Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt IV U 394/ 12

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 30 stycznia 2013 roku

Sąd Rejonowy w Świdnicy IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie :

Przewodniczący SSR Teresa Maślukiewicz

Protokolant Katarzyna Zych

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 30 stycznia 2013 roku w Ś.

sprawy z odwołania J. W. (1)

przy udziale zainteresowanego Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w W.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w W.

z dnia 31 lipca 2012 roku, znak: 430000/812/7889/2012/ZAS

o zasiłek chorobowy

I zmienia zaskarżoną decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w W. z dnia 31 lipca 2012 roku, znak: 430000/812/7889/2012/ZAS w ten sposób, że przyznaje powódce J. W. (1) prawo do zasiłku chorobowego za okres od 25 lipca 2012 roku do 31 lipca 2012 roku;

II zasądza od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w W. na rzecz powódki J. W. (1) kwotę 120 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.

UZASADNIENIE

J. W. (1) odwołała się od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w W. z 31.07.201r. wnosząc o jej uchylenie i przywrócenie ważności zaświadczenia lekarskiego seria (...) uzasadniając to m. in. tym, że ZUS naruszył jej prawa i stworzył zagrożenie utraty zdrowia a nawet życia kierując ją na badanie zasadności wystawienia zwolnienia lekarskiego do lekarza orzecznika ZUS nie mającego równocześnie kwalifikacji potrzebnych do przeprowadzenia badania kontrolnego w celu ustalenia zdolności do wykonywania pracy na dotychczasowym stanowisku po niezdolności do pracy trwającej powyżej 30 dni.

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w W. wniósł o oddalenie odwołania i zasądzenia od ubezpieczonej na rzecz organu rentowego kosztów zastępstwa procesowego w kwocie 120 zł, uzasadniając to m.in. tym, że w wyniku badania kontrolnego ubezpieczonej lekarz orzecznik ZUS ustalił wcześniejszą datę ustania niezdolności do pracy, wobec czego zaświadczenie o niezdolności do pracy traci ważność za okres przypadający po dniu badania kontrolnego.

Postanowieniem z 8.10.2012r. (k.7) wezwano do udziału w sprawie w charakterze zainteresowanego Miejski Ośrodek Pomocy Społecznej w W., który nie zajął w zasadzie stanowiska w sprawie (k.24).

Sąd ustalił:

J. W. (1) leczona jest z powodu tarczycy. W dniu 14.06.2012r. wykonano całkowite usunięcie tarczycy. Po zabiegu była leczona ambulatoryjnie w ramach zwolnień lekarskich. Ostatnie zaświadczenie lekarskie o czasowej niezdolności do pracy z powodu choroby wydano jej za okres od 9.07.2012r. do 31.07.2012r. (numer statystyczny choroby E 04).

Lekarz orzecznik Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w dniu 24.07.2012r. orzekł, że kontrolowane zaświadczenie o czasowej niezdolności do pracy od 9.07.2012r. do 31.07.2012r. nie jest prawidłowe. Ubezpieczony jest zdolny do pracy od 24.07.2012r.

Decyzją z 31.07.2012r. organ rentowy odmówił J. W. (1) prawa do zasiłku chorobowego za okres od 24.07.2012r. do 31.07.2012r.

Od decyzji tej ubezpieczona odwołała się.

Dowód:

-dokumenty w aktach ZUS- w załączeniu.

Biegły sądowy specjalista endokrynolog rozpoznał u J. W. stan po tyreoidektomii z powodu wola guzowatego. Pooperacyjna niedoczynność tarczycy . Leczenie substytucyjne L- tyroksyną. E.. Tężyczka pooperacyjna leczona preparatami wapnia i orzekł, że w okresie od 24.07.2012r. do 31.07.2012r. nie była zdolna do pracy z powodu choroby.

Dowód:

-opinia biegłego –k. 40.

Sąd zważył:

Odwołanie jest zasadne.

Zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy z 25.06.1999r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (tekst jednolity DZ. U. z 2010 r. Nr 77, poz. 512) - zasiłek chorobowy przysługuje ubezpieczonemu, który stał się niezdolny do pracy z powodu choroby w czasie trwania ubezpieczenia społecznego.

Zasiłek chorobowy przysługuje za okres trwania niezdolności do pracy z powodu choroby nie dłużej jednak niż przez 182 dni (art. 8 cyt. ustawy z 25.06.1999r.)

Prawidłowość orzekania o czasowej niezdolności do pracy z powodu choroby oraz wystawianie zaświadczeń lekarskich podlega kontroli, którą wykonują lekarze orzecznicy ZUS. Jeżeli po analizie dokumentacji medycznej i po przeprowadzeniu badania ubezpieczonego lekarz orzecznik ZUS określi wcześniejszą datę ustania niezdolności do pracy niż orzeczone w zaświadczeniu lekarskim, za okres od tej daty zaświadczenie lekarskie traci ważność (art. 59 ust. 1 i 7 cyt. ustawy z 25.06.1999r.).

Bezsporne w sprawie było, że J. W. była niezdolna do pracy. Sporne pozostawało, czy stan jej zdrowia uzasadniał wydanie zaświadczenia lekarskiego na okres od 9.07.2012r. do 31.07.2012r., czy też niezdolność do pracy ustała 24.07.2012r.

Lekarz orzecznik ZUS ustalił, że niezdolność do pracy ubezpieczonej ustała z dniem 24.07.2012r.

Biegły sądowy specjalista endokrynolog ustalił natomiast, że od 25.07.2012r. do 31.07.2012r. ubezpieczona nie była zdolna do pracy z powodu choroby a lekarz orzecznik ZUS zbyt optymistycznie przyjął krótszy czas niezdolności do pracy po zabiegu operacyjnym i nie dostrzegł wpływu niedoczynności pooperacyjnej tarczycy i przytarczyc na wydłużenie tego okresu.

Sąd w całości dał wiarę opinii biegłego endokrynologa albowiem jest spójna, konkretna i dostatecznie wyjaśniła wszystkie okoliczności mające istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia.

Ponadto, żadna ze stron- mimo pouczenia- nie wniosła zastrzeżeń do opinii biegłego. Przyjąć zatem należało, że zgadzają się z ustaleniami i wnioskami końcowymi opinii

Z tej przyczyny na mocy art. 477 14 § 2 kpc orzeczono jak w pkt I wyroku.

Zgodnie z art. 98§1 kpc strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony (kosztów procesu).

Do niezbędnych kosztów procesu prowadzonego przez stronę osobiście, zalicza się poniesione przez nią koszty sądowe, koszty przejazdu do sądu oraz równowartość zarobku utraconego wskutek stawiennictwa w sądzie. Suma kosztów przejazdów i równowartości utraconego zarobku nie może przekraczać wynagrodzenia jednego adwokata wykonującego zawód w siedzibie sądu procesowego (art. 98§ 2kpc).

W odwołaniu od decyzji organu rentowego (k.2) J. W. nie żądała kosztów procesu. Żądanie takie zgłosiła 30.01.2013r. (k. 56), podając iż domaga się kosztów procesu w kwocie 200 zł , na która składają się:

- koszty dojazdu na badanie do W.- 30 zł.,

-wynagrodzenie za 2 dni urlopu (1 dzień na badanie do W., 2- dzień na przyjazd na rozprawę 30.01.2013r. ) licząc po 80zł. za dniówkę tj. 160 zł.,

-koszty dojazdu na rozprawę 30.01.2013r.- 10 zł.

Przy tym powódka podała, że nie wie jak ZUS liczy dniówkę, nie złożyła też żadnego dowodu na potwierdzenie żądania co do wysokości kosztów procesu- w tym utraconych zarobków.

Zważyć należało, iż Sąd nie wzywał powódki do osobistego stawiennictwa w dniu 30.01.2013r. a jedynie zawiadomił ją o terminie rozprawy.

To, że powódka wzięła osobiście udział w rozprawie było jej prawem a nie obowiązkiem.

Niemniej mając na uwadze okoliczności sprawy oraz, że w sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych minimalne stawki wynagrodzenia radcy prawnego i adwokata wynoszą 60 zł., a strona pozwana (ZUS) żądała 120 zł kosztów zastępstwa procesowego dwukrotność minimalnej stawki- § 11 ust. 2 w zw. z § 2 ust. 2 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28.09.2002r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych…. DZ. U. Nr 163, poz.1349 z późn. zm.), to sąd przyjął, że kwota 120 zł zrekompensuje powódce koszty poniesione w niniejszej sprawie.