Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 7 października 2015 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach VIII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 7 października 2015 r. w Gliwicach

sprawy T. M.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z.

o prawo do emerytury

na skutek odwołania T. M.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z.

z dnia 10 lutego 2015 r. nr (...)

oddala odwołanie.

(-) SSO Grażyna Łazowska

Sygn. akt VIIIU 755/15

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 10.02.2015r. organ rentowy Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z. na podstawie art.114 ustawy o emeryturach i rentach z FUS odmówił ubezpieczonemu T. M. ( M. ) przyznania prawa do emerytury z art.27 ww. ustawy.

W uzasadnieniu decyzji organ rentowy wskazał, iż ubezpieczony nie przedłożył żadnych nowych dowodów mających wpływ na zmianę wcześniejszej prawomocnej decyzji odmawiającej prawa do świadczenia ( decyzji z dnia 26.11.2014r. ), a także, iż przedłożone przez ubezpieczonego zeznania świadków na okoliczność pracy w gospodarstwie rolnym nie spełniają wymogów formalnych, bo są potwierdzone przez pracownika urzędu gminy, a zgodnie z rozporządzeniem Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 11.10.2011r. w sprawie postępowania o świadczenia emerytalno – rentowe, własnoręczność podpisu wnioskodawcy/świadka może potwierdzić pracodawca, notariusz, konsul RP albo oddział

( inspektorat ) ZUS.

Ubezpieczony w odwołaniu od decyzji domagał się jej zmiany przez orzeczenie co do istoty sprawy oraz zasądzenie od organu rentowego na jego rzecz kosztów postępowania wraz z kosztami zastępstwa procesowego, według norm przepisanych.

W uzasadnieniu ubezpieczony generalnie podniósł, iż biorąc pod uwagę treść art.55 i art.27 ustawy o emeryturach i rentach z FUS powinien mieć przyznane świadczenie według zasad kapitałowych.

Organ rentowy w odpowiedzi na odwołanie wniósł o jego oddalenie podtrzymując stanowisko zajęte w zaskarżonej decyzji.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Ubezpieczony T. M. urodził się w dniu (...)

Decyzją z dnia 20.05.2014r. organ rentowy przyznał ubezpieczonemu prawo do emerytury na podstawie art.28 ustawy o emeryturach i rentach z FUS ( tzw. emeryturę niepełną ) od dnia (...), czyli od osiągnięcia wieku emerytalnego.

Wypłata tego świadczenia została jednak zawieszona z powodu zbiegu prawa do więcej niż jednego świadczenia, a to w sytuacji, gdy ubezpieczonemu równocześnie przysługuje prawo do renty policyjnej z Zakładu Emerytalno – Rentowego MSW i A, która to renta jest świadczeniem korzystniejszym.

W dniu 09.10.2014r. ubezpieczony złożył wniosek o przyznanie prawa do emerytury na podstawie art.27 ustawy o emeryturach i rentach z FUS.

W rozpoznaniu tego wniosku organ rentowy decyzją z dnia 26.11.2014r. odmówił ubezpieczonemu prawa do emerytury na podstawie powyższego uregulowania prawnego, gdyż ubezpieczony nie udowodnił wymaganego 25 – letniego okresu składkowego i nieskładkowego, a jedynie 23 lata, 10 miesięcy i 3 dni.

Jednocześnie organ rentowy wskazał, iż pozostawił bez rozpatrzenia okres pracy ubezpieczonego w gospodarstwie rolnym ( odnośnie którego ubezpieczony wcześniej przedłożył w organie rentowym zeznania dwóch świadków sporządzone w dniu 14.02.1980r. i potwierdzone przez Sekretarza Urzędu Gminy w W., a dotyczące pracy ubezpieczonego w gospodarstwie rolnym ojca od dnia 01.07.1962r. do dnia 28.02.1966r. ), gdyż ubezpieczony nie dostarczył wymaganych dokumentów żądanych pismem Zakładu z dnia 30.10.2014r., a mianowicie: zaświadczenia o istnieniu gospodarstwa rolnego w okresie objętym zeznaniami świadków, zaświadczenia o zameldowaniu w okresie jw. oraz - w przypadku uczęszczania do szkoły ponadpodstawowej - świadectwa jej ukończenia.

Ubezpieczony od powyższej decyzji nie wniósł odwołania doprowadzając tym samym do jej uprawomocnienia, natomiast w dniu 19.01.2015r. ponownie wystąpił z wnioskiem o przyznanie prawa do emerytury na podstawie art.27 ustawy o emeryturach i rentach z FUS.

Do ww. wniosku ubezpieczony nie załączył żadnych nowych dowodów, a tylko kserokopię zeznań świadków dnia 14.02.1980r., które już wcześniej były przedmiotem oceny organu rentowego.

W rozpoznaniu tego wniosku organ rentowy wydał w dniu 10.02.2015r. zaskarżoną decyzję, omówioną na wstępie.

Powyższe Sąd ustalił w oparciu o dokumentację akt organu rentowego jako okoliczności bezsporne, bo jednoznacznie wynikające z tych dowodów i nie kwestionowane przez strony.

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie ubezpieczonego T. M. nie zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 114 ust. 1 ustawy z dnia 17.12.1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych ( t.j. Dz.U. z 2015r., poz.748 ) prawo do świadczeń lub ich wysokość ulega ponownemu ustaleniu na wniosek osoby zainteresowanej lub z urzędu, jeżeli po uprawomocnieniu się decyzji w sprawie świadczeń zostaną przedłożone nowe dowody lub ujawniono okoliczności istniejące przed wydaniem tej decyzji, które mają wpływ na prawo do świadczeń lub ich wysokość.

Z cytowanego przepisu art. 114 ust. 1 wynika jednoznacznie, iż warunkiem ponownego ustalenia prawa do świadczeń jest uzyskanie nowych dowodów lub ujawnienie okoliczności, które istniały przed wydaniem decyzji, a nie były znane organowi w chwili orzekania i mają wpływ na prawo do tych świadczeń lub ich wysokość (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 05.08.1999 r., II UKN 231/99 - OSNAPiUS 2000 nr 19 poz. 734, uchwała Sądu Najwyższego z dnia 05.06.2003 r. III UZP 5/03 - OSNAPiUS rok 2003, Nr 18, poz. 442).

W prawie ubezpieczeń społecznych związanie organu rentowego prawomocną decyzją nie ma charakteru bezwzględnego. Istnieje możliwość dokonania ponownych ustaleń warunkujących prawo lub wysokość przyznanego wcześniej świadczenia, jednak dopiero po spełnieniu przesłanek określonych w art. 114 ust. 1 ustawy o emeryturach i rentach z FUS. Organ rentowy nie ma podstaw do ponownego ustalenia emerytury, jeśli zainteresowany nie przedstawi dokumentów lub okoliczności zmieniających jego sytuację (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 15.05.2014 r. III UK 150/13, LEX nr 1458793).

W niniejszej sprawie organ rentowy decyzją z dnia 26.11.2014r. odmówił przyznania ubezpieczonemu prawa do emerytury na podstawie art.27 ww. ustawy wobec braku spełnienia przez ubezpieczonego przesłanki prawa do tego świadczenia w postaci posiadania 25 – letniego okresu składkowego i nieskładkowego.

Ubezpieczony decyzji tej nie kwestionował doprowadzając tym samym do jej uprawomocnienia

Składając w dniu 19.10.2014r. ponowny wniosek o przyznanie prawa do emerytury na podstawie powołanego powyżej przepisu ( art.27 ustawy ) ubezpieczony nie przedłożył żadnych "nowych" dowodów, ani nie zostały też ujawnione okoliczności, które istniały przed wydaniem decyzji z dnia 26.11.2014r. ostatecznie prawomocnej, a które miałyby wpływ na zmianę tej decyzji i przyznanie ubezpieczonemu prawa do emerytury z art.27 ustawy. Ubezpieczony do wniosku załączył jedynie kserokopie zeznań świadków z dnia 14.02.1980r., jednak oryginały tych dokumentów znajdowały się już w aktach organu rentowego i były wcześniej przedmiotem oceny tego organu.

W takiej sytuacji Sąd uznał, iż organ rentowy zaskarżoną decyzją z dnia 10.02.2015r. prawidłowo odmówił ubezpieczonemu prawa do emerytury na podstawie cytowanego wcześniej art..114 ust.1 ustawy, wobec braku spełnienia przesłanek z tego przepisu.

W konsekwencji takiego stanowiska Sąd z mocy art.477 ¹⁴ § 1 k.p.c. oddalił odwołanie ubezpieczonego jako bezzasadne.

(-) SSO Grażyna Łazowska