Pełny tekst orzeczenia

WYROK ZAOCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 9 listopada 2015 roku

Sąd Rejonowy w Elblągu V Wydział Gospodarczy w składzie następującym:

Przewodniczący- SSR Marlena Brzozowska

Protokolant- stażysta J. T.

po rozpoznaniu w dniu 9 listopada 2015 roku w Elblągu

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) Spółki Akcyjnej w W.

przeciwko M. J.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanej M. J. na rzecz powoda (...) Spółki Akcyjnej w W. kwotę 2 500,00 zł (dwa tysiące pięćset złotych) wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 22.06.2015 r. do dnia zapłaty;

II.  umarza powództwo w pozostałym zakresie;

III.  zasądza od pozwanej na rzecz powoda kwotę 717,00 zł (siedemset siedemnaście złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu;

IV.  wyrokowi nadaje rygor natychmiastowej wykonalności.

UZASADNIENIE

Powód (...) Spółka Akcyjna w W. wniesionym dnia 22.06.2015r. pozew domagała się wydania nakazu zapłaty w elektronicznym postępowaniu upominawczym i nakazanie pozwanej M. J. zapłaty kwoty 2.500,00 zł z odsetkami ustawowymi od dnia 21.04.2015r. oraz kosztami postępowania W uzasadnieniu powód podał, że pozwana w dniu 3.11.2004r. zawarła z bankiem umowę z której się nie wywiązała.

Postanowieniem z dnia 14.07.2015r. Sąd Rejonowy Lublin-Zachód w Lublinie wobec braku podstaw do wydania nakazu przekazał sprawę do tutejszego sądu.

Po przekazaniu sprawy powód pismem z dnia 21.08.2015r. uzupełnił pozew domagając się zasądzenia kwoty 2.500,00 zł z odsetkami ustawowymi od dnia wniesienia pozwu oraz kosztami postępowania.

Pozwana, której pozew wraz z odpisem pisma z dnia 21.08.2015r. została doręczony nie złożyła odpowiedź na pozew, nie zajęła stanowiska w sprawie i nie uczestniczyła w rozprawie.

W dniu 9.11.2015r. wydany został wyrok zaoczny na podstawie art. 339 k.p.c. który to przepis pozwala sądowi wydać wyrok zaoczny w przypadku, gdy pozwany nie stawił się na posiedzenie wyznaczone na rozprawę albo mimo stawienia się nie bierze udziału w rozprawie, wyda wyrok zaoczny. W tym wypadku przyjmuje się za prawdziwe twierdzenie powoda o okolicznościach faktycznych przytoczonych w pozwie lub w pismach procesowych doręczonych pozwanemu przed rozprawą, o ile nie budzą one uzasadnione wątpliwości albo zostały przytoczone w celu obejścia prawa. Wydanym wyrokiem zasądzono od pozwanej na rzecz powoda żądaną kwotę wraz z odsetkami za opóźnienie, zgodnie z żądaniem zawartym w uzupełnionym pismem z dnia 21.08.2015r. pozwie.

Sąd ustalił i zważył, co następuje:

Strony łączyła umowa o prowadzenie bankowych rachunków bieżących oraz umowę o korzystanie z kart płatniczych mBanku nr (...) z dnia 3.11.2004r., na podstawie której powód zobowiązał się do prowadzenia bieżących rachunków pozwanej, przechowywania środków pieniężnych, prowadzenia rozliczeń, posiadacz rachunku zaś było zabezpieczenia odpowiedniej ilości środków na rachunku oraz pokrycie należnych bankowi opłat i prowizji oraz spłaty ewentualnego salda debetowego. Posiadacz rachunku uzyskał możliwość dostępu do rachunku za pośrednictwem kanałów dostępu, składane zlecenia były podstawą obciążenia rachunku pozwanej. Pozwana zawarła umowę jako przedsiębiorca prowadzący działalność gospodarczą pod firmą Przedsiębiorstwo Produkcyjno Handlowo Usługowe (...) w R.. /niesporne/

W dniu 31.08.2014r. powód wezwał pozwaną do zapłaty kwoty 127,53 zł tytułem odsetek od kapitału oraz prowizji, w terminie 7 dni pod rygorem wypowiedzenia umowy przypominając iż na dzień sporządzenia wezwania całkowita kwota zadłużenia wynosi 2.627,53 zł. Z tytułu prowadzenia rachunku na dzień 20.04.2015r. pozwana posiadała względem powoda nierozliczoną należność w wysokości 2.817,39 zł , w tym m.in. w wysokości 2.500,00 zł z tytułu należności głównej. Na dzień 21.04.2015r. saldo na rachunku było ujemne i wynosiło 2.819,45 zł/

/niesporne, nadto umowa k. 49-51, potwierdzenie otwarcia rachunku k.52, wezwanie k.53, z dowodem doręczenia k.54. wyciąg z rachunku k. 17-48).

Ustalając powyższy stan faktyczny sąd oparł się na twierdzeniach powoda i dokumentach, których prawdziwości strony nie kwestionowały. Nie była sporna okoliczność zawarcia przez pozwaną umowy z bankiem kredytu w rachunku bieżącym i umowy o korzystanie z karty kredytowej, jak również istnienie zadłużenia. Poza sporem była również okoliczność niewywiązania się przez pozwaną z obowiązku spłaty kredytu, także wysokość zadłużenia.

Powód złożył pozew o zapłatę w elektronicznym postępowaniu upominawczym uregulowanym w art.505 ²⁸ in. k.p.c. Zgodnie z art. 505 ²⁸ k.p.c. w postępowaniu tym stosuje się przepisy o postępowaniu upominawczym z odrębnościami wynikającymi z rozdziału o elektronicznym postępowaniu upominawczym. W postępowaniu tym nie stosuje się przepisów o innych niż wymienione w art. 505 ²⁸ postępowaniach odrębnych (art. 505 ²⁹ ). Wymogi jakie stawiane są powodowi przy składaniu pozwu określa art. 505 ³² § 1k.p.c., zgodnie z którym w pozwie powód powinien wskazać dowody na poparcie swoich twierdzeń. Samych dowodów nie dołącza się do pozwu. W przypadku braku podstaw do wydania nakazu zapłaty sąd przekazuje sprawę do sądu według właściwości ogólnej (art. 505 ³³ § 1 k.p.c.). Dalsze postępowanie toczy się już według przepisów o procesie. Po przekazaniu sprawy powód może przedstawić twierdzenia i dowody na ich poparcie, co też powód uczynił.

Strony łączyła umowa rachunku bankowego uregulowana w art. 725 kc , zgodnie z art. 725 przez umowę rachunku bankowego bank zobowiązuje się względem posiadacza rachunku na czas oznaczony lub nieoznaczony, do przechowywania jego środków pieniężnych oraz, jeżeli umowa tak stanowi do przeprowadzania na jego zlecenie rozliczeń pieniężnych. Przepisy kodeksu cywilnego nie stanowią jedynego reżimu prawnego dla stosunku rachunku bankowego, istnieje również regulacja szczególna, spośród której podstawowe znaczenie mają art. 49 – 62 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (Dz. U. z 2012 r. poz. 1376) oraz przepisy o bankowych rozliczeniach pieniężnych ( art. 63 – 68 Prawa bankowego ). Umowa rachunku bankowego jest typową umową nazwaną z zakresu prawa cywilnego, zawieraną przez banki w ramach wykonywania czynności bankowych, przy czym powszechnie zalicza się ją do kategorii umów o świadczenie usług. W zasadzie umowa ta jest umową adhezyjną - do jej zawarcia dochodzi poprzez przystąpienie do warunków przedstawionych przez bank, bowiem banki posługują się w tym zakresie ustalonymi przez siebie wzorcami umów, których treść uzupełniają ogólne warunki umów i regulaminy. Podstawowym elementem umowy rachunku bankowego jest zobowiązanie banku do przechowywania środków pieniężnych posiadacza rachunku, a jeżeli umowa tak stanowi, także przeprowadzanie na jego zlecenie rozliczeń pieniężnych. Zgodnie z art.50 ust. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (Dz.U.2012.1376 j.t. ze zm.) wynika, że posiadacz rachunku bankowego dysponuje swobodnie środkami pieniężnymi zgromadzonymi na rachunku.

Zgodnie z postanowieniami zawartej umowy pozwana była obowiązana posiadać na rachunku odpowiednią ilości środków pozwalających na pokrycie należnych bankowi opłat i prowizji oraz spłatę salda debetowego. Z przedstawionego przez powoda wyciągu z rachunku za okres obowiązywania umowy wynika, że na dzień 21.04.2015r. saldo na rachunku było ujemne i wynosiło 2.819,45 zł. (k. 17-48). Pozwana nie zapewniła środków na pokrycie salda debetowego. Pozwana nie wykazała też, aby spłaciła swoje zobowiązanie wobec banku, dlatego na podstawie art. 725 k.c. w zw. z art.471 k.c. orzeczono, jak w sentencji wyroku. O odsetkach orzeczono na podstawie art. 482 § 1 i 2 k.c. , art. art. 481 § 1 i 2 k.c. Zgodnie z art. 481 k.c. jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Jeżeli stopa odsetek za opóźnienie nie była z góry oznaczona, należą się odsetki ustawowe. Jednakże gdy wierzytelność jest oprocentowana według stopy wyższej niż stopa ustawowa, wierzyciel może żądać odsetek za opóźnienie według tej wyższej stopy. Zgodnie z art. 482 § 1 k.c. od zaległych odsetek można żądać odsetek za opóźnienie dopiero od chwili wytoczenia o nie powództwa. Zgodnie z art.359 k.c. odsetki od sumy pieniężnej należą się tylko wtedy, gdy to wynika z czynności prawnej albo z ustawy, z orzeczenia sądu lub z decyzji innego właściwego organu. Z uwagi na to, że powód uzupełniając pozew pismem z dnia 21.08.2015r. żądał odsetek za opóźnienie od dnia złożenia pozwu, a nie jak początkowo określił to w pozwie złożonym elektronicznie od dnia 21.04.2054r., w tej części postępowanie zostało umorzone na podstawie art. 355 i 203 k.p.c. ,. zgodnie z żądaniem powoda zawartym w uzupełnionym pozwie. Cofnięcie pozwu jest wyrazem prawa powoda do dysponowania przedmiotem procesu oraz odwołalności czynności procesowych (art.202 k.p.c.). Zgodnie z art. 203 § 1 k.p.c. pozew może być cofnięty bez zezwolenia pozwanego aż do rozpoczęcia rozprawy, a jeżeli z cofnięciem połączone jest zrzeczenie się roszczenia - aż do wydania wyroku, dlatego w tej części, w której powód nie podtrzymywał początkowego żądania postępowanie w sprawie należało umorzyć, zgodnie z art. 355§1 i §2 k.p.c.

Rozstrzygnięcie o kosztach oparto o art. 98 § 1 k.p.c. , art. 108 k.p.c., albowiem żądanie powoda podlegało umorzeniu tylko w nieznacznej części roszczenia. Na kwotę kosztów składa się uiszczona przez powoda opłata sądowa (100zł) wynagrodzenie pełnomocnika (600zł) zgodnie ze stawką wynikającą z § 6 pkt 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu – Dz.U. 2013.490 j.t.) oraz opłata skarbowa od pełnomocnictwa (17 zł). Wysokość kosztów określono zgodnie z wnioskiem powoda o zwrot kosztów zawartym w uzupełnionym pozwie złożonym przy piśmie z 21.08.2015r.