Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 18 lutego 2015r. Sąd Rejonowy w Płocku zasądził od pozwanego (...)w W. na rzecz powoda (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w G. kwotę 5.923,50 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 12 maja 2013r. do dnia zapłaty oraz kwotę 1.514 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sąd Rejonowy podejmując powyższy wyrok oparł się na ustaleniach faktycznych, które Sąd Okręgowy aprobuje i uznaje także za własne, nie ma zatem potrzeby ich ponownego przytaczania.

Apelację od powyższego wyroku w całości wniósł pozwany. Zarzucił mu sprzeczność ustaleń sądu z zebranym w sprawie materiałem dowodowym i w konsekwencji przyjęcie, że postój pojazdu w warsztacie naprawczym powinien trwać 34 dni.

Wskazując na powyższe wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez oddalenie powództwa i zasądzenie od powoda kosztów procesu za obie instancje.

Powódka wniosła o oddalenie apelacji i zasądzenie kosztów postępowania apelacyjnego.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja jest niezasadna.

Ustalenie przez Sąd Rejonowy, że czas najmu pojazdu zastępczego winien trwać 34 dni było zasadne. Należy bowiem zauważyć, co następuje:

Wypadek samochodowy miał miejsce w dniu 11 lutego 2013r. Zgłoszenie szkody pozwanemu nastąpiło w dniu 14 lutego 2013r. W tym też dniu została wykonana przez pozwanego ocena techniczna oraz kalkulacja naprawy. Poszkodowany mógł więc rozpocząć naprawę pojazdu. Od tego też dnia rozpoczął wynajem samochodu zastępczego.

Ponieważ dzień 14 lutego 2013r. to był czwartek, zatem za uzasadnione należało uznać to, że zamówienie przez warsztat samochodowy części zamiennych nastąpiło dopiero w dniu 19 lutego 2013r. (tj. we wtorek), ponieważ poszkodowany potrzebował pewnego czasu na wybór warsztatu, warsztat potrzebował kilku dni roboczych na rozpoczęcie naprawy, zorientowanie się co do zakresu naprawy, potrzebnych części itd. Zamówione części zostały dostarczone do zakładu w dniu 25 lutego 2013r., zatem po upływie 7 dni, w tym 5 dni roboczych. Trudno to uznać za czas nadmierny, poza tym to pozwany winien udowodnić, że dane części można było otrzymać w znacznie krótszym terminie. Nie wykazał jednak inicjatywy dowodowej w tym zakresie, a jego obciążał ciężar dowodu okoliczności przeciwnej, stosownie do art. 6 k.c.

Po otrzymaniu zamówionych części, zakład przystąpił do naprawy i już w dniu 27 lutego 2013r. wystąpił w drodze mailowej do pozwanego o dodatkowe oględziny pojazdu, w celu zaakceptowania dalszych części do wymiany. Jak się później okazało, wniosek ten był zasadny, ponieważ po mailu ponaglającym z dnia 12 marca 2013r., następnego dnia, tj. 13 marca 2013r. pozwany zaakceptował drogą mailową zweryfikowany o nowe części do wymiany kosztorys (k.14).

Tego też dnia, 13 marca 2013r., zakład naprawczy zamówił zaakceptowane przez pozwanego części zamienne. Otrzymał je 18 marca 2013r., tj. po 6 dniach, zatem również nie sposób bez innych dowodów uznać, że był to termin oczekiwania dłuższy niż faktycznie potrzebny. W dniu 20 marca 2013r. naprawa została zakończona.

W niniejszej sprawie powód domagał się od pozwanego zapłaty za wynajem pojazdu za okres od 14 lutego do 20 marca 2013r. Żądanie to jest, w świetle powyższych ustaleń, uzasadnione.

Jak wyżej wskazano, nie budzi wątpliwości zasadność czasu obciążenia pozwanego za czas wynajmu pojazdu za okres od 14 lutego do 27 lutego oraz od 13 marca do 20 marca 2013r. Był to czas potrzebny na znalezienie warsztatu, zorganizowanie naprawy, oczekiwanie na części zamienne, czas faktycznej naprawy. Dodać tu trzeba, że okoliczności takie jak zamówienie części zamiennych, czas na ich oczekiwanie i czasokres naprawy zostały przez powoda udowodnione nie tylko dokumentem w postaci tzw. kalendarza naprawy, ale również zeznaniami świadka P. T. (k.124), który potwierdził prawdziwość danych zawartych w tym kalendarzu. Ustalenia zatem w tym zakresie znajdowały podstawę w materiale dowodowym sprawy, wbrew zarzutom apelacji. To pozwany winien był zaoferować własne dowody, jeśli chciał wykazać, że powyższe czasokresy mogłyby być krótsze.

Zasadnie nadto powód domagał się zwrotu kosztów wynajmu pojazdu za okres od 28 lutego do 12 marca 2013r. W tym bowiem czasie oczekiwał na odpowiedź pozwanego na maila z dnia 27 lutego 2013r., w którym wniósł o dodatkowe oględziny pojazdu. Ponieważ pozwany nie reagował, w dniu 12 marca 2013r. powód wysłał maila ponaglającego. Okoliczności te wynikają z wydruków opisanych maili (k.11 i 12), a także z zeznań świadka P. T. (k.124). Co ważne – wydruk tych maili znajduje się także w aktach szkody pozwanego, załączonych do akt sprawy – na k. 18.1 i 18.2 akt szkody. To potwierdza fakt, że pozwany otrzymał maila powoda z dnia 27 lutego 2013r. i z własnej winy nie reagował, dopiero ponaglony ponownie, odpowiedział w dniu 13 marca 2013r., akceptując dalsze części do wymiany. Zatem konieczność oczekiwania (i co za tym idzie wynajmu pojazdu zastępczego) w okresie od 28 lutego do 12 marca 2013r. obciąża pozwanego.

Załączona do pozwu faktura VAT za wynajem pojazdu zastępczego za okres od 14 lutego do 20 marca 2013r. opiewała na kwotę 6.713,30 zł netto, zaś pozwany wypłacił przed procesem powodowi z tego tytułu kwotę 789,80 zł. Powództwo o kwotę 5.923,50 zł, czyli różnicę z tych kwot, było więc zasadne.

Mając powyższe na uwadze, Sąd Okręgowy uznał apelację za niezasadną, podlegającą oddaleniu na podstawie art. 385 k.p.c.

O kosztach postępowania apelacyjnego należało orzec na podstawie art. 98 k.p.c. Wysokość zasądzonego na rzecz powoda wynagrodzenia pełnomocnika procesowego Sąd określił na podstawie § 6 pkt 4 w związku z § 12 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. z dnia 3 października 2002 r.).