Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 26 listopada 2015 r.

Sąd Rejonowy Gdańsk - Południe w Gdańsku w II Wydziale Karnym

w składzie:

Przewodniczący: SSR Agnieszka Łygas

Protokolant: Katarzyna Nowopolska

przy udziale Prokuratora Prokuratury Rejonowej G.-Ś. w G. K. W.

po rozpoznaniu w dniach: 11 czerwca 2015 roku, 9 lipca 2015 roku, 10 sierpnia 2015 roku i 17 listopada 2015 roku na rozprawie sprawy

H. S. (1) , syna S. i M. z domu D., urodzonego dnia
17 lutego 1956 roku w G.

oskarżonego o to, że:

W czasie od dnia 20 kwietnia 2012 roku do dnia 16 października 2014 roku
w G. w mieszkaniu przy ul. (...) poprzez nielegalne podłączenie przewodów pod ukrytym tynkiem z przewodem łączącym główną puszkę linii zasilającej budynku z bezpiecznikami instalacji mieszkaniowej, dokonał kradzieży energii elektrycznej gdzie wartość gdzie wartość strat wyniosła 6 614,26 zł czym działali na szkodę (...) S.A. Oddział w G., przy czym zarzucanego mu czynu dopuścił się w warunkach powrotu do przestępstwa określonych wyrokiem Sadu Rejonowego Gdańsk-Południe w Gdańsku sygn. akt II K 1829/12 z dnia 22.05.2013r. gdzie za czyn z art. 2787 § 1 i 5 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. odbywał karę w okresie od 03.02.2014r. – 03.08.2014r.

- tj. o przestępstwo z art. 278 § 1 k. k. w zw. z art. 64 § 1 k. k.

o r z e k a:

I.  oskarżonego H. S. (1) uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu oskarżeniem czynu z tym odmiennym ustaleniem, iż działał w okresie od 27 lipca 2012 roku do 4 kwietnia 2014 roku oraz od 3 sierpnia 2014 roku do
16 października 2014 roku, przed upływem 5 lat po odbyciu w okresie od
28 listopada 2011 roku do 27 lipca 2012 roku kary 8 miesięcy pozbawienia wolności orzeczonej wyrokiem Sądu Rejonowego Gdańsk-Południe w Gdańsku
z dnia 25 lutego 2011 roku w sprawie o sygn. akt VIII K 106/10 za przestępstwo
z art. 278 § 1 i § 5 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k., a nadto korzystał z energii elektrycznej na szkodę (...) S.A. z siedzibą w G. o nieustalonej wysokości strat, czyn ten kwalifikuje jako występek z art. 278 § 1 i § 5 k.k. w zw.
z art. 64 § 1 k.k. i za to, na mocy art. 278 § 1 k.k., skazuje oskarżonego na karę
8 (osiem) miesięcy pozbawienia wolności;

II.  na mocy 29 ust. 2 Ustawy z dnia 26 maja 1982 r. Prawo o adwokaturze (Dz. U.
z 2002 r. nr 123, poz. 1058, nr 126, poz. 1069 i nr 153, poz. 1271), § 2 ust. 3,
§ 14 ust. 2 pkt 3, § 16, § 19 i § 20 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości
z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. 2002 r., nr 163, poz. 1348) zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adwokata K. G. kwotę 516 zł 60 gr. (pięćset szesnaście złotych sześćdziesiąt groszy) tytułem kosztów obrony z urzędu udzielonej oskarżonemu H. S. (1);

III.  na podstawie art. 626 § 1 k.p.k. oraz art. 624 § 1 k.p.k. zwalnia oskarżonego H. S. (1) od obowiązku ponoszenia kosztów sądowych, w tym na podstawie art. 17 ust. 1 Ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach
w sprawach karnych (t. jedn. Dz. U. z 1983 r., Nr 49, poz. 223 ze zm.) od opłaty.

Sygn. akt II K 421/15

UZASADNIENIE

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Oskarżony H. S. (1) wraz z synem M. S. oraz konkubiną B. K. (1) od ok. 2000 roku zamieszkiwali w lokalu mieszkalnym przy ul. (...) w G.. Oskarżony korzystał z energii elektrycznej, pomimo, że nie opłacał rachunków za prąd, nie był stroną umowy z przedsiębiorstwem dostarczającym energię elektryczną i nie posiadał licznika przedpłatowego. Ostatnia kontrola (...) Operator w powyższym lokalu związana z nielegalnym poborem energii elektrycznej miała miejsce w dniu 12 kwietnia 2012 roku. Wówczas, podobnie jak kilkakrotnie poprzednio, nielegalnego podłączenia do linii zasilającej dokonał oskarżony H. S. (1). W roku 2011 Wspólnota Mieszkaniowa przeprowadziła wymianę instalacji elektrycznej na klatce schodowej, a w 2013 roku – remont klatki schodowej, w tym malowanie ścian.

W dniu 16 października 2014 roku około godz. 10:30 funkcjonariusze Policji pracownicy E. Operator, udali się do miejsca zamieszkania oskarżonego H. S. (1) w związku z informacją o nielegalnym korzystaniu z energii elektrycznej przez lokatorów mieszkania przy ul. (...) w G.. Po wejściu do klatki schodowej, na parterze zauważyli nielegalne podłączenie przewodów pod ukrytym tynkiem z przewodem łączącym główną puszkę linii zasilającej budynku z bezpiecznikami instalacji mieszkaniowej lokalu nr (...). W mieszkaniu nr (...) zastali konkubinę oskarżonego H. S. (1), B. K. (2). W mieszkaniu znajdowały się podłączone do sieci urządzenia elektryczne, to jest telewizor, lodówka, sprzęt RTV, mikrofala, grzejnik, oświetlenie. Nielegalne podłączenie zlikwidowano i wstrzymano dostawę energii elektrycznej.

(dowód: zeznania D. R. k. 7-8, 97-98,

zeznania J. A. – k. 23-24, 31, 89-90,

wyjaśnienia H. S. (1) – k. 88-89,

protokół oględzin miejsca – k. 5-6,

protokół kontroli k. – 10-12,

kopie dokumentów w-k. 33-40,

dokumentacja fotograficzna – k. 66)

Oskarżony H. S. (1) był pozbawiony wolności w dniach od 4 kwietnia 2013 roku do 3 lutego 2014 roku, kiedy to odbywał karę orzeczoną w sprawie II K 1579/11 Sądu Rejonowego Gdańsk-Południe w Gdańsku, a następnie od 3 lutego 2014 roku do 2 sierpnia 2014 roku, wówczas odbywał karę pozbawienia wolności orzeczoną w sprawie II K 1829/12 Sądu Rejonowego Gdańsk-Południe w Gdańsku.

Podczas jego nieobecności w mieszkaniu przebywali M. S. i B. K. (1). Rodzina nie opłacała rachunków za energię elektryczną.

(dowód: dane o karalności – k. 78-80,

dane o odbyciu kary – 75-76, 127-128)

H. S. (1) , przesłuchany w charakterze podejrzanego w postępowaniu przygotowawczym, nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i odmówił składania wyjaśnień.

Przesłuchany na rozprawie głównej w charakterze oskarżonego, H. S. (1) ponownie nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i odmówił składania wyjaśnień. Oświadczył, iż od października 2014 roku założony jest w mieszkaniu licznik energii elektrycznej i należności ssą uiszczane na bieżąco. W czasie objętym zarzutem oskarżony był pozbawiony wolności, jak wrócił do mieszkania, to prąd był z tego samego źródła co poprzednio, a H. S. (1) odbywał karę za kradzież energii elektrycznej gdzie sam dokonał podłączenia i do czego się przyznał.

(dowód: wyjaśnienia oskarżonego H. S. (1) – k. 48-49, 88-89)

H. S. (1) był uprzednio siedmiokrotnie karany za czyny z art. 278 § 1 i § 5 k.k. – między innymi wyrokiem Sądu Rejonowego Gdańsk – Południe w Gdańsku z dnia
25 lutego 2011 roku w sprawie o sygn. akt VIII K 106/10 za przestępstwo z art. 278 § 1 i § 5 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. od 28 listopada 2011 roku do 27 lipca 2012 roku.

(dowód: dane o karalności – k. 78-80,

odpisy wyroków – k. 26, 53-55,

dane o odbyciu kary – 75-76, 127-128)

Sąd zważył, co następuje:

Zgromadzony w sprawie materiał dowodowy w sposób jednoznaczny i niebudzący wątpliwości pozwala na przypisanie oskarżonemu H. S. (1) zarzucanego mu aktem oskarżenia czynu. Orzekając w niniejszej sprawie Sąd oparł się przede wszystkim na zeznaniach świadków, dokumentach zgromadzonych w aktach w toku postępowania przygotowawczego, w tym wyników oględzin i przeprowadzonej kontroli. W ocenie Sądu taki materiał dowodowy jawi się jako spójny i logiczny, pozwalający w sposób pełny
i wiążący określić podstawy oraz rozmiar odpowiedzialności karnej oskarżonego H. S. (1).

Brak jest jakichkolwiek podstaw do kwestionowania zgodności z rzeczywistym stanem rzeczy zeznań pracowników pokrzywdzonego E. Operator, J. A. i D. R. którzy w dniu 16 października 2014 roku dokonali oględzin miejsca ujawnienia nielegalnego poboru energii elektrycznej
w mieszkaniu zajmowanym przez oskarżonego, a także K. P. – elektryka, który tego dnia dokonał pod nadzorem funkcjonariuszy Policji odłączenia nielegalnego przyłącza energii do mieszkania oskarżonego. Zeznania świadków znajdują odzwierciedlenie w pozostałym materiale dowodowym zgromadzonym w aktach sprawy, w szczególności w protokole kontroli, a przy tym są spójne, logiczne i wyczerpujące.

Konkubina oskarżonego B. K. (1) oraz jego syn M. S. skorzystali
z przysługującego im uprawienia statuowanego w art. 182 § 1 k.p.k., a zatem ich zeznania nie stanowiły podstawy poczynionych w niniejszym postępowaniu ustaleń.

Zważywszy na całokształt zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego nieprzyznanie się przez oskarżonego do popełnienia zarzucanego mu czynu stanowiło przejaw realizacji przez oskarżonego linii obrony i było obliczone na uniknięcie odpowiedzialności karnej.

Sąd uznał za wiarygodne dokumenty zgromadzone w aktach sprawy z uwagi na to, że zostały one sporządzone przez uprawnione do tego osoby, prawidłowo pod względem formalnym, a ich treść koresponduje z pozostałym materiałem dowodowym.

Analizując ustalony w niniejszej sprawie stan faktyczny Sąd uznał, że oskarżony H. S. (1) w okresie od 27 lipca 2012 roku do 4 kwietnia 2014 roku oraz od 3 sierpnia 2014 roku do 16 października 2014 roku na szkodę (...) S.A. z siedzibą
w G. o nieustalonej wysokości strat. Niewątpliwie oskarżony dopuścił się zaboru energii w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, skoro korzystał z nielegalnie pobieranej energii nie uiszczając należnych opłat.

Kradzież energii polega na skorzystaniu z niej bez zgody dysponenta i bez uiszczenia opłaty, ponadto zachowanie sprawcy winno mieć cechy upodabniające je do zaboru rzeczy. Zatem sprawca winien dokonać czynności polegających na uzyskaniu dostępu do odpowiednich urządzeń.

W realiach niniejszej sprawy, oskarżony H. S. (2), jak sam przyznał, korzystał z energii elektrycznej wykorzystując podłączenie, które sam wykonał uprzednio i za co odbył karę. Z protokołu kontroli, zeznań świadków i wyjaśnień samego oskarżonego wynika, iż podłączenia dokonał, by nielegalnie, bez uiszczenia opłaty, czerpać energię elektryczną. Sposób podłączenia sprawiał, że zużyta energia nie była naliczana, nie było bowiem licznika energii elektrycznej. W mieszkaniu znajdowały się sprzęty zasilane energią elektryczną (m.in. lodówka, telewizor, sprzęt RTV, mikrofala, grzejnik, oświetlenie). Wobec powyższego zachodzą wszelkie podstawy odpowiedzialności oskarżonego H. S. (1) za występek kwalifikowany z art. 278 § 1 i § 5 k.k., popełniony w warunkach powrotu do przestępstwa. Niewątpliwie oskarżony korzystał z energii elektrycznej bez wiedzy i zgody pokrzywdzonej Spółki, a zużywana energia nie była mierzona i nie naliczono za nią należnych opłat. Przy czym w sprawie brak było przesłanek do dokonania precyzyjnych wyliczeń i ustalenia wartości poniesionej przez pokrzywdzoną szkody, a sama pokrzywdzona nie była w stanie wskazać, jaką szkodę poniosła w wyniku ujawnionego przestępstwa. Kar umownych i ryczałtów nie można utożsamiać z rzeczywistą wysokością poniesionej szkody.

Uznając oskarżonego H. S. (1) za winnego popełnienia czynu kwalifikowanego z art. 278 § 1 i § 5 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. Sąd skazał go na karę
8 miesięcy pozbawienia wolności. Przestępstwo z art. 278 § 5 k.k. zagrożone jest karą do trzech miesięcy do 5 lat pozbawienia wolności. Wymierzona kara mieści się zatem znacznie bliżej dolnej granicy zagrożenia ustawowego karą o charakterze izolacyjnym, niż choćby nawet jego połowy. Wedle ogólnych dyrektyw wymiaru kary sąd orzeka karę pozbawienia wolności bez warunkowego zawieszenia jej wykonania wtedy, gdy po oznaczeniu celów kary – zapobiegawczych bądź wychowawczych, a także potrzeb kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa (art. 53 § 1 k.k.) uznaje, że ta kara jest niezbędna. Zdaniem Sądu dolegliwość wymierzonej kary pozbawienia wolności nie przekracza niemałego stopnia winy oskarżonego, a przy tym uwzględnia stosunkowo znaczną społeczną szkodliwość czynu przypisanego H. S. (1). Oskarżony, działając w zamiarze bezpośrednim popełnienia przestępstwa, w sposób zdeterminowany, zlekceważył obowiązujące normy prawne i reguły zachowania oraz pomimo, iż uprzednio kilkakrotnie sądy wymierzały wobec niego kary za nielegalne podłączenie do instalacji i korzystanie z energii elektrycznej, czynił to w poczuciu bezkarności, w niniejszej sprawie podłączenia do instalacji odbiorczej dokonał niedługo po tym, jak opuścił zakład karny, w którym odbywał karę pozbawienia wolności za kradzież energii. Stopień naruszenia przez H. S. (1) obowiązków jest tym większy, iż jest on osobą wielokrotnie karaną (k. 78-80) za przestępstwa tego samego rodzaju, orzekano wobec niego również kary bezwzględne pozbawienia wolności, nadto przypisanego mu niniejszym wyrokiem czynu dopuścił się w warunkach powrotu do przestępstwa. W ocenie Sądu oskarżony w sposób istotny wystąpił przeciwko mieniu cudzemu i nie zachodzą żadne okoliczności usprawiedliwiające takie działanie. Oskarżony po raz kolejny wszedł w konflikt prawem, wykazał brak poszanowania dla obowiązujących norm postępowania, prawa własności przysługującego innemu podmiotowi, co świadczy
o demoralizacji sprawcy, a pośrednio także o konieczności ostrożnego stosowania środków probacyjnych, w sposób uwzględniający dotychczasowy sposób życia oskarżonego. Wobec postawy oskarżonego H. S. (1), jego dotychczasowej drogi życiowej, należy stwierdzić, iż istnieje więc znaczny rozdźwięk pomiędzy zachowaniem powinnym,
a przedsięwziętym przez oskarżonego. Oskarżony przed popełnieniem przestępstwa prowadził tryb życia niezgodny z obowiązującymi normami prawnymi, zatem nie można przyjąć, iż popełnienie przez niego przestępstwa, tym bardziej o charakterze umyślnym, było zdarzeniem jednorazowym, a trudna sytuacja finansowa, czy potrzeba korzystania
z telewizora, lodówki i oświetlenia oraz energii elektrycznej w codziennym życiu w żadnej mierze nie usprawiedliwia dokonywania kradzieży. Wymiar kary kształtowany jest w taki sposób, że górną jej granicę limituje stopień winy, zaś dolna wyznaczają potrzeby prewencji ogólnej. Analizując cele zapobiegawcze i wychowawcze w stosunku do sprawcy Sąd nie znalazł okoliczności przemawiających na korzyść oskarżonego, zważył też na potrzeby w zakresie świadomości prawnej społeczeństwa, a to w celu unaocznienia, że za czyny o tak wysokiej społecznej szkodliwości, tym bardziej popełnione przez sprawcę uprzednio kilkakrotnie karanego, zasługują na przykładne ukaranie i orzeczenie bezwzględnej kary pozbawienia wolności. Oskarżony H. S. (1) w żaden sposób nie dokonuje weryfikacji swojego postępowania, nie skutkują stosowane wobec niego kary i środki probacyjne.

Mając na uwadze przepisy przytoczone w pkt II rozstrzygnięcia, Sąd zasądził od Skarbu Państwa na rzecz adwokata K. G. kwotę 516 zł 60 gr. tytułem nieuiszczonych kosztów pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu z urzędu.

Biorąc pod uwagę sytuację majątkową i dochodową oskarżonego, Sąd uznał, iż zwrot przez wymienionego poczynionych wydatków przez Skarb Państwa byłoby dla niego zbyt uciążliwe i na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. zwolnił go od obowiązku uiszczenia kosztów sądowych, w tym od opłaty.