Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Jelenia Góra, dnia 20-06-2013 r.

Sąd Rejonowy w Jeleniej Górze I Wydział Cywilny w następującym składzie:

Przewodniczący:SSR Paweł Siwek

Protokolant:Marcin Szczypiński

po rozpoznaniu w dniu 20-06-2013 r. w Jeleniej Górze sprawy

z powództwa (...)” sp. z o.o. w J.

przeciwko B. D., I. P.

o zapłatę

I.  powództwo oddala,

II.  zasądza od strony powodowej (...)” sp. z o.o. w J. solidarnie na rzecz pozwanych B. D. i I. P. kwotę 94 złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Sygn. akt I C 138/13

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 20 listopada 2012 r. (...) sp. z o.o. w J. domagało się zasądzenia solidarnie od B. D., I. P. i M. W. kwoty 178,06 zł wraz z ustawowymi odsetkami od wskazanych kwot.

W uzasadnieniu pozwu strona powodowa wskazała, że w ramach prowadzenia działalności gospodarczej dostarczała pozwanemu wodę i odbierała ścieki. Z tytułu świadczonych usług wystawiała rachunki i faktury VAT i przekazywała je stronie pozwanej.

Strona powodowa obciążała również pozwanego wartością opłaty abonamentowej. Pozwany nie negował wysokości należnych powodowi kwot do zapłaty. Jednakże zapłata nie nastąpiła.

Nakazem zapłaty w postępowaniu upominawczym z dnia 30 listopada 2012 r., sygn. akt I Nc 4759/12, Sąd Rejonowy w Jeleniej Górze powództwo uwzględnił w całości.

Sprzeciw od tego orzeczenia złożyli I. P. i B. D..

W uzasadnieniu swojego środka zaskarżenia pozwani zarzucili, że są właścicielami samodzielnych nieruchomości, tj. sąsiednich wydzielonych geodezyjnie działek zabudowanych budynkami w zabudowie szeregowej. Pozwani nie zawierali z powodem żadnej umowy dotyczącej zaopatrzenia w wodę i odbiór ścieków z budynku wielorodzinnego, nie są odbiorcami co do których znajdują zastosowanie przepisy art. 6 ust. 5,6,6a ustawy z dnia 07 czerwca 2001 r. o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę.

Ponadto pozwani zarzucili, ze nigdy nie otrzymali faktur oraz wezwania i nie są zobowiązani wobec strony powodowej z tych faktur.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W okresie od maja 2011 r. do lipca 2012 r. (...) w J. wystawiło na B. D., I. P. i M. W. faktury na łączną kwotę 178,06 zł.

Powyższa kwota obejmowała wyłącznie opłaty abonamentowe za wodę i ścieki.

(Dowód: - faktury VAT k. 11 – 23

- wezwania z dnia 25.10.2012 r. k. 24 – 26)

Działki gruntu przy ul. (...) w J., których dotyczyły faktury, to odrębne nieruchomości.

(Dowód: - mapka k. 37)

Każda z nieruchomości ma własny wodomierz główny.

(Dowód: - zeznania świadka M. W. k. 65v

- zeznania pozwanego I. P. k. 65v – 66)

B. D., I. P. i M. W. nie podpisywali żadnej umowy na wspólny wodomierz.

(Dowód: - zeznania świadka M. W. k. 65v

- zeznania pozwanego B. D. k. 65v

- zeznania pozwanego I. P. k. 65v – 66)

Sąd zważył co następuje:

Powództwo nie zasługiwało na uwzględnienie.

Jak stanowi art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 07 czerwca 2001 r. o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków (tekst jedn.: Dz. U. z 2006r., Nr 123, poz. 858 z późń. zm.) – zwanej dalej ustawą - dostarczanie wody lub odprowadzanie ścieków odbywa się na podstawie pisemnej umowy o zaopatrzenie w wodę lub odprowadzanie ścieków zawartej między przedsiębiorstwem wodociągowo-kanalizacyjnym a odbiorcą usług.

Na mocy ust. 2 przedsiębiorstwo wodociągowo-kanalizacyjne jest obowiązane do zawarcia umowy o zaopatrzenie w wodę lub odprowadzanie ścieków z osobą, której nieruchomość została przyłączona do sieci i która wystąpiła z pisemnym wnioskiem o zawarcie umowy.

Zgodnie z ust. 4 umowa, o której mowa w ust. 1, może być zawarta z osobą, która posiada tytuł prawny do korzystania z nieruchomości, do której ma być dostarczana woda lub z której mają być odprowadzane ścieki, albo z osobą, która korzysta z nieruchomości o nieuregulowanym stanie prawnym.

Jak stanowi ust. 5 jeżeli nieruchomość jest zabudowana budynkiem wielolokalowym lub budynkami wielolokalowymi, umowa, o której mowa w ust. 1, jest zawierana z ich właścicielem lub z zarządcą.

Na mocy ust. 6 na wniosek właściciela lub zarządcy budynku wielolokalowego lub budynków wielolokalowych przedsiębiorstwo wodociągowo-kanalizacyjne zawiera umowę, o której mowa w ust. 1, także z osobą korzystającą z lokalu wskazaną we wniosku, jeżeli:

1. instalacja wodociągowa w budynku jest wyposażona w wodomierze, zainstalowane zgodnie z obowiązującymi warunkami technicznymi, przy wszystkich punktach czerpalnych;

2. jest możliwy odczyt wskazań wodomierzy w terminie uzgodnionym przez przedsiębiorstwo wodociągowo-kanalizacyjne z właścicielem lub zarządcą;

3. właściciel lub zarządca rozlicza, zgodnie z art. 26 ust. 3, różnicę wskazań między wodomierzem głównym a sumą wskazań wodomierzy zainstalowanych przy punktach czerpalnych wody;

4. właściciel lub zarządca na podstawie umowy, o której mowa w ust. 1, reguluje należności wynikające z różnicy wskazań między wodomierzem głównym a sumą wskazań wodomierzy zainstalowanych przy punktach czerpalnych wody;

5. właściciel lub zarządca określa warunki utrzymania wodomierzy zainstalowanych przy punktach czerpalnych oraz warunki pobierania wody z punktów czerpalnych znajdujących się poza lokalami;

6. został uzgodniony z właścicielem lub zarządcą sposób przerwania dostarczania wody do lokalu bez zakłócania dostaw wody do pozostałych lokali; w szczególności przez możliwość przerwania dostarczania wody do lokalu rozumie się założenie plomb na zamkniętych zaworach odcinających dostarczanie wody do lokalu;

7. został uzgodniony z właścicielem lub zarządcą sposób przerywania dostarczania wody z punktów czerpalnych znajdujących się poza lokalami, bez zakłócania dostaw wody do lokali.

6a. właściciel lub zarządca przed złożeniem wniosku, o którym mowa w ust. 6, jest obowiązany do poinformowania osób korzystających z lokali o zasadach rozliczeń, o których mowa w ust. 6 pkt 3 i 4, oraz o obowiązku regulowania dodatkowych opłat wynikających z taryf za dokonywane przez przedsiębiorstwo wodociągowo-kanalizacyjne rozliczenie.

Biorąc powyższe pod uwagę należało wskazać, że strona powodowa nie wykazała, że posiada z pozwanymi umowę na zaopatrzenie w wodę i odbiór ścieków obejmującą wspólny wodomierz główny za którego wskazania zostały wystawione dołączone do pozwu faktury.

W szczególności nie mogły stanowić dowodu na fakt zawarcia takiej umowy same faktury. Dowodzą one bowiem jedynie, że pozwanym zostały naliczone wskazane w nich należności. Natomiast w sytuacji kiedy pozwani zakwestionowali fakt zawarcia umowy na zaopatrzenie w wodę i odbiór ścieków nie stanowiły one wystarczającej podstawy do przyjęcia, że taka umowa faktycznie pomiędzy stronami została zawarta.

Zresztą brak jest podstaw prawnych do zawarcia takiej umowy. Przepis art. 6 ust. 4 ustawy przewiduje, że umowę zawiera się pomiędzy właścicielem nieruchomości a przedsiębiorstwem wodociągowo-kanalizacyjnym. Tymczasem w niniejszej sprawie wynikałoby, że jedna umowa miałaby zostać zawarta pomiędzy (...) sp. z o.o. a właścicielami trzech odrębnych zabudowanych nieruchomości.

Nie można było nie zauważyć również, że z faktu że budynki przy ul. (...) w J. położone są na gruntach stanowiących odrębne nieruchomości, wynika że nie mogą one zostać potraktowane jako budynek wielolokalowy o którym mowa w art. ust. 5 i 6 ustawy.

W tym świetle nie bez znaczenia była okoliczność o której zeznali na rozprawie w dniu 20 czerwca 2013 r. świadek M. W. oraz pozwany I. P., że każda z nieruchomości ma własny wodomierz główny i płaci odrębne rachunki z dostarczaną wodę i odbiór ścieków.

Fakt ten potwierdzają same faktury na których widnieją należności wyłącznie abonamentowe, natomiast ilości zużytej wody na skutek odczytów z liczników założonych na terenie każdej z nieruchomości z każdym razem zostały zmniejszone do zera.

A w tym miejscu trzeba było zauważyć, że taki sposób odczytu jest dopuszczalny jedynie w przypadku budynków wielolokalowych (którymi jak już wspomniano nieruchomości pozwanych nie są) i to spełnieniu szeregu warunków o których mowa w art. 6 ust. 6 ustawy (których w przypadku odrębnych nieruchomości nie da się spełnić).

W tej sytuacji biorąc pod uwagę, że strona powodowa ani nie przedstawiła umowy ani nie wskazała innego tytułu prawnego do naliczania wobec pozwanych należności, jej powództwo podlegało oddaleniu.

O kosztach postępowania Sąd Rejonowy orzekł na podstawie art. 98 § 1 i 3 k.p.c. w zw. z art. 99 k.p.c. zgodnie z którym strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony (koszty procesu). Do niezbędnych kosztów procesu strony reprezentowanej przez adwokata lub radcę prawnego zalicza się wynagrodzenie, jednak nie wyższe niż stawki opłat określone w odrębnych przepisach i wydatki jednego adwokata lub radcy prawnego, koszty sądowe oraz koszty nakazanego przez sąd osobistego stawiennictwa strony.

W niniejszej sprawie na koszty te w przypadku strony powodowej złożyło się opłata skarbowa 34 zł oraz koszty zastępstwa procesowego 60 zł (§ 6 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. Nr 163, poz. 1349 z późń. zm.)).