Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 22 września 2015 r.

Sąd Okręgowy we Wrocławiu Wydział I Cywilny
w składzie:

Przewodniczący: SSO Aneta Fiałkowska – Sobczyk

Protokolant: Aneta Łokaj

po rozpoznaniu w dniu 8 września 2015 r. we Wrocławiu

sprawy z powództwa Banku (...) S.A. z siedzibą w G.

przeciwko R. B.

o zapłatę

I.  utrzymuje w całości w mocy nakaz zapłaty z dnia 9 lutego 2015 r., wydany w postępowaniu nakazowym w sprawie I Nc 23/15;

II.  zasądza od pozwanego R. B. na rzecz powoda Banku (...) S.A. z siedzibą w G. kwotę 7 200 zł tytułem dalszych kosztów procesu.

Na oryginale właściwy podpis.

Sygn. akt I C 646/15

UZASADNIENIE

Powód Bank (...) S.A. z siedzibą w G. w pozwie z dnia 8 stycznia 2015 r. przeciwko R. B. wniósł o orzeczeniem nakazem zapłaty by pozwany zapłacił powodowi kwotę 218 999,63 zł wraz z odsetkami ustawowymi od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty z ograniczeniem odpowiedzialności pozwanego do nieruchomości, dla której Sąd Rejonowy we Wrocławiu prowadzi księgę wieczystą nr (...)

W uzasadnieniu swojego żądania powód wskazał, że na podstawie umowy kredytu o linię bieżącą nr (...) z dnia 23.11.2009 r., zmienionej aneksem nr (...) do tej umowy z dnia 17 stycznia 2012 r., udzieliła T. B. kredytu w wysokości 160 000 zł, który został zabezpieczony hipoteką umowną kaucyjną w wysokości 340 000 zł na nieruchomości położonej we W., przy ul. (...), dla której Sąd Rejonowy we Wrocławiu prowadzi księgę wieczystą nr (...). Ostateczny termin spłaty przypadł na dzień 16.01.2013 r.

Do dnia wniesienia pozwu zadłużenie nie zostało uregulowane.

W dniu 10.05.2012 r. na podstawie umowy darowizny właścicielem wskazanej nieruchomości został pozwany R. B.. Hipoteka umowna kaucyjna w kwocie
340 000 zł na zabezpieczenie wierzytelności powoda przysługującej od kredytobiorcy, ujawniona jest w powołanej wyżej księdze wieczystej. W związku z tym, według strony powodowej, wierzytelność istniała na dzień zawarcia wyżej wymienionego aktu notarialnego i na dzień ujawnienia w Dziale II wskazanej księgi pozwanego jako właściciela.

W związku z tym pozwany jest dłużnikiem rzeczowym w stosunku do powoda.

W dniu 15.04.2014 r. powód wystosował do pozwanego wezwanie do zapłaty kwoty 204 157,59 zł wraz z dalszymi odsetkami w wysokości czterokrotnej stopy kredytu lombardowego, tj. na dzień wystawienia wezwania w wysokości 16% w skali roku.

Do dnia wniesienia pozwu pozwany nie uregulował należności.

Nakazem zapłaty w postępowaniu nakazowym z dnia 9.02. 2015 r. orzeczono zgodnie z żądaniem pozwu.

W zarzutach od nakazu zapłaty pozwany R. B. zaskarżył nakaz w całości kwestionując żądanie pozwu co do zasady jak i co do wysokości.

W uzasadnieniu zarzutów pozwany podał, że jego mama T. B. ani przed zawarciem umowy darowizny w dniu 10.05.2012 r., ani nigdy po zawarciu wskazanej umowy darowizny nie informowała pozwanego o istnieniu jakiegokolwiek zadłużenia względem powodowego Banku.

Nadto pozwany zarzucił, że powód nie wykazał, iż przysługują mu wierzytelności z Umowy Kredytu o linię bieżącą nr (...), bowiem umowa została zawarta przez Oddział powodowego Banku we W. oraz przez osoby, które nie są uprawnione do reprezentowania powodowego Banku.

Nadto pełnomocnik powodowego Banku nie wykazał zdolności postulacyjnej do zastępowania powodowego Banku w niniejszym postępowaniu.

Zdaniem pozwanego, powód nie posiada również legitymacji czynnej do wytoczenia powództwa przeciwko pozwanemu o roszczenie będące przedmiotem niniejszego procesu, albowiem w Dziale IV przedmiotowej księgi wieczystej wpisana jest hipoteka umowna kaucyjna na rzecz Bank (...) S.A. Oddział we W..

Dodatkowo jeszcze pozwany zarzucił, że powodowi nie przysługuje wierzytelność względem pozwanego z tytułu ustawowych odsetek za opóźnienie w zapłacie kwoty
218 999,63 zł za okres od dnia 12.01.2015 r. do dnia doręczenia pozwanemu pozwu w postępowaniu nakazowym.

Z ostrożności procesowej pozwany wniósł o nieobciążanie pozwanego kosztami procesu, bo okoliczność, że nie wiedział o istniejącym zadłużeniu stanowi wypadek szczególnie uzasadniony, o którym mowa w przepisie art. 102 k.p.c.

W odpowiedzi na zarzuty powód dodatkowo podał, że w toku trwania umowy kredytobiorca dokonywał transakcji kredytowych, w datach i kwotach wskazanych w rozliczeniu umowy. Dokonał także częściowej spłaty zobowiązania.

Zgodnie z warunkami umowy, naliczone zostały odsetki umowne oraz opłaty, w sposób precyzyjnie wskazany w rozliczeniu umowy.

Umowa o linię kredytową nr (...) zawarta na czas oznaczony, do dnia 16.01.2013 r. wygasła z tym dniem, roszczenia zaś z niej wynikające stały się w całości wymagalne. Wobec braku spłaty zobowiązania na zasadach określonych w umowie, po jej wygaśnięciu, powód podjął działania zmierzające do sądowo-egzekucyjnej windykacji roszczeń wynikających z umowy w stosunku do pozwanego. Pozwany jako dłużnik rzeczowy powoda, ponosi odpowiedzialność za zobowiązania wynikające z przedmiotowej umowy, do wysokości ustanowionej hipoteki. Dlatego też został wezwany do zapłaty istniejącego i wymagalnego zadłużenia wynikającego z umowy, pismem z dnia 15.04.2015 r.

Co za tym idzie, zgłoszone roszczenie jest uzasadnione.

Powód ponadto wskazał, że przedmiotowa umowa zawarta została przez kredytobiorcę z powodem, reprezentowanym w tym zakresie przez umocowanych pracowników powoda, w placówce Banku, zgodnie z treścią art. 97 k.c. Umowa została zawarta przez kredytobiorcę z powodem, Bankiem (...) S.A. z siedzibą G..

Nie ma też wpływu na ważność ustanowionej hipoteki rzekomy brak powiadomienia pozwanego przez kredytobiorcę o fakcie ustanowienia hipoteki.

Bezzasadne, zdaniem powoda, są także zarzuty związane z brakiem należytego umocowania osób działających w imieniu powoda, co wynika z uwierzytelnionego odpisu pełnomocnictwa udzielonego pracownikowi K. P. do reprezentowania powoda w niniejszej sprawie.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 23.11.2009 r. Bank (...) S.A. z siedzibą w K., zarejestrowany w Rejestrze Przedsiębiorców pod nr KRS (...), zawarł z T. B., prowadzącą działalność gospodarczą, umowę kredytu o linię bieżącą nr (...). W dniu 17 stycznia 2012 r. strony umowy kredytowej zawarły aneks nr (...) do przedmiotowej umowy.

Umowa została zawarta na czas oznaczony, do dnia 16.01.2013 r., a wysokość udzielonego kredytu wynosiła 160 000 zł.

Kredytobiorca T. B. złożyła jednocześnie oświadczenie, w związku z udzieleniem kredytu o poddaniu się egzekucji do kwoty 320 000 zł.

Przy czym aneks w imieniu Banku został podpisany przez T. P.i A. P.występujący w charakterze pełnomocników, na podstawie udzielonych im pełnomocnictw przez osoby uprawnione do reprezentowania Banku tj. wiceprezesa zarządu Banku (...)i wiceprezesa zarządu K. N., które uprawniały każdego z pracowników do dokonywania w imieniu Banku, łącznie z drugim uprawnionym pracownikiem (…) czynności prawnych w obrocie krajowym w zakresie zadań (...) (...) Bankudo kwoty 10 000 000 zł przy jednorazowej transakcji z wyłączeniem czynności prawnych w obrocie wekslowym.

(dowód: umowa kredytu z dnia 23.11.2009 r. k. 11-18, aneks nr (...) z dnia 17.01.2012 r. do umowy kredytu k. 75-76, oświadczenie o poddaniu się egzekucji, k. 77-78, pełnomocnictwa z dnia 23.05.2011 r., k. 177-178, odpis z KRS k. 183-200);

Zgodnie z § 14 pkt 1 pkt 3 umowy kredytowej z dnia 23.11.2009 r. zabezpieczeniem spłaty zadłużenia z tytułu udzielonego kredytu była hipoteka kaucyjna do wysokości kwoty 340 000 zł na zabezpieczenie spłaty kredytu, odsetek umownych oraz kosztów od udzielonego kredytu ustanowiona na stanowiącym odrębną nieruchomość lokalu mieszkalnym nr (...), położonym we W., przy Alei (...), o powierzchni 30 m ², będącym własnością T. B..

(dowód: umowa kredytu z dnia 23.11.2009 r., k. 89);

W marcu 2014 r. Bank (...) S.A. zmienił siedzibę z K. na G..

(dowód: wyciąg z odpisu zupełnego KRS k. 50);

Linia bieżąca miała charakter odnawialny. Każda spłata całości lub części zadłużenia z tytułu linii powodowała, że linia odnawiała się w tym zakresie i mogła być ponownie wykorzystana we wskazanym wyżej terminie. Jednak na dzień 16 stycznia 2013 r. całość zadłużenia nie została spłacona przez kredytobiorcę.

Na kwotę wymagalnego zadłużenia, wyliczonego na dzień 14.01.2015 r. składa się niespłacony kapitał w wysokości 160 000 zł, odsetki umowne w kwocie 7 483,83 zł naliczone od dnia 29.06.2012 r. do dnia 04.03.2013 r., odsetki karne w wysokości czterokrotności stopy kredytu lombardowego NBP, w kwocie 51 391,80 zł za okres od dnia 16.01.2013 r. do dnia 04.01.2015 r. oraz opłata za obsługę w kwocie 124 zł. Łącznie 218 999,63 zł.

(dowód: umowa kredytu z dnia 23.11.2009 r. k. 11-18, aneks nr (...) z dnia 17.01.2012 r. do umowy kredytu k. 75-76, regulamin kredytowy k. 94-110, wypis z księgi banku (...) S.A. z dnia 04.01.2015 r. k. 8, rozliczenie umowy – wydruk z systemu banku k. 111-176,);

W księdze wieczystej prowadzonej przez Sąd Rejonowy dla Wrocławia – Krzyków we Wrocławiu dla samodzielnego lokalu mieszkalnego położonego we W. przy Al. (...) we W., KW nr (...), ujawniona jest hipoteka umowna kaucyjna do kwoty 340 000 zł ustanowiona na rzecz Banku (...) S.A. z siedzibą w K. Oddział we W. z tytułu zabezpieczenia umowy kredytu o linię bieżącą nr (...).

(dowód: odpis KW nr (...) wg. stanu na dzień 05.01.2015 r. k. 22-44, akta i dokumenty KW nr (...));

W dniu 10.05.2012 r. w Kancelarii Notarialnej we W., przy ul. (...) przed notariuszem M. R. - T. B. zawarła umowę darowizny, którą to umową darowała swojemu synowi R. B. samodzielny lokal mieszkalny nr (...), położony we W. przy Alei (...).

Przy czym w umowie darowizny ujawniono, że w dziale IV księgi wieczystej Kw nr (...) wpisana jest hipoteka umowna kaucyjna do kwoty 340 000 zł zabezpieczająca kredyt, odsetki i koszty, zgodnie z umową kredytu o linię bieżącą nr (...) z dnia 23.11.2009 r. na rzecz Banku (...) S.A. z siedzibą w K., Oddział we W..

(dowód: umowa notarialna z dnia 10.05.2012 r. w aktach i dokumentach księgi wieczystej nr (...));

Pismem, doręczonym pozwanemu w dniu 7 maja 2014 r., wezwana pozwanego, jako dłużnika rzeczowego, do zapłaty zadłużenia w wysokości 204 157,59 zł wynikającego z kredytu udzielonego T. B. na podstawie umowy o linię bieżącą nr (...), w terminie 7 dni od dnia otrzymania pisma.

Jednocześnie w piśmie wskazano, że przedmiotowa należność jest zadłużeniem przeterminowanym w związku z tym od zaległej kwoty kapitału Bank nalicza odsetki w wysokości 4 krotności stopy kredytu lombardowego.

( dowód: pismo z dnia 15.04.2014 r. wraz z dowodem doręczenia k. 19,20).

Sąd zważył, co następuje:

Przed merytorycznym rozstrzygnięciem zasadności zgłoszonego powództwa należało wskazać, że zarzut niewłaściwej reprezentacji Banku w niniejszej sprawie nie jest trafny. Zarówno pracownik Banku – K. P., która podpisała pozew złożony do Sądu, jak i pełnomocnik – radca prawny, który zgłosił się do reprezentacji powoda wraz ze złożeniem odpowiedzi na zarzuty, są prawidłowo umocowani do reprezentacji Banku.

Z odpisu z KRS – u Banku (...) S.A., obecnie z siedzibą w G. wynika, że do reprezentacji Banku uprawnieni są:

1.  dwaj członkowie Zarządu działający łącznie lub jeden członek zarządu działający łącznie z prokurentem lub pełnomocnikiem, albo dwaj prokurenci działający łącznie;

2.  pełnomocnicy w granicach otrzymanych pełnomocnictw.

Pełnomocnictwo dla pracownika Banku – K. P., między innymi do reprezentacji Banku przed Sądami powszechnymi, podpisali dwaj Wiceprezesi Zarządu Banku, a pełnomocnictwo udzielone radcy prawnemu podpisał prokurent i Wiceprezes Zarządu Banku.

Przy czym, że osoby podpisane pod pełnomocnictwami pełnią wskazane funkcje wynika ze złożonych odpisów z KRS – u powoda i z przedłożonej uchwały nr 49/2013 Rady Nadzorczej Banku (...) S.A.

Nadto zgodnie z treścią art. 87§2 k.p.c., pełnomocnikiem procesowym osoby prawnej, oprócz osób wymienionych w §1 tego artykułu może być również pracownik tej jednostki lub jej organu nadrzędnego (…).

W rozpoznawanej sprawie powodowy Bank dochodził należności wskazanej w pozwie od pozwanego jako dłużnika rzeczowego, bowiem nieruchomość, której pozwany jest obecnie właścicielem, została obciążona hipoteką kaucyjna do kwoty 340 000 zł na rzecz Banku (...) S.A. z siedzibą w K. Oddział we W. z tytułu zabezpieczenia umowy kredytu o linię bieżącą nr (...).

Zgodnie z treścią art. 65 ust. 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o księgach wieczystych i hipotece, obowiązującym w takiej formie w dacie zawarcia umowy darowizny, w celu zabezpieczenia oznaczonej wierzytelności wynikającej z określonego stosunku prawnego można nieruchomość obciążyć prawem, na mocy którego wierzyciel może dochodzić zaspokojenia z nieruchomości bez względu na to, czyją stała się własnością, i z pierwszeństwem przed wierzycielami osobistymi właściciela nieruchomości (hipoteka).

Przypomnieć można, że hipoteka jest typowym i często stosowanym rodzajem zabezpieczenia. Jej istota polega na tym, że w razie nieuzyskania zaspokojenia od dłużnika osobistego, wierzyciel może uzyskać zaspokojenie od dłużnika rzeczowego. Jeżeli pomimo nadejścia terminu płatności wierzyciel hipoteczny nie otrzyma zapłaty, może żądać uiszczenia długu, według swego wyboru, od dłużnika osobistego lub rzeczowego albo od obydwu z nich (odpowiedzialność in solidum).

Nabywając nieruchomość obciążoną takim prawem, co miało miejsce w niniejszej sprawie i co zostało ujawnione zawartej przez pozwanego umowie darowizny nieruchomości (samodzielnego lokalu mieszkalnego położonego we W. przy Al. (...)), dłużnik powinien zdawać sobie sprawę z płynących z tego obciążenia konsekwencji. Zatem skoro hipoteka zachowuje skuteczność prawną niezależnie od zmian podmiotowych po stronie właściciela obciążonej nieruchomości, a zmiana właściciela nie ma wpływu na istnienie hipoteki, wierzycielowi przysługuje uprawnienie do wytoczenia przeciwko dłużnikowi hipotecznemu, który nie jest dłużnikiem osobistym, powództwa o świadczenie. Wynika to z tego, że hipoteka obciąża nieruchomość i nie wygasa w przypadku zmiany właściciela. Dłużnik osobisty jest osobą, która zaciągnęła dług. Dłużnik rzeczowy jest natomiast właścicielem nieruchomości obciążonej hipoteką. Różnica między nimi tkwi w zakresie odpowiedzialności względem wierzyciela hipotecznego. Dłużnik osobisty odpowiada całym swoim majątkiem, natomiast dłużnik rzeczowy do wysokości wartości nieruchomości.

Pozwany R. B., na skutek zawartej w dniu 10.05.2012 r. umowy darowizny, stał się więc dłużnikiem rzeczowym powoda, odpowiadającym tylko z nieruchomości obciążonej hipoteką. Ponieważ dłużnik osobisty zaprzestał spłaty zadłużenia, a roszczenie stało się wymagalne, wierzyciel – Bank (...) S.A. wystąpił z roszczeniem zapłaty przeciwko dłużnikowi rzeczowemu.

Pozwany w zarzutach od nakazu zapłaty, odnosząc się merytorycznie do kierowanego przeciwko niemu żądania, wskazał po pierwsze, że hipoteka kaucyjna została wpisana na rzecz Banku (...) S.A. Oddział we W., a zatem Bank (...) S.A. nie posiada legitymacji czynnej w niniejszej sprawie.

Powyższy zarzut jest chybiony. Hipoteka kaucyjna została wpisana, co wynika z odpisu z KW nr (...) oraz dołączonych do akt niniejszej sprawy akt i dokumentów KW nr (...), na rzecz Banku (...) S.A. z siedzibą w K. Oddział we W.. Zdaniem Sądu dodatkowe oznaczenie Oddział we W.” w żadnym razie nie wskazuje na wpisanie hipoteki na rzecz Oddziału we W. i nie pozbawia powodowego Banku czynnej legitymacji procesowej.

Po drugie pozwany zarzucił, że powodowy Bank nie wykazał, że przysługują mu wierzytelności z umowy kredytu o linię bieżącą, bowiem przedmiotowa umowa została zawarta przez Oddział powodowego Banku we W. oraz przez osoby, które nie są uprawnione do reprezentowania Banku według wpisów w Rejestrze Przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego.

W zakresie powyższych zarzutów również należy wskazać, że umowa kredytowa i aneks do umowy, jak wynika z treści dokumentów, zostały zawarte z kredytobiorcą przez Bank (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w K. zarejestrowanym w Rejestrze Przedsiębiorców pod nr KRS (...), a Bank był reprezentowany przez pełnomocników Banku – pracowników, którym osoby uprawnione do reprezentacji Banku udzieliły stosownych pełnomocnictw, co również było dopuszczalne i wynika z reprezentacji Banku wskazanej w KRS, o czym na wstępie pisano, a co znajduje również potwierdzenie w treści art. 38 k.c. i art. 98-109 k.c.

Przy czym nie ma wątpliwości, że osoby, które podpisały aneks nr (...)do umowy w imieniu Banku, tj. T. P.i A. P.były właściwie umocowane do reprezentacji Banku w tym zakresie, a nie Oddziału Banku, bowiem wynika to z przedłożonych przez powoda pełnomocnictw podpisanych przez wiceprezesa zarządu Banku (...)i wiceprezesa zarządu K. N., a które uprawniały każdego z pracowników do dokonywania w imieniu Banku, łącznie z drugim uprawnionym pracownikiem (…) czynności prawnych w obrocie krajowym w zakresie zadań (...) (...) Bankudo kwoty 10 000 000 zł przy jednorazowej transakcji z wyłączeniem czynności prawnych w obrocie wekslowym.

Nawet więc gdyby słuszne były wątpliwości pozwanego co do umocowania osób reprezentujących powodowy Bank przy zawieraniu umowy z dnia 23 listopada 2019 r., to można przyjąć, że poprzez zawarcie aneksu nr 4 umowa ta została potwierdzona przez osoby mające umocowanie do reprezentacji Banku, zgodnie z treścią art. 103 § 1 k.c., który stanowi, że jeżeli zawierający umowę jako pełnomocnik nie ma umocowania albo przekroczy jego zakres, ważność umowy zależy od jej potwierdzenia przez osobę, w której imieniu umowa została zawarta.

Sąd nie znalazł również przyczyn, szczególnie, że pozwany ich nie podał, dlaczego powodowi nie przysługuje wierzytelność względem pozwanego z tytułu ustawowych odsetek za opóźnienie w zapłacie kwoty 218 999,63 zł za okres od dnia 12.01.2015 r. do dnia doręczenia pozwanemu pozwu w postępowaniu nakazowym.

Pozwany, pismem z dnia 15.04.214 r. został wezwany jako dłużnik rzeczowy, do zapłaty zadłużenia w wysokości 204 157,59 zł wynikającego z kredytu udzielonego T. B. na podstawie umowy o linię bieżącą nr (...), w terminie 7 dni od dnia otrzymania pisma. Jednocześnie w piśmie wskazano, że przedmiotowa należność jest zadłużeniem przeterminowanym w związku z tym od zaległej kwoty kapitału Bank nalicza odsetki w wysokości 4 krotności stopy kredytu lombardowego.

Pismo zostało doręczone pozwanemu w dniu 7 maja 2014 r.

Dlatego też co najmniej od dnia 15 maja 2014 r., na podstawie art. 481§1 i 2 k.p.c. w zw. z art. 455 k.c., pozwany pozostawał w opóźnieniu i Bank był uprawniony do naliczania odsetek ustawowych od kwoty zadłużenia. Tym samym domaganie się odsetek ustawowych od dnia wniesienia pozwu było usprawiedliwione.

Natomiast ostatni z zarzutów jaki pozwany zgłosił w niniejszej sprawie nie miał żadnego znaczenia dla rozstrzygnięcia. Pozwany bowiem wskazywał, że ani przed zawarciem umowy darowizny, ani po jej zawarciu, dłużniczka T. B. – mama pozwanego, nie informowała go o istnieniu jakiegokolwiek jej zadłużenia względem Banku.

Dla powstania odpowiedzialności dłużnika rzeczowego nie ma znaczenia czy wiedział on o powstałym zadłużeniu i jego wysokości. Dlatego też Sąd oddalił wnioski dowodowe pozwanego zgłoszone na okoliczność informowania pozwanego przez dłużnika osobistego o zadłużeniu wobec Banku.

Nie ma natomiast wątpliwości, że pozwany miał świadomość, a przynajmniej powinien zdawać sobie z tego sprawę, że darowana mu nieruchomość obciążona jest hipoteką umowną kaucyjną na rzecz Banku, bowiem w treści umowy darowizny ujawniono, że w dziale IV księgi wieczystej KW nr (...) wpisana jest hipoteka umowna kaucyjna do kwoty 340 000 zł zabezpieczająca kredyt, odsetki i koszty, zgodnie z umową kredytu o linię bieżącą nr (...) z dnia 23.11.2009 r. na rzecz Banku (...) S.A. z siedzibą w K., Oddział we W..

Nadto już w maju 2014 r. pozwany otrzymał wezwanie do zapłaty zadłużenia z tytułu omawianego kredytu, a więc ostatecznie wówczas otrzymał informacje o istniejącym zadłużeniu i jego wysokości.

W związku z powyższym Sad nie znalazł podstaw aby skutecznie można było zakwestionować wydany w sprawie nakaz zapłaty w postępowaniu nakazowym i na podstawie art. 496 k.p.c. Sąd w punkcie I sentencji wyroku utrzymał w całości w mocy nakaz zapłaty z dnia 9.02.2015 r.

Rozstrzygnięcie o kosztach procesu zawarte w punkcie II sentencji wyroku zostało wydane na podstawie art. 98 § 1 i 3 k.p.c. w zw. z art. 99 k.p.c. i § 6 pkt 7 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002r. w sprawie opłat za czynności adwokacie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. z 2013.461 j.t.) mając na uwadze, że dopiero po wniesieniu zarzutów prze pozwanego do sprawy wstąpił fachowy pełnomocnik, który zgłosił żądanie zasądzenia kosztów zastępstwa procesowego.

Przy czym Sąd nie znalazł żadnych podstaw do tego aby wobec pozwanego zastosować dobrodziejstwo wypływające z treści przepisu art. 102 k.p.c.

Nie negując tego że pozwany jako dłużnik rzeczowy ponosi odpowiedzialność za cudzy dług, to jednak pamiętać należy, że nieruchomość obciążoną hipoteką otrzymał pod tytułem darmym od osoby bliskiej – swojej mamy, a w umowie darowizny była już ujawniona hipoteka ustanowiona na rzecz Banku. Przy czym o istniejącym zadłużeniu i jego wysokości pozwany dowiedział się już w maju 2014 r. otrzymując pismo z Banku.

Nadto, oczywiście prawem pozwanego było wniesienie zarzutów od nakazu zapłaty, ale i wówczas należało rozważyć, czy w przypadku braku znaczących argumentów przeciwko żądaniu zgłoszonemu w pozwie, pozwany nie poniesie dodatkowych kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego w wysokości 7 200 zł, których to Bank nie domagał się w pozwie.