Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 10 listopada 2015 roku

Sąd Rejonowy w Słupsku XIV Wydział Karny w składzie:

Przewodnicząca: SSR Joanna Hetnarowicz - Sikora

Protokolant: st. sekr. sąd. Dariusz Kuczyński

przy udziale Prokuratora PR w S. Beaty Borzemskiej

po rozpoznaniu w dniach 19 marca 2015 roku, 29 kwietnia 2015 roku, 10 czerwca 2015 roku, 23 lipca 2015 roku, 24 sierpnia 2015 roku, 07 września 2015 roku, 24 września 2015 roku, 07 października 2015 roku i 09 listopada 2015 roku sprawy

P. C. (C.)

syna P. i K. z d. K.

urodzonego (...)

oskarżonego o to, że:

I.  w okresie od kwietnia 2006r. do czerwca 2006r. w U., działając w wykonaniu z góry powziętego zamiaru i krótkich odstępach czasu oraz w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, wbrew przepisom ustawy wprowadził do obrotu znaczna ilość środków odurzających w postaci marihuany o wadze co najmniej 500g za kwotę co najmniej 10.000 PLN,

tj. o czyn z art. z art. 56 ust 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 12 k.k.

II.  w okresie od stycznia 2004r. do grudnia 2005r. w U., działając w wykonaniu z góry powziętego zamiaru i krótkich odstępach czasu oraz w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, wbrew przepisom ustawy wielokrotnie udzielił P. P. (2) substancji psychotropowej w postaci amfetaminy o wadze co najmniej 180g za kwotę co najmniej 5.400 PLN,

tj. o czyn z art. z art. 59 ust 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 12 k.k.

III.  w okresie od lipca 2006r. do sierpnia 2006r. w U., działając w wykonaniu z góry powziętego zamiaru i krótkich odstępach czasu oraz w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, wbrew przepisom ustawy wielokrotnie udzielił G. K. substancji psychotropowej w postaci amfetaminy o wadze co najmniej 2g za kwotę co najmniej 60 PLN,

tj. o czyn z art. z art. 59 ust 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 12 k.k.

IV.  w okresie od lipca 2006r. do sierpnia 2006r. w U., działając w wykonaniu z góry powziętego zamiaru i krótkich odstępach czasu oraz w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, wbrew przepisom ustawy wielokrotnie udzielił P. P. (3) substancji psychotropowej w postaci amfetaminy o wadze co najmniej 15g za kwotę co najmniej 150 PLN,

tj. o czyn z art. z art. 59 ust 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 12 k.k.

V.  w okresie od kwietnia 2006r. do grudnia 2006r. w U., działając w wykonaniu z góry powziętego zamiaru i krótkich odstępach czasu oraz w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, wbrew przepisom ustawy wielokrotnie udzielił P. M. substancji psychotropowej w postaci amfetaminy o wadze co najmniej 12g za kwotę co najmniej 180 PLN,

tj. o czyn z art. z art. 59 ust 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 12 k.k.

VI.  w okresie od kwietnia 2006r. do czerwca 2006r. w U., działając w wykonaniu z góry powziętego zamiaru i krótkich odstępach czasu oraz w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, posiadał znaczna ilość substancji psychotropowej w postaci amfetaminy o wadze co najmniej 3.000g,

tj. o czyn z art. z art. 62 ust 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 12 k.k.

VII.  w okresie od 28 czerwca 2006r. do 28 sierpnia 2006r. w U., działając w wykonaniu z góry powziętego zamiaru i krótkich odstępach czasu, w celu wywarcia wpływu na treść wyjaśnień złożonych przez P. P. (2) w toku postępowania 2 Ds. 1405/06 i ich zmiany, groził P. P. (2) pobiciem oraz pozbawieniem życia wzbudzając w nim uzasadnioną obawę spełnienia groźby,

tj. o czyn z art. z art. 245 k.k. w zw. z art. 12 k.k.

1.  uznaje oskarżonego P. C., w ramach czynu zarzucanego mu w punkcie 1 aktu oskarżenia, za winnego tego, że w okresie od nieustalonego dnia kwietnia 2006r. do dnia 27 czerwca 2006r. w U., działając wbrew przepisom ustawy, wielokrotnie, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru i krótkich odstępach czasu oraz w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, poprzez przekazywanie ustalonej osobie nieustalonej ilości – nie mniejszej niż 10 – pakietów zawierających nieporcjowaną substancję psychotropową w postaci amfetaminy do dalszej jej odpłatnej dystrybucji pomiędzy odbiorcami indywidualnymi wprowadził do obrotu znaczną ilość substancji psychotropowej w postaci amfetaminy o łącznej wadze nie mniejszej niż 500g netto za kwotę co najmniej 15.000 PLN, który to czyn kwalifikuje jako występek z art. 56 ust 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii (w brzmieniu obowiązującym w dacie popełnienia czynu, tj. przed wejściem w życie zmian wprowadzonych ustawą z dnia 24 kwietnia 2015 r. o zmianie ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii oraz niektórych innych ustaw, Dz. U. z 2015 r. poz. 875) w zw. z art. 4 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. i za jego popełnienie, na podstawie art. 56 ust. 3 cytowanej ustawy, skazuje oskarżonego na karę 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności;

2.  na podstawie art. 45 § 1 k. k. w brzmieniu obowiązującym w czasie popełnienia czynu, tj. przed zmianami wprowadzonymi ustawą z dnia 20.02.2015 r. o zmianie ustawy – Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw - Dz. U. z 2015 r. poz. 396) przy zast. art. 4 § 1 k.k. orzeka wobec oskarżonego środek karny w postaci przepadku na rzecz Skarbu Państwa kwoty 8.000 zł (ośmiu tysięcy złotych) tytułem korzyści, jaką oskarżony osiągnął z popełnienia przestępstwa opisanego bliżej w punkcie 1 wyroku;

3.  uznaje oskarżonego P. C.:

a/ w ramach czynu zarzucanego mu w punkcie 2 aktu oskarżenia, za winnego tego, że w okresie od nieustalonego dnia pierwszej dekady stycznia 2004 roku do nieustalonego dnia ostatniej dekady czerwca 2006 roku w U., działając wbrew przepisom ustawy, wielokrotnie, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru i krótkich odstępach czasu oraz w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, udzielił P. P. (2) substancji psychotropowej w postaci amfetaminy o wadze nie mniejszej niż 180g netto za łączną kwotę co najmniej 5.400 PLN, który to czyn kwalifikuje jako występek z art. 59 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii (tj. Dz.U. z 2012 roku poz. 124) w zw. z art. 12 k.k.

b/ w ramach czynu zarzucanego mu w punkcie 3 aktu oskarżenia, za winnego tego, że w okresie od nieustalonego dnia lipca 2006 roku do nieustalonego dnia sierpnia 2006 roku w U., działając wbrew przepisom ustawy, dwukrotnie, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru i krótkich odstępach czasu oraz w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, udzielił G. K. substancji psychotropowej w postaci amfetaminy o wadze łącznej 2g netto za łączną kwotę 60 PLN, który to czyn kwalifikuje jako występek z art. 59 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii (tj. Dz.U. z 2012 roku poz. 124) w zw. z art. 12 k.k.

c/ w ramach czynu zarzucanego mu w punkcie 4 aktu oskarżenia, za winnego tego, że w okresie od nieustalonego dnia lipca 2006 roku do nieustalonego dnia sierpnia 2006 roku w U., działając wbrew przepisom ustawy, pięciokrotnie, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru i krótkich odstępach czasu oraz w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, udzielił P. P. (3) substancji psychotropowej w postaci amfetaminy o wadze łącznej 5g netto za łączną kwotę 150 PLN, który to czyn kwalifikuje jako występek z art. 59 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii (tj. Dz.U. z 2012 roku poz. 124) w zw. z art. 12 k.k.

d/ w ramach czynu zarzucanego mu w punkcie 5 aktu oskarżenia, za winnego tego, że w okresie od nieustalonego dnia lipca 2006 roku do nieustalonego dnia grudnia 2006 roku w U., działając wbrew przepisom ustawy, wielokrotnie, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru i krótkich odstępach czasu oraz w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, udzielił P. M. substancji psychotropowej w postaci amfetaminy o łącznej wadze nie mniejszej niż 12 g netto za łączną kwotę co najmniej 120 PLN, który to czyn kwalifikuje jako występek z art. 59 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii (tj. Dz.U. z 2012 roku poz. 124) w zw. z art. 12 k.k.

i - uznając te czyny za popełnione w podobny sposób, w krótkich odstępach czasu, w ramach ciągu przestępstw – za ich popełnienie, na podstawie 59 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii (tj. Dz.U. z 2012 roku poz. 124) przy zastosowaniu art. 91 § 1 k.k. (w brzmieniu obowiązującym w czasie popełnienia czynu, przed zmianami wprowadzonymi ustawą z dnia 20.02.2015 r. o zmianie ustawy – Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw - Dz. U. z 2015 r. poz. 396) przy zast. art. 4 § 1 k.k. skazuje oskarżonego P. C. na karę roku pozbawienia wolności;

4.  na podstawie art. 45 § 1 k. k. przy zast. art. 91 § 1 k.k. (w brzmieniu obowiązującym w czasie popełnienia czynów, tj. przed zmianami wprowadzonymi ustawą z dnia 20.02.2015 r. o zmianie ustawy – Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw - Dz. U. z 2015 r. poz. 396) przy zast. art. 4 § 1 k.k. orzeka wobec oskarżonego środek karny w postaci przepadku na rzecz Skarbu Państwa kwoty 5.730 zł (pięciu tysięcy siedmiuset trzydziestu złotych) tytułem korzyści, jaką oskarżony osiągnął z popełnienia przestępstw opisanych bliżej w punkcie 3 wyroku;

5.  uznaje oskarżonego P. C., w ramach czynu zarzucanego mu w punkcie 6 aktu oskarżenia, za winnego tego, że w okresie od nieustalonego dnia kwietnia 2006r. do 27 czerwca 2006r. w U., działając wielokrotnie, w krótkich odstępach czasu i w wykonaniu z góry powziętego zamiaru oraz w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, posiadał znaczną ilość substancji psychotropowej w postaci amfetaminy o łącznej wadze nie mniejszej niż 500 g netto i nie większej niż 3.000g netto, który to czyn kwalifikuje jako występek z art. 62 ust 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii (w brzmieniu obowiązującym w dacie popełnienia czynu, tj. przed wejściem w życie zmian wprowadzonych ustawą z dnia 27 kwietnia 2006 r. o zmianie ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii oraz ustawy o odpowiedzialności podmiotów zbiorowych za czyny zabronione pod groźbą kary, Dz. U. Nr 120, poz. 826) w zw. z art. 4 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. i za jego popełnienie na podstawie art. 62 ust. 2 cytowanej ustawy skazuje oskarżonego na karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności, zaś na podstawie art. 62 ust. 2 cytowanej ustawy w zw. z art. 33 § 1 i § 3 k.k. obok kary pozbawienia wolności wymierza oskarżonemu karę 50 (pięćdziesięciu) stawek dziennych grzywny, przy przyjęciu jednej stawki dziennej na kwotę 10 (dziesięciu) złotych;

6.  na podstawie art. 91 § 2 k.k. w zw. z art. art. 86 § 1 k.k. w brzmieniu obowiązującym w dacie popełnienia czynu, tj. przed wejściem w życie zmian wprowadzonych ustawą z dnia 05 listopada 2009 roku o zmianie ustawy - Kodeks karny, ustawy - Kodeks postępowania karnego, ustawy - Kodeks karny wykonawczy, ustawy - Kodeks karny skarbowy oraz niektórych innych ustaw - Dz. U. Nr 206, poz. 1589) i ustawą z dnia 20 lutego 2015r o zmianie ustawy – kodeks karny oraz niektórych innych ustawy - Dz.U z dnia 20 marca 2015r poz. 396) w zw. z art. 4 § 1 kk łączy orzeczone wobec oskarżonego w pkt 1, 3 i 5 wyroku kary pozbawienia wolności i w ich miejsce wymierza oskarżonemu karę łączną 2 (dwóch) lat i 5 (pięciu) miesięcy pozbawienia wolności;

7.  zasądza od oskarżonego P. C. na rzecz Skarbu Państwa kwotę 210 zł (dwieście dziesięć) złotych tytułem kosztów sądowych – wydatków oraz kwotę 500 zł (pięćset złotych) tytułem opłaty;

8.  uniewinnia oskarżonego P. C. od popełnienia czynu zarzucanego mu w punkcie VII aktu oskarżenia, tj. czynu kwalifikowanego jako występek z art. 245 k.k. w zw. z art. 12 k.k.;

9.  kosztami postępowania w części uniewinniającej obciąża Skarb Państwa.

Sygn. akt XIV K 787/14

UZASADNIENIE

Aktem oskarżenia z dnia 22 grudnia 2014 r. Prokuratura Rejonowa w Słupsku oskarżyła P. C. o to że:1. w okresie od kwietnia 2006r. do czerwca 2006r. w U., działając w wykonaniu z góry powziętego zamiaru i krótkich odstępach czasu oraz w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, wbrew przepisom ustawy wprowadził do obrotu znaczna ilość środków odurzających w postaci marihuany o wadze co najmniej 500g za kwotę co najmniej 10.000 PLN, tj. o czyn z art. z art. 56 ust 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 12 k.k.

2.  w okresie od stycznia 2004r. do grudnia 2005r. w U., działając w wykonaniu z góry powziętego zamiaru i krótkich odstępach czasu oraz w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, wbrew przepisom ustawy wielokrotnie udzielił P. P. (2) substancji psychotropowej w postaci amfetaminy o wadze co najmniej 180g za kwotę co najmniej 5.400 PLN,

tj. o czyn z art. z art. 59 ust 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 12 k.k.

3.  w okresie od lipca 2006r. do sierpnia 2006r. w U., działając w wykonaniu z góry powziętego zamiaru i krótkich odstępach czasu oraz w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, wbrew przepisom ustawy wielokrotnie udzielił G. K. substancji psychotropowej w postaci amfetaminy o wadze co najmniej 2g za kwotę co najmniej 60 PLN,

tj. o czyn z art. z art. 59 ust 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 12 k.k.

4.  w okresie od lipca 2006r. do sierpnia 2006r. w U., działając w wykonaniu z góry powziętego zamiaru i krótkich odstępach czasu oraz w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, wbrew przepisom ustawy wielokrotnie udzielił P. P. (3) substancji psychotropowej w postaci amfetaminy o wadze co najmniej 15g za kwotę co najmniej 150 PLN,

tj. o czyn z art. z art. 59 ust 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 12 k.k.

5.  w okresie od kwietnia 2006r. do grudnia 2006r. w U., działając w wykonaniu z góry powziętego zamiaru i krótkich odstępach czasu oraz w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, wbrew przepisom ustawy wielokrotnie udzielił P. M. substancji psychotropowej w postaci amfetaminy o wadze co najmniej 12g za kwotę co najmniej 180 PLN,

tj. o czyn z art. z art. 59 ust 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 12 k.k.

6.  w okresie od kwietnia 2006r. do czerwca 2006r. w U., działając w wykonaniu z góry powziętego zamiaru i krótkich odstępach czasu oraz w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, posiadał znaczna ilość substancji psychotropowej w postaci amfetaminy o wadze co najmniej 3.000g,

tj. o czyn z art. z art. 62 ust 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 12 k.k.

7.  w okresie od 28 czerwca 2006r. do 28 sierpnia 2006r. w U., działając w wykonaniu z góry powziętego zamiaru i krótkich odstępach czasu, w celu wywarcia wpływu na treść wyjaśnień złożonych przez P. P. (2) w toku postępowania 2 Ds. 1405/06 i ich zmiany, groził P. P. (2) pobiciem oraz pozbawieniem życia wzbudzając w nim uzasadnioną obawę spełnienia groźby,

tj. o czyn z art. z art. 245 k.k. w zw. z art. 12 k.k.

Sąd Rejonowy w Słupsku wyrokiem z dnia 10 listopada 2015 r. uznał oskarżonego P. C., w ramach czynu zarzucanego mu w punkcie 1 aktu oskarżenia, za winnego tego, że w okresie od nieustalonego dnia kwietnia 2006r. do dnia 27 czerwca 2006r. w U., działając wbrew przepisom ustawy, wielokrotnie, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru i krótkich odstępach czasu oraz w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, poprzez przekazywanie ustalonej osobie nieustalonej ilości – nie mniejszej niż 10 – pakietów zawierających nieporcjowaną substancję psychotropową w postaci amfetaminy do dalszej jej odpłatnej dystrybucji pomiędzy odbiorcami indywidualnymi wprowadził do obrotu znaczną ilość substancji psychotropowej w postaci amfetaminy o łącznej wadze nie mniejszej niż 500g netto za kwotę co najmniej 15.000 PLN, który to czyn kwalifikuje jako występek z art. 56 ust 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii (w brzmieniu obowiązującym w dacie popełnienia czynu, tj. przed wejściem w życie zmian wprowadzonych ustawą z dnia 24 kwietnia 2015 r. o zmianie ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii oraz niektórych innych ustaw, Dz. U. z 2015 r. poz. 875) w zw. z art. 4 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. i za jego popełnienie, na podstawie art. 56 ust. 3 cytowanej ustawy, skazał oskarżonego na karę 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności

Na podstawie art. 45 § 1 k. k. w brzmieniu obowiązującym w czasie popełnienia czynu, tj. przed zmianami wprowadzonymi ustawą z dnia 20.02.2015 r. o zmianie ustawy – Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw - Dz. U. z 2015 r. poz. 396) przy zast. art. 4 § 1 k.k. orzekł wobec oskarżonego środek karny w postaci przepadku na rzecz Skarbu Państwa kwoty 8.000 zł (ośmiu tysięcy złotych) tytułem korzyści, jaką oskarżony osiągnął z popełnienia przestępstwa opisanego bliżej w punkcie 1 wyroku.

Ponadto uznał skarżonego P. C.:

a/ w ramach czynu zarzucanego mu w punkcie 2 aktu oskarżenia, za winnego tego, że w okresie od nieustalonego dnia pierwszej dekady stycznia 2004 roku do nieustalonego dnia ostatniej dekady czerwca 2006 roku w U., działając wbrew przepisom ustawy, wielokrotnie, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru i krótkich odstępach czasu oraz w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, udzielił P. P. (2) substancji psychotropowej w postaci amfetaminy o wadze nie mniejszej niż 180g netto za łączną kwotę co najmniej 5.400 PLN, który to czyn zakwalifikował jako występek z art. 59 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii (tj. Dz.U. z 2012 roku poz. 124) w zw. z art. 12 k.k.

b/ w ramach czynu zarzucanego mu w punkcie 3 aktu oskarżenia, za winnego tego, że w okresie od nieustalonego dnia lipca 2006 roku do nieustalonego dnia sierpnia 2006 roku w U., działając wbrew przepisom ustawy, dwukrotnie, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru i krótkich odstępach czasu oraz w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, udzielił G. K. substancji psychotropowej w postaci amfetaminy o wadze łącznej 2g netto za łączną kwotę 60 PLN, który to czyn zakwalifikował jako występek z art. 59 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii (tj. Dz.U. z 2012 roku poz. 124) w zw. z art. 12 k.k.

c/ w ramach czynu zarzucanego mu w punkcie 4 aktu oskarżenia, za winnego tego, że w okresie od nieustalonego dnia lipca 2006 roku do nieustalonego dnia sierpnia 2006 roku w U., działając wbrew przepisom ustawy, pięciokrotnie, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru i krótkich odstępach czasu oraz w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, udzielił P. P. (3) substancji psychotropowej w postaci amfetaminy o wadze łącznej 5g netto za łączną kwotę 150 PLN, który to czyn zakwalifikował jako występek z art. 59 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii (tj. Dz.U. z 2012 roku poz. 124) w zw. z art. 12 k.k.

d/ w ramach czynu zarzucanego mu w punkcie 5 aktu oskarżenia, za winnego tego, że w okresie od nieustalonego dnia lipca 2006 roku do nieustalonego dnia grudnia 2006 roku w U., działając wbrew przepisom ustawy, wielokrotnie, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru i krótkich odstępach czasu oraz w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, udzielił P. M. substancji psychotropowej w postaci amfetaminy o łącznej wadze nie mniejszej niż 12 g netto za łączną kwotę co najmniej 120 PLN, który to czyn zakwalifikował jako występek z art. 59 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii (tj. Dz.U. z 2012 roku poz. 124) w zw. z art. 12 k.k.

i - uznając te czyny za popełnione w podobny sposób, w krótkich odstępach czasu, w ramach ciągu przestępstw – za ich popełnienie, na podstawie 59 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii (tj. Dz.U. z 2012 roku poz. 124) przy zastosowaniu art. 91 § 1 k.k. (w brzmieniu obowiązującym w czasie popełnienia czynu, przed zmianami wprowadzonymi ustawą z dnia 20.02.2015 r. o zmianie ustawy – Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw - Dz. U. z 2015 r. poz. 396) przy zast. art. 4 § 1 k.k. skazał oskarżonego P. C. na karę roku pozbawienia wolności.

Na podstawie art. 45 § 1 k. k. przy zast. art. 91 § 1 k.k. (w brzmieniu obowiązującym w czasie popełnienia czynów, tj. przed zmianami wprowadzonymi ustawą z dnia 20.02.2015 r. o zmianie ustawy – Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw - Dz. U. z 2015 r. poz. 396) przy zast. art. 4 § 1 k.k. orzekł wobec oskarżonego środek karny w postaci przepadku na rzecz Skarbu Państwa kwoty 5.730 zł (pięciu tysięcy siedmiuset trzydziestu złotych) tytułem korzyści, jaką oskarżony osiągnął z popełnienia przestępstw opisanych bliżej w punkcie 3 wyroku.

Uznał oskarżonego P. C., w ramach czynu zarzucanego mu w punkcie 6 aktu oskarżenia, za winnego tego, że w okresie od nieustalonego dnia kwietnia 2006r. do 27 czerwca 2006r. w U., działając wielokrotnie, w krótkich odstępach czasu i w wykonaniu z góry powziętego zamiaru oraz w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, posiadał znaczną ilość substancji psychotropowej w postaci amfetaminy o łącznej wadze nie mniejszej niż 500 g netto i nie większej niż 3.000g netto, który to czyn zakwalifikował jako występek z art. 62 ust 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii (w brzmieniu obowiązującym w dacie popełnienia czynu, tj. przed wejściem w życie zmian wprowadzonych ustawą z dnia 27 kwietnia 2006 r. o zmianie ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii oraz ustawy o odpowiedzialności podmiotów zbiorowych za czyny zabronione pod groźbą kary, Dz. U. Nr 120, poz. 826) w zw. z art. 4 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. i za jego popełnienie na podstawie art. 62 ust. 2 cytowanej ustawy skazał oskarżonego na karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności, zaś na podstawie art. 62 ust. 2 cytowanej ustawy w zw. z art. 33 § 1 i § 3 k.k. obok kary pozbawienia wolności wymierzył oskarżonemu karę 50 (pięćdziesięciu) stawek dziennych grzywny, przy przyjęciu jednej stawki dziennej na kwotę 10 (dziesięciu) złotych;

Na podstawie art. 91 § 2 k.k. w zw. z art. art. 86 § 1 k.k. w brzmieniu obowiązującym w dacie popełnienia czynu, tj. przed wejściem w życie zmian wprowadzonych ustawą z dnia 05 listopada 2009 roku o zmianie ustawy - Kodeks karny, ustawy - Kodeks postępowania karnego, ustawy - Kodeks karny wykonawczy, ustawy - Kodeks karny skarbowy oraz niektórych innych ustaw - Dz. U. Nr 206, poz. 1589) i ustawą z dnia 20 lutego 2015r o zmianie ustawy – kodeks karny oraz niektórych innych ustawy - Dz.U z dnia 20 marca 2015r poz. 396) w zw. z art. 4 § 1 kk połączył orzeczone wobec oskarżonego w pkt 1, 3 i 5 wyroku kary pozbawienia wolności i w ich miejsce wymierzył oskarżonemu karę łączną 2 (dwóch) lat i 5 (pięciu) miesięcy pozbawienia wolności.

Zasądził od oskarżonego P. C. na rzecz Skarbu Państwa kwotę 210 zł (dwieście dziesięć) złotych tytułem kosztów sądowych – wydatków oraz kwotę 500 zł (pięćset złotych) tytułem opłaty.

Uniewinnił oskarżonego P. C. od popełnienia czynu zarzucanego mu w punkcie VII aktu oskarżenia, tj. czynu kwalifikowanego jako występek z art. 245 k.k. w zw. z art. 12 k.k.;

Kosztami postępowania w części uniewinniającej obciążył Skarb Państwa.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

P. C. zamieszkiwał w U. w latach 2004-2006 r. Mężczyzna znał się z zamieszkującymi w U. m.in. P. P. (3), P. P. (2), G. K. i P. M.. Osoby te znały się m.in. w związku ze sporadycznym zażywaniem przez nich środków odurzających w postaci amfetaminy bądź marihuany. Sam P. C. również sporadycznie zażywał środki odurzające w postaci marihuany.

P. C., motywowany chęcią osiągnięcia korzyści majątkowej z popytu na środki odurzające, nabył od nieustalonej osoby środek odurzający w postaci amfetaminy w ilości nie mniejszej niż 180 g. Amfetaminę tę, w okresie od stycznia 2004 r. do czerwca 2006 r., działając w z góry powziętym zamiarem i w krótkich odstępach czasu, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, P. C. wielokrotnie przekazywał P. P. (2) w ilości łącznej 180 g za kwotę 30 złotych za gram. Łącznie P. C. udzielił zatem P. P. (2) amfetaminę o wartości łącznej co najmniej 5.400 zł i taką też kwotę za amfetaminę otrzymał on od P. P. (4).

P. C. w nieustalonym czasie, jednak nie później niż w nieustalonym bliżej dniu kwietnia 2006 r. i nie dłużej niż do dnia 27 czerwca 2006 r., wszedł w posiadanie od nieustalonej osoby substancji psychotropowej w postaci amfetaminy w ilości nie mniejszej niż 500 g i nie większej niż 3.000 g, posiadając te środki psychotropowe w tymże okresie. Amfetaminę ową P. C. przechowywał w piwnicy mieszkania P. P. (2) – w U. i w razie potrzeby, dzwonił on do P. P. (2) uprzedzając o wizycie, po czym zabierał z piwnicy odpowiednią ilość przechowywanej amfetaminy.

Chcąc rozprowadzić dalej część posiadanej przez siebie amfetaminy, w tymże czasie od kwietnia 2006 roku do 27 czerwca 2006 roku P. C. przekazał amfetaminę ustalonej osobie, tj. P. P. (2), co najmniej w 10 pięćdziesięciogramowych nieporcjowanych pakietach, tj. w ilości łącznej nie mniejszej niż 500 g. Wartość przekazanej do dalszej dystrybucji amfetaminy wynosiła co najmniej 15.000 zł. Przekazywanie pojedynczych pakietów odbywało się w krótkich odstępach czasu. Podejmując się tych zachowań P. C. miał przy tym na celu dalsze odpłatne rozprowadzenie amfetaminy pomiędzy indywidualnych odbiorców.

P. P. (2) udzielał amfetminę dalej odpłatnie innym osobom za kwotę 30 złotych za gram, przy czym z każdego 1 grama amfetaminy P. P. (2) pozostawiał sobie zysk w kwocie 14 złotych, zaś kwotę 16 złotych przekazywał P. C.. P. C. otrzymał od P. P. (2) łącznie kwotę 8.000 zł za sprzedaną amfetaminę.

P. C., równolegle do wprowadzania do obrotu znacznej ilości substancji psychotropowych, zajmował się także osobistą jej dystrybucją pomiędzy znane mu osoby.

W okresie wakacyjnym w 2006 roku P. C. prowadził kram z pamiątkami na usteckiej promenadzie. Obok niego kram prowadził także P. P. (3). Obaj mężczyźni w tym czasie wymieniali się swymi doświadczeniami związanymi z amfetaminą. P. C. wykorzystywał także nowe kontakty i znajomości wynikające z faktu prowadzenia działalności gospodarczej na promenadzie po to, by dystrybuować amfetaminę pomiędzy znane mu osoby. W ten sposób w okresie od nieustalonego bliżej dnia lipca 2006 r. do nieustalonego dnia sierpnia 2006 r. w U. P. C. udzielił pięciokrotnie P. P. (3) substancję psychotropową w ilości łącznej 5 g za łączną kwotę 150 zł, działając przy tym w krótkich odstępach czasu w ramach z góry powziętego zamiaru. P. C. otrzymał kwotę 150 złotych za amfetaminę udzieloną P. P. (3).

W podobny sposób w okresie od nieustalonego dnia lipca 2006 r. do nieustalonego dnia sierpnia 2006 r. w U. P. C. udzielił G. K. substancję psychotropową w postaci amfetaminy w ilości łącznej 2 g za łączną kwotę 60 zł, działając przy tym w ramach z góry powziętego zamiaru i w krótkich odstępach czasu. Mężczyzna ten w okresie od nieustalonego dnia lipca 2006 r. do nieustalonego dnia grudnia 2006 r. w U. udzielił również substancji psychotropowej w postaci amfetaminy w ilości łącznej nie mniejszej niż 12 g za łączną kwotę 120 zł P. M., działając przy tym w ramach z góry powziętego zamiaru i w krótkich odstępach czasu.

P. C. otrzymał kwotę 60 zł za amfetaminę udzieloną G. K. oraz kwotę 120 złotych za amfetaminę udzieloną P. M..

Następujący stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie następujących dowodów:

⚫

wyjaśnień oskarżonego P. C. (k. 39-42, 43-46 i 96-99);

⚫

zeznań świadków: P. P. (3) (k. 136-139, 62-63, 31-32, 21-22), P. P. (2) (k. 139-143, 47-48, 73-74, 19-22, 29-30, 35-37, 49-53), K. K. (2) (k. 169), G. K. (k. 180-181, 31-32, 69-70), P. M. (k. 204-205, 33-34, 67-68);

⚫

pozostałego materiału dowodowego w tym dowodów z dokumentów znajdujących się w aktach sprawy i znajdujące się na k. 7, 12, 87, a nadto 122-123, 186, 193-196, 200-201, 213-215, 217-389, oraz k. 459-479, 601-614, 972-976, 1086-1092, 1195-1196, 1199-1211, 1217-1240, 1264-1266 z akt II K 510/08, k. 36-37, 52-53, 107-108, 173-181 z akt XIII K 1566/07

P. C. ma 33 lata. Posiada wykształcenie zawodowe. Z zawodu kucharz. Utrzymuje się z pracy jako pomoc kucharza w restauracji w Anglii, z czego uzyskuje dochód w kwocie około 270 funtów tygodniowo. Nie posiada majątku większej wartości. Kawaler - na utrzymaniu dwoje dzieci w wieku 5 i 3 lat. Nie leczony psychiatrycznie ani odwykowo. Karany za jazdę w stanie nietrzeźwości, posiadania środków odurzających i paserstwo nieumyślne oraz posłużenie się cudzym dokumentem, na kare grzywny i kary ograniczenia wolności. Aktualna karta karna k. 506-507.

W toku postępowania przygotowawczego w dniu 24 sierpnia 2006 r. (k. 39-42) oskarżony P. C., przyznał się do zarzucanego mu posiadania marihuany w ilości 0,07g. Wyjaśnił że pali marihuanę od 2004 r. tj. od dwóch lat. Pali ją kilka razy w tygodniu, przy czym nie chciał powiedzieć od kogo ją bierze. Nie czuje się uzależniony .Ponadto od czasu do czasu zażywa amfetaminę. Wskazał że narkotyki zażywa sam, przy czym nie zajmuje się ani się nie zajmował ich rozprowadzaniem lub sprzedażą. Nigdy ich nie udzielił ani nie sprzedał P. P. (2). Jeżeli tak mówił to nie mówił prawdy.

W toku postępowania przygotowawczego w dniu 24 sierpnia 2006 r. w toku konfrontacji z P. P. (2) (k.43-46) oskarżony P. C. wyjaśnił że rozpoznaje P. P. (2), który jest jego znajomym. Wyjaśnił że nigdy nie sprzedawał mu narkotyków. Ponadto podtrzymał swoje wcześniejsze wyjaśnienia.

Słuchany w toku postępowania przygotowawczego w dniu 18 grudnia 2014 r. oskarżony P. C. nie przyznał się do zarzucanych mu czynów i odmówił składania wyjaśnień.

Sąd zważył, co następuje:

Na wstępie należało ocenić wartość dowodową zgromadzonych w sprawie materiałów dowodowych, w celu dalszego ich wykorzystania przy ustalaniu stanu faktycznego.

Wskazać trzeba, że oskarżony nie złożył wyjaśnień przed Sądem, co skutkowało odczytaniem jego wyjaśnień złożonych na etapie postepowania przygotowawczego. W toku postępowania przygotowawczego P. C. konsekwentnie nie przyznawał się przy tym do obracania środkami odurzającymi poprzez ich sprzedaż bądź przekazywanie. Wyjaśnił, iż sporadycznie palił marihuanę oraz zażywał amfetaminę, lecz czynił to sam, na własny użytek. Twierdzenia P. P. (2) jakoby P. C. miał mu sprzedawać amfetaminę, oskarżony sam oceniał jako nieprawdziwe.

W ocenie Sądu wyjaśnienia oskarżonego P. C. są jedynie próbą zminimalizowania, jeśli nie uniknięcia przez niego odpowiedzialności karnej za zarzucane mu czyny. P. C. dążył także w swej relacji do zdeprecjonowania prawdziwości obciążających go relacji P. P. (2). Wskazać należy, że wyjaśnienia oskarżonego są lakoniczne, pozbawione samodzielnej narracji, a przy tym nie odnoszą się do wielu elementów stanu faktycznego relacjonowanych przez pozostałe osobowe źródła dowodowe, pomijając je lub ignorując. Zauważyć więc należy, że oskarżony unikał składania wyjaśnień, pozostając jedynie na stanowisku nie przyznawania się do winy, a takie stanowisko procesowe oskarżonego – w świetle zgromadzonego materiału dowodowego, a w szczególności zeznań świadków P. P. (2), G. K. i częściowo P. P. (3), których relacje przeczą stanowisku procesowemu oskarżonego – Sąd uznał za niewiarygodne.

Oceniając z kolei zeznania świadka P. P. (2) Sąd uznał, że zeznania owe są wiarygodne, zarówno w zakresie, w którym wskazywał on dostawcę amfetaminy, jak i w zakresie odnoszącym się do odbiorców narkotyku. Relacja P. P. (2) z początkowej fazy postępowania sądowego jest konsekwentna, wewnętrznie spójna i logiczna. Jedynie w zakresie odwołania swoich wcześniejszych wyjaśnień w trakcie postępowania przygotowawczego tj. złożonych w dniu 12 grudnia 2006 r. (k. 47-48), Sąd uznał zeznania P. P. (2) za nieprawdziwe, jako że świadek przyznał, iż obawia się P. C., a przy tym nie był w stanie racjonalnie i przekonująco wytłumaczyć, dlaczego w toku swych wyjaśnień początkowo złożył relację obciążającą P. C. i odsłaniającą kulisy prowadzonego handlu narkotykami. Dalej zauważyć należy, że P. P. (2) wskazywał w swych relacjach, iż w związku ze złożonymi przez niego wyjaśnieniami naraził się w środowisku rówieśniczym, a jego postawa wobec organów ścigania związana z wyjawieniem udziału P. C. w dystrybucji amfetaminy, spotkała się ze zdecydowanym potępieniem i napiętnowaniem go przez osoby nieznane świadkowi, a co do których sam P. P. (2) miał podejrzenia, iż mogły działać na zlecenie lub co najmniej z inspiracji P. C.. Z tej części relacji P. P. (2) należy wywieść dwie uwagi: po pierwsze – ostra reakcja innych osób na postawę P. P. (2) wobec organów ścigania posunięta aż do gróźb zmierzających do spowodowania wycofania się P. P. (2) ze swych twierdzeń jest poniekąd dowodem na to, że P. P. (2) złożył relację rekonstruującą prawdziwe wydarzenia związane z rolą i działaniem P. C. w zakresie dystrybucji narkotyków (w przeciwnym razie osoby postronne nie miałyby powodów, aby w tak ostry sposób reagować na procesowe relacje P. P. (2)), a po drugie – reakcja samego P. P. (2) wskazuje na duże jego obawy przed P. C. i przed osobami, na które – jak wskazuje relacja P. P. (5) C. mógłby oddziaływać, inspirując je do wystąpień przeciwko niepokornemu znajomemu. Wymienione spostrzeżenia dodatkowo umacniają przekonanie, iż relacja złożona przez P. P. (2) w dniu 12 grudnia 2006 roku i w kolejnych przesłuchaniach postępowania przygotowawczego była prawdziwa i szczera. Już tylko na marginesie należy także dodać uwagę istotną z punktu widzenia czynu zarzucanego oskarżonemu P. C. w punkcie VII aktu oskarżenia – otóż świadek P. P. (2) konsekwentnie w toku swej relacji wskazywał, iż pobiciem i pozbawieniem go życia groziły mu osoby nieznane mu bezpośrednio, a co do których świadek podejrzewał, iż działały one z inspiracji lub namowy P. C., jednak nie był on w stanie w tym zakresie doprecyzować ani danych osobowych grożących mu osób, ani ich faktycznego związku z samym P. C.. Świadek nie wskazywał zatem jednoznacznie na działanie samego P. C. w akcjach mających wywrzeć nacisk na świadka na zmianę jego relacji procesowej, a zatem nie sposób jest dopatrzeć się w zeznaniach P. P. (2) swoistego rewanżyzmu czy braku obiektywizmu. Z uwagi na powyższe Sąd ocenił zeznania świadka jako szczere i wiarygodne. Takiej ocenie nie przeczą przy tym nawet drobne nieścisłości w relacji świadka, skoro wynikają one ze znacznego upływu czasu od relacjonowanych wydarzeń do momentu składania wyjaśnień przez świadka.

Zauważyć w tym kontekście należy, że składając zeznania m.in. w dniach 28 czerwca 2006r. (k.35-37), 3 czerwca 2008 r. (k. 19-21), 28 października 2008 r. (k. 49-53) i 29 kwietnia 2015 r. (k. 139-143), P. P. (2) konsekwentnie wskazywał, iż w 2006 r. był uzależniony od amfetaminy, którą kupował od P. C., po czym oskarżony zaproponował mu jej dystrybucję pomiędzy znane mu osoby. W wyniku tego porozumienia oskarżony przekazywał mu amfetaminę w nieporcjowanych pakietach, którą ten porcjował następnie we własnym zakresie, po czym sprzedawał znanym mu osobom po 30 zł za 1 g amfetaminy. Istniały ponadto między nimi porozumienia dodatkowe, zgodnie z którymi przykładowo P. P. (2) udzielał za darmo działek amfetaminy uzyskanych od oskarżonego osobom przez niego mu wskazanym, a te rozliczały się za nią bezpośrednio z oskarżonym. Z handlu prowadzonego przez P. P. (2) ten przekazywał część pieniędzy w ten sposób uzyskanych oskarżonemu w stosunku 70% dla oskarżonego i 30% dla P. P. (2), co – jak doprecyzował ostatecznie P. P. (2) oznaczało kwotę 16 zł dla oskarżonego i kwotę 14zł dla P. P. (2) przy narzuconej przez oskarżonego cenie sprzedaży w wysokości 30 zł za gram. Relacjonowane zatem konsekwentnie przez świadka fakty zaprzeczają zatem wersji oskarżonego, jakoby on sam nie miał nic wspólnego z handlem i dystrybucją narkotyków. Osoba P. C. jawi się wszakże jako bezpośredni organizator sprzedaży środka psychotropowego w postaci amfetaminy.

Z zeznań świadka P. P. (2) wynika też, iż ten ostatni przechowywał w piwnicy swego domu dla oskarżonego amfetaminę, której łączną ilość świadek ocenił na 3 kg.

Z ostrożnością Sąd podszedł jedynie do zeznań Pała P. w zakresie odwołania jego wcześniejszych wyjaśnień jako złożonych pod wpływem przymusu w Prokuraturze. Twierdzenia takie ze strony P. P. (2) są bowiem lakoniczne, nie zawierają głębszego uzasadnienia, a przy tym – jak wskazał sam świadek, który twierdzenia te ostatecznie odwołał – były one jedynie nieudolna próbą polepszenia relacji z oskarżonym, którego świadek się obawiał. Zresztą, rozbudowane zeznania składane w innych dniach przez P. P. (2) jawią się jako pełne i spójne, a zatem w porównaniu do zeznań odwołujących twierdzenia obciążające P. C. są prawdziwe i spontaniczne.

Zauważyć także należy, że w zeznaniach swych, w odniesieniu do gróźb kierowanych w stosunku do P. P. (2), świadek początkowo zachowania innych osób łączył z inspiracją lub działaniem kierowniczym oskarżonego, jednak następnie wskazywał, że to inne osoby mu groziły bądź wyszydzały i on sam nie ma pewności, czy robiły to za namową oskarżonego, który sam osobiście takich zachowań nie podejmował.

Odnosząc się z kolei do zeznań pozostałych świadków wskazać należy następująco.

Świadek P. P. (3) zeznał na początku postępowania przygotowawczego (k. 32), że w wakacje 2006 r. zażywał amfetaminę z G. K., którą ten miał pozyskać od P. C.. Wskazał również, że sam kupował amfetaminę w tym okresie od oskarżonego (k. 22). Sąd ocenił jego zeznania złożone na początku postępowania przygotowawczego (k. 21-22 i 31-32) jako prawdziwe. Świadek zeznawał wówczas obszernie i spójnie, co potwierdzały zeznania innych świadków m.in. P. P. (2). Z kolei jego dalsze zeznania (k. 63, 136-139) należy ocenić jako próbę „wybielenia” postaci oskarżonego, poprzez podważenie wiarygodności swoich wcześniejszych zeznań ze wskazaniem, iż zostały wymuszone przez funkcjonariuszy Policji i Prokuratora. Takie uzasadnienie w ocenie Sądu jest niewiarygodne, tym bardziej, iż przykładowo świadek nie potrafił wyjaśnić, czemu jego początkowe zeznania pokrywały się z zeznaniami P. P. (2). Podsumowując wartość dowodową dla Sądu miały jedynie zeznania świadka złożone na początkowym etapie postępowania przygotowawczego.

Zeznania świadka K. K. (2) Sąd ocenił jako spójne i zgodne z prawdą. Świadek wszakże miała wiedzę jedynie co do znajomości jej syna G. K. oraz co do tego, że zaistniała kiedyś sytuacja, iż jej mieszkanie przeszukiwali policjanci w związku z podejrzeniem posiadania narkotyków przez jej syna.

Z kolei zeznania G. K. Sąd ocenił jako niewiarygodne. Świadek wskazywał, że nie kupował ani nie otrzymywał od oskarżonego jakichkolwiek narkotyków, jak również nie miał informacji o tym, aby oskarżony zajmował się sprzedażą narkotyków. Ponadto G. K. kategorycznie utrzymywał, że znaleziony przy nim przez funkcjonariuszy Policji woreczek strunowy z amfetaminą pochodził stąd, że znalazł go na promenadzie w U., po czym częściowo amfetaminę zażył, a resztę schował. Zeznania wymienionego świadka są zatem niekonsekwentne, bowiem początkowo świadek twierdził, że znalazł taki woreczek strunowy z amfetaminą, po czym ją spalił (k. 31v), aby później twierdzić, że w gruncie rzeczy znalazł ten woreczek, ale nie wiedział, co w nim jest (k. 180). Zważywszy przy tym, że G. K. został prawomocnie skazany za posiadanie substancji psychotropowej w postaci amfetaminy, takie twierdzenia świadka uznać należało w sposób oczywisty za niewiarygodne, zatem jego zeznania nie miały dla Sądu w niniejszej sprawie wartości dowodowej.

Zeznania P. M. Sąd ocenił z kolei jako wiarygodne jedynie częściowo. Rzetelne i szczere są twierdzenia świadka zawarte w tej części zeznań, jaka złożona została przez świadka na początkowym etapie postępowania (k. 34). Świadek wskazał wówczas, że kupował od oskarżonego amfetaminę w okresie od kwietnia do końca grudnia 2006 r. w łącznej ilości co najmniej 12 g. Za wiarygodnością tych zeznań przemawia chociażby złożenie ich zaraz po wszczęciu postępowania przygotowawczego, gdzie świadek nie miał możliwości przemyślenia swojej relacji bądź uzgodnienia jej z innymi osobami. Za częściowo prawdziwe Sąd uznał z kolei zeznania świadka złożone na etapie postępowania przygotowawczego (k. 204). Zauważyć przy tym należy, że świadek ograniczył w tej relacji ilość zakupionych od oskarżonego środków odurzających do 1-2 g amfetaminy, co ewidentnie miało służyć umniejszeniu odpowiedzialności karnej oskarżonego. Jednocześnie owa ilość 2 g netto amfetaminy jest jedyną ilością konsekwentnie podawaną przez G. K. we wszystkich jego relacjach, tym samym przyjąć należało, iż właśnie tę ilość amfetaminy P. C. udzielił G. K. i jest to pewne minimalne ustalenie, jakie sąd poczynić mógł w oparciu o zeznania wymienionego świadka.

Sąd dał również wiarę pozostałym dowodom zgromadzonym w sprawie, w tym zaliczonym w poczet materiału dowodowego dowodom z dokumentów, albowiem sporządzone zostały przez osoby bądź organy do tego uprawnione, a żadna ze stron nie kwestionowała ich prawdziwości. Zauważyć należy, że z zebranego w sprawie materiału dowodowego w postaci dokumentów pochodzących z akt postępowań karnych prowadzonych przeciwko G. K., P. P. (3) i P. P. (2) wynika, iż mężczyźni ci znali się nawzajem, wszyscy oni związani byli z postępowaniami dotyczącymi czynów karalnych penalizowanych ustawą o przeciwdziałaniu narkomanii, a przy tym – mieli oni na tyle częstą styczność z aparatem ścigania i aparatem wymiaru sprawiedliwości, by elastycznie posługiwać się argumentem polegającym na oddziaływaniu na nich funkcjonariuszy publicznych wszędzie tam, gdzie z jakiejś przyczyny opłacalnym było zanegowanie swoich wcześniejszych twierdzeń (ta ostatnia uwaga odnosi się w sposób oczywisty do twierdzeń G. K. i P. P. (3)).

W ocenie Sądu zebrany w sprawie materiał dowodowy, w tym przede wszystkim zeznania przesłuchanych w sprawie świadków, skonfrontowane z treścią zgromadzonej w aktach dokumentacji przekonały o zasadności postawionych oskarżonemu zarzutów w zakresie pkt I-VI, a jedynie w zakresie pkt VII do uniewinnienia.

Rozważając pierwszy z zarzucanych mu czynów, mianowicie zarzut z pkt I aktu oskarżenia, Sąd uznał, iż oskarżony P. C. dopuścił się popełnienia zarzucanego mu czynu, jednak przy założeniu odmiennego opisu czynu. Na fakt istnienia procederu wprowadzenia do obrotu znacznych ilości substancji psychotropowych wskazywał świadek P. P. (2) (k. 30), zeznając iż oskarżony przez okres kwiecień- czerwiec 2006 r. przynosił mu w pakietach po 50 g amfetaminy co łącznie dało około 500g amfetaminy przez cały ten okres. Świadek ten wskazywał nadto wyraźnie na typ tej substancji – amfetaminę – tj. odmiennie od zarzucanego przez oskarżyciela publicznego. W zakresie ram czasowych popełnionego czynu wskazać należy, że brak było dowodów na konkretny dzień kwietnia jako dzień rozpoczęcia procederu przekazywania tych środków odurzających. Z uwagi na to należało poprzestać na określeniu jedynie miesiąca kwietnia, o którym wspominał świadek P. P. (2). Z kolei dzień kończący ten czyn ciągły był dzień zatrzymania P. P. (2) tj. 27 czerwiec 2006 r., który przerywał ich – tj. świadka i oskarżonego – działalność w przedmiocie dystrybucji narkotyków. Wartość amfetaminy przekazanej przez oskarżonego jest wskazana pośrednio w zeznaniach świadka P. P. (2), który podał, iż cena narzucona przez oskarżonego do sprzedaży amfetaminy za 1 g wynosiła 30 zł co dało łączną sumę co najmniej 15.000 zł. Już tylko na marginesie zauważyć należy, że w opisie czynu zarzucanego oskarżonemu w akcie oskarżenia pojawił się zarzut wprowadzania do obrotu marihuany, co jednak – zważywszy na uzasadnienie aktu oskarżenia – traktować należało jako oczywistą omyłkę odnoszącą się do substancji narkotycznej, której dotyczyć miało wprowadzanie do obrotu.

Zarzucony oskarżonemu czyn w pkt. II aktu oskarżenia Sąd uznał za zasadny przy również nieco zmienionym opisie czynu tj. zmianie ram czasowych podjętego działania. Należało bowiem sprecyzować dzień rozpoczęcia działania polegającego na udzieleniu P. P. (2) amfetaminy w ilości nie mniejszej niż 180 g, na pierwszą dekadę stycznia 2004 r. (k. 21), do ostatniej dekady czerwca 2006 r. tj. wyznaczonej dniem zatrzymania P. P. (2). W pozostałym zakresie zebrany w sprawie materiał dowodowy potwierdził w pełni te okoliczności, które przyjęte zostały przez Prokuratora przy konstrukcji zarzutu.

W zakresie czynu zarzucanego w pkt III aktu oskarżenia Sąd uznał, iż odzwierciedla on zaistniały stan faktyczny, przy czym należało dookreślić ramy czasowe czynu ciągłego. Brak było bowiem dowodów na dokładny dzień rozpoczęcia i zakończenia popełnianego czynu ciągłego. Z uwagi na to należało określić te momenty jako bliżej nieustalone dni miesiąca lipca i sierpnia 2006 r. W pozostałym zakresie materiał dowodowy potwierdził okoliczności wskazane przez oskarżyciela.

W zakresie czynu zarzucanego w pkt IV aktu oskarżenia Sąd uznał za udowodnione, iż oskarżony udzielił P. P. (3) substancji psychotropowej w ilości 5 g jako pewnej minimalnej ilości, którą należało przyjąć za udowodnioną. Ponadto również tutaj należało dookreślić ramy czasowe czynu. Brak jest bowiem dowodów na konkretny dzień rozpoczęcia czynu ciągłego zatem Sąd poprzestał na stwierdzeniu, iż oskarżony w nieustalonym bliżej dniu lipca 2006 r. udzielił po raz pierwszy środków odurzających P. P. (3). Po raz ostatni udzielił on owych środków w grudniu 2006 r. w bliżej nieustalonym dniu.

Rozpatrując pkt V aktu oskarżenia zmienić należało jego ramy czasowe wskazując jako termin rozpoczęcia czynu nieustalony bliżej dzień lipca 2006 r. oraz dookreślając na bliżej nieustalony dzień grudnia 2006 r. ostatnie zachowanie oskarżonego wchodzące w zakres zarzucanego mu czynu ciągłego. Co do pozostałych okoliczności czynu materiał dowodowy potwierdził je w zakresie ilości udzielonych środków odurzających tj. co najmniej 12 g amfetaminy, przy zmienionej łącznej wartości tych środków na 120 zł, bowiem taka cena jawi się jako cena po której oskarżony miał udzielać amfetaminy po znajomości.

Czyn z pkt VI aktu oskarżenia został również potwierdzony materiałem dowodowym przy czym również należało zmienić nieco jego opis. Oskarżony bowiem od nieustalonego bliżej dnia kwietnia 2006 r. wszedł w posiadanie pierwszej porcji środków odurzających, począwszy od pierwszej porcji ważącej 500 g przekazanej następnie P. P. (2). Świadek ten wskazał ponadto, że łącznie przyjął na przechowanie należące do oskarżonego środki odurzające o masie około 3.000 g amfetaminy i jest to ilość odrębna od tej ilości amfetaminy, którą P. C. przekazywał P. P. (2) celem dalszej jej odpłatnej dystrybucji (pkt 1 sentencji wyroku). Jako ostatni dzień posiadania tych środków należało wskazać z kolei dzień zatrzymania świadka P. P. (2) tj. dzień 27 czerwca 2006 r.

Z kolei w zakresie czynu zarzucanego mu w pkt. VII należało uznać, że brak jest wystarczających dowodów, aby przyjąć wystąpienie zachowania oskarżonego zmierzającego do wywarcia wpływu na świadka P. P. (2), bowiem sam ten świadek na etapie postępowania sądowego wskazał, że oskarżony nie groził mu osobiście, groźby pozbawienia życia i zdrowia formułowały inne osoby, których związku z P. C. świadek nie potrafił wyjaśnić, a zatem brak było dowodów, że takie zachowania podejmowane przez inne osoby były podejmowane na zlecenie oskarżonego. Z uwagi na to należało od tego czynu oskarżonego uniewinnić.

W celu ustalenia właściwej kwalifikacji prawnej popełnionych przez oskarżonego czynów należało wskazać i wyjaśnić podstawy prawne inkryminujące czyny związane z nielegalnym obrotem środkami odurzającymi lub substancjami psychotropowymi. Materię tą reguluje ustawa z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii, zawierając przepisy karne inkryminujące zachowania niezgodne z treścią tej ustawy.

I tak art. 56 ust 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii ( Dz.U z 2005 roku, Nr 179, poz. 1.485 z późn. zm.) wskazuje, że odpowiedzialności karnej podlega ten kto, wbrew przepisom art. 33-35 i 37, wprowadza do obrotu środki odurzające, substancje psychotropowe lub słomę makową albo uczestniczy w takim obrocie. Pod pojęciem „środka odurzającego” należy rozumieć każdą substancję pochodzenia naturalnego lub syntetycznego, działającą na ośrodkowy układ nerwowy, określoną w wykazie środków odurzających stanowiącym załącznik numer I do ustawy. Z kolei pod pojęciem „substancji psychotropowej” należy rozmieć każdą substancję pochodzenia naturalnego lub syntetycznego, działającą na ośrodkowy układ nerwowy określoną w wykazie substancji psychotropowych stanowiącym załącznik nr 2 do ustawy, a więc jest nią amfetamina.

Artykuł ten ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii ( Dz.U z 2005 roku, Nr 179, poz. 1.485 z późn. zm.) określa przestępstwo wieloczynowe oraz wieloodmianowe, przewidując dwie formy przestępnego zachowania, pierwszą – wprowadzenie do obrotu środków odurzających, substancji psychotropowych lub słomy makowej, drugą – uczestniczenie w obrocie nimi. Za uczestniczenie w obrocie uznaje się zachowanie polegające na przyjęciu - odpłatnie bądź nieodpłatnie - środków odurzających, substancji psychotropowych lub słomy makowej przez osobę niebędącą konsumentem w celu późniejszego ich przekazania innej osobie, przy czym nabywca również nie może być konsumentem. Kryterium rozróżniającym „wprowadzenie do obrotu” lub „uczestniczenie w obrocie” od „udzielenia” środków odurzających jest zatem osoba odbiorcy, którą w dwóch pierwszych przypadkach jest osoba niebędąca konsumentem, zaś w trzecim przypadku - konsument. Dla realizacji znamienia „uczestniczenia w obrocie” nie jest przy tym konieczne wystąpienie skutku, sam bowiem fakt brania udziału w określonej transakcji, bez względu na to, czy doszła ona do skutku, realizuje tę formę sprawczą. Przestępstwo z art. 56 ust. 1 i 3 można popełnić tylko umyślnie, z zamiarem bezpośrednim lub z zamiarem ewentualnym. Sprawca musi obejmować swoim zamiarem również okoliczność „wprowadzenia do obrotu” środków odurzających, substancji psychotropowych albo znamię „uczestniczenia w obrocie”.

Już w tym miejscu wskazania wymaga, że z treści art. 56 ust 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii ( Dz.U z 2005 roku, Nr 179, poz. 1.485 z późn. zm.) wynika, że ustawodawca przewidział kwalifikowaną formę przestępstwa, a jako okoliczność kwalifikującą odpowiedzialność wskazał „znaczną ilość” środków lub substancji będących przedmiotem – między innymi – udziału w obrocie. Zgodnie z – ostatecznie utrwalonym, a także w pełni akceptowanym przez Sąd orzekający w niniejszej sprawie - poglądem wyrażonym przez Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 17 czerwca 1999 roku ( (...) 813/98, Prok. i Pr. 2000/1/2) typy przestępstw kwalifikowane przez znamię znaczności zostały utworzone przy zastosowaniu kryterium ilościowego. Pogląd ten został uzupełniony i doprecyzowany w późniejszym judykacie Sądu Najwyższego ( wyrok SN z 01.03.2006 r. (...) 47/0, OSNKW 2006/6/57), w którym najwyższy organ orzeczniczy miarę „znaczności” określił, poprzez stosunek ilości określonych środków lub substancji do potrzeb jednego człowieka uzależnionego od tych środków, wskazując że jeżeli przedmiotem czynu jest taka ilość tych środków, która mogłaby zaspokoić tego rodzaju potrzeby co najmniej kilkudziesięciu uzależnionych, to należy przyjąć, że jest tych środków znaczna ilość.

Kolejnym zachowaniem penalizowanym przez tą ustawę jest udzielanie środków odurzających lub psychotropowych innym osobom. Zgodnie z art. 59 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii odpowiedzialność za to przestępstwo ponosi ten, kto w celu osiągnięcia korzyści majątkowej lub osobistej udziela innej osobie środki odurzające, substancje psychotropowe ułatwia użycie albo nakłania do użycia takiego środka lub substancji. Zabronione zachowanie może być popełnione tylko umyślnie z zamiarem bezpośrednim kierunkowym, determinowanym celem osiągnięcia korzyści majątkowej. Ponadto ugruntowane jest orzecznictwo, w myśl którego o "udzieleniu" środka odurzającego w art. 59 można mówić jedynie wówczas, gdy sprawca sprzedaje ów środek osobie będącej konsumentem narkotyku, a więc wówczas gdy środek ten przeznaczony jest na zaspokojenie jej potrzeb jako konsumenta, a nie jako dealera (tak SA w Białymstoku w wyroku z dnia 20 marca 2001 r., II AKa 34/01, OSA 2002, z. 4, poz. 31 oraz SA w K. w wyroku z dnia 27 czerwca 2002 r., II AKa 201/02, KZS 2003, z. 2, poz. 63).

Ostatnim zachowaniem kryminowanym ww. ustawą jakie należy rozważyć jest już sam fakt posiadania środków odurzających bądź psychotropowych. Stosownie do treści art. 62 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz. U z 2005 roku, Nr 179, poz. 1485 z późn. zm.) karze podlega kto wbrew przepisom ustawy posiada środki odurzające lub substancje psychotropowe. Działanie przestępcze, o którym mowa w art. 62 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz. U z 2005 roku, Nr 179, poz. 1485 z późn. zm.) polega na niezgodnym z ustawą posiadaniu środków odurzających lub substancji psychotropowych to jest środków i substancji wymienionych w załączniku do tejże ustawy. Posiadanie jest stanem polegającym na faktycznym władztwie nad daną rzeczą. Może być wykonywane bezpośrednio, jak i za pośrednictwem innej osoby. Pojęcie posiadania jest szerokim pojęciem i oznacza każde choćby krótkotrwałe, faktyczne władztwo nad rzeczą.

Z kolei art. 62 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz. U z 2005 roku, Nr 179, poz. 1485 z późn. zm.) stanowi typ kwalifikowany powyższego przestępstwa gdzie znamieniem kwalifikującym jest znaczna ilość środków odurzających lub substancji psychotropowych.

W celu właściwego zakwalifikowania zachowania oskarżonego należy również wskazać na normy ogólne z kodeksu karnego, mianowicie na art. 12 k.k. zgodnie z którym dwa lub więcej zachowań, podjętych w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, uważa się za jeden czyn zabroniony…; a także na art. 91 § 1 k.k. zgodnie z którym Jeżeli sprawca popełnia w podobny sposób, w krótkich odstępach czasu, dwa lub więcej przestępstw, zanim zapadł pierwszy wyrok, chociażby nieprawomocny, co do któregokolwiek z tych przestępstw, sąd orzeka jedną karę na podstawie przepisu, którego znamiona każde z tych przestępstw wyczerpuje w wysokości do górnej granicy ustawowego zagrożenia zwiększonego o połowę.

Ponadto należy zwrócić uwagę iż odległy czas od momentu popełnienia zarzucanych oskarżonemu czynów do dnia wyrokowania skutkował zmianami w przepisach regulujących kryminowane zachowania. Mianowicie ustawą z dnia 24 kwietnia 2015 r, o zmianie ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii oraz niektórych innych ustaw Dz. U. z 2015 r. poz 875 wprowadzono zmiany w ustawie z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii m.in. w art. 56 rozszerzając jego zakres przedmiotowy. Z uwagi na to zgodnie z zasadą wyrażoną w art. 4 § 1 k.k. należało uznać w niniejszej sprawie dla oskarżonego jako względniejsza, ustawę o przeciwdziałaniu narkomanii przed wejściem wskazanych zmian w życie.

Również w ww. okresie weszła w życie nowelizacja ustawy Kodeks Karny wprowadzająca chociażby bardziej dolegliwe zasady wymiary kary łącznej przewidującej jej maksymalny wymiar z 15 na 20 lat pozbawienia wolności oraz obostrzenia co do możliwości zastosowania instytucji warunkowego zawieszenia kary pozbawienia wolności zmniejszając możliwy do zawieszenia wymiar kary z 2 na rok pozbawiania wolności. Z uwagi na to Sąd na podstawie art. 4 § 1 k.k. zastosował wobec oskarżonego ustawę Kodeks karny sprzed jej zmian które weszły w życie w dniu 1 lipca 2015 r.

Przekładając zatem powyższe rozważania na grunt zarzutu z pkt I aktu oskarżenia wskazać należy, że oskarżony wypełnił swoim zachowaniem dyspozycję z art. 56 ust. 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii. Oskarżony bowiem wprowadził do obrotu, przekazując innej osobie w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, łączną ilość 500 g amfetaminy, która jest kwalifikowana jako substancja psychotropowa. Ilość ta z kolei jest ilością znaczną na gruncie znamienia kwalifikowanego z wymienionego przepisu, bowiem pozwala na sporządzenie co najmniej 500 porcji amfetaminy, pozwalającej zatem na odurzenie tyleż samo osób. Z kolei fakt popełniania tego czynu w ramach kolejnych zachowań podjętych w tym samym celu i przy podobnej sposobności w krótkich odstępach czasu, a mianowicie poprzez wielokrotne przekazywanie mniejszych pakietów amfetaminy, należało zakwalifikować jako zachowanie w warunkach czynu ciągłego z art. 12 k.k. jako czyn ciągły. W związku z tym Sąd uznał, iż oskarżony jest winny tego, że w okresie od nieustalonego dnia kwietnia 2006r. do dnia 27 czerwca 2006r. w U., działając wbrew przepisom ustawy, wielokrotnie, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru i krótkich odstępach czasu oraz w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, poprzez przekazywanie ustalonej osobie nieustalonej ilości – nie mniejszej niż 10 – pakietów zawierających nieporcjowaną substancję psychotropową w postaci amfetaminy do dalszej jej odpłatnej dystrybucji pomiędzy odbiorcami indywidualnymi wprowadził do obrotu znaczną ilość substancji psychotropowej w postaci amfetaminy o łącznej wadze nie mniejszej niż 500g netto za kwotę co najmniej 15.000 PLN, który to czyn zakwalifikował jako występek z art. 56 ust 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii (w brzmieniu obowiązującym w dacie popełnienia czynu, tj. przed wejściem w życie zmian wprowadzonych ustawą z dnia 24 kwietnia 2015 r. o zmianie ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii oraz niektórych innych ustaw, Dz. U. z 2015 r. poz. 875) w zw. z art. 4 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k.

Kwalifikując czyny popełnione przez oskarżonego wskazane w pkt II-V aktu oskarżenia Sąd uznał iż popełnił on w tym zakresie występki z art. 59 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomani w zw. z art. 12 k.k. Jego zachowanie bowiem charakteryzowało się tym, że udzielił on P. P. (2), G. K., P. P. (3) i P. M. środków odurzających w postaci amfetaminy odpłatnie, a zatem w celu osiągnięcia korzyści majątkowej.

Z uwagi na powyższe należało uznać iż oskarżony:

a/ w ramach czynu zarzucanego mu w punkcie 2 aktu oskarżenia, jest winny tego, że w okresie od nieustalonego dnia pierwszej dekady stycznia 2004 roku do nieustalonego dnia ostatniej dekady czerwca 2006 roku w U., działając wbrew przepisom ustawy, wielokrotnie, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru i krótkich odstępach czasu oraz w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, udzielił P. P. (2) substancji psychotropowej w postaci amfetaminy o wadze nie mniejszej niż 180g netto za łączną kwotę co najmniej 5.400 PLN, który to czyn Sąd zakwalifikował jako występek z art. 59 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii (tj. Dz.U. z 2012 roku poz. 124) w zw. z art. 12 k.k.

b/ w ramach czynu zarzucanego mu w punkcie 3 aktu oskarżenia, jest winny tego, że w okresie od nieustalonego dnia lipca 2006 roku do nieustalonego dnia sierpnia 2006 roku w U., działając wbrew przepisom ustawy, dwukrotnie, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru i krótkich odstępach czasu oraz w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, udzielił G. K. substancji psychotropowej w postaci amfetaminy o wadze łącznej 2g netto za łączną kwotę 60 PLN, który to czyn Sąd zakwalifikował jako występek z art. 59 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii (tj. Dz.U. z 2012 roku poz. 124) w zw. z art. 12 k.k.

c/ w ramach czynu zarzucanego mu w punkcie 4 aktu oskarżenia, jest winny tego, że w okresie od nieustalonego dnia lipca 2006 roku do nieustalonego dnia sierpnia 2006 roku w U., działając wbrew przepisom ustawy, pięciokrotnie, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru i krótkich odstępach czasu oraz w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, udzielił P. P. (3) substancji psychotropowej w postaci amfetaminy o wadze łącznej 5g netto za łączną kwotę 150 PLN, który to czyn Sąd zakwalifikował jako występek z art. 59 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii (tj. Dz.U. z 2012 roku poz. 124) w zw. z art. 12 k.k.

d/ w ramach czynu zarzucanego mu w punkcie 5 aktu oskarżenia, za winnego tego, że w okresie od nieustalonego dnia lipca 2006 roku do nieustalonego dnia grudnia 2006 roku w U., działając wbrew przepisom ustawy, wielokrotnie, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru i krótkich odstępach czasu oraz w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, udzielił P. M. substancji psychotropowej w postaci amfetaminy o łącznej wadze nie mniejszej niż 12 g netto za łączną kwotę co najmniej 120 PLN, który to czyn Sąd zakwalifikował jako występek z art. 59 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii (tj. Dz.U. z 2012 roku poz. 124) w zw. z art. 12 k.k.

Uznając z kolei powyższe czyny z pkt II-V aktu oskarżenia za popełnione w podobny sposób, w krótkich odstępach czasu, Sąd uznał iż zostały popełnione w ramach ciągu przestępstw tj. przy zastosowaniu art. 91 § 1 k.k. (w brzmieniu obowiązującym w czasie popełnienia czynu, przed zmianami wprowadzonymi ustawą z dnia 20.02.2015 r. o zmianie ustawy – Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw - Dz. U. z 2015 r. poz. 396)

Dokonując następnie subsumcji zachowania oskarżonego wskazanego w pkt VI aktu oskarżenia Sąd uznał iż oskarżony dopuścił się występku z art. 62 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 12 k.k. ponieważ posiadał we wskazanym okresie substancję psychotropową w postaci amfetaminy, którą przekazywał sukcesywnie świadkowi P. P. (2). Ponadto z faktu tego iż nią rozporządzał należy wnioskować iż ją posiadał. Z kolei wskazane przez tego świadka ilości tj. w ilości nie mniejszej niż 500 g i nie większej niż 3.000 g amfetaminy należy uznać, iż są to „znaczne ilości” o których mowa w art. 62 ust. 2. Przy tym fakt ich przekazywania do przechowania świadkowi nie wyłączał jego władztwa wynikającego z posiadania tych środków odurzających bowiem mógł nimi rozporządzać w czasie i miejscu jakie uważał za odpowiednie.

Z uwagi na to Sąd uznał iż oskarżony P. C., w ramach czynu zarzucanego mu w punkcie 6 aktu oskarżenia, jest winny tego, że w okresie od nieustalonego dnia kwietnia 2006r. do 27 czerwca 2006r. w U., działając wielokrotnie, w krótkich odstępach czasu i w wykonaniu z góry powziętego zamiaru oraz w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, posiadał znaczną ilość substancji psychotropowej w postaci amfetaminy o łącznej wadze nie mniejszej niż 500 g netto i nie większej niż 3.000g netto, który to czyn zakwalifikował jako występek z art. 62 ust 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii (w brzmieniu obowiązującym w dacie popełnienia czynu, tj. przed wejściem w życie zmian wprowadzonych ustawą z dnia 27 kwietnia 2006 r. o zmianie ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii oraz ustawy o odpowiedzialności podmiotów zbiorowych za czyny zabronione pod groźbą kary, Dz. U. Nr 120, poz. 826) w zw. z art. 4 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k.

Przystępując zatem do wymiaru kary, wskazać trzeba, że Sąd miał na względzie dyrektywy jej wymiaru opisane w art. 53 i 58 § 1 k.k., w tym przede wszystkim wychowawcze działanie kary oraz cele zapobiegawcze wyrażające się w dążeniu do wyeliminowania u oskarżonych zachowań godzących w przyjęty porządek prawny, a mających swe źródło przyczynowe w lekceważącym podejściu do norm i zakazów obowiązujących w społeczeństwie.

Wymierzając karę, Sąd uwzględnił wszystkie okoliczności łagodzące i obciążające po stronie oskarżonego. W zakresie okoliczności łagodzących Sąd uznał obecny fakt pracy zarobkowej oskarżonego. Wśród okoliczności obciążających, należy wskazać dotychczasową karalność za przestępstwa, oraz przede wszystkim fakt wprowadzenia do obrotu znacznych ilości środków psychoaktywnych i uczynienie z tego procederu stałego źródła dochodu.

Z uwagi na to Sąd wymierzył karę w następującym wymiarze:

- za czyn wskazany w pkt I aktu oskarżenia wymierzył oskarżonemu na podstawie art. 56 ust. 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii karę 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności;

- za czyny wskazane w pkt II-V aktu oskarżenia kwalifikowane jako ciag przestępstw, na podstawie art. 59 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii przy zast. art. 91 § 1 k.k. oraz pryz zast. art. 4 § 1 k.k. wymierzył oskarżonemu karę roku pozbawienia wolności;

- za czyn wskazany w pkt VI aktu oskarżenia na podstawie art. 62 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii wymierza oskarżonemu karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności, zaś na podstawie art. 62 ust. 2 cytowanej ustawy w zw. z art. 33 § 1 i § 3 k.k. obok kary pozbawienia wolności wymierzył oskarżonemu karę 50 (pięćdziesięciu) stawek dziennych grzywny, przy przyjęciu jednej stawki dziennej na kwotę 10 (dziesięciu) złotych.

Łącząc wymierzone z osobna w pkt 1, 3 i 5 wyroku kary pozbawienia wolności na podstawie art. 91 § 2 k.k. w zw. z art. art. 86 § 1 k.k. w brzmieniu obowiązującym w dacie popełnienia czynu, tj. przed wejściem w życie zmian wprowadzonych ustawą z dnia 05 listopada 2009 roku o zmianie ustawy - Kodeks karny, ustawy - Kodeks postępowania karnego, ustawy - Kodeks karny wykonawczy, ustawy - Kodeks karny skarbowy oraz niektórych innych ustaw - Dz. U. Nr 206, poz. 1589) i ustawą z dnia 20 lutego 2015r o zmianie ustawy – kodeks karny oraz niektórych innych ustawy - Dz.U z dnia 20 marca 2015r poz. 396) w zw. z art. 4 § 1 kk Sąd wymierzył oskarżonemu karę łączną 2 (dwóch) lat i 5 (pięciu) miesięcy pozbawienia wolności.

W ocenie Sądu, orzeczona kara– będąca adekwatna do stopnia społecznej szkodliwości czynu i do stopnia zawinienia sprawcy - osiągnie pokładane w niej cele w zakresie oddziaływania społecznego i wpłynie wychowawczo i zapobiegawczo wobec oskarżonego na przyszłość, stanowiąc nadto czynnik kształtujący świadomość prawną społeczeństwa i informując o normach sankcjonowanych oraz karach orzekanych za ich naruszenie. Zdaniem Sądu wymierzona kara stanowić będzie istotną dolegliwość dla oskarżonego. Wymierzając tę karę, Sąd kierował się przy tym przede wszystkim faktem, aby sprawcę wychować i uświadomić mu, że czyny bezprawne są wysoce naganne, piętnowane społecznie i prawnie. W ocenie sądu, tak ukształtowana kara nie tylko osiągnie pokładane w niej cele, ale nadto istotnie zmobilizuje oskarżonego do unikania nagannych prawnie zachowań.

Z kolei uznając, iż oskarżony popełnił czyny w pkt I i II-V w celu osiągnięcia korzyści majątkowych na podstawie art. 45 § 1 k. k. w brzmieniu obowiązującym w czasie popełnienia czynu, tj. przed zmianami wprowadzonymi ustawą z dnia 20.02.2015 r. o zmianie ustawy – Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw - Dz. U. z 2015 r. poz. 396) przy zast. art. 4 § 1 k.k. orzekł wobec oskarżonego środek karny w postaci przepadku na rzecz Skarbu Państwa kwoty 8.000 zł (ośmiu tysięcy złotych) tytułem korzyści, jaką oskarżony osiągnął z popełnienia przestępstwa opisanego bliżej w punkcie 1 wyroku, a na podstawie art. 45 § 1 k. k. przy zast. art. 91 § 1 k.k. (w brzmieniu obowiązującym w czasie popełnienia czynów, tj. przed zmianami wprowadzonymi ustawą z dnia 20.02.2015 r. o zmianie ustawy – Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw - Dz. U. z 2015 r. poz. 396) przy zast. art. 4 § 1 k.k. Sąd orzekł wobec oskarżonego środek karny w postaci przepadku na rzecz Skarbu Państwa kwoty 5.730 zł (pięciu tysięcy siedmiuset trzydziestu złotych) tytułem korzyści, jaką oskarżony osiągnął z popełnienia przestępstw opisanych bliżej w punkcie 3 wyroku.

Na podstawie art. 626 § 1 k.p.k. Sąd zasądził od oskarżonego P. C. na rzecz Skarbu Państwa kwotę 210 zł (dwieście dziesięć) złotych tytułem kosztów sądowych – wydatków oraz kwotę 500 zł (pięćset złotych) tytułem opłaty. Z kolei na podstawie art. 630 k.p.k. kosztami postępowania w części uniewinniającej obciążył Skarb Państwa.

S., dnia 31 grudnia 2015 roku

Sędzia Sądu Rejonowego w Słupsku

Joanna Hetnarowicz-Sikora