Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 07 marca 2013 r.

Sąd Rejonowy w Jeleniej Górze Wydział I Cywilny

w następującym składzie:

Przewodniczący SSR Marek Gajdecki

Protokolant Paulina Gordziejonok

po rozpoznaniu w dniu 26 lutego 2013 r. w Jeleniej Górze

na rozprawie sprawy z powództwa Gminy J. – (...) w J.

przeciwko K. C., J. C., E. K. oraz małoletnim A. K. i S. K.

o eksmisję

I.  nakazuje pozwanym K. C., J. C., E. K. oraz małoletnim A. K. i S. K., aby opuścili i opróżnili wraz ze wszystkimi rzeczami i osobami prawa ich reprezentującymi lokal mieszkalny nr (...) położony w J. przy ul. (...) i wydali go stronie powodowej Gminie J. – (...) w J. w stanie wolnym, przy czym w stosunku do pozwanych K. C. i J. C. orzeka wyrokiem zaocznym;

II.  ustala, iż małoletnim pozwanym A. K. i S. K. oraz pozwanej E. K. przysługuje uprawnienie do otrzymania lokalu socjalnego;

III.  ustala, iż pozwanym K. C. i J. C. nie przysługuje uprawnienie do otrzymania lokalu socjalnego;

IV.  nakazuje wstrzymanie wykonania opróżnienia lokalu opisanego w punkcie I wyroku do czasu złożenia przez Gminę J. oferty zawarcia umowy najmu lokalu socjalnego pozwanej E. K. i małoletnim pozwanym A. K. i S. K.;

V.  zasądza solidarnie od pozwanych K. C., J. C. i E. K. na rzecz strony powodowej Gminy J. – (...) w J. kwotę 320,00 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania, w tym kwotę 120,00 zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego.

Sygn. akt I C 1074/12

UZASADNIENIE

Strona powodowa Gmina J. – (...) w J. w pozwie wniesionym w dniu 11 sierpnia 2010 r. domagała się nakazania pozwanym K. C., J. C., E. K. oraz małoletnim A. K. i S. K. opróżnienia i opuszczenia lokalu mieszkalnego nr (...) położonego w J. przy ul. (...) oraz wydania stronie powodowej tego lokalu mieszkalnego.

W uzasadnieniu pozwu strona powodowa podniosła, iż na podstawie umowy najmu przedmiotowy lokal mieszkalny użytkowała C. D., która zmarła w dniu (...) Strona powodowa wskazała, że pismem z dnia wezwała K. C. do zawarcia umowy najmu bądź dobrowolnego opuszczenia i wydania lokalu. Strona powodowa podniosła, ze pozwana K. C. nie zawarła umowy najmu, jak również pomimo wezwania pozwani nie opuścili przedmiotowego lokalu i nie wydali go stronie powodowej, jak również nie wnoszą opłat za używanie lokalu.

Pozwani K. C. i J. C. nie stawili się na rozprawie, jak również nie ustosunkowali się do żądania zgłoszonego w pozwie.

Pozwana E. K. (działająca również jako przedstawiciel ustawowy małoletnich pozwanych A. K. i S. K.) na rozprawie w dniu 26 lutego 2013 r. (k. 41) wskazała, iż chciałaby przejąć zobowiązania swojej matki K. C., która z uwagi na chorobę psychiczną nie podejmowała żadnych czynności. Pozwana E. K. na tej samej rozprawie wniosła o oddalenie powództwa.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny :

C. D. była najemcą lokalu mieszkalnego nr (...) położonego w J. przy ul. (...).

dowód : umowa najmu z dnia 01 kwietnia 1996 r. k. 9 -12

C. D. zmarła w dniu (...) Po jej śmierci z przedmiotowego lokalu mieszkalnego korzystali – nie zawierając umowy najmu - pozwani K. C., J. C., E. K. oraz małoletnie dzieci E. K. - A. K. i S. K..

okoliczności bezsporne

Pismem z dnia 28 września 2006 r. (...)” w J. (którego następcą prawnym jest strona powodowa) wezwał pozwaną K. C. do wydania przedmiotowego lokalu do dnia 30 października 2006 r. wobec nie zawarcia umowy najmu lokalu mieszkalnego. Jednocześnie wskazał, że na lokalu ciąży zadłużenie w kwocie 18.922,96 zł.

dowód : wezwanie z dnia 28.09.2006 r. z potwierdzeniem nadania k. 13 – 14, zestawienia sald k. 15

Pozwani K. C., J. C. i E. K. posiadają status osób bezrobotnych.

dowód : informacja (...) w J. k. 21

Sąd zważył co następuje :

Powództwo należało uznać za zasadne w całości.

Strona powodowa wywodziła swoje roszczenie z treści art. 222 § 1 k.c., który stanowił, iż właściciel może żądać od osoby, która włada faktycznie jego rzeczą, ażeby rzecz została mu wydana, chyba że osobie tej przysługuje skuteczne względem właściciela uprawnienie do władania rzeczą. Fakt własności lokalu mieszkalnego po stronie powodowej był bezsporny.

Również bezspornym było, że pozwani nie posiadają tytułu prawnego do korzystania z przedmiotowego lokalu mieszkalnego. Nie została z nimi zawarta umowa najmu, zaś ewentualne uprawnienie do korzystania z lokalu, a wywodzące się z umowy najmu zawartej przez stronę powodową z C. D. wygasło ze śmiercią najemcy.

Nie sposób nawet przyjąć, że doszło do zawarcia jakiejkolwiek umowy w sposób dorozumiany (per facta concludentia) albowiem strona powodowa wzywała pozwanych do wydania lokalu, a nadto pozwani nie uiszczali nawet opłat z tytułu bezumownego korzystania z lokalu.

Stąd też w ocenie Sądu powództwo należało zatem uznać w całości za zasadne.

Natomiast wobec sytuacji pozwanej E. K., a w szczególności jej małoletnich dzieci roszczenie strony powodowej winno być ocenione nie tylko pod kątem przesłanek z art. 222 § 1 k.c., ale także w świetle zaistnienia przesłanek z art. 5 k.c., który stanowi, iż nie można czynić ze swego prawa użytku, który by był sprzeczny ze społeczno-gospodarczym przeznaczeniem tego prawa lub zasadami współżycia społecznego. Dalej artykuł wskazuje również, że takie działanie lub zaniechanie uprawnionego nie jest uważane za wykonywanie prawa i nie korzysta z ochrony. Rolą zasad współżycia społecznego jest bowiem synchronizowanie przepisów prawa z nakazami moralności i obyczajów oraz uelastycznianie tego prawa (vide : Komentarz do art. 5 k.c. Kazimierza Piaseckiego ).

. Mając na uwadze przytoczone wyżej okoliczności dotyczące powstania zaległości po stronie pozwanych, Sąd - w świetle zasad współżycia społecznego tj. dobrej woli i dobrych obyczajów, jak również zaufania pozwanego do prawidłowości działań organów samorządowych – uznał, że mimo braku posiadania przez tych pozwanych statusu lokatora w rozumieniu Ustawy z dnia z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego (Dz.U. z 2001r. Nr 71, poz. 733 z późn. zm.) należy przyznać im prawo do lokalu socjalnego i per analogiam zastosować art. 14 ust. 6 Ustawy z dnia z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego (Dz.U. z 2001r. Nr 71, poz. 733 z późn. zm.) wstrzymując wydanie lokalu do czasu zawarcia z tymi pozwanymi umowy najmu lokalu socjalnego.

Konsekwentnie, celem uniknięcia ewentualnych wątpliwości w tym zakresie, Sąd orzekł o braku możliwości przyznania lokalu socjalnego pozwanym K. C. i J. C..

W zakresie materiału dowodowego Sąd przydał walor wiarygodności dowodom z dokumentów przedstawionym przez stronę powodową albowiem brak było podstaw aby ich prawdziwość kwestionować, natomiast pozwani wiarygodności tych dowodów skutecznie nie podważyli. Natomiast Sąd również przyznał wiarę twierdzeniom pozwanej E. K. albowiem tym strona powodowa nie zaprzeczyła.

Wobec uwzględnienia powództwa w całości o kosztach postępowania orzeczono na podstawie art. 98 k.p.c.