Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 10 listopada 2015 r.

Sąd Rejonowy dla Łodzi-Widzewa w Łodzi V Wydział Rodzinny i Nieletnich

w składzie następującym:

Przewodnicząca: SSR Dorota Łopalewska

Protokolant: asystent sędziego Maciej Dyniak

po rozpoznaniu w dniu 27 października 2015 r. w Łodzi

na rozprawie sprawy

z powództwa małoletniej W. Ł. (1) reprezentowanej przez przedstawicielkę ustawową K. S.

przeciwko W. Ł. (2)

o podwyższenie alimentów

1.  uchyla w całości wyrok zaoczny z dnia 24 marca 2015 roku wydany

w sprawie V RC 418/14;

2.  podwyższa alimenty od pozwanego W. Ł. (2) zasądzone wyrokiem Sądu Okręgowego w Łodzi z dnia 6 listopada 2013 r. w sprawie, sygn. akt XII C 812/12, na rzecz małoletniej córki W. Ł. (1) z kwoty po 400 (czterysta) złotych miesięcznie do kwoty po 500 (pięćset) złotych miesięcznie, płatne do 10‑go dnia każdego miesiąca z ustawowymi odsetkami w razie uchybienia w terminie płatności którejkolwiek z rat, do rąk matki dziecka K. S., poczynając od dnia 16 września 2014 r.;

3.  oddala powództwo w pozostałej części;

4.  nakazuje pobrać od pozwanego W. Ł. (2) na rzecz Skarbu Państwa- Sądu Rejonowego dla Łodzi -Widzewa w Łodzi kwotę 60 (sześćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu połowy opłaty od pozwu;

5.  nadaje wyrokowi w pkt 2 rygor natychmiastowej wykonalności.

Sygn. akt V RC 418/14

UZASADNIENIE

W pozwie z dnia 16 września 2014 roku przedstawicielka ustawowa małoletniej W. Ł. (1), wniosła o podwyższenie alimentów od pozwanego W. Ł. (2) z kwoty po 400 zł miesięcznie do kwoty po 600 zł miesięcznie. W uzasadnieniu pozwu wskazała, że od czasu ustalenia alimentów w dotychczasowej wysokości, zmianie uległy potrzeby dziecka ( k. 2- 3 pozew).

W dniu 24 marca 2015 r. Sąd, wobec zaistnienia ustawowych przesłanek, wydał wyrok zaoczny, uwzględniając powództwo w całości. (k. 19 - wyrok zaoczny.)

W sprzeciwie z dnia 21 kwietnia 2015 r. pełnomocnik pozwanego wniósł o uchylenie wyroku zaocznego oraz oddalenie powództwa w całości. (k. 25 - 27 - sprzeciw).

Na rozprawie w dniu 27 października 2015 r., przedstawicielka ustawowa popierała powództwo, pełnomocnik pozwanego nie uznawał powództwa, wnosił o jego oddalenie (k. 47 - protokół rozprawy).

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

Wyrokiem z dnia 6 listopada 2013 r. wydanym przez tutejszy Sąd Okręgowy, w sprawie XIIC 812/12, pozwany został zobowiązany do płacenia alimentów na rzecz swojej córki W. Ł. (1) w kwocie po 400 zł miesięcznie (dowód: k. 47, 47-odw. akt XIIC 812/12 – wyrok)

Podczas ostatniej konkretyzacji obowiązku alimentacyjnego stron córka miała 8 lat i uczęszczała do szkoły podstawowej. W dacie rozwodu w przedstawicielka ustawowa była zatrudniona na umowę na okres próbny w MOPS-ie i zarabiała 1.500 zł netto miesięcznie.

Obecnie, małoletnia ma 10 lat, jest w IV klasie szkoły podstawowej. Wyprawka szkolna kosztowała łącznie 300 zł, gdyż większość podręczników była w tym roku refundowana. Za ubezpieczenie w szkole córki jej matka zapłaciła 46 zł, komitet rodzicielski - 50 zł, fundusz klasowy - 50 zł, biblioteka - 10 zł. Do tego dochodzi jeszcze koszt wycieczek klasowych, wyjścia do teatru, kina, dzień nauczyciela, wigilia, karnawał. Jednorazowy koszt tych opłat waha się w granicach od 10 do 70 złotych. Dziecko nie korzysta z żadnych zajęć pozalekcyjnych, które są płatne, korzysta jedynie z zajęć bezpłatnych w szkole.

Miesięczne utrzymanie córki jej matka ocenia na kwotę 1.400 zł. Na tę kwotę składa się m. in. odzież - 180 zł, środki czystości - 100 zł, książki i gazety – 50 zł, wyżywienie, proporcjonalny udział w kosztach mieszkaniowych, wydatki szkolne, rozrywka przyjemności, leki, leczenie.

Małoletnia była leczona z powodu otyłości, lecz obecnie nie wymaga już takiego leczenia. Dziecko nadal jest leczone w poradni alergologicznej, jej stan się pogorszył. U małoletniej stwierdzono alergię na roztocza, sierść, brzozę, jest leczona na astmę od 2 roku życia. Zmiany wymagały leki alergologiczne, ponieważ po tamtych dziecko tyło. Odczulanie małoletniej powódki jest planowane na czerwiec 2016 roku. Dziecko jest również pod kontrolą lekarza kardiologa z powodu szmerów serca. Zarówno leczenie kardiologiczne jak i alergologiczne odbywa się państwowo.

Przedstawicielka ustawowa obecnie mieszka z córką w Z., gdzie wynajmuje pokój, w domu jednorodzinnym. W tym domu mieszka starsza kobieta, jej wnuczki i córka z mężem. Przedstawicielka ustawowa wynajmuje pokój na podstawie umowy ustnej, w zamian za opłaty. Matka powódki co miesiąc płaci 500 zł.

Przedstawicielka ustawowa pracuję w MOPS w Z. jako pracownik socjalny i zarabia 1.800 zł netto. Co kwartał otrzymuje premię uznaniową w kwocie ok. 332 zł brutto i regulaminową 205 zł brutto. Do tej pory nie otrzymywała trzynastej pensji, gdyż nie nabyła takich uprawnień. Dochód przedstawicielki ustawowej w 2014 r. wyniósł ok. 17.000 zł.

Przedstawicielka ustawowa jest w zasadzie zdrową osobą, leczyła się na żołądek, ale obecnie nie przyjmuje leków.

W tegoroczne wakacje przedstawicielka ustawowa była z córka na 10 dni nad morzem, a w ubiegłym roku na 14 dni. Ostatni wyjazd kosztował matkę powódki niecałe 2.000 zł. Przedstawicielka ustawowa sfinansowała również córce zeszłoroczną komunię.

Z tytułu opłat za wakacje i komunię przedstawicielka ustawowa posiada zadłużenie na karcie kredytowej w wysokości 2.000 zł. Ponadto przedstawicielka ustawowa spłaca ratę w banku po 300 zł miesięcznie. Matka dziecka nie ma żadnych oszczędności, ani majątku.

(dowód: k. 10 - zaświadczenie lekarskie, k. 11, 51 - zaświadczenie o zarobkach, k. 52-54 - PIT 37 za 2014 rok, k. 56-57 - PIT za 2013 rok, k. 12-13 w zw. z k. 47-49 - zeznania przedstawicielki ustawowej)

W dacie rozwodu, pozwany pracował jako kierowca i zarabiał 1.300 netto miesięcznie.

Obecnie pozwany nadal pracuje w tej samej firmie i zarabia 1.400 zł netto miesięcznie. Pozwany ma 24-letnie doświadczenie w zawodzie kierowcy. W miesiącu pozwany ma dwa kursy międzynarodowe do Wielkiej Brytanii, na co otrzymuje diety w wysokości 300 euro. Dochód pozwanego w 2014 roku wyniósł ok. 19.138 zł, w 2013 r. 17, 771 zł.

Poza małoletnią powódką pozwany ma jeszcze dwóch synów. Najstarszy jest na swoim utrzymaniu, a młodszy uczy się. Na młodszego syna pozwany płaci alimenty w kwocie po 400 zł miesięcznie, ale jak syn czegoś potrzebuje to pozwany dodatkowo partycypuje w tych wydatkach.

Pozwany mieszka w Ł. z rodzicami w ich mieszkaniu. Pozwany nie dokłada się do utrzymania mieszkania, czasem zrobi zakupy. Pozwany również nie dokłada się do zakupów środki czystości i artykułów chemicznych. Kwotę dotychczas zasądzonych alimentów na córkę pozwany przekazuje swojej matce, która dokonuje przelewu bankowego, gdyż sam nie mam czasu na zajmowanie się takimi rzeczami.

Pozwany jest właścicielem mieszkania mieszczącego się w Ł. przy ul. (...). Jest ono obecnie wynajmowane kuzynce pozwanego, która ponosi wszystkie opłaty. Pozwany nie otrzymuje żadnego czynszu najmy. Poza mieszkaniem pozwany posiada samochód M. z 1997 r., którego koszt OC wynosi 360 zł rocznie.

Pozwany spłaca kredyt hipoteczny od 2009 roku, którego miesięczna rata wynosi 840 zł, innych zadłużeń nie ma.

Ojciec dziecka prawdopodobnie będzie miał operację na kręgosłup, przyjmuje leki przeciwzapalne, na które wydaje ok. 60 zł miesięcznie. W tym roku pozwany był na urlopie w M. u rodziny, której nie płacił za mieszkanie. Jedyny koszt, który poniósł to był koszt paliwa.

W. Ł. (2) ostatni raz widział się z córką w Wigilię w 2013 roku. Od tego czasu nie widuje się z nią pomimo ustalonych w wyroku rozwodowym kontaktów. Poza alimentami pozwany nie partycypuje dodatkowo w utrzymaniu dziecka.

(dowód: k. 28,40 zaświadczenia o zarobkach, k. 41-42 - PIT 37 za 2013 rok, k. 43-46 - PIT 37 za 2014 rok, k. 48-49 - zeznania pozwanego)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o załączone do akt dokumenty oraz przesłuchanie stron.

Rozstrzygnięcie w przedmiotowej sprawie sprowadzało się do porównania sytuacji stron z czasu poprzedniej konkretyzacji obowiązku alimentacyjnego, z obecną stron sytuacją, a także oceny możliwości zarobkowych pozwanego.

Sąd zważył, co następuje:

Zgodnie z treścią przepisu art. 138 k.r. o., w razie zmiany stosunków można żądać zmiany orzeczenia dotyczącego obowiązku alimentacyjnego. Zakres świadczeń alimentacyjnych, zgodnie z treścią przepisu art. 135 k. r. o., zależy od usprawiedliwionych potrzeb osoby uprawnionej oraz możliwości zarobkowych i majątkowych zobowiązanego. Przez zmianę stosunków rozumieć należy istotne zwiększenie się potrzeb osoby uprawnionej, bądź istotne zmniejszenie się lub ustanie możliwości zarobkowych i majątkowych zobowiązanego.

Przepisy te dają materialno-prawną podstawę do żądania zmiany orzeczenia lub umowy dotyczącej obowiązku alimentacyjnego poprzez podwyższenie, obniżenie lub uznanie za wygasły obowiązku świadczeń alimentacyjnych.

Podstawą żądania takiej zmiany musi być zaistniała istotna zmiana stosunków. Poprzez zmianę stosunków rozumie się zmianę możliwości zarobkowych i majątkowych zobowiązanego do alimentacji, lub istotne zwiększenie lub zmniejszenie usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego, wskutek czego zakres obowiązku alimentacyjnego wymaga skorygowania.

Zakres świadczeń alimentacyjnych jest podwójnie uzależniony – z jednej strony zależy od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego, z drugiej od możliwości zarobkowych i majątkowych zobowiązanego.

W przedmiotowej sprawie obowiązek alimentacyjny został ustalony na kwotę 400 zł miesięcznie na dziecko w listopadzie 2013 r. Na co dzień to matka dzieci sprawuje bieżącą piecz nad małoletnią i dokłada osobistych starań w jej wychowanie. Nie ulega wątpliwości, iż przez ostatnie 2 lata wzrosły usprawiedliwione potrzeby małoletniej powódki i to nie tylko te związane z wyżywienie, zakupem odzieży, czy wydatkami szkolnymi, ale również te związane z rozwojem zainteresowań i rozrywką. Zdaniem Sądu miesięczny koszt utrzymania dzieci określony na kwotę ok. 1.400 zł miesięcznie, nie jest wygórowany i znajduje odbicie w realnych wydatkach.

Pozwany od ponad 20 lat pracuje w zawodzie kierowcy. Obecnie wykonuje również kursy międzynarodowe, za które otrzymuje diety, z których utrzymuje się w czasie wyjazdów. Jak sam podkreśla podczas wyjazdów stara się minimalizować wydatki, aby zaoszczędzić diety i przeznaczyć je na życie codzienne.

Należy zauważyć, iż zestawienie wydatków, które ponosi pozwany z związku z życiem codziennym (rata kredytu, alimenty na dwoje dzieci) przekraczają jego miesięczne zarobki. Świadczy to o tym, iż jego realny dochód jest większy niż ten deklarowany w zeznaniach podatkowych. Pamiętać należy, że o ile podstawa wynagrodzenia zbliżona jest do wynagrodzenia minimalnego, o tyle większą część dochodu pozwanego stanowią diety i ryczałty za noclegi w samochodach, które nie podlegają składkom ZUS i stanowią czysty dochód pozwanego. W świetle powyższych rozważań należy stwierdzić, iż możliwości zarobkowe pozwanego są co najmniej trzykrotnie większe niż minimalne wynagrodzenie za pracę.

Pamiętać też należy, iż pozwany nie ponosi kosztów utrzymania mieszkania, gdyż mieszka z rodzicami i nie dokłada się do opłat, robiąc jedynie okazyjnie zakupy. Wspomnieć też trzeba, że pozwany posiada majątek w postaci mieszkania, które jak podaje wynajmuje nieodpłatnie. Nic nie stoi na przeszkodzie, skoro pozwany jest w tak złej sytuacji materialnej jak wskazuje, żeby wynajął mieszkanie odpłatnie i czerpał z tego tytułu dodatkowy dochód.

Mając na uwadze sytuację materialną pozwanego i jego możliwości zarobkowe, stwierdzić należy, iż podwyższenie alimentów na poziom po 500 zł na dziecko, nie jest nadmiernie wygórowane. Sąd miał na uwadze na uwadze fakt, iż pozwany poza małoletnią powódką posiada jeszcze jedno dziecko na utrzymaniu.

Uwzględniając powyższe, Sąd zgodnie z art. 347 k.p.c. uchylił wyrok zaoczny i podwyższył alimenty do kwoty po 500 zł miesięcznie na dziecko począwszy od 16 września 2014 r., w pozostałej części oddalając powództwo jako nadmiernie wygórowane.

Z kolei zgodnie z zasadą wyrażoną w art. 98 kpc, na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (tekst jednolity z 27.04.2010 r. nr 167, poz. 594 z późn. zm.), Sąd nakazał pobrać od pozwanego na rzecz SP Sądu Rejonowego dla Łodzi- Widzewa w Łodzi tytułem połowy opłaty od pozwu, od której strona powodowa jest zwolniona ustawowo, kwotę 60 zł.

Na podstawie art. 333 § 1 k.p.c., Sąd nadał wyrokowi rygor natychmiastowej wykonalności w punkcie 1.