Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 27 czerwca 2013 r.

Sąd Okręgowy w Toruniu Wydział IX Karny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący – Sędzia SO Marzena Polak

Sędziowie : SO Aleksandra Nowicka

SO Mirosław Wiśniewski (spr.)

Protokolant : st. sekr. sąd. Katarzyna Kotarska

przy udziale Prokuratora Prokuratury Okręgowej w Toruniu Barbary Dryzner

po rozpoznaniu w dniu 27 czerwca 2013 r.

sprawy A. M. (1) oskarżonego z art. 278 § 1 i § 5 kk

na skutek apelacji wniesionej przez obrońcę oskarżonego

od wyroku Sądu Rejonowego w Toruniu

z dnia 28 grudnia 2012 r. sygn. akt VIII K 1744/12

I.  utrzymuje zaskarżony wyrok w mocy, uznając apelację za oczywiście bezzasadną;

II.  zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa (Sądu Rejonowego w Toruniu) kwotę 60-, (sześćdziesięciu złotych) tytułem opłaty za drugą instancję i obciąża go wydatkami postępowania za drugą instancję.

Sygn. akt IX Ka 253/13

UZASADNIENIE

A. M. (1) został oskarżony o to, że:

w okresie od 31.03.2012 r. do dnia 10.04 2012 r. w T. przy ul. (...) działając wspólnie i w porozumieniu z A. M. (2) w budynku usługowo mieszkalnym, po uprzednim zerwaniu plomb głównego licznika zużycia energii elektrycznej podłączył do niego przewody elektryczne i dokonał kradzieży energii elektrycznej o nieustalonej wartości na szkodę A. F. i A. Ż.,

tj. o przestępstwo z art. 278 § 1 i § 5 kk,

A. M. (2) została oskarżona o to, że:

okresie od 31.03.2012 r. do dnia 10.04 2012 r. w T. przy ul. (...) działając wspólnie i w porozumieniu z A. M. (1) w budynku usługowo mieszkalnym, po uprzednim zerwaniu plomb głównego licznika zużycia energii elektrycznej podłączyła do niego przewody elektryczne i dokonała kradzieży energii elektrycznej o nieustalonej wartości na szkodę A. F. i A. Ż.,

tj. o przestępstwo z art. 278 § 1 i § 5 kk,

Sąd Rejonowy w Toruniu wyrokiem z dnia 28 grudnia 2012r roku (sygn. akt 1744/12):

I.  ustalając, iż oskarżeni A. M. (1) i A. M. (2) dopuścili się popełnienia zarzucanych im czynów, z tym ustaleniem, iż wartość skradzionej energii elektrycznej wynosiła 34,82 zł oraz, że stanowiły one wypadek mniejszej wagi z art. 278 § 1, 3 i 5 kk i uznając, że wina oskarżonych oraz społeczna szkodliwość popełnionych czynów nie były znaczne na podstawie art. 66 § 1 kk i art. 67 § 1 kk warunkowo umorzył postępowanie karne na okresy po 1 roku próby dla każdego z nich;

II.  na podstawie art. 67 § 3 kk zobowiązał oskarżonego A. M. (1) do naprawienia w części szkody wyrządzonej popełnionym czynem poprzez zapłatę 7,50zł na rzecz A. F. oraz 7,50zł na rzecz A. Ż. w terminie 2 miesięcy od dnia uprawomocnienia się wyroku;

III.  na podstawie art. 67 § 3 kk zobowiązał oskarżoną A. M. (2) do naprawienia w części szkody wyrządzonej popełnionym czynem poprzez zapłatę 7,50zł na rzecz A. F. oraz 7,50zł na rzecz A. Ż. w terminie 2 miesięcy od dnia uprawomocnienia się wyroku;

IV.  zasądził od oskarżonych solidarnie na rzecz pokrzywdzonej A. F. kwotę 1230 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego;

V.  zasądził od oskarżonych na rzecz Skarbu Państwa kwoty po 60 złotych tytułem opłat karnych i obciążył ich po połowie wydatkami w kwotach po 70 złotych.

Od powyższego wyroku apelację wniósł obrońca oskarżonego A. M. (1) zaskarżając wyrok w całości.

Wyrokowi zarzucił błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wyroku, który polegał na nie wyjaśnieniu wszystkich okoliczności istotnych dla sprawy, co w rezultacie spowodowało wadliwe ustalenie, że oskarżeni dopuścili się kradzieży energii elektrycznej o łącznej wartości 34,82 zł na szkodę A. F. i A. Ż. i błędne przypisanie winy oskarżonym w aspekcie przesłanki wymienionej w art. 278§ 5 kk tj. braku zapłaty za pobraną energię.

W związku z powyższym zarzutem obrońca wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku i uniewinnienie oskarżonego od popełnienia zarzuconego mu czynu.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje :

Apelacja obrońcy oskarżonego nie zasługiwała na uwzględnienie.

Twierdzenia obrońcy oskarżonego zawarte we wniesionej przez niego apelacji nie wykazały aby ocena dowodów dokonana przez sąd I instancji była dowolna a wynikającej z niej ustalenia faktyczne wskazujące na popełnienie przez oskarżonego A. M. (1) czynu z art. 278 §1 i §5 kk błędne. Obrońca poza polemicznymi twierdzeniami o jednostronnej i dowolnej ocenie materiału dowodowego oraz niezasadnie wytykając sądowi meriti brak przeprowadzenia wypunktowanych w apelacji dowodów, nie przedstawił przekonującej argumentacji mogącej świadczyć o popełnionych w tym zakresie przez sąd I instancji błędach.

Na podstawie właściwie i rzetelnie ocenionego materiału dowodowego Sąd Rejonowy prawidłowo ustalił, że oskarżony popełnił przypisany mu czyn. Oskarżony wspólnie z A. M. (2) po odłączeniu im prądu w związku zaległościami w opłatach, zerwali plomby głównego licznika zużycia energii elektrycznej i podłączyli do niego dodatkowe przewody elektryczne prowadząc je do zajmowanego przez nich mieszkania, co ewidentnie świadczy o tym, że dokonali nielegalnego poboru energii elektrycznej. Powyższe bezsprzecznie wynika z zeznań A. F., Z. M., K. R. a także z dowodów z dokumentów w postaci opinii biegłego oraz protokołu oględzin wraz z dokumentacją fotograficzną.

Okoliczności, na które powołuje się skarżąca w apelacji tj. dokonanie między stronami rozliczeń finansowych obejmujących koszt pobranej energii elektrycznej oraz zawarcie ugody sądowej dotyczących roszczeń z tytułu należności czynszowych, wcale nie świadczą o tym, że ustalenia sądu meriti są błędne. Rozliczenia finansowe między oskarżonymi a A. F., o których wspomina obrońca miały miejsce już po dopuszczeniu się przez oskarżonych przypisanego im zachowania a więc po dokonaniu nielegalnego poboru prądu. W żadnym razie więc późniejsze pokrycie względem A. F. zaległych kosztów użytkowania wynajmowanego lokalu nie miały wpływu na materialno – karną ocenę wcześniejszego zachowania oskarżonych. Podobnie rzecz się ma z ugodą sądową zawartą między stronami w sprawie I C 483/12, której przedmiotem było zobowiązanie A. M. (2) do całkowitego zaspokojenia roszczeń A. F. z tytułu należności czynszowych, w tym należności za zużyte media najmowanego przez oskarżonych lokalu (k. 183). Rzecz bowiem w tym, że przedmiotowa ugoda zawarta została 19 lipca 2012 r. a więc po dopuszczeniu się przypisanego oskarżonym czynu. Z tego też względu ani ugoda ani zastrzeżone w niej zobowiązanie A. M. (2) nie legalizowały wcześniejszego bezprawnego zachowania oskarżonych polegającego na kradzieży energii elektrycznej. Oskarżeni bowiem mimo odłączenia im prądu podłączyli dodatkowe przewody elektryczne do głównego licznika zasilającego cały budynek przy (...)i w taki sposób korzystali z prądu w swoim mieszkaniu. Tak więc okoliczność, że po tym zdarzeniu oskarżeni zdecydowali się pokryć zaległości czynszowe względem A. F. wcale nie eliminują elementu bezprawności ich wcześniejszego zachowania. W dacie popełnienia zarzuconego im czynu oskarżeni pobierali prąd nielegalnie, zaś ich późniejsza deklaracja uregulowania wszystkich zobowiązań czynszowych nie oznacza, że zarzucanemu im zachowaniu nie towarzyszył zamiar kradzieży energii. Przecież ugodzenie się stron co do zapłaty zaległości miało miejsce już po tym jak ujawniono nielegalny pobór energii przez oskarżonych a uregulowanie kosztów pobranej nielegalnie energii stało się ich obowiązkiem. Przyjęcie na siebie zobowiązania do pokrycia zaległości czynszowych nie zależało od ich dobrej woli.

Nie ma też racji obrońca podnosząc, że skoro z materiału sprawy bezsprzecznie wynika, że dostawca prądu - E. O.- nie poniósł z tytułu działania oskarżonych żadnej szkody - co przyznał w swoich zeznaniach K. R. - to nie można przypisać oskarżonym przestępstwa kradzieży energii elektrycznej. E. O.nie poniósł szkody gdyż podłączenie do licznika nie było dokonane poza pomiarem tj. przed licznikiem, lecz licznik rejestrował faktyczne zużycie prądu, w tym zużycie przez oskarżonych. Wszystkie zaś rachunki za dostawę prądu do budynku przy (...) (według zużycia zarejestrowanego przez licznik główny) były opłacane na bieżąco przez właścicielkę budynku tj. A. F.. Z tego względu o szkodzie po stronie dostawcy prądu mowy być więc nie mogło gdyż cała pobrana energia w budynku przy (...)została zarejestrowana przez licznik i opłacona. Uszło natomiast uwadze skarżącej, że oskarżeni swoim czynem wyrządzili szkodę A. F. – właścicielce budynku i A. Ż. – najemcy drugiego z lokalów w budynku przy (...). To bowiem one poniosły koszt zużycia prądu pobranego przez instalację licznika głównego zasilającego cały budynek w prąd, a do którego nielegalnie podłączyli się oskarżeni. Licznik główny używany był zarówno przez A. F. jak i A. Ż. więc obie zostały pokrzywdzone zachowaniem oskarżonych. Koszt pobranej przez oskarżonych nielegalnie energii biegły wyliczył na kwotę 38,42 złote i taki jest też rozmiar wyrządzonej A. F. i A. Ż. szkody.

Nie widząc zatem podstaw do uwzględnienia apelacji obrońcy oskarżonego, sąd odwoławczy zaskarżony wyrok utrzymał w mocy. W sprawie nie wystąpiły też żadne uchybienia mogące stanowić bezwzględne przyczyny odwoławcze będące podstawą do uchylenia bądź zmiany wyroku z urzędu. Nie sposób nadto odmówić słuszności rozstrzygnięciu w przedmiocie warunkowego umorzenia postępowania. Trafnie przesądzając, że czyn oskarżonych – z uwagi na krótki okres działania oraz niewielką wysokość wyrządzonej szkody – stanowił wypadek mniejszej wagi a wina oskarżonego nie była znaczna, sąd meriti słusznie uznał, że w sprawie zachodziły podstawy do warunkowego umorzenia postępowania. Dotychczasowa postawa oskarżonego przekonuje, że mimo warunkowego umorzenia postępowania będą oni przestrzegali porządku prawnego.

O kosztach sądowych w postępowaniu odwoławczym orzeczono na podstawie art. 636 § 1 kpk w zw. z art. 8 w zw. z art. 7 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych (Dz. U. z 1983, Nr 49, poz. 223 ze zm.), obciążając tymi kosztami - w tym opłatą sądową za drugą instancję w wysokości 60 złotych – oskarżonego.