Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 sierpnia 2013 r.

Sąd Okręgowy w Gdańsku

VII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSO Monika Popielińska

Protokolant: st. sekr. sądowy Adrianna Mikulska

po rozpoznaniu w dniu 28 sierpnia 2013 r. w Gdańsku

sprawy J. K.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G.

o prawo do emerytury

na skutek odwołania J. K.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G.

z dnia 12 marca 2013 r. nr (...)

1.  zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznaje ubezpieczonemu J. K. prawo do emerytury z tytułu pracy w warunkach szczególnych od dnia 17 stycznia 2013r.;

2.  nie stwierdza odpowiedzialności organu rentowego za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania zaskarżonej decyzji.

/ Na oryginale właściwy podpis./

Sygnatura akt: VII U 988/13

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 12 marca 2013 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G. odmówił ubezpieczonemu J. K. prawa do emerytury z tytułu pracy w szczególnych warunkach uznając, iż wnioskodawca nie wykazał wymaganego okresu 15 lat zatrudnienia w szczególnych warunkach, a jedynie 3 lata, 6 miesięcy i 9 dni.

ZUS nie uznał do stażu pracy w szczególnych warunkach okresu od 27 września 1971 r. do 29 lutego 1980 r., od 8 października 1980 r. do 31 sierpnia 1992 r. oraz od 1 października 1992 r. do 15 marca 1993 r., ponieważ ubezpieczony nie przedłożył świadectw wykonywań prac w szczególnych warunkach.

Nadto, jako pracy w szczególnych warunkach organ nie uwzględnił okresu od 16 marca 1993 r. do 1 czerwca 1995 r., ponieważ z przedłożonej dokumentacji wynika, że ubezpieczony zajmował stanowisko monter kadłubów okrętowych-kowal konstrukcji stalowych. Wykonywanie pracy na różnych stanowiskach, chociażby w obszarze tego samego działu i pozycji zarządzenia resortowego, wyklucza możliwość spełnienia wymogu wykonywania pracy stale i w pełnym wymiarze czasu, przewidzianym dla danego stanowiska pracy.

Ubezpieczony odwołał od powyższej decyzji wnosząc o jej zmianę poprzez przyznanie mu prawa do emerytury.

W uzasadnieniu wskazał, że ubezpieczony pracował w pełnym wymiarze czasu pracy od 27 września 1971 r. do 29 lutego 1980 r. w Stoczni (...) w zawodzie „monter ślusarskiego wyposażenia okrętowego", a od 8 października 1980 r. do 31 sierpnia 1992 r. w zawodzie „monter kadłubów okrętowych" i na tę okoliczność wniósł o dopuszczenie dowodu z jego oświadczenia złożonego w ZUS oraz z zeznań świadków T. K. oraz A. Ż.. Podkreślił przy tym, że całe jego życie zawodowe ciężko pracował w zawodach stoczniowych na statkach, pochylniach, na wysokości, w pomieszczeniach zamkniętych, zadymionych, w asyście spawaczy. Następnie ubezpieczony wskazał, że od 1 października 1992 r. do 15 marca 1993 r. pracował w (...) spółce z o.o. i na tę okoliczność przełożył świadectwo wykonywania prac w szczególnych warunkach z dnia 25 marca 2013 r. Ponadto, ubezpieczony podał, że od 16 marca 1993 r. do 1 czerwca 1995 r. pracował w Stoczni (...) na stanowisku monter kadłubowy-kowal, jednak w rzeczywistości stale w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał ciężką pracę na statkach, na wysokości i w pomieszczeniach zamkniętych. Nadmienił także, że w dniu 17 stycznia 2013 r. ukończył 60 lat.

Organ rentowy w odpowiedzi na odwołanie wniósł o jego oddalenie, a w uzasadnieniu pisma powołał się na argumentację zawartą w treści zaskarżonej w niniejszym postępowaniu decyzji.

Nadto wskazał, że do pracy w szczególnych warunkach uwzględnione zostało zatrudnienie w okresie od 5 czerwca 1995 r. do 31 grudnia 1998 r. z tytułu zatrudnienia w G. Stoczni (...). Do pracy w szczególnych warunkach pozwany nie uwzględnił z kolei zatrudnienia w okresach od 27 września 1971 r. do 29 lutego 1980 r. w Stoczni (...), ponieważ z dokumentacji wynika, iż ubezpieczony zatrudniony był na stanowisku przyuczenie do zawodu ślusarza, ślusarza, a ostatnio jako monter ślusarskiego wyposażenia okrętowego. Następnie sprecyzował, że nie uznał zatrudnienia w okresie od 8 października 1980 r. do 31 sierpnia 1992 r. w Stoczni (...) na stanowisku monter kadłubów okrętowych, ponieważ w przedstawionej dokumentacji brak było informacji, że była to praca wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy. Nie zaliczenie okresu od 16 marca 1993 r. do 1 czerwca 1995 r. uzasadnił natomiast faktem, że świadectwo wykonywania prac w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze z dnia 17 maja 2012 r. stwierdza zatrudnienie ubezpieczonego na stanowiskach monter kadłubów okrętowych - kowal konstrukcji stalowych, które nie jest zaliczane do prac w warunkach szczególnych w wykazie A dział III poz. 90 pkt 17 załącznika do zarządzenia Ministra Hutnictwa i Przemysłu Materiałów Budowlanych.

Nadto organ podał, że ubezpieczony pozostaje w stosunku pracy.

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

J. K., urodzony dnia (...), w dniu 17 listopada 2012 r. złożył w Zakładzie Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G. wniosek o emeryturę z tytułu pracy w szczególnych warunkach.

Na dzień 01 stycznia 1999r. ubezpieczony wykazał łącznie 27 lat, 1 miesiąc i 28 dni okresów składkowych i nieskładkowych. W tym ZUS uwzględnił 3 lata, 6 miesięcy i 9 dni okresu wykonywania pracy w szczególnych warunkach od 5 czerwca 1995 r. do 31 grudnia 1998 r. z tytułu zatrudnienia w G. Stoczni (...).

Ubezpieczony od dnia 5 czerwca 1995 r. pozostaje w stosunku pracy w G. Stoczni (...) S.A.

Niesporne, a nadto vide: kwestionariusz – k. 6 plik II akt ubezpieczeniowych..

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G. nie uwzględnił jako pracy w warunkach szczególnych okresu od 27 września 1971 r. do 29 lutego 1980 r., od 8 października 1980 r. do 31 sierpnia 1992 r. oraz od 1 października 1992 r. do 15 marca 1993 r., ponieważ ubezpieczony nie przedłożył świadectw wykonywań prac w szczególnych warunkach, a nadto, w okresie od 27 września 1971 r. do 29 lutego 1980 r. pracował na stanowisku przyuczenie do zawodu ślusarza, ślusarza, a ostatnio jako monter ślusarskiego wyposażenia okrętowego. Organ nie zaliczył również okresu od 16 marca 1993 r. do 1 czerwca 1995 r., ponieważ z przedłożonej dokumentacji wynika, że ubezpieczony zajmował stanowisko monter kadłubów okrętowych-kowal konstrukcji stalowych, a zatem nie można było uznać, iż wykonywał prace w warunkach szczególnych stale i w pełnym wymiarze czasu, przewidzianym dla danego stanowiska pracy. Dodatkowo, stanowisko to nie jest zaliczane do prac w warunkach szczególnych w wykazie A dział III poz. 90 pkt 17 załącznika do zarządzenia Ministra Hutnictwa i Przemysłu Materiałów Budowlanych.

W związku z powyższym, zaskarżoną w niniejszym postepowaniu decyzją z dnia 12 marca 2013 r. pozwany odmówił J. K. prawa do emerytury.

Dowód: decyzja – k. 54 akt ubezpieczeniowych.

W okresie od 8 października 1980 r. do 31 sierpnia 1992 r. ubezpieczony był zatrudniony w Stoczni (...) w G. na stanowisku montera kadłubów okrętowych, która to praca była wykonywana bezpośrednio przy budowie i remoncie statków na stanowiskach znajdujących się na tych statkach, pochylniach, dokach i przy nabrzeżach.

(dowód: świadectwo pracy z dnia 1 września 1992 r. – k. 7, legitymacja ubezpieczeniowa – k. 36-41 plik I akt ubezpieczeniowych, świadectwo pracy z dnia 31 stycznia 1980 r. – k. 10, umowa o pracę z dnia 8 października 1980 r. – k. 15, zaświadczenie kwalifikacyjne – k. 43, pismo z dnia 1 stycznia 1992 r. – k, 44 plik II akt ubezpieczeniowych, zeznania świadków T. K. i A. Ż. oraz ubezpieczonego – k. 32 (nagranie CD) akt sprawy )

Ponadto, w okresie od 01 października 1992r. do 15 marca 1993r. ubezpieczony była zatrudniony w pełnym wymiarze czasu pracy na stanowisku montera kadłubów okrętowych w (...) spółka z o.o w (...) , zaś w okresie od 16 marca 1993 r. do 1 czerwca 1995 r. ubezpieczony w Stoczni (...) w G. był zatrudniony na stanowisku monter kadłubowy-kowal konstrukcji stalowych, wykonując prace kowala konstrukcji okrętowych na statkach . Prace tę kontynuował następnie w G. Stoczni (...) w G. , gdzie pracuje od 05 czerwca 1995r. do chwili obecnej w takim samym charakterze.

(dowód: świadectwo pracy z dnia 15.03.1993r. k. 23 plik II akt ZUS, świadectwo pracy z dnia 1 czerwca 1995 r. – k. 24 plik II akt ubezpieczeniowych, zeznania ubezpieczonego – k. k. 32 (nagranie CD) akt sprawy)

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie J. K. zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 184 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jedn. z 2009 r. Dz. U. Nr 153 poz. 1227 ze zm.) ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948 r. przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku przewidzianego w art. 32, 33, 39 i 40, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy osiągnęli:

1) okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymaganym w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż 60 lat – dla kobiet i 65 lat - dla mężczyzn oraz

2)okres składkowy i nieskładkowy, o którym mowa w art. 27.

Emerytura, o której mowa w ust. 1, przysługuje pod warunkiem nieprzystąpienia do otwartego funduszu emerytalnego albo złożenia wniosku o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa oraz rozwiązania stosunku pracy - w przypadku ubezpieczonego będącego pracownikiem (ust. 2). Wskazać należy, iż art. 184 ust. 2 został zmieniony przez art. 1 pkt 20 ustawy z dnia 11 maja 2012 r. o zmianie ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych oraz niektórych innych ustaw z dniem 1 stycznia 2013 r. (Dz. U. z dnia 6 czerwca 2012 r.). Od dnia 1 stycznia 2013 r. otrzymał on brzmienie: emerytura, o której mowa w ust. 1, przysługuje pod warunkiem nieprzystąpienia do otwartego funduszu emerytalnego albo złożenia wniosku o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa.

Zgodnie z art. 32 ust. 1 ustawy ubezpieczonym urodzonym przed dniem 1 stycznia 1949 r., będącym pracownikami zatrudnionymi w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, przysługuje emerytura w wieku niższym niż określony w art. 27 pkt 1 ustawy. Przy czym dla celów ustalenia uprawnień, o których mowa wyżej za pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach uważa się pracowników zatrudnionych przy pracach o znacznej szkodliwości dla zdrowia oraz o znacznym stopniu uciążliwości lub wymagających wysokiej sprawności psychofizycznej ze względu na bezpieczeństwo własne lub otoczenia (ust. 2 art. 32 ustawy). Zgodnie natomiast z dalszym uregulowaniem wiek emerytalny, o którym mowa w ust. 1, rodzaje prac lub stanowisk oraz warunki, na podstawie których osobom wymienionym wyżej przysługuje prawo do emerytury, ustala się na podstawie przepisów dotychczasowych (ust. 4 art. 32). Oznacza to, że na potrzeby niniejszej ustawy pracami wykonywanymi w szczególnych warunkach są prace wymienione w § 4-8a rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. Z 1983 r. nr 8 poz. 43 ze zm.), mimo, iż przedmiotowe rozporządzenie zostało wydane w oparciu o art. 55 ustawy z dnia 14 grudnia 1982 r. o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin (Dz. U. Nr 40, poz. 267), która z kolei została uchylona z dniem 1 stycznia 1999 r. przez art. 195 pkt 5 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.

W myśl § 4 ust. 1 rozporządzenia pracownik, który wykonywał prace w szczególnych warunkach, wymienione w wykazie A, nabywa prawo do emerytury, jeżeli spełnia łącznie następujące warunki:

1) osiągnął wiek emerytalny wynoszący: 55 lat dla kobiet i 60 lat dla mężczyzn,

2) ma wymagany okres zatrudnienia, w tym co najmniej 15 lat pracy w szczególnych warunkach.

W wykazie A - prac w szczególnych warunkach, których wykonywanie uprawnia do niższego wieku emerytalnego - stanowiącym załącznik do rozporządzenia w dziale III (W hutnictwie i przemyśle metalowym) pod pozycją nr 90 wymienione są prace wykonywane bezpośrednio przy budowie i remoncie statków na stanowiskach znajdujących się na tych statkach, pochylniach, dokach i przy nabrzeżach.

Pomocniczo wskazać należy, że w wykazie stanowisk pracy stanowiącym załącznik do Zarządzenia nr 24 Ministra – Kierownika Urzędu Gospodarki Morskiej z dnia 15 sierpnia 1983 r. w sprawie prac wykonywanych w szczególnych warunkach w zakładach resortu gospodarki morskiej w dziale III pod pozycją 90 (prace wykonywane bezpośrednio przy budowie i remoncie statków na stanowiskach znajdujących się na tych statkach, pochylniach, dokach i przy nabrzeżach), wśród stanowisk, na których wykonywana jest praca w warunkach szczególnych, w punkcie 30 wymienione jest stanowisko monter kadłubów okrętowych, zaś pod pozycją 20 – kowal konstrukcji okrętowych. I choć co należy podkreślić przepisy zarządzeń , w tym wskazanego wyżej , nie mają obecnie mocy obowiązującej, natomiast stanowią posiłkową wiedzę o wykazach stanowisk zaliczanych do prac w warunkach szczególnych przez dane resorty , co pozwala uszczegółowić stanowiska w danym zakresie prac.

Dodatkowo wskazać należy również na § 2 ust. rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r., zgodnie z którym okresami pracy uzasadniającymi prawo do świadczeń na zasadach określonych w rozporządzeniu są okresy, w których praca w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze jest wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku pracy.

Okresy pracy natomiast, o których mowa w ust. 1, stwierdza zakład pracy, na podstawie posiadanej dokumentacji, w świadectwie wykonywania prac w szczególnych warunkach, wystawionym według wzoru stanowiącego załącznik do przepisów wydanych na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia, lub w świadectwie pracy (§ 2 ust. 2).

Trzeba jednak zwrócić uwagę, że zgodnie z ugruntowanym orzecznictwem i utartą praktyką w postępowaniu przed sądem okresy zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, przewidziane rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. nr 8, poz. 43 ze zm.) mogą być ustalane także innymi środkami dowodowymi niż dowód z zaświadczenia z zakładu pracy (por. uchwała Sądu Najwyższego z dnia 10 marca 1984r., III UZP 6/84 oraz uchwała Sądu Najwyższego z dnia 21 września 1984 r. III UZP 48/84), a więc wszelkimi dopuszczalnymi przez prawo środkami dowodowymi.

W sprawie bezspornym jest, że ubezpieczony J. K. ukończył 60 lat w dniu (...)., iż wykazał łączny okres składkowy i nieskładkowy na dzień 01 stycznia 1999r. przekraczający 25 lat (tj. 27 lat, 1 miesiąc i 28 dni) oraz, że w postępowaniu przed ZUS wykazał łącznie 3 lata, 6 miesięcy i 9 dni zatrudnienia w szczególnych warunkach (od 5 czerwca 1995 r. do 31 grudnia 1998 r. z tytułu zatrudnienia w G. Stoczni (...)). Nadto, ubezpieczony od dnia 5 czerwca 1995 r. pozostaje w stosunku pracy w G. Stoczni (...) S.A.

Przedmiotem sporu pozostawało zatem ustalenie , czy nieuwzględnione przez ZUS okresy zatrudnienia w Stoczni (...) od dnia 27 września 1971 r. do 29 lutego 1980 r. na stanowisku „monter ślusarskiego wyposażenia okrętowego", a od 8 października 1980 r. do 31 sierpnia 1992 r. na stanowisku „monter kadłubów okrętowych", w (...) spółce z o.o. od 1 października 1992 r. do 15 marca 1993 r. oraz w Stoczni (...) w G. od 16 marca 1993 r. do 1 czerwca 1995 r. na stanowisku monter kadłubowy-kowal, mogą zostać uznane za okresy pracy w szczególnych warunkach.

W celu ustalenia charakteru pracy ubezpieczonego oraz warunków jej wykonywania Sąd Okręgowy przeprowadził dowód z akt ubezpieczeniowych oraz dokumentacji zgromadzonej w toku postępowania przez Sądem, a nadto z zeznań świadków T. K. oraz A. Ż. i z przesłuchania samego wnioskodawcy.

Wskazać należy, że z treści zgromadzonej w niniejszej sprawie dokumentacji, a w szczególności ze świadectwa pracy z dnia 1 września 1992 r. wynikało, że w okresie od 8 października 1980 r. do 31 sierpnia 1992 r. ubezpieczony był zatrudniony w Stoczni (...) w G. na stanowisku montera kadłubów okrętowych. Charakter pracy ubezpieczonego w w/w okresie został dodatkowo potwierdzony w treści zeznań świadków T. K. i A. Ż., który podali, że jego praca była wykonywana bezpośrednio przy budowie i remoncie statków na stanowiskach znajdujących się na tych statkach, pochylniach, dokach i przy nabrzeżach. Powołani w sprawie świadkowie, którzy, jako osoby zatrudnione wraz z ubezpieczonym w tym samym okresie i tym samym zakładzie pracy, posiadali wiedzę na temat charakteru i rodzaju wykonywanej przez niego pracy. Świadkowie podali zakres czynności wykonywanych przez ubezpieczonego oraz opisali specyfikę jego pracy w spornym okresie. Zeznania te były spójne z treścią pozostałego materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie oraz korespondowały z treścią wyjaśnień ubezpieczonego, wobec czego Sąd dał im wiarę i uznał je za miarodajny środek dowodowy w niniejszej sprawie.

W ocenie Sądu nie było natomiast możliwe uwzględnienie do stażu pracy w warunkach szczególnych okresu pracy ubezpieczonego od dnia 27 września 1971 r. do 29 lutego 1980 r. w Stoczni (...) w G.. Treść świadectwa pracy z dnia 31 stycznia 1980 r. wskazywała, że ubezpieczony był zatrudniony kolejno na stanowiskach przyuczenie do zawodu ślusarza, ślusarz oraz monter ślusarskiego wyposażenia okrętowego, co nie pozwalało na ustalenie, w jakich okresach ubezpieczony wykonywał prace w szczególnych warunkach. Wątpliwości nie rozstrzygnęła również treść zeznań w/w świadków, ponieważ po pierwsze, byli oni zatrudnieni wraz z ubezpieczonym jedynie w części spornego okresu (T. K. od 1974 r., a A. Ż. od 1975 r.), a po drugie nie potrafili jednoznacznie wskazać, na jakim stanowisku i w jakim okresie pracował ubezpieczony.

Materiał dowodowy zgromadzony w sprawie, w tym treść świadectwa pracy z dnia 1 czerwca 1995 r. oraz zeznań ubezpieczonego, wskazywał natomiast jednoznacznie na możliwość zaliczenia do stażu pracy okresu pracy ubezpieczonego w (...) spółka z o.o w G. od 01 października 1992r. do 15 marca 1993r. , gdzie ubezpieczony pracował jako monter kadłubów okrętowych oraz w Stoczni (...) w G. od 16 marca 1993 r. do 1 czerwca 1995 r., gdzie ubezpieczony był zatrudniony na stanowisku monter kadłubowy-kowal konstrukcji stalowych, wykonując prace kowala konstrukcji okrętowych.

Reasumując, należało uznać, że w okresie od 8 października 1980 r. do 31 sierpnia 1992 r. , od 01 października 1992r. do 15 marca 1993r. oraz od 16 marca 1993 r. do 1 czerwca 1995 r. ubezpieczony stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał prace bezpośrednio przy budowie i remoncie statków na stanowiskach znajdujących się na tych statkach, pochylniach, dokach i przy nabrzeżach, a więc wykonywał pracę w szczególnych warunkach, wymienioną w wykazie A, stanowiącym załącznik do ww. rozporządzenia, w dziale III, poz. 90 pracując na stanowiskach monter kadłubów okrętowych oraz kowal konstrukcji okrętowych wymienione pod pozycją 90 pkt 30 i poz. 20 załącznika do w/w zarządzenia.

Na marginesie jedynie wskazać należy, iż z uwagi na charakter zatrudnienia sąd za miarodajne uznał zapisy zarządzenia Ministra – Kierownika Urzędu Gospodarki Morskiej i je przywołał wyżej, aczkolwiek pracodawca w świadectwie pracy z dnia 17 maja 2012r. ( k. 25 plik II akt ZUS ) powołał się na zarządzenie nr 3 Ministra Hutnictwa i Przemysłu Maszynowego z dnia 30 marca 1985r.

W tym stanie rzeczy, należy uznać, iż po zsumowaniu powyższego okresu z udowodnionym w toku postępowania przed organem rentowym okresem pracy w warunkach szczególnych w wymiarze 3 lata, 6 miesięcy i 9 dni, ubezpieczony wykazał wymagane ustawowo 15 lat pracy w szczególnych warunkach, spełnia zatem warunki do przyznania mu emerytury w wieku obniżonym . W związku z tym, zgodnie z art. 129 ust. 1 ustawy emerytalnej, emeryturę należało przyznać ubezpieczonemu od dnia od dnia 17 stycznia 2013 r., tj. od daty osiągnięcia wieku emerytalnego.

Wobec powyższego, na mocy przepisów przywołanych wyżej i w oparciu o art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c., Sąd Okręgowy, w punkcie 1 wyroku, zmienił zaskarżoną decyzję i przyznał ubezpieczonemu prawo do emerytury od dnia 17 stycznia 2013 r.

W punkcie 2 wyroku Sąd Okręgowy orzekł , iż pozwany organ rentowy nie ponosi odpowiedzialności za nie ustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji , mając na uwadze dyspozycję art. 118 ust. 1 a ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych z uwagi na to, że dopiero przeprowadzenie postępowania dowodowego w toku postępowania przed sądem, w tym w szczególności dopuszczenie dowodu z zeznań świadków oraz samego ubezpieczonego, pozwoliło na uznanie, że w spornych okresach wykonywał pracę w warunkach szczególnych.

SSO Monika Popielińska