięćset osiemdziesiąt pięć złotych) z ustawowymi odsetkami od dnia 24 marca 2013 r. do dnia zapłaty;

2.  oddala powództwo w pozostałej części;

3.  zasądza od L. L. na rzecz A. P. kwotę 980,37 zł (dziewięćset osiemdziesiąt złotych i trzydzieści siedem groszy) tytułem zwrotu kosztów procesu;

4.  nakazuje pobrać od L. L. na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego dla Łodzi – Widzewa w Łodzi z zasądzonego roszczenia kwotę 334,18 zł (trzysta trzydzieści cztery złote i osiemnaście groszy) tytułem nieuiszczonych kosztów sądowych od oddalonej części powództwa;

5.  nakazuje pobrać od A. P. na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego dla Łodzi – Widzewa w Łodzi kwotę 334,18 zł (trzysta trzydzieści cztery złote i osiemnaście groszy) tytułem nieuiszczonych kosztów sądowych od uwzględnionej części powództwa.

Sygn. akt VIII C 1729/13

UZASADNIENIE

L. L. w pozwie w postępowaniu upominawczym z dnia 21 lutego 2013 r. skierowanym przeciwko A. P. wniósł o zasądzenie kwoty 7.100 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 30 października 2012 r. oraz kosztami procesu. W uzasadnieniu pozwu L. L. wskazał, że dochodzona należność stanowi niezapłaconą przez pozwaną należność za roboty budowlano-remontowe.

Nakazem zapłaty z dnia 18 marca 2013 r. wydanym w postępowaniu upominawczym Sąd Rejonowy dla Łodzi-Widzewa w Łodzi zasądził od pozwanej na rzecz powoda dochodzoną pozwem kwotę wraz z ustawowymi odsetkami i kwotą 1.279,50 zł kosztów procesu.

W sprzeciwie od nakazu zapłaty pozwana A. P. zaskarżyła powyższy nakaz zapłaty w całości, wniosła o oddalenie powództwa i zasądzenie od powoda kosztów procesu. Pozwana podniosła, iż nigdy nie otrzymała od powoda faktur na zakup materiałów budowlanych, a strony ustaliły, że powódka rozliczy się z pozwanym po otrzymaniu faktur. Nadto według pozwanej powód wykonał prace w sposób niezgodny ze sztuką budowlaną i dalsza część wynagrodzenia nie jest uzasadniona.

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

L. L. prowadzi działalność gospodarczą, w ramach której wykonuje prace remontowo - budowlane.

(okoliczność niesporna)

Strony zawarły ustną umowę, na podstawie której powód zobowiązał się wykonać w budynku mieszkalnym, znajdującym się na nieruchomości położonej w C. przy ulicy (...), demontaż starej instalacji cieplnej, montaż pieca kondensacyjnego i nowej instalacji cieplnej wraz z założeniem wkładu do komina. Strony ustalały szczegóły prac w korespondencji mejlowej prowadzonej przez córkę powódki oraz zięcia powódki, po uzgodnieniach mejlowych strony nie spisały umowy.

(zeznania pozwanej –k.160-161 w zw. z k.309-310, zeznania świadka M. K. –k.163-165, zeznania świadka R. K. –k.165-166, korespondencja mejlowa stron –k.137-154)

Strony umówiły się, że wartość robocizny powoda wyniesie kwotę 4.600 zł.

(zeznania pozwanej –k.160-161 w zw. z k.309-310, zeznania świadka M. K. –k.163-165, zeznania świadka R. K. –k.165-166)

Strony umówiły się, że koszt nowego pieca kondensacyjnego, który miał zakupić i zamontować powód, wyniesie kwotę 5.944 zł.

(zeznania pozwanej –k.160-161 w zw. z k.309-310, zeznania świadka M. K. –k.163-165, zeznania świadka R. K. –k.165-166, zeznania świadka I. P. –k.210-212)

Strony uzgodniły, że koszt całości robót nie może przekroczyć kwoty 20.000 zł. Powód otrzymał w dniu 28 września 2012 r. od pozwanej zaliczkę na wykonanie prac i zakup materiałów w kwocie 12.500 zł.

(zeznania pozwanej –k.160-161 w zw. z k.309-310, zeznania świadka M. K. –k.163-165, zeznania świadka R. K. –k.165-166)

Strony uzgodniły, że ostateczne rozliczenie dotyczące kosztów materiałów zostanie dokonane po przedstawieniu przez powoda faktur zakupu materiałów budowlanych. Zakupu materiałów miał dokonać powód, a pozwana miała zapłacić 8% podatku VAT.

(zeznania pozwanej –k.160-161 w zw. z k.309-310, zeznania świadka M. K. –k.163-165, zeznania świadka R. K. –k.165-166, zeznania świadka I. P. –k.210-212, korespondencja mejlowa stron –k.137-154)

Pozwana nie była zadowolona z wykonywanych przez powoda prac i zgłaszała mu uwagi i zastrzeżenia. Pozwana nie godziła się na wprowadzenie rur w wylewkę i na montaż rur miedzianych. Powód jednak twierdził, że zaproponowane przez niego rozwiązania są właściwe. Pozwana mimo zastrzeżeń co do prawidłowości jakości prac powoda, przyjęła wykonane przez niego prace, nie szukała innego wykonawcy, gdyż zbliżał się sezon grzewczy i nie chciała przedłużać prac dotyczących instalacji cieplnej.

(zeznania pozwanej –k.160-161 w zw. z k.309-310, zeznania świadka M. K. –k.163-165, zeznania świadka R. K. –k.165-166, zeznania świadka I. P. –k.210-212, fotografie –k.54-77, zeznania świadka M. P. –k.162-163)

Prace powoda na nieruchomości pozwanej nie zostały wykonane w pełnym zakresie w części dotyczącej demontażu starej instalacji cieplnej, powód pozostawił fragmenty m.in. starych przewodów. Powód zakupił i zamontował urządzenia kotłowni gazowej z piecem kondensacyjnym dwufunkcyjnym firmy (...) wraz z instalacją odprowadzenia spal, zamontował część instalacji gazowej zasilającej piec c.o., zakupił i zamontował instalację rozdzielaczową centralnego ogrzewania zasilającą istniejące grzejniki żeliwne i drabinkowy grzejnik łazienkowy, zamontował grzejnik łazienkowy oraz wykonał zasilenie wewnętrzne instalacji ciepłej wody na odcinku od pieca c.o. do miejsca włączenia w łazience.

(opinia biegłego sądowego –k.242-262)

Część robót nie została wykonana przez powoda zgodnie ze sztuką budowlaną i obowiązującymi normami. Nieprawidłowo zamontowano filtry siatkowe na instalacji gazowej, zasilenia pieca w zimna wodę i na powrocie z instalacji c.o., nie wykonano odprowadzenia wody z zaworu bezpieczeństwa, nie założono tulei ochronnych na przejściach rur przez strop między piwnicą a parterem o przez ścianę piwnicy w przypadku instalacji ciepłej wody, nie przeprowadzono rur przez strop w pionie i ułożono rury zasilania i powrotu instalacji c.o. nierównolegle do siebie, wykonano złącza instalacyjne w wykutym otworze oraz nie założono izolacji termicznej w piwnicy na podejściach pod grzejniki, rur w kotłowni oraz zasilenia instalacji ciepłej wody. (...) można było zamontować mocując zawiesia do stropu piwnicy po wykonaniu wielu przekuć w ścianach lub/i stosując odpowietrzenia i odwodnienia instalacji. W tym jednak zakresie powód wybrał korzystniejszą opcję z punktu widzenia prawidłowej pracy instalacji. Prace prowadzone były bez projektu.

(opinia biegłego sądowego –k.242-262, 296-297)

Powód zastosował materiały dobrej jakości, nie zastosował jednak właściwego materiału na komin pieca c.o. Koszt użytych materiałów wyniósł kwotę 11.485 zł.

(opinia biegłego sądowego –k.242-262, 296-297, faktury –k.11-24)

W dniu 03 października 2012 r. powód zakończył prace. Po zakończeniu prac powód nie przedstawił pozwanej faktur dotyczących zakupionych materiałów. W dniu 26 października 2012 r. pozwana otrzymała od powoda faktury VAT numer (...) z załącznikami

(faktury VAT numer (...) –k.22, załączniki –k.88-89, okoliczności przyznane)

Z fakturami, w oparciu o które powód domagał się zapłaty za materiały budowlane, pozwana zapoznała się po raz pierwszy z chwilą otrzymania odpisu pozwu.

(zeznania pozwanej –k.160-161 w zw. z k.309-310)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie powołanych dowodów, oceniając je jako wiarygodne.

Sąd nie dał wiary zeznaniom świadka M. P., iż powódka nie zgłaszała uwag w zakresie prawidłowości wykonania prac przez powoda, gdyż treść tych zeznań jest sprzeczna z pozostałymi przeprowadzonymi w sprawie dowodami, w tym zeznaniami pozwanej i świadków.

Sąd oddalił wniosek powoda o dopuszczenie dowodu z zeznań świadka T. Ł., uznając, że dowód ten będzie zbędny dla merytorycznego rozstrzygnięcia sprawy. Świadek ten bowiem jako pracownik powoda, nie posiadał znaczącej wiedzy w zakresie ustaleń stron oraz prawidłowości wykonania prac.

Sąd pominął dowód z zeznać powoda, bowiem powód mimo prawidłowego powiadomienia i pouczenia o skutkach niestawiennictwa, nie stawił się na termin rozprawy i nie usprawiedliwił swojej nieobecności.

Sąd Rejonowy zważył co następuje:

Powództwo okazało się uzasadnione jedynie w części.

Z zebranego w sprawie materiału dowodowego wynika, że umowa zawarta między stronami procesu odpowiada definicji umowy o dzieło z przepisu art. 627 k.c. Przepis ten stanowi, że przez umowę o dzieło przyjmujący zamówienie – powód w przedmiotowej sprawie - zobowiązuje się do wykonania oznaczonego dzieła, a zamawiający – pozwana - do zapłaty wynagrodzenia. Celem umowy o dzieło jest osiągnięcie określonego w niej rezultatu. W wypadku umowy o dzieło istotne jest zawsze osiągnięcie umówionego rezultatu, bez względu na rodzaj i intensywność świadczonej w tym celu pracy i staranności. Przyjmujący zamówienie odpowiada zatem za nieosiągnięcie określonego rezultatu, a nie za brak należytej staranności. Wydaje się, że podstawą decyzji przyjmującego zamówienie o przyjęciu tej surowej odpowiedzialności jest zasadniczo przekonanie stron, że w określonych warunkach, ze względu na doświadczenie, praktykę i stan wiedzy, istnieje uzasadnione prawdopodobieństwo, a nawet pewna doza pewności, że osoba posiadająca stosowne środki i kwalifikacje jest w stanie osiągnąć zamierzony rezultat. W związku z tym, w umowie o dzieło nie powinny wystąpić jakiekolwiek elementy losowości czy niepewności (tak też S. Wójcik, Pojęcie umowy o dzieło, SC, t. IV, Kraków 1963,s. 123 i n.). Zasadniczym obowiązkiem przyjmującego zamówienie jest wykonanie dzieła. Przyjmujący zamówienie odpowiada za jakość dzieła. Metodologia wykonania dzieła należy do uznania przyjmującego zamówienie, dzieło powinno jednakże posiadać cechy określone w umowie lub wynikające z charakteru danego dzieła. Wykonanie dzieła zwykle wymaga określonych kwalifikacji, umiejętności i środków. Na przyjmującym zamówienie nie spoczywa, zasadniczo, obowiązek osobistego wykonania dzieła, chyba że wynika to z umowy o dzieło lub charakteru dzieła (co dotyczy np. wykonania dzieła artystycznego). Przyjmujący zamówienie ma jednak obowiązek osobistego kierowania osobami, którymi zgodnie z art. 474 k.c. przy wykonywaniu dzieła się posługuje i za które odpowiada (tak też m.in. A. Brzozowski (w:) System prawa prywatnego, t. 7, 2004, s. 336).

W realiach niniejszej sprawy strony nie zawarły umowy na piśmie, jednak z zebranego w sprawie materiału dowodowego wynikają podstawowe uzgodnienia stron, w tym w zakresie rodzaju i wysokości wynagrodzenia za roboty budowlane powoda oraz zakresie terminu i sposobu rozliczenia z zakupionych materiałów budowlanych.

Z zebranego w sprawie materiału dowodowego wynika, że koszt zakupionych przez powoda materiałów budowlanych, w tym pieca kondensacyjnego, wyniósł łącznie kwotę11.485 zł. Swoją pracę powód wycenił na kwotę 4.600 zł. Zatem całość prac wykonanych na nieruchomości pozwanej ma wartość 16.085 zł. Powód otrzymał od pozwanej zaliczkę obejmującą jego wynagrodzenia oraz zaliczkę na materiały budowlane, które powód miał zakupić. Po odliczeniu zaliczki, powód powinien otrzymać od pozwanej dodatkowo kwotę 3.585 zł.

Pozwana zgłosiła szereg uwag dotyczących jakości wykonanych przez powoda prac. Cześć uwag pozwanej znalazła potwierdzenie w materiale dowodowym, szczególnie poprzez dowód z opinii biegłego - powód część prac wykonał niezgodnie ze sztuką budowlaną, jednak zastosował materiały dobrej jakości. W ocenie Sądu twierdzenia pozwanej, że uiszczona zaliczka wyczerpała wartość prac powoda nie zasługują na aprobatę. Pozwana w niniejszym procesie nie wykazała poprzez powództwo wzajemne albo zarzut potrącenia roszczenia, aby roszczenie powoda nie zasługiwało na uwzględnienie. Pozwana nie wykazał, że wynagrodzenie powoda winno ulec obniżeniu na skutek wadliwości wykonania robót. Mimo uwag do części wykonanych prac, pozwana nie wezwała powoda do poprawienia prac a w konsekwencji, w razie braku reakcji, nie wypowiedziała umowy.

W tym stanie rzeczy w oparciu o przepis art. 627 k.c. zasądzono od pozwanej na rzecz powoda kwotę 3.585 zł.

O odsetkach ustawowych orzeczono na podstawie przepisu art. 481 § 1 i 2 k.c., zgodnie z którym jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Jeżeli stopa odsetek za opóźnienie nie była z góry oznaczona, należą się odsetki ustawowe. W niniejszej sprawie powód domagał się zasądzenia odsetek ustawowych od dnia 30 października 2012 r. W ocenie Sądu w tym dniu pozwana nie pozostawała jednak w opóźnieniu w zapłacie. Z zebranego w sprawie materiału dowodowego wynika bowiem, że ostateczne rozliczenie miało nastąpić po przedstawieniu przez powoda faktur dotyczących zakupu materiałów remontowo-budowlanych. Tymczasem pozwana w dniu 26 października 2012 r. otrzymała od powoda dwie faktury bez wyszczególnienia czego dotyczą oraz załączniki do faktur w postaci spisu zakupionych materiałów. W ocenie Sądu ten sposób przedstawienia cen zakupu materiałów uniemożliwił pozwanej odniesienie się do wysokość kosztów, szczególnie, że mogła mieć wątpliwość czy rzeczywiście materiały te zostały zakupione przez powoda. Dopiero razem z pozwem pozwana otrzymała faktury VAT i mogła zapoznać się z ich treścią. Dlatego odsetki ustawowe zostały zasądzone od dnia następnego po dniu doręczenia pozwanej odpisu pozwu z załącznikami, w tym fakturami VAT.

O kosztach procesu orzeczono na podstawie art. 100 k.p.c., stosunkowo je rozdzielając. Było to uzasadnione tym, że mimo, iż powództwo uwzględniono w 50%, to pozwana poniosła jednak wyższe koszty, a zatem właściwe jest ich stosunkowe rozdzielenie a nie wzajemne zniesienie.

Na poniesione przez powoda koszty procesu złożyły się: kwota 250 zł opłaty sądowej od pozwu, kwota 17 zł opłaty skarbowej od pełnomocnictwa oraz minimalna stawka adwokata będącego pełnomocnikiem powoda obliczona od wartości przedmiotu sporu, opiewająca na sumę 1.200 zł, ustalona na podstawie § 6 w zw. z § 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokatów ... (Dz. U. Nr 163 poz. 1348 ze zm.) - łącznie kwota 1.467 zł.

Na poniesione przez pozwaną koszty procesu złożyły się: kwota 17 zł opłaty skarbowej od pełnomocnictwa, kwota 1.460,74 zł wydatków na koszty podróży świadków, kwota 750 zł wydatków na koszty dowodu z opinii biegłego sądowego oraz minimalna stawka radcy będącego pełnomocnikiem pozwanej obliczona od wartości przedmiotu sporu, opiewająca na sumę 1.200 zł, ustalona na podstawie § 6 w zw. z § 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych ... (Dz. U. Nr 163 poz. 1349 ze zm.) – łącznie kwota 3.427,74 zł.

Powód powinien otrzymać 50% poniesionych kosztów, to jest kwotę 733,50 zł, a pozwana powinna otrzymać 50% poniesionych kosztów, to jest kwotę 1.713,87 zł. Zatem zasądzono od powoda na rzecz pozwanej kwotę 980,37 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.

Na podstawie art. 113 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz. U. Nr 167, poz. 1398 ze zm.) orzeczono o kosztach sądowych w zakresie wydatków na przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego sądowego w zakresie, w którym nie pokryte zostały z zaliczki, to jest w zakresie kwoty 668,36 zł, każda ze stron powinna ponieść połowę tej należności, to jest kwotę 334,18 zł.