Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 19 listopada 2015 r.

Sąd Rejonowy w Zawierciu I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 19 listopada 2015 r. w Zawierciu

sprawy z powództwa (...) S.A. z siedzibą w W.

przeciwko A. P.

o zapłatę

oddala powództwo w całości.

Sygn. akt I C 759/15

UZASADNIENIE

(...) S.A. z siedzibą w W. wniosło pozew o zasądzenie od pozwanego A. P. kwoty 991,32 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 23.05.2013r. oraz kosztami procesu, w tym kosztami sądowymi i kosztami zastępstwa procesowego.

Pozew wniesiono w elektronicznym postępowaniu upominawczym w dniu 23.05.2013r. Sąd Rejonowy Lublin – Zachód w Lublinie stwierdził jednak brak podstaw do wydania nakazu zapłaty i postanowieniem z dnia 22.07.2013r. sygn. akt (...)przekazał rozpoznanie sprawy do Sądu Rejonowego w Zawierciu, jako miejscowo właściwemu. Jednakże sprawa ta, zapewne z przyczyn technicznych, nie została pobrana z systemu teleinformatycznego aż do dnia 29.05.2015r., kiedy ujawniono powyższy fakt i dopiero wówczas zarejestrowano sprawę w Sądzie Rejonowym w Zawierciu w repertorium pod sygn. akt(...).

Po przekazaniu sprawy do Sądu Rejonowego Zawierciu i jej zarejestrowaniu pełnomocnik powoda w piśmie z dnia 11.06.2015r. uzupełnił braki formalne pozwu, zgodnie z art.505 ³⁷ § 1 kpc i złożył powołane w pozwie dokumenty. Doprecyzował też żądanie pozwu co do wysokości kosztów procesu.

W uzasadnieniu pozwu strona powodowa wskazała, że dochodzone pozwem roszczenie wynika z umowy ubezpieczenia oc pojazdu zawartej przez pozwanego A. P., a konkretnie zaległej składki ubezpieczenia za okres od 19.12.2010r. do 19.12.2011r.

Sąd sprawdzając dane osobowe pozwanego przed doręczeniem odpisu pozwu i wyznaczeniem terminu rozprawy ustalił w oparciu o podany przez stronę powodową numer PESEL, że pozwany nie nazywa się P., lecz P. i nie mieszka w Z., a w S. i to od 2.06.2009r. (zaświadczenie z systemu PESEL – SAD k.37-39 akt)

Pozwany A. P. po doręczeniu mu odpisu pozwu, co nastąpiło w dniu 18.08.2015r. złożył odpowiedź na pozew, w której jego pełnomocnik zgłosił zarzut przedawnienia roszczenia o zapłatę odsetek ustawowych i w zakresie odsetek domagał się oddalenia powództwa. Pozwany uznał natomiast powództwo w części dotyczącej roszczenia głównego i przedstawił dowód zapłaty kwoty 991,32 zł, dokonanej przez pozwanego w dniu 18.08.2015r. (k.44-49 akt) Zdaniem pełnomocnika pozwanego roszczenie powoda uległo przedawnieniu z upływem 3 – letniego terminu przedawnienia. Pomimo powyższego, pozwany nie mając świadomości przedawnienia roszczeń, niezwłocznie po doręczeniu mu odpisu pozwu uregulował na rzecz strony powodowej kwotę należności głównej. Ponieważ zadośćuczynił przedawnionemu roszczeniu nie może domagać się jego zwrotu. Niemniej jednak pozwany nie uznał żądania zapłaty odsetek, które jako świadczenie uboczne odrywają się od roszczenia głównego i jako mające charakter roszczenia periodycznego rządzą się własnymi regułami w zakresie przedawnienia. Roszczenie o odsetki za opóźnienie przedawnia się jednak najpóźniej z chwilą przedawnienia się roszczenia głównego, co nastąpiło w 2014r. Pozwany podniósł również, że korespondencja w sprawie, w tym wezwanie do zapłaty oraz prawdopodobnie także inne dokumenty potwierdzające zawarcie umowy ubezpieczenia, były kierowane przez stronę powodową na niewłaściwy adres pozwanego, co uniemożliwiło mu dobrowolne uregulowanie należności. Zwrócił także uwagę na błąd w nazwisku w dokumentach, na które powód się powołuje. Mając powyższe zarzuty na uwadze pełnomocnik pozwanego wnosił o nieobciążanie go kosztami postępowania w sprawie.

Strona powodowa, pomimo udzielenia pełnomocnikowi stosownego terminu, nie odniosła się w żaden sposób do treści odpowiedzi na pozew. (k.52 akt)

Sąd Rejonowy ustalił i zważył co następuje :

Sąd dopuścił dowód z dokumentów załączonych do pozwu, to jest polisy ubezpieczenia oc pojazdu marki V. (...) nr rej. (...), zawartej na okres ubezpieczenia od 19.12.2010r. do 19.12.2011r. dla ustalenia treści polisy oraz wezwania do zapłaty z dnia 25.07.2011r. dla ustalenia treści przedsądowego wezwania do zapłaty (k. 17– 16 akt).

Z dokumentów tych jednoznacznie wynika, że zarówno polisę, jak i wezwanie do zapłaty wystawiono na błędne nazwisko P.. W dokumentach tych wskazano także nieaktualny od 2.06.2009r. adres pozwanego A. P. w Z. B. (...). Pozwany od połowy 2009r. zamieszkiwał w S., co odnotowano także w jego dowodzie osobistym (k.48 akt). Te same nieaktualne i błędne dane wskazano także w pozwie.

Wobec powyższego, mając także na uwadze stanowisko pozwanego, który niezwłocznie po otrzymaniu odpisu pozwu w dniu 18.08.2015r. dokonał zapłaty należności głównej w kwocie 991,32 zł Sąd uznał, że stronie powodowej nie przysługuje roszczenie o zapłatę odsetek od dnia wniesienia pozwu, to jest od dnia 23.05.2013r.

Zgodnie z art. 481 kc wierzyciel może żądać odsetek, jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, chociażby nie poniósł żadnej szkody. Termin spełnienia świadczenia może być oznaczony, albo wynikać z właściwości zobowiązania, w przeciwnym zaś razie, zgodnie z art.455 kc świadczenie powinno być spełnione niezwłocznie po wezwaniu dłużnika do jego wykonania. Tak też uczynił pozwany dokonując zapłaty dochodzonej przez powoda należności głównej. Strona powodowa nie wykazała w żaden sposób, że pomimo błędnych danych zawartych tak w polisie, jak i w przedsądowym wezwaniu do zapłaty, do pozwanego A. P. dotarło wezwanie do zapłaty składki ubezpieczenia oc za wskazany w pozwie okres. Należy zatem przyjąć, że pierwszym i jedynym wezwaniem skutecznie skierowanym do pozwanego był odpis pozwu doręczony przez Sąd Rejonowy w Zawierciu po ustaleniu przez sąd z urzędu prawidłowych danych osobowych i adresowych pozwanego.

Tym samym dla rozstrzygnięcia sprawy nie było konieczne badanie zarzutu przedawnienia roszczenia. Aczkolwiek mając na uwadze wadliwość oznaczenia pozwanego w pozwie, skierowanym do sądu w dniu 23.05.2013r., wątpliwym jest zdaniem Sądu, czy doszło do przerwania biegu przedawnienia roszczenia w myśl art.123 § 1 pkt.1) kc.

Wobec powyższego powództwo podlega oddaleniu w całości. W ocenie Sądu, zważywszy na powyższe okoliczności sprawy należy uznać, że pozwany nie dał podstaw do wytoczenia przeciwko niemu powództwa, stąd brak podstaw określonych w art. 98 kpc do zasądzenia od pozwanego na rzecz powoda zwrotu kosztów procesu.