Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

G., dnia 25 września 2015r.

Sąd Rejonowy w Gdyni, I Wydział Cywilny

Przewodniczący: SSR Małgorzata Nowicka - Midziak

Protokolant: Damian Wawrzyniak

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 22 września 2015r

sprawy z powództwa Wspólnoty Mieszkaniowej przy ul. (...) w G.

przeciwko J. L. i M. L.

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanych solidarnie na rzecz powoda kwotę 8 297,58 zł. ( osiem tysięcy dwieście dziewięćdziesiąt siedem złotych pięćdziesiąt osiem groszy) wraz z ustawowymi odsetkami od następujących kwot:

- 2437,60 zł. od dnia 16.11.2013r do dnia zapłaty;

- 3 356,34 zł. od dnia 16.12.2013r do dnia zapłaty

- 2 494,64 zł. od dnia 16.11.2013r do dnia zapłaty;

2. zasądza od pozwanych solidarnie na rzecz powoda kwotę 415 zł. (czterysta piętnaście złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu.

UZASADNIENIE

Powód Wspólnota Mieszkaniowa przy ul. (...) w G. domagał się zapłaty od J. L. i M. L. kwoty 8.297,58 zł wraz z ustawowymi odsetkami szczegółowo określonymi w pozwie.

W uzasadnieniu powód wskazał, że pozwani są współwłaścicielami trzech lokali mieszkalnych położonych w budynku powodowej Wspólnoty Mieszkaniowej. Z tego tytułu pozwani są zobowiązani są do uiszczania należności na pokrycie kosztów utrzymania nieruchomości wspólnej i zajmowanych lokali. Pomimo wezwania pozwani jednak nie uiścili należności.

(pozew k. 2 – 3).

Nakazem zapłaty wydanym w postępowaniu upominawczym z dnia 4 września 2014r. Sąd Rejonowy w Gdyni (sygn. akt I Nc 833/14) orzekł zgodnie z żądaniem pozwu.

(nakaz zapłaty k. 45).

W sprzeciwie od powyższego nakazu zapłaty pozwani zaskarżyli go w całości wnosząc o oddalenie powództwa i kwestionując powództwo zarówno co do zasady jak i co do wysokości. W uzasadnieniu zarzucili, że powód nie sprecyzował w sposób jasny podstawy faktycznej powództwa, albowiem nie wskazał z czego dokładnie wynika zadłużenie dotyczące danego lokalu i za jaki okres. Ponadto w ocenie pozwanych powód nie wykazał zasadności powództwa i jego wysokości, albowiem przedstawił jedynie dokumenty prywatne będące oświadczeniami zarządcy nieruchomości wspólnej.

(sprzeciw k. 61 – 62).

W dniu 31 sierpnia 2015r. pozwani podnieśli zarzut potrącenia w wysokości 65.100 zł w związku ze szkodą powstałą w dniu 13 sierpnia 2014r. na skutek zalania ich lokalu fekaliami z winy powodowej Wspólnoty.

(pismo k. 146 - 150)

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Pozwani J. L. i M. L. są współwłaścicielami lokali mieszkalnych numer (...) położonych w budynku przy ulicy (...) w G. i członkami powodowej Wspólnoty Mieszkaniowej.

(okoliczność bezsporna)

Powodowa Wspólnota obciążała pozwanych za okres od 1 listopada 2013r do 31 maja 2014r. miesięcznymi zaliczkami na poczet kosztów zarządu nieruchomością wspólną, na co składały się zaliczki na wydatki bieżące, fundusz remontowy, energię wspólną, ubezpieczenie, administrację, sprzątanie, utrzymanie zieleni oraz akcję „zima”, a także zaliczki na poczet kosztów dostawy wody i odprowadzania ścieków oraz ogrzewania. Pozwani co miesiąc otrzymywali zawiadomienie z wysokością należnego do zapłaty zobowiązania.

(dowód: zeznania świadka D. S. - płyta k. 178 - 00:12:01 – 00:20:12, zawiadomienia k. 85 – 107, plany gospodarcze k. 108 – 109, zeznania S. J. w charakterze strony powodowej – płyta k. 178 – 00:21:43 – 00:28:20, zeznania A. G. w charakterze strony powodowej – płyta k. 178 - 00:28:20 – 00:30:39)

Za okres od 1 kwietnia 2011r. do 29 lutego 2012r. pozwani zalegają z zapłatą kwoty w łącznej wysokości 8 297,58 zł, w tym kwoty 2.437,60 zł za lokal nr (...), kwoty 3.365,34 zł za lokal nr (...) i kwoty 2.494,64 zł za lokal nr (...).

(dowód: zestawienie zaległości k. 4 – 6, zeznania świadka D. S. - płyta k. 178 - 00:12:01 – 00:20:12, zeznania S. J. w charakterze strony powodowej – płyta k. 178 – 00:21:43 – 00:28:20, zeznania A. G. w charakterze strony powodowej – płyta k. 178 - 00:28:20 – 00:30:39, zeznania pozwanego – płyta k. 178 – 00:30:39 – 00:42:58)

Sąd zważył, co następuje:

Analizując zgromadzony w sprawie materiał dowodowy Sąd uznał za wiarygodne i w pełni przydatne dla rozstrzygnięcia sprawy złożone przez powoda dokumenty m.in. w postaci zestawienia zaległości i zestawień miesięcznych opłat. Ponadto w pełni korespondują z nimi zeznania świadka D. S. – administratora Wspólnoty oraz członków zarządu powodowej Wspólnoty przesłuchiwanych w charakterze strony powodowej. Nadto Sąd uznał również za wiarygodne zeznania pozwanego, który przyznał, że posiada zadłużenie w powodowej Wspólnocie, jak również wyjaśnił przyczyny tego stanu rzeczy. Mając zatem na uwadze, że wszystkie powyższe dowody tworzą spójny obraz zaistniałej sytuacji Sąd uznał je za wiarygodne.

Natomiast Sąd pominął wnioski dowodowe zgłoszone przez pozwanych w piśmie z dnia 28 sierpnia 2015r. jako spóźnione na podstawie art. 503 § 1 k.p.c. w zw. z art. 217 § 2 k.p.c. W ocenie Sądu nie sposób bowiem uznać, aby opóźnienie w zgłoszeniu wniosków i dowodów było niezawinione lub też nie spowodowało przedłużenia postępowania. Zważyć należy, że zdarzenie, z którym pozwani wiążą swój zarzut potrącenia miało miejsce w sierpniu 2014r., tymczasem w niniejszej sprawie pozwani zgłosili go dopiero w sierpniu 2015r. tj. po złożeniu sprzeciwu i dwóch terminach rozpraw. Nadto pozwani nie zgłosili jedynie dowodów w formie dokumentów, ale również w postaci przesłuchania świadków. W związku z tym uwzględnienie powyższego wymagałoby bez wątpienia wyznaczenia kolejnego terminu rozprawy. Nie jest bowiem możliwe zrealizowanie zaplanowanych i nowych dowodów (zgłoszonych przez pozwanych) przez 40 minut, a na tyle była przewidywana rozprawa. Sąd nie znalazł również podstaw do uznania, aby w sprawie zachodziły szczególne czy wyjątkowe okoliczności uzasadniające uwzględnienie spóźnionych wniosków zwłaszcza, że przedmiot zarzutu rozpoznawany jest w innym postępowaniu. Nadto pozwani reprezentowani są przez profesjonalnego pełnomocnika, a zatem posiadali pełną wiedzę odnośnie wymogów i rygorów związanych ze zgłaszaniem dowodów.

Przesądziwszy powyższe Sąd zważył, że powództwo w niniejszej sprawie zostało oparte na art. 13 ust. 1 ustawy o własności lokali zgodnie z którym właściciel ponosi wydatki związane z utrzymaniem jego lokalu i jest obowiązany uczestniczyć w kosztach zarządu związanych z utrzymaniem nieruchomości wspólnej. Zważyć należy, że zgodnie z art. 15 ust. 1 wyżej powołanej ustawy, obowiązek właścicieli lokali uiszczania zaliczek w formie bieżących opłat płatnych miesięcznie jest ustawowo określonym sposobem pokrywania przez właścicieli lokali kosztów zarządu nieruchomością wspólną, na które składają się w szczególności wydatki i ciężary wymienione w art. 14 tejże ustawy. W konsekwencji nie ulega wątpliwości, że pozwani jako współwłaściciele spornych lokali zobowiązani są do ponoszenia kosztów utrzymania i eksploatacji przysługujących im lokali, jak też kosztów zarządu i utrzymania nieruchomości wspólnej. Nadto pozwani nie kwestionowali, że posiadają zadłużenie z tego tytułu, a zatem powództwo zasługiwało na uwzględnienie co do zasady.

Zważyć przy tym należy, że pozwani nie kwestionowali prawidłowości wyliczenia czy wysokości spornej kwoty, zarzucając jedynie, iż nie wiedzą za jaki okres powód domaga się zapłaty, jak również co wchodzi w zakres miesięcznych zaliczek. W odpowiedzi na powyższe powód przedłożył stosowne dokumenty, z których wynika zarówno wysokość miesięcznych zaliczek za każdy z lokali pozwanych jak też, jakie konkretnie składniki wchodzą w skład miesięcznej zaliczki, a także zatwierdzone plany gospodarcze ustalające te wysokości. Co więcej świadek D. S. – administrator - wyjaśniła w jaki sposób zostały wyliczone miesięczne zaliczki i w oparciu o jakie dokumenty. W związku z tym w ocenie Sądu powód wykazał w sposób należyty i wystarczający wysokość istniejącego zobowiązania pozwanych zwłaszcza, że pozwani nie kwestionowali prawidłowości dokonanych przez powoda wyliczeń. Ponadto wysokość ta nie budzi również wątpliwości Sądu biorąc po uwagę złożone dokumenty. Natomiast okres za jaki powód dochodzi należności został wskazany w pozwie i wynika ze złożonego zestawienia zadłużenia, w związku z tym zarzut pozwanych w tym zakresie był chybiony.

Mając na względzie powyższe, Sąd biorąc pod uwagę zgromadzony materiał dowodowy, który jednoznacznie potwierdził w całym zakresie zasadność żądania pozwu co do jego wysokości, na podstawie przepisów art. 15 ust. 1 w zw. z art. 13 ust. 1 i art. 14 ustawy o własności lokali oraz art. 481 § 1 i 2 k.c. orzekł jak w pkt. 1 sentencji wyroku, zasądzając solidarnie od pozwanych na rzecz powoda kwotę łącznie 8.297,58 zł wraz z odsetkami ustawowymi od kwoty 2437,60 zł od dnia 16 listopada 2013r. do dnia zapłaty, od kwoty 3.356,34 zł od dnia 16 grudnia 2013r. do dnia zapłaty oraz od kwoty 2.494,64 zł od dnia 16 listopada 2013r. do dnia zapłaty.

O kosztach procesu Sąd orzekł w pkt. 2 wyroku zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu i na podstawie art. 98 § k.p.c. zasądził solidarnie od pozwanych na rzecz powoda kwotę 415 zł tytułem zwrotu kosztów procesu na którą składa się opłata sądowa od pozwu.