Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 27 sierpnia 2015 r.

Sąd Okręgowy w Krakowie Wydział I Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący : SSR del. Zygmunt Drożdżejko

Protokolant: Karolina Lipka

po rozpoznaniu w dniu 27 sierpnia 2015 r. w Krakowie

na rozprawie

sprawy z powództwa G. P.

przeciwko Bankowi (...) S.A. w G.

o pozbawienie tytułu wykonawczego wykonalności

I.  pozbawia wykonalności tytuł wykonawczy – bankowy tytuł egzekucyjny z dnia 17.08.2012r. wystawiony przez Bank (...) S.A. w K. przeciwko G. P., któremu to Sąd Rejonowy dla Krakowa-Podgórza w Krakowie postanowieniem z dnia 04.09.2012r. nadał klauzulę wykonalności
(sygn. akt I Co 4337/12/P) – w całości;

II.  zasądza od pozwanego Banku (...) S.A. w G. na rzecz powoda G. P. kwotę 13 076 zł (trzynaście tysięcy siedemdziesiąt sześć złotych) tytułem kosztów procesu;

III.  nakazuje ściągnąć od pozwanego Banku (...) S.A.
w G. na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Okręgowego w Krakowie kwotę 52 zł (pięćdziesiąt dwa złote) tytułem kosztów sądowych.

Sygn. akt I C 644/14

UZASADNIENIE

Wyroku z dnia 27 sierpnia 2015 r.

Pozwem z dnia 8 kwietnia 2014 r. powód G. P. domagał się pozbawienia wykonalności tytułu wykonawczego opartego na bankowym tytule egzekucyjnym wystawionym przez stronę pozwaną - Bank (...) S.A. w G. w dniu 17.08.2012 r.

W uzasadnieniu powód podniósł, że na podstawie przedmiotowego tytułu toczy się postępowanie egzekucyjne przeciw powodowi jako dłużnikowi, skierowane do lokalu mieszkalnego w miejscowości P. ul. (...), które prowadzi Komornik przy Sądzie Rejonowym dla Krakowa Nowej Huty M. B., pod sygn. XI KM 14/13.

W prawomocnie zakończonym postępowaniu toczącym się przed Sądem Okręgowym w Krakowie – sygn. akt I Nc 270/10 (I C 956/13) zostało ustalone, że wierzytelność pozwanego w stosunku do powoda nie uzyskała statusu wymagalności, ponieważ umowa kredytowa nie została nigdy skutecznie wypowiedziana na skutek błędnego doręczenia (nie doręczenia skutecznie wypowiedzenia powodowi). Powód podniósł, że przebieg spłaty kredytu wyklucza możliwość wypowiedzenia umowy w tym zakresie, niezależnie od tego że wypowiedzenie nie zostało nigdy skutecznie doręczone. Powód wskazał, że sposób awizowania nie może być uznany za prawidłowy, bowiem brak jest podpisu doręczyciela na zwróconej do strony pozwanej przesyłce (przesłanej do powoda na błędny adres) oraz nie podano w jaki sposób umieszczona została informacja o złożeniu przesyłki w Urzędzie Pocztowym. Co najważniejsze jednak, nie można uznać, że powód mógł się zapoznać z korespondencją, ponieważ od dawna nie mieszkał pod tym adresem i nie miał żadnego kontaktu z osobami tam przebywającymi.

W replice na odpowiedź na pozew powód wskazał, iż jest rzeczą oczywistą, że we wniosku o kredyt podaje się adres, na który ma być skierowana korespondencja, związana z rozpatrzeniem tego wniosku. Natomiast zawarcie umowy, kreuje nowy stan prawny i umowa przesądza o adresie, pod którym kredytobiorca ma obowiązek zapewnić możliwość zapoznania się z korespondencją. Powód w umowie kredytowej nie wskazał innego adresu niż ul. (...). Powód podniósł także zarzut przedawnienia, wskazując iż bankowy tytuł egzekucyjny został wystawiony mimo przedawnienia wierzytelności pozwanego, bowiem jeśli przyjąć że w sierpniu 2009 r. powód zalegał z czterema ratami, to oznacza to, że już w maju wystąpiła zaległość 1 raty, a w czerwcu 2 rat, więc powód mógł wypowiedzieć umowę powodując wymagalność całego roszczenia. Wniosek egzekucyjny który niewątpliwie przerywa przedawnienie został złożony 27.12.2012 r., zaś bankowy tytuł egzekucyjny który tego biegu nie przerywa nosi datę 17.08.2012 r. Postanowienie o nadaniu klauzuli wykonalności zostało wydane dnia 04.09.2012 r. Wniosek mógł być złożony najwcześniej 17.08.2012 r. w związku z czym nawet gdyby przyjąć, że bieg przedawnienia przerywa wniosek o nadanie klauzuli wykonalności, to nastąpiło to po upływie 3 lat od momentu w którym wierzyciel, czyli pozwany Bank mógł doprowadzić do wymagalności swoim oświadczeniem, a tym samym nastąpiło przedawnienie roszczenia. Pozwany Bank wystąpił o klauzulę wykonalności, jak wynika z akt I Co 4337/12/P Sądu Rejonowego dla Krakowa – Podgórza w dniu 28.08.2012 r. Skoro natomiast w dniu 24.07.2009 r. skierował wypowiedzenie na nieprawidłowy adres, to oczywistym jest, że miał możliwość dokonania tego na adres prawidłowy. Tym samym, co najmniej od tej daty należy liczyć bieg przedawnienia, a mając na uwadze że bank jest przedsiębiorcą, jego okres wynosi 3 lata. W związku z tym dłużnikowi przysługuje prawo powołania się na przedawnienie, ponieważ egzekucja jest prowadzona na podstawie bankowego tytułu egzekucyjnego, a więc bez merytorycznego rozpoznania sprawy przez Sąd, co uniemożliwiało podniesienie przedawnienia w procesie merytorycznym. Powód nadto wskazał, że kwestionował okoliczności (powody) nadania przez Sąd Rejonowy klauzuli wykonalności na bankowy tytuł egzekucyjny, a więc kwestionował zasadność prawomocnego orzeczenia tego Sądu.

W dalszych pismach powód podniósł, że nie można zaakceptować stanowiska Banku, który najpierw kieruje korespondencję na adres którego nigdy mu nie podano ul. (...) P., a następnie na adres sprzed zawarcia umowy, w tej umowie nie powtórzony, a pomija jasno i wyraźnie określony adres w umowie. Nadto wskazał, że adres na który powołuje się obecnie strona pozwana i na który skierowała wypowiedzenie, nie został nigdy przez powoda podany pozwanemu bankowi, lecz pośredniczącej w zawarciu umowy kredytowej firmie (...). Wszystkie czynności związane z kredytem zawierał z firmą (...), druk wniosku kredytowego obity jest pieczęcią tej firmy. Na użytek tej firmy podał adres do korespondencji(...), który był aktualny w okresie ubiegania się o kredyt, a utracił aktualność już w momencie podpisania umowy kredytowej, dlatego nie został do niej przeniesiony.

W odpowiedzi na pozew pozwany Bank wniósł o oddalenie powództwa oraz zwrot kosztów procesu (w tym zastępstwa procesowego) według norm przepisanych.

Pozwany wskazał, że w jego ocenie doręczenie powodowi wypowiedzenia umowy kredytu było prawidłowe, bowiem Bank doręczył to wypowiedzenie na adres wskazany przez powoda we wniosku o udzielenie kredytu tj. na adres ul. (...), (...)-(...) K.. Strony w umowie o udzielenie kredytu nr (...) z dnia 17.09.2007 r. w § 19 pkt 1 postanowiły, że wszelkie zawiadomienia i oświadczenia związane z umową miały być kierowane do kredytobiorcy na piśmie i doręczane na adres podany w umowie bądź na inny adres uprzednio wskazany przez Kredytobiorcę Bankowi. Powód wskazał uprzednio tj. we wniosku o udzielenie kredytu „inny adres” i Bank mógł wysłać wypowiedzenie na tan właśnie adres, a wobec jego odesłania do Banku przez pocztę z adnotacją o jego nieodebraniu (po podwójnym awizowaniu) należało uznać go za prawidłowo doręczony. Bank działał zgodnie z umową kredytu kierując do powoda w dniu 25.08.2009 r. wypowiedzenie umowy kredytu na wskazany przez powoda uprzednio adres do korespondencji. Korespondencja wróciła jako nie podjęta w terminie, co zgodnie z umową kredytu należy uznać za fakt prawidłowego doręczenia oświadczenia woli Banku z dniem 15.09.2009 r. Pozwany podkreślił, iż zgodnie z art. 61 k.c. nie jest konieczne dla skuteczności złożenia oświadczenia woli innej osobie, by adresat tego oświadczenia zapoznał się z treścią pisma zawierającego oświadczenie, wystarczy że miał taką możliwość. Zdaniem pozwanego przesłanie korespondencji powodowi pod adres wskazany we wniosku o kredyt sprawiło iż miał on możliwość zapoznania się z treścią korespondencji. Zdaniem Banku fakt, iż w innym postępowaniu stwierdzono, iż strona procesu nie była w stanie wykazać wymagalności wierzytelności i skutecznego doręczenia wypowiedzenia, nie może mieć wpływu na niniejsze postępowanie ze względu na brak tożsamości przedmiotu sprawy oraz strony pozwanej i powodowej. Bank (...) S.A. nie był stroną postępowania wskazywanego przez powoda pod sygnaturą akt I Nc 270/10, a więc postępowanie to nie ma wpływu na treść zobowiązania łączącego strony niniejszego procesu.

Zdaniem pozwanego na dzień wypowiedzenia umowy kredytu istniały po temu podstawy, bowiem z wydruków z systemu bankowego z dnia 25.08.2009 r. wynika, iż na ten dzień istniała zaległość w spłacie 4 rat kredytu. Także historia spłat rat kredytu wskazuje, że wierzytelność była obsługiwana nieregularnie, co nie pozwalało Bankowi przyjąć, iż wierzytelność może być w przyszłości obsługiwana terminowo. Dodatkowo pozwany wskazał, iż mimo podnoszenia przez pozwanego, iż wierzytelność wynikająca z umowy kredytu (...) z dnia 17.09.2007 r. nie jest w całości wymagalna, przez cały okres wypowiedzenia umowy kredytu nie dokonywał regularnych spłat rat kredytu i zaprzestał uiszczania jakichkolwiek spłat blisko cztery lata temu. Trudno zatem przyjąć, iż powód trwa w przekonaniu, iż wypowiedzenie umowy kredytu jest bezskuteczne.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Powód zawarł z Bankiem (...) S.A. umowę kredytu bankowego w dniu 17.09.2007 r. (umowa nr (...)) przeznaczonego w szczególności na częściowe sfinansowanie wybudowania i zakupu lokalu mieszkalnego położonego w P. przy u. (...). W § 19 umowy zapisano, że wszelkie zawiadomienia i oświadczenia związane z umową kierowane do kredytobiorcy będą sporządzane na piśmie i doręczane mu osobiście lub wysyłane pocztą na jego adres podany w umowie, bądź na inny adres uprzednio wskazany przez niego Bankowi. (...) Bank S.A. jest poprzednikiem prawnym strony pozwanej. W celu zaspokojenia wszelkich roszczeń pieniężnych banku wynikających z tego kredytu powód poddał się egzekucji do kwoty 400.121,18 zł. We wniosku z dnia 16.08.2007 r. o udzielenie kredytu powód wskazał swój adres do korespondencji jako ul. (...), (...)-(...) K.. We właściwej umowie kredytu z dnia 17.09.2007 r. nr (...) powód wskazał adres tj. ul. (...) w K.. Następnie, pismem z dnia 24.07.2009 r. Bank wypowiedział powodowi warunki spłaty kredytu. Przesyłka została wysłana na adres ul. (...), P.. Następnie Bank skierował do powoda kolejne pismo z dnia 25.08.2009 r. zatytułowane wypowiedzenie warunków spłaty kredytu, które wysłano na adres: G. P., ul. (...), (...)-(...) K.. Przesyłka ta została zwrócona do nadawcy po powtórnym awizowaniu z adnotacją adresat nieobecny, bank uznał tę przesyłkę za skutecznie doręczoną.

Dowód: - okoliczności przyznane przez obie strony lub nie zaprzeczone przez stronę przeciwną; wniosek o udzielenie kredytu hipotecznego z dnia 16.08.2007 r., k. 23-26; umowa kredytu hipotecznego z dnia 17.09.2007 r. nr (...), k. 27-32; odpis z KRS dla strony pozwanej k. 39-44,oraz k. 103-126; oświadczenie powoda o podaniu się egzekucji, k. 15; wypowiedzenie warunków spłaty kredytu k. 144 oraz 33, zwrot przesyłki k. 34; bankowy tytuł egzekucyjny z dnia 17.08.2012 r. k. 78; wniosek o nadanie klauzuli wykonalności (...) k. 1 akt SR dla Krakowa Podgórza - sygn. akt I Co 4337/12/P; postanowienie z dnia 04.09.2012 r. o nadaniu klauzuli wykonalności (...), k. 78; wniosek o wszczęcie postępowania egzekucyjnego, k. 77; historia spłaty kredytu k. 61-66, dokumenty z akt tut. Sądu I C 956/13.

Pracownik banku który zajmował się wypowiedzeniem powodowi umowy kredytu bankowego wysyłał korespondencję do powoda na adres, który widniał w systemie banku tj. na ul. (...) w K.. Miał on dostęp do umowy, ale był związany adresem wpisanym do systemu. Pracownik nie miał uprawnień do zmiany adresu w systemie. Możliwa była restrukturyzacja kredytu na wniosek klienta. Jeżeli na dzień wystawienia bankowego tytułu egzekucyjnego klient spłacił zaległość w ten sposób, że licząc raty nie byłoby zaległości w ratach to jeżeli nie było wniosku o restrukturyzację to bank wystawiał (...) , chyba że spłacony był cały kredyt.

Dowód: zeznania świadka K. R., k. 205-206, nagranie obrazu i dźwięku;

Pozwany wystawił bankowy tytuł egzekucyjny przeciw powodowi dnia 17.08.2012 r., oraz złożył w dniu 28.08.2012 r. wniosek o nadanie klauzuli wykonalności bankowemu tytułowi egzekucyjnemu. Tytułowi temu nadano klauzulę wykonalności w dniu 5.09.2012 r. Strona pozwana złożyła wniosek o wszczęcie postępowania egzekucyjnego – na podstawie przedmiotowego tytułu wykonawczego w dniu 27.12.2012 r. Kredyt zaciągnięty przez powoda u strony pozwanej był na bieżąco spłacany w ratach (choć nieregularnie) wpłaty miały miejsce w roku 2007, 2008, 2009 2010, 2011, 2012 r. (ostatnia wpłata w czerwcu 2012 r.).

Dowód: - okoliczności przyznane przez obie strony lub nie zaprzeczone przez stronę przeciwną; wniosek o udzielenie kredytu hipotecznego z dnia 16.08.2007 r., k. 23-26; umowa kredytu hipotecznego z dnia 17.09.2007 r. nr (...), k. 27-32; odpis z KRS dla strony pozwanej k. 39-44,oraz k. 103-126; oświadczenie powoda o podaniu się egzekucji, k. 15; wypowiedzenie warunków spłaty kredytu k. 144 oraz 33, zwrot przesyłki k. 34; bankowy tytuł egzekucyjny z dnia 17.08.2012 r. k. 78; wniosek o nadanie klauzuli wykonalności (...) k. 1 akt SR dla Krakowa Podgórza - sygn. akt I Co 4337/12/P; postanowienie z dnia 04.09.2012 r. o nadaniu klauzuli wykonalności (...), k. 78; wniosek o wszczęcie postępowania egzekucyjnego, k. 77; historia spłaty kredytu k. 61-66, dokumenty z akt tut. Sądu I C 956/13.

Adresem zamieszkania powoda był adres przy ul. (...) w K., natomiast adres ul. (...) był tylko adresem czasowym tj. do korespondencji do momentu podpisania umowy kredytowej. Powód § 19 umowy kredytowej rozumiał w ten sposób, że wszelka korespondencja będzie przesyłana na adres przy ul. (...). Mieszkanie przy ul. (...) powód wynajmował od osób trzecich, nie miał możliwości odbierania tam korespondencji. Faktycznie nigdy nie otrzymał wypowiedzenia umowy, w trakcie trwania umowy nie otrzymywał żadnej korespondencji z banku. Przedmiotowy kredyt spłacała matka powoda. O problemach ze spłatą powód dowiedział się kiedy pojawił się komornik. Powód wiedział że umowę podpisał z bankiem, natomiast wniosek o udzielenie kredytu składał do E., bo to on miał się dowiedzieć czy powód w ogóle dostanie kredyt.

Dowód: zeznanie powoda G. P. k. 230-231 i nagranie

Ocena dowodów:

Sąd dał wiarę zeznaniom świadka i powoda, ponieważ są spójne i logiczne. Zeznania te wzajemnie się uzupełniają.

Sąd dał wiarę wszelkim dokumentom zgromadzonym w sprawie ponieważ ich prawdziwości nikt nie kwestionował. Ponadto nie ujawniły się żadne okoliczności z których wynikałoby, że dokumenty zostały sfałszowane.

Sąd zważył co następuje:

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie.

Podstawę roszczenia stanowił art. 840 § 1 pkt 1 kpc zgodnie z którym dłużnik może w drodze powództwa żądać pozbawienia tytułu wykonawczego wykonalności w całości lub części albo ograniczenia, jeżeli przeczy zdarzeniom, na których oparto wydanie klauzuli wykonalności, a w szczególności gdy kwestionuje istnienie obowiązku stwierdzonego tytułem egzekucyjnym niebędącym orzeczeniem sądu albo gdy kwestionuje przejście obowiązku mimo istnienia formalnego dokumentu stwierdzającego to przejście.

Istota sporu sprowadzała się do tego czy pozwany prawidłowo doręczył powodowi wypowiedzenie umowy kredytowej.

W przypadku, gdy uznamy, że tak to konsekwencją tego będzie uznanie, że doszło do prawidłowego wypowiedzenia umowy, postawienia całej wierzytelności w stan wymagalności i w konsekwencji prawidłowego wystawienia bankowego tytułu egzekucyjnego.

Konsekwencją uznania, że nie doręczono prawidłowo wypowiedzenia, będzie uznanie, że wierzytelność z tytułu całego kredytu nie jest wymagalna, a co za tym idzie brak było podstawy do wystawienia bankowego tytułu egzekucyjnego.

Sąd badając zasadność niniejszego powództwa doszedł do przekonania, iż istotnie w doręczeniu powodowi oświadczenia Banku o wypowiedzeniu umowy kredytu były wady, które nie pozwalają na uznanie tego doręczenia za skuteczne. Jak wynika z zebranego w sprawie materiału dowodowego powód poszukując odpowiedniej instytucji do udzielenia mu kredytu na zakup lokalu przy ul. (...) w P., zwrócił się o pomoc do instytucji E. pomagającej załatwić formalności związane z ubieganiem się o kredyt oraz wyborem najlepszej oferty kredytowej. W instytucji tej powód wypełnił wniosek o udzielenie kredytu, który był jednym z dokumentów koniecznych do ubiegania się o kredyt. W przedmiotowym wniosku o udzielenie kredytu powód wskazał jako swój adres ul. (...) w K.. Następnie powód zawarł ze stroną pozwaną umowę o udzielenie kredytu bankowego. W umowie powód podał jako swój adres ul. (...) w K.. Był to jedyny adres powoda jaki podał on do przedmiotowej umowy. Mimo to strona pozwana kierowała korespondencję do powoda, a to m. in. oświadczenie o wypowiedzeniu umowy kredytu na adres wskazany przez powoda we wniosku o udzielenie kredytu, zamiast na adres wskazany w umowie.

W ocenie Sądu postępowanie takie nie było właściwe. To umowa jest bowiem dokumentem, który kreował stosunek prawny między stronami. Poprzez fakt zawarcia umowy jej strony stały się wzajemnie uprawnione i zobowiązane jednocześnie do wywiązania się z jej treści. W umowie strony ustaliły warunki na jakich oparty był łączący je stosunek prawny i to ona zawiera treść najistotniejszą dla określenia stosunków łączących strony, dotyczy to także wszelkich informacji podanych do umowy w tym adresów stron. Pozwany zatem winien kierować korespondencję do powoda przede wszystkim na adres wskazany w umowie.

Powyższej oceny nie zmienia fakt, że w § 19 pkt 1 przedmiotowej umowy znajdował się zapis, iż wszelkie zawiadomienia i oświadczenia związane z umową miały być kierowane do kredytobiorcy na piśmie i doręczane na adres podany w umowie bądź na inny adres uprzednio wskazany przez Kredytobiorcę Bankowi.

Zgodnie z art. 65 kc, oświadczenie woli należy tak tłumaczyć, jak tego wymagają ze względu na okoliczności, w których złożone zostało, zasady współżycia społecznego oraz ustalone zwyczaje. W umowach należy raczej badać, jaki był zgodny zamiar stron i cel umowy, aniżeli opierać się na jej dosłownym brzmieniu.

Właśnie dyrektywy tego przepisu nakazują uznać za wyłącznie właściwy adres powoda podany w umowie kredytowej tj. ul. (...) w K..

Powód podał pozwanemu swój adres w umowie, a Bank nie wysyłał korespondencji pod ten adres, tylko pod nieaktualny adres z wniosku kredytowego. W umowie kredytowej nie został powtórzony adres z wniosku, co świadczy o tym, że ten adres przestał być aktualny. Zapis z § 19 pkt 1 umowy kredytowej „lub na podany wcześniej adres” należy w ocenie Sądu rozumieć w ten sposób, że gdyby w samej umowie kredytowej nie został podany adres, to wtedy należy sięgnąć do „uprzednich” adresów kredytobiorcy. Skoro jednak w umowie kredytowej kredytobiorca wskazał adres odmienny od podanego we wniosku o kredyt, to znaczy że aktualnym adresem jest adres z umowy. Za taką wykładnią poza względami logiki, doświadczenia życiowego i zasad współżycia społecznego (gdzie jest powszechnie przyjęte że dane z dokumentu wiążącego strony (umowy) są niejako ważniejsze niż dane z wniosku), przemawiają zeznania przesłuchanych w niniejszej sprawie osób, a to powoda oraz pracownika pozwanego Banku.

Powód wskazał jednoznacznie, iż adresem wiążącym w kontaktach z pozwanym był adres podany przez niego do umowy tj. ul. (...) w K. i zamiar korespondowania z Bankiem na ten właśnie adres „przyświecał” mu od samego początku tj. już w momencie podpisania umowy, tak też interpretował on zapisy umowy iż adresem wiążącym jest ten, który wskazał on w umowie tj. że wszelka korespondencja z Banku będzie przesyłana na ul. (...). Adres podany przez powoda we wniosku o udzielenie kredytu, był adresem pod którym powód wynajmował mieszkanie w czasie ubiegania się o udzielenie kredyt. Adres ten był aktualny na etapie składania wniosku o kredyt, ale już nie na etapie podpisywania umowy kredytowej, stąd w umowie powód wskazał inny adres tj. ul. (...) w K..

Pracownik Banku –K. R. - który kierował do powoda korespondencję związaną z wypowiedzeniem umowy kredytu wyjaśnił, że wysyłając korespondencję korzystał z adresu wprowadzonego do systemu komputerowego Banku (był to adres z wniosku). Co prawda pracownik ten miał wgląd do umowy o kredyt jednak nie miał on uprawnień do zmiany przedmiotowego adresu w systemie, a co za tym idzie kierowania korespondencji pod inny adres. Pracownik Banku przyznał, że powód nie akceptował faktu wysyłania mu korespondencji na adres nieaktualny (z wniosku) i kwestionował zasadność oraz skuteczność wypowiedzenia umowy kredytu przez pozwanego.

Okoliczności te wskazują, iż zarówno powód jaki i strona pozwana (pracownik Banku wysyłający korespondencję do powoda) mieli świadomość odmienności adresu wskazanego przez powoda w umowie (od tego na jaki wysyłano korespondencję), tego że ostatnim wskazanym przez powoda adresem do korespondencji (adresem aktualnym) był adres przy ul. (...) w K..

Zgodnie z art. 61 § 1 k.c. oświadczenie woli które ma być złożone innej osobie jest złożone z chwilą, gdy doszło do niej w taki sposób, że mogła zapoznać się z jego treścią. W doktrynie i orzecznictwie przyjmuje się, iż chodzi o realną możliwość zapoznania się z treścią oświadczenia (np. w sytuacji gdy adresat mieszka pod adresem na który usiłowano doręczyć oświadczenie, jednak odmawia jego odbioru). Powód w czasie gdy pozwany Bank przesyłał mu korespondencję związaną z wypowiedzeniem umowy kredytu nie mieszkał już pod adresem na który kierowano korespondencję tj. przy ul. (...) w K.. Mieszkanie to powód wynajmował od osób trzecich, które nie doręczały mu korespondencji wysyłanej przez pozwanego. Faktycznie powód nigdy nie otrzymał wypowiedzenia umowy, w trakcie trwania umowy nie otrzymywał żadnej korespondencji z banku. Spłacaniem kredytu zajmowała się matka powoda. O problemach ze spłatą powód dowiedział się kiedy pojawił się komornik.

Okoliczności te wskazują, iż powód nie miał realnej możliwości odbioru korespondencji pod adresem przy ul. (...) w K., korespondencja kierowana przez pozwanego pod ten adres faktycznie nie docierała do powoda.

W tym miejscu wskazać także należy, że Bank jest profesjonalistą zawodowo trudniącym się udzielaniem kredytów, to pozwany przygotowywał wzorzec umowy kredytowej i w szeroko rozumianym „interesie” Banku jako przedsiębiorcy winno leżeć na tyle jasne i konkretne sformułowanie postanowień umowy kredytowej, aby nie pozostawiały one żadnych wątpliwości co do tego jak należy je rozumieć. Na pozwanym jako na przedsiębiorcy ciąży obowiązek dołożenia szczególnej staranności przy wykonywaniu działalności zawodowej pozwanego (w tym w postaci jasnego sformułowania wzorca umowy, doręczania korespondencji na właściwy adres klienta, a wcześniej precyzyjne ustalenie tego właściwego/aktualnego adresu klienta). Nie jest dopuszczalna sytuacja w której klient w umowie kredytowej wskazuje adres, a bank totalnie to ignoruje i wysyła pisma na inne adresy. Ponadto nie jest dopuszczalna klauzula umowna zezwalająca bankowi na wysyłanie korespondencji na inny adres niż ten wskazany w umowie, chyba, że adres z umowy nie jest aktualny, a korespondencja jest wysyłana na adres faktycznego zamieszkania klienta.

O kosztach procesu należnych powodowi Sąd orzekł w oparciu o art. 98 § 1 i 3 k.p.c., uwzględniając zasadę odpowiedzialności stron za wynik procesu. Na kwotę zasądzonych od strony pozwanej na rzecz powoda kosztów postępowania złożyła się kwota 9.459 zł tytułem zwrotu opłaty od pozwu, kwota 3.600 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego (§ 6 pkt. 6 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu) oraz kwota 17,00 zł tytułem opłaty skarbowej od pełnomocnictwa.

Sąd nakazał ściągnąć od pozwanego kwotę 52 zł. tytułem kosztów sądowych – na zasadzie art. 113 ustawy „o kosztach sądowych w sprawach cywilnych”. Kwota ta wynika ze zwrotu świadkowi kosztów stawiennictwa w sądzie (postanowienie z dnia 12.05.2015r.

Mając powyższe okoliczności na uwadze Sąd orzekł jak w sentencji wyroku.