Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 6 listopada 2015 r.

Sąd Okręgowy we Wrocławiu – Wydział XIII Cywilny Rodzinny

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSO Violetta Kossowska-Czinar

Sędziowie: SSO Ewa Litowińska –Kutera

SSR del. Joanna Placety

Protokolant: Monika Biegus

po rozpoznaniu w dniu 6 listopada 2015 r. we Wrocławiu

sprawy z powództwa małoletniego J. K. reprezentowanego przez przedstawicielkę ustawową J. C.

przeciwko M. K.

o podwyższenie alimentów

na skutek apelacji wniesionej przez pozwanego od wyroku Sądu Rejonowego dla Wrocławia - Fabrycznej we Wrocławiu z dnia 18 maja 2015 r. sygn. akt III RC 844/14, oraz na skutek zażalenia pozwanego od postanowienia Sądu Rejonowego dla Wrocławia - Fabrycznej z dnia 18.04.2015r. sygn. akt III RC 844/14;

I.  zmienia częściowo zaskarżony wyrok w pkt I i II w ten sposób, że obniża ustalone pkt I alimenty do kwoty 600 zł (sześćset złotych) miesięcznie poczynając do 1 listopada 2015 roku, nie zmieniając dalszych postanowień pkt I ;

II.  w pozostałej części apelację oddala;

III.  oddala zażalenie pozwanego;

IV.  nie obciąża powoda kosztami procesu poniesionymi przez pozwanego w postępowaniu odwoławczym.

/ Joanna Placety/ /Violetta Kossowska – Czinar / / Ewa Litowińska –Kutera/

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Sygn. akt XIIICa 405/15

XIIICz 314/15

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 18 maja 2015 r. Sąd Rejonowy dla Wrocławia-Fabrycznej we Wrocławiu w pkt I podwyższył od pozwanego M. K. na rzecz małoletniego powoda J. K. alimenty z kwoty 500 zł miesięcznie zasądzonej wyrokiem tegoż Sądu z 19 września 2012 r. w sprawie sygn..akt IIIRC 587/12 do kwoty 700 zł miesięcznie począwszy od 6 października 2014 r., raty płatne z góry do dnia 10-go każdego miesiąca z ustawowymi odsetkami na wypadek zwłoki w płatności którejkolwiek z rat do rąk J. C., w pkt II oddalił powództwo w pozostałej części, w pkt III nie obciążył pozwanego opłatą sądową, w pkt IV wyrokowi w punkcie I nadał rygor natychmiastowej wykonalności.

Sąd Rejonowy ustalił, że wyrokiem Sądu Rejonowego dla Wrocławia Fabrycznej we Wrocławiu z dnia 19 września 2012 r. w sprawie III RC 587/12 zostały zasądzone od M. K. na rzecz małoletniego J. K. alimenty w kwocie po 500 zł miesięcznie. W tamtym czasie małoletni powód miał blisko 2 lata i 4 miesiące. Pozostawał w domu pod opieką matki i opiekunki. Miał rozpoznaną skazę białkową, wymagał specjalnej diety. Matka oceniała miesięczny koszt jego utrzymania na kwotę 2 500 zł. W tym 1 400 zł wynagrodzenie opiekunki. Pozostała kwota to koszty wyżywienia, ubrania, leczenia, wyjść do teatru. J. C. miała 39 lat, wykształcenie wyższe. Mieszkała w domu jednorodzinnym z powodem i dziećmi z poprzedniego związku: M. w wieku lat 14 i (...) lat. Otrzymywała na ich rzecz alimenty w łącznej kwocie 600 zł miesięcznie. Ponosiła koszty utrzymania mieszkania w kwocie ok. 1 550 zł miesięcznie. Matka powoda prowadziła działalność gospodarczą: produkcję kartek i zakładek do książek. Rozpoczynała działalność w zakresie terapii krzyżowo czaszkowej. Uzyskiwała dochód miesięczny netto w kwocie ok. 4 000 zł.

M. K. miał 45 lat, z zawodu był mechanikiem osprzętu lotniczego. Pracował w firmie (...) jako przedstawiciel handlowy, zarabiał średnio 1 600 zł miesięcznie netto. Oprócz powoda miał na utrzymaniu dwoje dzieci: K. w wieku 18 lat, który studiował na Politechnice (...) i P. w wieku 15 lat, uczennicę gimnazjum. Płacił na ich rzecz alimenty w łącznej kwocie 600 zł miesięcznie.

Obecnie J. K. ma 5 lat. Chodzi do przedszkola, za które jego matka płaci łącznie ok. 160 zł miesięcznie. Powód ma skazę białkową i atopowe zapalenie skóry, wymaga odpowiedniej diety i okresowo stosowania maści, na które jego matka wydaje ok. 50 zł miesięcznie. Przedstawicielka ustawowa ocenia miesięczny koszt utrzymania syna na kwotę 2 600 zł. W tym: 400 zł wyżywienie, 200 zł ubranie, 50 zł środki czystości i higieny, 400 zł dojazdy do przedszkola, 80 zł opłata za basen, 100 zł terapia integracji odruchów, 120 zł wyjścia na urodziny, do teatru.

J. C. ma 42 lata, ma wykształcenie wyższe, ukończyła studia filozofię. Obecnie prowadzi działalność gospodarczą z zakresu terapii czaszkowo krzyżowej, uzyskuje nieregularne dochody w kwotach od 2 000 – 4 000 zł miesięcznie netto. Rozlicza się z Urzędem Skarbowym płacąc podatek zryczałtowany od przychodów ewidencjonowanych.

Oprócz powoda ma na utrzymaniu syna M. C., który studiuje na uniwersytecie w Walii. J. C. przesyła mu co 5- 6 miesięcy kwoty 6 000 – 7 000 zł. Córkę M., która ma 19 lat utrzymuje obecnie w całości jej ojciec.

Przedstawicielka ustawowa powoda wraz z synem mieszka tak jak poprzednio w domu jednorodzinnym swoich rodziców. Dom ma powierzchnię ok. 220- 230 m2, jest tam 9 pokoi. J. C. ponosi koszty jego utrzymania w kwocie 800 – 900 zł miesięcznie. Jej rodzice mają także mieszkanie we W. przy ul. (...), o powierzchni 58 m2, które jest wynajmowane. Czynsz pobiera matka powoda i oddaje swojej matce. Pobiera także emeryturę ojca, którą przekazuje na jego rachunek bankowy.

Matka powoda jest właścicielką samochodu m-ki H. (...). Miała także samochód m- ki F. (...), który sprzedała w styczniu 2013 r.

M. K. ma 48 lat. Z zawodu jest mechanikiem osprzętu lotniczego, ma doświadczenie w pracach budowlanych. Prowadzi w Niemczech jednoosobową działalność gospodarczą: usługi z zakresu budownictwa, uzyskuje dochody w kwocie 1100 – 1 200 euro miesięcznie.

Oprócz powoda pozwany ma na utrzymaniu syna K. K. (3) w wieku 23 lat, który studiuje na studiach magisterskich stacjonarnych na Politechnice (...) oraz córkę P., która chodzi do II klasy liceum ogólnokształcącego. Płaci na ich rzecz alimenty w łącznej kwocie 600 zł miesięcznie. Syn K. przebywał u pozwanego przez okres 8 miesięcy, ojciec utrzymywał go i opłacił mu kurs języka niemieckiego, który kosztował 460 euro.

Pozwany płaci w Niemczech za mieszkanie 480 euro i opłaty za prąd i internet w łącznej kwocie 79 euro. Opłaca sobie kurs języka niemieckiego, który kosztuje 120 euro za 6 tygodni, jest to opłata wymagana od uczestnika, w pozostałej części finansowana przez rząd niemiecki. Pozwany ocenia, że będzie korzystał z kursów do grudnia 2015 r. M. K. ma samochód 12 letni, A. (...), dojeżdża nim do pracy.

Pozwany ma zadłużenia wobec ZUS i MOPS, które spłaca w ratach po 170 zł miesięcznie.

Sąd Rejonowy dokonując wykładni przepisów art. 133 § 1, 135 i 138 kro uznał, że powództwo jest częściowo uzasadnione.

W ocenie Sądu I instancji w czasie ostatnich dwóch lat istotnie wzrosły koszty utrzymania małoletniego powoda związane z jego wiekiem i rozwojem. J. K. jest w okresie intensywnego rozwoju i wzrostu. Kiedy poprzednio były ustalone alimenty miał niespełna 2 lata i 4 miesiące a obecnie ma 5 lat. Chodzi do przedszkola, ma też inne potrzeby w zakresie wyżywienia, ubrania, sposobu spędzania wolnego czasu. Powód ma zajęcia na basenie, chodzi do teatru, do ZOO, na urodziny innych dzieci. Nadal jest alergikiem, wymaga specjalnej diety i okresowo używania maści.

Zdaniem Sądu Rejonowego podane przez przedstawicielkę ustawową powoda koszty jego utrzymania w kwocie ok. 2 600 zł miesięcznie są w sytuacji materialnej jego rodziców znacznie zawyżone i nie zostały w niniejszym postępowaniu wykazane przez matkę powoda.

Sąd przyjął w tym zakresie za uzasadnione następujące koszty: 400 zł wyżywienie ( 13,30 dziennie poza przedszkolem i w weekendy), 50 zł maści, 150 zł ubranie, 50 zł środki czystości i higieny, 160 opłata za przedszkole, 80 zł opłata za basen, 100 zł wyjścia na urodziny, do teatru, do ZOO, 100 zł koszty wypoczynku, 150 zł udział w kosztach utrzymania mieszkania, łącznie 1 240 zł.

W ocenie Sądu Rejonowego zawyżony został w zestawieniu koszt utrzymania mieszkania, ponieważ matka powoda podjęła decyzję o zajmowaniu jedynie z małoletnim synem, dużego 9 pokojowego domu jednorodzinnego, który udostępniają jej rodzice, zamieszkiwanie w nim J. nieznacznie podwyższa koszt ogólny. Matka powoda nie wykazała aby zasadne było uczęszczanie małoletniego powoda na terapię integracyjną odruchów a także, że nie jest możliwe uczęszczanie przez J. do przedszkola w pobliżu domu i uniknięcie wysokich kosztów dojazdu w kwocie 400 zł miesięcznie.

Zdaniem Sądu Rejonowego obecne możliwości zarobkowe matki powoda są na poziomie zbliżonym do wysokości poprzednio uzyskiwanych przez nią dochodów tj. ok. 4 000 zł miesięcznie. Jest to okres początkowy nowej działalności gospodarczej i już teraz J. C. w niektórych miesiącach uzyskuje dochody w tej wysokości.

Przedstawicielka ustawowa powoda prowadzi działalność gospodarczą opodatkowaną podatkiem zryczałtowanym od przychodów ewidencjonowanych. Przy tego rodzaju sposobie rozliczania się z Urzędem Skarbowym brak jest możliwości precyzyjnego ustalenia osiąganych przez nią dochodów.

Zmieniła się jej sytuacja rodzinna, nie utrzymuje już ani nie opiekuje się córką M., ma na utrzymaniu syna M., studiującego w Walii, któremu wysyła łącznie rocznie ok. 16 000 zł ( 6 000 – 7 000 zł co 5 – 6 miesięcy).

O lepszej niż podaje sytuacji materialnej J. C. świadczy utrzymywanie przez nią na potrzeby dwóch osób dużego domu jednorodzinnego, szacowanie na stosunkowo wysokim poziomie wydatków na rzecz małoletniego powoda, stałe wysyłanie kwoty ok. 1 400 zł miesięcznie na utrzymanie syna M. C..

Zdaniem Sądu I instancji istotnej zmianie uległa także sytuacja materialna M. K.. Poprzednio jako przedstawiciel handlowy zarabiał 1 600 zł miesięcznie, obecnie na utrzymanie po odliczeniu kosztów prowadzonej działalności pozostaje mu ok. 1 000 - 1 100 euro miesięcznie.

Nadal ma na utrzymaniu dwoje dzieci z małżeństwa na rzecz których płaci alimenty tak jak poprzednio, w kwocie łącznej 600 zł miesięcznie. Pomaga im dodatkowo materialnie. Pozwany ponosi koszty utrzymania mieszkania w Niemczech łącznie w kwocie ok. 560 euro miesięcznie.

Biorąc pod uwagę wszystkie omówione wyżej okoliczności, w szczególności wzrost kosztów utrzymania małoletniego powoda wynikający z jego wieku, rozwoju i stanu zdrowia, oraz zmiany w sytuacji materialnej pozwanego, zdaniem Sądu I instancji pozwany powinien przyczyniać się obecnie do ponoszenia kosztów utrzymania powoda w kwocie wyższej niż przedstawicielka ustawowa powoda tj. po 700 zł miesięcznie. Ustalając zobowiązanie alimentacyjne pozwanego wobec małoletniego J. K., Sąd uwzględnił także, że przede wszystkim matka powoda dokłada osobistych starań o jego wychowanie i utrzymanie, ojciec uczestniczy w tym w istotnie mniejszym zakresie, zatem pozwany winien w większej części przyczyniać się do utrzymania syna materialnie.

W pozostałej części powództwo zostało oddalone jako nieuzasadnione z uwagi na sytuację materialną i rodzinną pozwanego, który poza powodem ma jeszcze dwoje dzieci na utrzymaniu.

Apelację od powyższego orzeczenia złożył pozwany, który zarzucił:

1/ naruszenie art. 233 §1 , 231 § 1 i art. 328 §2 kpc poprzez brak wszechstronnego rozważenia materiału dowodowego, wskazania dowodów na jakich Sąd się oparł, a dlaczego innym odmówił wiary, dokonanie niepełnych ustaleń oraz przekroczenie granic swobodnej oceny dowodów, polegające na:

- wadliwej ocenie możliwości majątkowych i finansowych pozwanego oraz matki małoletniego powoda,

- wadliwym porównaniu sytuacji majątkowej pozwanego oraz małoletniego powoda i jego matki,

- nieprawidłowej ocenie usprawiedliwionych potrzeb małoletniego powoda

2/naruszenie przepisów postepowania, które miało wpływ na wynik sprawy, tj.art.741 kpc w zw. z art.395 § 1 kpc poprzez wydanie wyroku w sprawie przed doręczeniem stronie powodowej zażalenia z dnia 7 maja 2015 r. na postanowienie o zabezpieczeniu z dnia 18.04.2015 r. oraz przed przekazaniem akt sprawy z zażaleniem Sądowi II instancji, w konsekwencji pozbawienie strony możliwości II-instancyjnego rozpoznania kwestii zasadności zabezpieczenia przed wydaniem wyroku.

Apelujący wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez oddalenie powództwa oraz zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów postepowania za obie instancje,

ewentualnie o uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i przekazanie sprawy Sadowi I instancji do ponownego rozpoznania,

W uzasadnieniu pozwany wskazał, że Sąd pominął fakt ponoszenia przez pozwanego kosztów paliwa na dojazdy do pracy – 100 euro oraz na dojazdy na kontakty z małoletnim powodem w kwocie 150 euro miesięcznie, a nadto kosztów obowiązkowego ubezpieczenia w kwocie 230 euro kwartalnie. Podniósł również, że Sąd Rejonowy błędnie ustalił dochody pozwanego zawyżając je do 1200 euro, gdy tymczasem uzyskuje on 933 euro miesięcznie. Natomiast błędne ustalenie możliwości majątkowych matki powoda, zdaniem pozwanego, polegało na przyjęciu, iż matka powoda dochody z czynszu najmu mieszkania rodziców oraz z emerytury ojca przekazuje rodzicom i nie przeznacza na własne potrzeby. Ponadto Sąd nie wziął pod uwagę, że małoletni wraz z matką żyją na o wiele wyższym poziomie niż pozwany, który wynajmuje małe mieszkanie, ma 12-letni samochód i na utrzymaniu ma dwoje dzieci poza powodem. W ocenie apelującego Sąd zawyżył przyjęte koszty wyżywienia dziecka małoletniego powoda w kwocie 400 zł, w sytuacji gdy dziecko w ciągu dnia korzysta z wyżywienia w przedszkolu, za które odpłatność wynosi 160 zł. Ponadto wskazał, iż niezasadne było wliczanie do kosztów utrzymania małoletniego powoda 100 zł tytułem wyjść albowiem pozwany w czasie kontaktów z dzieckiem ponosi te wydatki we własnym zakresie.

Postanowieniem z dnia 18 kwietnia 2015 r. Sąd Rejonowy udzielił zabezpieczenia żądania pozwu przez zobowiązanie pozwanego aby do czasu prawomocnego zakończenia niniejszego postępowania płacił na rzecz małoletniego J. K. kwotę po 650 zł miesięcznie, w miejsce alimentów zasądzonych wyrokiem Sądu Rejonowego dla Wrocławia-Fabrycznej z dnia 19 września 2012 r. w kwocie 500 zł miesięcznie.

Sad Rejonowy ocenił, że roszczenie zostało uprawdopodobnione gdyż koszty utrzymania małoletniego wzrosły albowiem od poprzedniego orzeczenia upłynęły dwa lata i dziecko się rozwija. Zwiększyły się też możliwości zarobkowe pozwanego w związku z podjęciem pracy w Niemczech i uzyskiwanymi dochodami w kwocie 1000 euro miesięcznie.

Zażalenie na powyższe postanowienie złożył pozwany, który zarzucił przekroczenie granic swobodnej oceny dowodów polegające na mylnym przyjęciu, że zwiększyły się możliwości zarobkowe pozwanego, gdy tymczasem mieszkając w Niemczech pozwany ponosi zwiększone koszty swojego utrzymania. Ponadto zarzucił, iż Sąd Rejonowy nie uwzględnił, że matka małoletniego powoda ma na utrzymaniu oprócz powoda tylko jedno dziecko, a nie jak poprzednio dwoje, poza tym jej sytuacja finansowa jest lepsza gdyż uzyskuje dochody z wynajmu mieszkania swoich rodziców oraz pobiera emeryturę swojego ojca.

Pozwany wniósł o uchylenie zaskarżonego postanowienia i oddalenie wniosku o zabezpieczenie, zasądzenie kosztów postępowania , ewentualnie uchylenie zaskarżonego orzeczenia i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji.

Sąd Okręgowy w postepowaniu odwoławczym dodatkowo ustalił na podstawie umowy o pracę z dnia 1.11.2015 r. oraz uzupełniającego przesłuchania pozwanego, że pozwany z dniem 1 listopada 2015 r. został zatrudniony w prywatnej firmie budowlanej (...) na podstawie umowy o pracę w wymiarze 55 godzin miesięcznie i będzie uzyskiwał 524 euro netto miesięcznie. Zrezygnował z samozatrudnienia z powodu braku zleceń. Nie uzyskiwał odpowiednich dochodów i nie był w stanie opłacać składek ubezpieczeniowych. Uczęszcza na kurs języka niemieckiego aby zwiększyć swoje możliwości zatrudnienia w Niemczech. Mieszka wspólnie z kolegą, który ponosi połowę kosztów związanych z wynajmem.

Sąd Okręgowy zważył:

Apelacja pozwanego zasługiwała na częściowe uwzględnienie.

W pierwszej kolejności jednak należy wskazać, że Sąd I instancji należycie zgromadził i ocenił zgodnie z intencją art .233 § 1 kpc materiał dowodowy. Dokonał prawidłowych ustaleń oraz powołał właściwe przepisy prawa. Należy też wskazać, że wydanie wyroku po zamknięciu rozprawy w dniu 18 maja 2015 r. nie naruszało przepisów art.741 kpc w zw. z art.395 §1 kpc.

Sąd Rejonowy prawidłowo ocenił, że w okresie ostatnich 2 lat, jakie upłynęły od wydania orzeczenia odnośnie świadczeń alimentacyjnych od pozwanego na rzecz małoletniego powoda nastąpiła istotna zmiana stosunków w rozumieniu art.138 kro skutkująca koniecznością podwyższenia ich wysokości.

Niewątpliwie wraz z rozwojem małoletniego powoda wzrosły jego potrzeby odnośnie wyżywienia, rozrywki, spędzania wolnego czasu. Jak wynika też ze zgromadzonego przez Sąd I instancji materiału dowodowego wzrosły też możliwości zarobkowe pozwanego na dzień wydania wyroku przez ten Sąd.

Zarzut pozwanego odnośnie niewłaściwego ustalenia przez Sąd jego dochodów nie zasługiwał na uwzględnienie albowiem sam pozwany w swoich zeznaniach twierdził, że zarabia ok.1200 euro miesięcznie. Z przedłożonego natomiast zestawienia dochodów na k.53 akt wynikało, że uzyskał ok.933 euro zysku średnio miesięcznie w 2014 r. ale już po odliczeniach kosztów telefonu oraz pojazdu odpowiednio w kwocie 540 euro i 1000 euro a zatem prawidłowo Sad Rejonowy przyjął, że dochody pozwanego wynoszą 1000 -1100 euro miesięcznie.

Niezasadny jest też zarzut pozwanego pominięcia przez Sąd Rejonowy ponoszonych przez niego kosztów dojazdu do pracy, na kontakty z synem, ubezpieczenia samochodu. Sąd Rejonowy uwzględnia te koszty na stronie 3 uzasadnienia. Jakkolwiek należy również stwierdzić, że pozwany odlicza przynajmniej część tych kosztów od swoich przychodów

W ocenie Sądu Okręgowego prawidłowo też Sąd I instancji ocenił możliwości zarobkowe i majątkowe matki małoletniego powoda. Wziął pod uwagę dochody uzyskiwane przez nią z działalności gospodarczej oraz uwzględnił, że dochody te pozwalają jej na utrzymywanie dla dwóch osób dużego 9-pokojowego domu. Oprócz powoda ma na utrzymaniu jeszcze dwoje starszych dzieci wspólnie z ich ojcem. Podział tego obowiązku jest inny niż u pozwanego, który partycypuje w części w kosztach utrzymaniu swoich dzieci natomiast matka powoda ponosi w całości koszty utrzymania starszego syna. W ocenie Sądu Okręgowego o możliwościach zarobkowych matki powoda nie mogą świadczyć jej dochody uzyskiwane z wynajmu mieszkania rodziców i pobierania świadczeń emerytalnych ojca albowiem to rodzice decydują o przeznaczeniu tych środków.

Zdaniem Sądu Okręgowego lepsza sytuacja materialna matki powoda nie zwalnia pozwanego od spełniania obowiązku alimentacyjnego wobec syna w zakresie jego możliwości zarobkowych i majątkowych, tym bardziej, że matka dziecka spełnia swój obowiązek alimentacyjny, w większej części niż pozwany, poprzez osobiste starania o utrzymanie i wychowanie syna.

Odnosząc się do ustalonych przez Sąd I instancji kosztów wyżywienia małoletniego to należy stwierdzić, że zostały one nieznacznie zawyżone. Rzeczywiście jeżeli odpłatność za wyżywienie w przedszkolu wynosi 160 zł, to pozostałe koszty wyżywienia winny zawierać się w kwocie ok. 300 zł miesięcznie, a nie 400 zł miesięcznie.

Jednak należy mieć na uwadze, że nawet jeżeli koszty utrzymania małoletniego zawierają się w kwocie 1100-1200 zł miesięcznie, to wobec zwiększenia się w sposób znaczny dochodów pozwanego należało zwiększyć udział pozwanego w ponoszeniu tych kosztów o kwotę 200 zł miesięcznie. Na takie rozstrzygnięcie nie może mieć wpływu fakt ponoszenia przez pozwanego kosztów utrzymania dziecka podczas kontaktów jeden raz w miesiącu.

Tym samym zasadne było zabezpieczenia na czas trwania postępowania roszczenia małoletniego powoda z dniem 18 kwietnia 2015 r. do kwoty 650 zł. Zostało bowiem uprawdopodobnione w niniejszym postępowaniu, że pozwany winien partycypować w kosztach utrzymania małoletniego powoda kwotą przynajmniej o 150 zł wyższą niż dotychczas.

Jak ustalił Sąd Okręgowy z dniem 1 listopada 2015 r. sytuacja pozwanego uległa zmianie gdyż podjął pracę na podstawie umowy o pracę aby uzyskać możliwość odprowadzania składek ubezpieczeniowych w Niemczech. Z powodu braku zleceń zrezygnował z samozatrudnienia. Uzyskuje obecnie zarobki w kwocie ok.524 euro miesięcznie albowiem pracuje w niepełnym wymiarze czasu pracy. Kontynuuje naukę języka niemieckiego w formie kursu organizowanego przez tamt. opiekę społeczną.

W ocenie Sądu Okręgowego biorąc pod uwagę powyższe oraz fakt, że na pozwanym ciąży obowiązek alimentacyjny wobec trojga dzieci należało zmniejszyć kwotę podwyższonych przez Sąd Rejonowy alimentów do 600 zł miesięcznie z dniem 1 listopada 2015 r.

Z opisanych względów Sąd Okręgowy zmienił zaskarżony wyrok w pkt I i II na podstawie art.386 § 1 kpc, a w pozostałym zakresie apelację pozwanego oddalił jako bezzasadną na podstawie art.385 kpc. Zażalenie pozwanego Sąd oddalił na podstawie art. 385 kpc w zw. z art.397 § 2 kpc. O kosztach postępowania apelacyjnego orzeczono na podstawie art.102 kpc w zw. z art.391 § 1 kpc biorąc pod uwagę charakter zgłoszonego roszczenia przez małoletniego powoda.