Sygn. akt VIII Gz 128/15
Dnia 11 grudnia 2015 r.
Sąd Okręgowy w Bydgoszczy VIII Wydział Gospodarczy
w następującym składzie:
Przewodniczący SSO Elżbieta Kala
po rozpoznaniu w dniu 11 grudnia 2015 r. w Bydgoszczy
na posiedzeniu niejawnym
sprawy z powództwa
(...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością
w B.
przeciwko A. O.
o zapłatę
na skutek zażalenia pozwanego na zarządzenie Przewodniczącego w Sądzie Rejonowym
w Bydgoszczy z dnia 2 czerwca 2015 r., sygn. akt VIII GC 4847/15
postanawia: oddalić zażalenie.
Zaskarżonym zarządzeniem z dnia 2 czerwca 2015 r. pozwany został wezwany do uiszczenia kwoty 30 zł tytułem opłaty sądowej od zażalenia z dnia 28 stycznia 2015 r. na postanowienie w przedmiocie odrzucenia zarzutów od wydanego w sprawie nakazu zapłaty w postępowaniu nakazowym. Zarządzenie zostało wydane przez przewodniczącego po rozpoznaniu wniosku pozwanego o ustanowienie dla niego pełnomocnika z urzędu, zawartego w tym samym piśmie co wymienione zażalenie.
Pozwany zaskarżył wymienione zarządzenie powołując się na brak podstawy prawnej do ustalenia żądanej opłaty. Podał, że w tego typu zażaleniach nie ma opłaty i żądał jej zmniejszenia do 0 zł.
Sąd Okręgowy zważył, co następuje:
Wbrew stanowisku pozwanego, złożone przez niego zażalenie na postanowienie
o odrzuceniu zarzutów podlegało opłacie.
Zażalenia w postępowaniu cywilnym podlegają opłacie w oparciu o przepis art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 28 lipca 2015 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz. U. z 2014r. poz. 1025 ze zm.).
Wyjątki od powyższej zasady, tj. sytuacje, w których nie są pobierane opłaty sądowe od zażalenia muszą być każdorazowo wymienione w ustawie. Należą do nich np. zażalenia na postanowienie sądu, którego przedmiotem jest odmowa zwolnienia od kosztów sądowych lub cofnięcie takiego zwolnienia oraz odmowa ustanowienia adwokata lub radcy prawnego lub ich odwołanie, a także zażalenia na postanowienie sądu dotyczące wysokości opłaty albo wysokości wydatków (przypadki wymienione w art. 95 ust. 2 powołanej ustawy o kosztach). Nie pobiera się opłaty także od zażalenia na postanowienie w przedmiocie odrzucenia środka zaskarżenia, jeżeli jest ono oczywiście uzasadnione (art. 99 ustawy o kosztach).
Zważyć należało, że zażalenie pozwanego na odrzucenie zarzutów, w którym powoływał się na niedoręczenie mu wezwania do uiszczenia opłaty nie należało do żadnej
z kategorii spraw wolnych od opłaty sądowej. Nie sposób w szczególności zakwalifikować go jako oczywiście uzasadnionego, w świetle zgromadzonych w aktach sprawy dowodów świadczących o odebraniu przez pozwanego wezwania z Sądu w dniu 5.11.2014 r. (k. 21-23 akt).
Tym samym, zażalenie podlegało opłacie na normalnych zasadach.
Wysokość opłaty od zażalenia, jak prawidłowo wskazał Przewodniczący
w uzasadnieniu zaskarżonego zarządzenia, stanowi piątą część opłaty stosunkowej obliczanej jako 5% wartości przedmiotu sporu lub przedmiotu zaskarżenia, co wynika z art. 19 ust. 3 pkt 2 w zw. z art. 13 ust. 1 powołanej ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych.
Jako że w przedmiotowym wypadku wyliczenie opłaty dawało kwotę 20 zł (1/5 x 100 zł), zastosowanie znajdował art. 20 ust. 1 ustawy, zgodnie z którym opłata, o której mowa
w art. 19, nie może wynosić mniej niż 30 złotych.
Mając na względzie powyższe, Sąd Okręgowy, na podstawie art. 385 kpc w związku z art. 397 § 2 kpc i 398 kpc orzekł jak w sentencji.