Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 3 grudnia 2015 roku

Sąd Rejonowy w Siedlcach w VII Wydziale Karnym w składzie :

Przewodnicząca : SSR Małgorzata Semeniuk

Protokolant ; st. sekr. sąd. Magdalena Wereda

przy udziale Prokuratora -

po rozpoznaniu na posiedzeniu w dniu 03. 12. 2015 roku

zażalenia J. R.

na postanowienie Prokuratora Rejonowego w Siedlcach z dnia 28.08.2015 roku

w sprawie Ko 640/15 dot. umorzenia dochodzenia

Na podstawie art. 465§ 2 kpk

POSTANAWIA

Zażalenia nie uwzględnić i zaskarżone postanowienie utrzymać w mocy.

UZASADNIENIE

Komisariat Policji w M. prowadził czynności sprawdzające w sprawie:

-zaistniałego w dniu 8 sierpnia 2015 r. w miejscowości P., gm. S. pobicia J. R., tj. o czyn z art. 158 § 1 kk;

-zaistniałej w czasie i miejscu jak w pkt. I kradzieży pieniędzy w kwocie 1.500 zł oraz dokumentu prawa jazdy na szkodę J. R., tj. o czyn z art. 278 § 1 kk.

Postanowieniem z dnia 27 sierpnia 2015 r. odmówiono wszczęcia dochodzenia, odnośnie zarzutu z pkt I uznano, iż czyn nie zawiera znamion czynu zabronionego ( art. 17 § 1 pkt. 2 kpk ), natomiast odnośnie pkt. II stwierdzono, iż brak jest danych dostatecznie uzasadniających podejrzenie popełnienia czynu ( art. 17 § 1 pkt. 1 kpk).

Na powyższe postanowienie zażalenie złożył pokrzywdzony J. R. zarzucając błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę rozstrzygnięcia i mający wpływ na jego treść, polegający na błędnym przyjęciu, iż zachowanie Z. i K. R. w stosunku do pokrzywdzonego nie miało charakteru przestępczego, a w związku z czym nie wypełniło znamion czynu zabronionego określonego w art. 158. Zarzucił też naruszenie przepisów postępowania, które miało wpływ na treść postanowienia w szczególności:

. art. 325e § 1 kpk w zw. z art. 17 § 1 pkt. 2 kpk poprzez przyjęcie, iż czyn popełniony przez Z. R. i K. R. nie nosi znamion przestępstwa z art. 158 § 1 kk;

. art. 325e § 1 kpk w zw. z art. 17 § 1 pkt. 1 kpk poprzez przyjęcie, iż nie ma danych dostatecznie uzasadniających podejrzenie popełnienia przestępstwa z art. 278 § 1 kk;

. naruszenie art. 2 § lpkt. 3 kpk przez nieuwzględnienie prawnie chronionych interesów pokrzywdzonego;

. naruszenie art. 297 § 1 kpk poprzez bierną postawę prowadzącego postępowanie przygotowawcze oraz prokuratora nadzorującego w trakcie postępowania przygotowawczego oraz zaniedbania w kwestii postępowania dowodowego, pomimo złożenia przez pokrzywdzonego zeznań oraz dowodów z dokumentów, co doprowadziło do wadliwego stwierdzenia braku znamion przestępstwa określonego w art. 158 § 1 kk oraz braku danych dostatecznie uzasadniających podejrzenie popełnienia przestępstwa z art. 278 § 1 kk;

. art. 7 kpk poprzez brak wszechstronnego rozważenia materiału dowodowego, niesłusznie przypisanie waloru wiarygodności czynnościom sprawdzającym polegającym na rozpytaniu oraz zeznaniom Z. R. i K. R. i zdyskredytowanie zeznań pokrzywdzonego i dołączonych przez niego dokumentów z których wynika, że został pobity przez Z. i K. R..

Ponadto zarzucał obrazę przepisów prawa materialnego, a mianowicie art. 158 § 1 kk poprzez błędną wykładnię tego przepisu polegającą na przyjęciu, że opisane wyżej zachowanie K. i Z. R. nie wyczerpało znamion czynu zabronionego określonego w tym przepisie.

Wskazując na powyższe zarzuty skarżący wniósł o uchylenie zaskarżonego postanowienia i nakazanie Prokuratorowi Rejonowemu w Siedlcach dalsze prowadzenie postępowania przygotowawczego.

Sąd zważył co następuje:

Zażalenie nie jest zasadne i nie zasługuje na uwzględnienie. Przede wszystkim zażalenie nie wskazuje żadnych nowych okoliczności czy dowodów które należałoby przeprowadzić w toku dalszego postępowania przygotowawczego. Zażalenie skarżącego stanowi tylko swobodną i subiektywna polemikę z prawidłowo podjętą decyzją prokuratora . Podnieść należy, że Komisariat Policji w M. prowadził za numerem 2Ds. 825/15/D dochodzenie w sprawie fizycznego i psychicznego znęcania się J. R. nad żoną Z. R. oraz kierowania przez tego pierwszego w stanie nietrzeźwości pojazdem mechanicznym, tj. o czyny z art. 207 § 1 kk i art. 178a § 1 kk. W związku z awanturą domową urządzoną przez J. R. w dniu 8 sierpnia 2015 r. żonie Z. R. oraz synowi K. R. ten ostatni poprosił o interwencję funkcjonariuszy Policji. Zbadali oni stan trzeźwości J. R. oraz z uwagi na podejrzenie kierowania przez niego w stanie nietrzeźwości pojazdem mechanicznym odebrali mu dokument prawa jazdy, który postanowieniem prokuratora Prokuratury Rejonowej w Siedlcach z dnia 14 sierpnia 2015 r. został zatrzymany i przekazany Starostwu Powiatowemu w S..

Natomiast J. R. fakt pobicia go przez żonę Z. R. oraz przez syna K. R., a także kradzieży na jego szkodę pieniędzy i dokumentu prawa jazdy zgłosił dopiero w dniu 11 sierpnia. 2015 r. W tej sytuacji wersja zdarzeń przedstawiona przez J. R. zdaje się być zupełnie niewiarygodna , gołosłowna i nie ma żadnych przesłanek do kontynuowania postępowania przygotowawczego w zakresie rozstrzygania o przestępstwach popełnionych rzekomo na jego szkodę którego miałaby się dopuścić osoby najbliższe dla zawiadamiającego.

Mając powyższe na względzie zażalenie jako pozbawione podstaw merytorycznych należało oddalić ,dlatego postanowiono jak na wstępie.