Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Powódka J. L. domagała się w pozwie przeciwko W. S. zasądzenia od pozwanego na swoją rzecz kwoty 14.268 zł wraz
z ustawowymi odsetkami od dnia 15.02.2013 r. do dnia zapłaty oraz kosztami procesu, w tym kosztami zastępstwa procesowego wg norm przepisanych.

Powódka wskazała, że wykonała na zlecenie pozwanego 20.000 sztuk torebek
z nadrukiem – grafiką Wazon w cenie 0,40 zł netto za sztukę oraz matryce w cenie 720 zł netto za jeden kolor. Pozwany zobowiązał sie do zapłaty za usługę w terminie 3 dni po otrzymaniu wzorów gotowego produktu. Powódka wykonała dzieło zgodnie z zamówieniem. Pozwany odmówił odbioru zamówienia i zapłaty za wykonane dzieło, początkowo powołując się na fakt, iż przedmiotowe woreczki mają tło przezroczyste, następnie wskazywał, że mają one nadrukowany wadliwy nieodczytywalny kod kreskowy. Powódka nie uznała reklamacji pozwanego. W związku z nieuregulowaniem przez pozwanego należności z tytułu wykonanego dzieła, powódka pismem z dnia 10.04.2013 r. wezwała pozwanego do zapłaty należnego jej wynagrodzenia.

W odpowiedzi na pozew pozwany domagał się oddalenia powództwa w całości oraz zasądzenia kosztów procesu i zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwany przyznał, iż zlecił powódce wykonanie 20.000 sztuk torebek z nadrukiem-grafiką Wazon, przedmiotowe torebki zawierały opracowaną i przesłaną grafikę firmy (...) z K.. Pozwany podniósł zarzut nienależytego wykonania zobowiązania przez powódkę. Wyprodukowano worki z nadrukiem naniesionym w sposób nieodpowiadający obowiązującym normom. Przedmiotowe woreczki nie otrzymały pozytywnej opinii z (...) w P. w zakresie odczytu kodów kreskowych, a przyczyną negatywnej opinii było za blade, białe, półprzezroczyste tło ciemnych kresek kodu. Pozwany wskazał, że poprawę jakości kodu osiągnąć można było poprzez zastosowanie podwójnego białego koloru jako tła kresek kodu.

W piśmie procesowym z dnia 27.02.2015 r. pozwany podniósł, iż opinia biegłego z dnia
9 stycznia 2015 r. jest niepełna i nie odpowiada na postawione przez pozwanego pytania
w zakresie sposobu i jakości wykonanego kodu kreskowego oraz możliwości jego odczytu.

Wyrokiem z dnia 21 kwietnia 2015 r. Sąd Rejonowy zasądził od pozwanego na rzecz powódki dochodzoną kwotę wraz z odsetkami i kosztami procesu w wysokości 4.131 zł oraz nakazał zwrócić pozwanemu 628,30 zł nadpłaconej zaliczki.

Sąd Rejonowy wydał rozstrzygnięcie w oparciu o następujące ustalenia i wnioski.

Pozwany wraz z firmą (...) dążyli do wprowadzenia na rynek nowego produktu „wazonu papierowego”. Pozwany miał być kreatorem pomysłu, a firma (...) miała wprowadzić towar na rynek.

W dniu 11 stycznia 2013 r. pozwany zlecił powódce mailem wykonanie 20.000 sztuk torebek z nadrukiem – grafiką Wazon w cenie 0,40 zł netto za 1 sztukę oraz wykonanie matryc w cenie 720 zł netto za jeden kolor. Pozwany w terminie 3 dni po otrzymaniu wzorów gotowego produktu zobowiązał się do zapłaty kwoty 14268 zł tytułem zapłaty za wykonane dzieło. Rozmowy na temat umowy prowadził ze strony powódki R. P.. Powódka nie była informowana przez pozwanego, do jakich kolorów wazonów będzie używany worek.

P. M. z (...) przygotowywał dla powódki kompleksowo grafiki do druku. Drukarnia – powódka nie zgłaszała żadnych wątpliwości do projektu. Agencja wskazała w projekcie gdzie ma być przezroczysta folia, a gdzie biała.

Powódka zastrzegła, iż przygotowanie projektu wymaga ingerencji jej grafika
i w związku z powyższym wykonany przez powódkę cromalin (symulacja kolorystyki
i odwzorowanie tekstów grafiki), wymaga akceptacji pozwanego. Powódka wykonała tzw. cromalin na grubym papierze, z adnotacją, że jest to odzwierciedlenie nadruku,
a kolorystycznie jest to symulacja. Na cromalinie były kwadraciki z oznaczeniem kolorów poszczególnych elementów worka. Przedmiotowy cromalin został zaakceptowany przez pozwanego. Z chwilą otrzymania cromalinu drukarz nie miał możliwości dokonywania zmian.

Powódka wykonała bezpłatny wzór worka strunowego bez szaty graficznej. Pozwany zaakceptował wzór worka bez nadruku, co do jego kształtu, grubości, koloru oraz rodzaju folii. W związku z faktem, że pozwany nie zawarł w zamówieniu żadnych warunków dotyczących nasycenia kodu, nasycenie kodu kreskowego zostało wykonane w sposób standardowy. Pojedynczy biały kolor należy do standardu. Pozwany zaakceptował cromalin, który zawierał standardowe białe podbicie.

Powódka przystąpiła do realizacji zamówienia i wystawiła pozwanemu fakturę pro-forma nr PRO/6/02.2013 na kwotę 14.268,00 zł. Powyższa faktura została przesłana pozwanemu mailem.

Powódka wykonała dla pozwanego partię testową zamówionych woreczków. Pozwany nie wnosił zastrzeżeń do wykonanej partii i w związku z powyższym została wykonana pozostała część.

Mailem z dnia 12 lutego 2013 r. powódka poinformowała pozwanego, że zamówienie zostało zrealizowane i złożone do magazynu. Pozwany otrzymał 100 sztuk wzorów wykonanych woreczków. Powódka poinformowała pozwanego, iż zamówienie zostanie przekazane pozwanemu po uregulowaniu faktury.

Po odbiorze części opakowań pozwany w dniu 14 lutego 2013 r. złożył powódce reklamację, zarzucając iż opakowania zostały wykonane w sposób niewłaściwy, jednocześnie odmówił ich przyjęcia i dokonania zapłaty za wykonane dzieło. Pozwany w reklamacji zakwestionował przezroczystość worków i wskazał, że projekt i cromalin zawierały białe tło, a wykonane torebki są szare i przezroczyste. W. S. wskazał, iż towar nie spełnia jego oczekiwań, z uwagi na niewystarczające nasycenie worka kolorem białym, ponieważ do worka docelowo miały być wkładane ciemne przedmioty, to opakowanie powinno mieć podwójnie biały kolor. Pozwany zaproponował zakup reklamowanych woreczków 0,10 zł za sztukę. Mimo złożonych zastrzeżeń pozwany zażądał przesłania 2000 sztuk opakowań. Następnie pozwany wskazał, że projekt graficzny przygotowany do druku worka graficznego zawierał zaznaczenie białej apli stanowiącej tło do informacji z tyłu worka, a akceptowany proof nie zawierał prześwitów z tyłu worka. Pozwany podniósł, iż kody kreskowe zostały naniesione niezgodnie z normą, są nieczytelne, a grafika wazonu na woreczku jest całkowicie nieczytelna.

Poza uwagami w stosunku do kodu kreskowego firma (...), która miała wprowadzać produkt na rynek nie miała zastrzeżeń do wykonanego zamówienia. Kod kreskowy został przebadany na zlecenie pozwanego przez (...)
(...) w P. i nie otrzymał pozytywnej opinii (...) Przyczyną negatywnej oceny było za blade, białe, półprzeźroczyste tło ciemnych kresek kodu. Była to jedyna wada worka. Projekt i kolorystyka woreczka konsultowane były z firmą (...).

Powódka w związku z otrzymanymi zastrzeżeniami odnośnie odczytywalności kodów kreskowych przeprowadziła test czytania kodów przez skaner w przypadkowym sklepie. Kody z kilkunastu worków zostały bez problemów odczytane.

W dniu 28 lutego 2013 r. powódka poinformowała pozwanego, iż worki zostały wykonane zgodnie z zamówieniem i w związku z powyższym reklamacja nie została uznana.

Pismem z dnia 10.04.2013 r. powódka wezwała pozwanego do zapłaty należnego jej wynagrodzenia.

Pozwany nie zdawał sobie sprawy, że standardowy biały kolor zastosowany na folii będzie półprzezroczysty, nie miał świadomości, że aby otrzymać odpowiednie nasycenie koloru należy zastosować podwójną aplę, nie wiedział, że należy taką informację zaznaczyć na cromalinie.

W zakresie wykonania druku fleksograficznego na zamówionych przez pozwanego workach powódka wykonała go zgodnie z technologią oraz zgodnie z zamówieniem. Druk spełnia współczesne wymogi jakościowe odniesione do zastosowanej technologii druku fleksograficznego. Wykonanie podkładu farbą półtransparentną nie jest z definicji błędem technologicznym. Odwzorowanie kształtu i kolorystyki kodu kreskowego na gotowym wyrobie jest zgodne z tym zaprojektowanym i przedstawionym na cromalinie. Kod kreskowy w odniesieniu do technologii fleksodruku był poprawny, kolorystyka była zgodna z normą (...). W obiegu poligraficznym, jeżeli jakiś obiekt ma wypełniać daną normę to powinno to być zaznaczone albo na zleceniu albo bezpośrednio na cromlinie.

Stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie przedłożonych przez strony dokumentów: zamówienia mailowego (k. 10), zamówienia (...) (k. 11), cromalinu - k. 238 akt, faktury pro-forma nr (...) (k. 13), wiadomości mailowych stron, na podstawie zeznań świadków i stron oraz na podstawie pisemnej i ustnej uzupełniającej opinii biegłego J. O..

Sąd w całości dał wiarę zeznaniom świadków R. P., M. J. oraz zeznaniom powódki albowiem były jasne, spójne i zgodne z zasadami doświadczenia życiowego, a także korespondowały z pozostałym materiałem zebranym w sprawie. Niewiele wniosły do niniejszej sprawy zeznania świadka P. M., gdyż w przeważającej części stanowiły one ocenę stanu faktycznego oraz tego, kto ponosi winę za nienależyte wykonanie umowy.

W ocenie Sądu niewiarygodne były zeznania pozwanego w zakresie, w którym stwierdził, iż wskazał, iż w środku w woreczkach będą różnego koloru wazony, gdyż jest to sprzeczne z zeznaniami powódki oraz świadka R. P.. Sąd nie dał także wiary zeznaniom pozwanego, iż od razu po zobaczeniu woreczków wiedział, iż kod jest nieczytelny, albowiem jest to sprzeczne chociażby z pierwotnie złożoną przez niego reklamacją, gdzie nie ma wzmianki o nieczytelnym kodzie.

Sąd w całości zaaprobował pisemną i ustną uzupełniającą opinię biegłego sądowego J. O., który określił czy powódka wykonała zamówione przez pozwanego worki zgodnie z technologią i treścią zamówienia. Biegły opracował opinię w zakresie jakości wykonanego druku na workach w odniesieniu do wykonanej technologii druku fleksograficznego z pominięciem wykonania samych worków jako opakowania. Sąd jedynie nie dokonał ustaleń stanu faktycznego na twierdzeniach biegłego odnośnie obowiązków stron umowy, albowiem to Sąd ustala na podstawie zgromadzonego materiału dowodowego zakres i obowiązki stron.

Na podstawie art. 227 k.p.c. a’contrario oraz art. 207 § 6 k.p.c. Sąd pominął dowód z opinii (...) w P. zarówno z uwagi na to, że był nieprzydatny dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy oraz był spóźniony. Należy zaznaczyć, iż pozwany już w odpowiedzi na pozew kwestionował i podnosił błędne wykonanie kodu kreskowego, a zatem już wówczas mógł złożyć przedmiotowy dowód, czego nie uczynił. Niezależnie od tego był on nieprzydatny dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy, o czym poniżej.

Dokonując oceny roszczenia powódki i zgłoszonych przeciwko niemu zarzutów Sąd Rejonowy zważył, że zgodnie z art. 627 przyjmujący zamówienie zobowiązuje się do wykonania oznaczonego dzieła, a zamawiający do zapłaty wynagrodzenia. Umowa o dzieło jest umową o „rezultat usługi".

Wykonanie przez powódkę dzieła w postaci 20.000 sztuk torebek z nadrukiem – grafiką Wazon w cenie 0,40 zł netto za 1 sztukę oraz wykonanie matryc w cenie 720 zł netto za jeden kolor było pomiędzy stronami bezsporne. Sporna w sprawie była jakość wykonanej usługi. Pozwany wnosząc o oddalenie powództwa podnosił bowiem, iż pozwana wykonała dzieło w sposób niezgodny ze złożonym zamówieniem.

Mając na względzie, że rozstrzygnięcie sprawy wymagało uzyskania wiadomości specjalnych Sąd dopuścił dowód z opinii biegłego sądowego J. O. na okoliczność ustalenia czy powódka wykonała zamówione przez pozwanego worki zgodnie z technologią oraz zgodnie z treścią zamówienia.

Zgodnie z przedstawioną przez biegłego opinią, którą Sąd w całości zaaprobował, wykonany na zamówionych przez pozwanego workach druk fleksograficzny powódka wykonała zgodnie z technologią oraz zgodnie z zamówieniem. To na zlecającym spoczywa obowiązek pełnego i precyzyjnego wskazania w zamówieniu cech drukowanego wyrobu. Faktem jest, że zgodnie z art. 634 k.c. jeżeli materiał dostarczony przez zamawiającego nie nadaje się do prawidłowego wykonania dzieła albo jeżeli zajdą inne okoliczności, które mogą przeszkodzić prawidłowemu wykonaniu, przyjmujący zamówienie powinien niezwłocznie zawiadomić o tym zamawiającego. W przedmiotowej sprawie jednakże pozwany nie sprecyzował dokładnie oczekiwań w zakresie transparentości nadruku białą farbą podkładową. Poza tym nie określił, co wynikało z przeprowadzonych dowodów, jakiego koloru wazony będą znajdowały się w torbie. Ponadto biegły ocenił, iż odwzorowanie kształtu i kolorystyki kodu kreskowego na gotowym wyrobie jest zgodne z tym zaprojektowanym i przedstawionym na cromalinie, a więc drukarnia wypełniła konieczne minimum warunków sformułowanych przez zleceniodawcę. Biegły wskazał, iż kod kreskowy w odniesieniu do technologii fleksodruku był poprawny, kolorystyka była zgodna z normą (...). Sąd zaaprobował wnioski biegłego, iż strony nie precyzowały w jakikolwiek sposób wykonania białego tła pod kod kreskowy, a w obiegu poligraficznym, jeżeli jakiś obiekt ma wypełniać daną normę to powinno to być zaznaczone albo na zleceniu albo bezpośrednio na cromalinie.

Sąd Rejonowy uznał w konsekwencji, że w przedmiotowej sprawie pozwany nie wykazał zapobiegliwości, która powinna cechować przedsiębiorcę. Od pozwanego jako profesjonalisty wymagana jest podwyższona staranność w kwestii ochrony swoich interesów. W ocenie Sądu pozwany powinien dokładnie sprecyzować swoje oczekiwania w kwestii wykonanego nadruku. Nasycenie kodu kreskowego powinno zostać określone w zamówieniu. W związku z faktem, że pozwany nie zawarł w zamówieniu żadnych warunków dotyczących nasycenia kodu, nasycenie kodu kreskowego zostało wykonane w sposób standardowy. Ponadto pozwany zaakceptował cromalin, który zawierał standardowe białe podbicie.

Wobec powyższego, skoro powódka wykonała dzieło, to pozwany był zobowiązany, na podstawie art. 627 k.c. zapłacić wynagrodzenie za zamówione dzieło.

Zgodnie z art. 638 § 1 k.c. do odpowiedzialności za wady dzieła stosuje się odpowiednio przepisy o rękojmi przy sprzedaży. Zaś zgodnie z art. 560 § 1 k.c. jeżeli rzecz sprzedana ma wadę, kupujący może złożyć oświadczenie o obniżeniu ceny albo odstąpieniu od umowy, chyba że sprzedawca niezwłocznie i bez nadmiernych niedogodności dla kupującego wymieni rzecz wadliwą na wolną od wad albo wadę usunie. Zgodnie z § 3 cytowanego artykułu obniżona cena powinna pozostawać w takiej proporcji do ceny wynikającej z umowy, w jakiej wartość rzeczy z wadą pozostaje do wartości rzeczy bez wady, zaś § 4 stanowi, iż kupujący nie może odstąpić od umowy, jeżeli wada jest nieistotna.

Pozwany mógłby odstąpić od zawartej umowy i nie odebrać dzieła jedynie w sytuacji, gdyby wykonane przez powódkę dzieło posiadało wady i to wady istotne. Zgodnie z opinią biegłego i w ocenie Sądu Rejonowego niewystarczające nasycenie kolorem białym pod kodem kreskowym nie było wadą istotną dzieła i nie uzasadniało odstąpienia od umowy. Pozwany nie udowodnił też, iż było to nieprawidłowe wykonanie dzieła i stanowiło wadę, która mogła być podstawą żądania obniżenia kwoty wynagrodzenia powódki. Sąd zaznaczył, iż pozwany pierwotnie wskazywał jako wadę nieprawidłową kolorystykę, a następnie dopiero nieprawidłowy kod kreskowy. Jednakże z przeprowadzonych dowodów, w szczególności opinii biegłego sądowego, a także zeznań powódki oraz świadków M. J. – dyrektora H. wynikało, iż jedyną wadą jaka mogła istnieć w wyprodukowanych przez powódkę woreczkach był kod kreskowy. Powyższe zresztą przyznał w swoich zeznaniach pozwany. Przede wszystkim na tą okoliczność pozwany nie zawnioskował dowodu z opinii biegłego w odpowiednim czasie, zgodnie z art. 207 § 6 k.p.c. Należy bowiem zaznaczyć, iż pismo z (...) jest wyłącznie dokumentem prywatnym w rozumieniu art. 245 k.p.c. , a więc stanowi dowód tego, iż osoba, która je podpisała, złożyła oświadczenie w nim zawarte. Nie stanowi natomiast dowodu na okoliczności nieprawidłowości w kodzie kreskowym. Niezależne od tego biegły J. O. stwierdził, iż kod kreskowy w odniesieniu do technologii graficznej fleksodruku był poprawny, kolorystyka była zgodna z normą (...). Poza tym przyjmując nawet, iż były problemy z odczytaniem kodu, to należy zaznaczyć, iż nie można uznać tego, że była to wada spowodowana nieprawidłowym wykonaniem przez powódkę toreb, skoro jednoznacznie wynikało, iż zostały one wykonane zgodnie ze zleceniem pozwanego
i zaakceptowanym przez niego cromalinem, a następnie przesłanym wzorem, do którego nie zgłaszał zastrzeżeń. Ponadto jak ustali Sąd pozwany nie informował powódki o kolorach wazonów, które miały być umieszczone w woreczkach. Natomiast, gdyby w torbach były jasne wazony, to nie byłoby problemu z odczytem kodu kreskowego, co jednoznacznie potwierdził biegły.

Powyższe okoliczności świadczyły w ocenie Sądu Rejonowego o tym, iż produkt nie miał wad, był zgodny z zamówieniem. Niezależnie od tego przyjmując, iż niemożność odczytania kodu kreskowego wynikała z nieprawidłowego wykonania przez powódkę woreczków, Sąd uznał, iż nie była to wada istotna, która upoważniała do odstąpienia od umowy. Z przeprowadzonych dowodów wynikało bowiem, iż po pierwsze włożenie do woreczka jasnego wazonu umożliwia bez problemu odczytanie kodu kreskowego, a nadto można było nakleić papierowy kod kresowy. Te wszystkie okoliczności świadczyły o braku podstaw do odstąpienia od umowy.

Mając na uwadze powyższe Sąd Rejonowy na podstawie art. 627 k.c. zasądził od pozwanego na rzecz powódki kwotę 14.268,00 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia
15 lutego 2013 r. do dnia zapłaty. O odsetkach Sąd orzekł zgodnie z art. 481 § 1 i 2 k.c.

O kosztach procesu orzeczono na podstawie art. 98 i 99 k.p.c. stosując zasadę odpowiedzialności za wynik procesu. Zgodnie z art. 98 § 1 k.p.c. strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony (koszty procesu). Koszty, jakie poniosła powódka to kwota 4.131,00 zł. Na powyższą kwotę składa się kwota 714 zł tytułem opłaty od pozwu, kwota 2400 zł tytułem wynagrodzenia pełnomocnika ustalonego w oparciu o § 6 pkt 5 w zw. z § 2 ust. 1 i 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r.w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. Nr 163, poz. 1349 ze zm.), kwota 17 zł tytułem opłaty skarbowej od pełnomocnictwa oraz kwota 1000 zł pobrana od powoda tytułem zaliczki na poczet przeprowadzenia dowodu z opinii biegłego.

Nadto na podstawie art. 84 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych pozwanemu zwrócono ze Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego
w Bydgoszczy kwotę 628,30 zł nadpłaconej zaliczki na poczet opinii biegłego.

Apelację od wyroku złożył pozwany, który zaskarżył rozstrzygnięcie w całości. Skarżący zarzucił:

1.  naruszenie przepisów prawa procesowego, które miało istotny wpływ na treść zapadłego
w sprawie orzeczenia tj. art. 233 § 1 k.p.c. poprzez błędną, niezgodną z zasadami logiki i doświadczenia życiowego ocenę zgromadzonego materiału dowodowego, w szczególności opinii biegłego sądowego J. O. i uznania tej opinii za sporządzoną w sposób rzetelny i pełny podczas gdy opinię tę należy uznać za niepełną, a wnioski wynikające z tejże opinii dowolne, niezgodne z logicznym rozumowaniem i zasadami doświadczenia życiowego, co doprowadziło do błędnego uznania, że wykonany na zamówionych przez pozwanego workach druk fleksograficzny powódka wykonała zgodnie z technologią oraz zgodnie
z zamówieniem.

2.  naruszenie przepisów prawa procesowego, które miało istotny wpływ na treść zapadłego
w sprawie orzeczenia tj. art. 233 k.p.c. poprzez brak wszechstronnej oceny zebranego
w niniejszym postępowaniu materiału dowodowego i pominięcie w tej ocenie pisma
z (...), podczas gdy pismo to stanowi dowód nieprawidłowości w kodzie kreskowym wykonanego przez powódkę dzieła;

3.  naruszenie przepisów prawa procesowego, które miało istotny wpływ na treść zapadłego w sprawie orzeczenia, tj. art. 227 i 217 § 1 k.p.c. oraz art. 207 § 6 k.p.c. w zw. z art. 278 § 1 k.p.c. poprzez oddalenie wniosku dowodowego z opinii (...) w P., podczas gdy dowód ten nie można uznać za spóźniony, albowiem stał się konsekwencją błędnej i niezupełnej opinii biegłego J. O., a dowód ten miał na celu ustalenie nieprawidłowości w wykonanym przez powódkę kodzie kreskowym;

4.  naruszenie prawa materialnego tj. art. 560 § 1 k.c. poprzez oparcie się przez Sąd I instancji na treści tego przepisu nieobowiązującego w chwili zawarcia umowy, a także poprzez błędną wykładnię pojęcia wady istotnej, przejawiającą się w uznaniu przez Sąd, że wady dzieła w postaci niemożności odczytania kodu kreskowego nie są na tyle istotne, aby pozwany miał uprawnienie do odstąpienia od umowy, podczas gdy wady te uniemożliwiają prawidłowe korzystanie z dzieła, są nieusuwalne; a ponadto możliwość skorzystania z uprawnień wynikających z rękojmi za wady fizyczne, w szczególności z odstąpienia od umowy, nie jest uzależniona od tego, czy wady rzeczy są istotne;

5.  naruszenia art. 481 k.c. w zw. 455 k.c. poprzez zasądzenie kwoty 14.268 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 15 lutego 2013r., podczas gdy faktura pro forma nie może być traktowana jako wezwanie dłużnika do dobrowolnej zapłaty długu, dlatego też zasądzenie odsetek od wskazanej daty jest niczym nieuzasadnione;

Mając powyższe zarzuty na uwadze pozwany wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez oddalenie powództwa w całości oraz zasądzenie na rzecz pozwanego kosztów sądowych, w tym kosztów zastępstwa adwokackiego według norm przepisanych, za obie instancje, ewentualnie o uchylenie zaskarżonego orzeczenia i przekazanie sprawy do ponownego rozpatrzenia i zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów postępowania odwoławczego, w tym kosztów zastępstwa adwokackiego.

Sąd Okręgowy zważył co następuje.

Apelacja pozwanego okazała się zasadna.

Zdaniem Sądu Okręgowego w niniejszej sprawie, dla oceny odpowiedzialności stron, wynikającej z zawartej umowy o dzieło, zasadnym wydaje się odwołanie do utrwalonego już w doktrynie i orzecznictwie stanowiska, dotyczącego kryterium odróżniającego umowę
o dzieło od umowy zlecenia. Nie ma bowiem sporu co do tego, że cechą charakterystyczną umowy o dzieło jest osiągnięcie określonego w umowie rezultatu. Dopuszcza się przy tym określenie tego rezultatu nie tylko na podstawie wskazanych w umowie podstaw ale również przez zwyczaj bądź zasady uczciwego obrotu. Przy czym, relacja pomiędzy wzajemnymi świadczeniami zamawiającego i przyjmującego zamówienie w tym znaczeniu, że jedno stanowi ekonomiczny odpowiednik drugiego wymaga, poza znajomością parametrów przyszłego dzieła, osiągnięcia ustalonego poziomu jakości (wyrok SN z dn. 5.03.2004 r., I CK 329/03, Lex nr 599732).

W przypadku umowy o dzieło, istotne jest zawsze osiągnięcie umówionego rezultatu, bez względu na rodzaj i intensywność świadczonej w tym celu pracy i staranności wykonawcy. Przyjmujący zamówienie odpowiada zatem za nieosiągnięcie określonego rezultatu, a nie za brak należytej staranności.

W niniejszej sprawie powódka miała świadomość, że woreczki, które ma wydrukować na zlecenie pozwanego, mają być przedmiotem obrotu i podlegać dalszej sprzedaży.
W związku z tym miały być one zaopatrzone w kody kreskowe, niezbędne do dokonania takiej sprzedaży. Oczywistym więc jest, że kody te powinny być nadrukowane w taki sposób, aby możliwe było ich odczytanie przez urządzenia do tego przeznaczone. Brak możliwości dokonania takiego odczytu kodu kreskowego zarzucił pozwany w odpowiedzi na pozew, wskazując go jako istotną wadę dzieła. Dlatego, w ocenie Sądu Okręgowego, właściwym wydaje się, aby ocena prawidłowości wykonania dzieła przez powódkę dotyczyła też możliwości poddania tego dzieła testowi na ewentualne wykrycie takiej wady, a nie odnosiła się jedynie do tego, czy dzieło zostało w ogóle wykonane i do możliwości jego odbioru. Jednym z kryteriów umożliwiających odróżnienie umowy o dzieło od umowy zlecenia lub umowy o świadczenie usług jest bowiem możliwość poddania dzieła sprawdzianowi na istnienie wad fizycznych. Istotą umowy o dzieło jest zawsze osiągnięcie umówionego przez strony konkretnego i sprawdzalnego rezultatu, a nie jak w przypadku umowy zlecenia – staranne działanie. Zgodnie z powyższym, przyjmujący zamówienie odpowiada za nieosiągnięcie określonego efektu pracy, a rodzaj i intensywność pracy świadczonej w celu wykonania dzieła pozostają bez znaczenia dla jego odpowiedzialności umownej (wyrok SA w Gdańsku z dn. 27.02.103 r., III AUa 1143/12, Lex nr 1293587).

Sąd Rejonowy oparł swoje rozstrzygnięcie w znacznej mierze na opinii biegłego, który na zadane mu pytanie odpowiedział, iż powódka wykonała przedmiot umowy zgodnie
z zamówieniem i technologią. Biegły nie badał jednakże, czy nadrukowane przez powódkę kody są możliwe do odczytu. Na rozprawie w dn. 9.04.2015 r. biegły przyznał, że badał kod kreskowy poprzez oględziny wzrokowe, podkładając białą kartkę pod to miejsce, na którym znajdował się nadruk. Dodał, że nie ma aktualnego certyfikatu na urządzenie pomiarowe.

Sąd Rejonowy uznał przy tym, że pozwany nie wnosił zastrzeżeń do przedstawionego mu przez powódkę cromalinu tyle tylko, że cromalin ten był wykonany na białym, nieprzeźroczystym papierze i w tym przypadku prawdopodobnie nie byłoby żadnego problemu z odczytaniem kodu kreskowego. Skoro więc pozwany zaakceptował przedstawiony mu cromalin, miał prawo oczekiwać, że nie będzie problemu z odczytaniem kodu kreskowego również na wyrobie końcowym tj. wyprodukowanych przez powódkę woreczkach. Nie powinno też budzić wątpliwości, że zamawiający dokonując wyboru przyjmującego zamówienie, kieruje się oceną jego potencjalnych kwalifikacji do wykonania zamawianego dzieła. Również przyjmujący zamówienie dokonuje takiej oceny, przed przyjęciem oferty zamawiającego, zwłaszcza że wskutek zawarcia umowy bierze na siebie ryzyko pomyślnego wyniku spełnianej czynności, czyli wykonania zamawianego dzieła.

W ocenie Sądu Okręgowego, dla wyjaśnienia czy kod kreskowy wydrukowany przez powódkę na woreczkach był możliwy do odczytu czy nie i czy tym samym przedmiot umowy o dzieło posiadał wadę którą podniósł pozwany w odpowiedzi na pozew i czy jest to wada istotna, niezbędne jest zasięgnięcie wiadomości specjalnych i w tym celu niezbędnym było przeprowadzenie dowód z opinii biegłego. Dopiero po przeprowadzeniu takiego dowodu sąd może ocenić następnie odpowiedzialność stron, wynikającą z zawartej umowy.

Tym samym za zasadny należy uznać zarzut pozwanego podniesiony przez niego w apelacji a mianowicie, zarzut naruszenia art. 233 k.p.c poprzez oparcie rozstrzygnięcia na niepełnej opinii biegłego.

Pozwany w odpowiedzi na pozew złożył bowiem wniosek, aby w przypadku uwzględnienia wniosku dowodowego powódki o przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego, rozszerzyć tezę dowodową o okoliczność ustalenia sposobu i jakości wyprodukowanych kodów kreskowych, czy nadają się one do odczytu, a jeżeli nie to w jaki sposób producent winien nanieść odpowiednie poprawki w zakresie możliwości odczytywania kodów kreskowych. Sąd Rejonowy mimo, że zarządzeniem z dn. 15.07.2014 r. zobowiązał obie strony do uiszczenia zaliczek po 1.000 zł na poczet opinii biegłego (k-202) i mimo, że pozwany taką zaliczkę uiścił (k-207), w postanowieniu z dn. 21.08.2014 r. dopuścił dowód
z opinii biegłego jedynie na okoliczności podniesione przez powódkę w pozwie. Pozwany
w piśmie procesowym z dn. 6.10.2014 r. wniósł o uzupełnienie tezy dowodowej zgodnie
z wnioskiem zawartym w odpowiedzi na pozew (k-214), jednakże Sąd wniosku tego nie uwzględnił. Pozwany również po otrzymaniu odpisu opinii biegłego, w terminie zakreślonym przez sąd, złożył w piśmie procesowym z dn. 23.02.2015 r. (k-263) zastrzeżenia do tej opinii, m.in. zarzucił iż jest ona niepełna, gdyż brak jest w niej odpowiedzi na pytania zawarte
w odpowiedzi na pozew.

Z tych względów Sąd Okręgowy uznał, że postępowanie dowodowe przeprowadzone przez Sąd Rejonowy nie było w pełni przydatne dla rozpoznania przedmiotowej sprawy,
a inicjatywa dowodowa strony pozwanej skierowana ewidentnie na wyjaśnienie okoliczności umożliwiających zastosowanie przepisu prawa materialnego została przez sąd pierwszej instancji w nieuzasadniony sposób zignorowana.

Istotą niniejszej sprawy było ustalenie czy dzieło posiada wady w postaci wadliwie nadrukowanych kodów kreskowych, powodujących, że dzieło nie nadawało się do dalszej sprzedaży.

Skoro zaś Sąd Rejonowy okoliczności tej nie ustalił, Sąd Okręgowy na podstawie art. 386 § 4 k.p.c uchylił wyrok Sądu Rejonowego i przekazał sprawę temu Sądowi do ponownego rozpoznania, pozostawiając temu sądowi rozstrzygnięcie o kosztach postępowania apelacyjnego. Przy ponownym rozpoznaniu sprawy Sąd pierwszej instancji przeprowadzi zaproponowany przez stronę pozwaną dowód z opinii biegłego, co umożliwi zastosowanie przepisów prawa materialnego dotyczących wykonanego przez powódkę dzieła i ponowną ocenę odpowiedzialności stron, wynikającą z zawartej umowy.