Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 8 lipca 2013 r.

Sąd Okręgowy w Gdańsku

VII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSA w SO w Gdańsku Ewa Downar-Zapolska

Protokolant: starszy sekretarz sadowy Małgorzata Wronkowska

po rozpoznaniu w dniu 8 lipca 2013 r. w Gdańsku

sprawy M. C.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G.

o rentę socjalną

na skutek odwołania M. C.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G.

z dnia 12 listopada 2012 r. nr (...)- (...)

oddala odwołanie

Sygn. akt VII U 3279/12

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 12 listopada 2012 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G. odmówił ubezpieczonemu M. C. prawa do renty socjalnej powołując się na to, że komisja lekarska pozwanego orzeczeniem z 07 listopada 2012 r. uznała, że nie jest on całkowicie niezdolny do pracy (k. 43 akt rentowych)

Odwołanie z dnia 23 listopada 2012 r. od powyższej decyzji wniósł ubezpieczony M. C. (k. 2 akt sprawy).

Pozwany organ rentowy w odpowiedzi z dnia 10 grudnia 2012 r. na odwołanie ubezpieczonego wniósł o jego oddalenie, powołując się na argumentację podaną w zaskarżonej decyzji (k. 3 akt sprawy).

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Ubezpieczony M. C., urodzony w dniu (...), kontynuujący naukę w liceum ogólnokształcącym, w dniu 20 września 2012 r. złożył do pozwanego organu rentowego wniosek o rentę socjalną.

okoliczności bezsporne, vide: wniosek o rentę socjalną z dnia 20 września 2012 r. – k. 35-37 akt rentowych

Ubezpieczony od 2004 r. pozostaje pod opieką Poradni Chemioterapii Dziecięcej Kliniki Pediatrii, Hematologii, Onkologii i Endokrynologii Akademickiego Centrum Klinicznego w G. w związku ze stwierdzonym guzem CUN w okolicy blaszki czworacznej. Ubezpieczony posiada obciążony wywiad ciążowo-okołoporodowy. W trzecim roku życia przebył uraz czaszki z rozległym krwiakiem, po którym pojawiły się drgawki.

W wieku 9 lat pojawiły się okresowo nasilające się bóle głowy w okolicy czołowej lewej z towarzyszącymi wymiotami – co spowodowało hospitalizację w Klinice Neurochirurgii w K. w 2003 r. gdzie stwierdzono obecność guzowatej zmiany w okolicy blaszki czworacznej, powodującej nieznaczne zwężenie wodociągu mózgu, bez cech nadciśnienia czaszkowego. Wobec dobrego stanu i niewielkich rozmiarów zmiany ubezpieczonego nie zakwalifikowano do zabiegu operacyjnego, zalecając kontrolę co 6 miesięcy wraz z badaniem MRI.

Poza zmianą w CUN u wnioskodawcy stwierdzono zaćmę wrodzoną (operacja prawego oka w dniu 03 kwietnia 2003 r. oraz następnie reoperacja) i zez, bardzo słabo widzi okiem prawym, wadę wymowy, nieco opóźniony rozwój psychoruchowy i przewlekłą biegunkę odporną na leczenie, w związku z czym pozostaje on pod stalą opieką poradni gastroenterologicznej. Podejrzewa się również famaktozę.

W drodze kontrolnych badań psychologiczno-pedagogicznych ustalono, iż rozwój intelektualny ubezpieczonego kształtuje się na poziomie upośledzenia umysłowego w stopniu lekkim, ma charakter nieharmonijny z przewagą kompetencji werbalnych nad umiejętnościami percepcyjno-motorycznymi (wykonawczymi). Czyta w wolnym tempie dość płynnie, z dużą męczliwością wzroku. Dobrze rozumie tekst czytany głośno, gorzej po cichu. Jego pismo jest niekiedy nieczytelne, kreśli duże litery, pisze z błędami ortograficznymi, literowymi i interpunkcyjnymi. Ma obniżoną sprawność rachunkową, sprawnie poruszając się w zakresie dodawania i odejmowania pisemnego, liczby wielocyfrowe mnożąc i dzieląc przy pomocy kalkulatora. Niepełnosprawność wzroku oraz schorzenia neurologiczne w znaczący sposób mogą utrudniać ubezpieczonemu naukę i funkcjonowanie w szkole.

W 2012 r. ubezpieczony nie zdał egzaminu potwierdzającego kwalifikacje w zawodzie pracownika pomocniczego obsługi hotelowej.

W dniu 18 czerwca 2009 r. ubezpieczonemu orzeczono potrzebę kształcenia specjalnego do końca nauki w szkole ponadgimnazjalnej z uwagi na wadę wzroku oraz upośledzenie umysłowe w stopniu lekkim.

dowód: opinia lekarska z Poradni Chemioterapii Dziecięcej Kliniki Pediatrii, Hematologii, Onkologii i Endokrynologii Akademickiego Centrum Klinicznego w G. z dnia 28 listopada 2005 r. – k. 12 dokumentacji lekarskiej, opinia z Poradni Psychologiczno- Pedagogicznej nr(...)w B. z dnia 27 sierpnia 2012 r. – k. 25 dokumentacji lekarskiej, zaświadczenie z dnia 31 sierpnia 2012 r. – k. 24 dokumentacji lekarskiej, orzeczenie nr 349/08/09 o potrzebie kształcenia specjalnego z dnia 18 czerwca 2009 r. – k. 21-22 akt rentowych

Na mocy decyzji pozwanego z dnia 23 marca 2011 r. ubezpieczony otrzymał prawo do renty socjalnej w okresie od dnia 01 lutego 2011 r. do dnia 30 września 2012 r.

okoliczności bezsporne, vide: decyzja pozwanego o przyznaniu renty socjalnej z dnia 23 marca 2011 r. – k. 15 akt rentowych

Lekarz orzecznik pozwanego w opinii lekarskiej z dnia 10 października 2012 r. dokonał u ubezpieczonego rozpoznania upośledzenia umysłowego w stopniu lekkim graniczącym z umiarkowanym, niedowidzenia obydwu oczu, zaćmy oczu, stanu po leczeniu operacyjny w 2003 i 2011 r., guza blaszki czworacznej. Orzeczeniem z tej samej daty stwierdził on, iż ubezpieczony nie jest całkowicie niezdolny do pracy.

dowód: opinia lekarza orzecznika pozwanego z dnia 10 października 2012 r. – k. 21 dokumentacji lekarskiej, orzeczenie lekarza orzecznika pozwanego z dnia 10 października 2012 r. – k. 39 akt rentowych

Ubezpieczony wniósł sprzeciw od orzeczenia lekarza orzecznika. Komisja lekarska pozwanego w opinii z dnia 07 listopada 2012 r. dokonała u badanego rozpoznania upośledzenia umysłowego w stopniu graniczącym z umiarkowanym, niedowidzenia obydwu oczu, zaćmy obydwu oczu, stanu po leczeniu operacyjnym w latach 2003 i 2011, oraz guza blaszki czworacznej. Orzeczeniem z tej samej daty komisja lekarska pozwanego stwierdziła, iż ubezpieczony nie jest całkowicie niezdolny do pracy.

dowód: sprzeciw ubezpieczonego – k. 22 dokumentacji lekarskiej, opinia komisji lekarskiej pozwanego z dnia 07 listopada 2012 r. – k. 26 dokumentacji lekarskiej, orzeczenie komisji lekarskiej pozwanego z dnia 07 listopada 2012 r. – k. 42 akt rentowych

Zaskarżoną w niniejszym postępowaniu decyzją z dnia 12 listopada 2012 r. pozwany organ rentowy odmówił ubezpieczonemu M. C. prawa do renty socjalnej powołując się na to, że jego komisja lekarska orzeczeniem z dnia 07 listopada 2012 r. uznała, że nie jest on całkowicie niezdolny do pracy.

dowód: decyzja pozwanego o odmowie prawa do renty socjalnej z dnia 07 listopada 2012 r. – k. 43 akt rentowych

Celem ustalenia:

1. czy stan zdrowia strony czyni ją całkowicie niezdolną do pracy z powodu naruszenia sprawności organizmu, które powstało: przed ukończeniem 18 roku życia, w trakcie nauki w szkole lub do momentu jej ukończenia - przy czym przy ocenie stopnia i trwałości niezdolności do pracy oraz rokowania co do odzyskania zdolności do pracy należy ustalić: stopień naruszenia sprawności organizmu oraz możliwości przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia i rehabilitacji, możliwość wykonywania dotychczasowej pracy lub podjęcia innej pracy oraz celowości przekwalifikowania zawodowego biorąc pod uwagę rodzaj i charakter dotychczas wykonywanej pracy, poziom wykształcenia, wiek i predyspozycje psychiczne, datę powstania ustalonego stopnia niezdolności do pracy, trwałość lub przewidywany okres niezdolności do pracy.

2. czy stan zdrowia wskazuje, iż nadal po dniu 30.09.2012r. jest ona całkowicie niezdolna do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu powstałego w czasie opisanym w punkcie 1: jeżeli tak to należy udzielić odpowiedzi jak w punkcie 1, jeżeli nie to należy wyjaśnić na czym polega istotna poprawa jej stanu zdrowia w stosunku do stanu jaki był podstawą wcześniejszego ustalenia całkowitej niezdolności do pracy – opisanego w dokumentacji lekarskiej ZUS – konieczne były wiadomości specjalne, zatem Sąd Okręgowy na mocy art. 279, 284, 292 k.p.c. dopuścił dowód z opinii biegłych sądowych psychologa oraz okulisty.

dowód: postanowienie Sądu z dnia 14 stycznia 2013 r. – k. 8 akt sprawy

Powołani w sprawie biegli sądowi dokonali u ubezpieczonego M. C. rozpoznania następujących schorzeń:

1.  upośledzenia umysłowego w stopniu lekkim

2.  rzekomosoczekowości obydwu oczu – stanu po operacji zaćmy z wszczepem sztucznej soczewki

3.  zaćmy resztkowej obydwu oczu

4.  astygmatyzmu krótkowzrocznego obydwu oczu.

Biegła sądowa psycholog, po zapoznaniu się z dostarczoną dokumentacją medyczną, dokonaniu badania przedmiotowego, stwierdziła, iż z psychologicznego punktu widzenia ubezpieczony nie jest całkowicie niezdolny do pracy. Odnosząc się zaś do orzeczenia z 2011 r. wskazała, iż pomimo sprzężonej niepełnosprawności (lekkie upośledzenie, zaćma) wnioskodawca dobrze radzi sobie z nauką i adaptacją do dość intensywnego trybu życia. W jej ocenie stwierdzenie niezdolności do pracy zależy głównie od opinii lekarza okulisty. Sprawność umysłową badanego biegła umiejscowiła na pograniczu lekkiego upośledzenia, z osobowością nieznacznie nadpobudliwą, stosunkowo dojrzałą emocjonalnie, bez poważniejszych deficytów społecznych.

dowód: opinia biegłej sądowej psychologa – k. 18-20 akt sprawy

Biegły sądowy okulista na podstawie wywiadu, po przeprowadzeniu badania przedmiotowego wskazał, iż badany osiąga ostrość wzroku 0,9-0,9 w oku prawym oraz 0,6 w oku lewym po operacji zaćmy wrodzonej w optymalnej korekcji szkłami. Zasugerował celowość kapsulotomii laserem YAG, która mogła by poprawić widzenie wnioskodawcy. Ocena widzenia obuocznego wykazała obecność fuzji (II stopień widzenia obuocznego) i brak stereopsji (III stopień). W ocenie biegłego dno oka nie wykazuje istotnych odchyleń od normy. Niewątpliwie stan po operacji zaćmy stanowi przeciwwskazanie do ciężkiej pracy fizycznej, zaś brak stereopsji nie pozwala na prace na wysokości i zawodowe prowadzenie pojazdu. Tym niemniej w ocenie biegłego brak jest okulistycznych przesłanek do orzeczenia wobec ubezpieczonego całkowitej niezdolności do pracy. Zasugerował on również, iż dalszy wybór kierunku kształcenia zawodowego powinien być konsultowany z lekarzem medycyny pracy.

dowód: opinia biegłego sądowego okulisty – k. 23-25 akt sprawy

Pozwany organ rentowy nie zgłosił zastrzeżeń ani zarzutów do opinii biegłych sądowych powołanych w sprawie.

okoliczność bezsporna

Ubezpieczony na rozprawie wskazał, iż nie zgadza się z opinią biegłej sądowej psychologa, ponieważ wbrew ocenie stanu jego upośledzenia umysłowego na lekki dla osób obcujących z nim na co dzień wynika, iż nie jest w stanie sam funkcjonować – gubi się w przestrzeni, wychodzi z domu w towarzystwie drugiej osoby, ma problemy z pamięcią, musi być doglądany w zakresie terminowego przyjmowania leków, jest odwożony do szkoły w B. oraz nie dysponuje sam dowodem osobistym z obawy przed próbą wykorzystania jego choroby.

dowód: wyjaśnienia pełnomocnika ubezpieczonego na rozprawie – k. 39 akt sprawy

Powyższy stan faktyczny w sprawie Sąd ustalił na podstawie dokumentów zgromadzonych w aktach rentowych pozwanego oraz dokumentacji lekarskiej ZUS, których prawdziwości i rzetelności nie kwestionowała żadna ze stron postępowania. Sąd również nie znalazł podstaw by odmówić im wiarygodności.

Opinie wydane w sprawie przez biegłych sądowych powołanych w sprawie zostały sporządzone w sposób rzeczowy i konkretny, zawierają jasne, logiczne i przekonujące wnioski. Zostały one uzasadnione w sposób wyczerpujący i zgodny z wiedzą medyczną posiadaną przez biegłych, dlatego też Sąd w pełni je podzielił. Opinie te zostały wydane po analizie przedłożonej przez ubezpieczonego dokumentacji lekarskiej i w oparciu o wyniki badań znajdujące się w aktach ZUS i w aktach niniejszej sprawy. Wyczerpująco zostało opisane stwierdzone u ubezpieczonego schorzenia i ich wpływ na jego zdolność do pracy. Sąd nie znalazł podstaw do podważenia opinii biegłych, uznając, iż stanowią one wiarygodną podstawę do rozstrzygnięcia niniejszej sprawy

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie ubezpieczonego M. C. nie jest zasadne i jako takie nie zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 27 czerwca 2003r. o rencie socjalnej (Dz. U. Nr 135, poz. 1268 ze zm.), dalej: ustawa rentowa, renta socjalna przysługuje osobie pełnoletniej całkowicie niezdolnej do pracy z powodu naruszenia sprawności organizmu, które powstało:

1)przed ukończeniem 18 roku życia;

2)w trakcie nauki w szkole lub w szkole wyższej - przed ukończeniem 25. roku życia;

3)w trakcie studiów doktoranckich lub aspirantury naukowej.

Zgodnie z ust. 2 osobie, która spełnia warunki określone w ust. 1, przysługuje:

1)renta socjalna stała - jeżeli całkowita niezdolność do pracy jest trwała;

2)renta socjalna okresowa - jeżeli całkowita niezdolność do pracy jest okresowa.

Stosownie do treści art. 5 powołanej ustawy rentowej, ustalenia całkowitej niezdolności do pracy dokonuje obecnie lekarz orzecznik Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, zwany dalej "lekarzem orzecznikiem", na zasadach i w trybie określonych w ustawie z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2004 r. Nr 39, poz. 353 ze zm.).

Zgodnie z art. 12 ust. 1 i 2 ustawy o emeryturach i rentach z FUS osobą niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu. Całkowicie niezdolną do pracy zaś jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy. Z brzmienia art. 12 ustawy wyraźnie wynika, że do stwierdzenia niezdolności do pracy nie jest wystarczające samo występowanie naruszenia sprawności organizmu (choroby), lecz jednocześnie naruszenie to musi powodować całkowitą lub częściową utratę zdolności do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji, nie rokując odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu.

W niniejszej sprawie sporna między stronami była właśnie ocena stanu zdrowia ubezpieczonego i jego zdolności do zatrudnienia.

Sąd zważył, iż zgromadzony w toku postępowania materiał dowodowy w pełni zasługuje na wiarę, dokumenty zawarte w aktach rentowych ubezpieczonego oraz dokumentacji lekarskiej nie były kwestionowane przez żadną ze stron co do ich prawdziwości, rzetelności. Także i Sąd nie znalazł podstaw by odmówić im wiary.

Sąd Okręgowy za podstawę rozstrzygnięcia przyjął złożone w sprawie opinie biegłych sądowych. Są one rzeczowe i konkretne, zawierają jasne, logiczne i przekonujące wnioski. Zostały uzasadnione w sposób wyczerpujący i zgodny z wiedzą medyczną posiadaną przez biegłych. Sąd w pełni je podzielił. Zważyć należy, że zostały wydane po dokonaniu oględzin i badaniu ubezpieczonego, analizie przedłożonej przez niego dokumentacji i w oparciu wyniki badań znajdujące się w aktach ZUS i sprawy.

Wyczerpująco zostały opisane stwierdzone u ubezpieczonego schorzenia z zakresu psychologii oraz okulistyki, jak również ich wpływ na zdolność do pracy. Sąd nie znalazł podstaw do podważenia opinii biegłych. Stanowią one wiarygodną podstawę do rozstrzygnięcia niniejszej sprawy.

Podkreślenia wymaga, iż podstawę rozstrzygnięcia w sprawie stanowiły obydwie złożone w sprawie opinie biegłych sądowych. Wnioski z obydwu powyższych opinii są zbieżne i jednakowe, mianowicie wszyscy biegli stwierdzili brak podstaw dla uznania ubezpieczonego za całkowicie niezdolnego do pracy także biorąc pod uwagę jego upośledzenie umysłowe oraz szereg schorzeń wzroku. Sąd przyjął przedstawione opinie biegłych sądowych za podstawę rozstrzygnięcia w sprawie ponieważ w jego ocenie są one miarodajne, wnioski w niej wysnute logiczne i właściwe, przy tym zbieżne, a uzasadnienie jest wyczerpujące i przekonywujące. Podniesienia wymaga, iż żaden z biegłych sądowych nie stwierdził poważnych schorzeń uniemożliwiających podjęcie przez ubezpieczonego zatrudnienia – jedynie biegły sądowy okulista wskazał, iż ubezpieczony nie może wykonywać prac ciężkich, na wysokościach oraz w formie zawodowego prowadzenia pojazdów. Biegły ten wskazał, iż badany osiąga ostrość wzroku 0,9-0,9 w oku prawym oraz 0,6 w oku lewym po operacji zaćmy wrodzonej w optymalnej korekcji szkłami. Zasugerował celowość kapsulotomii laserem YAG, która mogła by poprawić widzenie wnioskodawcy. Ocena widzenia obuocznego wykazała obecność fuzji (II stopień widzenia obuocznego) i brak stereopsji (III stopień). W ocenie biegłego dno oka nie wykazuje istotnych odchyleń od normy. Z kolei biegła sądowa psycholog stwierdziła, iż z psychologicznego punktu widzenia ubezpieczony nie jest całkowicie niezdolny do pracy. Odnosząc się zaś do orzeczenia z 2011 r. wskazała, iż pomimo sprzężonej niepełnosprawności (lekkie upośledzenie, zaćma) wnioskodawca dobrze radzi sobie z nauką i adaptacją do dość intensywnego trybu życia. W jej ocenie stwierdzenie niezdolności do pracy zależy głównie od opinii lekarza okulisty – który, jak wskazano, nie doszukał się u ubezpieczonego niezdolności do pracy w stopniu całkowitym. Sprawność umysłową badanego biegła umiejscowiła na pograniczu lekkiego upośledzenia, z osobowością nieznacznie nadpobudliwą, stosunkowo dojrzałą emocjonalnie, bez poważniejszych deficytów społecznych.

Zważyć w tym miejscu należy, iż specyfika oceny dowodu z opinii biegłych wyraża się z tym, że sfera merytoryczna opinii kontrolowana jest przez Sąd, który nie posiada wiadomości specjalnych, tylko w zakresie zgodności z zasadami logicznego myślenia, doświadczenia życiowego i wiedzy powszechnej. Kryteria oceny tego dowodu stanowią również: poziom wiedzy biegłego, podstawy teoretyczne opinii, sposób motywowania sformułowanych w nich stanowisk oraz stopień stanowczości wyrażonych w nich ocen.

Stwierdzić należy, iż opinie te zostały wydane przez biegłych o specjalnościach adekwatnych do schorzenia wskazanego przez ubezpieczonego, będących jednocześnie uznanymi i cenionymi specjalistami w reprezentowanych przez siebie dyscyplinach medycznych o dużym doświadczeniu zawodowym, także klinicystycznym i długoletniej praktyce w charakterze biegłych sądowych. Nadto, opinie te zostały wydane po wnikliwym, wszechstronnym badaniu, rozważeniu dokumentacji medycznej z przebiegu dotychczasowego leczenia i odebraniu wywiadu medycznego. Opinie te zostały sporządzone w sposób rzeczowy i kompetentny, a nadto zawierają jasne, logiczne i przekonywujące wnioski i twierdzenia – dodatkowo zbieżne ze sobą. Opinie te również zostały uzasadnione w sposób wyczerpujący i zgodny z wiedzą medyczną posiadaną przez biegłych.

Należy zauważyć, że zarówno ubezpieczony, jak i pozwany organ rentowy nie wnieśli skutecznie zastrzeżeń do doręczonych im opinii biegłych sądowych. W orzecznictwie zaś przyjmuje się pogląd, że strona, która zamierza skutecznie podważyć opinie biegłych winna przedstawić rzeczowe argumenty znajdujące potwierdzenie w wynikach badań. Takich rzeczowych argumentów żadna ze stron niniejszego postępowania nie przedstawiła. Ubezpieczony ograniczył swoją aktywność w postępowaniu przed Sądem do wniesienia odwołania od zaskarżonej decyzji, praktycznie bez uzasadnienia, oraz do zakwestionowania ustaleń biegłej sądowej psychologa – jednak poprzestając na gołosłownych twierdzeniach, stojących w sprzeczności z oceną stanu zdrowia i zdolności do pracy, dokonaną przez biegłych sądowych powołanych w sprawie. Ubezpieczony nie wykazał się więc, w ocenie Sądu, inicjatywą dowodową, obciążającą go na podstawie art. 6 k.c. – nie przedłożył żadnej nowej dokumentacji lekarskiej, która mogła by stanowić podstawę przyjęcia zmiany lub pogorszenia się jego stanu zdrowia, odnośnie której formułował twierdzenia. Powyższe zaś wykazanie inicjatywy dowodowej przez wnioskodawcę stanowiło jego obowiązek – jak wskazał Sąd Najwyższy mówiąc, iż sąd ubezpieczeń społecznych nie ma obowiązku prowadzenia postępowania dowodowego z urzędu. Odrębny charakter postępowania nie wyłącza zasady kontradyktoryjności w tych sprawach, w tym ciężaru dowodzenia twierdzeń przez ubezpieczonego w sprawie o rentę z tytułu niezdolności do pracy - art. 232 k.p.c. (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 11 lutego 2011 r., II UK 269/10).

Wskazać należy zatem, iż ubezpieczony nie wykazała prawdziwość swego twierdzenia, mianowicie że jego stan zdrowia powoduje całkowitą niezdolność do pracy.

Podkreślić należy, że aby spełnić przesłanki do nabycia prawa do renty socjalnej koniecznym jest aby występująca u osoby ubiegającej się o świadczenie niezdolność występowała w stopniu całkowitym – co jednoznacznie zostało zanegowane przez biegłych sądowych psychologa i okulistę.

Nie budziło wątpliwości, że ubezpieczony cierpi na określone schorzenia, jednakże to nie fakt występowania schorzeń, a jedynie stopień ich zaawansowania, może powodować niezdolność do pracy. Należy wskazać przy tym, iż subiektywna ocena stanu zdrowia ubezpieczonego i jego (oraz osób najbliższych – pełnomocnika w osobie matki) przekonanie, że jest całkowicie niezdolny do pracy, nie może zastąpić oceny dokonanej przez biegłych sądowych – wysokiej klasy specjalistów, którzy w przekonujący sposób uzasadnili swoje stanowisko (wyrok SN z dnia 22.01.1998r., II UKN 466/97, OSNAP 1999/1/25).

Reasumując należy stwierdzić, że ubezpieczony M. C. nie spełnia przesłanki koniecznej dla przyznania renty socjalnej, wynikającej z art. 4 ust. 1 ustawy rentowej, ponieważ nie jest on całkowicie niezdolny do pracy.

Mając na względzie powyższe, uznając, że odwołanie ubezpieczonego M. C. od decyzji pozwanego organu rentowego w przedmiocie odmowy przyznania renty socjalnej z dnia 12 listopada 2012 r. nie zasługuje na uwzględnienie, Sąd Okręgowy na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. w związku z cytowanymi wyżej przepisami orzekł jak sentencji wyroku, oddalając odwołanie ubezpieczonego.

SSA w SO Ewa Downar-Zapolska