Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Miasto Ł. - Administracja Zasobów Komunalnych - Ł. w Ł. w pozwie z dnia 3 marca 2015r., skierowanym przeciwko E. Ł., wniosło o zasądzenie kwoty 127.404,29 zł z ustawowymi odsetkami od dnia wniesienia pozwu oraz kosztami procesu tytułem odszkodowania za zajmowanie lokalu bez tytułu prawnego.

Powód podniósł w uzasadnieniu pozwu, że pozwana była najemcą lokalu mieszkalnego nr (...), położonego w Ł. przy ul. (...), a w związku z niewywiązywaniem się przez pozwaną z obowiązków najemcy, powód wypowiedział jej umowę najmu i uzyskał wyrok nakazujący eksmisję pozwanej z lokalu. Wskazał, że pozwana uznaje dochodzone należności, których nie jest w stanie uiszczać z uwagi na niską emeryturę. (pozew k. 2 – 3)

Nakazem zapłaty w postępowaniu upominawczym z dnia 13 marca 2015r. Sąd Okręgowy w Łodzi w sprawie I Nc 81/15 uwzględnił powództwo.

(nakaz zapłaty k. 19)

Odpis nakazu zapłaty został doręczony pozwanej w dniu 26 marca 2015r., a w dniu 8 kwietnia 2015r. pozwana wniosła sprzeciw, w którym zgłosiła zarzut przedawnienia dochodzonej pozwem należności, co do której należy stosować trzyletni termin przedawnienia, w związku z czym roszczenia powoda „w znacznej części uległy przedawnieniu”.

Pozwana podniosła, że ma 91 lat, a jej jedynym dochodem jest emerytura 890 zł. Nie może liczyć na pomoc rodziny i znajomych. Korzysta z codziennej opieki opiekunki z pomocy społecznej. Jej niska emerytura nie pozwalała na opłacenie czynszu oraz mediów. Musi ponosić koszty żywności oraz lekarstw. Była i jest zainteresowana zamianą mieszkania, które ma niższe koszty utrzymania, jednakże powód od ponad 10 lat uniemożliwiał jej skorzystanie z takiego rozwiązania, co doprowadziło do bardzo trudnej i niemożliwej do rozwiązania sytuacji.

W konkluzji sprzeciwu pozwana wniosła o uchylenie „wyroku zaocznego” oraz oddalenie powództwa w całości.

(potwierdzenie odbioru k. 20, sprzeciw k. 22)

Zarządzeniem z dnia 15 kwietnia 2015r. sprzeciw został przyjęty.

(zarządzenie k. 24)

Powód w piśmie procesowym z dnia 29 czerwca 2015r. cofnął pozew ze zrzeczeniem się roszczenia w zakresie kwoty 92.718,77 zł, wniósł o zasądzenie od pozwanej kwoty 34.685,52 zł i podtrzymał żądanie pozwu w pozostałym zakresie, wyjaśniając że dochodzona należność obejmuje okres od listopada 2011r. do października 2014r. włącznie. (pismo procesowe k. 31 – 32)

Zarządzeniem z dnia 1 lipca 2015r., doręczonym w dniu 9 lipca 2015r., pozwana została wezwana do złożenia w terminie 7 dni odpowiedzi na zmianę powództwa. W zakreślonym terminie pozwana nie zajęła żadnego stanowiska.

(zarządzenie k. 31, potwierdzenie odbioru zarządzenia k. 60)

Sąd Okręgowy ustalił, co następuje:

Pozwana była najemcą lokalu mieszkalnego numer (...), położonego w budynku przy ul. (...) w Ł..

Powód czerwcu 2004r. wypowiedział pozwanej najem z powodu zalegania w zapłacie czynszu i od 2005r. nalicza pozwanej, zamieszkującej nadal w tym lokalu, odszkodowanie za jego zajmowanie bez tytułu prawnego.

(niesporne, pismo powoda k. 35)

Powód pismem z dnia 23 lutego 2015r., doręczonym w tym samym dniu, wezwał pozwaną do uiszczenia w terminie 7 dni od daty otrzymania pisma kwoty 130.081,47 zł, która obejmuje odszkodowanie, odsetki oraz koszty upomnień wysokości 16 zł. Pozwana nie uiściła żądanej należności.

(niesporne, wykaz zaległości i wpłat k. 8 – 13,

wezwanie do zapłaty z potwierdzeniem odbioru k. 14)

Powódka ma 91 lat, jest osobą samotną, utrzymuje się z emerytury w wysokości 1.005,81 zł netto miesięcznie. Choruje przewlekle, stosuje wiele leków. Korzysta z pomocy społecznej w formie usług opiekuńczych. Opiekunka z (...) Komitetu Pomocy (...) robi pozwanej zakupy, sprząta mieszkanie i gotuje posiłki.

(niesporne, pismo (...) k. 7, wywiad środowiskowy k. 15,

odcinek o wysokości emerytury k. 28, zaświadczenie lekarskie k. 29,

decyzja MOPS w Ł. k.30)

Odszkodowanie za zajmowanie przez pozwaną lokalu mieszkalnego bez tytułu prawnego wraz z odsetkami za okres listopad 2011r. – październik 2014r. wynosi 34.669,52 zł. (wykaz zaległości k. 33- 34)

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 505 § 1 KPC, w związku z prawidłowym wniesieniem sprzeciwu, nakaz zapłaty stracił moc, a sprawa została skierowana na rozprawę.

Powód cofnął pozew ze zrzeczeniem się roszczenia w zakresie kwoty 92.718,77 zł w związku z zarzutem przedawnienia i w tej części Sąd umorzył postępowanie na podstawie art. 355 § 1 KPC.

Oświadczenie o częściowym cofnięciu pozwu zostało złożone przez profesjonalnego pełnomocnika i uznać je należy za zgodne z prawem (ze sprzecznością cofnięcia pozwu z prawem mamy do czynienia np. gdy powód zrzeka się alimentów, czy też wynagrodzenia za pracę), z zasadami współżycia społecznego oraz jako niezamierzające do obejścia prawa (art. 203 § 4 KPC), brak jest bowiem okoliczności świadczących, że powód działał pod wpływem błędu, podstępu lub przymusu.

W tym stanie rzeczy, uznać należy, że powód świadomie zrezygnował z części przysługującego mu w stosunku do pozwanej roszczenia, aczkolwiek dochodzone roszczenie, tj. odszkodowanie za bezumowne korzystanie przez pozwaną z lokalu nie jest roszczeniem okresowym i termin przedawnienia tego roszczenia wynosi lat dziesięć (art. 118 KC).

Roszczenie pozwu, po częściowym cofnięciu, obejmuje odszkodowanie za okres począwszy od listopada 2011r., a skoro pozew został wzniesiony w dniu 3 marca 2015r., to nie uległo przedawnieniu.

Odszkodowanie wraz z odsetkami, za okres dochodzony po częściowym cofnięciu pozwu, wynosi 34.669,52 zł i kwotę tę Sąd zasądził na podstawie art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 21 czerwca 2001r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego (t.j. Dz. U. z 2014r., poz. 150). Pozwana nie zakwestionowała wysokości tej kwoty.

O odsetkach orzeczono na podstawie art. 481 § 1 i 2 oraz art. 482 § 1 KC zgodnie z żądaniem, tj. od chwili wytoczenia powództwa, bowiem tygodniowy termin do spełnienia świadczenia określony w przesądowym wezwaniu do zapłaty upłynął w dniu 2 marca 2015r., zatem od dnia następnego pozwana pozostaje w opóźnieniu ze spełnieniem świadczenia.

Za nieuzasadnione uznać należało żądanie zapłaty kwoty 16 zł z tytułu „kosztów upomnień”; powód nie wykazał, że wydatkowanie tej kwoty było konieczne do dochodzenia roszczenia, zatem nie stanowi ona szkody powoda (por. uzasadnienie wyroku Sądu Apelacyjnego w Łodzi z dnia 24 października 2013r. w sprawie I ACa 541/13) i w tym zakresie Sąd oddalił powództwo.

Z uwagi na podeszły wiek powódki, zły stan zdrowia i niskie dochody, Sąd na podstawie art. 102 KPC nie obciążył powódki kosztami procesu.

Na podstawie art. 320 KPC Sąd rozłożył zasądzoną należność główną na 60 miesięcznych rat, kierując się tym samym tymi samymi względami, które były legły u podstaw zastosowania przepisu art. 102 KPC. Dodatkowo podnieść należy, że pozwana jest osobą samotną i nie może liczyć na pomoc materialną ze strony innych osób.

Uwzględniając wysokość zasądzonej należności oraz niskie dochody pozwanej, nie ma ona żadnych realnych możliwości jednorazowej spłaty tej należności.

Rozłożenie należności na raty ma ten skutek, że powodowi nie przysługują odsetki od ratalnych świadczeń za okres od daty wyrokowania do daty płatności poszczególnych rat.

Z/

Doręczyć odpis wyroku z uzasadnieniem pełnomocnikowi powoda.